OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
@Fuchsia-roze, helaas heb ik ook vervelende ervaringen met bepaalde artsen/ gyn 
echt...totaal geen empathie . Sterkte 
echt...totaal geen empathie . Sterkte
Bedankt voor de reacties en sterkte wensen Wat jammer dat nog meer van jullie ervaring hebben met empathieloze artsen 
Ik snap echt werkelijk waar niet waarom je dan dat beroep uitoefend hoor en waarom een zkh je in dienst houdt 
Ik ben blij dat ik dankzij Fok! "wist" dat ik zorg mag weigeren en zelf bepaal wat er gebeurd. Ik weet niet of ik anders geweigerd zou hebben. Ben best wel een beetje trots op mijzelf
Met de VK bespreek ik later nog wel dat afspraken maken bij deze gyn echt niet handig was, ook niet voor hun andere patiënten in de toekomst. Ik ga in ieder geval nooit meer naar deze gyn. Genoeg andere ziekenhuizen en gyns om uit te kiezen in de buurt gelukkig, dus ben niet afhankelijk. Dat lijkt me heel rot RemcoDelft, dat je een arts in de toekomst misschien nog nodig gaat hebben
Ik zal is nadenken over iets plaatsen op die site. ik lees dus veel meer negatieve ervaringen over zijn houding, en ook qua uitvoeren van inwendige onderzoeken, dus ben blij dat ik dat geweigerd heb
Het bloeden is gelukkig al heel erg afgenomen, dus dat is fijn. Ook geen krampen meer.
Vlindur, ik ga het ook zeker niet begraven in mijn tuin. Graaf ik het straks per ongeluk op als ik iets plant en wat dan als we ooit hier niet meer wonen. Nee dank je
Maar dat "het" straks in het riool ligt vind ik ook geen fijn idee Ik denk er nog even over na.
Wat jammer dat nog meer van jullie ervaring hebben met empathieloze artsen Ik snap echt werkelijk waar niet waarom je dan dat beroep uitoefend hoor en waarom een zkh je in dienst houdt Ik ben blij dat ik dankzij Fok! "wist" dat ik zorg mag weigeren en zelf bepaal wat er gebeurd. Ik weet niet of ik anders geweigerd zou hebben. Ben best wel een beetje trots op mijzelf
Met de VK bespreek ik later nog wel dat afspraken maken bij deze gyn echt niet handig was, ook niet voor hun andere patiënten in de toekomst. Ik ga in ieder geval nooit meer naar deze gyn. Genoeg andere ziekenhuizen en gyns om uit te kiezen in de buurt gelukkig, dus ben niet afhankelijk. Dat lijkt me heel rot RemcoDelft, dat je een arts in de toekomst misschien nog nodig gaat hebben
Ik zal is nadenken over iets plaatsen op die site. ik lees dus veel meer negatieve ervaringen over zijn houding, en ook qua uitvoeren van inwendige onderzoeken, dus ben blij dat ik dat geweigerd heb Het bloeden is gelukkig al heel erg afgenomen, dus dat is fijn. Ook geen krampen meer.
Vlindur, ik ga het ook zeker niet begraven in mijn tuin. Graaf ik het straks per ongeluk op als ik iets plant en wat dan als we ooit hier niet meer wonen. Nee dank je
Maar dat "het" straks in het riool ligt vind ik ook geen fijn idee Ik denk er nog even over na.
Volgende week komen mijn ouders weer op t huis van mijn schoonouders passen. Hoewel ik ernaar uitkijk ze in de buurt te hebben, voelt het ook dubbel. Vorig jaar waren ze ook daar, toen we na 3 goede echo's op de termijnecho een levenloos kindje zagen. Bijna een jaar later, weer twee zwangerschappen verder en nog steeds met lege buik en lege handen. Het maakt me zo intens verdrietig soms en kwaad ook. Mijn eigen lijf dat mijn kindjes doodmaakt.
[ Bericht 62% gewijzigd door Cygne op 20-07-2015 15:26:25 ]
[ Bericht 62% gewijzigd door Cygne op 20-07-2015 15:26:25 ]
Fuchsia, wij hadden ook een nare ervaring met een arts en hebben hierover een officiele klacht ingediend. Bang om zo iemand in de toekomst nog tegen te komen was ik niet (gelukkig maar, want hij heeft idd nog een keer aan mijn bed gestaan 
). Hoe horkerig ze ook kunnen zijn, artsen zijn mensen en het is hun doel echt niet om weerloze patienten een rotgevoel te bezorgen. Maar als niemand aan zo'n arts terug geeft wat het met ze doet, zal er nooit iets veranderen.
Onze klacht heeft geleid tot een gesprek met de arts, waarbij hij zichtbaar was aangeslagen door wat ik hem vertelde. Tijdens en vlak na die nare ervaring zagen we hem als een ijskoud zakelijk monster wiens belang absoluut niet bij de patient ligt, tijdens het gesprek zagen we gewoon een man die gedwongen door een situatie dingen doet en zegt zonder stil te staan bij de impact. Wij konden hem de impact mee geven, en ik denk ook echt dat hij het heeft gebruikt om meer stil te staan bij de andere partij. Ik weet dat veel mensen geen zin hebben in gedoe rondom het indienen van een klacht, maar het heeft ons veel rust gebracht
). Hoe horkerig ze ook kunnen zijn, artsen zijn mensen en het is hun doel echt niet om weerloze patienten een rotgevoel te bezorgen. Maar als niemand aan zo'n arts terug geeft wat het met ze doet, zal er nooit iets veranderen.Onze klacht heeft geleid tot een gesprek met de arts, waarbij hij zichtbaar was aangeslagen door wat ik hem vertelde. Tijdens en vlak na die nare ervaring zagen we hem als een ijskoud zakelijk monster wiens belang absoluut niet bij de patient ligt, tijdens het gesprek zagen we gewoon een man die gedwongen door een situatie dingen doet en zegt zonder stil te staan bij de impact. Wij konden hem de impact mee geven, en ik denk ook echt dat hij het heeft gebruikt om meer stil te staan bij de andere partij. Ik weet dat veel mensen geen zin hebben in gedoe rondom het indienen van een klacht, maar het heeft ons veel rust gebracht
Lief.
Het zit me nu ook vooral zo dwars dat ik niet de enige die het heeft. Ik had het zo anders gehoopt. Ik wil dit verdriet niet ook nog voor mijn broer en mijn schoonzusje. Ik vind het eigenlijk nog moeilijker om hun verdriet te zien dan ons eigen verdriet te hebben. Want we kunnen niks voor ze doen. Ik ben in ieder geval blij dat mijn schoonzus en broer een hele goede en sterke relatie hebben. Mijn schoonzus lijkt wel wat op mijn man qua karakter en mijn broer op mij.
Qua botte gynaecologen, dat is echt heel naar. Ik vind het belangrijk om je veilig te voelen bij een gynaecoloog. Bij mijn MA had ik een aardige gynaecoloog, maar echt helemaal prettig voelde ik me er niet bij. Er zat ook een CO bij en er werd niet aan mij gevraagd of ik dat prettig vond. Daarnaast gaf ik aan dat mijn hond weer tegen me opsprong, gynaecoloog zei dat dat onzin was. Bij de curettage zat de gynaecoloog (een andere) toen ik vroeg door wie de operatie was gedaan (door haar of de ANIOS) tegen me te tetteren dat het een opleidingsziekenhuis was en dat ik dat maar moest accepteren en nog meer blabla. Niet dat ik er bezwaar tegen had, die ANIOS was heel kundig en lief maar fijn vond ik het niet hoe die gyn toen reageerde. Bij mijn EUG had een andere gynaecoloog dienst. Een die mijn dossier had gelezen (translocatie, vaginisme) en mij heel erg de controle in handen gaf. Die stennis schopte omdat ze me wilden opnemen op de kraamafdeling die zei dat ik op het bed moest liggen voor de inwendige echo's. ipv op de stoel met de beugels zoals de ANIOS wilde (want zo kon zij het beter zien). Die wist dat ik heel erg graag naar huis wilde (ik vroeg op de verkoever of ik al naar huis mocht. ). Hij had aangegeven bij de verpleegkundige op de afdeling dat mijn man bij me mocht wanneer ik dat wilde en dat zodra ik klaar was er direct een ANIOS werd gehaald om mijn ontslag te regelen.
Bij het nagesprek zei hij dat ik in verband met de EUG in het begin van een volgende zwangerschap sowieso bij hem onder behandeling kom en als ik dat zélf prettig vond mocht ik dat ook blijven tot het einde van die zwangerschap. Ik ben helaas niet erg assertief, zeker niet toen en dan is het erg waardevol als een gynaecoloog zo voor je opkomt. Over de springende hond zei hij: 'We weten niet precies hoe het komt maar er zijn ook honden die kankers kunnen opsporen of een epilepsieaanval herkennen. Waarom dan geen zwangerschap?'.
Warrig verhaal, I know. Maar 't is laat.
Het zit me nu ook vooral zo dwars dat ik niet de enige die het heeft. Ik had het zo anders gehoopt. Ik wil dit verdriet niet ook nog voor mijn broer en mijn schoonzusje. Ik vind het eigenlijk nog moeilijker om hun verdriet te zien dan ons eigen verdriet te hebben. Want we kunnen niks voor ze doen. Ik ben in ieder geval blij dat mijn schoonzus en broer een hele goede en sterke relatie hebben. Mijn schoonzus lijkt wel wat op mijn man qua karakter en mijn broer op mij.
Qua botte gynaecologen, dat is echt heel naar. Ik vind het belangrijk om je veilig te voelen bij een gynaecoloog. Bij mijn MA had ik een aardige gynaecoloog, maar echt helemaal prettig voelde ik me er niet bij. Er zat ook een CO bij en er werd niet aan mij gevraagd of ik dat prettig vond. Daarnaast gaf ik aan dat mijn hond weer tegen me opsprong, gynaecoloog zei dat dat onzin was. Bij de curettage zat de gynaecoloog (een andere) toen ik vroeg door wie de operatie was gedaan (door haar of de ANIOS) tegen me te tetteren dat het een opleidingsziekenhuis was en dat ik dat maar moest accepteren en nog meer blabla. Niet dat ik er bezwaar tegen had, die ANIOS was heel kundig en lief maar fijn vond ik het niet hoe die gyn toen reageerde. Bij mijn EUG had een andere gynaecoloog dienst. Een die mijn dossier had gelezen (translocatie, vaginisme) en mij heel erg de controle in handen gaf. Die stennis schopte omdat ze me wilden opnemen op de kraamafdeling die zei dat ik op het bed moest liggen voor de inwendige echo's. ipv op de stoel met de beugels zoals de ANIOS wilde (want zo kon zij het beter zien). Die wist dat ik heel erg graag naar huis wilde (ik vroeg op de verkoever of ik al naar huis mocht.
). Hij had aangegeven bij de verpleegkundige op de afdeling dat mijn man bij me mocht wanneer ik dat wilde en dat zodra ik klaar was er direct een ANIOS werd gehaald om mijn ontslag te regelen. Bij het nagesprek zei hij dat ik in verband met de EUG in het begin van een volgende zwangerschap sowieso bij hem onder behandeling kom en als ik dat zélf prettig vond mocht ik dat ook blijven tot het einde van die zwangerschap. Ik ben helaas niet erg assertief, zeker niet toen en dan is het erg waardevol als een gynaecoloog zo voor je opkomt. Over de springende hond zei hij: 'We weten niet precies hoe het komt maar er zijn ook honden die kankers kunnen opsporen of een epilepsieaanval herkennen. Waarom dan geen zwangerschap?'.
Warrig verhaal, I know. Maar 't is laat.
Ik vind het elke keer weer heftig om hier jullie verdriet en worsteling te lezen. Toch blijf ik zo nu en dan even kijken hoe het met jullie gaat, want uit mijn gedachten is het verhaal van sommige amper.
Cygne. Ik geloof zeker wel dat de hond het weet om de een of andere rede. De mijne is bv heel enthousiast lomp en springt geregeld bij binnenkomst tegen mij op of komt met zijn poten vol op mijn buik geploft kroelen op schoot. Al voor ik twee strrpen had geplast deed hij ineens anders. Benaderde mij voorzichtiger en komt niet tegen mijn buik aan.
Ze ruiken het om en op de een of andere manier. En waarom ook niet. Zoals de dokter ook al zei ze kunnen ziektes (drugs, explosieven etc) opmerken. Dus zo heel gek vergezocht is het niet dat ze een prille zwangerschap ook opmerken.
Fijn dat die gyn je zo goed heeft bijgestaan!
Cygne. Ik geloof zeker wel dat de hond het weet om de een of andere rede. De mijne is bv heel enthousiast lomp en springt geregeld bij binnenkomst tegen mij op of komt met zijn poten vol op mijn buik geploft kroelen op schoot. Al voor ik twee strrpen had geplast deed hij ineens anders. Benaderde mij voorzichtiger en komt niet tegen mijn buik aan.
Ze ruiken het om en op de een of andere manier. En waarom ook niet. Zoals de dokter ook al zei ze kunnen ziektes (drugs, explosieven etc) opmerken. Dus zo heel gek vergezocht is het niet dat ze een prille zwangerschap ook opmerken.
Fijn dat die gyn je zo goed heeft bijgestaan!
Schudden voor gebruik
Wij kregen precies zo'n verhaal. Niet vragen of we akkoord zijn, maar gewoon zeggen dat dat zo gaat gebeuren. Totaal onethisch als arts. En vroeger zou ik dat accepteren, tegenwoordig ga ik daar keihard tegenin. Ik heb duidelijk gemaakt dat wij (en ik als man zeg "wij" omdat we het samen gewoon eens zijn) elke arts mogen weigeren, en dus zeker een student.quote:Op dinsdag 21 juli 2015 02:23 schreef Cygne het volgende:
Er zat ook een CO bij en er werd niet aan mij gevraagd of ik dat prettig vond.
[...] tegen me te tetteren dat het een opleidingsziekenhuis was en dat ik dat maar moest accepteren en nog meer blabla.
[...] ... maar fijn vond ik het niet hoe die gyn toen reageerde.
Voorbeeld van zo'n puistenkop (we noemen hem nog steeds zo!) die de gynaecoloog ooit bij een consult had: we hadden net de vorige zwangerschap besproken, bevalling bij 22w5d, en ze ging een echo doen. Puistenkop: is je eerste baby een jongen of een meisje? Ik dacht nog, wat attent, dat vraagt nooit iemand. Vervolgens: "Hoe is het met haar?"... Echt... dat wil je niet hebben op zo'n moment!
Ik neem altijd een laptop mee met vragenlijst, en houd "notulen" bij van alles wat er langskomt. Het helpt ook zeker dat we altijd met z'n tweeen zijn. Het scheelt ook enorm per arts of je ze een beetje kan "kneden" hoe je ze wil hebben, bij de jongere artsen gaat dat aanzienlijk beter dan bij de oudere artsen.quote:Ik ben helaas niet erg assertief, zeker niet toen
Onze poes is veel aanhankelijker als mijn vrouw zwanger is. Ik gok dat het voornamelijk met haar temperatuur te maken heeft, zwanger is ze warmer.quote:Over de springende hond zei hij: 'We weten niet precies hoe het komt maar er zijn ook honden die kankers kunnen opsporen of een epilepsieaanval herkennen. Waarom dan geen zwangerschap?'.
censuur :O
Thanks
Heldere post, Remco. Gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken. Die zei: "We kunnen adviseren, maar de uiteindelijke beslissing is aan jou.".
Heldere post, Remco. Gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken. Die zei: "We kunnen adviseren, maar de uiteindelijke beslissing is aan jou.".
Hallo,
Vanmiddag bij de verloskundige helaas te horen gekregen dat ons kindje niet meer in leven is.
Hij/zij zou nu 12 weken zijn dus nog vrij pril.
Zijn er hier meer mensen die dit meegemaakt hebben en hoe gaan jullie hier mee om?
Dit omdat zwanger raken voor ons een hele tijd heeft geduurd en we niet meer de jongste zijn 43/40.
We wachten nog op onze afspraak (aanstaande donderdag) bij de gyno.
Kijken hoe het nu verder gaat. Dit omdat de vrucht er nog in zit.
Tips/adviezen/goede raad is welkom.
Ik zou de pijn van mijn vrouw graag over nemen maar dat is onrealistisch.
Vanmiddag bij de verloskundige helaas te horen gekregen dat ons kindje niet meer in leven is.
Hij/zij zou nu 12 weken zijn dus nog vrij pril.
Zijn er hier meer mensen die dit meegemaakt hebben en hoe gaan jullie hier mee om?
Dit omdat zwanger raken voor ons een hele tijd heeft geduurd en we niet meer de jongste zijn 43/40.
We wachten nog op onze afspraak (aanstaande donderdag) bij de gyno.
Kijken hoe het nu verder gaat. Dit omdat de vrucht er nog in zit.
Tips/adviezen/goede raad is welkom.
Ik zou de pijn van mijn vrouw graag over nemen maar dat is onrealistisch.
Only the dead have seen the end of the war - Plato
Eind 2009 was ik zwanger en bij de eerste echo (bij naar wat ik dacht 8w3d) bleek het kindje van 8w4d te zijn maar geen hartslag meer te hebben.
Het "geluk" was toen dat die echo dus geen dag eerder was, want dan hadden we gedacht dat de zwangerschap prima ging.
Miskraam kwam niet vanzelf op gang, opwekken met pillen werkte ook niet, dus uiteindelijk ruim een week later een curettage gehad.
3 maanden later was ik weer zwanger, en in november 2010 ben ik van een gezonde zoon bevallen... op m'n 44ste.
Heel veel sterkte, het is heel erg zwaar, en op die leeftijd is het besef dat je je laatste kans misschien gehad hebt een extra factor.
Het "geluk" was toen dat die echo dus geen dag eerder was, want dan hadden we gedacht dat de zwangerschap prima ging.
Miskraam kwam niet vanzelf op gang, opwekken met pillen werkte ook niet, dus uiteindelijk ruim een week later een curettage gehad.
3 maanden later was ik weer zwanger, en in november 2010 ben ik van een gezonde zoon bevallen... op m'n 44ste.
Heel veel sterkte, het is heel erg zwaar, en op die leeftijd is het besef dat je je laatste kans misschien gehad hebt een extra factor.
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Kwam er ook achter tijdens de 3-maanden echo.
Ik moest toen nog bijna een maand wachten op de miskraam. En die miskraam eindigde vervolgens toch nog in een curretage. Dus mijn tip zou zijn om toch aan te dringen op een curretage, want het wachten op de miskraam vond ik echt heel erg naar.
Ik was na een maand opnieuw zwanger en die zwangerschap is wel goed gegaan. Ik heb overigens niet gewacht tot ik opnieuw ongesteld werd. Dat was wel het advies wat we kregen. Mij is niet helemaal duidelijk waarom dat advies wordt gegeven. Dat zou je bij de gyn na kunnen vragen.
Heel veel sterkte voor jullie!
Ik moest toen nog bijna een maand wachten op de miskraam. En die miskraam eindigde vervolgens toch nog in een curretage. Dus mijn tip zou zijn om toch aan te dringen op een curretage, want het wachten op de miskraam vond ik echt heel erg naar.
Ik was na een maand opnieuw zwanger en die zwangerschap is wel goed gegaan. Ik heb overigens niet gewacht tot ik opnieuw ongesteld werd. Dat was wel het advies wat we kregen. Mij is niet helemaal duidelijk waarom dat advies wordt gegeven. Dat zou je bij de gyn na kunnen vragen.
Heel veel sterkte voor jullie!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat naar, klotezooi, veel sterkte. Ik heb 't ook meegemaakt, rond dezelfde periode. Bij mij kwam de miskraam ook niet vanzelf op gang, en ik kreeg ook een currettage. Dat vond ik prettiger dan zo'n pil om het op te wekken. De currettage zelf viel me alles mee, ik was blij dat 't eruit was en ik kon gaan herstellen. De tip om te wachten tot je weer een keer ongesteld bent geworden heeft er volgens mij alleen maar mee te maken dat de duur van de evt. volgende zwangerschap dan beter te schatten is, dus er is geen medische noodzaak tot wachten.
in de haak.
Livelink, ze raden dat aan zodat je weet dat je lichaam weer werkt zoals het hoort, en zodat je bij een evt volgende zwangerschap beter de UD kunt berekenen. Ik vond dat zelf een stomme reden, dus wij zijn ook meteen weer verder gegaan met proberen. Alleen mijn cyclus kwam dus niet vanzelf op gang. Ik heb maanden geleefd tussen 'zou ik zwanger zijn' en 'zou er iets mis zijn' in.
Komt heel weinig voor zo, maar ik snap het advies nu wel.
Anyhow, veel sterkte gewenst klotezooi...
Komt heel weinig voor zo, maar ik snap het advies nu wel
.Anyhow, veel sterkte gewenst klotezooi...
Sterkte, wat een klap is dat he. Ik hoorde 30 juni jl dat het mis was en op 1 juli heb ik een curettage laten doen. Ik wilde er vanaf. De ingreep vond ik meevallen, als in: weinig last van de narcose en weinig napijn. Maar dat is mijn ervaring. Je kuht ook kiezen voor pillen om de miskraam op te wekken. Je kan ook niks doen, maar ik denk dat ze dat bij jullie afraden. Jullie waren al 12 weken. Je noemt dat pril maar miskraamrechnisch is dat best laat. Wat je ook kiest, veel sterkte!
Hoe ging het uiteindelijk dan verder als ik vragen mag? Mijn currettage was op 1 juli en er gebeurt helemaal niks. Geen bloeding gehad en niet zwanger..:(quote:
Livelink, ze raden dat aan zodat je weet dat je lichaam weer werkt zoals het hoort, en zodat je bij een evt volgende zwangerschap beter de UD kunt berekenen. Ik vond dat zelf een stomme reden, dus wij zijn ook meteen weer verder gegaan met proberen. Alleen mijn cyclus kwam dus niet vanzelf op gang. Ik heb maanden geleefd tussen 'zou ik zwanger zijn' en 'zou er iets mis zijn' in.
Komt heel weinig voor zo, maar ik snap het advies nu wel
Na een curettage kan het sowieso wat langer duren voor je cyclus weer op gang komt. Bij mij gebeurde er niks, na 16 weken ben ik terug gegaan naar de gynaecoloog, die een beetje boos was dat ik zo lang had gewacht... Ik kreeg medicijnen om een cyclus op te wekken. Die leken in eerste instantie niet te werken, maar een maand later werd ik gelukkig toch ongesteld. Net op de ochtend waarop ik me in het ziekenhuis moest melden voor een baarmoederonderzoek onder narcose. De maand erop raakte ik weer zwangerquote:Op dinsdag 11 augustus 2015 10:54 schreef Aventura het volgende:
[..]
Hoe ging het uiteindelijk dan verder als ik vragen mag? Mijn currettage was op 1 juli en er gebeurt helemaal niks. Geen bloeding gehad en niet zwanger..:(
.
Wat naar, klotezooi.
Hier ook, met termijnecho geen leven meer. Ik heb een week later een curettage gehad. Cyclus was na 29 dagen weer op gang. Zelfde bij de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Bij de vroege miskramen wat sneller. Maar dat zegt weinig natuurlijk.
Sterkte voor jullie.
Hier ook, met termijnecho geen leven meer. Ik heb een week later een curettage gehad. Cyclus was na 29 dagen weer op gang. Zelfde bij de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Bij de vroege miskramen wat sneller. Maar dat zegt weinig natuurlijk.
Sterkte voor jullie.
Dank jullie wel voor de lieve woorden en ook rot om jullie verhalen te lezen.
Wij moeten dus donderdag naar de gyno maar wordt waarschijnlijk enkel een gesprek.
Dit ivm vakantietijd en ook gaan wij maandag nog 2 weken op vakantie.
Dus maar kijken hoe dat gaat lopen.
Ik hou jullie op de hoogte.
Wij moeten dus donderdag naar de gyno maar wordt waarschijnlijk enkel een gesprek.
Dit ivm vakantietijd en ook gaan wij maandag nog 2 weken op vakantie.
Dus maar kijken hoe dat gaat lopen.
Ik hou jullie op de hoogte.
Only the dead have seen the end of the war - Plato
Wauw, geduldig typje ben je! Ik ben al allerlei rampscenario's aan het bedenken zoals verklevingen of overgang. Maar het is waarschijnlijker dat m'n lijf wat tijd nodig heeft. Het is gewoon moeilijk om af te wachten en niks te kunnen. Zal nog maar niet bellen want hoogstwaarschijnlijk zeggen ze dat ik nog even af moet wachten. Bah.quote:
[..]
Na een curettage kan het sowieso wat langer duren voor je cyclus weer op gang komt. Bij mij gebeurde er niks, na 16 weken ben ik terug gegaan naar de gynaecoloog, die een beetje boos was dat ik zo lang had gewacht... Ik kreeg medicijnen om een cyclus op te wekken. Die leken in eerste instantie niet te werken, maar een maand later werd ik gelukkig toch ongesteld. Net op de ochtend waarop ik me in het ziekenhuis moest melden voor een baarmoederonderzoek onder narcose. De maand erop raakte ik weer zwanger
