Klinkt dat bekent?
Er zijn nog een paar opdrachten te gaan en nog een proefwerkweek (wij zitten in het zuiden dus midden juli vakantie) maar hij telt de dagen.
In zijn hoofd is het bijna gedaan, en voor mijn gevoel ook, maar toch moet er nog van alles.
'vanmiddag na school ging het beter. de pakjes werden opengemaakt, de kaarten gelezen en hij was weer wat opgewekter en heeft een hele tijd met zijn broer in de hangmat liggen kletsen.
volgende week beginnen de toetsen en dan is het hier ook zo''n beetje klaar.
Helaas herkent de school het absoluut niet
Juni valt voor mij in dezelfde categorie als december. Zo'n maand van chaos en gebrek aan structuur en veel te druk. Iedereen probeert alles in die ene maand te proppen.
En bij mij komt er dan ook de somberheid bij dat we de beste tijd van het jaar alweer afgerond hebben.
Juli en augustus staan in het teken van de structuurloosheid van de vakantie. September en oktober voor de stress van het nieuwe schooljaar en november en december staan in het teken van de stress van de feestdagen. Vanaf januari t/m mei gaat het hier altijd het best.
Superquote:Op donderdag 11 juni 2015 20:56 schreef Troel het volgende:
[..]
Wat heerlijk Nijna! Hier werd oudste gisteren uitgenodigd om mee te doen met een hockeytraining door twee van zijn klasgenootjes, daar zag ik hem ook echt van genieten
. Ticootje, volgens mij zijn we hier net een beetje bekomen van de rommelige mei-maand.
En dan nu de laatste schoolweken, nog meer rommeligheid en minder structuur...
Volgende week schoolkamp, daar is ze vol van. Ik denk dat we daarna echt gaan aftellen...
We zullen zien...
Voordat ze sliep gisteravond dat duurde lang, ik denk dat er nog een en ander op een rijtje gezet moest worden.SPOILERen dat je kind dan thuis verteld dat ze moest huilen 's avonds omdat ze naar huis wilde...
Opstaan vanmorgen ging redelijk, maar aankleden... ze kon maar niet beginnen.
En op school klemde ze zich helemaal aan mn arm vast. Dat ik enorm twijfelde of ik haar weer mee naar huis zou nemen.
Maar juf heeft beloofd te bellen als het niet gaat (jammer dat ik er bij deze juf minder vertrouwen in heb dat ze wel zal zien als het echt niet gaat).
Tja, ik ging rot weg bij school.
Nog een klein uurtje dan is ze vrij...
Mijn toen-tienjarige zei vorig jaar: "Going on camp is great. Coming home after camp is awesome"
Ik vind het heel knap van dr dat ze gegaan is en zich staande heeft gehouden
. Dat is mooi.Maar het heeft ook wel behoorlijk indruk gemaakt, ik had vanmiddag het idee dat ze haar draai weer wat meer begon te vinden
. Lekker haar eigen gangetje gegaan en een rustige middag gehad.
ToekomstmuziekHebben jullie ervaring met kinderen die wel blaascontrole lijken te hebben maar weigeren op wc of potje te plassen?
En zo ja, wat doe je daaraan?
Vanyel, wij worstelden hier ook mee. Zindelijkheid werd een enorme strijd en we wisten dat hij het wel kon. Ik heb voor de rigoreuze methode gekozen. Samen met het kdv hebben we besloten dat we gewoon geen luiers meer gaven. Het was binnen 2 dagen gepiept. Hij heeft nog een paar keer in zijn broek geplast, maar was daarna ineens dag en nacht zindelijk. Hij kon het dus inderdaad. Hij was toen bijna 4 jaar.
Toen ze nog een luier droeg overdag, was ze 's nachts een tijd droog, dus we wisten dat het kon. Toen ze overdag droog was, was ze 's nachts weer nat. Na een tijdje leek ze het weer op te pakken en heeft ze ook een paar weken zonder luier geslapen, tot ik op een gegeven moment weer heel vaak een bed stond te verschonen en we uit gemakszucht maar een luierbroekje aan deden (hadden we niet moeten doen). Afgelopen kerstvakantie zijn we (ook met het schoolkamp in het vooruitzicht) gaan oefenen met plaswekker.
We hadden een plan gemaakt, hebben dit ruim van tevoren aangekondigd dat we op die en die datum zouden starten. En zo hebben we het gedaan, met succes
.En het viel me nog best mee hoeveel tijd ze nodig had, het ging aardig vlot.
Maar we wisten dan ook eigenlijk wel zeker dat het lichamelijk mogelijk was.
Ik ben blij dat het kamp weer achter de rug is, een aardige mijlpaal inderdaad. Niet alleen voor M, ik vond het zelf ook wel een grote stap hoor...
Ik was gisteren bij een verrassingsfeestje voor de juf van Cato (in de klas) om een beetje te helpen, en daar zag ik dat ze dan toch ook echt niet goed weet hoe ze mee moet doen met zo'n evenement. Het was leuk hoor, en ze heeft ook best een beetje meegedaan met de spelletjes. Maar op een gegeven moment deed ze haar koptelefoon maar op (ze heeft zo'n geluiddempende koptelefoon op school liggen voor als ze zich moet concentreren). Was ze van de herrie af.
Dat was ook een beetje ons plan, behalve dan dat we 3x in de week met auto/ bus naar en van het mkd zonder luier zelf toch wel spannend vinden. Nu dus eerst de ochtenden op mkd, in de vakantie of misschien wel gewoon morgen, we twijfelen nog een beetje) thuis ook gewoon overdag stoppen met luiers.quote:Op woensdag 17 juni 2015 23:43 schreef livelink het volgende:
Vanyel, wij worstelden hier ook mee. Zindelijkheid werd een enorme strijd en we wisten dat hij het wel kon. Ik heb voor de rigoreuze methode gekozen. Samen met het kdv hebben we besloten dat we gewoon geen luiers meer gaven. Het was binnen 2 dagen gepiept. Hij heeft nog een paar keer in zijn broek geplast, maar was daarna ineens dag en nacht zindelijk. Hij kon het dus inderdaad. Hij was toen bijna 4 jaar.
Nou maar hopen dat overal plassen niet het nieuwe tijdverdrijf wordt...
Dat vind ik lastig om te zien. Allerlei kinderen die lekker samen bezig zijn en dat je eigen gewoon niet weet wat ze daarmee aanmoet.quote:
Heftig zo'n kamp, Nijna. Maar ze heeft 't toch maar gered, dapper hoor. Hopelijk komt ze snel weer lekker helemaal bij.
zag ik dat ze dan toch ook echt niet goed weet hoe ze mee moet doen met zo'n evenement.
Zolang dat kan en geaccepteerd wordt lijkt me dat een prima oplossing, Trui. Ik vind dat wel heel goed klinken, eigenlijk. Fijn dat die ruimte er is.quote:
Heftig zo'n kamp, Nijna. Maar ze heeft 't toch maar gered, dapper hoor. Hopelijk komt ze snel weer lekker helemaal bij.
Ik was gisteren bij een verrassingsfeestje voor de juf van Cato (in de klas) om een beetje te helpen, en daar zag ik dat ze dan toch ook echt niet goed weet hoe ze mee moet doen met zo'n evenement. Het was leuk hoor, en ze heeft ook best een beetje meegedaan met de spelletjes. Maar op een gegeven moment deed ze haar koptelefoon maar op (ze heeft zo'n geluiddempende koptelefoon op school liggen voor als ze zich moet concentreren). Was ze van de herrie af.
Is ze zelf op dat idee gekomen of de school? (of jij natuurlijk)
Ik werk op een enorm kantoor (multinational) met kantoortuinen. Niemand heeft hier een kamer, zelfs managers / directie niet.
Daar is dus ontzettend veel drukte en gepraat en geloop en gebel.
Steeds vaker zie ik collega's met oortjes in zitten (weliswaar met muziek en geen stilte maar toch)
Ik zit op kantoor in het hok bij de service desk. Veel gebel en gepraat. Ik heb pluggers in mn oren. Dat haalt het felle harde geluid eraf, en ik hoor mensen nog wel als ze mn naam noemen.quote:
Ik merk het trouwens ook op mijn werk.
Ik werk op een enorm kantoor (multinational) met kantoortuinen. Niemand heeft hier een kamer, zelfs managers / directie niet.
Daar is dus ontzettend veel drukte en gepraat en geloop en gebel.
Steeds vaker zie ik collega's met oortjes in zitten (weliswaar met muziek en geen stilte maar toch)
Ik doe ze trouwens ook in bij 1 klant waarbij het afzuigsysteem een constante monotone diepe brom maakt.
). Vanyel, dat vind ik soms ook lastig, als je ziet hoe het bij anderen zo vanzelf lijkt te gaan en je dan het contrast ziet. Maar ik vraag me ook wel eens af hoeveel "last" ze er zelf van heeft als ik naar M. kijk. Ze begint nu denk ik wel meer in de gaten te krijgen dat anderen makkelijker vriendjes maken/meer vriendjes hebben. Maar toch vind ze het ook wel ok zoals het is. Ze heeft 1 vriend (inclusief verkering), dat gaat zo "vanzelf", die kunnen elkaar ook gewoon even laten ofzo. En nu onlangs heeft ze met een meisje gespeeld waar ik zo'n zelfde soort contact zag, fijn hoor, ik hoop dat dat ook blijft zeg maar.
Met andere klasgenootjes heb ik toch vaak het idee dat ik moet helpen om de boel op gang te houden als ze hier spelen. En hoe ver ga je daar dan in...
Wat betreft dat plassen overal, dat heb ik dus met de oudste helemaal niet gehad, maar die kan het ook eigenlijk gewoon heel goed ophouden. Als we haar tussen de middag niet sturen dan gaat ze liever niet (en moet ze tegen 5 uur rennen, dan is ze dus alleen 's morgens bij het opstaan geweest). Ze drinkt ook niet zo heel veel, dus niet helemaal onlogisch maar toch.
De jongste (zonder ass oid) die maakte er op een gegeven moment wel een sport van, die liet ik heel bewust naar de wc gaan voor we ergens heen gingen, zodat ik wist dat het eigenlijk bijna niet kon zijn dat ze tijdens het boodschappen doen ineens moest plassen
. Want dat is me een gehaaide tante. En na 1 keer bij de drogist naar de wc mogen wilde ze dat liefst elke keer .Het lijkt me vreselijk om zoveel gepraat enzo om je heen te hebben tijdens het werk, ik heb oordopjes op maat laten maken, maar ze hadden wat mij betreft nog wel wat meer mogen dempen... (alleen weet ik niet of ik dan nog zou horen als iemand me riep) het dempt nu wel een stuk en dat scheelt wel.
SPOILERIk heb ze hier thuis nog wel eens in en laatst had ik ze mee toen we een dagje pretpark deden, in de rij was ik erg blij dat ik ze bij me had (maar was eigenlijk al zo over-/geprikkeld toen we het park in gingen dat de drukte me finaal aanvloog)!
Zelfs heeft hij het gelukkig niet echt door (dat komt woensdag pas, als het feestje is en er voor hem dus niemand te spelen is
)Of dat je na twee jaar nog nooit uitgenodigd bent op een feestje (gelukkig heeft ook hij het niet door).
Overigens ben ik wel van mening dat Passend Onderwijs echt bullshit is. Ondanks de zorgen die al in groep 1 zijn uitgesproken over de jongste en de bouwstenen die ingevuld zouden worden, zitten we nu in eind groep 2 en is er nog he-le-maal niets ingevuld of geregeld.
Hier met vijf toch al echt een gigantisch verschilquote:
Ik vond met 4 het verschil ook nog minder groot lijken omdat wel meer kinderen dan nog naast elkaar spelen.
Dat je gewoon ziet dat je kind van bijna zes sociaal emotioneel minder ver is dan een kind dat in juni voor het eerst naar school gaat en net vier is en er totaal geen aandacht aan wordt besteed door school, ondanks dat je daar al regelmatig om gevraagd hebt
Gelukkig hebben we eindelijk een indicatie rond en ik hoop dat ik snel kan juichen dat ik verandering zie, maar zie voornamelijk de pijn als zijn klasgenootjes niet willen spelen
Herkenbaar... ze heeft dan 1 vriendje die haar uitnodigt en verder is het afwachten.quote:
Ik merk dat vooral IK het moeilijk vind om te zien dat alle jongens uit de klas uitgenodigd zijn voor een feestje, behalve die van mij.
Zelfs heeft hij het gelukkig niet echt door (dat komt woensdag pas, als het feestje is en er voor hem dus niemand te spelen is
Of dat je na twee jaar nog nooit uitgenodigd bent op een feestje (gelukkig heeft ook hij het niet door).
Heel heel heel af en toe is er iemand die haar ook vraagt, maar dat is echt een zeldzaamheid (2 feestjes (incl die van haar vriendje) per schooljaar is veel...
En bij de jongste gaat het dan zo "vanzelf", dat vind ik wel een groot contrast en soms ook wel lastig.
Wat waardeloos Troel...quote:Overigens ben ik wel van mening dat Passend Onderwijs echt bullshit is. Ondanks de zorgen die al in groep 1 zijn uitgesproken over de jongste en de bouwstenen die ingevuld zouden worden, zitten we nu in eind groep 2 en is er nog he-le-maal niets ingevuld of geregeld.
Dat er zo weinig gedaan wordt ondanks het aangeven, het delen van je zorgen.
Wat voor indicatie hebben jullie, voor wat? Hopelijk gaat dat wat verandering geven!
Ik heb bij ons op school het idee dat ze wel iets doen. In elk geval al een paar keer een handelingsplan onder ogen gehad en ze zijn ook wel bezig met wat daarin staat. Overigens niet alleen gericht op de ass, maar ook op het bieden van meer uitdaging.
Maar dat hele passende onderwijs, ik vermoed dat ze het van bovenaf heel mooi bedacht hebben, maar er weer eens niet verder over hebben nagedacht ofzo.
Hoe moet je in hemelsnaam in een klas van 30 kinderen, waarbij je bij de standaard kinderen al heel veel verschillende niveau's heb en waar je dus een plan voor moet hebben, ook nog de kinderen die op andere manieren extra begeleiding nodig hebben moet begeleiden en er een hele papier winkel voor in moet vullen.
Scholen krijgen moeten met minder budget steeds meer doen, volgens mij niet reeël
En dan denk ik dat wij toch nog mazzel hebben met een grote school (afgezien van de grote klassen), maar wel wat meer extra handen dan op een kleine school denk ik. Alhoewel we voor het volgende jaar maar weer moeten afwachten... ook qua leerkracht.
Het lijkt me razend moeilijk om je kind zo buiten de groep te zien vallen, Troel.quote:
En ja, daar ben ik gefrustreerd over. Ik vind het echt heel moeilijk om te zien hoe hij echt in zijn eigen wereld leeft.
Gelukkig hebben we eindelijk een indicatie rond en ik hoop dat ik snel kan juichen dat ik verandering zie, maar zie voornamelijk de pijn als zijn klasgenootjes niet willen spelen
Kun je niet ergens heen met je klachten over de school? Eigenlijk gewoon rechtstreeks naar de inspectie?
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...
Ik heb me heel erg verkeken op het onderwijs en al aardig wat instanties gesproken, maar dat gaat niets oplossen ben ik bang.
Kinderen die te goed zijn voor speciaal onderwijs en eigenlijk niet goed genoeg zijn voor gewoon onderwijs zijn nog steeds de pineut. Tja en thuishouden is ook geen optie.
Maar dat jij het moeilijk vindt hoeft nog niet te zeggen dat je kind het ervaart als iets vervelends? Toch?quote:
En ja, daar ben ik gefrustreerd over. Ik vind het echt heel moeilijk om te zien hoe hij echt in zijn eigen wereld leeft.
Gelukkig hebben we eindelijk een indicatie rond en ik hoop dat ik snel kan juichen dat ik verandering zie, maar zie voornamelijk de pijn als zijn klasgenootjes niet willen spelen
(jij kent je kind natuurlijk het beste, dus misschien intepreteer ik je post wel verkeerd.)
Als Jennifer in zichzelf gekeerd is dan heeft dat altijd een reden en doet ze dat uit zelfbescherming. Jennifer ervaart het in zichzelf keren niet als vervelend.
Nu is het hier wel heel anders, want we hebben een Jennifer die gewoon heel leuk mee kan doen met een groep als ze zich goed en fijn voelt en we hebben een Jennifer die niet in een groep functioneert als het te veel is. Maar haar vriendinnen laten haar daarin, als je meedoet is dat leuk, sluit je je af is dat ook prima. Maar de volgende keer mag ze gewoon weer meedoen. Er is hier (nog?) geen sprake van "jij doet raar, met jou willen we niet meer spelen".
Ik zat laatst met een moeder te praten, die had een zoon die al een jaar thuis zat... Kan niet naar normaal onderwijs, maar speciaal onderwijs niet de juiste indicatie ed ed...quote:
Het grote voordeel is dat ik precies weet hoe ze zich voelen en daarom wellicht meer tot steun kan zijn voor de jongens.
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...
Ik heb me heel erg verkeken op het onderwijs en al aardig wat instanties gesproken, maar dat gaat niets oplossen ben ik bang.
Kinderen die te goed zijn voor speciaal onderwijs en eigenlijk niet goed genoeg zijn voor gewoon onderwijs zijn nog steeds de pineut. Tja en thuishouden is ook geen optie.
En dan zit een kind dus thuis. Ik vraag me af hoeveel gevallen daar nu van zijn. Want dat passend onderwijs is wel iets heel nieuws en ik denk dat er genoeg kinderen dus tussen wal en schip vallen.
Nee ik ga niet al je posts quoten, maar deze toch al laatste.quote:
[..]
Hier met vijf toch al echt een gigantisch verschil
Dat je gewoon ziet dat je kind van bijna zes sociaal emotioneel minder ver is dan een kind dat in juni voor het eerst naar school gaat en net vier is en er totaal geen aandacht aan wordt besteed door school, ondanks dat je daar al regelmatig om gevraagd hebt
Ik zeg gekscherend wel hoe ouder hoe gekker. Maar daar bedoel ik mee, hoe ouder ze worden hoe duidelijker wordt dat je kind afwijkt van "normaal".
Inderdaad kinderen van 2 - 3 - 4 spelen toch niet samen dus je merkt nog helemaal niet dat die sociale omgang niet goed gaat. Je gaat pas later merken dat ze vriendschappen lastig kunnen onderhouden omdat ze anders reageren. Als je nou echt niet snapt dat een ander verdriet heeft en je daarom gaat zitten lachen dan is dat voor een vriend natuurlijk heel raar.
Of dat je een drukke zaal binnenstapt en je kind gaat zitten wiegen om rustig te worden. Dat soort dingen gaan later pas opvallen.
Daar zou ik ook gefrustreerd van zijn.quote:
[..]
Hier met vijf toch al echt een gigantisch verschil
Dat je gewoon ziet dat je kind van bijna zes sociaal emotioneel minder ver is dan een kind dat in juni voor het eerst naar school gaat en net vier is en er totaal geen aandacht aan wordt besteed door school, ondanks dat je daar al regelmatig om gevraagd hebt
Begrijp ik goed dat voor hem geen andere opties zijn omdat ie te goed is voor een plek waar ze wel weten hoe ze hem ook daarmee kunnen helpen?
Hoewel ongetwijfeld veel herkenbaar zal zijn, pas je wel op dat je niet gaat projecteren?quote:
Het grote voordeel is dat ik precies weet hoe ze zich voelen en daarom wellicht meer tot steun kan zijn voor de jongens.
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...
Ik vrees dat je daar gelijk in hebt Troel. Heel triest is dat.quote:Ik heb me heel erg verkeken op het onderwijs en al aardig wat instanties gesproken, maar dat gaat niets oplossen ben ik bang.
Kinderen die te goed zijn voor speciaal onderwijs en eigenlijk niet goed genoeg zijn voor gewoon onderwijs zijn nog steeds de pineut.
Heeft de IB'er je kinderen wel in het ZAT/OT besproken (multidisciplinair overleg waarin scholen handvatten krijgen en adviezen voor begeleiding)?
Nee, ondanks veelvuldig verzoek van mijn kant. Ik wacht nog steeds op de ingevulde eerste bouwsteen...quote:Op vrijdag 19 juni 2015 12:07 schreef Moonah het volgende:
[..]
Hoewel ongetwijfeld veel herkenbaar zal zijn, pas je wel op dat je niet gaat projecteren?
[..]
Ik vrees dat je daar gelijk in hebt Troel. Heel triest is dat.
Heeft de IB'er je kinderen wel in het ZAT/OT besproken (multidisciplinair overleg waarin scholen handvatten krijgen en adviezen voor begeleiding)?
Het projecteren probeer ik zo min mogelijk te doen maar is niet altijd te voorkomen. Ik snap hoe vervelend het is als niemand wil spelen, maar het is zijn verdriet als hij in zak en as huilend van het schoolplein loopt en niet het mijne. Was het maar enkel mijn verdriet
Wat goed. Omdat ze bij J op school waren?quote:
Ik heb deze week een gesprek gehad met de onderwijsinspectie over passend onderwijs. Daarin heb ik mijn zorgen geuit. Voelde wel fijn om dat te kunnen doen.
Die basisschool vormt ze ook. Doordat ze nu steeds overal buitenvallen krijgen ze een behoorlijk negatief zelfbeeld.quote:
En verder weet ik dat ze het heel ver kunnen schoppen hoor. Ruben wordt ongetwijfeld Nobelprijswinnaar omdat hij een of ander getal ontdekt en Jochem vast iers van dierenarts die de meest bijzondere dieren kan begandelen in zijn praktijk. Maar eerst die basisschool.......
Ik vind het echt zaak dat de school dat ook ziet, basisschool gaat verder dan alleen de leerstof op doen. Op deze manier zou je bijna zeggen dat normaal onderwijs een kind meer kwaad dan goed doet.
Hier wel daarmee gesproken, maar op een of andere manier valt er weinig aan te doen denk ik?
Ik denk dat het voor Jochem heel erg prettig is zo in zijn eigen wereld, op het moment dat hij er echt in zit zeg maar. Maar het zorgt er uiteindelijk voor dat dus niet veel kinderen met hem willen spelen, waar hij dan verdrietig over is. Hij heeft met name van dat laatste last denk ik dan zelf (en eerlijk is eerlijk: ik probeer hem dan vaak op allerlei manieren toch op te vrolijken, geen idee of dat wel goed is)quote:
[..]
Maar dat jij het moeilijk vindt hoeft nog niet te zeggen dat je kind het ervaart als iets vervelends? Toch?
(jij kent je kind natuurlijk het beste, dus misschien intepreteer ik je post wel verkeerd.)
Als Jennifer in zichzelf gekeerd is dan heeft dat altijd een reden en doet ze dat uit zelfbescherming. Jennifer ervaart het in zichzelf keren niet als vervelend.
Nu is het hier wel heel anders, want we hebben een Jennifer die gewoon heel leuk mee kan doen met een groep als ze zich goed en fijn voelt en we hebben een Jennifer die niet in een groep functioneert als het te veel is. Maar haar vriendinnen laten haar daarin, als je meedoet is dat leuk, sluit je je af is dat ook prima. Maar de volgende keer mag ze gewoon weer meedoen. Er is hier (nog?) geen sprake van "jij doet raar, met jou willen we niet meer spelen".
Dat klinkt toch wel kwalijk... Ziet school de behoeften van je kinderen? Erkennen ze de diagnose?quote:
[..]
Nee, ondanks veelvuldig verzoek van mijn kant. Ik wacht nog steeds op de ingevulde eerste bouwsteen...
Sneu... Een leerkacht kan geen vriendschappen afdwingen. Maar het sturen en stimuleren van contacten hoort er wel bij. In mijn groep is de norm dat er niemand wordt buitengesloten. Het is ons aller verantwoordelijkheid dat iedereen in de groep zich prettig en veilig voelt. Helaas weet ik dat niet iedere leerkracht dit onderschrijft of kan bewerkstelligen.quote:Het projecteren probeer ik zo min mogelijk te doen maar is niet altijd te voorkomen. Ik snap hoe vervelend het is als niemand wil spelen, maar het is zijn verdriet als hij in zak en as huilend van het schoolplein loopt en niet het mijne. Was het maar enkel mijn verdriet
Ik weet zo even niet welke stappen je zou kunnen maken. Ik denk na (en zal vlg week onze IB'er eens bevragen).
Feestjes is geen issue. Hij vindt het niet erg dat hij niet wordt uitgenodigd. Feestjes zijn meer een bron van stress dan dat het plezier oplevert.
Deze school wilde zelfs geen moeite doen om een rugzakje nog aan te vragen (hadden met opzet hem zo vroeg laten testen zodat dat nog mogelijk zou kunnen zijn als er wat uit zou komen). Waar Ruben eerst naar mkd is geweest met speciaal onderwijs en daarna met rugzakje naar de basisschool is Jochem gewoon meteen naar basisschool gegaan, terwijl er al bij de kinderopvang werd aangegeven dat het eigenlijk niet goed ging.quote:
[..]
Daar zou ik ook gefrustreerd van zijn.
Begrijp ik goed dat voor hem geen andere opties zijn omdat ie te goed is voor een plek waar ze wel weten hoe ze hem ook daarmee kunnen helpen?
Om nu in aanmerking te komen voor wat dan nog, moet de school aangeven dat ze handelingsonbekwaam zijn en ze zijn zelf van mening dat ze dat niet zijn
In eerste instantie zul je toch bij school moeten zijn, daar valt niet aan te ontkomen. Er zijn, neem ik aan, handelingsplannen en/of een OPP? Daar heb je invloed op en daarmee moet school aangeven wat zij (gaan) doen om te ondersteunen of om extra ondersteuning aan te vragen.quote:
Dat snap ik livelink
Hier wel daarmee gesproken, maar op een of andere manier valt er weinig aan te doen denk ik?
Nee, ze erkennen de diagnose niet. Over twee jaar zou RUben diagnose vrij zijn, want dan zou het met de scheiding allemaal wel meevallen en dan zou hij geen autist meer zijnquote:
[..]
Dat klinkt toch wel kwalijk... Ziet school de behoeften van je kinderen? Erkennen ze de diagnose?
[..]
Sneu... Een leerkacht kan geen vriendschappen afdwingen. Maar het sturen en stimuleren van contacten hoort er wel bij. In mijn groep is de norm dat er niemand wordt buitengesloten. Het is ons aller verantwoordelijkheid dat iedereen in de groep zich prettig en veilig voelt. Helaas weet ik dat niet iedere leerkracht dit onderschrijft of kan bewerkstelligen.
Ik weet zo even niet welke stappen je zou kunnen maken. Ik denk na (en zal vlg week onze IB'er eens bevragen).
Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat sinds die uitspraak mijn band met school wat bekoeld is
quote:
[..]
In eerste instantie zul je toch bij school moeten zijn, daar valt niet aan te ontkomen. Er zijn, neem ik aan, handelingsplannen en/of een OPP? Daar heb je invloed op en daarmee moet school aangeven wat zij gaan doen om te ondersteunen of om extra ondersteuning aan te vragen.
Oh dus volgens de school kun je over autisme heen groeien?quote:
[..]
Nee, ze erkennen de diagnose niet. Over twee jaar zou RUben diagnose vrij zijn, want dan zou het met de scheiding allemaal wel meevallen en dan zou hij geen autist meer zijn
Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat sinds die uitspraak mijn band met school wat bekoeld is
Tof man.. Lekker meegedacht.
Het niet erkennen van autisme zou mij zo laaiend maken dat ik er weg zou gaan...
In principe moet iedere school inderdaad een soort basisondersteuning kunnen bieden. In ons samenwerkingsverband moet elke school een schoolondersteuningsplan hebben waar precies staat omschreven wat onder de basisondersteuning gerekend mag worden en wanneer er extra ondersteuning nodig is. Misschien kun je bij je school navragen hoe dat bij hen geregeld is. Dat geeft wat extra houvast voor een gesprek.
Ik zou er heel graag weg willen, maar dat is niet alleen aan mij natuurlijk. Het is wel iets waar ik me heel hard voor maakquote:
Troel waarom blijf je op een school waar je zo overduidelijk ontevreden over bent?
Het niet erkennen van autisme zou mij zo laaiend maken dat ik er weg zou gaan...
(en een andere school moet ze willen aannemen! Een voordeel: ze hebben geen van beiden iets volgens school, dus dat moet niet zo moeilijk zijn 
)En ja, ik zou zelfs de moeilijkheid van zo'n grote verandering op de koop toe nemen bij deze twee autistjes omdat er mogelijk best wel een school is waar ze wel goed tot hun recht komen.
Hoe staat vader erin?quote:
[..]
Ik zou er heel graag weg willen, maar dat is niet alleen aan mij natuurlijk. Het is wel iets waar ik me heel hard voor maak
En ja, ik zou zelfs de moeilijkheid van zo'n grote verandering op de koop toe nemen bij deze twee autistjes omdat er mogelijk best wel een school is waar ze wel goed tot hun recht komen.
quote:
SPOILERPoppetje gezien, kastje dicht
[ Bericht 40% gewijzigd door Troel op 20-06-2015 06:34:05 ]
Ach ja, ik herinner me nu idd dat je dat hebt verteld. Unbelievable...quote:
[..]
Nee, ze erkennen de diagnose niet. Over twee jaar zou RUben diagnose vrij zijn, want dan zou het met de scheiding allemaal wel meevallen en dan zou hij geen autist meer zijn
Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat sinds die uitspraak mijn band met school wat bekoeld is
Ik hoop van harte Troel dat de keuze voor een andere school goed uitpakt voor jullie.
Ik zou wel heel graag willen dat M. niet zo op haar tenen moet lopen dat ze er later zoveel last van zal hebben als ik heb gehad. Dat vind ik wel het voordeel van vroege(re) diagnostiek.quote:
Het grote voordeel is dat ik precies weet hoe ze zich voelen en daarom wellicht meer tot steun kan zijn voor de jongens.
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...
Al betrap ik mezelf er soms wel op dat ik me misschien te snel ergens mee bemoei omdat ik iets lastig vond. Want hoewel wel behoorlijk op elkaar lijken, zijn we op sommige vlakken ook heel anders en dat is maar goed ook denk ik.
Eigenlijk gewoon lastig (understatement) als je kind te goed is voor speciaal onderwijs, maar op het reguliere onderwijs (zeker op een school als waar ze nu op zitten als ik het zo lees...) gewoon niet op hun plaats zijn. Ik denk eigenlijk dat er heel veel kinderen tussen de wal en het schip vallen...
Ik hoop dat je een beter plekje voor ze kan vinden, waar ze wel gezien worden en er wat mee gedaan wordt!
Zou handig zijn als Ruben over 2 jaar diagnose vrij zou zijn... bij ons was de directeur ook degene die riep dat een diagnose ASS maar 5 jaar geldig was... Ach ja, ik ben blij dat er verder op school wel serieus mee omgegaan wordt.
Afdwingen kan niet, als ik de leerkrachten van M. hoor dan stimuleren ze wel een en ander. Als ze in de pauze alleen speelt vragen ze wel eens of dat ok is of dat ze eigenlijk liever samen wil. En als ze dat wil proberen ze te helpen. Maar vaak vindt ze het ook wel ok.quote:
Sneu... Een leerkacht kan geen vriendschappen afdwingen. Maar het sturen en stimuleren van contacten hoort er wel bij. In mijn groep is de norm dat er niemand wordt buitengesloten. Het is ons aller verantwoordelijkheid dat iedereen in de groep zich prettig en veilig voelt. Helaas weet ik dat niet iedere leerkracht dit onderschrijft of kan bewerkstelligen.
En laatst met dat meisje uit de klas waar het wel mee lijkt te klikken, hebben ze ook een beetje gestimuleerd dat ze een keer zouden afspreken.
M. heeft niet zo heel veel behoefte om te spelen en als ze met haar vriendje wil spelen hebben dan lukt het vaak ook wel.
Ze speelt hier wel voor op straat en in de speeltuin en dat gaat niet altijd even handig icm andere kinderen. dan komt soms onze 5 jarige melden dat het niet helemaal goed gaat...
Inmiddels weten de meeste ouders van de kinderen die daar ook vaak spelen, wel dat M. sociaal wat minder handig is en het niet altijd gaat zoals je qua leeftijd zou mogen verwachten.
Dat vind ik toch ook wel een fijn idee. Peuters aan de kant duwen omdat ze in de weg staan ofzo dat kan evengoed niet, maar het scheelt wel als iemand weet dat het niet met kwade bedoelingen is, hoop ik.
ASS is de afkorting van Autisme Spectrum Stoornis.quote:
Ass zit toch ook in het autistische spectrum? Waarom zou een diagnose dan maar 5 jaar geldig zijn? Is dat om de hoeveelheid labels te beperken? Of is het dat het misschien toch niet de juiste dianose is?
De beperkte geldigheidsduur van een diagnose heeft ermee te maken dat kinderen zich op jonge leeftijd nog volop ontwikkelen. Het is nogal tricky om, bijvoorbeeld, op 5-jarige leeftijd een diagnose te stellen die levenslang geldig is. Bovendien is een diagnose gekoppeld aan een onderzoek en een verslag daarvan, en die informatie (bijv. 'Pietje plast nog in zijn broek' of 'de situatie in groep 3 is onhoudbaar') raakt op een gegeven moment natuurlijk gedateerd.
Tenslotte willen scholen en zorgverleners meestal een recent (niet ouder dan 2 jaar) diagnoseverslag hebben of een recente bevestiging van de diagnose + informatie waaruit blijkt dat de stoornis nog steeds gezien wordt. Niet zozeer omdat iemand denkt dat de diagnose niet klopt, maar omdat de DSM-vermelding an sich niet zo heel veel zegt over de ernst en de soort problemen waar het kind nú tegenaan loopt.
[ Bericht 6% gewijzigd door Cantare op 19-06-2015 23:01:24 ]
Ik kwam er pas bij toeval achter dat Ruben zijn potloden op school helemaal opkauwt. Ik wist het niet en het is de juf blijkbaar nooit eerder opgevallen. Heb nu van die staafjes gekocht voor achterop het potlood maar nu vindt hij dat zo lekker kauwen dat hij er niet meer alleen op kauwt bij het nadenken, maar dat hij er altijd op wil kauwen en dus niet meer aan het werk gaat (zegt hij zelf).
Ik heb hem beloofd te gaan zoeken voor een oplossing, maar ik weet nog niet wat en hoe.
(Ow en zo zit hij dus ook aan zijn nagels te trekken, waardoor een van zijn nagels echt al heel kort is. Alleen: dat doet hij niet met zijn tanden. Iemand daar toevallig tips voor?)
Als het gaat om zijn lichaam wijs ik hem er telkens op en bespreek ik het met hem. En ik leid hem af als ik het hem zie doen.
Ik weet niet of het schadelijk is om op een potlood te kauwen, maar als dat geen kwaad kan dan zou ik de oplossing geloof ik zoeken in het regelmatig kopen van nieuwe potloden.
Kauwen op potloden is gewoon niet praktisch, splinters en dergelijke, anders zou ik er niet zoveel problemen mee hebben.
Maar die nagels vind ik wel zorgelijk. En ik kan hem moeilijk nepnagels aan laten meten ofzo
Logisch dat je dat liever niet hebt nee. Afleren is een stuk moeilijker dan aanleren Gaat hij dan niet meer aan het werk omdat hij het potlood in zn mond heeft en daardoor dus niet kan werken zeg maar of wil hij gewoon vol overgave kauwen.quote:
Overigens, wellicht weten jullie dat.
Ik kwam er pas bij toeval achter dat Ruben zijn potloden op school helemaal opkauwt. Ik wist het niet en het is de juf blijkbaar nooit eerder opgevallen. Heb nu van die staafjes gekocht voor achterop het potlood maar nu vindt hij dat zo lekker kauwen dat hij er niet meer alleen op kauwt bij het nadenken, maar dat hij er altijd op wil kauwen en dus niet meer aan het werk gaat (zegt hij zelf).
Ik heb hem beloofd te gaan zoeken voor een oplossing, maar ik weet nog niet wat en hoe.
(Ow en zo zit hij dus ook aan zijn nagels te trekken, waardoor een van zijn nagels echt al heel kort is. Alleen: dat doet hij niet met zijn tanden. Iemand daar toevallig tips voor?)
In het eerste geval zou je nog zo'n ketting met een of ander kauwgeval oid kunnen overwegen, dan kan hij kauwen en toch schrijven...
Als je het knagen wilt afleren (lijkt me wel lastig) kan je misschien bytex proberen, daarmee hebben we M. van het duimen af gekregen uiteindelijk. Maar wel heel smerig bitter spul.
Nagels trekken? Dat hij ze afscheurt? Misschien stukjes tape over zn vingertoppen? (maar dan kan hij daar weer aan pulken). Handschoenen aan... maar dat is ook weer zo onpraktisch.
Hem er steeds op wijzen, maar dan zou je een juf moeten hebben die dat ook doet en hopen dat het dan minder wordt. Iets ter vervanging?
Kom ik aan met mn stukjes tape... het staat idd niet heel charmant nee.quote:
Hij had nu maar gewoon een pleister om zijn vinger waar hij het meeste aan pulkt, maar tien pleisters is natuurlijk ook geen gezicht
Mijn dochter krabde altijd haar gezicht op verschillende plekken open, ook wondjes elders waren niet veilig. Een tijdje sensomotorische integratietherapie (fysio) heeft daar enorm tegen geholpen. Gezicht is nu helemaal gaaf, ze pulkt nog aan haar nagels bij het slapen gaan, maar verder niet echt.quote:
Hij had nu maar gewoon een pleister om zijn vinger waar hij het meeste aan pulkt, maar tien pleisters is natuurlijk ook geen gezicht
De nagels ook heel erg extreem tot bloedens aan toe. Ze heeft echt nog maar halve nagels. Als ik mijn nagel per ongeluk te ver knip voel ik het al. snap echt niet waarom ze dat doet. je zou denken dat het zeer blijft doen. Is ook niet goed voor de tanden. Bevestigde de tandarts gisteren ook nog.
Helaas dus geen tips. De speciale kettingen en armbanden hebben totaal niet geholpen, die kon ze ook aan/op vreten.
Oh dat doe ik ook. Vreselijk irritant vind ik het, maar ik merk het niet eens dat ik het doe.quote:
[..]
Mijn dochter krabde altijd haar gezicht op verschillende plekken open, ook wondjes elders waren niet veilig. Een tijdje sensomotorische integratietherapie (fysio) heeft daar enorm tegen geholpen. Gezicht is nu helemaal gaaf, ze pulkt nog aan haar nagels bij het slapen gaan, maar verder niet echt.
en doodgewoon een stukje kauwgom geven? of denk ik nu echt te simplistich?quote:
Die linkjes ken ik allemaal al, maar dat is voor zover ik begrepen heb allemaal hetzelfde materiaal. Hier inderdaad ook wel kleren, maar dat vind ik minder een probleem
Kauwen op potloden is gewoon niet praktisch, splinters en dergelijke, anders zou ik er niet zoveel problemen mee hebben.
Maar die nagels vind ik wel zorgelijk. En ik kan hem moeilijk nepnagels aan laten meten ofzo
Het pulken? Doe ik zelf ook. Ziet er ook niet uit.quote:
[..]
Oh dat doe ik ook. Vreselijk irritant vind ik het, maar ik merk het niet eens dat ik het doe.
Maar dat vind ik toch minder erg dan de hele dag alles openkrabben. Voor t eerste zou ik mn kind ook niet zo snel in therapie doen. Maarja, we kwamen er ook pas na iets van 2 jaar achter dat voor het krabben therapie bestond.
Mjah, ik vind eigenlijk een kind van zeven gewoon nog te jong voor kauwgomquote:
[..]
en doodgewoon een stukje kauwgom geven? of denk ik nu echt te simplistich?
Ik plak nu af en toe mn vingertoppen af. Maar das verre van ideaal met computerwerk. Bovendien haal ik het dan in de avond in.quote:
[..]
Het pulken? Doe ik zelf ook. Ziet er ook niet uit.
Maar dat vind ik toch minder erg dan de hele dag alles openkrabben. Voor t eerste zou ik mn kind ook niet zo snel in therapie doen. Maarja, we kwamen er ook pas na iets van 2 jaar achter dat voor het krabben therapie bestond.
Ik ben anti kauwgum. Voor volwassenen en kinderen. T is echt geen potje.quote:
[..]
Mjah, ik vind eigenlijk een kind van zeven gewoon nog te jong voor kauwgom
"Met blote voeten naar bed" is bij jullie geen leuk grapje?quote:
Eva kauwt op haar vingers en ervaring leert dat als we dat verhinderen ze gewoon het vel van haar voeten trekt. Dat doet ze sowieso als ze de kans krijgt dus mijn kind slaapt zomer en winter met sokken aan.
nee echt, kauwgum begin ik niet aan, en ik het hele assortiment kauwdingen al geprobeerd. We hebben ons er bij neergelegd.SPOILERIk ben zelf ook wel van het friemelen ofzo. Als ik een gesprek heb waarvan ik weet dat ik het lastig vindt, zorg ik dat ik een mini noppenballetje of een zakdoek bij me heb om mee te friemelen. Maar met die zakdoek wrijf ik eigenlijk het liefst in mn gezicht, maar dat houd ik zoveel mogelijk voor thuis (overigens vest met kraag is een goede stand in voor zakdoek, een schone welteverstaan)
Overigens zou ik met dat soort dingen ook minder problemen hebben, maar juist omdat het lichamelijk iets is waar je later gewoon last van kan krijgen vind ik zo vervelend. (Plus dat van die veel te korte nagels gewoon heel lelijk staan en, eerlijk is eerlijk, graag wil dat hij zo mooi blijft als hij nu is )Heerlijk zo'n fijn stofje
M. mag graag mijn hand vasthouden als ze gaat slapen (maar ik ga niet de hele tijd naast haar bed staan), maar misschien is een "stand-in" ook wel ok
. Ze wees het idee in elk geval niet gelijk af.Alleen nu zit ik te denken of en hoe ik een soort knuffelbare replica van mijn hand kan maken.
*knip*
Mijn moeder zit al ff mee te denken
. Sjeen, ik heb ook een herenzakdoek
. En vroeger had ik zo'n boerenzakdoek en daar duimde ik mee, inmiddels hoeft de duim niet meer, maar dat getuttel met zo'n zakdoek
. Wat ook verschilt is dat ik ze vroeger niet gewassen wilde hebben en nu juist graag een frisse wil . Ticootje, grootverbruiker, misschien tijd voor een reserve exemplaar?
Leuk dat er meer van die friemelaars zijn
Wat is wijsheid?
Als dat te doen is met jouw baan en je in kan schatten dat het minder stress kost om hem niet te laten gaan, dan is het maar even niet anders denk ik?
Klopt, het hoort er bij.quote:
Je zegt precies wat ik wil horen, Troel. Maar in me zit ook nog altijd dat stemmetje dat hij moet leren dat dit soort dingen erbij horen. Ik denk dat ik de school maar ga inschakelen voor advies en hulp.
Tegenvoorbeeld. Zelfs als is er slechts keuze uit twee soorten beleg op brood, het levert eigenlijk dagelijks wel een beetje strijd op. Juist in de ochtend vind ik die strijd erg onprettig. Door nu te ontbijten met yoghurt en ontbijtgranen, ga ik de strijd uit de weg en is het in de ochtend gewoon gezellig aan de ontbijttafel.
Tja, moet je er dan voor kiezen dat brood er gewoon bij hoort?
En in zijn wereld hoort het erbij dat je soms niet meedoet aan sociale activiteiten.quote:
Je zegt precies wat ik wil horen, Troel. Maar in me zit ook nog altijd dat stemmetje dat hij moet leren dat dit soort dingen erbij horen. Ik denk dat ik de school maar ga inschakelen voor advies en hulp.
of dat het heel spannend is om mee te doen aan dingen waarvan je vooraf moeilijk kunt zeggen wat het precies gaat zijn.quote:
[..]
En in zijn wereld hoort het erbij dat je soms niet meedoet aan sociale activiteiten.
livelink: probeer eens uit te zoeken wat hem precies zo bang/weerstandig maakt?
Wijs om school te vragen voor advies en hulp. Succes met afwegen wat wijsheid is!
Ik heb weer een kind ziek thuis, ik denk wel een virusje, maar ook laatste loodjes moeheid...
Ik ben toch maar wel de strijd voor het schoolreisje aangegaan en ik heb inmiddels goede hoop dat het gaat lukken en dat hij morgen naar school gaat. Kan zijn dat hij op school alsnog afhaakt, maar dan heb ik mijn best in ieder geval gedaan.
Ik heb het er toch maar op gegooid dat het erbij hoort en dat hij wat mij betreft geen keus heeft. Ik blijf het dubbel vinden omdat ik aan de ene kant niet vind dat een schoolreisje er persé bijhoort, maar aan de andere kant vind ik dat hij echt moet leren dat er soms situaties zijn die niet leuk zijn, maar die je toch maar moet accepteren en dat het zelfs dingen kunnen zijn die achteraf gezien wel heel leuk bleken te zijn.
de toetsen zitten erop.
dan begint het grote verplicht op school rondhangen en beziggehouden worden omdat het moet.
morgenochtend is er verplicht filmkijken
morgenavond gaan ze naar de sushi bar.
mijn kind en sushi
ik heb zelf morgenavond een barbecue. ik wou dat ik kon ruilen (ik denk dat L dat ook denkt
)Naar een pretpark.quote:
waar gaat hij heen op schoolreis, livelink?
klinkt niet echt handigquote:
wat bij L. vroeger goed hielp was hem een plattegrond meegeven. L. wilde altijd weten waar hij was
Hebben ze dus blijkbaar gisteren de halve klas alvast omgegooid voor volgend jaar... nou ja, ze redden zich er maar mee.
Nog 6 dagen school hierna, met daarin een juffenfeest, afscheid van de directeur, oefenen bij de nieuwe leerkracht, laten we er een lekker rommeltje van maken...
we zien het wel.Ja Nijna, 't eind van het schooljaar is inderdaad vaak nogal onrustig. Die feestjes kunnen natuurlijk ook wel leuk zijn, maar wat jij allemaal opnoemt is wel heel veel bij elkaar. Wij moeten nog iets langer door. Cato is dol enthousiast over de meester die ze volgend jaar krijgt, dus dat is leuk. (alleen hopen dat ie niet teveel tegenvalt.
).We hadden met kerst een kind wat echt gewoon op was, nu gelukkig niet in die mate, maar toch. Het zijn rare weken zo. Ach ja.
Leuk dat Cato zo enthousiast is! Inderdaad te hopen dat hij een beetje aan de verwachtingen gaat voldoen
.Hij vond het dit jaar ook wel weer leuk. Het is alleen misgegaan in de bus terug naar huis. Ik weet niet helemaal wat er is gebeurd, maar volgens Job zou school nog contact met ons opnemen en had hij zich misdragen. Toen hij over zijn toeren uit de bus kwam, heb ik het verder niet afgewacht. Zo snel mogelijk naar de auto en weg uit de situatie was het enige wat telde. Wat ik begrepen heb, was de hele bus vervelend en dreigde de buschauffeur iedereen uit de bus te zetten. Dat is ook al een keer gebeurd in de taxi. Job draaide toen (en nu dus ook) helemaal door van dat dreigement en vervolgens heeft hij de chauffeur uitgescholden. Bij de taxi gebeurde toen ongeveer hetzelfde waarna hij een paar maanden geschorst is geweestquote:
Livelink, vond hij 't vorig jaar achteraf gezien toch wel leuk? Wel fijn dat 't een plek is die hij al kent. Succes ermee!
En ik weet dat het een reactie vanuit pure angst is. Het idee alleen achter gelaten te worden is voor hem zo beangstigend. Maar dat voelt alsof ik een moeder ben die alleen maar een excuus zoekt voor de misdragingen van mijn kind. En ik heb hem er echt wel op aangesproken dat dat geen acceptabel gedrag is, om welke reden dan ook.
Balen, want op de heenweg hadden ze hem niet in de bus mee laten gaan, maar is hij meegereden met een leerkracht. Als dat nou op de terugweg ook was gebeurd, was het volgens mij een hele geslaagde dag geweest. Nu is hij alleen nog maar overstuur en wil hij nooit meer naar school. Dus dat wordt nog wat morgen.
Na al die stress tóch een leuke dag gehad en dan krijg je dit.
Is er van te voren afgesproken dat J met de auto zou worden gebracht? Zo ja, waarom is hij dan met de bus teruggegaan?
Na zo'n enerverende dag kun je toch bijna verwachten dat het misgaat als ze terug in de ''rust'' komen? Waarom is daar niet op ingespeeld?
Dat kan uiteraard ook.quote:
Ze hadden maar twee plekken in de auto, dus ze hebben een keuze moeten maken. Ik vermoed dat op de terugweg ingeschat is dat een ander jongetje beter met de auto kon gaan. En Job had natuurlijk een goede dag gehad op het park, dus het zal hun inschatting geweest zijn dat het goed zou gaan.
Heel jammer dat het zo is afgelopen..
Hoe gaat het inmiddels met hem? Is hij wat gekalmeerd?
En dan zulks een opmerking plaatsen is ongepast.
Positief dat hij is gegaan en dat het eigenlijk dus wel ok was, maar ik kan me die reactie wel een beetje voorstellen... Puur uit paniek reageren.
Zo heb ik een keer de ruit van de voordeur ingetrapt toen ik nog kind was, de oppas deed voor de grap de deur dicht zodat ik buiten moest blijven staan en blijkbaar zag ik het niet als grap...
Livelink, fijn dat hij de dag zelf als leuk ervaren heeft. Maar wat jammer weer van zo'n incident op de terugweg.
Dat het geen acceptabel gedrag is maakt het natuurlijk niet direct onbegrijpelijk gedragquote:
En ik heb hem er echt wel op aangesproken dat dat geen acceptabel gedrag is, om welke reden dan ook.
Wat jammer voor hem!
Dat doen ze niet met de intentie om iemand pijn te doen of te beledigen maar omdat ze die impuls niet meer kunnen bedwingen.
Zou het heel zorgelijk vinden als dit een "ding" gaat worden, een beetje ervaren leerkracht weet hoe dit ontstaat.
dat was idd het eerste dat in me opkwam.quote:
Livelink, ik vindt dat een chauffeur die met een groep kinderen rijdt, ongeacht of ze gedragsproblemen hebben of niet, weet dat kinderen na Zo een dag wat hyperder zijn.
En dan zulks een opmerking plaatsen is ongepast.
die man weet gewoon iet wat de impact van zijn woorden kunnen zijn
Vanmorgen gaan ze kennis maken met nieuwe leerkracht in nieuwe lokaal. Dus ik vond het toch wel belangrijk dat ze zou gaan, maar wat zat ze ellendig in de klas, uiteindelijk bij juf achtergelaten, hoe meer kinderen en lawaai er in de klas was en hoe meer dat bekkie vertrok.
Ik hoop dat ze bellen als het niet wil, juf vond dat we moesten doorzetten, dat het niet zoveel uitmaakt of ze thuis zit of in de klas (nou het scheelt om precies te zijn 30 kinderen...).
Ze doen niks meer qua normale dingen en ik zie tussen de middag wel hoe het gaat, bij twijfel blijft ze vanmiddag lekker thuis hoor.
Ik ging niet lekker weg
. Was het maar vast morgenmiddag, vakantie.Wbt heeft juf niks te vinden.quote:
Wat een rommeltje die laatste week... Weg structuur, vandaag en morgenochtend nog, dan is het vakantie. Maar deze week hangt van onrust aan elkaar. Vanaf maandag ook nog een nieuw kind erbij in de klas, een die nu al duidelijk aanwezig is... 31 kinderen in een klein lokaal, ze kunnen hun kont amper keren...
Vanmorgen gaan ze kennis maken met nieuwe leerkracht in nieuwe lokaal. Dus ik vond het toch wel belangrijk dat ze zou gaan, maar wat zat ze ellendig in de klas, uiteindelijk bij juf achtergelaten, hoe meer kinderen en lawaai er in de klas was en hoe meer dat bekkie vertrok.
Ik hoop dat ze bellen als het niet wil, juf vond dat we moesten doorzetten, dat het niet zoveel uitmaakt of ze thuis zit of in de klas (nou het scheelt om precies te zijn 30 kinderen...).
Ze doen niks meer qua normale dingen en ik zie tussen de middag wel hoe het gaat, bij twijfel blijft ze vanmiddag lekker thuis hoor.
Ik ging niet lekker weg
Ik neem het advies altijd ter harte, maar ik ben degene die besluit ja of nee. Als ik Jen op deze beschreven manier zou achterlaten in de klas is het vragen om problemen en dat zou voor niemand opschieten. Of zou juf dan wel even laten zien je die situaties oppakt? (Als in, het ligt vast aan de opvoeding)
Ik hou al niet van gebemoei, en tegenwoordig ben ik er nog allergischer voor geworden door zoveel mensen die zich menen te mogen bemoeien met Jennifer.
En het was dat ik het zelf voor M ook wel goed vond om in elk geval even kennis te maken et de nieuwe juf, anders had ik haar misschien wel weer meegenomen.
En juf heeft het dan wel weer mooi opgepakt door M. op een gegeven moment iets te lezen te laten pakken, dan kan ze even helemaal "weg" zeg maar.
Dit komt natuurlijk wel elk jaar terug en ja, daar zal ze mee moeten dealen, maar ik vind dat je als ouder toch ook wel inspraak daarin hebt. En over het algemeen deden ze er ook niet heel ingewikkeld over dit jaar.
Ze is vanmiddag wel naar school, het leek redelijk tussen de middag...
Edit: ze is algauw lekker binnen gaan zitten, ze hadden waterspelletjes en dat was haar allemaal veel te druk blijkbaar... Toch wel blij dat ze dan zo bijdehand is dat ze de rust opzoekt.
[ Bericht 12% gewijzigd door Nijna op 02-07-2015 15:43:27 ]
Fijn dat het vanmiddag toch weer wat beter ging, Nijna. Hier een hele slechte dag. Zat er natuurlijk wel aan te komen met dit weer. Zowel op school, taxi als thuis niet te genieten. Morgen hou ik hem thuis. Dan hoef ik me tenminste geen zorgen te maken over school en taxi.
Stomme vraag; krijgen jullie geen gedoe met de leerplichtambtenaar? Ik lees regelmatig dat M en J thuis blijven of eerder opgehaald worden.
Voor mij compleet begrijpelijk, maar wat vindt zo'n instantie er van?
En misschien meldt school hem wel ziek op die dagen? Ik meld altijd eerlijk dat ik hem thuis hou omdat het niet gaat en niet omdat hij ziek is. Hoe school dat verder registreert weet ik eigenlijk niet.
Ik wil even als lurker hierop reageren. Ik bijt ook al mijn hele leven op mijn vingers. Ook Tot bloedens toe. De pijn voel ik niet meer. Ik ben gaan nadenken en bij mij komt het voort uit onrust. Misschien een idee om te kijken waar het bij haar vandaan komt, misschien lukt het om af te leiden of met haar in gesprek te gaan? (Ik weet niet in hoeverre dat mogelijk is omdat ik niet weet hoe oud ze is )quote:
Kim doet het kauwen helaas nog steeds. Ook op potloden en gummen op school.
De nagels ook heel erg extreem tot bloedens aan toe. Ze heeft echt nog maar halve nagels. Als ik mijn nagel per ongeluk te ver knip voel ik het al. snap echt niet waarom ze dat doet. je zou denken dat het zeer blijft doen. Is ook niet goed voor de tanden. Bevestigde de tandarts gisteren ook nog.
Helaas dus geen tips. De speciale kettingen en armbanden hebben totaal niet geholpen, die kon ze ook aan/op vreten.
Inmiddels zijn we 20 jaar verder. Nog steeds korte nagels. Alle middels geprobeerd (ao bytex en vingera afplakken ) maar ik heb het maar gewoon geaccepteerd.
Tnx! Onrust, tic, spanning, bij van alles is het. Afleiden, in gesprek gaan geprobeerd. Maar het helpt niks. Hiervoor was het haar kleding waar ze gaten in beet. Ze is trouwens 9 en heeft pdd nos en adhd.quote:
[..]
Ik wil even als lurker hierop reageren. Ik bijt ook al mijn hele leven op mijn vingers. Ook Tot bloedens toe. De pijn voel ik niet meer. Ik ben gaan nadenken en bij mij komt het voort uit onrust. Misschien een idee om te kijken waar het bij haar vandaan komt, misschien lukt het om af te leiden of met haar in gesprek te gaan? (Ik weet niet in hoeverre dat mogelijk is omdat ik niet weet hoe oud ze is )
Inmiddels zijn we 20 jaar verder. Nog steeds korte nagels. Alle middels geprobeerd (ao bytex en vingera afplakken ) maar ik heb het maar gewoon geaccepteerd.
Hier snappen school en voogd het totaal niet helaas. Maar inderdaad wat livelink zegt: als er een ambtenaar op de stoep staat is het echt wel uit te leggen (alhoewel Ruben wel meegaan boodschappen doen soms). Overigens is de leerplichtambtenaar hier wel redelijk op de hoogte voor wat betreft Ruben. Jochem heeft veel minder last van "ik-trek-het-niet-dagen".quote:
Nijna en Livelink; wat een stress weer.. M heeft bijna vakantie, hopelijk geeft dat wat verlichting
Stomme vraag; krijgen jullie geen gedoe met de leerplichtambtenaar? Ik lees regelmatig dat M en J thuis blijven of eerder opgehaald worden.
Voor mij compleet begrijpelijk, maar wat vindt zo'n instantie er van?
Dezelfde stoornissen als mij.quote:
[..]
Tnx! Onrust, tic, spanning, bij van alles is het. Afleiden, in gesprek gaan geprobeerd. Maar het helpt niks. Hiervoor was het haar kleding waar ze gaten in beet. Ze is trouwens 9 en heeft pdd nos en adhd.
Als ze helemaal ontspannen is heeft ze het dan ook? Ik nl soms wel, uit verveling
Bij mij was het soms een circel ; onrust -bijten - werd erop aangesproken - nog meer onrust - nog meer bijten. Dus soms werkte het dus erg averechts.
Bytex al geprobeerd of gaat ze aan weer in haar kleren bijten?
quote:
Wij hebben een tijd vrijstelling gehad van de leerplicht. In die tijd ging hij wel naar school, maar het ging ook heel regelmatig niet. Die vrijstelling hebben we nu niet meer, maar ik maak me er ook niet druk over. Als de leerplichtambtenaar langskomt is hij gewoon thuis en kan ik uitleggen dat het niet ging.
En misschien meldt school hem wel ziek op die dagen? Ik meld altijd eerlijk dat ik hem thuis hou omdat het niet gaat en niet omdat hij ziek is. Hoe school dat verder registreert weet ik eigenlijk niet.
Duidelijkquote:
[..]
Hier snappen school en voogd het totaal niet helaas. Maar inderdaad wat livelink zegt: als er een ambtenaar op de stoep staat is het echt wel uit te leggen (alhoewel Ruben wel meegaan boodschappen doen soms). Overigens is de leerplichtambtenaar hier wel redelijk op de hoogte voor wat betreft Ruben. Jochem heeft veel minder last van "ik-trek-het-niet-dagen".
Fijn dat er toch wel enig begrip voor te vinden is Livelink! Zo blijft het voor zowel J als school áls jij dragelijk. J heeft volgende week vakantie? Of moet hij nog twee weken?
Troel; wat is precies hun probleem? En zit R op een speciale school of op het reguliere onderwijs?
Hebben jullie al wel eens bezoek gehad van de leerplichtambtenaar dan, Troel? Wij hebben nooit contact gehad hier. Die vrijstelling toendertijd was vanuit school aangevraagd. Vervelend dat je voogd en school het niet begrijpen. Is dat een voogd die aangewezen is of heb je die zelf uitgezocht? Als je niet wil antwoorden, begrijp ik dat ook.quote:
[..]
Hier snappen school en voogd het totaal niet helaas. Maar inderdaad wat livelink zegt: als er een ambtenaar op de stoep staat is het echt wel uit te leggen (alhoewel Ruben wel meegaan boodschappen doen soms). Overigens is de leerplichtambtenaar hier wel redelijk op de hoogte voor wat betreft Ruben. Jochem heeft veel minder last van "ik-trek-het-niet-dagen".
Manlief is net met Job naar het zwembad vertrokken. Hopelijk komt hij in een wat beter humeur na wat lichamelijke activiteit.
Bytex geprobeerd, maar maakt haar niks uit.quote:
[..]
Dezelfde stoornissen als mij.
Als ze helemaal ontspannen is heeft ze het dan ook? Ik nl soms wel, uit verveling
Bij mij was het soms een circel ; onrust -bijten - werd erop aangesproken - nog meer onrust - nog meer bijten. Dus soms werkte het dus erg averechts.
Bytex al geprobeerd of gaat ze aan weer in haar kleren bijten?
Ik heb veel contact gehad met de leerplichtambtenaar toen ze op school met een project begonnen waar ik echt niet achter kon staan. Met name om uit te zoeken of ik in mijn recht zou staan als ik Ruben daarom thuis zou houden. Behalve dat het qua geloofsovertuiging totaal niet aansluit, was het programma ook totaal niet geschikt voor autisten.quote:
[..]
Hebben jullie al wel eens bezoek gehad van de leerplichtambtenaar dan, Troel? Wij hebben nooit contact gehad hier. Die vrijstelling toendertijd was vanuit school aangevraagd. Vervelend dat je voogd en school het niet begrijpen. Is dat een voogd die aangewezen is of heb je die zelf uitgezocht? Als je niet wil antwoorden, begrijp ik dat ook.
Manlief is net met Job naar het zwembad vertrokken. Hopelijk komt hij in een wat beter humeur na wat lichamelijke activiteit.
Voogd is aangesteld, het schijnt ook de beste bij deze instantie te zijn op het gebied van autisme. Als ik haar niveau van kennis moet aanduiden op een schaal van 1 tot 10 dan... Nou ja, je snapt me al wel denk ik he
Gelukkig heb ik wel mensen in mijn omgeving die wel hoog scoren op die schaal Zou je willen delen wat dat project precies inhield? Ben wel nieuwsgierig.quote:
[..]
Ik heb veel contact gehad met de leerplichtambtenaar toen ze op school met een project begonnen waar ik echt niet achter kon staan. Met name om uit te zoeken of ik in mijn recht zou staan als ik Ruben daarom thuis zou houden. Behalve dat het qua geloofsovertuiging totaal niet aansluit, was het programma ook totaal niet geschikt voor autisten.
Voogd is aangesteld, het schijnt ook de beste bij deze instantie te zijn op het gebied van autisme. Als ik haar niveau van kennis moet aanduiden op een schaal van 1 tot 10 dan... Nou ja, je snapt me al wel denk ik he
Ik ben wel benieuwd naar wat de ondewijsambtenaar daarvan zei Troel.
M. hoeft alleen morgenochtend nog, ze is niet te genieten. Een van de weinige momenten dat ze nog wel iets wil vertellen is als je haar onder haar voeten "kriebelt"/masseert, dan komt er nog wel eens watquote:
Nijna en Livelink; wat een stress weer.. M heeft bijna vakantie, hopelijk geeft dat wat verlichting
Stomme vraag; krijgen jullie geen gedoe met de leerplichtambtenaar? Ik lees regelmatig dat M en J thuis blijven of eerder opgehaald worden.
Voor mij compleet begrijpelijk, maar wat vindt zo'n instantie er van?
. Dus net toen ze in bed lag nog even gevraagd of de nieuwe juf haar aardig leek, of ze nog iets hadden gedaan bij haar. Een soort voorstelrondje van wat ik begreep. En ze hadden mogen opschrijven wat voor juf ze graag wilden (ze wil graag een lieve juf ) . We zien wel na de vakantie.
Wij hebben nog nooit iets gehad met de leerplichtambtenaar, ik denk dat school M. dan ziek meldt ofzo. Geen idee. De juffen begrepen het over het algemeen ook wel, ze zagen zelf toen met kerst bijvoorbeeld ook wel dat het echt niet ging.
Mocht er een leerplichtambtenaar aan te pas komen, zien we dat dan wel weer. Ik denk dat het wel uit te leggen is. En school weet ook dat we haar niet zomaar thuishouden, maar ik weet dus niet hoe ze het registreren.
SPOILEROfftopic, maar jongste kwam zo blij thuis, haar huidige juf komt volgend jaar ook nog een ochtend in de week bij haar voor de klas staan
Nee, niet SPBSquote:
Ik denk SPBS (gedragsprogramma dat heel erg met beloningen werkt).
Ik ben wel benieuwd naar wat de ondewijsambtenaar daarvan zei Troel.
Ik zal van de week eens even een gesprekje houden met dr om wat rust in het hoofdje te krijgen.
Onze school werkt ook ernorm met beloningen. Jen ziet het als falen als ze niet tot de beloonde kinderen hoort. Ze wordt er juist erg onzeker van.
In mn vakantie moet ik er ook nog achteraan dat de indicatie bij school komt, dat stuk zou 2 weken terug al geregeld worden... Anyway, haar oude kleuterjuf gaat waarschijnlijk de extra begeleiding doen, erg fijn want niet weer een nieuw gezicht.
Ik ben blij dat ze bij ons op school niet zo met beloningen werken.
Lekker dat de oude kleuterjuf de begeleiding gaat doen, vertrouwd gezicht is wel fijn.
M. is afgelopen 2 jaren geholpen met haar extra werk door dezelfde juf, ik hoop dat die er na de zomer weer is om daarmee te helpen.
Ik zat gisteren nog even te kijken in de werkboekjes e.d. van M. en dan zie ik toch wel dingen dat ik denk: doen jullie hier nu wat mee of wat denken jullie er eigenlijk van?
Bijvoorbeeld een opdracht bij een leesboek, waarbij M. dan een informatief boekje kiest. En juf LEES onderstreept... Je leest toch in elk boek??? Dat ik me afvraag of M. wel heeft begrepen wat juf bedoelde, ik was er natuurlijk niet bij...
En zo waren er nog wel dingen. Maar goed, volgend schooljaar verder. Om 12 uur is het eerst vakantie.
Het Nederlandse woord 'leesboek' is ook gewoon een raar woord als je erover na gaat denken. Als je dan nog verder nadenkt, kom je ook uit bij prentenboeken, stripboeken en dergelijke. Misschien gewoon eens zo'n overzichtje maken met haar?
Sorry Troel, ik praatte ook voor mijn beurt.quote:
Overigens ben ik wel benieuwd hoe je dat nu is bevallen... Wellicht een updateje in dat betreffende topic?
Ja, ik denk dat ik het er nog wel eens met haar over ga hebben. Maar eerst even rust.quote:
Ik denk dat ik in zo'n geval zou uitleggen wat men een leesboek noemt en wat men een informatief boek noemt
Het Nederlandse woord 'leesboek' is ook gewoon een raar woord als je erover na gaat denken. Als je dan nog verder nadenkt, kom je ook uit bij prentenboeken, stripboeken en dergelijke. Misschien gewoon eens zo'n overzichtje maken met haar?
Ik zag het pas gisteravond, anders had ik het ook nog wel nagevraagd op bij juf of ze er meer mee gedaan heeft dan het alleen onderstrepen.
Maar het is nu vakantie
. Ze was er echt wel aan toe, hoorden we ook van juf.Valt weinig over up te daten, de school heeft het wel doorgevoerd, maar is er vrij weinig mee gaan doen. Enige dat daadwerkelijk anders is, is dat ze niet meer in een rij bij de deur hoeven te staan als de bel gaat, maar dat ze zelf netjes naar binnen moeten.quote:
[..]
Sorry Troel, ik praatte ook voor mijn beurt.
Overigens ben ik wel benieuwd hoe je dat nu is bevallen... Wellicht een updateje in dat betreffende topic?
Het mooie van PBS, dat het niet meer uitmaakt welke leerkracht je hebt omdat overal hetzelfde zou gelden, is iets waar school behoorlijk in gefaald is, dat hadden ze zelf al vrij snel door. Ze zijn toen in gaan zetten op een identiteitsproject
Voor zover ik weet zijn ze in de klas ook vrij snel weer van het belonen afgestapt, in het begin hoorde ik Ruben nog wel eens over "ja, maar ik had voor filmpunten gestemd, maar de meeste waren voor buitenspeelpunten". Toen hij er eenmaal achter was dat hij nooit beloond zou worden op de manier die hij zou willen, was het (zoals ik al verwacht had) vrij snel over
(Ik zou denk ik zelf gewoon in zo'n geval tellen hoeveel kinderen het een, hoeveel kinderen het ander, die punten bijhouden en bij zoveel punten is het extra tijd voor dat, maar dat je dus wel ook de punten van de minderheid laat oplopen zodat ook die kinderen uiteindelijk hun beloning krijgen. Ik gok echt dat de school tegen dat soort dingen aan is gelopen. Het idee is leuk, maar met de uitvoering heb je echt wel flink wat zaken waar je tegen aanloopt en waar je echt over na moet denken.)
Autisten aanleren hoe zij moeten reageren onder een bepaalde spanning werkt alleen als je ze het aanleert terwijl ze die spanning ervaren. Door ze gewoon mee te laten doen in het programma leren ze wel wat ze moeten doen, maar kunnen ze het alsnog niet uitvoeren op het moment suprême. Dat beseffen ze ook, waardoor ze dus donders goed beseffen dat ze het buitenbeentje zijn. Er zijn daarom aangepaste cursussen, maar helaas werd dat op school niet gedaan (wellicht dat ik dan nog over de geloofskwestie heen had kunnen stappen, omdat het dan wel tot nut zou zijn).
SPOILERIk ben uiteindelijk gaan kijken bij de andere groep die de cursus deed, om te zien of het echt zo erg was als ik dacht, of dat het allemaal wel mee zou vallen en Ruben gewoon mee zou kunnen doen. Ik ben op het laatste moment dat mogelijk was uit die groep weggegaan om Ruben op school tegen te ouden mee te doen aan Rots en Water om onder andere (het is slechts één voorbeeld) onderstaand voorbeeld. Ondanks dat door school de hele tijd volgehouden is dat ik de enige ouder was die een probleem had met het programma, waren er nog twee andere ouderparen die het ook niet zagen zitten.
Wat bij mij echt de druppel was, was het feit dat ondanks dat ik aangegeven had dat ik niet wilde dat Ruben ging (om genoemde redenen), Ruben toch gedwongen mee moest doen, ondanks dat hij zelf ook aangaf dat hij niet mocht en ook niet wilde (!) Ik heb wekenlang bij school gestaan om te kijken wat er zou gebeuren, hij is een aantal keer in een andere klas gezet, aantal keer artsenbezoek ingepland, maar er is ook wel eens van dag verschoven en dat Ruben gewoon in de rij gezet werd met zijn gymtasje, totdat de juf zag dat ik iets verderop geparkeerd stond en al uit de auto stapte, toen werd hij snel naar binnen gestuurd. Hoe dan ook: we (ik weet ook van in ieder geval één van die andere ouders) hebben daarover veelvuldig contact gehad met de leerplichtambtenaar. Het grappige was wel dat wat die man ons vertelde, volgens de directeur niet waar zou zijn en dat zou de leerplichtambtenaar ook noooooit aan ons verteld hebben. Al vrij snel bleken nog meer leugens boven tafel te komen, helaas is er vanuit de voogd niet echt sprake van hoor en wederhoor en wordt alles van de schooldirecteur als waar aangenomen
Overigens hoefde ik me nergens om druk te maken, er zou door leerplichtambtenaar pas ingegrepen worden als school melding deed van ongeoorloofd schoolverzuim, dan zou er gekeken worden naar de reden waarom dat zo zou zijn en aangezien het een programma is wat halverwege het jaar ingevlogen werd en niet al bekend was bij de schoolkeuze, zou het allemaal wel meevallen. De manier waarop het ingevlogen is, is ook wat raar gegaan allemaal. Normaal hoort de MR zich te buigen over dit soort zaken, in dit geval werd het enkel als mededeling bij de MR genoemd.
Wellicht dat het idee goed werkt bij oudere kinderen, maar ik heb zelden iets gezien wat als zo goed omschreven wordt, wat pesten zo erg in de hand werkt.
Ik snap niet waarom zoveel van die oefeningen erom gaan dat je aan elkaar moet zitten. Daarnaast werd er heel veel afgeraffeld. Een synchroonestafetteoefening an sich is best een mooie oefening, maar dan moet je ook doorgaan met de oefening totdat het goed gaat. Bij wat ik zag werd ik serieus gewoon boos
Er werd in de gymzaal een estafette opgezet voor vier groepen, eerst door een hoepel, over een bank springen, aantal van dat soort opdrachtjes. Doel was dat elke keer vier kinderen tegelijkertijd alle opdrachten in hun eigen baan moesten uitvoeren, waarbij ze op elkaar moesten letten.
De opdracht werd gestopt nadat ieder kind twee keer de estafette had gedaan, ongeacht of dat goed gegaan was of niet. En helaas was het in deze klas zo dat er vanuit de wachtenden toch echt commentaar was op die twee kinderen die zichtbaar trager waren dan de andere kinderen. In plaats van dat er dan ingespeeld wordt op de andere kinderen dat ze ook moeten opletten dat iedereen meekomt, was het echt zo dat die twee kinderen uiteindelijk opgejut werden dat zij beter op moesten letten dat ze goed meeliepen. Nee, dat lijkt me dus niet de bedoeling! Dan maak je de zwakkeren enkel zwakker!
En dat laatste stukje...
. Lag dat aan degenen die die training gaven of denk je dat dat over het algemeen de gang van zaken is van zo'n rots en water training?Wat jammer om zo de plank mis te slaan eigenlijk.
Ik ga er in dit geval vanuit dat het echt gaat om de mensen die de training gaven, ik weiger te geloven dat dit standaard is, volgens mij worden dan een heleboel kinderen naar de kloten geholpen en ik geloof niet dat juffen en meesters dat zomaar laten gebeuren. Ik vind het al naar genoeg dat er hier niet ingegrepen werd.quote:
Tjonge Troel... waar ik me dan nog het meest over verbaas is dat stukje dat juf Ruben in de rij had staan met gymtasje en op het moment dat ze jou in het oog kreeg, hem weer naar binnen stuurde. Wat stiekem... als je er niet had gestaan had hij dus gewoon mee gemoeten...
En dat laatste stukje...
Wat jammer om zo de plank mis te slaan eigenlijk.
Zoals ik al zei: de oefening op zich vond ik een heel mooie oefening waarbij je leert om rekening te houden met elkaar en in te spelen op elkaars mogelijkheden. Alleen zit het hem in de uitvoering of het ook daadwerkelijk het gewenste effect heeft.
Ik ken dit soort programma's niet. Ik persoonlijk ben allergisch voor alle groepsdingen. De basis van het pesten vind je in de groepsdynamica en ik kan me dan ook nooit voorstellen dat je het weer via een andere vorm van groepsdynamica kan oplossen.
Overigens ben ik wel eens bang dat er helemaal geen echte oplossing is voor pesten, behalve er heel consequent bovenop zitten. Dan moet je alles zien en direct reageren of nog liever ingrijpen voordat het gebeurt. Dat is een hele moeilijke opgave voor een leerkracht, lijkt me.
Ik heb een mooi voorbeeld van hoe het niet moet, maar die zet ik in het kleutertopic. Lijkt me meer op zijn plek.
Er komen veel aspecten uit oosterse religies in voor en daar ben ik niet zo dol opquote:
Waar komt de geloofsovertuiging dan om de hoek kijken, Troel?
Ik ken dit soort programma's niet. Ik persoonlijk ben allergisch voor alle groepsdingen. De basis van het pesten vind je in de groepsdynamica en ik kan me dan ook nooit voorstellen dat je het weer via een andere vorm van groepsdynamica kan oplossen.
Overigens ben ik wel eens bang dat er helemaal geen echte oplossing is voor pesten, behalve er heel consequent bovenop zitten. Dan moet je alles zien en direct reageren of nog liever ingrijpen voordat het gebeurt. Dat is een hele moeilijke opgave voor een leerkracht, lijkt me.
Ik heb een mooi voorbeeld van hoe het niet moet, maar die zet ik in het kleutertopic. Lijkt me meer op zijn plek.
(en ja, dat is misschien heel ouderwets, maar het is wel hoe ik erin sta. Heb het ook niet altijd geweten dat bijvoorbeeld yoga een bepaalde achtergrond heeft, maar sinds ik het weet blijf ik daar graag verre van)Vanochtend komt hij de klas in, wil op zijn stoel gaan zitten, is er een klasgenootje dat zegt "maar daar zit Pietje (gefingeerde naam
)". Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat ik volledig uit mijn slof geschoten ben en aangegeven heb dat het Rubens plek is en dat hij daar mag zitten en dat Pietje maar op een andere plek moest gaan zitten.De tranen knalden zo ongeveer uit zijn kop toen ik richting de juf liep (die buiten pleinwacht had) om aan te geven dat ik me wellicht niet helemaal netjes gedragen had, maar dat ik even voor mijn kind op moest komen.
*nog drie dagen volhouden*
Lijkt me?
Ticootje, volgend jaar niet meer deze school, dus in dit geval maakte het niet zoveel uit.
Gelukkig gaf andere ouder aan ook zo gereagerd te hebben, dus het viel allemaal wel mee. Tja en de andere kinderen, sorry dat zal me even aan mijn kont roesten na een jaar vol gepest...
Hopelijk gaat het volgend jaar beter.
Job houdt volgend jaar dezelfde meester en voor het overgrote deel dezelfde klas. Hij was heel erg blij en ik ook. Als we het huidige schooljaar zo door mogen zetten, dan voorzie ik een heel stabiel en rustig laatste schooljaar. En dat kunnen we denk ik heel goed gebruiken voordat we de overgang naar de middelbare school tegemoet gaan.
Fijn voor Job, Livelink!
Kim krijgt voor het eerst een meester, dat vind ze heel leuk! En ze vind het ook heel stoer dat ze gaat lezen op avi eind 7 nivo. En daar ben ik ook trots op!
Wat een fijn vooruitzicht Livelink!
Cato krijgt ook een (denken wij leuke) meester komend schooljaar. Maar nu eerst even leker vakantie!
bijna vakantie...
Leuk Ingrid, een meester en zo lekker aan het lezen! Fijn!
Trui, ook al een meester. Fijne vakantie!
Wij zijn alweer terug van onze vakantie. Op de boerderij gekampeerd en dat was voor de meiden heerlijk. Zo lekker hun gang kunnen gaan, het was een goede keuze.
En ze waren het er zowaar over eens dat ze dit veel leuker vonden dan de grote camping met animatie e.d. waar we vorig jaar stonden (ben ik blij om want ik vond dit ook leuker
) .M. is nog steeds niet helemaal in haar hum. Misschien wat dat betreft niet helemaal handig om gelijk al weg te gaan. Ik weet het niet.
Snauwen, grommen, bozig. Het lijkt wel of haar iets dwars zit, maar ze kan niet vertellen wat er is. Al op verschillende manieren geprobeerd, maar zelfs ja of nee antwoorden wil ze eigenlijk niet.
Ik vind het wel frustrerend, zou graag willen helpen
SPOILERen herken tegelijkertijd best wel gedrag van mezelf erin terug...
Vreet echt behoorlijk energie.
Deed ze op school ook een paar keer, aan me hangen en niet willen dat ik ging. Nou was dat op school natuurlijk helemaal geen optie. Op de boerderij wel.
En ik ben dan ook gebleven. Het is ook best leuk om te zien wat ze doet, maar uiteindelijk is het natuurlijk ook wel goed als het haar zelf weer lukt. Maar als ik dan zie hoe ze gewoon niet echt in haar hum is weet ik ook niet zo goed wat wijsheid is.
Ik benoem wel naar haar dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat ik blijf, maar dat ik ook daar even overleg hoe we daar misschien kleine stapjes voor kunnen bedenken.
Voor nu voelt het toch wat beter om haar het voordeel van de twijfel te geven zeg maar...
En soms is het wel goed om te zien dat het na verloop van tijd prima gaat en dat je dan weg kan gaan en soms kan dat niet.
Wat hier vooral veel energie vreet zijn de mensen die maar volhouden dat er niets aan de hand is. Heel, heel frustrerend. Of die wel weten dat er iets aan de hand is, maar gewoon dwars door denderen en dan maar zeggen dat de structuur niet anders is, simpelweg omdat zij niet inzien dat er wel degelijk een verschil is
Maar nu net drie dagen hockeykamp gehad, dat ging echt wel goed (bij een aantal dingen wat minder, maar goed opgepakt!) en Ruben heeft echt genoten! NU wel doodop na drie dagen van 9 tot half 6 hockey, maar dat mag ook wel
.Troel, sommige mensen... aaargh. Wel herkenbaar, maar gelukkig niet al te veel van zulke mensen waar ik regelmatig wat mee moet zeg maar...
Dat hockeykamp klinkt geslaagd, lekker (ook dat je weet dat dingen die iets minder lopen wel goed opgepakt worden) !!! Dat Ruben zo heeft genoten
, die zal wel goed moe zijn 
. .Dat zei ik tegen mijn man, maar die zag dat niet zo. Maar net maakte hij toch de opmerking dat hij het ook wel zag, spuit 11...
Al met al, gewoon fijn
morgen gaan we samen iets lekkers bakken samen 
SPOILERMet dat ik op verzenden druk, echt gegil van buiten alsof er ik weet niet wat aan de hand is... zit er een steekvliegje oid op M. blinde paniek...
[ Bericht 27% gewijzigd door Nijna op 17-07-2015 14:13:30 ]
Ik lees ineens allemaal horrorverhalen van tandartsen over verwaarloosde gebitten bij kinderen.
Wat ben ik dan blij dat we dit tandartstraject zijn ingegaan dit jaar. Ik had af en toe echt de neiging om het op te geven, zo zwaar vond ik het. Elke maand minimaal 2x naar de tandarts, maar het heeft echt wat opgeleverd. Poetsen met een elektrische tandenborstel was ons nooit gelukt, zo eng vond hij dat. Maar nu heeft de tandarts hem de laatste keer een 7,5 voor poetsen gegeven en gezegd dat hij het naar een 10 kon krijgen als hij met een elektrische tandenborstel ging poetsen. En vorige week heeft hij dan toch die overstap gemaakt, want hij wil wel heel graag een 10 krijgen.
En de nieuwe afspraak is pas in oktober. Doorzetten loont!
Mijn alter ego (
) schrijft sinds een maandje blogs op de site moodkids.nl over de autisme van haar oudste kind. Ze staan geordend onder het volgende kopje:
http://www.moodkids.nl/lifestyle/leven-met-autisme
Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Een kennis van ons overweegt vanwege werk naar NL te emigreren. Haar zoon van 4 heeft een lichte vorm van autisme, en een hoog IQ. Hij is gediagnosticeerd in de USA. Hij gaat nu naar een gewone school.
Kun je in Nederland een bijdrage krijgen voor extra begeleiding thuis als het kind naar een reguliere school gaat? Zoiets hebben ze nu wel in de USA geloof ik.
Verder las ik bovenin dit topic wat overwegingen over gewone school of aangepaste school. Wat een dilemma's allemaal. Maar jullie kinderen boffen maar met ouders die zich zo informeren en zo reflecteren hier
In onze vriendenkring is er een stelletje met een autistisch kind, een jongetje van 6. Kan niet praten en is redelijk onhandelbaar. Daarnaast hebben ze nog 2 kindjes. Ze moeten vaak afspraken afzeggen omwille van hun zoon en dat valt vaak niet in goede aarde bij de rest van de vriendengroep. Snap dat gewoon niet.. 3 kinderen lijkt me al vrij pittig, en als 1 daarvan autistisch is.. pfoe. Respect.
Ik zal haar dit topic wel laten lezen, misschien vindt ze veel herkenbaarheid en wilt ze meeposten
Dank voor je input.quote:
Ik vind je blogs wel heel erg kort, Davientje. Voor mij te kort om er echt herkenning in te vinden.
Wat zou je verder nodig hebben voor herkenning? De site bevat meestal dergelijke korte blogjes.
Mis je de verdieping?
Ja, ik mis inderdaad verdieping. Je stipt dingen aan, maar de echte impact daarvan of op jou en de rest van het gezin zie ik niet.quote:
[..]
Dank voor je input.
Wat zou je verder nodig hebben voor herkenning? De site bevat meestal dergelijke korte blogjes.
Mis je de verdieping?
Ik kan bijvoorbeeld uren praten, denken en dubben over vakantie en wat dat teweeg brengt en dat we ondanks enorm goede voornemens uiteindelijk maar weer voor het zoveelste jaar besluiten dat de stress van het op vakantie gaan vast niet opweegt tegen de ontspanning die het op zou moeten leveren. En dat ik dan blij ben dat er mensen zijn die onze worsteling zien en dan aanbieden dat mijn oudste met hen mee kan op vakantie.
En dat ik dan enorm blij ben dat zij wel op vakantie gaat, maar tegelijkertijd ook verdrietig dat we dat als gezin niet voor elkaar krijgen. En dat ik mezelf dan ook weer kwalijk neem dat ik het ook gewoon niet aandurf om als gezin op vakantie te gaan.
Etc. etc., het is die worsteling en die constante afwegingen maken waar ik de herkenning voor zoek.
En jouw blog is misschien helemaal niet bedoeld om dat weer te geven, maar dat is de associatie die ik heb bij de dynamiek in het gezin...
Je hebt hier ZIN en PGB wat je kan proberen aan te vragen als er hulp of begeleiding thuis nodig is. Ongeacht of je naar regulier of speciaal onderwijs gaat.quote:
Mag ik even inbreken met een vraag?
Een kennis van ons overweegt vanwege werk naar NL te emigreren. Haar zoon van 4 heeft een lichte vorm van autisme, en een hoog IQ. Hij is gediagnosticeerd in de USA. Hij gaat nu naar een gewone school.
Kun je in Nederland een bijdrage krijgen voor extra begeleiding thuis als het kind naar een reguliere school gaat? Zoiets hebben ze nu wel in de USA geloof ik.
Verder las ik bovenin dit topic wat overwegingen over gewone school of aangepaste school. Wat een dilemma's allemaal. Maar jullie kinderen boffen maar met ouders die zich zo informeren en zo reflecteren hier
Ze willen hier kinderen volgens mij zoveel mogelijk op het regulier onderwijs hebben, maar hoe dat precies zit weet ik eigenlijk niet.
Ik vind eigenlijk dat ook het hele autisme niet goed wordt belicht. Juist als daar je blog over gaat dan lijkt mij dat daar je zwaartepunt ligt. Dit zijn gewoon verhaaltjes over een gezin en de situaties die beschreven worden kunnen zich overal voordoen en zijn niet perse autisme gerelateerd.quote:
[..]
Ja, ik mis inderdaad verdieping. Je stipt dingen aan, maar de echte impact daarvan of op jou en de rest van het gezin zie ik niet.
Ik kan bijvoorbeeld uren praten, denken en dubben over vakantie en wat dat teweeg brengt en dat we ondanks enorm goede voornemens uiteindelijk maar weer voor het zoveelste jaar besluiten dat de stress van het op vakantie gaan vast niet opweegt tegen de ontspanning die het op zou moeten leveren. En dat ik dan blij ben dat er mensen zijn die onze worsteling zien en dan aanbieden dat mijn oudste met hen mee kan op vakantie.
En dat ik dan enorm blij ben dat zij wel op vakantie gaat, maar tegelijkertijd ook verdrietig dat we dat als gezin niet voor elkaar krijgen. En dat ik mezelf dan ook weer kwalijk neem dat ik het ook gewoon niet aandurf om als gezin op vakantie te gaan.
Etc. etc., het is die worsteling en die constante afwegingen maken waar ik de herkenning voor zoek.
En jouw blog is misschien helemaal niet bedoeld om dat weer te geven, maar dat is de associatie die ik heb bij de dynamiek in het gezin...
Jouw verhalen over de taxi of de tandarts, het ontbreken van een trampoline, daarin lees je echt het verschil met een "normaal" gezin.
Kunnen de kinderen het wat handelen?
Nope. Blij dat ik maandag mag werken.quote:
Hoe gaat het vakantieritme bij jullie?
Kunnen de kinderen het wat handelen?
Maar ja, voor hem is dat wel gerechtvaardigd. We gaan al niet naar pretparken of op vakantie, dus de kermis is eigenlijk zijn vakantie. Blijft apart dat een kind dat zo gevoelig is voor prikkels volledig gefascineerd is door een kermis, waar alleen maar prikkels zijn.
Livelink, wat leuk dat de kermis zo goed is bevallen. Heeft hij inderdaad toch een beetje vakantie gevierd
Ik word ook knetter van dat lawaai en lichten op de kermis, hoe houdt J zich zo goed staande daar? En lukt bijvoorbeeld een pretpark niet?
Als we gaan op een moment dat het heel rustig is, dan gaat het prima. Het is alleen zo lastig om zo'n moment te vinden.
De kermis is qua drukte wel goed te doen en je hoeft niet te wachten voor een attractie (of hooguit 1 rondje).
Ik weet niet hoe jullie er over denken, maar is aan autipas misschien een optie? Dan mogen jullie via de uitgang naar binnen om zo te wachttijden te omzeilen.quote:
Een pretpark lukt niet vanwege de lange rijen en de drukte. De attracties zelf vindt hij geweldig.
Als we gaan op een moment dat het heel rustig is, dan gaat het prima. Het is alleen zo lastig om zo'n moment te vinden.
De kermis is qua drukte wel goed te doen en je hoeft niet te wachten voor een attractie (of hooguit 1 rondje).
Tja, ik ben een beetje anti auti-pas als het daarom gaat. Ik vind toch dat het een verkeerd signaal is om hem te leren dat iedereen zich wel aanpast aan hem, terwijl dat niet de dagelijkse praktijk zal zijn in zijn latere leven. En voor dingen die echt belangrijk zijn passen we ons al genoeg aan hem aan. En pretparken horen wat mij betreft niet bij de zaken die echt belangrijk zijn. Gek genoeg is dat voor mij een heel principieel punt en trek ik daar ook echt de grens.quote:
[..]
Ik weet niet hoe jullie er over denken, maar is aan autipas misschien een optie? Dan mogen jullie via de uitgang naar binnen om zo te wachttijden te omzeilen.
Ik denk dat het omzeilen van wachtrijen het aantal prikkels en ontbreken van vaste structuur niet minder maakt.quote:
[..]
Tja, ik ben een beetje anti auti-pas als het daarom gaat. Ik vind toch dat het een verkeerd signaal is om hem te leren dat iedereen zich wel aanpast aan hem, terwijl dat niet de dagelijkse praktijk zal zijn in zijn latere leven. En voor dingen die echt belangrijk zijn passen we ons al genoeg aan hem aan. En pretparken horen wat mij betreft niet bij de zaken die echt belangrijk zijn. Gek genoeg is dat voor mij een heel principieel punt en trek ik daar ook echt de grens.
De pas is denk ik wel handig om zo bij je te dragen mocht er een gelegenheid voordoen dat andere mensen moeten helpen ofzo.
Ja, dat laatste denk ik ook wel. Als hij meer zelfstandig op pad gaat, is het misschien handig om te hebben. Maar dat is nu nog niet echt het geval. En hem kennende zal hij in situaties dat het nodig is echt zijn autipas niet laten zien. Dat is dan echt iets wat hij moet (en wil) leren. Dus op dit moment zie ik nog geen voordelen aan zo'n pas.quote:
[..]
Ik denk dat het omzeilen van wachtrijen het aantal prikkels en ontbreken van vaste structuur niet minder maakt.
De pas is denk ik wel handig om zo bij je te dragen mocht er een gelegenheid voordoen dat andere mensen moeten helpen ofzo.
Wat ik hem tot nog toe heb geleerd en zelf ook toepas is dat we weggaan uit situaties die moeilijk zijn. Behalve bij ziekenhuizen en artsen heb ik eigenlijk ook nooit in een situatie gezeten dat ik vertel dat hij autistisch is. Als hij zich in het openbaar misdraagt, haal ik hem weg en verontschuldig ik me bij de betrokkenen, indien nodig. Maar ik gebruik zijn autisme dan niet als excuus.
[ Bericht 3% gewijzigd door livelink op 26-07-2015 13:21:20 ]
Ik heb persoonlijk zoiets van; zij (algemeen) moeten zich al zo vaak aanpassen in het dagelijks leven, dan mag die ene keer ontspanning best een uitzondering zijn.
Eh, ik zie niet hoe een druk pretpark ontspannend is voor iemand met autisme. Misschien wil je het erg graag en heb je het ervoor over om een week van de rel te zijn, maar ontspannend past niet erg.quote:
Goed en helder uitgelegd
Ik heb persoonlijk zoiets van; zij (algemeen) moeten zich al zo vaak aanpassen in het dagelijks leven, dan mag die ene keer ontspanning best een uitzondering zijn.
Een autipas om lange wachtrijen te ontlopen in de efteling vind ik echt absurd.
Nou omdat J bijvoorbeeld de attracties wel leuk vindt. Ik weet niet hoe hij er na de tijd op reageert natuurlijk.quote:
[..]
Eh, ik zie niet hoe een druk pretpark ontspannend is voor iemand met autisme. Misschien wil je het erg graag en heb je het ervoor over om een week van de rel te zijn, maar ontspannend past niet erg.
Een autipas om lange wachtrijen te ontlopen in de efteling vind ik echt absurd.
Ik vind kermis ook echt wel anders dan een dagje pretpark. Op de kermis lopen wij bv een uurtje of misschien 1,5. En dan kun je terug in het ritme.quote:
[..]
Nou omdat J bijvoorbeeld de attracties wel leuk vindt. Ik weet niet hoe hij er na de tijd op reageert natuurlijk.
Een dagje pretpark begint al met een reis erheen, kaartjes kopen, ergens eten, veel mensen, veel geluid. En ga maar door.
Dat is ook zo, maar iedereen reageert er weer anders op natuurlijk.quote:
[..]
Ik vind kermis ook echt wel anders dan een dagje pretpark. Op de kermis lopen wij bv een uurtje of misschien 1,5. En dan kun je terug in het ritme.
Een dagje pretpark begint al met een reis erheen, kaartjes kopen, ergens eten, veel mensen, veel geluid. En ga maar door.
Maar als het niet wil dan wil het niet en is het inderdaad beter om alternatieven te zoeken
Hoe gaat jouw J met zulke uitjes om?
Wij gaan eigenlijk nooit naar pretparken. Ik vind het zelf al een regelrechte ramp, met leyla is het gezeik qua eten en bram is te klein voor alles.quote:
[..]
Dat is ook zo, maar iedereen reageert er weer anders op natuurlijk.
Maar als het niet wil dan wil het niet en is het inderdaad beter om alternatieven te zoeken
Hoe gaat jouw J met zulke uitjes om?
Onze uitjes bestaan uit strand of zwembad of het bos in. En natuurlijk de kermis in ons dorp of het dorp naast ons vaak ook. Klinkt misschien saai maar we zijn eigenlijk heel vaak iets doen en dat gaat over het algemeen gewoon goed.
Dat klinkt alles behalve saai hoorquote:
[..]
Wij gaan eigenlijk nooit naar pretparken. Ik vind het zelf al een regelrechte ramp, met leyla is het gezeik qua eten en bram is te klein voor alles.
Onze uitjes bestaan uit strand of zwembad of het bos in. En natuurlijk de kermis in ons dorp of het dorp naast ons vaak ook. Klinkt misschien saai maar we zijn eigenlijk heel vaak iets doen en dat gaat over het algemeen gewoon goed.
Het is natuurlijk ook leuker om drie keer wat kleiners te doen dan 1 keer zo'n groot pretpark. Over twee week is er feestweek in het dorp naast ons, dan gaan we ook weer naar de kermis
Het verschil met de kermis is wel enorm, hoor. In een pretpark ben je een hele dag (anders is het weer zonde van het geld) en ver van huis. Plus inderdaad de reis er naar toe.quote:
[..]
Nou omdat J bijvoorbeeld de attracties wel leuk vindt. Ik weet niet hoe hij er na de tijd op reageert natuurlijk.
Op de kermis kan hij naar huis gaan wanneer het hem te veel wordt en dan later weer terug gaan.
Het is vooral die vrijheid die het beter maakt. Als J. het gevoel heeft dat hij elk moment weer naar huis kan gaan als het hem te veel wordt, kan hij ook meteen veel meer hebben.
Drukke zwembaden, pretparken en indoor speeltuinen gaan we niet meer naartoe met hem. Voor de rest gaan we inderdaad veel met hem sporten. Mountainbiken, wandelen en naar klimbossen bijvoorbeeld. En zwemmen in een recreatieplas bij ons in de buurt. Zolang er geen glijbanen zijn gaat dat ook goed.
Wandelen of fietsen. Sport is een goede uitlaatklep. Afmatten.quote:
[..]
Het verschil met de kermis is wel enorm, hoor. In een pretpark ben je een hele dag (anders is het weer zonde van het geld) en ver van huis. Plus inderdaad de reis er naar toe.
Op de kermis kan hij naar huis gaan wanneer het hem te veel wordt en dan later weer terug gaan.
Het is vooral die vrijheid die het beter maakt. Als J. het gevoel heeft dat hij elk moment weer naar huis kan gaan als het hem te veel wordt, kan hij ook meteen veel meer hebben.
Drukke zwembaden, pretparken en indoor speeltuinen gaan we niet meer naartoe met hem. Voor de rest gaan we inderdaad veel met hem sporten. Mountainbiken, wandelen en naar klimbossen bijvoorbeeld. En zwemmen in een recreatieplas bij ons in de buurt. Zolang er geen glijbanen zijn gaat dat ook goed.
We waren er 2 dagen en zijn ook beide dagen niet de hele dag geweest, de eerste dag op ons gemak die kant op, even het park in (maar wat was het druk, bah). De 2e dag was het rustig, zijn we halverwege de middag lekker richting huis gegaan.
En zo is het dan te behappen. We hebben wel thuis al bekeken waar ze graag in zouden willen en met wachttijden enzo bekeken wat te doen was.
We hebben geen autipas (overigens heb je bij de efteling een doktersverklaring nodig), maar voor zulke dingen zou ik het meer als achter de hand zien. Ik zou dan niet per definitie die rijen gaan ontlopen, maar als ze iets heel graag zou willen en dan op een rustiger plekje zou kunnen wachten... tja waarom dan niet. Maar we hebben niet zo'n ding en bij de efteling hebben we ook niet gebruik gemaakt van de mogelijkheden.
Ik vind het trouwens voor mezelf heel veel uitmaken of de prikkels, prikkels zijn die ik zelf uitkies of prikkels die me "overkomen".
Een buur die zn muziek hard heeft staan of iemand die met een pen tikt is heel vervelend, maar als ik in mn auto de muziek hard zet, zelf. Dan kan ik dat best heel fijn vinden...
Wat betreft het vakantieritme... de kinderen zijn een paar daagjes bij opa en oma nu.
Maar daarna gaan we langzaamaan weer wat terug richting schoolritme, weer iets meer letten op de bedtijd en aangezien mijn man weer moet werken vanaf komende maandag zullen ze ook wel weer eerder wakker gaan worden 's morgens. Zo rollen we er hopelijk alvast een beetje in weer...
SPOILERWe zijn net op de helft. Ze gaan in de loop van de week naar hun vader, geen ritme, geen regels. Komen pas zondags terug, maandag meteen naar school, nieuwe groep nieuwe juf. Ik zeg ik heb minimaal een week een kind van de rel.
Uiteindelijk hebben we samen de "last". Die 2 dagen per weken zijn verwaarloosbaar.quote:
Ja, dat begrijp ik. Ik ben blij dat wij die last dan nog samen kunnen delen. Ook al is dat ook niet altijd even makkelijk, maar beter dan de situatie waar jij in zit.
Tico; Mooi %$@ is dat, ik weet er helaas alles van. Is er geen mogelijkheid dat ze bijvoorbeeld op vrijdag al terug naar huis komen? Zodat ze/J kan aarden en zich mentaal kan voorbereiden op het nieuwe schooljaar?
Nijna; Ook erg herkenbaar. Ik kan ook slecht tegen herhalende geluiden, bijvoorbeeld als de jongens hierachter op het schoolplein steeds de bal tegen het metalen hek schoppen. Idem met hard lawaai wat ik zelf niet onder controle heb.
Laatst is een van z'n therapeuten op de opvang geweest om hem te observeren, daar vielen bepaalde dingen toch op, terwijl de juffen het niet opmerken. Veel tips en tricks gegeven en ik zie nu weken later al een hele verandering!
Thuis trouwens ook, het contact verloopt steeds ''natuurlijker'' en de therapeut zag ook dat Billy met mij veel makkelijker contact maakt dan met vreemden. Dat is wel een mooi compliment
Hij is ook minder agressief en gefrustreerd, omdat hij zich verbaal beter kan uiten.
Hij is nog wel heel erg druk, zowel lichamelijk als verbaal. Overal ziet hij dingen, neemt alle prikkels op. Dat verwerken lukt niet altijd, waardoor hij nóg drukker wordt.
Ook vergeet hij niks, vind dat zo bijzonder
De stomste details van maanden terug kan hij zich herinneren, zoals een spin die ik eens heb opgezogen in de kruimeldief. Zei hij laatst; kijk spin weg!Tevens is ie gestart op het MOD,dat vindt ie geweldig! Twee keer per week een halve dag en hij is dolenthousiast wanneer is naar ' school ' mag. Logopediste heeft hem gescreend,hij heeft een kleine taalachterstand maar daar gaan ze mee aan het werk.
Nog niet zolang geleden kwam je je hier ''melden'' en nu al zoveel bereikt!
ook zijn er veel namen die ik denk te herkennen, maar waarvan ik schrik dat er autisme speelt.
Volgens mij is het een aardige hoeveelheid om bij te lezen, althans... ik heb je een tijdje niet online gezien.
Hier geen autisme aan de orde bij de kinderen (ik heb er sinds een maand 2!) maar ik lees hier vaak even bij over J van Livelink en Billy van Poestokje
dit kostte mij 3 wekenquote:
Hallo Oxy, groetjes
Volgens mij is het een aardige hoeveelheid om bij te lezen, althans... ik heb je een tijdje niet online gezien.
J van Tico
J van Livelink
r van Troel
en dan ben ik wel, het spoor bijster na alle veranderingen.
Ik heette vroeger Mwanatabu en mijn (oudste) zoon heet nog steeds Lukas.
Ik hoop met jou dus ook
Ik geef soms ook lezingen over autisme.
Echt? Nou, als je eens in de regio Zwolle of Apeldoorn mensen de les leestquote:
En dat klopt volkomen. Ik ben nu al meerdere keren verhuist, en wel op mijn plek nu.
Ik geef soms ook lezingen over autisme.
dan kom ik graag kijken als dat kan.Als Jen zo met zichzelf in de knoop zit zou ik zo graag willen dat ze kon vertellen wat er dan is, waar ze tegenaan loopt en wat ik voor haar kan doen. Maar dat is precies het lastige, ze weet het zelf ook niet, kan het niet onder woorden brengen en heeft geen idee wat haar behoeften zijn op die momenten. Bovendien, als ze echt slecht in dr velletje zit is überhaupt op een normale manier een gesprek voeren al erg lastig. Dat gaat vanuit haar kant dan meestal brullend
.Doorzetter!quote:
En ik sluit me aan bij wat Tico zegt, ik vind jouw bijdragen altijd wel prettig (wat ik tot nog toe van je heb gelezen), je kan goed uitleggen wat er gebeurd in bepaalde situaties. En ook al is het niet altijd voor iedereen hetzelfde, soms helpt het wel om net even op een andere manier te kunnen kijken.
Vandaag mocht Ief weer naar school en na een paar wenweken heeft ie nu zijn koppigheid durven tonen hahahah....Thuis soms heel frustrerend ( het is nl. Een groot drama wanneer zijn zus de deur wil open doen I.p.v dat hij dat doet bijv.) maar ook wel weer typisch I.
Tijdens het opruimen van het buitenspeelgoed had ie alles keurig binnen in het schuurtje gezet, op een rij, en daarna moest de deur dicht en op slot van hem. Toen de leiding aangaf dat de deur nog niet op slot hoefde, had meneer daar geen boodschap aan. Hij bleef er gewoon zwijgend bij staan tot het op slot ging....
Hoe deden andere mama's dat toen hun kinderen nog wat kleiner waren? I. Is twee en we zijn het hier al zo gewend dat hij al snel zijn weg mag volgen ( behalve als het echt niet kan). Zelfs zijn zussen doen al concessies... Zijn zusje van vijf doet al zonder verder na te denken( bij deurincidenten bijv); deur weer dicht en laat het hem nog een keer zelf doen.
Ik wil voorkomen dat de meiden het idee krijgen dat hij meer ' mag'
Ik ben vrij streng, nee = nee en daar valt niet mee te onderhandelen. Ik hou niet zo van dat prinsessengedrag dat je kind alles maar moet kunnen, zo werkt het in de echte wereld ook niet.
En dat is ook oké, hij begrijpt het en weet ook welke grenzen hij wel of niet over mag.
Prinsengedrag is het absoluut niet, het is gewoon moeilijk (en nee, hij is niet afleidbaar met andere dingen, wat in zijn koppie zit gaat der niet/lastig uit) omdat bij elke keer te doen. Want naast een klein manneke met ASS kenmerken is het ook nog gewoon een dwarse peuter....
Voor een kind met autisme zijn routines die voor ons niet zo belangrijk zijn, vaak wel heel belangrijk. De deur dichtdoen, een volgorde van aankleden aanhouden, een bepaald ritueel in de supermarkt, Een peuter zonder autisme heeft al veel behoefte aan regelmaat, voorspelbaarheid en autonomie. Laat staan een peuter met autisme. Dat is géén prinsessengedrag, dat is inherent aan de manier van informatie verwerken van een kind met autisme. Routine weg = chaos, angst, paniek. Ik zou hier omwille van het gevoel van de rust en het gevoel van veiligheid van je kind hier dus wel een eind in meegaan. Want als jij als ouder hem hierin niet begrijpt - voor zover als mogelijk - en zijn specifieke behoeften erkent, wie doet het dan wel? Natuurlijk mag je dingen verbieden, bijvoorbeeld als ze gevaarlijk zijn. Het is dan echter wel belangrijk om ook daarin rekening te houden met de nood aan routine en voorspelbaarheid. Bijvoorbeeld door steeds op dezelfde manier te corrigeren, je kind weg te halen uit de situatie en bij nieuwe situaties vooraf uit te leggen wat er gaat gebeuren.
'Concessies doen' en 'rekening houden met anderen' zijn heel belangrijke sociale vaardigheden, maar mijn ervaring (ik werk met kinderen met autisme) is dat zij hier pas veel later aan toe zijn dan andere kinderen. Waar sommige kinderen met 3 jaar al leren dat een ander andere wensen heeft dan zijzelf en daar enigszins rekening mee kunnen houden, leert een kind met autisme dat soms pas met 5, 8 14 of nooit. Voor die tijd heeft je kind daar geen inzicht in en overschat je hem door dat wel te verwachten, wat alleen maar tot frustratie leidt. Bovendien: dat jij hem thuis dingen verbiedt omdat hij 'concessies moet doen', heeft dus niet tot gevolg dat hij op school (die nog lang niet in zicht is) meer bereidt is concessies te doen aan de leerkracht of andere kinderen. Dat is namelijk een compleet andere situatie en een kind met autisme zal de ervaringen van thuis niet snel toepassen op school.
Ik sluit me trouwens wel bij Tico aan m.b.t. het leren reguleren van emoties. Dat is belangrijk. De emoties van je kind erkennen, benoemen en manieren aanreiken om ermee om te gaan. Dit heeft alleen geen zin als je kind compleet overweldigd wordt door emoties. Nog een reden om de hoeveelheid frustratie die je kind ervaart te doseren. Dus inderdaad: pick your battles.
Voorbeeld; laatst vertelde iemand dat haar zus het vervelend vond dat haar dochter bleef huilen omdat ze niet op een of andere wipkip mocht. Moeder zei toen dat kind best verdrietig hierom mocht zijn.
Geen idee wel topic en wat voor context.
Ik hou daar niet van. Billy kan ook in extremen gaan wbt zijn emoties. Janken tolereer ik niet, dat wordt gelijk duidelijk gemaakt.
Ik leer hem dat huilen goed is, als hij geschrokken is of pijn heeft. Dan wordt hij ook extra geknuffeld.
Maar gejengel en gejank omdat hij z'n zin niet krijgt?! Nee, ik vind dat dat niet een kwestie is van ''verdrietig zijn''.
Even buiten het autisme: een kind mag toch ook verdrietig zijn dat hij zijn zin niet krijgt? Daarmee krijgt het dan niet alsnog zijn zin, maar het is toch ook niet leuk als het niet gaat zoals je wil? Daar hebben volwassenen vaak genoeg nog moeite mee, dus waarom zouden kinderen dan hun teleurstelling en verdriet daarover maar moeten wegslikken?quote:
Eerst; dat prinsessengedrag was in het algemeen, absoluut niet bedoeld voor jullie!
Voorbeeld; laatst vertelde iemand dat haar zus het vervelend vond dat haar dochter bleef huilen omdat ze niet op een of andere wipkip mocht. Moeder zei toen dat kind best verdrietig hierom mocht zijn.
Geen idee wel topic en wat voor context.
Ik hou daar niet van. Billy kan ook in extremen gaan wbt zijn emoties. Janken tolereer ik niet, dat wordt gelijk duidelijk gemaakt.
Ik leer hem dat huilen goed is, als hij geschrokken is of pijn heeft. Dan wordt hij ook extra geknuffeld.
Maar gejengel en gejank omdat hij z'n zin niet krijgt?! Nee, ik vind dat dat niet een kwestie is van ''verdrietig zijn''.
Omdat het geen verdriet is, maar puur de kont tegen de krib gooien en hysterisch worden.quote:
[..]
Even buiten het autisme: een kind mag toch ook verdrietig zijn dat hij zijn zin niet krijgt? Daarmee krijgt het dan niet alsnog zijn zin, maar het is toch ook niet leuk als het niet gaat zoals je wil? Daar hebben volwassenen vaak genoeg nog moeite mee, dus waarom zouden kinderen dan hun teleurstelling en verdriet daarover maar moeten wegslikken?
Ik doe niet aan ''pick your battles'', hij moet leren dat nou eenmaal niet alles kan en mag.
Daarnaast hoort het bij opgroeien, je kunt er maar beter zo vroeg bij zijn. Nee = nee, en vaak voor je eigen bestwil.
Het kind kan dat toch wel als verdriet voelen? Daar kun jij niet over oordelen. Je kunt een kind wel leren dat als het dat verdriet voelt, het niet hysterisch hoeft te worden, maar het anders kan uiten, omdat de uiting anders kan.quote:
[..]
Omdat het geen verdriet is, maar puur de kont tegen de krib gooien en hysterisch worden.
Ik doe niet aan ''pick your battles'', hij moet leren dat nou eenmaal niet alles kan en mag.
Daarnaast hoort het bij opgroeien, je kunt er maar beter zo vroeg bij zijn. Nee = nee, en vaak voor je eigen bestwil.
Daarmee leert het kind nog steeds dat niet alles kan en mag, maar dat het daar ook teleurgesteld over mag zijn. Dat de gevoelens van het kind legitiem zijn.
Maar goed, ik weet niet in hoeverre dit opgaat voor kinderen met een stoornis in het autistische spectrum.
En dat leg ik hem ook uit en hij begrijpt dat ook.quote:
[..]
Het kind kan dat toch wel als verdriet voelen? Daar kun jij niet over oordelen. Je kunt een kind wel leren dat als het dat verdriet voelt, het niet hysterisch hoeft te worden, maar het anders kan uiten, omdat de uiting anders kan.
Daarmee leert het kind nog steeds dat niet alles kan en mag, maar dat het daar ook teleurgesteld over mag zijn. Dat de gevoelens van het kind legitiem zijn.
Maar goed, ik weet niet in hoeverre dit opgaat voor kinderen met een stoornis in het autistische spectrum.
Dit is ook een kwestie van duidelijkheid hè, hij weet wat wel en niet kan/mag. Dat vind ik belangrijker, dat hij niet de ene keer iets wel mag en de andere keer niet. Ik ben daar vrij consequent in.
Ik m'n omgeving zie ik heel andere dingen, daar leert het kind om maar zo hard mogelijk te gillen en hysterisch te doen, zodat ouders voor ''pick your battles'' kiezen en het kind z'n zin krijgt.
En het staat nu op papier heel wrang, het is absoluut niet zo dat Billy nérgens verdrietig om mag zijn. Maar sommige zaken zijn de hysterie niet waard en dat leg ik hem dan ook uit.
Ik las ooit ergens dat zoiets voor een kind kan voelen zoals wij ons voelen na een verbroken relatie (want niks gewend, onvolgroeid etc). Klok klepel nu, maar is me wel van bijgebleven dat het erger kan voelen dan je denkt.
Thanx! Het is voor mij(ons) echt zoeken nog, en dat zal misschien ook wel zo blijven. Structuur is hier thuis genoeg, onze oudste heeft ADHD en krijgt ook de nodige sturing.quote:
Ik denk dat het verstandig is om goed af te wegen met welke reden je wel of niet ingrijpt.
Voor een kind met autisme zijn routines die voor ons niet zo belangrijk zijn, vaak wel heel belangrijk. De deur dichtdoen, een volgorde van aankleden aanhouden, een bepaald ritueel in de supermarkt, Een peuter zonder autisme heeft al veel behoefte aan regelmaat, voorspelbaarheid en autonomie. Laat staan een peuter met autisme. Dat is géén prinsessengedrag, dat is inherent aan de manier van informatie verwerken van een kind met autisme. Routine weg = chaos, angst, paniek. Ik zou hier omwille van het gevoel van de rust en het gevoel van veiligheid van je kind hier dus wel een eind in meegaan. Want als jij als ouder hem hierin niet begrijpt - voor zover als mogelijk - en zijn specifieke behoeften erkent, wie doet het dan wel? Natuurlijk mag je dingen verbieden, bijvoorbeeld als ze gevaarlijk zijn. Het is dan echter wel belangrijk om ook daarin rekening te houden met de nood aan routine en voorspelbaarheid. Bijvoorbeeld door steeds op dezelfde manier te corrigeren, je kind weg te halen uit de situatie en bij nieuwe situaties vooraf uit te leggen wat er gaat gebeuren.
'Concessies doen' en 'rekening houden met anderen' zijn heel belangrijke sociale vaardigheden, maar mijn ervaring (ik werk met kinderen met autisme) is dat zij hier pas veel later aan toe zijn dan andere kinderen. Waar sommige kinderen met 3 jaar al leren dat een ander andere wensen heeft dan zijzelf en daar enigszins rekening mee kunnen houden, leert een kind met autisme dat soms pas met 5, 8 14 of nooit. Voor die tijd heeft je kind daar geen inzicht in en overschat je hem door dat wel te verwachten, wat alleen maar tot frustratie leidt. Bovendien: dat jij hem thuis dingen verbiedt omdat hij 'concessies moet doen', heeft dus niet tot gevolg dat hij op school (die nog lang niet in zicht is) meer bereidt is concessies te doen aan de leerkracht of andere kinderen. Dat is namelijk een compleet andere situatie en een kind met autisme zal de ervaringen van thuis niet snel toepassen op school.
Ik sluit me trouwens wel bij Tico aan m.b.t. het leren reguleren van emoties. Dat is belangrijk. De emoties van je kind erkennen, benoemen en manieren aanreiken om ermee om te gaan. Dit heeft alleen geen zin als je kind compleet overweldigd wordt door emoties. Nog een reden om de hoeveelheid frustratie die je kind ervaart te doseren. Dus inderdaad: pick your battles.
Poesopstokje, ik vind het echt knap dat Billy dat al begrijpt ( niet aanvallend bedoeld) want volgens mij is hij niet zoveel ouder als I. Toch? Wanneer ie in de paniek/hysterie schiet dan kan ik vertellen wat ik wil, maar stoppen doet hij niet. Negeren is het beste, hij moet het echt ' ondergaan'.
Billy is nu 2 jaar en 8 maand.quote:
[..]
Thanx! Het is voor mij(ons) echt zoeken nog, en dat zal misschien ook wel zo blijven. Structuur is hier thuis genoeg, onze oudste heeft ADHD en krijgt ook de nodige sturing.
Poesopstokje, ik vind het echt knap dat Billy dat al begrijpt ( niet aanvallend bedoeld) want volgens mij is hij niet zoveel ouder als I. Toch? Wanneer ie in de paniek/hysterie schiet dan kan ik vertellen wat ik wil, maar stoppen doet hij niet. Negeren is het beste, hij moet het echt ' ondergaan'.
Wat ik al zei, ik ben al vroeg begonnen met de emotie regulatie, we hebben een training gevolgd toen hij ruim een jaar was. Dit heeft z'n vruchten afgeworpen, hij kan z'n verdriet (of hysterie..) beter reguleren. Hij begrijp ook dat doordramgedrag onwenselijk is en accepteert een nee als antwoord.
Maar dit is MIJN kijk op de opvoeding, elk kind is anders en reageert anders. Ik vind dat dit voor ons werkt, daarnaast heb ik een team specialisten achter ons staan die mij en Billy begeleiden bij de opvoeding. Zij zien ook dat het aanzienlijk beter gaat dan een jaar terug.
Alles wat ik zeg is puur mijn mening, ik wil niemand kwetsen of voor het hoofd stoten.
Hier zou negeren totaal niet werken, omdat J dan net zo lang ongewenst gedrag zou vertonen tot ze toch een reactie krijgt. Hier werkt het juist om te blijven proberen door te dringen, blijven proberen te praten en blijven proberen een oplossing te vinden.quote:
[..]
Thanx! Het is voor mij(ons) echt zoeken nog, en dat zal misschien ook wel zo blijven. Structuur is hier thuis genoeg, onze oudste heeft ADHD en krijgt ook de nodige sturing.
Poesopstokje, ik vind het echt knap dat Billy dat al begrijpt ( niet aanvallend bedoeld) want volgens mij is hij niet zoveel ouder als I. Toch? Wanneer ie in de paniek/hysterie schiet dan kan ik vertellen wat ik wil, maar stoppen doet hij niet. Negeren is het beste, hij moet het echt ' ondergaan'.
En ook hier is een nee echt een nee, dat wil ik ook nog wel uitleggen mits normale reactie.
Hysterisch gedrag mag ze buiten uitzingen. Anders sloopt mevrouw mn huis en het is ook beter om lichamelijk afstand te hebben, voor haar en voor mij.
Er zijn dingen die gewoon echt nee zijn. Elkaar pijn doen mag niet, ook niet als je iemand vervelend vind of als iemand doorgaat met klieren (want hoe meegaand die kleine zus ook kan zijn, ze kan zich ook gewoon gedragen als een uitdagend klein zusje wat precies weet hoe ze grote zus op de kast moet krijgen, met als gevolg een trap/duw/mep enzovoort). En daar krijgt M. voor op haar kop, want dat doen we niet. En I. moet leren te stoppen als iemand zegt dat ze op moet houden.
Ik denk dat er met sommige dingen flexibeler omgegaan kan worden. Ligt er denk ik ook aan hoe je zelf in je vel zit, wat je zelf aan kan.
Als wij in het weekend een stuk willen fietsen met zn allen, dan wil M. standaard niet mee.
De ene keer zijn we daar heel vasthoudend in en zal ze gewoon op haar eigen fiets moeten, een andere keer is de tussenweg om haar dan achterop te zetten, zodat we in elk geval daar geen gedoe over hebben.
Ik denk dat het van zoveel dingen afhangt, je weet zelf het beste hoe duidelijk iets moet zijn voor je kind, of er enige flexibiliteit nodig is. Hoeveel je energie je er zelf voor hebt op dat moment.
We houden absoluut rekening met M. maar soms zal ze toch ook dingen moeten doen die ze minder leuk vindt, domweg omdat we niet altijd alleen maar precies zo kunnen doen als zij het wil. En dat leidt regelmatig tot gebrom, gebrul, geschreeuw.
Het is niet dat ze niet boos of verdrietig mag zijn. En soms is het gebrom ook goed te verklaren als je even terugkijkt, neemt niet weg dat we er wel wat van zeggen en proberen uit te leggen dat het ook voor anderen duidelijker is als je zegt dat je het niet leuk vindt of er boos/verdrietig om bent.
Vervolgens kreeg ik het verzoek om zijn medische dossier op te sturen naar de gemeente
Dus ik heb gezegd dat ik dat niet ging doen, omdat wij op dit moment geen beroep doen op de gemeente, behalve dan voor leerlingenvervoer, maar daarvoor hebben ze al de indicatieformulieren. Dat werd maar vreemd gevonden en ze zouden regelen dat de coordinator jeugdzorg mij ging bellen. Ik vind het allemaal best, hij mag mij bellen, maar ik snap de gang van zaken toch niet helemaal...
Heb je hier iets aan?
http://www.ouders.nl/artikelen/bescherm-uw-jeugdzorg-dossier
http://www.ouders.nl/arti(...)n-voor-beroepsgeheim
Ja, daar heb ik zeker iets aan! Ik was hier vooraf al bang voor, eigenlijk. Ik zal blij zijn als we ook niet meer afhankelijk zijn van leerlingenvervoer en ik helemaal niks meer nodig heb van de gemeente.quote:
He bah livelink, bureacratisch geneuzel is het laatste wat je kunt gebruiken.
Heb je hier iets aan?
http://www.ouders.nl/artikelen/bescherm-uw-jeugdzorg-dossier
http://www.ouders.nl/arti(...)n-voor-beroepsgeheim
Vandaag kwamen er dus weer een paar langs en zitten bij ons op de trampoline. En na niet al te lange tijd hoor ik dus: 'van mijn ouders mogen we eigenlijk helemaal niet met jou spelen'. Ik weet dat dat speelt en ik weet ook precies welke ouders dat zijn. Nu was ik het zat en heb ik ze ook weggestuurd met de mededeling dat als ze van hun ouders niet bij ons mogen spelen ze ook maar niet bij ons langs moeten komen.
Met J. gesproken dat hij ook leuke vriendjes heeft wiens ouders hem wel gewoon accepteren en dat hij daar maar gewoon mee moet spelen. J. was wel verdrietig en ik ben boos en verdrietig. En zoals altijd valt het me weer op dat het de aardige en goed opgevoede kinderen zijn die wel mogen komen spelen en het de wat stoutere kinderen zijn wiens ouders het niet goed vinden.
Zou er een correlatie zijn tussen opvoeding en tolerantie?
Òh zeker weten! Er mogen hier ook kinderen uit een bepaald gezin niet spelen met mijn zoon ("Jouw papa is een moslim!") en dat is echt zo'n asociaal gezin dat als ik het goed zou beschrijven, je het af zou doen als over the top verzinsels.quote:
En ja hoor, het is weer vakantie en dus spelen er kinderen hier die hier normaal nooit spelen. Gisterenavond de hele bubs bij ons in de tuin en op de trampoline. Gezellig hoor, hoewel er maar een paar echte vrienden van J. bij zijn. De rest is allemaal jongere broertjes en zusjes, met wie J. helemaal niks heeft. Maar dat mag de pret niet drukken, iedereen is welkom.
Vandaag kwamen er dus weer een paar langs en zitten bij ons op de trampoline. En na niet al te lange tijd hoor ik dus: 'van mijn ouders mogen we eigenlijk helemaal niet met jou spelen'. Ik weet dat dat speelt en ik weet ook precies welke ouders dat zijn. Nu was ik het zat en heb ik ze ook weggestuurd met de mededeling dat als ze van hun ouders niet bij ons mogen spelen ze ook maar niet bij ons langs moeten komen.
Met J. gesproken dat hij ook leuke vriendjes heeft wiens ouders hem wel gewoon accepteren en dat hij daar maar gewoon mee moet spelen. J. was wel verdrietig en ik ben boos en verdrietig. En zoals altijd valt het me weer op dat het de aardige en goed opgevoede kinderen zijn die wel mogen komen spelen en het de wat stoutere kinderen zijn wiens ouders het niet goed vinden.
Zou er een correlatie zijn tussen opvoeding en tolerantie?
Ik ben blij toe dat ik dat tuig hier niet meer in de tuin heb, maar het steekt wel als iemand zoiets zegt over je kind. Niks van aantrekken, het zegt meer over hen dan over jullie
Jen en Leyla horen van ons dat we liever niet hebben dat ze met haar spelen. Het is een gemeen en vervelend meisje. (Jen dr fiets op slot zetten en sleutel in de put)
Ach, persoonlijk vind ik dat bij een echt goede opvoeding ook aandacht is voor anderen en hun tekortkomingen, inleven in elkaar en vooral blijven communiceren. Dus in plaats van je kind klakkeloos verbieden niet met Pietje te spelen omdat Pietje "raar" is, eens praten met de ouders van Pietje.quote:
Later bedacht ik me dat er misschien ook wel goed opgevoede kinderen zijn die niet met J. mogen spelen, maar die zijn dan ook zo goed opgevoed dat ze ook niet komen, natuurlijk
Ik heb hier meerdere kinderen met een etiketje in de buurt, en bij twee daarvan is goed met de ouders te praten. Dan kan ik daar veel meer van hebben. Van eentje is de vader gewoon heel onprettig: zijn zoon heeft het nooit gedaan, iedereen is gek behalve hij en bedreiging dit en dat. Mag jij raden welke kindjes wel en geen speelkameraadjes over hebben.
Ouders komen wel naar ons toe over gedrag van Jen. Ik leg dan gewoon uit dat Jen idd soms wat anders is. Maar dat ik misdragingen en of raar gedrag graag blijf horen en dat ik mn dochter daar ook echt gewoon op aanspreek.
Ik vraag ze wel of ze Jen verder wel met rust laten qua corrigeren van gedrag. Dat doen we zelf wel.
Het is kennelijk toch eng, omgaan met een kind dat op speciaal onderwijs zit. Dat is althans de enige reden die ik kan verzinnen waarom ze niet met hem mogen spelen.
Er zijn al jaren geen incidenten meer geweest met J. buiten, dus dat kan het niet zijn. En met deze kinderen zijn er sowieso nooit incidenten geweest.
Het zijn gek genoeg de kinderen waarmee wel incidenten zijn geweest in het verleden en waar we dus ook met de ouders contact hadden om die reden, die wel met J. mogen spelen. Die ouders en die kinderen kennen J. echt, terwijl de andere ouders waarschijnlijk alleen zijn reputatie kennen.
Misschien helemaal geen gek idee als manlief eens met die ouders gaat praten. Je hebt er denk ik niet zoveel mee te verliezen of denk je van wel?
M. heeft 1 vriendje met wie ze regelmatig speelt, dat klikt heel prettig. Hij heeft ook gewoon fijne ouders, die vinden niet zo gauw iets raar. Dat is super.
Maar verder... hier in de buurt wat kinderen, maar die zijn vooral jonger en dan is het vooral dat ze ermee speelt omdat ze met de jongste komen spelen bijvoorbeeld.
. Ik zou niet gaan smeken of ze wel mogen komen spelen. En eigenlijk heel fijn dat het wel ok gaat met spelen.feest of paniek?
Ik vind het voor mezelf wel weer lekker...
Ik hoop eigenlijk dat de structuur en regelmaat van het weer naar school gaan, een positief effect heeft op de rust
. Op zich heb ik het idee dat het wel rust heeft gegeven, maar dat er toch ook wel behoefte is aan meer structuur .We zullen zien hoe het gaat...
Gisteren zijn we terug gekomen van de vakantie. Weekje Ardennen. Was geslaagd en ging heel goed!
.We zullen zien. Van de week gelijk de leerkracht even aanschieten voor een afspraak over een week of 2. Kennis maken en een aantal dingen bespreken, ik hoop dat we weer iemand treffen waar we goed mee kunnen overleggen...
Kapstok is op een heel onlogische plek, dat wist ze dus ook niet meer. Dus we zijn er samen maar even heen gelopen. Ik ben benieuwd of ik straks nog wat te horen krijg
.. Juf even kort gesproken, eerste indruk is wel goed Ik weet dus nog niet helemaal hoe ik hiermee om moet gaan. We hebben besloten om het eerst maar eens aan te zien voordat we aan de bel trekken. Vorig jaar hebben we ook geklaagd en daar is toen niks mee gedaan (behalve dat we waarschijnlijk een sterretje achter onze naam hebben staan dat we lastige ouders zijn).
Je bent niet ondankbaar als je dit niet ok vindt hoor. Het is schandalig, niets anders.
Maar dat helpt je zo weinig he..?
Mijne is natuurlijk nog veel jonger, maar daar hanteren ze een strikte grens van een uur. Langere reistijd betekent dat er iets verandert in de schema's.
en dat enkele reis.... ik vind 't ook bizar lang! Dat is toch niet op te brengen? Hij heeft toch ook nog wat vrije tijd nodig op een dag. Ik vind ook echt dat je er nog een keer over moet beginnen hoor. Dan maar een zeur ouder.quote:
2 uur in de taxi?! Elke dag?? Nou daar zou ik ook woedeuitbarstingen van krijgen.
Je bent niet ondankbaar als je dit niet ok vindt hoor. Het is schandalig, niets anders.
Maar dat helpt je zo weinig he..?
Ja, maar vorig jaar heeft het ons niks opgeleverd. Ondanks dat er schijnbaar een regel is dat het maximaal 1,5 uur enkele reis mag zijn. De houding is toch wel 'graag of niet'. Als het aan mij lag zou ik al lang voor het niet zijn gegaan, maar mijn man denkt daar anders over.quote:
[..]
en dat enkele reis.... ik vind 't ook bizar lang! Dat is toch niet op te brengen? Hij heeft toch ook nog wat vrije tijd nodig op een dag. Ik vind ook echt dat je er nog een keer over moet beginnen hoor. Dan maar een zeur ouder.
Het alternatief is het openbaar vervoer en ik heb vertrouwen in dat J. dat kan. Hij is deze vakantie ook helemaal zelfstandig naar mijn ouders gegaan met de bus inclusief overstap. Dat ging hardstikke goed.
Het verschil is dat ik dagelijks gebruik maak van het openbaar vervoer en ik ben daar ook mee opgegroeid. Mijn man is een autorijder in hart en nieren. Hij komt niet verder dan de stoomtram als het gaat om ervaring met het ov. Voor hem is dat dus absoluut geen alternatief.
Met het ov is het 1 uur en 15 minuten. En dan moet hij twee bussen, dus 1 overstap. Tot Utrecht CS kunnen we samen reizen en dan hoeft hij dus alleen de laatste bus alleen. Terug moet hij dan wel helemaal alleen.quote:
http://www.leokannerhuis.nl/de-ov-coach
Hier wordt nagedacht om kinderen die nu met de taxi gaan recht te geven op een iPod touch met die app erop zodat ze zelfstandig met het ov kunnen reizen. Ov wordt dan ook door de gemeente vergoed natuurlijk.
Misschien kun je dat eens bij de ambtenaar of gemeenteraad aanzwengelen als het je iets voor J lijkt?
Sowieso kun je dat doen mbt die twee uur enkele reis reistijd natuurlijk, dat is wel extreem..
Ja, dat is wel de enige reden, Yppy. Ik heb ook een behoorlijke strijd moeten voeren om hem alleen naar mijn ouders te laten gaan. We hebben inmiddels wel afgesproken dat dit sowieso het laatste jaar zal zijn als het gaat om de taxi. Naar welke school hij volgend jaar ook gaat, hij zal dan niet meer met de taxi gaan. En als het nu problemen gaat geven, dan zal ook hij moeten accepteren dat er geen ander alternatief meer is.quote:
Dus eigenlijk is het enige wat je tegen houdt hem met het ov te laten gaan, de onbekendheid daarmee van je man? Het lijkt me voor J. zóveel fijner om zelf de touwtjes in handen te hebben. Hij lijkt me er zeker slim genoeg voor om het aan te kunnen. Al zou dan een autipas wel handig kunnen zijn. Voor hemzelf, als hij aangesproken wordt op een niet-auti-vriendelijke manier.
Absurd dat dit zomaar kan en mag (en door je strot wordt gedouwd..)
Mijn advies zou ook het OV zijn, mits J dat kan en wil.
Dat is fijn om te horenquote:
Verder gaat het nog steeds wel heel goed hoor, Poesopstokje. En wie weet komt het met de taxi ook nog wel goed. J. zelf is vol goede moed, vond de chauffeur aardig en is nog niet echt overstuur dat hij weer 10 minuten langer in de taxi zit. En dat is echt pure winst vergeleken bij eerdere dramatische taxi-jaren.
Ik doelde er meer op dat het nu zo goed gaat, en dat er dan weer zoiets tussendoor moet komen..
Hoe heb jij de vakantie beleefd? Ging het beter dan vorige jaren?
Nee, de vakantie zelf was weer moeizaam. Dat zijn echt 6 zware weken voor mij. Ook omdat het iedere keer weer een enorm gepuzzel is hoe we die 6 weken met onze vrije dagen door moeten komen, waarbij ik en mijn man natuurlijk ook rekening moeten houden met vakanties van collega's.quote:
[..]
Dat is fijn om te horen
Ik doelde er meer op dat het nu zo goed gaat, en dat er dan weer zoiets tussendoor moet komen..
Hoe heb jij de vakantie beleefd? Ging het beter dan vorige jaren?
Dus dat is elke week weer puzzelen wie er welke dag vrij neemt.
Moeilijk moeilijk..quote:
[..]
Nee, de vakantie zelf was weer moeizaam. Dat zijn echt 6 zware weken voor mij. Ook omdat het iedere keer weer een enorm gepuzzel is hoe we die 6 weken met onze vrije dagen door moeten komen, waarbij ik en mijn man natuurlijk ook rekening moeten houden met vakanties van collega's.
Dus dat is elke week weer puzzelen wie er welke dag vrij neemt.
Is er niet iets van een dagbesteding voor J te regelen?
(Sorry als je dit al eerder besproken hebt, ik kan het me niet herinneren
)Dat is zo langzamerhand een gepasseerd station. Eerder hadden we zo iets kunnen (en wellicht moeten) regelen, maar we zijn verzand in regeltjes en formulieren en indicatie-aanvragen. Dat was in de tropenjaren toen alles moeizaam ging en we geen enkele energie meer hadden voor nog meer gedoe.quote:
[..]
Moeilijk moeilijk..
Is er niet iets van een dagbesteding voor J te regelen?
(Sorry als je dit al eerder besproken hebt, ik kan het me niet herinneren
En een buddy?quote:
[..]
Dat is zo langzamerhand een gepasseerd station. Eerder hadden we zo iets kunnen (en wellicht moeten) regelen, maar we zijn verzand in regeltjes en formulieren en indicatie-aanvragen. Dat was in de tropenjaren toen alles moeizaam ging en we geen enkele energie meer hadden voor nog meer gedoe.
Nee, dat is niks voor J.quote:
Hij wil gewoon met leeftijdsgenoten lekker spelen. Een buddy zou veel te veel bevestiging zijn dat hij afwijkend is.
Ja dat is ook zo..quote:
[..]
Nee, dat is niks voor J.
Hij wil gewoon met leeftijdsgenoten lekker spelen. Een buddy zou veel te veel bevestiging zijn dat hij afwijkend is.
Blijft moeilijk, die vakanties.. Herfstvakantie valt natuurlijk ook vroeg voor jullie.
Ja, maar we hebben de ambitie om met de herfstvakantie als gezin op vakantie te gaan. Als dat toch eens zou gaan lukken, dan hebben we echt een enorme barriere overwonnen. We gaan er gewoon voor.quote:
[..]
Ja dat is ook zo..
Blijft moeilijk, die vakanties.. Herfstvakantie valt natuurlijk ook vroeg voor jullie.
Oh ja dat zou mooi zijnquote:
[..]
Ja, maar we hebben de ambitie om met de herfstvakantie als gezin op vakantie te gaan. Als dat toch eens zou gaan lukken, dan hebben we echt een enorme barriere overwonnen. We gaan er gewoon voor.
Jullie hebben nog een aantal weken wbt planning en voorbereiding. Hopelijk komt het goed! Het is jullie (vooral jou) zo gegund..
Met de boot naar Engeland zou ook nog een optie zijn.
Mooie tussenoplossing, bij succes volgend jaar zomer voor het echhie.
Zou t niet mogelijk zijn om m 's ochtends met de bus mee te nemen en alleen terug met de taxi?
J 3 kwartier mineer reistijd, je man niet t drama van zijn kind alleen laten overstappen en jij misschien iets meer slaap?
Doe vooral iets wat bij jullie past, maar ik zie het al voor me dat jij gestressed raakt van de stress, daardoor krijg je ruzie met je man dat 'het toch nooit zal kunnen', dat merkt je dochter natuurlijk die het verschrikkelijk vindt en je zoon staat 24/7 op de trampoline omdat er overal spanning is. Liever drie nachten weg waarbij iedereen blij is en langer had willen blijven dan meteen twee weken in een hysterisch all-inclusive oord in Turkije waarvan iedereen overspannen thuis komt.quote:
Goed punt, Yppy. Binnenkort moeten we de opties maar eens op een rijtje gaan zetten.
Pijnlijk accurate postquote:
[..]
Doe vooral iets wat bij jullie past, maar ik zie het al voor me dat jij gestressed raakt van de stress, daardoor krijg je ruzie met je man dat 'het toch nooit zal kunnen', dat merkt je dochter natuurlijk die het verschrikkelijk vindt en je zoon staat 24/7 op de trampoline omdat er overal spanning is. Liever drie nachten weg waarbij iedereen blij is en langer had willen blijven dan meteen twee weken in een hysterisch all-inclusive oord in Turkije waarvan iedereen overspannen thuis komt.
En dit willen we inderdaad voorkomen, maar het feit is ook dat we tot een compromis moeten zien te komen. Het zal inderdaad wel lastig worden, maar ik heb hoop.
Vanyel, het 's ochtends brengen en 's middags met de taxi hebben we eerder geprobeerd. Was geen succes omdat dat voor J. niet prettig was. Hij kon daar niet aan wennen en heeft dat toen ook aangegeven. Hij heeft liever de duidelijkheid van elke dag taxi of elke dag ov.
quote:
[..]
Pijnlijk accurate post
En dit willen we inderdaad voorkomen, maar het feit is ook dat we tot een compromis moeten zien te komen. Het zal inderdaad wel lastig worden, maar ik heb hoop.
Weetje, een compromis is ook dat je het opbouwt naar... Eerst drie dagen, dan een midweekje (kerstvakantie?), een week in mei en in de zomer wat langer.
Of dat je man met J. vooruit reist en jij met je dochter op een andere manier. Het komt over alsof je man ergens makkelijk over denkt, waardoor hij rustig blijft en dus J. ook kalm is. Jij voelt veel meer spanning, waardoor J. daar last van krijgt.
Niks mis mee als je man met de auto naar Engeland rijdt (op een flinke Ferry is er best uitraasruimte) en jij lekker met je dochter met de trein. Zie je elkaar daar weer ergens. Hij verantwoordelijk voor al het geregel rondom de ene reis, jij de andere en je dochter kan ook rustig reizen.
Maar ging J. wel mee?
Had de chauffeur nog een verklaring voor het te laat komen? En voor het niet bellen?
Hier komt het best wel eens voor dat dot niet vanaf half 4 (gebruikelijke tijd) maar tien over/ kwart over 3 komt. Zonder bericht. Vind ik ook zo lomp. Ik reken op half 4 (om 15.15 halen ze normaal nog andere kinderen op), dan is er een kwartier eerder lang niet altijd iemand thuis.
Ik vind het sowieso wel een enorme reis hoor 2 uur heen en 2 uur terug in de taxi zitten...
Ik hoop dat het eenmalig was...
M. kan er nog niet zo inkomen volgens mij. Ze zat vanmorgen op de fiets, volgens mij was ze heel ver weg zeg maar. Fietste in een slakkentempo en nam de oude route. Ze was er niet bij volgens mij. Op school hing ze aan mn arm, wilde eigenlijk niet dat ik wegging en klaagde over buikpijn.
Nou denk ik dat het ook weer hoog tijd is voor een "grote boodschap" (ophouden kan ze ook erg goed helaas), maar ik denk dat ze ook haar draai nog niet heeft gevonden.
En dan in een propvol klaslokaal...
Volgende week spreek ik juf.
Cato kon niet wachten vanmorgen, ze had zo'n zin in het nieuwe schooljaar. Ze is zelfs alleen gegaan, ik hoefde niet mee te lopen want ik mocht toch niet mee naar binnen zei ze. (Ze kon niet goed wachten tot ik ook m'n tanden gepoetst had). Nu maar hopen dat 't niet te erg tegenvalt vandaag.
Taxi is dus eigenlijk uiteindelijk wonderbaarlijk goed gegaan, maar school zelf niet. Toch te veel veranderingen (hoewel hij dezelfde leraar en zelfde klas heeft gehouden), dus hij is niet te genieten sinds hij thuis is. Hij gaat nooit meer naar school en als ik hem toch dwing naar school te gaan, dan neemt hij een mes mee en steekt iedereen dood en dat soort verhalen al sinds dat hij thuis is.
Mijn stress is onmeetbaar op het moment. Ik weet dat het vanzelf beter gaat als hij gewend is en in het ritme raakt, maar nu kan ik me opmaken voor een hele week strijd en ellende om hem op school te krijgen.
Jammer Nijna, dat het nu toch ook niet makkelijk gaat. En stoer van Cato om helemaal alleen naar school te gaan. Dat hoort er inderdaad ook bij.
Arme Job, en arme jij, Livelink. Sterkte deze week!! XX
Livelink, geen lekker vooruitzicht zo voor deze week, sterkte
!Trui, wat fijn zo'n grappige meester! Een tevreden Cato is fijn! Hopelijk weegt de leuke meester op tegen het minder leuke groepje
.Hoe doen jullie kinderen het in het verkeer? Ik heb het idee dat M. zich nauwelijks bewust is van het verkeer om zich heen. Fietst rustig door als ze moet stoppen voor verkeer van rechts, vandaag was het een dame op de fiets die nog net op tijd stil stond, maar voor hetzelfde geld is het een keer een auto die het net niet redt.
Ze weet op zich de regels best redelijk, we zijn in de vakantie al gaan fietsen, ik heb haar toen steeds gewezen op waar ze op moet letten en dat blijf ik doen, maar het is zoveel dat ze er volgens mij in verzuipt.
We zijn nu aan de andere kant van school gaan staan omdat zij haar fiets daar moet neerzetten nu en ik er nog niet zoveel vertrouwen in heb dat ze zelf veilig om de school heen kan fietsen met al dat verkeer. En dan wonen we maar in een woonwijk met alleen schoolverkeer zeg maar, dus geen drukke stadse straten.
Ik vind het verschil met onze 6-jarige best duidelijk... in dit tempo is zij er eerder aan toe om zelf te fietsen dan M (terwijl zij toch bijna 2 jaar ouder is). Ik laat M. wel het laatste stukje zelf naar huis vooruit fietsen, dan kan ik haar nog wel zien en hoeft ze geen grote straten meer over te steken... Hoe pakken jullie dat aan of hoe hebben jullie dat aangepakt?
Want ze moeten op zoveel tegelijk letten...