Weer een ijzersterk stuk van Peter Breedveld
http://www.frontaalnaakt.nl/archives/het-anatolische-gevaar.htmlHet Anatolische Gevaar
Nederlanders die de spanningen uit hun land van herkomst naar hier importeren, zoals VVD’er Han ten Broeke dat noemt, zijn geen nieuw verschijnsel. Wie ‘Het land van herkomst‘ van Nadia Bouras leest (en iedereen met een grote waffel over de multiculturele samenleving zou dat moeten doen), leert dat socialistische Nederlanders van Marokkaanse afkomst en Marokkaanse Nederlanders die achter koning Hassan II stonden, ook op de Nederlandse straten met elkaar op de vuist gingen. Molukse Nederlanders betrokken ons bij de strijd om een onafhankelijke Molukse republiek in Indonesië en in de jaren negentig ging in Den Haag menige winkelruit aan diggelen als de Koerdische Nederlanders weer eens de straat opgingen. En bij iedereen boven de veertig staat de vechtpartij door Surinaamse Nederlanders bij Karel van de Graaf op televisie in het geheugen gegrift (was dat nou live?)
Ik heb nu in de eerste alinea heel politiekcorrect steeds gesproken van ‘Turkse Nederlanders’ en ‘Nederlanders van Marokkaanse afkomst’ en zo, u ziet hoeveel ruimte dat opslokt, dus vanaf hier spreek ik gewoon weer van ‘Turken’ en ‘allochtonen’ en zo.
Zwientje tikken
Veel Nederlanders lijken bij ‘globalisering’ vooral te denken aan Nederlandse consulaten en agentschappen in Afrika en Azië, die Nederlandse agrariërs helpen hun rozenkweekbedrijven en kippenslachterijen in het buitenland op te zetten. Een soort vreedzame VOC-mentaliteit dus. Dat klopt ook wel, maar er is deze keer wederkerigheid: wij gaan niet alleen de wijde wereld in, de wijde wereld komt ook hier. U moet ophouden van Turken en Marokkanen en Somaliërs te eisen dat ze hier enthousiast komen meedoen met zwientje tikken en toiletpotten werpen. Nederland is geen natie meer met een volkslied en vaderlandse trots en allemaal hopen op een Elfstedentocht en dat wordt het ook nooit meer, al zie je af en toe nog wat een echte verbinder, zoals Koning Willem Alexander, nog voor elkaar weet te krijgen bij mensen van wie Lodewijk Asscher beweert dat ze met de rug naar de samenleving toestaan.
Nederland is een geografische plek waar mensen profiteren van de mogelijkheden om een fatsoenlijk leven op te bouwen, te werken, handel te drijven. Dát is wat ze bij elkaar houdt en daar is niks mis mee. Ze houden een band met het land van herkomst, blijven betrokken bij de ontwikkelingen daar. Ook niks mis mee.
Parallelle samenleving
Dus ja, Turken gaan in Nederland de straat op om te vieren dat in Turkije een staatsgreep is mislukt en niet, zoals Özcan Akyol nogal vals suggereert, uit blijdschap dat er soldaten gelyncht werden. Dat Nederlandse politici er schande van spreken dat Turken blij zijn dat een staatsgreep is mislukt, is te zot voor woorden. Kennelijk staat er in dat participatiecontract van Asscher ook dat allochtonen beloven blij te zijn met een staatsgreep als die het Westen niet per se verkeerd uitkomt. Als je nou wilt spreken van een parallelle samenleving, dan heb je die hier: van buiten zijn onze politici democraat, totdat militairen een greep naar de macht doen, dan ben je opeens slecht geïntegreerd als je dat geen goed idee vindt.
En wat wil je eigenlijk? Als Turken zich verbonden moeten voelen met Nederland, zou het helpen om ze niet bij elke gelegenheid, die je krijgt, af te schilderen als ISIS-aanhangers die snode dingen bekonkelen in hun parallelle samenleving. Media en politiek spreken over Turken zoals in de jaren dertig werd gesproken over het Gele Gevaar. Het is racistisch en hysterisch en zal onvermijdelijk een self-fulfilling prophecy blijken te zijn. En dan janken dat je als journalist wordt bedreigd als je even met ze wilt spreken. Mensen, als ik door een journalist word benaderd, dreig ik ook de hond op ‘m af te sturen. Journalisten zijn sokpoppen van de PVV, allemaal.
Bezorgde burgers
Als je wilt dat Turken zich verbonden voelen met Nederland, moet je als democratische politicus (ja, jij, inderdaad, Paul Ulenbelt) niet gaan dreigen Turken uit te zetten omdat ze stenen naar Gülen gooien, terwijl je witte Hollanders, die brandschattend en kinderen bedreigend door het land trekken, steeds liefkozend ‘bezorgde burgers’ noemt en beweert dat ze asielzoekerscentra bombarderen uit frustratie om de verschraling in de zorg.
Ik weet, het is zeer verontrustend, wat er nu allemaal in Turkije gebeurt, Erdogan die rechters ontslaat en journalisten opsluit en zijn volk tegen Gülen mobiliseert. Toch dringt zich, als ik het mag zeggen, een vergelijking op met de reacties van het Westen op de huidige terreurgolf. Wij hebben nog steeds Guantanamo Bay, hoor. Bij ons worden onschuldige gezinnen uit hun huis gesleept en mensen veroordeeld voor thought-crimes. We worden afgeluisterd en gemonitord, democratische politici willen salafisme verbieden. Erdogans Gülen zijn zeg maar onze salafisten. Een partij als DENK wordt door media en politiek eendrachtig door pers en politiek gecriminaliseerd.
Ik heb het, geloof ik, al eerder gezegd, maar het verschil tussen Erdogan en onze overheid is dat wij (bijna) geen journalisten hóeven op te pakken. Die lopen namelijk allemaal al keurig in het gareel