Nu gaat die school een toelaatbaarheidsverklaring aanvragen bij het samenwerkingsverband en als die ook toegekend wordt is het defintief. Pffff, pak van mijn hart. Weer een hobbel genomen.
Mooi berichtquote:Op vrijdag 11 maart 2016 21:04 schreef Vanyel het volgende:
Lastig zeg.
En een positieve noot, eerste gesprek met de juffen van school gehad en ze zijn heel enthousiast. Dot pikt alles snel op, is al gewend aan de structuur en dagindeling en ze gaan alert zijn op de vraag of ze niet wordt ondergestimuleerd.
Na een gesprek op het mkd in september waar ze nog zeiden als t zo doorgaat gaat ze niet of nooit naar school kunnen, is dit wel heel fijn om te horen.
.Alweer een hobbel minder!!!quote:Op zaterdag 12 maart 2016 13:25 schreef livelink het volgende:
Ik krijg net de brief binnen dat mijn jongste is toegelaten tot de school waar we hem op hebben ingeschreven
Nu gaat die school een toelaatbaarheidsverklaring aanvragen bij het samenwerkingsverband en als die ook toegekend wordt is het defintief. Pffff, pak van mijn hart. Weer een hobbel genomen.
Vanyel, fijn dat je dochter zo goed gaat op school!
Het samenwerkingsverband moet het uiteindelijk goedkeuren. Dat is de toelaatbaarheidsverklaring. Maar daar maak ik me niet meer zoveel zorgen over. Het samenwerkingsverband gaat af op het oordeel van de school. Ouders mogen het ook niet aanvragen, alleen de school zelf.quote:
Hoera Livelink! Wat houdt nou weer een toelaatbaarheidsverklaring in?
Vanyel, fijn dat je dochter zo goed gaat op school!
dm
Ja, N heeft ook een sensorische integratiestoornis. Het hoeft niet samen te gaan met ASS hoor, het is een op zichzelf staande stoornis die vaak samen voorkomt met ASS.quote:Op zaterdag 9 april 2016 15:45 schreef Kyara het volgende:
Ik kom even binnenvallen met een vraag: iemand hier ervaring met het opstellen van een sensomotorische integratieprofiel? Ik begreep dat deze problematiek vaak voorkomt in combinatie met ass dus vandaar mijn vraag even hier.
Ja, ik. We zijn er (weer) mee bezig.quote:
Ik kom even binnenvallen met een vraag: iemand hier ervaring met het opstellen van een sensomotorische integratieprofiel? Ik begreep dat deze problematiek vaak voorkomt in combinatie met ass dus vandaar mijn vraag even hier.
Het gaat hier (naar verwachting) om een overgevoeligheid op het auditieve, misschien ook op evenwicht. En een ondergevoeligheid op lichamelijk vlak (wat doen mijn lijf en hoe reageert het).
Met de sensorische integratieproblemen moet hij leren omgaan, het gaat niet helemaal over helaas, al komt het wel verschillend tot uiting op verschillende leeftijden.
Ja, ik denk ook dat leeftijd en vooral eigen begrip en de mogelijkheid om te relatieveren best wel veel scheelt. Dat merk ik nu al.
Therapie (borstelen) heeft hier eigenlijk niets uitgehaald. Het zou een soort reset van het neurologisch systeem moeten zijn, maar wij merken niet echt verschil.
En ja, dit is iets waar je mee moet leren leven.
Tip: "Uit de pas" is een boek dat mij iig heel veel inzicht heeft gegeven.
Wij merkten daarmee echt groot verschil. En nog steeds, na bijna 2 jaar.
Ik weet het niet meer precies.quote:
We zaten toen in zo'n molen van extra hulp en begeleiding, zowel op school als er buiten... Hij heeft iig een jaar of twee ergotherapie gehad gericht op de verstoring van de SI en dyspraxie-gerelateerde oefeningen. Veel balansoefeningen, lichaamsbewustwording, oversteken van de middellijn (voor mensen die dit niets zegt: bv met je rechterhand iets links voor je pakken, kinderen met bv dyslexie hebben hier vaak erg veel moeite mee). Fijn. Heel fijn!quote:Wij merkten daarmee echt groot verschil. En nog steeds, na bijna 2 jaar.
N krijgt geen extra oefeningen om beter met tactiele overgevoeligheid om te kunnen gaan, behalve dat we nu nog steeds diepe druk toe kunnen passen als hij overprikkeld dreigt te raken.
Moonah, dat klinkt precies als N. Heeft jouw zoon ook problemen gehad met leren zwemmen? Het gaat hier heel moeizaam, ook omdat hij veel te veel nadenkt over wat er voor enge dingen kunnen gebeuren.
Dat laatste boek heb ik net binnen. Superboek! Maar niet genoemd in dit topic omdat het echt voor de klas is.quote:
Ja, "Uit de Pas" is een aanrader en mijn ergotherapeute raadde het boek "Wiebelen en Friemelen in de Klas" aan, maar dat heb ik zelf nog niet gelezen.
Yep, wel problemen. Maar niet door te denken aan enge dingen. Door de dyspraxie kost het hem erg veel moeite bewegingen te coördineren en te automatiseren. Wij hebben een gespecialiseerde zwemschool gevonden. Dat was heel fijn. Binnen 2,5 jaar geloof ik A en B (met slechts een half uurtje per week les, wel instructrice + assistent in water voor 3 á 4 kinderen).quote:Moonah, dat klinkt precies als N. Heeft jouw zoon ook problemen gehad met leren zwemmen? Het gaat hier heel moeizaam, ook omdat hij veel te veel nadenkt over wat er voor enge dingen kunnen gebeuren.
Overigens is er een heel grote overlap in de diverse stoornissen. ASS, AD(H)D, SI, dyspraxie. Vroeger viel het allemaal onder MBD (minimal brain damage). Tegenwoordig is het allemaal veel meer gespecificeerd en uitgekristalliseerd, waardoor er ook specifiekere behandeling mogelijk is.
Zwemmen was ook een drama. Zo ontzettend bang. Hij was echt bang dat hij ging verzuipen, zei dat ook elke keer. Gelukkig hadden we een zwemvereniging gevonden waarbij ze het begin echt rustig aan pakten.
Edit:bedenk me dat wiebelende tanden ook een drama was. En hij wilde zelf niet wiebelen, dus dan duurde het nog langer.. Herkenbaar?
[ Bericht 6% gewijzigd door Deepfreeze op 11-04-2016 19:53:09 ]
van bepaalde geluiden krijg ik echt de neiging om om me heen te gaan zitten meppen zeg maar... net of ik op tilt ga.
Bij M weet ik het niet zo goed.
Ik heb het idee dat ze bepaalde prikkels niet zo goed voelt (honger/dorst, maar ook dat ze moet plassen) dat voelt ze pas als ze ook echt NU moet heb ik het idee.
Dat is ook vaak een puntje van strijd, want als ik vraag of ze moet, dan is het bijna altijd nee...
Verder is het niet zo heel duidelijk.
En verder gaat het eigenlijk best wel zn gangetje
.
Nijna, toen N iets jonger was had hij steeds dat hij overprikkeld raakte omdat hij moest plassen, als ik hem dan naar de wc had gestuurd was hij daarna weer gewoon zijn vrolijke zelf.
wc maakt niet uit, kind heeft zo'n blaas, die kan de hele dag pretpark zonder wc, omdat hij de wc's vies vind
ze biedt hem ook echt niets aan wat hem fascineert en Lex denkt dan ' bekijk het lekker' ik weer dat er iets is, dat het een apart mannetje is, kan er alleen mijn vinger niet echt op leggen. Alle ' profielen' sluiten zooo niet aan. Elin wordt binnenkort ook getest maar dan inderdaad ook weer IQ. Vorig jaar liep ze 6 mnd achter in ontwikkeling, nu met de Cito's ( die ze foutloos maakte ) 25 maanden voor. Maar haar gedrag is erg anders dan dat van Lexus , ' normaal' Lex is gevoelig, intens lief, superlevendige fantasie en is ontzettend goed in niet luisteren 😛Stuurt school je de richting op dat er onderzoeken nodig zijn?
Nog niet echt. Ze gaf ons een paar titels van boeken en wilde dit jaar ook even afwachten omdat hij natuurlijk ook pas 5 mnd op school zit. Ikzelf vind echt doortesten pas nodig als hij slecht zou functioneren, sociaal gezien, dat we m beter zouden kunnen begeleiden, maar dat vind ik nu niet het gevalquote:
Hmz. Heb je zelf het idee dat je er iets mee moet?
Stuurt school je de richting op dat er onderzoeken nodig zijn?
Lastig dat je niets herkent in wat de juf ziet. Hoewel dat ook niet vreemd is, want op school verkeert Lex natuurlijk in een compleet andere situatie dan buiten school. Maar je ziet zelf ook 'ander' gedrag. Hij hoeft natuurlijk helemaal niet binnen een hokje te vallen/passen. Als hij goed functioneert en er is geen handelingsverlegenheid, waarom zou je dan onderzoek plegen? Iedereen heeft recht op zijn eigen-aardigheden.quote:
[..]
Nog niet echt. Ze gaf ons een paar titels van boeken en wilde dit jaar ook even afwachten omdat hij natuurlijk ook pas 5 mnd op school zit. Ikzelf vind echt doortesten pas nodig als hij slecht zou functioneren, sociaal gezien, dat we m beter zouden kunnen begeleiden, maar dat vind ik nu niet het geval
Ik begrijp uit je bericht dat je je ook geen zorgen maakt. Klopt dat?
Is Lex wel getest op IQ? Of merk je aan alles dat hij een duidelijke ontwikkelingsvoorsprong heeft? Want ook dát kan 'ander gedrag' in de hand werken als daar niet goed genoeg op wordt ingespeeld...
Ik maak me geen zorgen, ik maak me alleen zorgen on het hokje waar juf hem in probeert te drukken. Eenrichtingsverkeer bijv. Als iemand graag contact maakt is hij het wel. Ik weet wel dat hij haar niet heel erg aardig vindt. Hij is idd offi getest voor zover mogelijk (flink ++) , tweemaal. Hij lijkt geen voorsprong te hebben qua schoolwerk. Hij steekt liever zijn energie in dingen die hem wel boeien ( planeten, dino's, mickey mouse clubhuis 😛 ) ik ben benieuwd naar zijn ontwikkelingen en wil hier meelezen, wellicht dat ik wat meer herken ookquote:
[..]
Lastig dat je niets herkent in wat de juf ziet. Hoewel dat ook niet vreemd is, want op school verkeert Lex natuurlijk in een compleet andere situatie dan buiten school. Maar je ziet zelf ook 'ander' gedrag. Hij hoeft natuurlijk helemaal niet binnen een hokje te vallen/passen. Als hij goed functioneert en er is geen handelingsverlegenheid, waarom zou je dan onderzoek plegen? Iedereen heeft recht op zijn eigen-aardigheden.
Ik begrijp uit je bericht dat je je ook geen zorgen maakt. Klopt dat?
Is Lex wel getest op IQ? Of merk je aan alles dat hij een duidelijke ontwikkelingsvoorsprong heeft? Want ook dát kan 'ander gedrag' in de hand werken als daar niet goed genoeg op wordt ingespeeld...
Is het een ervaren juf? Of net van de opleiding? Ik weet van mezelf dat ik in mijn beginjaren ook wel eens zoiets heb besproken terwijl ik dat nu zeker niet zo en op die manier zou aankaarten.quote:
[..]
Ik maak me geen zorgen, ik maak me alleen zorgen on het hokje waar juf hem in probeert te drukken.
Dat zou haar professionele blik op Lex niet mogen vertroebelen.quote:Eenrichtingsverkeer bijv. Als iemand graag contact maakt is hij het wel. Ik weet wel dat hij haar niet heel erg aardig vindt.
En gelijk heeft hij!! Je mag daar best een beetje achteraan zitten hoor, dat hij uitdaging nodig heeft. Evt bij de IB'er langsgaan. Het is zo zonde als zijn leergierigheid in de kiem wordt gesmoord door 'het systeem' (hoewel je natuurlijk niet helemaal om dat systeem heen kunt, maar zéker in de groepen 1 en 2 zijn daar best wat dingen mogelijk...).quote:Hij is idd offi getest voor zover mogelijk (flink ++) , tweemaal. Hij lijkt geen voorsprong te hebben qua schoolwerk. Hij steekt liever zijn energie in dingen die hem wel boeien ( planeten, dino's, mickey mouse clubhuis 😛 )
Dat precies.quote:
Dat hij haar niet mag kan heel goed de oorzaak zijn van zijn gedrag, hij voelt mensen en hun intenties onbewust misschien heel goed aan? Ik merk bij N dat hij "oneerlijke" mensen: mensen die zichzelf niet zijn, negeert of zich kinderachtig/ clownesk opstelt. Het is voor hem heel belangrijk om serieus genomen te worden.
Ik heb écht altijd al geweten dat onze zoon 'anders' is. Heb ook een hele poos aan ASS gedacht. Maar toen kwam de TOS in beeld (taalontwikkelingsstoornis). Speciaal onderwijs, van daaruit werd SI (sensorische informatieverwerkingsproblemen) en dyspraxie (motorische ontwikkelingsstoornis) geconstateerd. Veel van het opvallende gedrag viel hieruit te verklaren. Mijn man en ik hebben altijd heel goed kunnen anticiperen op gedrag van Thies (we hebben ook maar één kind, dat scheelt denk ik wel in de hoeveelheid aandacht die we aan hem kunnen besteden). Wij ervaren dus totaal geen problemen met zijn gedrag.
Bij de overstap naar regulier onderwijs is hij een poosje gepest ("Ze vinden me raar mama..."
). Het pesten is aangepakt, maar echte vrienden heeft hij niet op deze school. Hij wordt meer getolereerd. Gelukkig heeft hij buiten school wél twee heel erg goede vrienden (van wie eentje met autisme... zo grappig, dat klikte meteen bij de eerste ontmoeting). De laatste tijd maak ik af en toe forse paniekaanvallen bij hem mee en ook de juf zegt dat ze regelmatig paniek in zijn ogen ziet. Dat doet me verdriet en zet me ook weer aan het denken. Mijn zus is kinderpsycholoog en zei dat ze met gediagnosticeerde kinderen werkt die soms minder opvallend gedrag vertonen dan Thies.
Mijn man is klaar met onderzoeken en behandelingen, "Thies is goed zoals hij is". En dat is ook zeker zo.
Wat zou een evt diagnose kunnen toevoegen? Ik denk zelf aan voortgezet onderwijs, dat hij ihkv passend onderwijs meer begeleiding kan krijgen. Maar verder.... Wij als ouders voelen ons niet handelingsverlegen. Maar ik zou het zo fijn vinden als mijn menneke het wat makkelijker zou kunnen krijgen mbv behandeling ofzo...
Iemand?
Met diagnose gaan ook weer deuren open, hulp, begeleiding die zonder toch gesloten blijven. Voor jen was het best fijn dat ze 1x per week met iemand hier thuis een opdrachtje maakte en ondertussen wat praatte. Zo kreeg ze ook meer inzicht in haar denken. Makkelijker dan dat gaat het toch niet worden. Beperkingen worden niet opeens genezen door behandelingen, maar het leren ermee omgaan maakt het wel makkelijker. (Denk ik)
Wat naar dat hij die paniekmomenten heeft. Kun je duiden waar zijn paniek mee te maken heeft?Het kan wel handig zijn, om een specifiekere diagnose te hebben, maar ook diagnoses zijn niet heilig natuurlijk, en je wil ook niet dat de stempel hem tegen gaat werken. Ik kan me jouw man's gevoel daarom goed voorstellen, maar ook jouw behoefte aan het best passende onderwijs en evt. extra begeleiding voor Thies. Het feit dat deze paniek aanvallen er nu zijn kan wel een reden zijn om nog eens te kijken wat hem zou helpen om beter met de betreffende situaties om te gaan, los van het feit of er echt een officiele diagnose aan moet worden gehangen. Vond je zus dat je het wel opnieuw zou moeten laten bepalen?
Als alle profielen er niet op aansluiten lijkt het mij erop dat het gewoon normaal is. Opstaan en het drink verhaal wat je zei vind ik meer schattig overkomen dan een bepaald symptoom.quote:
Ik lees even mee, ook al zijn wij het niet zo eens met juf. Ze denkt dat Lex ook autistische trekken heeft, geen idee in welke mate. We weten al dat Lex hoogbegaafd is en dat het makkelijk zou kunnen samenvallen.. Ik herken alleen niets wat ze opnoemt. Nouja, hij staat vaak op van zijn stoel en als hij een vraag wil stellen loopt hij naar het kindje toe, gaat er recht voor staan en stelt dat zijn vraag. Of hij vraagt ( terwijl iedereen al drinkt ) of hij zijn drinken op mag drinken. Verder geeft zij aan dat het contact voornamelijk eenrichtingsverkeer is, dat zijn verhalen onsamenhangend zijn en dat ze gelooft dat ' hij best slim is, het komt er alleen niet uit'
Bedenk je ook dat elke leraar weer anders is en dingen anders ziet en interpeteerd.
Mijn dochter loopt altijd met 2 verschillende sokken (net als mij) haar leraar van vorig jaar vond t opvallend en raar haar lerares nu vind haar creatief en super schattig.
quote:
Het leven is ook te kort om te zoeken naar gelijke sokken.
Ik vind het ook heel moeilijk antwoord geven op een forum.quote:
Ik reageer morgen even verder. Mijn hoofd zit te vol merk ik. Ik ben alleen maar aan het lezen lezen lezen. Ga voor het slapen gaan nog maar even wat anders doen.
Bovendien heb ik net even een goede aanvaring gehad net dochterlief dus mijn hoofd zit ook even vol.
😊quote:
Het leven is ook te kort om te zoeken naar gelijke sokken.
Yup, veel makkelijker. Net als een ongesorteerde bestekbak.
Vrijheid blijheid,
ik vind het wel fijn om te lezen dat jullie het thuis eigenlijk wel weten te redden. Maar het is wel herkenbaar om te lezen dat je graag wilt dat dingen makkelijker gaan voor je kind.Ik kan me wel vinden in wat Trui schrijft, kan het zelf niet beter/anders verwoorden.
Oh dubbelcheck!quote:
[..]
😊
Yup, veel makkelijker. Net als een ongesorteerde bestekbak.
Vrijheid blijheid,
Mijn moeder gaat het altijd staan sorteren als ze hier is.
Hoe dat in de praktijk uitpakt moet nog blijken wat mij betreft, maar juist in het kader van passend onderwijs zou er niet meer zoveel aan diagnoses moeten hangen.
Hebben jullie zelf wel een idee waardoor die paniekaanvallen getriggerd worden? Lijkt me heel erg beangstigend voor Thies. Sterkte met even iets anders doen en je kunt natuurlijk altijd begeleiding vragen en krijgen zonder dat daar een diagnose aan vast komt te hangen, lijkt me
mijn ervaring met het hebben van een diagnose is dat er dan wel ineens mogelijkheden zijn die anders niet zouden kunnen.quote:Op zondag 17 april 2016 19:52 schreef Moonah het volgende:
Boh, even van me afschrijven.
Ik heb écht altijd al geweten dat onze zoon 'anders' is. Heb ook een hele poos aan ASS gedacht. Maar toen kwam de TOS in beeld (taalontwikkelingsstoornis). Speciaal onderwijs, van daaruit werd SI (sensorische informatieverwerkingsproblemen) en dyspraxie (motorische ontwikkelingsstoornis) geconstateerd. Veel van het opvallende gedrag viel hieruit te verklaren. Mijn man en ik hebben altijd heel goed kunnen anticiperen op gedrag van Thies (we hebben ook maar één kind, dat scheelt denk ik wel in de hoeveelheid aandacht die we aan hem kunnen besteden). Wij ervaren dus totaal geen problemen met zijn gedrag.
Bij de overstap naar regulier onderwijs is hij een poosje gepest ("Ze vinden me raar mama..."
De laatste tijd maak ik af en toe forse paniekaanvallen bij hem mee en ook de juf zegt dat ze regelmatig paniek in zijn ogen ziet. Dat doet me verdriet en zet me ook weer aan het denken. Mijn zus is kinderpsycholoog en zei dat ze met gediagnosticeerde kinderen werkt die soms minder opvallend gedrag vertonen dan Thies.
Mijn man is klaar met onderzoeken en behandelingen, "Thies is goed zoals hij is". En dat is ook zeker zo.
Wat zou een evt diagnose kunnen toevoegen? Ik denk zelf aan voortgezet onderwijs, dat hij ihkv passend onderwijs meer begeleiding kan krijgen. Maar verder.... Wij als ouders voelen ons niet handelingsverlegen. Maar ik zou het zo fijn vinden als mijn menneke het wat makkelijker zou kunnen krijgen mbv behandeling ofzo...
Iemand?
dat is hier op het voortgezet goed opgepakt. ik heb heel veel medewerking van de diverse klassementoren gehad en ook werd er goed meegedacht en ook naar L. werd geluisterd wat hij nodig had.
maar diep van binnen haat ik die stempels, de hokjes. ik vond het een nederlaag om met ouders van kinderen te moeten praten om te verklaren waarom mijn kind was zoals hij was, want hij was maar vreemd in hun ogen. ik heb nooit een vreemd kind gezien, alleen een kind die de dingen anders zag en deed dan anderen. gewoon zijn eigen mooie zelf.
het moment dat L. van school komt en door moet nadert met een noodgang en ik loop alleen maar tegen muren, want hier stopt het gewoon. als ouder kom je buiten spel te staan.
als hij 18 wordt, laat ook de hulpverlening hem los.
hij is een echte puber nu, hij wil niks en hij doet niks. haalt de stomste streken uit en is niet te bereiken als ik hem vraag waarom hij iets doet.
Moonah, volgens mij is het bij de vraag of je eeen diagnose wil belangrijk om je eigen voor- en tegens te scheiden van die van je kind. Hij is goed zoals ie is, ongetwijfeld, maar de maatschappij is ook zoals die is en die zal zich minder aan hem aanpassen een op hem anticiperen dan jullie. Helpt het hem om in de maatschappij te functioneren als hij een diagnose en bijbehorende begeleiding/behandeling/hulpmiddelen krijgt?
Dot heeft geen diagnose, door haar iqscores krijgt zij sowieso een 'speciale behandeling', maar ik moet bekennen dat wij het heel fijn vonden om met een aantal andere ouders van ASSkinderen in gesprek te zijn. Veel meer dan we hadden verwacht, de herkenning van zowel problemen als koddige gezinssituaties is toch fijn.
[ Bericht 99% gewijzigd door Hobbesje op 20-04-2016 07:52:48 ]
Food for thought en om te bespreken met mijn man. Zoals jij het omschrijft/beleeft Lady, zo denkt mijn man er ook over. Gisteravond hebben we nog gepraat, en hij vindt dus dat een label zou betekenen dat Thies fout zou zijn. Mijn man kijkt heel puur naar mensen, zonder (voor)oordeelquote:
maar diep van binnen haat ik die stempels, de hokjes. ik vond het een nederlaag om met ouders van kinderen te moeten praten om te verklaren waarom mijn kind was zoals hij was, want hij was maar vreemd in hun ogen. ik heb nooit een vreemd kind gezien, alleen een kind die de dingen anders zag en deed dan anderen. gewoon zijn eigen mooie zelf.
. Heel mooi en knap. Maar hij gaat er dus vanuit dat iedereen dat zou moeten doen. Hij vindt het een gebrek aan respect van 'de maatschappij' dat mensen die 'anders' zijn zich zouden moeten verantwoorden. Ik ben het daar wel mee eens, maar de maatschappij verander je nu eenmaal niet zo maar. De paniekaanvallen ontstaan vooral als er iets niet volgens de regels gaat/hoe het hoort. Bv eventjes dubbelparkeren voor een snelle boodschap. Of toen we gisteren bij het hotel (we waren een weekendje weg) op de bus moesten wachten, aan de overkant (weg is nog geen 3 meter breed) staat een bankje, ik wil daar gaan zitten maar laat de koffer staan -> Hysterie ten top. Bang dat we de bus missen, bang dat er dieven komen om onze koffer te stelen.... Ik 'dram' dan ook niet door, maar pas me aan aan Thies. Geen probleem. Maar ik schrik van de enorme heftigheid en het zo niet flexibel zijn...
Ja, dat klopt.quote:
Maar jij en je man maken een ideale wereld voor hem. De rest van de maatschappij verlangt dat hij maar gewoon mee moet doen. Dan is het wel handig als hij leert hoe.
Dat vind ik ook zo'n beangstigend idee. Het gemak waarmee mensen langs de zijlijn komen te staan. Ik geloof niet in het nut van diagnoses, maar ik ben wel gaan geloven in de juiste hulp. Als ik zie wat mijn kind allemaal heeft geleerd op school, de enorme vooruitgang die hij geboekt heeft, dan ben ik toch blij met de diagnose. Want die diagnose heeft hem op de juiste school gekregen met de juiste ondersteuning.
helemaal niets. L. is er bij Lucertis uitgekegeld omdat hij er te weinig kwam en werd verwezen naar het jeugdsociaal wijkteam. na een gesprek kwam men tot de conclusie dat als L. niet wil, ze niets kunnen betekenen. mijn opmerking dat L. standaard niets wil omdat een autist nou niet echt bekend staat vanwege enthousiasme in iets nieuws werd meteen van tafel geveegd.quote:
welke hulpverlening krijgen jullie op dit moment dan, Lady_wrb?
en daar stond ik weer met lege handen
wat resulteerde in een 1 voor een practicum natuurkunde omdat hij dat helemaal vergeten was en dus gewoon niet geweest is. en het mag niet ingehaald worden.
hij heeft de mazzel dat hij best goede cijfers had staan, dus de schade blijft beperkt tot een 6 gemiddeld nu, maar de schrik zit er bij mij nu aardig in, ik vertrouw geen vrije dag meer.
mocht hij slagen, dan gaat hij naar de hogeschool van amsterdam voor de studie game development.
(schijnt een studie met een hoog percentage autisten te zijn
)op het hva zijn mogelijkheden voor studenten met functiebeperking, waaronder autisme ook valt.
ik moet nog contact opnemen met de decaan om dat nog eens goed door te spreken hoe dat nou zit.
ik vind het doodeng in elk geval. als ouder sta je op dit punt nagenoeg buitenspel.
maar goed, het is zoals het is, er moet gestudeerd worden
wat de hulpverlening betreft lijkt het 18 worden dus niet eens zoveel verschil te maken?
En het is inderdaad zo dat je steeds meer 'buitenspel' komt te staan als ouder, naarmate de kinderen ouder worden.
Ik zie dat al met J. Hij is nu 12 jaar en moet nu de handelingsplannen zelf ook ondertekenen. Voorheen was onze handtekening voldoende, maar nu dus niet meer. Net zoals hij zelf ook moest tekenen voor het aanmeldingsformulier voor het voortgezet onderwijs. Dat vond ik ook wel even wennen en geeft ook een extra verantwoordelijkheid, want het moet hem wel allemaal goed uitgelegd worden. En als hij het er niet mee eens is, dan zal hij ook echt niet tekenen.
Dit vat het voor mij idd wel samen.quote:
Een diagnose is in mijn ogen geen beperking maar een gereedschap. Je hebt het nodig om mogelijkheden te creëren....
Dank allemaal voor het meedenken. Lady en Livelink, jullie zijn al een fase verder. Boh... Als ik het toelaat om (te) veel na te denken over de toekomst verdrink ik in de zorgen en mijn angst/verdriet daarover. Ik ga daar op korte termijn hulp voor zoeken, want hier heeft niemand wat aan. En verder is er bij mijn man ook wel iets in beweging gezet geloof ik. Ik zal een lange adem moeten hebben, maar ik hoop wel dat hij uiteindelijk gaat openstaan voor verdere begeleiding dan wel onderzoek.
ik herken dat ook wel, je wil je kind zo graag gewoon fijn, vrolijk en puur zien opgroeien tot een gezonde volwassene. En dan die enorme kwetsbaarheid... Erg lastig om te bepalen wat het beste voor ze is. Ik heb geleerd om ´t maar gewoon per stapje te bekijken. En erop te vertrouwen dat er meerdere wegen naar Rome zijn.. Volgende week ga ik met M en juf om tafel, eens kijken of we een paar "beren op de weg" kunnen tackelen die in de weg staan voor het schoolkamp
.Ja, ik ook.quote:
Sterkte dames, allemaal.
En nu zit ik alweer te huilen...quote:
Moeilijk is het he Moonah.
Je raakt precies het pijnpunt. Ja, dit zal ik moeten gaan leren. En dat zal ook wel lukken (hoop ik!!).quote:Erg lastig om te bepalen wat het beste voor ze is. Ik heb geleerd om ´t maar gewoon per stapje te bekijken. En erop te vertrouwen dat er meerdere wegen naar Rome zijn.
Och hemel, nog zoiets ja. Thies lag laatst in bed wakker. "mama, wanneer moet ik op schoolkamp?".quote:
Volgende week ga ik met M en juf om tafel, eens kijken of we een paar "beren op de weg" kunnen tackelen die in de weg staan voor het schoolkamp
Succes met tackelen Nijna. Bij ons op school was een jongen die werd gewoon elke avond opgehaald. Werd (gelukkig!) prima geaccepteerd door de groep.
Ze wil ook niet meer logeren bij opa en oma sindsdien...SPOILERNu vertelde M. gisteren (na veel doorvragen) dat ze gezegd had naar huis te willen en dat ze gezegd zouden hebben dat ze niet meer gingen bellen omdat de ouders al in bed konden liggen of iets van die strekking.
Haar eigen oplossing is om gewoon maar helemaal niet te gaan, maar er zijn natuurlijk wel tussenoplossingen... Al begon ze nu dat ze anderen dingen ook niet leuk vond, maar ik denk dat de heimwee de grootste beer op de weg is zeg maar.
Ik wil haar met alle liefde ophalen om thuis te slapen, maar we zullen wel zien waar we op uit komen. Ik hoop dat we er op een of andere manier een soort succeservaring van kunnen maken...
Ze gaan dit jaar nog met de bus, volgend jaar moeten ze fietsen
, maar dat is een zorg voor dan... eerst deze hobbel...(Ik snap eerlijk gezegd de noodzaak ook niet zo om vanaf groep 4 op kamp te gaan, maar goed... )
Vertrouwen is wel een állereerste voorwaarde.En nee, ik vind groep 4 op kamp wel bijzonder vroeg.
Sowieso vind ik verplicht op kamp gaan nogal wat. Moet je eens kijken hoeveel stress het voor diverse kinderen (en hun ouders...) oplevert. Weegt dat werkelijk op tegen de baten?
Thies vindt het al spannend om met de bowlingclub een uitstapje te maken binnenkort. Hij gaat het wél doen. Samen met het vriendje dat hij daar heeft gevonden, die vindt het ook spannend. Kunnen ze mooi elkaar steunen. Stap één.
Want ik heb hier inmiddels geleerd dat ik me nog geen zorgen moet gaan maken over op kamp gaan met een onveilige groep...
Succes met het verkeersexamen Trui... Wat doet het met het zelfvertrouwen van een kind als het als enige of één van de weinigen niet zou slagen? Het is allemaal zo zichtbaar en meetbaar/vergelijkbaar.
Je weet het altijd het juiste te zeggen tegen ons en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Ik hoop dat je goede hulp vindt en dat jij en je man wat antwoorden vinden op al die vragen die nu zo bij jullie spelen.
Zouden er nou kinderen zijn voor wie kamp echt het hoogtepunt van hun schoolloopbaan is? Ik ken alleen maar kinderen die er tegenop zagen en zelf kijk ik er ook niet met genoegen op terug.
Op de open dag van de VSO waar J. naar toe gaat hield de directeur een praatje over hoe de gang van zaken is op school en zo. Daar vertelde hij ook over het kamp voor de brugklassen. Na afloop vroeg hij of er nog vragen waren en mijn kind stak als eerste heel dapper zijn vinger op om voor een volle zaal met ouders en kinderen te vragen of het kamp verplicht was
Helaas was het antwoord dat het inderdaad verplicht was, maar ik wist ook al dat hij na het woord kamp niks meer van het verdere verhaal gehoord heeft en alleen maar heeft gehoopt dat hij er onderuit kon komen. En dan moet hij ook nog dit jaar op afscheidskamp
Wat dat betreft heb ik nu soms ook wel eens het gevoel dat ik dit jaar ergens vanaf juni kopje onder zal gaan en pas weer boven water kom als het oktober/november is en ik een beeld heb van hoe het gaat straks op het voortgezet onderwijs. Ik merk dat ik al het hele jaar verlamd ben van de onzekerheid hoe het allemaal zal gaan straks. En dan zegt iedereen dat ik nog even moet genieten van dit laatste schooljaar van relatieve rust, maar dat kan ik niet met die enorme onzekerheid voor de boeg.
Wel heel stoer van Job dat hij dat durfde te vragen inderdaad!Oh wauw! Dat vind ik erg knap en dapper! Jammer dat het antwoord tegenviel...quote:
Op de open dag van de VSO waar J. naar toe gaat hield de directeur een praatje over hoe de gang van zaken is op school en zo. Daar vertelde hij ook over het kamp voor de brugklassen. Na afloop vroeg hij of er nog vragen waren en mijn kind stak als eerste heel dapper zijn vinger op om voor een volle zaal met ouders en kinderen te vragen of het kamp verplicht was
Ach Livelink... Ik snap je heel goed. Het enige dat ik tegen je kan zeggen is "step by step", zoals dat in dit topic tegen mij is gezegd. En ik denk wel echt dat je dat 'moet' proberen. Want die verlamming lost voor niemand iets op. Probeer regelmatig je zinnen te verzetten, probeer te genieten van de kleine dingetjes die wél goed gaan. En wie weet hoe het gaat verlopen. Je kent J door en door en weet heel vaak hoe hij zal omgaan met bepaalde situaties, maar hij heeft je ook wel eens verrast. Het blijft een golfbeweging.quote:Wat dat betreft heb ik nu soms ook wel eens het gevoel dat ik dit jaar ergens vanaf juni kopje onder zal gaan en pas weer boven water kom als het oktober/november is en ik een beeld heb van hoe het gaat straks op het voortgezet onderwijs. Ik merk dat ik al het hele jaar verlamd ben van de onzekerheid hoe het allemaal zal gaan straks. En dan zegt iedereen dat ik nog even moet genieten van dit laatste schooljaar van relatieve rust, maar dat kan ik niet met die enorme onzekerheid voor de boeg.
Tot die tijd wist ik eigenlijk alleen dat ze heimwee heeft gehad. En ik vind het jammer dat ik ook dat niet van een van de leerkrachten heb gehoord.
Ik hoop dat we het zo kunnen organiseren dat ze er zoveel vertrouwen in heeft dat ze wel durft (een gedeelte) mee durft te gaan. Het zou fijn zijn als ze kan ervaren dat het anders kan en dan vooral dat ze serieus wordt genomen als ze wel aangeeft dat het genoeg is...
Een dagje uit vindt ze minder spannend, gelukkig. Wel goed dat Thies het uitstapje gaat doen en dat hij een vriendje heeft gevonden die het ook spannend vindt! Dat scheelt wel.
Livelink, geen idee of er kinderen zijn die zo'n kamp het hoogtepunt vinden. Ik vond het zelf volgens mij wel ok, maar dat was groep 8 en ook nog eens een hechte klas.
Hoogtepunt… dat weet ik niet.
Wat dapper dat J. zijn vinger op stak om te vragen of het kamp verplicht was. Jammer van het antwoord…
Ik denk dat je die kinderen even gelukkig maakt met een leuk dagje uit.
Pas goed op jezelf livelink
.Ze gaat mee op kamp, maar slaapt thuis en daar konden we ons allemaal in vinden.
Kort maar krachtig gesprekje, juf legde uit dat ze het wel belangrijk, maar ook leuk en fijn zou vinden als M wel mee zou gaan. Maar kwam ook zelf eigenlijk gelijk met de optie om dan thuis te slapen.
Ik denk dat dat wel een stuk spanning scheelt.
Al was ze daarna toch wat licht ontvlambaar... misschien toch ook wel wat spanning die er even uit kwam.
Toch denk ik dat ze over het algemeen best goed in haar vel zit, als ik zie hoe ze is en doet op het moment
. Fijn! Morgen nog school en dan hebben ze 2 weken vrij.
Tico, zo te horen kijk je uit naar het einde van de vakantie... sterkte...
Hier hebben we net een week gehad en mogen we nog een week. Het gaat hier eigenlijk wel. Nu het mooie weer er eindelijk aankomt denk ik (hoop ik) dat het zo blijft gaanquote:
Uh... bij ons zijn ze nog t/m de 16e vrij... en ze zijn nu uit logeren (M. wilde het toch wel weer een keer proberen en ze ging in elk geval makkelijk mee die kant op... volgens oma viel ze wat lastig in slaap, maar sliep ze wel. We zullen wel zien hoe het gaat).
Tico, zo te horen kijk je uit naar het einde van de vakantie... sterkte...
Kunnen ze ook naar buiten, al moeten we M. soms echt wel "een zetje geven", als ze buiten is, dan vermaakt ze zich vaak toch wel.
Nou zet een tent op in de tuin en doe haar de groeten. Ze komt vanzelf welquote:
Hier het drama dat madam niet meer naar binnen wilt.
Wij hadden deze vakantie een missie, namelijk nieuwe schoenen kopen. Altijd heel lastig, maar het moest echt heel nodig. Dus vorige week naar Utrecht in de hoop dat we bij de winkel waar we zijn huidige schoenen hadden gekocht dezelfde schoenen konden kopen, maar dan een maatje groter. Helaas waren die schoenen niet meer in de collectie. Dat was ook meteen einde verhaal. Een half uur nadat we in Utrecht waren aangekomen zaten we alweer superchagrijnig in de bus voor de terugreis.
Twee dagen later nog maar een keer geprobeerd. Nu gingen we naar Zeist en namen we zijn grote zus mee. En dat bleek de gouden greep te zijn! Waar J. na de eerste winkel al geen schoen meer wou zien (laat staan passen), bleef zij onvermoeibaar enthousiast schoenen aanslepen en wist ze hem zelfs over te halen om te gaan passen. Uiteindelijk zijn we dus geslaagd en was hij helemaal blij
Toen we de winkel uitliepen zegt mijn dochter samenzweerderig tegen mij: 'hij is nu in een goede bui, mam. Nu moeten we doorpakken
'. En zo heeft ze hem ook nog weten te overtuigen dat hij ook nieuwe broeken nodig had. Hij draagt alleen maar van die gladde trainingsbroeken, omdat hij die stof fijn vindt, maar ze zei hem dat hij op de middelbare school echt ook andere broeken moet gaan dragen en hij heeft zowaar twee spijkerbroeken gekocht en een mooie trui. Dus ik weet nu wat ik moet doen de volgende keer dat hij kleren en schoenen nodig heeft.
Wat goed!quote:
Ik ben wel heel blij met dit mooie weer. Lekker buiten spelen met vriendjes is 100.000 x beter dan binnen roepen dat hij zich verveelt.
Wij hadden deze vakantie een missie, namelijk nieuwe schoenen kopen. Altijd heel lastig, maar het moest echt heel nodig. Dus vorige week naar Utrecht in de hoop dat we bij de winkel waar we zijn huidige schoenen hadden gekocht dezelfde schoenen konden kopen, maar dan een maatje groter. Helaas waren die schoenen niet meer in de collectie. Dat was ook meteen einde verhaal. Een half uur nadat we in Utrecht waren aangekomen zaten we alweer superchagrijnig in de bus voor de terugreis.
Twee dagen later nog maar een keer geprobeerd. Nu gingen we naar Zeist en namen we zijn grote zus mee. En dat bleek de gouden greep te zijn! Waar J. na de eerste winkel al geen schoen meer wou zien (laat staan passen), bleef zij onvermoeibaar enthousiast schoenen aanslepen en wist ze hem zelfs over te halen om te gaan passen. Uiteindelijk zijn we dus geslaagd en was hij helemaal blij
Toen we de winkel uitliepen zegt mijn dochter samenzweerderig tegen mij: 'hij is nu in een goede bui, mam. Nu moeten we doorpakken
Dus ik weet nu wat ik moet doen de volgende keer dat hij kleren en schoenen nodig heeft.
Ik schiet er helemaal van vol...
Wil ze gewoon niet meer of is er iets waardoor ze niet meer wil?quote:
Hier het drama dat madam niet meer naar binnen wilt.
Wauw Livelink, want fijn zo'n dochter en zus die even net het zetje weet te geven!quote:
En ook nog voor meer geslaagd dan waar jullie in eerste instantie voor gingen, super!
Nee. Das een slecht plan.quote:
[..]
Nou zet een tent op in de tuin en doe haar de groeten. Ze komt vanzelf wel
Dan willen er 3 kinderen in de tent.
Als ze dan ook uitslapen zie ik het probleem niet. Rustquote:
[..]
Nee. Das een slecht plan.
Dan willen er 3 kinderen in de tent.
Leyla is dinsdag over de kop gegaan met de fiets. Dokter heeft haar kin geplakt en ze had een wekadvies. Dat steekt bij Jen. Iemand anders die extra aandacht krijgt... Dus gaat ze peuteren tot ze bloed heeft om mn aandacht te krijgen, gillen en drijnen om een plekje op dr kin enz enz.quote:
[..]
Wil ze gewoon niet meer of is er iets waardoor ze niet meer wil.
Dus we hadden gister een driftbui van 3,5 uur. Om niks. En nee ik ga geen tent in de tuin zetten. Ik heb het maar genegeerd, ik wist even niks anders meer behalve haar ondersteboven achterstevoren door t dorp te schoppen. Dus plantjes water geven was de beste optie. En daarna een sopje maken om binnen even overal een doekje over te halen.
Nee. Midi is standaard om 5 wakker. Elke dag.quote:
[..]
Als ze dan ook uitslapen zie ik het probleem niet. Rust
Damnquote:
[..]
Nee. Midi is standaard om 5 wakker. Elke dag.
gaan jullie er dan mee uit of gaat dat net als hier gewoon naar beneden en voor de buis zitten? (mijne slapen gelukkig tot minstens half 7. Uitslapen doen ze ook niet. 8 is de max ook wel. Tenzij het maandag is en school weer begint. Dan zijn ze met geen stok uit bed te krijgen )Herkenbaar, dat gevecht om aandacht. Plantjes water geven en schoonmaken klinkt als op dat moment de beste optie. Maar k*t is het wel. Ging het vandaag weer wat beter?quote:
[..]
Leyla is dinsdag over de kop gegaan met de fiets. Dokter heeft haar kin geplakt en ze had een wekadvies. Dat steekt bij Jen. Iemand anders die extra aandacht krijgt... Dus gaat ze peuteren tot ze bloed heeft om mn aandacht te krijgen, gillen en drijnen om een plekje op dr kin enz enz.
Dus we hadden gister een driftbui van 3,5 uur. Om niks. En nee ik ga geen tent in de tuin zetten. Ik heb het maar genegeerd, ik wist even niks anders meer behalve haar ondersteboven achterstevoren door t dorp te schoppen. Dus plantjes water geven was de beste optie. En daarna een sopje maken om binnen even overal een doekje over te halen.
Rosada was vast ook prima.quote:
Vandaag 400% beter.quote:
[..]
Herkenbaar, dat gevecht om aandacht. Plantjes water geven en schoonmaken klinkt als op dat moment de beste optie. Maar k*t is het wel. Ging het vandaag weer wat beter?
Fijnquote:
En wat een lieve zus, livelink.
Dot viel vandaag en had een geschaafde knie met wat bloed. Enooorm drama om weinig en ondertussen zelf die wond verder openkrabben. Na een half uur, drie kwartier was het gedoe over, maar aan tafel bleef ze aan die knie krabben. Mrs V werd er gillend gek van. Moe van het gedoe vroeg ik of ze echt last had of ons zat te plagen met dat krabben. Normaal een kansloos gebeuren, op zulke vragen krijg ik zelden antwoord.
Nu kreeg ik een vileine grijns en een voldaan "plagen". Kind helemaal met zichzelf ingenomen, maar mooi wel dat het toen ook klaar was. Ze heeft niet meer naar haar knie omgekeken.
Voortaan niet moe worden en eerder vragen?quote:
Moe van het gedoe vroeg ik of ze echt last had of ons zat te plagen met dat krabben.
Ja, ik weet het. Was wat random overbodige informatie. Ik zal er voortaan beter op letten.quote:
Nou nee: ik bedoel dat Rosada vast ook prima was. Niet omdat het random info was maar omdat Rosada op 15 minuten ligt en Utrecht op een uur, Zeist op anderhalf ligt. Snap je?quote:
[..]
Ja, ik weet het. Was wat random overbodige informatie. Ik zal er voortaan beter op letten.
De zin erna?quote:
[..]
Voortaan niet moe worden en eerder vragen?
Jij groeit, zij groeit.quote:
Maar livelink moet toch zelf weten of ze naar Utrecht of Zeist wil. Misschien had ze geen zin in Rosada?quote:
[..]
Nou nee: ik bedoel dat Rosada vast ook prima was. Niet omdat het random info was maar omdat Rosada op 15 minuten ligt en Utrecht op een uur, Zeist op anderhalf ligt. Snap je?
En fijn dat het gisteren beter ging!
Die Dot met het gepulk... fijn dat het na de vraag wel over was...
Medicatie gehad. Nu niet meer. Het werd ter sprake gebracht in het UMC, nadat hij daar ongeveer een half jaar zat. Hij kreeg vervolgens antidepressiva tegen zijn angsten en antipsychotica wat de scherpste randjes van zijn problemen met veranderingen moest wegnemen.quote:
Wie van jullie kinderen hebben medicatie? Wanneer kwam het punt om daarover na te denken? Voors en tegens?
Het hielp moet ik zeggen. Zelf was hij heel blij met de antidepressiva, hij gaf ook echt zelf aan dat daarmee zijn angsten minder werden. De antipsychotica was ik dan wel blij mee, want het maakte dat hij net wat beter met veranderingen om kon gaan.
Mijn man had echter heel veel problemen met het idee van medicatie en in overleg met de psychiater zijn we er ongeveer een jaar later weer mee gestopt. Met allebei tegelijk. Dat was geen succes. Wij merkten dat het slechter ging. Dus zijn we weer begonnen. Alleen toen bleek al heel snel dat de antidepressiva niet meer nodig was. De angsten waren niet teruggekomen en J. gaf zelf aan dat hij dat pilletje niet meer hoefde. Dus daar zijn we weer heel snel mee gestopt.
Daarna heeft hij nog wel een paar jaar de antipsychotica geslikt. Daar zijn we vorig jaar mee gestopt en dat gaat goed. Hij lijkt wel wat drukker te zijn geworden sinds hij gestopt is, maar dat is het enige.
Ik verwacht wel dat we er dit jaar misschien toch weer mee gaan starten omdat de overgang naar de middelbare school heel groot is en dan is het misschien toch handig om dan weer opnieuw antipsychotica te geven. Maar dat wachten we af. Voor nu zijn we al een jaar helemaal zonder medicatie en dat voelt stiekem toch wel goed, hoewel ik ook wil benadrukken dat de medicatie ook echt wel positieve kanten had.
Misschien een beetje warrig verhaal. Het blijft een lastig onderwerp waar mensen ook nogal uitgesproken meningen over hebben. Dat maakt het ook moeilijker om het te bespreken is mijn ervaring.
Oh, en tussendoor heeft hij ook nog heel even Ritalin gehad. Daar zijn we binnen 1 maand mee gestopt. Hij werd er diep ongelukkig van en kreeg last van hoofdpijn en een soort zoals hij het noemde 'electriciteit in zijn hersenen', waardoor zelfs het trampolinespringen niet meer leuk was.
En toen had hij gisteren een studiedag en mijn man heeft daarom voorgesteld dat ze die dag mooi samen naar Walibi konden gaan, zodat hij het alvast kon beleven en het niet meer zo spannend was. Dat vond J. dan toch wel een goed idee, hoewel hij maandagavond toch ook nog heel zenuwachtig was. Maar het was gisteren natuurlijk niet druk, dus ze hebben in alle rust alle attracties gezien en nu is het goed. Schoolkamp blijft natuurlijk iets moeilijks, maar dat dagje Walibi zal nu niet meer het grootste struikelblok zijn.
En geluk gehad, wij waren in de efteling en daar was het wel heel druk. Forse rijen, we hebben ons best gedaan om de kortste rijen te kiezen (toch allemaal 20 tot 30 min), maar de Bob moest en zou. 45 minuten wachten. Ze heeft het wonderbaarlijk goed doorstaan. Wij waren wel op na die drie kwartier, maar mensen hadden heel beperkt last van ons en ze was nog vrolijk toen ze erin ging.
Wat een mooie gelegenheid om alvast Walibi te verkennen!quote:
Oh en angst voor veranderingen/nieuwe dingen heeft hij nog steeds natuurlijk. Maar er zijn ook leukere manieren om dat aan te pakken. Hij gaat binnenkort op schoolkamp en dan gaan ze ook een dagje naar Walibi. Daar is hij nooit geweest en hij zat zich er druk over te maken en was er nu al zenuwachtig voor.
En toen had hij gisteren een studiedag en mijn man heeft daarom voorgesteld dat ze die dag mooi samen naar Walibi konden gaan, zodat hij het alvast kon beleven en het niet meer zo spannend was. Dat vond J. dan toch wel een goed idee, hoewel hij maandagavond toch ook nog heel zenuwachtig was. Maar het was gisteren natuurlijk niet druk, dus ze hebben in alle rust alle attracties gezien en nu is het goed. Schoolkamp blijft natuurlijk iets moeilijks, maar dat dagje Walibi zal nu niet meer het grootste struikelblok zijn.
Dat maakt het kamp misschien een klein beetje beter te overzien!
Geen ervaring mee tot nu toe.quote:
Wie van jullie kinderen hebben medicatie? Wanneer kwam het punt om daarover na te denken? Voors en tegens?
Het lijkt me wel een lastige keuze, omdat je van te voren niet weet hoe het gaat werken en ook omdat volgens mij heel veel mensen er iets van vinden.
Succes met een eventuele keuze maken.
Klinkt als een geslaagde dag, ondanks de drukte!quote:
Goed bedacht, fijn dat het ook werkte.
En geluk gehad, wij waren in de efteling en daar was het wel heel druk. Forse rijen, we hebben ons best gedaan om de kortste rijen te kiezen (toch allemaal 20 tot 30 min), maar de Bob moest en zou. 45 minuten wachten. Ze heeft het wonderbaarlijk goed doorstaan. Wij waren wel op na die drie kwartier, maar mensen hadden heel beperkt last van ons en ze was nog vrolijk toen ze erin ging.
Zou je dan het traject van een kinderpsychiater ingaan omdat het alleen op school escaleert? We hebben ondertussen al 5 gesprekken gehad met school, ouders en ggz samen, afspraken worden consequent niet toegepast, of maar een korte tijd, een vastgeroeste juf die al (te) lang in het onderwijs zit en volhardend vasthoudt aan haar manier van les geven en nu dus op de stoel van professionals gaat zitten dat ze liever heeft dat Jennifer gedrogeerd naar school komt omdat ze haar niet aankan?
Na een nachtje slapen, gesprekken met Joene en de directeur van de BSO en Jen de wind van voren te hebben gegeven over haar gedrag neig ik meer en meer dat het de combinatie invulling van het onderwijs en Jennifer geen werkende combinatie is.
In je bericht proef ik dat je eigenlijk liever niet aan de medicatie wil voor Jen. Hoe lang heeft zij nog met deze juf te maken? Is al bekend welke leerkracht zij volgend jaar zal krijgen? Wat zegt de IB'er ervan (die wat breder kijkt dan de juf, als het goed is)?
Ja.quote:
Welke afspraken worden trouwens niet nagekomen? Afspraken mbt de aanpak van Jen?
Qua benadering, structuur, planning, regelmaat.. Overal zijn steeds afspraken over en als we dan weer op gesprek komen blijkt geen van de afspraken in praktijk gebracht te zijn.
Deze juf zal ze hebben tot groep 8 (nu groep 4), dus ik zie dit niet goed komen. De juf is het ook niet eens met de diagnose, na 25 jaar weet zei heus wel hoe je met autisten om moet gaan en Jennifer voldoet niet aan die kenmerken.... (Letterlijk)
Ik heb er ondertussen een mail uit naar een andere school. We zijn nu een schooljaar bezig, er is geen verbetering, ik heb een ongelukkig kind dat begint te liegen over hoe het gaat omdat ze bang is voor de reactie thuis.....
Dit trek ik ook gewoon niet.
Ik kan me voorstellen dat een juf kinderen met ASS denkt te herkennen. De stereotypen. Maar er zijn zo veel variaties.... Dat zou zij moeten durven erkennen.
Als medicatie je tegenstaat (en dat snap ik) laat je er dan niet toe 'dwingen'. Het gebeurt vaker dat scholen (en zelfs een collega van mij
) er bij ouders op aandringen omdat het gedrag van een kind dan makkelijker wordt. En dus ook het werk als juf. Maar of een kind daar sowieso bij gebaat is weet ik niet. Ik ken kinderen die er heel erg door op vooruit zijn gegaan en eindelijk echt tot leren komen (kind met ADD). Ik ken ook een kind dat zonder medicatie nauwelijks in een grote klas te handhaven was (ernstige ADHD). Maar ik ken ook een kind dat met de juiste benadering en structuur best goed functioneerde, de juf die hij na mij kreeg dacht daar anders over...
Arme Jen. En jij.
wist je dat je met een autismeverklaring (ondertekend door de huisarts) een polsbandje voor je dochter kunt halen waardoor je soms de rij over mag slaan? Ik dacht tenminste dat dat ook voor de Efteling gold. Wij hebben 't een keer voor Disneyland Parijs gebruikt, heel fijn!quote:
Goed bedacht, fijn dat het ook werkte.
En geluk gehad, wij waren in de efteling en daar was het wel heel druk. Forse rijen, we hebben ons best gedaan om de kortste rijen te kiezen (toch allemaal 20 tot 30 min), maar de Bob moest en zou. 45 minuten wachten. Ze heeft het wonderbaarlijk goed doorstaan. Wij waren wel op na die drie kwartier, maar mensen hadden heel beperkt last van ons en ze was nog vrolijk toen ze erin ging.
We hebben woensdag een gesprek weer op school, maar waarin we waarschijnlijk dus gewoon gaan aangeven tot hier en niet verder.quote:
Sterkte Ticootje. Wij hadden ook eens zo'n juf die het allemaal maar onzin vond, om zich aan afspraken uit het handelingsplan t.a.v. Cato te houden. Zeer irritant! Gelukkig ging zij toen al rap met zwangerschapsverlof en troffen we een betere. Als je weet dat je nog zo lang aan die juf vast zit zou ik ook een andere school overwegen. Maar wel even heel duidelijk dit nog melden bij school, want dat is niet bepaald professioneel van haar.
Ik weet het, maar we hadden een rustige dag verwacht en hebben geen diagnose, dus das nog wat lastig.quote:
[..]
wist je dat je met een autismeverklaring (ondertekend door de huisarts) een polsbandje voor je dochter kunt halen waardoor je soms de rij over mag slaan? Ik dacht tenminste dat dat ook voor de Efteling gold. Wij hebben 't een keer voor Disneyland Parijs gebruikt, heel fijn!
Tico, begrijp ik goed dat de juf om medicatie vraagt? Ik zou dan ook direct een andere school overwegen (en gaan zoeken).
Dit klopt.quote:
[..]
Ik weet het, maar we hadden een rustige dag verwacht en hebben geen diagnose, dus das nog wat lastig.
Tico, begrijp ik goed dat de juf om medicatie vraagt? Ik zou dan ook direct een andere school overwegen (en gaan zoeken).
Wat jammer dat het niet werkt met de afspraken, want dat zou misschien wel een heleboel kunnen schelen...
En het vooruitzicht nog 4 jaar met die juf te moeten... lijkt me niet prettig
(understatement).Sterkte!
Totaal onverantwoord gedrag. Goede psychiaters zijn terughoudend met voorschrijven van pillen (alleen al om onbekend langetermijneffect, zeker bij kinderen) en mevrouw kan zonder enige scholing of kennis wel adviseren dat jouw kind ze moet gaan slikken? Hou toch op zeg.
Geloof me, het gaat geen erg fijn gesprek worden. Tuurlijk ben ik boos over het gedrag dat mijn dochter vertoond, maar we moeten vooral kijken waarom. En zoals ik nu hoor is het echt alleen op school steeds bal...quote:
Dat soort op de stoel van een medicus gaan zitten zou mij niet alleen een andere school laten zoeken, maar ook direct laten uitzoeken waar ik klachten over haar kon indienen.
Totaal onverantwoord gedrag. Goede psychiaters zijn terughoudend met voorschrijven van pillen (alleen al om onbekend langetermijneffect, zeker bij kinderen) en mevrouw kan zonder enige scholing of kennis wel adviseren dat jouw kind ze moet gaan slikken? Hou toch op zeg.
Ik zou ook niet weten hoe ik zou reageren als er vanuit school zoiets gesuggereerd zou worden. Bij ons kwam het voorstel van de psychiaters en ook pas nadat ze hem een half jaar intensief meegemaakt hadden. En zelfs toen was het echt wel slikken. Medicatie is niet waar je zomaar lichtzinnig toe besluit.
Ik zou inderdaad eens kijken naar andere scholen. Een school waar je kind zich gezien, gehoord en begrepen voelt maakt zo veel verschil.
Ja, dat zeiden ze nog. Dat het in Walibi zo rustig was, terwijl ze op de radio al hadden gehoord dat er een file voor de Efteling was. Toch fijn dat ze dat zo goed heeft volgehouden. Knap van haarquote:
Goed bedacht, fijn dat het ook werkte.
En geluk gehad, wij waren in de efteling en daar was het wel heel druk. Forse rijen, we hebben ons best gedaan om de kortste rijen te kiezen (toch allemaal 20 tot 30 min), maar de Bob moest en zou. 45 minuten wachten. Ze heeft het wonderbaarlijk goed doorstaan. Wij waren wel op na die drie kwartier, maar mensen hadden heel beperkt last van ons en ze was nog vrolijk toen ze erin ging.
Ik kan me voorstellen dat jullie wel gesloopt waren aan het eind van de dag.
ik heb ook altijd geweigerd om mijn kind medicatie te laten nemen. hij is sowieso al een draak met innemen en ik vond de bijwerkingen te naar.
hij heeft nu wel medicatie (voor totaal iets anders overigens) maar ik moet er zelf bovenop zitten om te controleren dat hij het neemt.
hij heeft roacutane vanwege heftige jeugdpuistjes. de bijwerkingen zijn redelijk beperkt, maar wel vervelend. het droogt de slijmvliezen uit, dus erg kapotte lippen, tandvleesproblemen en een schilferende huid. en hij mag absoluut niet in de zon.
hij zou eigenlijk moeten smeren met cremes enzo maar dat is zijn hele leven al een probleem. het enige dat ik voor elkaar heb gekregen is lippenspul (nadat zijn lippen tot bloedens toe kapot waren) overal in huis liggen labello's en hij heeft het ook altijd bij zich.
maar het helpt goed en komende week horen we hoe hij nog moet (hij is nu 7 maanden bezig)
we zitten volop in de examens. ik sta zelf stijf van de stress, aan hem zelf merk ik eigenlijk niks.
op dagen van examens is er een lekker ontbijtje (hij is gek op chocoladebroodjes) en mag hij kiezen wat er 's avonds gegeten wordt.
gister zei hij dat het best leuk is zo verwend te worden en dat het wennen is als de examens erop zitten (en dat voor 6 examens
)ik baal er wel van dat er van die rare dagen tussen zitten. de examentijd duurt wel erg lang. drie weken lang en dan 2 examens per week. nou ja laten we het er op houden dat hij in ieder geval tijd om te leren heeft. maar van mij mag het snel klaar zijn.
Ik geloof dat ik jou meer succes moet wensen dan hem. In ieder geval veel sterkte met de stress!
quote:
Voor hem lijkt het me wel een relaxt examenschema, Lady. Ik zou er voor getekend hebben.
Ik geloof dat ik jou meer succes moet wensen dan hem. In ieder geval veel sterkte met de stress!
het heeft een paar examens geduurd en en toen had ik er wel vertrouwen in dat hij geen examen zou vergeten (zoals dus gebeurd is bij het enige tentamen dat hij niet mocht herkansen )hij vertelde me vanmiddag dat hij examen doen eigenlijk wel relaxed vindt. hij vindt de stilte tijdens de examens heerlijk. hij kan zich slecht concentreren als er van alles om hem heen gebeurd, dus dit was voor hem eigenlijk een ideale situatie.
morgen het laatste examen en dan begint het grote wachten op de uitslag.
Mijn moeder heeft vaak verzucht dat ze die examenvakanties vreselijk vond. Maandenlang een luie puber om zich heen die niks deed. Nadat ze dat met mijn oudste zus heeft doorstaan, heeft ze de rest van ons gedwongen om in die periode wat te gaan doen. En dat is echt helemaal niks voor mijn moeder
Kun je nagaan hoe erg ze die periode heeft gevonden.
ik kan me zo goed voorstellen hoe je moeder zich gevoeld moet hebbenquote:
Ik kan me best voorstellen dat zo'n examensetting voor iemand met autisme fijn is. Nooit eerder bij stilgestaan, maar het klinkt ineens heel logisch. Succes met het wachten en succes met het doorkomen van de hele lange vakantie.
Mijn moeder heeft vaak verzucht dat ze die examenvakanties vreselijk vond. Maandenlang een luie puber om zich heen die niks deed. Nadat ze dat met mijn oudste zus heeft doorstaan, heeft ze de rest van ons gedwongen om in die periode wat te gaan doen. En dat is echt helemaal niks voor mijn moeder
Kun je nagaan hoe erg ze die periode heeft gevonden.
maar laat ik zeggen dat mijn stress niet helemaal uit de lucht komt vallen.
ik was nogal geschokt hoe laconiek er op het gemiste practicum (dus dat was een niet te herkansen 1
) is gereageerd door school.echt zo van: och hij staat nog steeds een 6 gemiddeld dus waar maak je je druk om, terwijl ik juist wilde weten waar het fout was gegaan en hoe deze grappen tijdens de examens te voorkomen.
ik heb m wel tig keer gestalkt met vragen of hij echt zeker wist wat hij wanneer had en net op het moment dat ik dacht dat we er vlekkeloos doorheen gerold waren, liep hij hier om 10 over 2 vanmiddag weer binnen, terwijl ik m dus bij een examen verwachtte.
hij had zich dus nu wel vergist, maar gelukkig is het examen morgen, geen man over boord dus, maar ik had wel een kleine hartverzakking.
Neemt school het überhaupt een beetje serieus?
zo serieus als school de vorige 4 jaren was, zo dramatisch vind ik het dit jaar.quote:
Ik zou bijna denken dat ie het erom doet
Neemt school het überhaupt een beetje serieus?
een mentor waar ik eigenlijk geen vragen kan neerleggen omdat ik er nooit meer wat op terughoor, huiswerkbegeleiding waar ik alleen maar formulieren moet ondertekenen en ook niks meer van verneem.
de enige waar ik een redelijk goed gevoel bij heb, is de decaan.
Je hebt het niet getroffen met mentor en huiswerkbegeleider...
Dank je.quote:
Ticootje, alvast heel veel succes gewenst voor het gesprek morgen met school. Ik hoop dat het een goed gesprek zal worden!
ja het is zo'n groot verschil met de voorgaande jaren.quote:
Wat jammer dat ze hem dan in dit examenjaar weer zo laten zwemmen zeg maar
Je hebt het niet getroffen met mentor en huiswerkbegeleider...
nou ja, het zit er bijna op en het grote wachten kan beginnen
Succes met wachten...! Wat lijkt me dat zenuwslopend als het je kind betreft...quote:
nou ja, het zit er bijna op en het grote wachten kan beginnen
Tico, wil je een update geven over het gesprek? Ik ben erg benieuwd.
Ik zie even geen oplossing meer...
De huidige school schetst een beeld dat Jen sowieso niet kan switchen van school, de andere school zou haar toch niet aannemen door gedrag. De oplossing volgens school blijft de kinderpsychiater, dat werkt namelijk ook heel goed bij een ander kind. Dat Jen al een traject van ongeveer 3 jaar achter de rug heeft van onderzoeken door orthopedagogen, psychologen, speltherapeuten, begeleiders enz hebben ze geen boodschap aan. Dat al die onderzoekers steeds zeggen dat de oplossing voor Jen niet bij medicatie ligt maar in behandelen en begeleiden daar ziet school geen heil in. (Het kost teveel energie en tijd)
Dus nu heb ik contactgegevens van een of ander bureau waar een psychiater werkt (waar naar mijn idee veel kinderen langs worden gestuurd) waar ze maar heen moet, daarbij hoort ook een volledig nieuw traject van onderzoeken, al schetst de docent een beeld dat het even langsgaan is en receptje ophalen is.... Dan gaan bij mij alle alarmbellen wel af.. Bovendien ga ik mijn kind gewoon geen medicatie geven omdat het ontbreekt aan de juiste begeleiding of mankracht op de groep of regelmaat en structuur op school.
Dat de school zich ook behoorlijk bemoeit met de opvang van Jen zint me ook niks. Ik vraag op de BSO hoe het gaat en de juf heeft dan de afspraak met de BSO dat ze even geen informatie moeten geven zodat ze een dossier kan opbouwen.
School zet me dus met de rug tegen de muur. Ik heb blijkbaar geen keuze. Ze proberen ervoor te zorgen dat ze geen overstap kan maken, zorgen nog net niet voor een afspraak bij een psychiater, zorgen ervoor dat de BSO geen eerlijk beeld communiceert. Ik weet nog niet goed of ik laaiend ben of verdrietig.
We gaan sowieso maar weer beginnen met de huisarts voor een verwijzing naar ggz, vanuit daar maar gewoon weer kijken.
quote:
Compleet kut komt op mij over als een juiste samenvatting... Mijn hemel!!Een aantal punten die bij mij opkwamen:
-In het kader van Passend Onderwijs moet school op zoek naar een geschikte plek voor Jen als ze het zelf niet kunnen. Dus zo maar zeggen: "Ze wordt daar toch niet aangenomen" mag niet meer. School heeft een actieve rol daarin te nemen.
-School mag BSO NOOIT verbieden geen contact met jullie te hebben! Hoe komen ze erbij en hoe durven ze?? Wat heeft dat te maken met 'dossieropbouw'?
-School mag ook absoluut niet aandringen op medicatiegebruik. School kan wél aangeven handelingsverlegen te zijn ( en daar moeten ze een dossier van hebben aangelegd, met wat ze allemaal al hebben gedaan/geprobeerd).
Wat een kutsituatie. Sterkte, for what's worth is...
Kun je ergens klagen en advies/ ondersteuning vragen? Schoolbestuur, samenwerkingsverband, de deskundigen die al met haar gewerkt hebben, dat soort?
Ik vraag me trouwens af of je echt geen keus hebt. School wil je dat natuurlijk ook laten denken, dan doe je hopelijk braaf wat zij willen.
Kan je niet naar de onderwijsinspectie stappen?
Ik ben dus zelf ontwikkelingspsycholoog en dit is van de zotte. Ik kan me niet voorstellen dat een weldenkend kinderpsychiater een kind dat enkel op school gedragsproblemen laat zien medicatie gaat voorschrijven. Maar je zit wel met school..
Is er een orthopedagoog of (als die er uberhaupt niet is een intern begeleider) betrokken bij jullie vanuit school? Zo niet; die direct inseinen. Dit moet je breder trekken dan enkel de juf.
Verder is er vast zoiets als een schoolbegeleidingsdienst of samenwerkingsverband, die moet school ook inzetten. Vanuit daar kan een ambulant begeleider meekijken in de klas en dan wel tips geven of meekijken naar een goede oplossing. Zo'n oplossing kan ook een schoolwissel zijn. Laat je daarvoor niet met een kluitje in het riet sturen en ga zelf contact zoeken met andere scholen en doe je verhaal. Vaak kan er dan meer dan de huidige school je doet denken..
Wat je zelf verder kan doen is inderdaad kijken naar een ggz traject, maar zoek dan een instantie die ook met school rond de tafel wil en kan, want nogmaals; in hoe je het omschrijft gaat niemand zomaar medicatie voorschrijven.
Bij dat 'dossier opbouwen' viel mijn mond ook open van verbazing. Wat is dit joh. Je hebt toch gewoon recht om te weten hoe 't gaat bij de BSO?
En dan? Straks wordt ze echt niet aangenomen op de andere school en heb ik de huidige tegen de schenen geschopt. En wat ga ik dan zeggen?quote:
Djiez Tico.... Wat een verhaal. Volgens mij is school heel verkeerd bezig.
Kan je niet naar de onderwijsinspectie stappen?
Sinds de wet op passend onderwijs zijn er nog nooit zoveel kinderen aan medicatie zodat ze zo lang mogelijk op gewoon onderwijs kunnen blijven. Blijkbaar is dit wat nog veel meer scholen doen en als ouder kun je geen kant op.
Alsnog is het natuurlijk van de zotte dat school beslist dat jij als ouder geen informatie over je dochter mag krijgen. Wat een kutsituatie zegquote:
[..]
En dan? Straks wordt ze echt niet aangenomen op de andere school en heb ik de huidige tegen de schenen geschopt. En wat ga ik dan zeggen?
Sinds de wet op passend onderwijs zijn er nog nooit zoveel kinderen aan medicatie zodat ze zo lang mogelijk op gewoon onderwijs kunnen blijven. Blijkbaar is dit wat nog veel meer scholen doen en als ouder kun je geen kant op.
Ik vind het vreselijk dat de school je zo het gevoel geeft dat je met de rug tegen de muur staat. Dit mag nooit de bedoeling zijn. En verder alles wat Moonah zegt....
Sterkte
Hoe durven ze?Heeft Jen eigenlijk al een eenduidige diagnose? Nee toch? Dan is er toch (hopelijk) geen psychiater die er maar op goed geluk medicatie in gaat stoppen omdat een juf dat vraagt?
We gaan een nieuwe verwijzing halen, zodat we terug kunnen naar de instantie die ook alle onderzoeken hebben gedaan, de gezinsbegeleiding enzo.quote:
Ticootje, heb je nog contact met de begeleiding van de afgelopen jaren? Is het misschien mogelijk dat je samen met hen nog een keer op school gaat praten?
Ik vind het vreselijk dat de school je zo het gevoel geeft dat je met de rug tegen de muur staat. Dit mag nooit de bedoeling zijn. En verder alles wat Moonah zegt....
Sterkte
Lijkt me voor nu de beste optie. Wel heel erg dat jullie daar nu weer toe gedwongen worden op deze manier.quote:
[..]
We gaan een nieuwe verwijzing halen, zodat we terug kunnen naar de instantie die ook alle onderzoeken hebben gedaan, de gezinsbegeleiding enzo.
Hoe oud is ze nu eigenlijk?
daar liep ik met L. ook steeds tegenaan, dat eeuwige ontkennen dat er wat te regelen viel.
Ik heb in het verleden ook vaak 'probleemgesprekken' gehad op school, maar die gingen dan altijd over handelingsplannen, maar nooit ging de school op de stoel van de hulpverlener zitten. Ook niet in het speciaal onderwijs. Ik schrik hier gewoon wel van.
Och ja, dat is ook zo ja...quote:
daar liep ik met L. ook steeds tegenaan, dat eeuwige ontkennen dat er wat te regelen viel.
Ik snap je.quote:
Passend Onderwijs: Laten we het kind passend bij ons onderwijs maken.
Oh wacht...
En als dat niet helemaal lukt trappen we wat kalmerende zooi erin.quote:
[..]
Och ja, dat is ook zo ja...
[..]
Ik snap je.
Passend Onderwijs: Laten we het kind passend bij ons onderwijs maken.
Oh wacht...
Nee ik heb ook geen idee wie de iber is. Het is een minischooltje, het zal me niet verbazen dat de juf ook de iber is.quote:
Was de ib'er ook bij het gesprek Ticootje? Ik vind het echt een rare gang van zaken, hoor.
Ik heb in het verleden ook vaak 'probleemgesprekken' gehad op school, maar die gingen dan altijd over handelingsplannen, maar nooit ging de school op de stoel van de hulpverlener zitten. Ook niet in het speciaal onderwijs. Ik schrik hier gewoon wel van.
Ondertussen pist de dame mn wasmand vol, dus we zijn echt compleet padje af.
Wat duwen ze je in een hoek, gatver!
Het is toch zo dat als school het niet kan, ze "handelingsverlegen" zijn... en dat ze dan de taak hebben om te helpen zoeken naar een andere school?
De situatie die ze nu schetst lijkt me totaal het omgekeerde...
Misschien kan je wat met deze site... http://www.steunpuntpasse(...)nderwijs/zorgplicht/
En hier een stukje over wat te doen blij klachten: http://www.steunpuntpasse(...)iet-eens-met-school/
Sterkte, wat een klotesituatie
In ieder geval wat een ontzettend stom gedoe Tico.
Als er afspraken zijn gemaakt, dan moeten ze zich daaraan houden, anders moeten ze die afspraken niet met jou maken. Je zei dat je meiden op een mini schooltje zitten, behoort deze tot een stichting? Anders kan je namelijk ook daar een klacht in dienen.
Verder zou ik toch ook gewoon gaan rondkijken dan voor een andere school. Dan kan deze school wel zeggen dat ze nergens wordt aangenomen, maar daar gaan zij niet over!
In ieder geval heel veel sterkte ermee en laat je niets opdringen hoor!
Als je nog meer info wilt over begeleiding enzo, kan je altijd me een berichtje sturen hoor
Maar op kamp moeten ze dit jaar een zakmes meenemen. School vindt het belangrijk dat de kinderen leren onder begeleiding met zakmessen om te gaan. Ze moeten de zakmessen wel inleveren bij de begeleiders en dan krijgen ze ze 's avonds terug om met zijn allen takken te gaan snijden.
J. vindt het geweldig en verheugt zich er enorm op en dat vind ik dan toch eigenlijk ook wel weer heel leuk. En stiekem ben ik ook wel blij dat school dit in gang heeft gezet. Zelf durfde ik de stap niet echt te nemen, maar het is natuurlijk wel belangrijk en goed voor zijn zelfvertrouwen om verantwoord met een zakmes om te leren gaan.
Snap ik. Maar hij is al 12 jaar en dat is toch wel de leeftijd om dat te leren.quote:
Ja. Maar toch.quote:
[..]
Snap ik. Maar hij is al 12 jaar en dat is toch wel de leeftijd om dat te leren.
Ik hou er gewoon niet van. Ik heb nooit een zakmes gehad. Nu zat ik ook niet op scouting ofzo.
Groot worden is loslaten enzo.
Is het echt zo simpel?
Ja dat is het.
Je kunt zelfs ervoor kiezen je kind aan te melden voor het speciaal onderwijs, omdat jij denkt dat het daar het best op zijn plek is. Die SOschool heeft dan de plicht om met jou te kijken of het wel terecht is dat je dat doet, en tot jullie er samen uit zijn welke school het best is voor Jennifer heeft zij recht op les op die school ...
Maar goed. Die aanmelding op andere school ligt er. Ze gaan met de huidige school om tafel.
En ergens is het kuttig, jen is wel erg gehecht aan die juf. Ze hadden gewoon zich aan afspraken moeten houden. Als er wat is, trek aan de bel. Wij kunnen thuis dan ook sturen. We vragen het zeer regelmatig, maar nu wilden ze een dossier opbouwen en dan kan ik niks. Ja het kost veel energie van de juf, maar het kost mij ook veel energie. Sterker nog, mn hele leven draait om jen, hoe ze zich voelt, wat ze wel en niet aankan, hoe de dag eruit ziet. Het hele gezin voegt zich naar madam. Ze hoeft mij niet te vertellen dat dat soms heel zwaar is. En dat los je niet op met een pilletje.
Had je mijn DM nog gezien? sowieso gewoon een dikke knuffel .. ik begrijp je troubles. ..quote:
Maar recht hebben op onderwijs is 1 ding. Ondertussen zitten er genoeg kinderen thuis omdat er geen plek is. Normale school weigert ze, indicatie voor sbo is er niet.
Maar goed. Die aanmelding op andere school ligt er. Ze gaan met de huidige school om tafel.
En ergens is het kuttig, jen is wel erg gehecht aan die juf. Ze hadden gewoon zich aan afspraken moeten houden. Als er wat is, trek aan de bel. Wij kunnen thuis dan ook sturen. We vragen het zeer regelmatig, maar nu wilden ze een dossier opbouwen en dan kan ik niks. Ja het kost veel energie van de juf, maar het kost mij ook veel energie. Sterker nog, mn hele leven draait om jen, hoe ze zich voelt, wat ze wel en niet aankan, hoe de dag eruit ziet. Het hele gezin voegt zich naar madam. Ze hoeft mij niet te vertellen dat dat soms heel zwaar is. En dat los je niet op met een pilletje.
Jup. Maar mn gedachten zijn nog niet helder om tips en links uit te zoeken.quote:
[..]
Had je mijn DM nog gezien? sowieso gewoon een dikke knuffel .. ik begrijp je troubles. ..
Ik denk dat we verstandig doen om bij de poli te blijven waar we zaten. Daar kennen we de mensen, kennen ze jen.
En ik zat te denken aan een agressieregulatie cursus. Mensen hier ervaring mee?
Ik hoop dat je zo'n plek zult vinden. Ze zijn er, weet ik uit ervaring.quote:
Oh en ik ben dus ook aan het solliciteren. Want mn huidige baan past niet bij de vooruitzichten. Ik kan niet een uur later bij een klant aankomen of midden in een project opeens mn dochter gaan halen. Dus opzoek maar weer naar een vaste werkplek met flexibele werktijden en begripvolle collega's.
Maar zonder al te cynisch te klinken; over een paar jaar kijk je terug en realiseer je je hoeveel je van je zelf en je eigen dromen en wensen hebt ingeleverd om het allemaal draaiende te houden. En dat zullen heel veel ouders doen, dat weet ik ook wel. Dat staat misschien wel helemaal los van het hebben van een kind met een beperking.
Maar ik vind het soms wel heel erg dat ik qua werk zoveel stappen terug heb moeten doen. En dat ik nu niet eens meer financieel zelfstandig ben. Vooral dat laatste...
Andere vakanties, verminderd sociaal leven, weinig logeeradressen omdat je je kind niet zomaar ergens kunt laten slapen, allemaal dingen die met een kind met beperking toch wel veel meer veranderen dan zonder.
Daar heb ik ook nog niet helemaal vrede mee (maar de mijne is ook pas vijf dus nog genoeg te gaan).
Hetzelfde geldt voor het sociale leven. Geen vakanties en geen logeeradressen is al een gegeven geworden. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst iets met mijn man samen ben gaan doen. En als je zo vaak nee zegt tegen uitnodigingen voor leuke dingen, dan komt vanzelf dat moment dat je ook niet meer uitgenodigd wordt. En ook hier geldt voor ons weer dat het eigenlijk veel makkelijker was om dat allemaal maar te laten vallen dan om het weer voorzichtig terug te veroveren.
En loslaten.
Wij hebben het denk ik iets makkelijker qua oppas, als ze slapen durven we wel weg (en dat is vaak vroeg).
Nu hebben we daarin ook wel het "geluk" dat de meiden niet elk weekend bij ons zijn, dat geeft ons ook meer vrijheid.
Veel vrienden hebben nog geen kinderen en vinden het geen probleem om bij ons langs te komen. Binnen een jaar zal dat anders zijn, maar daarin vinden we wel weer een weg.
Financieel moeten we wel even rekenen en kijken, ik heb nu echt een goede baan, net een dikke loonsverhoging gekregen, leaseauto en alles, ik hoop dat ik daarin niet teveel terugval.
Mijn man staat echter nog steeds niet open voor onderzoek. Nu blijkt dat hij collega's heeft gesproken die zeggen spijt te hebben van het laten stellen van een diagnose. Dus op zijn verzoek mijn volgende vraag:
Is er hier iemand die er nadeel van merkt, dat je kind een diagnose heeft gekregen?
"Vraag dat dan óók maar eens op FOK!", zei mijn man.
Wel vraag ik me soms af of ik door de diagnose soms niet te voorzichtig ben, dingen te snel uit handen neem. Maar dat heeft denk ik ook te maken met mijn eigen ervaring.
Ik had voor mezelf graag veel eerder een diagnose gehad dan pas op mijn 34e. Aan de ene kant, was ik dan misschien niet gekomen waar ik nu ben, aan de andere kant... het steeds op mijn tenen moeten lopen heeft absoluut geen positief effect gehad op mijn stemming. Of ik geen depressie zou hebben gekregen zonder diagnose, betwijfel ik, maar de duur een hevigheid was misschien wel minder geweest...
ja en neequote:
Ik wil graag even terugkomen op laatst. Ik vroeg toen wat de meerwaarde zou zijn van een diagnose. Voor mij is het heel duidelijk: begrip en deuren openen naar begeleiding/hulp.
Mijn man staat echter nog steeds niet open voor onderzoek. Nu blijkt dat hij collega's heeft gesproken die zeggen spijt te hebben van het laten stellen van een diagnose. Dus op zijn verzoek mijn volgende vraag:
Is er hier iemand die er nadeel van merkt, dat je kind een diagnose heeft gekregen?
"Vraag dat dan óók maar eens op FOK!", zei mijn man.
nee want dat papiertje heeft uiteindelijk wel mogelijkheden gebracht die er anders niet waren geweest.
ja vooral voor mezelf. het heeft mij veranderd. ik kijk op een andere manier naar mijn kind. ik vind het lastig om te bepalen waar de karakter eindigt en de autist begint en andersom.
ik kan soms zo terugverlangen naar de tijd van voor de diagnose. het was lastig maar ik had toen nog gewoon een kind waar de wereld voor open lag. na de diagnose is de wereld een stuk kleiner geworden
Moet er eerlijk bij zeggen dat dot nog geen diagnose heeft. Was niet nodig om haar de ondersteuning te geven die ze nu nodig heeft, dus we hebben er verder nog niks mee gedaan. Wel heb ik duidelijk een kind waarvoor de wereld (nu) niet open ligt. Dat hadden we voor ze problemen kreeg (dachten we), naarmate die erger werden of gewoon niet verdwenen, werd die wereld, en de onze, kleiner.
Door het op die manier met het kind te bespreken (als iets dat nu speelt, maar in de toekomst mogelijk minder zal worden of over kan gaan) kan het ook voor hem/haarzelf een wat minder zware last worden wellicht. Is dat nog iets waar jullie wat mee zouden kunnen, Moonah?
En tja, die wil daar eigenlijk niets meer mee te maken hebben en heeft het waarschijnlijk gewoon weggegooid. Mompelde laatst bij de overdracht van de andere twee kinderen "dat ze weer eens gebeld hadden over Lukas over weetikveelnietverstaan". Dat is waarschijnlijk een telefoontje van het CIZ of de zorginstelling geweest over die indicatie...
Uiteindelijk netjes opgelost door het CIZ door een nieuwe indicatie op te sturen naar mij en ik denk dat de zorginstelling hier ook van geschrokken is en alles nu met aantekeningen en al bijgewerkt heeft zodat mijn ex niets meer ontvangt.
Maar nu dus wel geregeld?
Gao, dat geloof ik idd meteen, lagere verwachtingen als er te weinig kennis over is. En Trui, ik heb het (vannacht...
) gelezen idd. Hoe bijzonder en ook fijn. Maar Cato zit nog een beetje in een fixed mindset... Ik ben nu verder aan het lezen op internet. Ik heb eerder bewust niet gezocht naar 'autisme-sites', maar nu is dat denk ik toch wel goed.
Ik persoonlijk merk eigenlijk alleen maar voordelen. Voor hem: Ik kan zijn gedrag beter verklaren tegenover andere mensen, vriendjes, leerkracht. Het helpt me ook om (nog) langer mijn geduld te bewaren als hij weer eens niet luistert. Het heeft me de sleutel in handen gegeven voor extra hulp en begeleiding ...quote:
Is er hier iemand die er nadeel van merkt, dat je kind een diagnose heeft gekregen?
"Vraag dat dan óók maar eens op FOK!", zei mijn man.
De mate van handicap bij Eva is zo stevig, dat veranderd niet zo 1,2,3 maar toch laten we regelmatig cognitieve testen uitvoeren (die Eva erg leuk vind want anders deed ik het niet) die het beeld bijstellen.
Vroeger was een diagnose een etiket voor eeuwig, tegenwoordig is dat veel flexibeler.
Het is inderdaad geregeld gelukkig. En met of zonder ex was die bureaucratie net zo erg hoorquote:
Wat ellendig, Jihawti. Ik geloof dat de extra bureaucratie voor mij een reden zal zijn om nooit uit elkaar te gaan
Maar nu dus wel geregeld?
Hij gooide toen ook al alles weg wat m niks zei!werkelijk? ik weet wel dat autisme op latere leeftijd soms minder merkbaar zou zijn omdat volwassen autisten geleerd hebben om zich sociaal wenselijk te gedragen.quote:
Mensen kunnen ook over autisme heen groeien, is laatst nog eens uit onderzoek gebleken. Een risico van een diagnose kan zijn dat het als een vaststaand gegeven wordt beschouwd, zowel door de omgeving als de persoon zelf, en dat er dan minder ruimte en oog is voor dat eventuele 'eroverheen groeien'. Cato had het autisme-verhaal al helemaal in haar zelfbeeld geïntegreerd, die wilde er ook niks over horen dat 't misschien over kan gaan. Maar het leek me goed haar toch een beetje aan dat idee te laten proeven, ze denkt nu toch al te snel dat ze iets niet kan of niet kan leren.
Door het op die manier met het kind te bespreken (als iets dat nu speelt, maar in de toekomst mogelijk minder zal worden of over kan gaan) kan het ook voor hem/haarzelf een wat minder zware last worden wellicht. Is dat nog iets waar jullie wat mee zouden kunnen, Moonah?
En ja, vaak blijven mensen wel bepaalde kenmerken houden (en 't kan ook erger worden in plaats van minder erg). Maar ik vind het wel helpend om deze problematiek niet te zwart wit te bekijken en er meer naar te kijken als een dynamisch iets, dat van invloed is op de ontwikkeling. Maar een diagnose is echt een moment opname, en niet allesbepalend voor de rest van je leven.
[ Bericht 5% gewijzigd door trui op 01-06-2016 09:46:30 ]
Zo interpreteer ik het ook Lady-wrb.quote:
[..]
werkelijk? ik weet wel dat autisme op latere leeftijd soms minder merkbaar zou zijn omdat volwassen autisten geleerd hebben om zich sociaal wenselijk te gedragen.
De neurologische kenmerken zullen niet veranderd zijn, maar het ermee leren omgaan kan dus wel veranderen.
Ik wilde vooral benadrukken dat een label niet per se meteen voor het hele leven hoeft te gelden, het gaat om dat moment/die fase. Het kan erg helpen om te weten waar het kind extra oefening/hulp/begrip bij nodig heeft. En zoals die prof Buitelaar aangeeft: op latere leeftijd nog eens een herdiagnose laten doen kan heel zinnig zijn.
Ah! Dat had ik niet begrepen!!quote:
Zelfs je neurologische basis is geen vaststaand iets. Deze ontwikkelt zich ook nog; op basis van je gedrag/oefeningen kunnen bepaalde paden meer/minder 'ingesleten' raken, en daardoor beter bruikbaar.
Een diagnose heeft toch ook maar een geldigheid van 2 jaar staat me bij...?quote:[quote]
Ik wilde vooral benadrukken dat een label niet per se meteen voor het hele leven hoeft te gelden, het gaat om dat moment/die fase. Het kan erg helpen om te weten waar het kind extra oefening/hulp/begrip bij nodig heeft. En zoals die prof Buitelaar aangeeft: op latere leeftijd nog eens een herdiagnose laten doen kan heel zinnig zijn.
Ze heeft het leuk gehad, wel moe (ondanks een iets korter dan normale, maar wel redelijke nacht).
Ik denk dat het goed was zo, leuk om te horen dat toen ik haar ophaalde, klasgenootjes het jammer vonden dat ze ging en ze enthousiast weer begroet werd de volgende morgen
. Fijn om te zien als moeder .Ik wil ook nog reageren op het stukje van trui, maar dan moet ik even tijd hebben om dat op mn gemak te doen en die heb ik nu niet
.Wij hebben er weer een 'diagnose' bij. Vandaag te horen gekregen dat J. ernstige dyslexie heeft. Het vermoeden hadden we al jaren, maar het was tot nog toe onmogelijk om het te testen. Om het te kunnen onderzoeken moest aan twee voorwaarden voldaan worden, nl. dat er minimaal 10 maanden lang extra ondersteuning was geboden zonder resultaat en dat zijn gedragsproblemen dusdanig onder controle zouden zijn dat ze het onderzoek ook konden doen.
Beiden was lange periode niet mogelijk. Voor extra ondersteuning moest hij uit de klas bij een andere leerkracht en dat lukte gewoon niet en zijn gedrag was natuurlijk ook heel problematisch. Maar eindelijk in groep 7 ging het zoveel beter dat het lukte om hem die extra ondersteuning te geven. En school gaf ook groen licht dit jaar mbt zijn gedrag en dus op de valreep (want het onderzoek moet nog plaatsvinden op de basisschool en de 'behandeling' moet ook nog gestart worden op de basisschool) is hij vorige maand onderzocht.quote:Bijkomende stoornis / comorbiditeit
In de Richtlijn comorbiditeit van het Nationaal Referentiecentrum Dyslexie (NRD) en het Kwaliteitsinstituut Dyslexie (KD), die per oktober 2012 als bijlage is opgenomen bij het Protocol Dyslexie Diagnostiek & Behandeling, staat dat een kind dat een bijkomende stoornis heeft in aanmerking kan komen voor vergoeding als de andere stoornis niet (meer) belemmerend is voor dyslexieonderzoek.
bron
Vergoed door de gemeente want de verdenkingen waren duidelijk genoeg. Vandaag dus de uitslag gekregen dat er sprake is van ernstige dyslexie en we krijgen een dyslexieverklaring waarmee hij in ieder geval op de middelbare school wat extra tijd en dergelijke gaat krijgen.
Toch, hoewel ik de richtlijn van de bijkomende stoornis begrijp, vond ik het toch wel moeilijk te accepteren dat hij bijna niet in aanmerking was gekomen voor (vergoede) hulp. Wij waren al wel zelf aan het kijken voor onderzoek en behandeling, maar dat zouden de zoveelste extra kosten zijn die wij moeten maken en dat is ook voor ons niet meer allemaal op te brengen. Maar nu hoeft dat dus niet en krijgen we de behandeling ook vergoed door de zorgverzekeraar.
Hij is blij dat hij niet dom is. Hij loopt met name qua spelling zo ongelooflijk achter (3,5 jaar op zijn groepsgenoten bleek vandaag) dat hij er heel onzeker van is geworden. En nu is dit voor hem eigenlijk een opluchting.quote:
Het is ook zo bureaucratisch allemaal. Fijn dat je de behandeling nu vergoed krijgt. Wat vindt J er van, dyslexie?
ow, dat kan ik me zo goed voorstellen, die opluchting.quote:
[..]
Hij is blij dat hij niet dom is. Hij loopt met name qua spelling zo ongelooflijk achter (3,5 jaar op zijn groepsgenoten bleek vandaag) dat hij er heel onzeker van is geworden. En nu is dit voor hem eigenlijk een opluchting.
Kan me wel voorstellen dat het een opluchting is!
Maar wat een gedoe en rompslomp dan weer voordat je zover bent...
Gelukkig nu officieel!
Onze Oudste (net 10jr, groep 6) heeft deze week de diagnose 'Autisme Spectrum Stoornis' gekregen, met sprake van 'lichte vorm van Autisme'.
En nu.. Zoveel vragen, zoveel overwegingen. Wat kan/moet ik van school verwachten, wat gaan we aan 'de buitenwereld' vertellen, wat vertellen we hem zelf.
Wat zijn jullie ervaringen met een diagnose, wat doe je ermee, wat zijn de voor- en nadelen om het een naam te geven, of het alleen bij de kenmerken te houden als in 'dit- en dat is lastig voor hem'..
Help!
[ Bericht 43% gewijzigd door lcicle op 09-06-2016 21:58:36 ]
Bijzonder hè, dat je het weet... Wellicht heb je hier iets aan. Fragment uit Willem Wever waarbij de methode van 'Brain Blocks' wordt gebruikt om inzicht te geven in hoe een brein met autisme werkt. Ik vind het zelf érg herkenbaar. En mijn man ook.
Verder heb ik voor nu geen tips. Ik ben zelf (ook) zoekende ...
Brain blocks wordt op mijn werk regelmatig gebruikt met positieve reacties.
Een diagnose kan veel deuren naar hulp openen, maar het is ook 'maar' een stukje van wie je bent als persoon. Als je er geen/weinig belemmeringen van ondervindt, hoef je het ook niet meer te noemen. Het hoeft niet levenslang aan je te blijven plakken.
Of te wel, lijkt erop dat we zo goed als klaar zijn met het onderwijs in ons dorp, ze wordt waarschijnlijk gewoon geweigerd.
Oh en tijdens het gesprek met de "nieuwe" school zat de IB-er van de huidige school erbij, en werd er ook even genoemd dat Jen geen progressie maakt in spellen en lezen, dat meot ook onderzocht worden, verdenking op dyslexie..
Waarom hoor ik dat dan pas bij zo'n gesprek denk ik dan, waarom hoor ik uberhaupt niks over de voortgang van mn kind. Maar goed, nu weet ik ook even niet meer hoe we verder moeten. Aanmelden op speciaal onderwijs dan maar op eigen initiatief en laat ze dan maar uitzoeken of er een indicatie kan komen, echter hoor ik steeds dat ze op speciaal onderwijs niet terecht zou kunnen, maar blijkbaar dus ook niet op normaal onderwijs. Ik snap opeens waarom er zoveel kinderen thuis zitten zonder onderwijs...
Hopelijk bedoelen ze dat ze niet op SBO terecht zou kunnen en dus aangewezen is op Cluster 3 (leerproblemen) of 4 (gedragsproblemen).
Het lijkt me overigens sterk dat een IB-er vanuit het basisonderwijs al kan uitsluiten dat je dochter op het SBO terecht kan.
Hier staat overigens meer info. Het gaat dan wel over voortgezet onderwijs, maar het regionaal expertise centrum en CVI hebben bij basisschoolkinderen dezelfde rol als het gaat om plaatsing op speciaal onderwijs.
Zelf aanmelden voor het speciaal (basis) onderwijs kan je gewoon doen. Mocht ze dan geen toelaatbaarheidsverklaring krijgen, dan moet haar huidige school gewoon aan de gang en ze mogen echt niet eisen dat ze medicatie gaat gebruiken.
Het zou me trouwens niks verbazen als er wel een toelaatbaarheidsverklaring komt, maar is speciaal onderwijs iets waar jullie zelf ook achter staan?
Ik had heel het topic al doorgelezen, ook jouw zoektocht. Was in de veronderstelling dat jullie manneke die diagnose al heel lang had, je was ook de eerste aan wie ik dacht, tijdens het gesprek over de diagnose. Maar begrijp nu dat het wat gecompliceerder ligt
Brain Blocks, wat goed uitgelegd! Zou voor Oudste verheldering geven denk ik. Maar vond de jongen in het fragment niet te vergelijken met waar Oudste problemen mee heeft. Kom ik meteen op het punt, wát vertellen we hem? Ik zou het vreselijk vinden wanneer hij 'Autisme' als excuus voor zijn gedrag gaat gebruiken en dat ligt wel op de loer. Maar ik ben ook altijd heel eerlijk tegen hem.
Yppy, clubke is bijna compleet nu haha
Mooi omschreven ja, stukje van wie je bent. Hij/wij ondervinden wel problemen, maar de vraag is of die opwegen tegen de 'stempel' die hij levenslang zal dragen door het echt bij de naam te gaan noemen. Mensen vergeten het niet, anders als 'oh, toen hij tien was had hij een gebroken been'.
De IB-er van de huidige school zei nu weer dat het maar een idee was van de juf omdat het bij andere kinderen zo goed jielp. Dat het heus niet zo was dat de juf vindt dat het moet..quote:
Weet Jen dit allemaal, Ticootje? Lijkt me ook zo'n nare situatie voor haar. Is het nou echt zo dat haar huidige school keihard als voorwaarde stelt dat ze medicatie gaat gebruiken?
Zelf aanmelden voor het speciaal (basis) onderwijs kan je gewoon doen. Mocht ze dan geen toelaatbaarheidsverklaring krijgen, dan moet haar huidige school gewoon aan de gang en ze mogen echt niet eisen dat ze medicatie gaat gebruiken.
Het zou me trouwens niks verbazen als er wel een toelaatbaarheidsverklaring komt, maar is speciaal onderwijs iets waar jullie zelf ook achter staan?
speciaal onderwijs vind ik best klote als het moet, dan moet ze met een busje. Dat hele idee staat me tegen.
Dat kan ik me goed voorstellen dat dat busje je tegen staat. Jullie zitten echt in een vervelende situatie nu, zeg. Ik heb helaas ook geen tips of iets dergelijks. Ik hoop alleen dat er snel een oplossing komt waar jullie en Jen meer rust door krijgen.quote:
[..]
De IB-er van de huidige school zei nu weer dat het maar een idee was van de juf omdat het bij andere kinderen zo goed jielp. Dat het heus niet zo was dat de juf vindt dat het moet..
speciaal onderwijs vind ik best klote als het moet, dan moet ze met een busje. Dat hele idee staat me tegen.
Misschien moet je Oudste niet het filmpje laten zien, want die jongen is idd heel anders dan hij.quote:
Brain Blocks, wat goed uitgelegd! Zou voor Oudste verheldering geven denk ik. Maar vond de jongen in het fragment niet te vergelijken met waar Oudste problemen mee heeft. Kom ik meteen op het punt, wát vertellen we hem? Ik zou het vreselijk vinden wanneer hij 'Autisme' als excuus voor zijn gedrag gaat gebruiken en dat ligt wel op de loer. Maar ik ben ook altijd heel eerlijk tegen hem.
Maar er zijn trainingen van 4 bijeenkomsten (of indien gewenst meer) waarbij mbv Brain Blocks aan het kind wordt uitgelegd waarin een brein met autisme verschilt van een brein zonder autisme. Dat wordt op het kind toegespitst. Wellicht zou je, als je eraan toe bent
, zoiets kunnen overwegen.Tico, ik heb het busje in het begin ook afschuwelijk gevonden. Thies was pas 4 jaar en ik moest hem zo maar meegeven.
Maar het wende wel, ook voor hem.Maar goed, eerst maar eens uitvogelen waar Jen dan terecht zou kunnen.
Ik sta er nog steeds 100% achter (en J. zelf ook), maar ik ben ook wel een beetje zenuwachtig door deze stap. Stel dat het toch niet goed gaat? Maar ja, aan de andere kant kan hij toch ook niet eeuwig met een taxi naar school vervoerd worden.
Met het ov is het niet te bereiken. Het is 15 km. fietsen en hij wil graag fietsen. Als alternatief kan hij nog een deel van de route met de bus gaan en dan zetten we een fiets bij de bushalte en dan kan hij de laatste kilometers met de fiets gaan. Maar dat alternatief vindt hij zelf niks, hij wil gewoon fietsen. En er zijn zat middelbare scholieren die elke dag zo'n afstand moeten fietsen, dus dat moet ook eigenlijk gewoon kunnen.quote:
Een kamp kan zeker niet?quote:
Het is allemaal erg spannend. Ik ben ook ontzettend struisvogelgedrag aan het vertonen. De vakantie is al bijna en we moeten ongeveer 7 weken zien te overbruggen met onze vrije dagen en ik heb op mijn werk nog niet eens iets geregeld. En mijn man ook niet op zijn werk. Het is me echt een raadsel hoe we het dit jaar moeten doen, maar ik wil er niet eens over nadenken.
Misschien, ik vermoed dat we daar ook wat laat mee zijn. Het zal nog wel goed komen op een of andere manier.quote:
Nee het is nog gewoon zelfde status: kut.quote:
Weten jullie al wat je na de vakantie gaat doen met school, Ticootje? Is het uberhaupt nog een optie om na de vakantie op dezelfde school te starten?
Heb je hulp bij deze situatie? Hoewel je het uiteindelijk allemaal toch wel zelf moet doen en regelen kan het handig zijn om een meedenkende instantie achter je te hebben staan.quote:
[..]
Nee het is nog gewoon zelfde status: kut.
Hulp is onderweg. Aanspreekpunt was nog ziek, jen gaat toch een psychiater zien en verder is het eerst weer zitten hoe en wat.quote:
[..]
Heb je hulp bij deze situatie? Hoewel je het uiteindelijk allemaal toch wel zelf moet doen en regelen kan het handig zijn om een meedenkende instantie achter je te hebben staan.
Jen is nogal gesloten momenteel...quote:
Gelukkig dat er in ieder geval hulp onderweg is! Alle kleine beetjes helpen. Hoe is Jen onder de hele situatie?
Dit doet me heel even denken aan een kind van een vriendin. De oude school zag opeens allemaal dingen en het kind was echt een zorgenkindje. Ja, het kind was druk, laag niveau en soms wat agressief. De nieuwe school mocht een kind met een dossier niet aannemen, dus zou het jochie op de oude school moeten blijven.. Bij navraag van de nieuwe school bleek er helemaal geen dossier te zijn en was alles overdreven om te zorgen dat het kind niet van school zou gaan.. Dus zo'n opmerking van de ib-er zou ik misschien niet zo zwaar nemen..quote:
Oh en tijdens het gesprek met de "nieuwe" school zat de IB-er van de huidige school erbij, en werd er ook even genoemd dat Jen geen progressie maakt in spellen en lezen, dat meot ook onderzocht worden, verdenking op dyslexie..
Tico, gelukkig hulp onderweg, maar ik hoop dat er binnen niet al te lange tijd een oplossing komt, want die onzekerheid is ook beroerd.
Deepfreeze, waarom zou een school willen dat het kind niet van school zou gaan als ze zelf geen passend onderwijs kunnen bieden. Daar kan ik dan niet bij he, dat een school dat soort dingen gaat tegenwerken
De school was bang voor leegloop. Stond ook niet zo goed aangeschreven. Na deze jongen zijn er nog meer kinderen vertrokken. En daarmee ook hun kleinere broertjes en zusje..quote:
Deepfreeze, waarom zou een school willen dat het kind niet van school zou gaan als ze zelf geen passend onderwijs kunnen bieden. Daar kan ik dan niet bij he, dat een school dat soort dingen gaat tegenwerken
Precies hier ben ik ook bang voor..quote:
[..]
De school was bang voor leegloop. Stond ook niet zo goed aangeschreven. Na deze jongen zijn er nog meer kinderen vertrokken. En daarmee ook hun kleinere broertjes en zusje..
Bij tegenwerking ga ik ook gewoon het leerlingdossier opeisen van Jen.
Wat ons meteen doet twijfelen om Leyla en Bram dus gewoon op de school te laten.
quote:
En ik hoor net dat de juf van Jen nog maximaal 2 jaar werkt...
Dat biedt perspectief! Enne.... dossier kun je sowieso opvragen.
Ik wil graag wat positieve ontwikkelingen bij zowel mijzelf als bij onze zoon vertellen.
Ik was toch zo in dubio over al dan niet onderzoek laten doen naar ASS (ik weet het eigenlijk gewoon zeker hoor, dat hij binnen het spectrum valt). De behoefte aan die officiele bevestiging heb ik nu een beetje kunnen loslaten (mede door dit artikel). Ik kan weer meer mijn kind zien zoals hij is met zijn special needs zoals dat tegenwoordig heet, ipv alles door een ASS-bril te beschouwen.
Vandaag ging ik hem van school halen en ik zag al aan zijn snoet dat het druk was geweest. "Mam, gaan we naar het park?", was het eerste wat hij vroeg. Dat staat synoniem voor speeltuin met schommels en draaitoestellen. Eerst moest ik nog even naar de juf, want we praten elkaar sinds een poosje wekelijks bij. Ze vertelde dat hij een erg vol hoofd had vandaag en ook hoe dat kwam. Ze heeft hem wel heel goed in de peiling hoor, en probeert ook zo goed als mogelijk te anticiperen. Ook had ze een aantal momenten gezien waarin hij vooruitgang toonde in het omgaan met situaties die niet gaan zoals hij in zijn hoofd had. Plus ze zag effect van de presentatie die ik vorige week samen met Thies heb gegeven in de groep (over overprikkeling en dyspraxie). De metaforen die ik daarin heb gebruikt waren door een aantal kinderen opgepikt op het moment dat Thies een woede-uitbarsting had gekregen (hij heeft ze tegenwoordig zo'n beetje dagelijks op school...). Fijn is dat.
Na het gesprekje zijn we dus meteen naar het park gegaan waar hij wel 40 minuten aan een stuk heeft geschommeld en enorm veel heeft gedraaid op zo'n draaispeelding. Ik vind het heel fijn en bijzonder dat hij zelf inzicht gaat krijgen en aanvoelt wat hij nodig heeft.
"Zo mam, nu is mijn hoofd leeg genoeg en kunnen we naar huis om het aquarium schoon te maken. Anders hadden we echt ruzie gekregen."
Zat een beetje vol van mijn eigen positieve vibe...Dat zal ook vast wel. Maar een beetje anticiperen levert meestal wat minder stress op. Hoe komt het dat je struisvogel speelt Livelink?quote:
Het zal nog wel goed komen op een of andere manier.
Struisvogelgedrag komt door alle veranderingen en alle eindeschooljaarzaken. Het is ieder jaar wel een beetje hetzelfde (en dit jaar een beetje erger). Ik ben zo hard bezig om iedereen door die laatste schoolweken en sportuitvoeringen heen te loodsen dat ik het niet kan opbrengen om ook voor mezelf nog iets te regelen. En ik zie ook elk jaar enorm op tegen die zomervakantie. Dat is voor ons echt geen feestje en daarom wil ik er ook eigenlijk niet mee bezig zijn.
En ik heb het mailtje ook totaal gemist, ik zie het nu pas terwijl het bericht al op 6 juni binnen is gekomen. Ik kan wel janken. Weer iets wat ik niet geregeld ga krijgen en juist voor hem is het zo belangrijk dat hij vooraf zijn klas en zijn mentor leert kennen. Ik heb net nog maar wat mailtjes gestuurd of het mogelijk is om hem tijdelijk even van kamp op te halen, maar daarvoor moet mijn man ook meewerken, want hij is woensdag vrij en heeft de auto.
Is het verstandig om J zo onvoorbereid uit het kamp te plukken? Is hij dan genoeg 'zichzelf' om kennis te maken met zijn nieuwe klasgenoten? Wellicht anders woensdag voorbij laten gaan, een afspraak met de mentor regelen, en het kennismaken met de klasgenoten tzt in het nieuwe schooljaar.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Ja, dat zegt mijn man ook, Moonah. Die vindt het ook onverstandig om hem uit het kamp te halen. Er is ook nog niks besloten. Ik heb zowel de nieuwe school een mailtje gestuurd met de vraag of zij een alternatief hebben en zijn huidige school een mailtje met de vraag of het uberhaupt tot de mogelijkheden behoort dat hij er even tussenuit is. Pas als ik van beiden een antwoord heb kan ik bedenken wat nou het slimste is om te doen. Maar ik baal er echt ongelooflijk van. Dat er nou niet een keer iets ongecompliceerd kan gaan. Het is altijd allemaal al zo moeilijk.quote:
Och Livelink. Neem het jezelf aub niet kwalijk dat dit zo is gebeurd.
Is het verstandig om J zo onvoorbereid uit het kamp te plukken? Is hij dan genoeg 'zichzelf' om kennis te maken met zijn nieuwe klasgenoten? Wellicht anders woensdag voorbij laten gaan, een afspraak met de mentor regelen, en het kennismaken met de klasgenoten tzt in het nieuwe schooljaar.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Ja precies. Ik baal er nog wel echt van. Maar ja, het is niet anders...quote:
Klinkt verstandig. Gestresst is zo'n kennismaking ook matig zinvol waarschijnlijk.
ik dacht, die wil ik hebben, maar 60 euro is me wat te veel voor een boekquote:
Dit boek is een aanrader trouwens, om je kind inzicht te geven in het fenomeen 'overprikkeling'
Hebben ze deze ook in de bibliotheek? En ik moet jou nog steeds terug-pm-en, maar kom er steeds niet aan toeeeeee
Zal straks even in m'n tobo klimmen ... Fijn dat het zo goed gaat met T
Ik had hem gereserveerd in de bieb en heb er lang op moeten wachten. Er waren twee wachtenden voor me. En toen ik hem eindelijk had, was hij meteen opnieuw gereserveerd. Populair boek. En om er echt iets mee te kunnen is het beter als je hem zelf hebt.quote:
[..]
ik dacht, die wil ik hebben, maar 60 euro is me wat te veel voor een boek
En ik moet jou nog steeds terug-pm-en, maar kom er steeds niet aan toeeeeee
Fijn dat het zo goed gaat met T
Ik zal anders eens op marktplaats kijken. Ben sws nog geen lid van de biebquote:
[..]
Ik had hem gereserveerd in de bieb en heb er lang op moeten wachten. Er waren twee wachtenden voor me. En toen ik hem eindelijk had, was hij meteen opnieuw gereserveerd. Populair boek. En om er echt iets mee te kunnen is het beter als je hem zelf hebt.
Bel je samenwerkingsverband. Die hebben consulenten die je hierbij kunnen helpen. Dat is de 'juiste' manier.quote:
Ik ben met jen bezig in een oefenboek voor kinderen over boos worden. 4 juli staat er een afspraak met de kinderpsychiater, 23 juni gaat de andere school een observatie doen, ik hoop volgende week dus weer om tafel te zitten. Mocht de andere school, welke zelf zeggen geen passend onderwijs te kunnen bieden, het niet aandurven gaan we haar op eigen initiatief aanmelden op het speciale onderwijs. Dan gaan ze maar aan de slag waarom we dat doen en ik hoop eigenlijk dat ze gewoon kan komen. Momenteel heeft ze elke dag gezeik op school en het gaat ook steeds meer opvallen hoeveel moeite ze heeft met alles.
Maarrrr: de korte weg is inderdaad schriftelijk aanmelden op de SOschool waar je wil dat ze heen gaat. Ze kunnen haar daar dan niet meteen inschrijven omdat er geen TLV is maar die school krijgt dan wél de zorgplicht en moet bewijzen dat ze elders beter terecht kan dan bij hen zelf. Als jullie die andere scholen niet goed genoeg vinden en dus elke keer schriftelijk weigeren om Jen over te plaatsen vanaf de SOschool, dan is die SOschool uitiendelijk verplicht jullie dochter te 'houden'. Niet de netste manier, wel een mogelijkheid. Als je meer wil weten mag je me wel even PMen.
Hopelijk voor jullie hetzelfde volgend jaar.
quote:
Goed dat jullie actie ondernemen. Ik zie bij Dot hoe de hele wereld verandert sinds ze op een plek zit waar ze pas en zich fijn voelt.
Hopelijk voor jullie hetzelfde volgend jaar.
Tico, wat een gedoe dat gezeul met die scholen...quote:
Ik ben met jen bezig in een oefenboek voor kinderen over boos worden. 4 juli staat er een afspraak met de kinderpsychiater, 23 juni gaat de andere school een observatie doen, ik hoop volgende week dus weer om tafel te zitten. Mocht de andere school, welke zelf zeggen geen passend onderwijs te kunnen bieden, het niet aandurven gaan we haar op eigen initiatief aanmelden op het speciale onderwijs. Dan gaan ze maar aan de slag waarom we dat doen en ik hoop eigenlijk dat ze gewoon kan komen. Momenteel heeft ze elke dag gezeik op school en het gaat ook steeds meer opvallen hoeveel moeite ze heeft met alles.
Succes met het hele verhaal! Ik hoop dat jullie een plek gaan vinden die goed voelt.
Beroerd dat het nu op school ook niet zo wil, en dan helpt het vast niet mee dat we tegen de zomervakantie lopen en er bij veel kinderen de fut een beetje uit is. Als je dan toch al moeite hebt om je staande te houden op school dan helpt die laatste weken vermoeidheid ook niet mee...
Sterkte
Vanyel, wat fijn om te lezen dat Dot zich fijn voelt !
Wij hebben gisteren gehoord dat ze de klas van M. samen met de andere groep gaan husselen en er 3 kleinere!!! klassen van gaan maken. Dit gaat zoveel kinderen goed doen!
Nu hoop ik alleen dat ze in een fijne klas komt, maar de tijd zal het leren.
^^ Dat Tico!quote:
En wat mijn ervaring is, is dat als ze straks hopelijk op een school komt waar ze goed op haar plek is, dat dan de achterstanden ook snel weggewerkt worden.
Hoe is het met je (on)rust inmiddels Livelink?
Wat goed van de school van M Nijna! Zouden meer scholen moeten doen (bij ons worden de groepen alleen maar groter.... aankomend schooljaar 36 in groep 6
).Precies, hoe gaan juffen dan ondersteuning bieden aan 5 zorgkinderen in een klas van 36?quote:
Dat er nu nergens eens een dikke alarmbel afging voor deze belachelijke invoering. 2 jaar na invoering wordt al duidelijk dat het een draak van een wet is. Nee, dan zeggen we niet we gaan terug naar het oude systeem, nee dan gaan we het nog 5 jaar de kans geven...
Het is echt precies waar we nu tegenaan lopen. Het gewone onderwijs kan de zorg helemaal niet aan voor leerlingen met een zorgbehoefte. In ons geval trekt de school zich dat ook nog eens persoonlijk aan, ik had gister een juf naast me zitten met de tranen in haar ogen waarom we Jennifer van school willen halen want ze had zich toch 1000% ingezet. Waarop ik slechts kon antwoorden dat alle energie die ze in Jennifer hebben gestopt nog steeds onvoldoende is, dat dat precies de reden is dat ze niet op deze school thuis hoort.
Jennifer heeft namelijk gewoon professionele begeleiding nodig die specifiek voor haar is, geen juf die zich echt voor 1000% wilt inzetten maar er eigenlijk de ballen verstand van heeft en dan maar op de stoel van een psychiater gaat zitten.
Ik weet wel een oplossing, namelijk dat ik gewoon dagelijks naast haar in de klas ga zitten en haar handje ga vasthouden.
In plaats daarvan loopt er nu een onderwijsassistent of klassenassistent (ik weet het verschil niet) die de juf zelfs vervangt bij ziekte, maar dit is gewoon een moeder.
En ik erger me aan hoeveel mensen nu denken zich ermee te mogen bemoeien. Zo komt die assistent dan naar me toe dat medicatie bij haar zoon heel goed helpt, een totaal ander kind (ook met een totaal andere diagnose
) en dat het echt heel zwaar is met Jennifer in de klas. Maar nergens is er uberhaupt een traject opgestart om een zorgplan op te stellen voor Jennifer, om een indicatie te krijgen voor een rugzakje of wat dan ook. De juf heeft het in het begin van het jaar zwaar onderschat, ik heb gewaarschuwd daarvoor. Jennifer observeert je en zoekt je zwakke plekken, op het moment dat je denkt dat er niks aan de hand is en Jen slaat om weet ze precies hoe ze je aandacht kan trekken. Toen ik het kantelmoment zag gebeuren ben ik nogmaals met school gaan praten en er was niks aan de hand....
Dus ja leuk dat het allemaal zwaar is, maar had dan verdomme gewoon geluisterd... ofzo.
[ Bericht 12% gewijzigd door Ticootje op 23-06-2016 12:48:30 ]
Ze doen het met de groep 2 ook, dat worden 3 groepen 3 aankomend schooljaar ipv 2.quote:
[..]
^^ Dat Tico!
Hoe is het met je (on)rust inmiddels Livelink?
Wat goed van de school van M Nijna! Zouden meer scholen moeten doen (bij ons worden de groepen alleen maar groter.... aankomend schooljaar 36 in groep 6
Met heel nadrukkelijk door juf nogmaals benoemd dat het voor komend jaar is en ze daarna weer verder moeten zien. Want ze hebben er blijkbaar behoorlijk voor moeten praten om het zo te krijgen. (en dan hoop ik dat het niet ten koste gaat van de plusklas of van de leerkracht die dit jaar kleine groepjes uit diverse klassen mee nam om extra te oefenen e.d. want dat zou dan wel weer heel jammer zijn, maar dat zullen we zien). Het zal vast ergens vandaan moeten komen vermoed ik, we wachten maar af.
Passend als in... hoeveel leerlingen PASSEN er maximaal in een lokaal?quote:
36, ga er maar aan staan...
Onvoorstelbaar....quote:
Maar nergens is er uberhaupt een traject opgestart om een zorgplan op te stellen voor Jennifer, om een indicatie te krijgen voor een rugzakje of wat dan ook.
En ik vind het ook heel onkies dat die moeder zich bemoeit met al dan niet medicatie voor jouw kind.
Met 36 kinderen is het idd zo goed als onmogelijk om passend onderwijs te bieden.
Weet je, zo'n beetje iedereen die voor de klas staat heeft bij de plannen oorn passend onderwijs zijn/haar zorgen geuit. Maar die plannen worden gemaakt door mensen die geld willen besparen en niet weten hoe het er in een klas aan toegaat. Dat gaat wel weer veranderen, men komt daar hoe dan ook op terug. het is alleen zo in- en intriest dat een heel cohort kinderen daar de dupe van wordt!
Precies dit..quote:
[..]
Maar nergens is er uberhaupt een traject opgestart om een zorgplan op te stellen voor Jennifer, om een indicatie te krijgen voor een rugzakje of wat dan ook. De juf heeft het in het begin van het jaar zwaar onderschat, ik heb gewaarschuwd daarvoor. Jennifer observeert je en zoekt je zwakke plekken, op het moment dat je denkt dat er niks aan de hand is en Jen slaat om weet ze precies hoe ze je aandacht kan trekken. Toen ik het kantelmoment zag gebeuren ben ik nogmaals met school gaan praten en er was niks aan de hand....
Dus ja leuk dat het allemaal zwaar is, maar had dan verdomme gewoon geluisterd... ofzo.
Ik heb maar aan 1 iemand een hekel gekregen in dit hele traject en dat is de eigenaar van de bso, die zei dat hij wist hoe hij met kinderen zoals J. om moest gaan en die al mijn zorgen en twijfels wegwuifde alsof ik weer zo'n overbezorgde moeder was die alles erger voorspiegelde dan dat het was.
En waar zijn oude BSO waar ze wel veel twijfels en zorgen hadden het jarenlang heeft geprobeerd voordat ze zeiden dat het niet meer ging gaf hij het na 3 dagen al op en had vervolgens het lef om mij een beetje boos te vertellen dat het toch wel heel erg was en mij allemaal ongevraagde adviezen te geven.
De eerste bso neem ik helemaal niks kwalijk, maar ik moet hem gewoon niet meer tegenkomen
En het is als bezuiniging niet eens succesvol, want de school van J. is sinds de invoer van het passend onderwijs enorm aan het groeien. Eerst zijn er van die noodlokalen bijgeplaatst en nu zitten ze zelfs in een tijdelijk onderkomen omdat er nieuwbouw moet komen om de groei op te kunnen vangen. Hetzelfde hoor ik ook van de SBO-scholen in ons samenwerkingsverband.quote:
[..]
Onvoorstelbaar....
En ik vind het ook heel onkies dat die moeder zich bemoeit met al dan niet medicatie voor jouw kind.
Met 36 kinderen is het idd zo goed als onmogelijk om passend onderwijs te bieden.
Weet je, zo'n beetje iedereen die voor de klas staat heeft bij de plannen oorn passend onderwijs zijn/haar zorgen geuit. Maar die plannen worden gemaakt door mensen die geld willen besparen en niet weten hoe het er in een klas aan toegaat. Dat gaat wel weer veranderen, men komt daar hoe dan ook op terug. het is alleen zo in- en intriest dat een heel cohort kinderen daar de dupe van wordt!
___!Geen zorgplan?!! Wtf! Dat kan echt niet! Belachelijk! Dat mag je eisen hoor!quote:
Maar nergens is er uberhaupt een traject opgestart om een zorgplan op te stellen voor Jennifer, om een indicatie te krijgen voor een rugzakje of wat dan ook. De juf heeft het in het begin van het jaar zwaar onderschat, ik heb gewaarschuwd daarvoor. Jennifer observeert je en zoekt je zwakke plekken, op het moment dat je denkt dat er niks aan de hand is en Jen slaat om weet ze precies hoe ze je aandacht kan trekken. Toen ik het kantelmoment zag gebeuren ben ik nogmaals met school gaan praten en er was niks aan de hand....
Dus ja leuk dat het allemaal zwaar is, maar had dan verdomme gewoon geluisterd... ofzo.
Ik kan hier echt boos om worden!
Doe ff normaal?quote:
PLUS dat de zorgverplichting bij de scholen wordt gelegd ipv bij de ouders. Als jij er nu nog voor kiest jouw Jen niet schriftelijk op een SOschool aan te melden zodat de zorgplicht bij die SOschool komt, dan moet je ook niet meer klagen.
Maak dan gebruik van je mogelijkheden! Je hebt met de Wet passend onderwijs de kans je kind gewoon aan te melden waar jij wil, geen school die daar iets over te zeggen heeft. Het enige wat zij mogen doen is kijken of zij inderdaad de beste zijn voor je kind en zo niet, een andere plek zoeken. Gemodder in de marge, zoals nu gebeurt, is niet meer nodig. Jij weet waar je je kind hen wil hebben toch? Aanmelden dan en niet afwachten. Die afschuwelijke wet maakt dat mogelijk.quote:
[ Bericht 0% gewijzigd door mrspoeZ op 26-06-2016 19:30:40 ]
Je onderschat denk ik de druk die de scholen op ouders leggen. Ja, je hebt gelijk en ja, dit is een mogelijkheid van die wet, maar scholen doen er daarom ook alles aan om je vooraf te ontmoedigen om gebruik te maken van dit recht. Dat zie je al aan het eerste alternatief waar Ticootje aan dacht. Mondeling geven ze al aan dat ze J. niet willen hebben. Vervolgens willen ze nog een hele test doen. Alles om er maar voor te zorgen dat Ticootje haar niet schriftelijk aanmeldt. Ik zit in de OPR van het samenwerkingsverband en ik hoor dit soort verhalen veel. Scholen die toch aanmeldingen domweg weigeren zonder zich aan de zorgplicht te houden. En ouders laten zich toch intimideren en willen ook begrijpelijkerwijs niet dat hun kind al met een negatief stempel aan zo'n school begint. Het is niet echt een compleet gelijkwaardige relatie tussen school en ouders. Ik begrijp uit jouw andere posts dat jij soms vervelende ervaringen hebt met ouders, maar andersom is het ook niet altijd koek en ei.quote:
Mogelijkheden afwegen is prima. Ik ben er zeer voor dat er gekeken wordt naar wat er kan en neit naar wat nodig is. Ik lees hier echter een duidelijke voorkeur voor een andere school dan waar het kind op zit en juist onder deze nog lang niet goed uitgewerkte wetgeving is er de mogelijkheid je kind dus aan te melden op de school die jij het beste vindt. En als je dan die mogelijkheid niet pakt, dan moet je ook niet mopperen, vind ik.
Tico is de moeder van een kind met issues waarvan haar niet vanaf dag 1 duidelijk is wat de beste route is, omdat dat met zo'n kind nou eenmaal niet zo simpel is. En zelfs als het wel zo simpel lijkt, is het dat voor de ouders niet. We zijn geen emotieloze machines.
Dat dus.quote:
Man man man is enige mildheid nou echt zo moeilijk op te brengen?
Tico is de moeder van een kind met issues waarvan haar niet vanaf dag 1 duidelijk is wat de beste route is, omdat dat met zo'n kind nou eenmaal niet zo simpel is. En zelfs als het wel zo simpel lijkt, is het dat voor de ouders niet. We zijn geen emotieloze machines.
waarom dan het gedoe?quote:Jennifer heeft namelijk gewoon professionele begeleiding nodig die specifiek voor haar is, geen juf die zich echt voor 1000% wilt inzetten maar er eigenlijk de ballen verstand van heeft en dan maar op de stoel van een psychiater gaat zitten.
En het gedoe... ik denk dat het een enorm gedoe is. Ik denk ook dat niet alle ouders helemaal precies weten hoe en wat.
En dat is dan alleen het praktische stuk...
Ik ben blij dat wij niet voor zo'n dilemma staan!
Zoals ik het zie zijn ze direct in actie gekomen vanaf het moment dat school aangaf dat Jen misschien medicatie moest is en heeft ze een route uitgestippeld. Ik heb daar juist bewondering voor.
CTO is een speciaal onderwijsschool bij jullie in de buurt?quote:
Ik heb Jen nu zelf aangemeld bij de CTO, daar wordt ze 6 sept besproken.
Nee, de commissie die toetst of een kind toelaatbaar is tot het speciale onderwijs.quote:
[..]
CTO is een speciaal onderwijsschool bij jullie in de buurt?
Ah, oké. Nou, goed gedaan.:)quote:
[..]
Nee, de commissie die toetst of een kind toelaatbaar is tot het speciale onderwijs.
Spannend.
Maar balletjes gaan nu wel rollen.
Maakt niet uit dat school jou niet zo lief vindt. Ik hoop dat de ballen de goede kant op zullen rollen voor jullie. Succes en sterkte, want het is natuurlijk ook wel een lange periode van onzekerheid op deze manier.quote:
School vindt mij niet zo lief.
Maar balletjes gaan nu wel rollen.