Het peutertopic (2-4 jaar) deel 184

Spark. Gefeliciteerd met Eva

LB. Rammel. Wat een lieve foto

Venco. Lastig zulk commentaar.
Ik had ook een mening voordat ik kinderen had. Die is nu helemaal omgeslagen zeg maar.

Haha Eva

En LB Wat een rijkdom

Gefeliciteerd Spark!

LB, wat een lieve foto

Fieder, veel plezier op je weekend weg.

Oeh, commentaar op de opvoeding. Ligt eraan hoe het gebracht wordt. Laaat zij m'n stiefzus: je doet dan toch iets fout als je met Js weer slaapproblemen hebt.

Het omslagpunt met (bijna) 3,5 herken ik helemaal. Opeens denk ik dat hij toch inderdaad makkelijk naar school kan (alleen nog even zindelijk worden ) Hij was woensdag een dagje extra naar het kdv, maar er was die dag geen 3+ groep. Zei hij 's avonds tegen mij: mama, ik heb niets geleerd op schooltje, wil jij mij nog iets leren

Spark gefeliciteerd! Fijne dag vandaag!

quote:

Op zaterdag 21 mei 2016 08:19 schreef Rijstebuiltje het volgende:
Gefeliciteerd Eva
Hoe gaat het met haar Sparkling?

En Nikki, wat leuk dat het zo leuk is met je zus.. Hoe gaat het met haar zwangerschap?!

Goed, ze is alweer 4 maanden zwanger nu, het gaat echt hard. Het is een meisje, dus ik ga binnenkort even de zolder op om spulletjes van L te zoeken, waaronder de kleertjes die ik van mijn moeder heb gekregen vlak voor ze overleed. Ik vind het zo tof dat het meisje van mijn zusje die kleertjes straks ook aan kan.

LB wat een prachtige foto. E ziet er echt uit als een trotse zus!

Gefeliciteerd Spark!
Ah wat lief LB, mooie foto
Vermoeiend Venco! Ik snap sowieso niet zo goed waarom mensen zich bemoeien met opvoeding, of je zelf nou wel of niet kinderen hebt. Gevraagd advies vind ik wat anders, ik word zelf heel opstandig van ongevraagd advies en vooral als het achter je rug gebeurt maar je het wel hoort.
Had ik het pas met een vriendin over, dat sinds we B hebben iedereen ineens een mening heeft. Waarom?

Venco, laten kletsen hoor, want ze weten inderdaad toch niet waar ze het over hebben en als het je echt de keel uithangt dan gewoon lekker terugkaatsen: 'prima, dan doe je dat toch straks bij je eigen kind allemaal anders? Dit is nu eenmaal mijn kind en ook mijn aanpak'. En 1000x bij jezelf denken: 'wacht maar'. .

Ik herken het wel een beetje van mijn familie. Mijn oudste zus die als eerste kinderen kreeg, vond het ook vervelend als mijn andere zussen en broer iets zeiden en vonden van haar opvoeding. Vooral omdat het inderdaad zo lekker makkelijk is vanaf de zijlijn.

Maar het is ook wel verleidelijk hoor, om bij elkaar 'in de keuken' te kijken en daar dan, wel of niet in stilte, van alles van te vinden. Ik ben de jongste in ons gezin en ik merk als ik met I bij mijn familie ben dat ze best wel opletten hoe ik reageer als I iets 'stouts' doet, of in het algemeen: hoe ik met haar omga. Dat snap ik ook wel, want ik was altijd hun kleine zusje, degene zonder kinderen. En nu ze mij in de moederrol zien, zijn ze ook benieuwd hoe ik het doe. En daar zullen ze het vast onder elkaar ook wel eens over hebben. .

Lieve foto, LB!

Ik probeer mij er ook niet veel van aan te trekken. Het idee van: makkelijk hè, vanaf de zijlijn, is wel een goeie.
Die instelling ga ik maar proberen aan te houden.
Mijn zus wilt waarschijnlijk geen kinderen en mijn broertje zegt van wel, maar betwijfel of hij wel beseft wat dat verder echt inhoudt.
Hij vond bijvoorbeeld laatst ook dat Aiden best weleens z'n gang kon gaan.
Met andere woorden: vanavond hoef je niet op te voeden.
Maar opvoeden moet elke dag. Daar kan je niet even pauze van nemen.

Btw, rare vraag misschien maar hebben jullie nou ook vaak broeken waarvan de knieplekken versleten zijn?
Van al dat kruipen achter je kind aan, of weer eens van iets onder de bank of kast vissen of omdat je kind op de grond getroost moet worden?

Lieve foto LB

Het commentaar op het opvoeden van m'n kind vind ik vaak ook lastig naast me neer te leggen. Omdat het iets is wat je doet vanuit volledige overtuiging en liefde voor je kind voelt het zo als een persoonlijke aanval als een ander daar commentaar op geeft. Maar zoals ik hierboven ook al las, ik was me pre-kind ook nooit bewust van hoe het is om een kind op te voeden

Ik ben zo trots op m'n peuter; gisteravond en vanochtend heeft hij voor het eerst op het potje/wc geplast Hij leek zelf niet zo onder de indruk van deze mijlpaal Hebben jullie tips over hoe nu verder? Het is echt nog geen must om hem zindelijk te krijgen maar als de interesse er is wil ik daar natuurlijk wel op ingaan

Mijn moeder is kleuterjuf - en die denkt vaak ook alles beter te weten qua opvoeding..

L is, zoals Eva bronsveld het noemt een temperamentvol kind. http://www.evabronsveld.n(...)tvolle_kinderen.html

1 van de dingen die je ook vaak ziet is dat deze kinderen zich vaak bij andere perfect weten te gedragen. Zo ook L, die bij mijn ouders altijd super makkelijk was. Ik vertelde mijn moeder wel eens over de driftbuien en ook wat ik allemaal al geprobeerd had wat niet werkte.
De "Eva manier" werkt (vaak) wel. Dus deze manier van opvoeden past bij ons als gezin nu. Mijn moeder vindt het echt belachelijk en ze vond ook dat ik mij nogal aanstelde "want zo erg was het toch niet met Luc"

Tot die keer dat mijn ouders een paar dagen op L hebben gepast. Toen ging het opeens helemaal mis en zagen ze hoe heftig L soms kan zijn.
Maar nu nog "Ja hij is alleen maar zo omdat jij hem die ruimte geeft"

Het is moeilijk, de "Eva manier" past eigenlijk niet super bij hoe ik vroeger dacht het te gaan doen. Maar het past wel bij L en het werkt. En eigenlijk is het ook wel een fijne manier, helemaal als je er eenmaal aan gewend bent en het gewoon wordt.

Constant mijzelf moeten verdedigen waarom wij het zo doen, is heel vermoeiend. Helemaal omdat mijn omgeving verwacht dat ik Luc tijdens een van zijn driftbuien wel even een time out op de gang of iets ga geven... Ik word er soms ook wel verdrietig van Het is soms best heel erg zwaar, zo'n hyper gevoelig kind die ook echt hele heftige buien kan hebben. Ik had liever wat meer steun gehad, maar helaas....

Spark, ook hier gefeliciteerd met je kleine grote dame

LB wat een mooie foto! En wat een heerlijk lachebekje heb je toch!

Ik herken het commentaar ook wel. En ik trek dat slecht merk ik. Komt omdat het commentaar vooral van mijn moeder en zusje komt en die staan natuurlijk veel te dichtbij. Beide (moeder is logisch, maar zusje dus ook) ouder van twee kinderen, net als ik. Dus in mijn situatie geen mensen die niet weten hoe het is om kinderen te hebben.
Mijn moeder vergelijkt mijn kinderen met die van mijn zusje. Nou doet ze dat ook andersom hoor, maar mijn zusje heeft een gladde rug en ik niet, helaas.
Maar mijn zusje en ik liggen ook niet op één lijn. Nooit gezeten ook, we zijn gewoon te verschillend. We kunnen het prima met elkaar vinden, als het maar over koetjes en kalfjes gaat, discussiëren is bij ons geen optie, want dat wordt dus gelijk ruzie.

Het commentaar gaat dan over het matige eten van vooral de oudste, maar ook Rosalie is nogal kieskeurig. Terwijl mijn neefje en nichtje alles eten. En snel en veel ook nog.
Aan de andere kant krijgt mijn zusje weer te horen dat haar kinderen een langzame ontwikkeling hebben omdat ze pas liepen met 22 en 23 maanden en de mijne met 8 en 11 maanden. En zo is er altijd wat.
Ik word daar doodmoe van en gelijk heel boos en opstandig. En uiteindelijk ook nog verdrietig. Want waarom doe ik het schijnbaar niet goed genoeg? Waarom is er overal commentaar op?

Ik geef mijn kinderen ook liever water en thee, maar als ze dat niet lusten en ze daarbij ook nog issues met ontlasting hebben, dan kies ik überhaupt drinken (pakken sap, flessen appelsap/perensap) boven water en thee.
En ja, ik heb een buikje die ik maar niet weg krijg. En daar baal ik toch al van, dat hoef je er niet in te wrijven.
Maar tegenwoordig krijgen ze dus wel een antwoord terug, dikke doei.
Mijn moeder zei pas weer (terwijl ik zat, dus buikrol) "goh je hebt echt best een maag hè? Terwijl je niks daarvan ziet als je achter je staat". Ik heb geantwoord met "nee, maar mijn kinderen groeiden dan ook in mijn buik en niet op mijn rug!"
Toen was het wel een stil.
Ik snap ook het doel niet zo van al dat gezanik. We brengen onze kinderen toch niet in gevaar? En ja, wij doen dingen misschien anders, maar is anders gelijk ook fout? Lijkt me niet.

//einde frustratierand//

quote:

Op zaterdag 21 mei 2016 22:57 schreef Skoap het volgende:
L is, zoals Eva bronsveld het noemt een temperamentvol kind. http://www.evabronsveld.n(...)tvolle_kinderen.html

Ik herken mijn oudste hier ook heel erg in. Maar goed, hij heeft dan ook ADHD. Misschien toch eens kijken naar alternatieven.. thanks voor de link.

Mijn schoonmoeder denkt ook altijd het beter te weten maar ben er via mijn schoonzusjes achter dat bij hun is het ja maar goitske en jan/teun bla bla bla en hier is jaaa bij esther/miranda en Jet bla bla bla

Verder altijd dat gezeik over zindelijk worden... Mijn man en zijn zusje waren hun volgens haar met anderhalf zindelijk. Ik leg er totaal geen druk op, jan werd zelf met 3 jaar zindelijk. Helaas is hun nichtje nu bezig met zindelijk worden en die is 5 weken ouder dan Teun....
Dus jullie raden het wel he! Het begint weer op nieuw. Maar de manier waarom zij zindelijk aan het worden is echt brrrr stapt ze van de pot af hangt de drol er nog aan etc ik kan daar echt niet tegen

Maja andere kant van het verhaal hun nichtje is nu 2 en kan niet met bijv een loopfiets overweg, weet nu net hoe ze vooruit moet maar sturen? En teun kan op een 12 inch fietsen dus ik gok dat mijn schoonzusjes daar wel commentaar op krijgen
Ik laat het maar meer langs mij heen glijden
Ze bedoeld het echt niet slecht en is helemaal gek met haar kinders, schoondochters en kleinkinderen

Ze houdt redelijk haar mond over mijn figuur, ik wil heel graag afvallen maar lukt de laatste tijd niet ookal eet ik gezond en geen gekke dingen enzo maja slaapgebrek (teun slaapt al een maand of 3 slecht veel dromen dan 1-2 nachten dat het goed gaat) en jan om 6 uur weer naast mijn bed, stress rondom verhuizing etc het zal allemaal we mee spelen. Ook sneller opgeblazen gevoel en zo.

[ Bericht 3% gewijzigd door Goitske op 22-05-2016 07:19:09 ]

Gistermiddag kwam ik trouwens thuis, mijn schoonouders waren er al en hadden een cadeautje voor mij!
Handig voor de jongens en voor de verhuizing

Wat een mooie Goitske! En wat een lief cadeau.
Wij hebben ook een bolderkar en er al veel plezier van gehad.

oooh LB, wat een ontzettend lieve foto

Toffe bolderkar, die zijn echt heel handig

En irritant zeg, al die bemoeienissen. Mijn moeder heeft vooral veel commentaar op mij, altijd al gehad dus ben er wel aan gewend inmiddels (zou je denken ). Wat betreft opvoeding valt het eigenlijk wel mee. Denk dat er in onze manier van opvoeding wel dingen zijn waar (schoon)moeder het minder mee eens zijn en denk ook wel te weten in welk opzicht maar daar houdt iedereen zijn mond over. Maar het zijn wel kleine dingen waar je bepaalde afkeuring aan kan merken. Maar goed, zij kennen mijn kinderen niet zoals ik ze ken en wij weten toch het beste wat bij onze kinderen past. En de opvoedstijl van een ander is gewoon niet 1 op 1 door t trekken naar een ander, omdat elk kind en elke situatie weer anders is, zoals in het voorbeeld van Danic.

Goitkse, bolderkar boks! Wij hebben hem vorige week gekocht, mooie kleur vind ik.

En bleh en kus voor alle bemoeinis verhalen!

voor alle bemoeienissen. Sommige klinken echt heel naar.

Gisteren was er bij ons in de stad iets te doen en mochten de kinderen ook een (sticker)tatoeage laten zetten. Riley wilde een paardje en is zo trots als een pauw. Ik vrees voor het moment dat het ding gaat vervagen

Interessant om mee te lezen over opvoedbemoeienissen. Maar ik lees dat bemoeienissen dan gaan over bewuste keuzes die jullie maken in de opvoeding? Dat zou ik persoonlijk veel minder erg vinden dan afkeurende blikken als je jezelf eens een keer onmachtig voelt bv.

Dat onbegrip vind ik zelf veel zwaarder dan kritiek op mijn keuzes, die ik bewust maak en waar ik dus ook achter sta.

Mijn ouders hebben daar een handje van. Ze zijn volgens mij vergeten dat ze zelf ook wel eens moe, gefrustreerd, onredelijk waren en kunnen dan ipv mij te steunen me mijn 'menselijkheid' heel erg kwalijk nemen.

Bij ons zijn het ook bewuste keuzes. Maar ik begrijp niet waarom ik me daarover steeds moet verantwoorden /verdedigen. Heb ik helemaal geen zin in.

[ Bericht 0% gewijzigd door danic op 22-05-2016 10:46:48 ]

quote:

Op zondag 22 mei 2016 09:32 schreef danic het volgende:
Bij ons zijn het ook bewuste keuzes. Maar ik begrijp niet waarom ik me daarover steeds moet verantwoorden /verdedigen. Heb ik helemaal geen zin in.

dat!

Dat begrijp ik ook niet, Danic en volgens mij mag je de mensen die dat doen daar ook op aanspreken.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 11:16 schreef Franny_G het volgende:
Dat begrijp ik ook niet, Danic en volgens mij mag je de mensen die dat doen daar ook op aanspreken.

Doe ik ook wel eens. Zijn ze beledigd

quote:

Op zondag 22 mei 2016 09:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Interessant om mee te lezen over opvoedbemoeienissen. Maar ik lees dat bemoeienissen dan gaan over bewuste keuzes die jullie maken in de opvoeding? Dat zou ik persoonlijk veel minder erg vinden dan afkeurende blikken als je jezelf eens een keer onmachtig voelt bv.

Dat onbegrip vind ik zelf veel zwaarder dan kritiek op mijn keuzes, die ik bewust maak en waar ik dus ook achter sta.

Mijn ouders hebben daar een handje van. Ze zijn volgens mij vergeten dat ze zelf ook wel eens moe, gefrustreerd, onredelijk waren en kunnen dan ipv mij te steunen me mijn 'menselijkheid' heel erg kwalijk nemen.

Dat heb ik dan juist weer niet. Moeders zijn ook net mensen en soms wil het allemaal gewoon even niet. En die afkeurende blikken zie ik dan vaak ook niet omdat ik te druk men met de kinderen en mezelf op dat moment

Kan het niet zijn dat de (schoon)moeders zich hetzelfde voelen als jullie, namelijk aangevallen?

Door bewust andere keuzes te maken dan dat zij hebben gemaakt, vanuit hetzelfde 'ik wil het beste voor mijn kinderen'-principe kan het ook lijken dat jij vindt dat zij het niet goed genoeg heeft gedaan naar jouw mening.

Dit merk ik bij mijn schoonmoeder wel eens. Ik ga heel anders met voeding om en ik vind ook echt dat haar manier geen goede manier is (geweest). Als ik dan zeg dat ze alleen water mogen en vindt ze het zielig, maar vrijwel altijd komt de opmerking er achter aan 'vriend en zus hebben ook niks overgehouden aan ranja hoor ' .

Mijn eigen moeder is vooral heel blij dat ik best veel dingen wel doe als zij in beginsel. Alleen snapt zij niet altijd dat ik dingen vanuit hun beredeneer. Als ik klaag over het slechte slapen komt ze met dingen van super nanny (echt super lief dat ze mee denkt hoor), terwijl ik best vaak aan geef 'V is bang om alleen te zijn, dus hij zal het wel nodig hebben dicht bij ons te zijn' . Zelfde dat V eigenlijk altijd bij mij op schoot eet, hij zal de aandacht wel nodig hebben. Dat ik dit zo aanpak komt wel voort uit het feit dat ik vind dat mijn ouders tekort zijn geschoten in het geven van liefde aan ons en ik dit wel wil mee geven aan mijn kinderen.

Ik kan mij best voorstellen dat als V als vader besluit dingen heel anders aan te pakken dan ik, ik best wel kan denken 'maar vind je dan dat ik het niet goed (genoeg) gedaan heb?! ' .

Mensen zonder kinderen zijn irritante zijlijnroepers ja. Dat ga je toch nooit veranderen.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 14:36 schreef AwayTL het volgende:
Door bewust andere keuzes te maken dan dat zij hebben gemaakt, vanuit hetzelfde 'ik wil het beste voor mijn kinderen'-principe kan het ook lijken dat jij vindt dat zij het niet goed genoeg heeft gedaan naar jouw mening.

Dit is sowieso de basis van alle onzekerheden als moeder en hierop zijn ook alle bv/fv, vers/potje/rapley, thuis/ft/pt en weet ik veel wat voor discussie terug te voeren.