Humor Het zal allemaal wel...quote:
Iedere test is uniek en dat leidt dus tot uiteenlopende scores. Ook de zog. waan van de dag speelt mee.quote:Op zondag 24 augustus 2014 14:22 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Naja, op een gegeven moment heeft het maken van meer tests ook geen zin meer he?
quote:Op zondag 24 augustus 2014 14:27 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
Iedere test is uniek en dat leidt dus tot uiteenlopende scores. Ook de zog. waan van de dag speelt mee.
Maar IQ biedt slechts een beperkt beeld van iemands capaciteiten. Karakter is belangrijker imho.
Respect.quote:Op zondag 24 augustus 2014 11:47 schreef Evienne het volgende:
[..]
Vroeger wel. Kon nooit meekomen, altijd als één-na-laatste gekozen bij gym. Bij mij liep de ontwikkeling overduidelijk scheef.
Nu ben ik bijna 32 en kan ik mijn beide benen gelijktijdig in mijn nek leggen, en zonder zadel te paard klauteren. Ik doe niet voor de mannen onder als er gehooid moet worden. En als niemand kijkt gooi ik meestal raak.
Naar een pooier gaan en niets aflossen, dan blijf je lening. Kon je dat als "eindbaas"niet zelf bedenken? Tssk, tssk.quote:Op zondag 24 augustus 2014 17:24 schreef Eleiko het volgende:
[..]
Respect.
Wat deed jij om lening te worden / doe je om lening te blijven?
-1 gevoel voor humor.quote:Op zondag 24 augustus 2014 17:49 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
Naar een pooier gaan en niets aflossen, dan blijf je lening. Kon je dat als "eindbaas"niet zelf bedenken? Tssk, tssk.
Je bent bevooroordeeld. De pineut lacht doorgaans niet.quote:
Is dat zo?quote:Op zondag 3 augustus 2014 14:22 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
Mensa is een gezelligheidsvereniging waar je het bv niet over politiek of religie mag hebben [..]
En regeringen zijn de enigen die een denktank aan zouden kunnen spreken?quote:Op zondag 3 augustus 2014 16:16 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
`"Daar zijn denktanks voor". Er is geen regering op de wereld die Mensa inschakelt voor het oplossen van 'hun' problemen.
Voor zover ik weet althans..quote:
Als het gaat over globale problematiek oplossen zullen regeringen het scharnierpunt zijn. Probeer het maar eens zonder hun medewerking..Natuurlijk kunnen zij die het zich kunnen permiteren ook een beroep doen op een denktank.quote:Op maandag 25 augustus 2014 11:45 schreef Eleiko het volgende:
[..]
En regeringen zijn de enigen die een denktank aan zouden kunnen spreken?
Thanks Mijn interesses liggen nog steeds erg breed, maar raken nu eindelijk wat meer toegespitst op de neuropsychologie. Zit alleen momenteel nog op het HBO (heeft me allemaal ook veel langer geduurd dan gewenst) en wil 'm nu afmaken ook, doe wel een sociale studie dus ik zou wel mijn afstudeeronderzoek al wat meer de neuropsychologische kant op kunnen richten. Maar mocht ik willen doorstuderen ben ik wel tot mijn 30e bezig en moet ik de uni volledig uit eigen zak betalen, wat tot zo ver iig nog niet mogelijk isquote:Op vrijdag 12 februari 2016 16:51 schreef HardMetal het volgende:
Ik kan je helaas niet helpen. Bij mij zaten de deskundigen al in de kleuterklas om mij te observeren. Uiteindelijk werd bij mij op mijn 10e levensjaar de diagnose hoogbegaafd vastgesteld. Niet dat het heeft geholpen gedurende de rest van mijn schooljaren. Mijn reactie was voornamelijk dat ik gewoon normaal wilde zijn.
Wel bemerk ik nu ik een studie doe om mijn Light aircraft pilot licentie te behalen het ouderwets gemakkelijk gaat. De eerste keer weer in een klaslokaal had ik ook echt zoiets van:"oh ja, zo was het vroeger op school ook altijd, het slimste jongetje van de klas, dat is een poos geleden dat ik dat zo voelde."
De enige tip die ik je kan geven is om je er zo weinig mogelijk van aan te trekken en vooral je interesses te voeden. Ga er van uit dat jij de beste kan worden in hetgeen jouw interesse heeft. Laat je vooral niet tegenhouden door onbegrip. Ik was bij mijn werkgever die lastpak die het beter wist. Toen ben ik maar voor mezelf begonnen. De zelfde business als bij mijn werkgever, maar dan op mijn manier. Ik heb al enige jaren geleden een gedeelte van de inboedel van mijn oude werkgever uit het faillissement opgekocht, terwijl mijn bedrijf floreert.
Thanks! Dikgedrukte vooral helemaal mee eens, ja.quote:Op vrijdag 12 februari 2016 17:25 schreef MariMiep het volgende:
Ik ben er op mijn 27ste achtergekomen. Ik vond het wel fijn om te weten, want als je problemen hebt is het weten waaróm altijd al de helft van de oplossing, vind ik. Maar verder heb je er niet veel aan om het te weten. Om ermee om te leren gaan maakt het niet zoveel uit of je bij de 2% of 3% hoort. Om gelukkig te worden moet je leren omgaan met de 'symptomen' die je noemt, niet met het feit dat je hoogbegaafd bent.
Wel wind ik me veel minder op als ik niet begrepen word of geen aansluiting kan vinden. Omdat ik weet waarom dat is, vind ik het niet meer erg. En ik heb er meer zelfvertrouwen door gekregen.
En ik vertel het bijna niemand. Het heeft me nog nooit wat goeds opgeleverd door het te vertellen. Mensen met een lager iq kunnen er niks mee en mensen met een hoog iq herkennen het bij jou wel zonder er over te praten.
Het weten heeft me niet geholpen meer succes te hebben in het leven. Maar dat ligt aan mijn gebrek aan ambitie.
Ik kwam erachter met 22. Zonder ooit mijn best te doen vwo gedaan, altijd beste van de klas, studie verknald wegens te weinig interesse en teveel teleurstelling in het niveau. Halverwege een hbo met vingers in de neus toch eens kijken waarom ik me toch altijd net even anders voelde dan de rest. En ook wel eens rare reacties kreeg van mensen en soms het idee had 'soortgenoten' te herkennen. Psycholoog was een eikel en die weigerde mijn iq te testen. ADHD gediagnosticeerd en toen ik op IQ terugkwam moest ik vooral mijn narcistische trekjes bij me houden (ik zei dat ik merkte dat ik sneller was en verder dacht dan anderen...)quote:Op vrijdag 12 februari 2016 17:17 schreef Moira. het volgende:
[..]
Thanks Mijn interesses liggen nog steeds erg breed, maar raken nu eindelijk wat meer toegespitst op de neuropsychologie. Zit alleen momenteel nog op het HBO (heeft me allemaal ook veel langer geduurd dan gewenst) en wil 'm nu afmaken ook, doe wel een sociale studie dus ik zou wel mijn afstudeeronderzoek al wat meer de neuropsychologische kant op kunnen richten. Maar mocht ik willen doorstuderen ben ik wel tot mijn 30e bezig en moet ik de uni volledig uit eigen zak betalen, wat tot zo ver iig nog niet mogelijk is
Blijf dus ergens een beetje zuur dat er gaandeweg zo veel roet in mijn eten is gegooid (dat ik niet gewoon vwo en uni vloeiend heb kunnen doorlopen), en mocht ik hoogbegaafd blijken te zijn zal dat in eerste instantie alleen nog maar zuurder voelen. Moet ook ff een manier vinden om daarmee om te gaan
Nicequote:Op vrijdag 12 februari 2016 21:07 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Ik kwam erachter met 22. Zonder ooit mijn best te doen vwo gedaan, altijd beste van de klas, studie verknald wegens te weinig interesse en teveel teleurstelling in het niveau. Halverwege een hbo met vingers in de neus toch eens kijken waarom ik me toch altijd net even anders voelde dan de rest. En ook wel eens rare reacties kreeg van mensen en soms het idee had 'soortgenoten' te herkennen. Psycholoog was een eikel en die weigerde mijn iq te testen. ADHD gediagnosticeerd en toen ik op IQ terugkwam moest ik vooral mijn narcistische trekjes bij me houden (ik zei dat ik merkte dat ik sneller was en verder dacht dan anderen...)
Toen zelf een testje gedaan, scoorde nogal hoog. Toen mensa test gedaan (goedkope ptie met officiele score, drie testen onder begeleiding van psycholoog) en toen bleek ik erg hoog te scoren en bij de bovenste 1% te scoren.
Voor mij was dat het begin van de acceptatie van mijzelf en dat heeft wel geholpen. Ik begreep dat het klopte dat ik wat anders was, maar nu ook soms waarom anderen zo op mij reageerden. Het maakte me meer bewust van hoe ik mijn gedrag kon aanpassen om er geen last meer van te hebben. Helaas moet dat. Inmiddels hoeft dat niet meer. Afgestudeerd en succesvol in mijn werk. Ik word nu gewaardeerd om mijn scherpte, inzicht, creativiteit en rechtvaardigheidsgevoel/integriteit. Heel prettig.
P.S. Als je hb bent is dat slechts een talent. Je zult, net als talentvolle sporters erg je best moeten leren doen om er echt goe dmee om te leren gaan. Meestal zijn hb-ers dat juist niet gewend. Waar sporters met jong ajax mogen meedoen, worden slimme kinderen vooral klein gehouden. Schud dat van je af en maak er wat van. Sommige dingen gooien roet in het eten, maar zolang het niet al te ernstig is ben JIJ de enige die er echt iets moois van kunt maken.
P.P.S. Ik vertel verder niemand mijn IQ. Behalve mensen die ik echt goed ken. Niemand hoeft het te weten, het is niet relevant. Laat ze me maar beoordelen op mijn acties en resultaten. Dat gaat momenteel prima. De mensen die mij nooit mochten zitten nu ergens waar ze me aanspreken met meneer als ik binnenkom
De voor mij herkenbare dingen heb ik even vetgedrukt en dat zijn er nogal watquote:Op vrijdag 12 februari 2016 16:05 schreef Moira. het volgende:
Zie dat er al anderhalf jaar niet meer in dit topic gepost is, maar aangezien het een reeks is toch maar een kickje omdat ik geen recenter topic heb gevonden.
Zijn er hier lui die er achter kwamen dat ze hoogbegaafd zijn in hun kindertijd? Of ook pas toen ze volwassen waren?
Ik loop bij een psycholoog voor een aantal zaken, en het vermoeden is ontstaan dat ik wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn. Nu zie ik mezelf helemaal niet zo, omdat ik ook met die 'vooroordelen' op ben gegroeid dat je dan een wonderkind bent en alles je makkelijk af gaat en je uit de hoogte doet enzo. Weet wel al langere tijd dat ik bovengemiddeld intelligent ben (zoals zovelen), maar niet meer dan dat en daar denk je verder ook niet echt bij na.
Ik ben me er dus recent wat meer over gaan inlezen, en zie toch wel veel gelijkenissen. De dingen als snel en veel praten omdat je hersens zo snel gaan, dat is vooral heel herkenbaar. En lange verhalen houden omdat je mensen wat duidelijk wilt krijgen terwijl ze je verhaal toch niet zullen begrijpen. Verder de grote algemene interesse op de meest uiteenlopende vlakken, het altijd afvragen 'waarom' en wat ergens achter zit, het verbanden kunnen leggen en analytisch en creatief probleemoplossend vermogen (wat voor mij zelf 'normaal' is maar wat altijd als 'bijzonder' wordt aangestipt door mijn docenten), taalvaardigheid, perfectionistisch, zelfreflectie, het grotere geheel zien, etc. Het gevoel een andere denkwijze te hebben dan anderen. Zelfs de dingen als een aparte humor en dat mensen soms onterecht denken dat je ADHD hebt zijn herkenbaar.
Het verklaart ook dat ik nu de grootste moeite lijk te hebben met het plannen van studiewerk en alles maar uitstel, omdat ik weet dat ik met een halve dag werk ook een dikke voldoende kan krijgen, ondanks dat het me stress oplevert dat ik alles tot het laatste moment uitstel. En dan heb ik nu ook nog lang niet alle herkenbare dingen genoemd die in de lijstjes met kenmerken staan. De Mensa thuistest geeft overigens ook aan dat ik wel eens in die bovenste 2% zou kunnen zitten, for what it's worth. En mijn vader is hoogbegaafd, dus in die zin is de erfelijkheid ook een factor.
Anyway, ik zie er dus wel wat in, en mijn psycholoog heeft voor volgende maand een afspraak gemaakt om een WAIS-III te doen. Ben wel benieuwd wat daar uit gaat komen.
Dit kan, maar gewoonlijk hebben complexe problemen en situaties ook een complexe oorzaak. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat altijd zo is, depressie heeft vaak te maken met eigenwaarde.quote:Ergens zou het fijn zijn om eens een verklaring te hebben voor waarom ik me vroeger nooit begrepen voelde, waarom ik altijd het gevoel had dat ik mijn potentie nooit volledig heb kunnen ontwikkelen en daarin tegengehouden werd, en het zou ook verklaren waarom ik uiteindelijk in een depressie belandde op de middelbare school. Anderzijds vind ik het toch ook een beetje 'eng' ofzo, en zou ik het liever niet zijn, omdat mensen dan toch anders naar je gaan kijken (zoals ik eerst ook deed) en er dan 'bewijs' is dat mijn basisschool en middelbare school mijn toekomst voor mij hebben verneukt door me op de havo te gooien nadat ik depressief raakte en niet genoeg punten voor vwo 4 had gehaald. Ik denk dat ik dan weer een volledig nieuw verwerkingsproces in zou moeten gaan. Maarja, als ik het niet ben begint het hele verklaren weer van voor af aan.
Bij mij was het later (rond 27 of 28). En ja, maar door allerlei issues die een hogere prioriteit hadden, is specifiek m'n hb nooit echt iets waar ik me veel mee bezig heb gehouden.quote:Mja, heel lulverhaal weer. Mijn vraag is dus eigenlijk of er hier mensen zijn die er na hun 20e pas achter zijn gekomen dat ze hoogbegaafd zijn, en hoe ze daarmee om zijn gegaan. Hoe kijkt men nu naar je? Vertel je het überhaupt aan mensen? Hoe kijk je nu tegen je verleden aan? Hoe ben je uiteindelijk van je potentie gebruik gaan maken? Etc.
Afgezien van het veel praten in alle opzichten erg herkenbaar. Huiswerk maken was me vreemd, maar toch redde ik me prima omdat ik goed oplette in de klas. Ik was c.a. 8 jaar oud toen ik een Mensa zelftest deed. Ik behoorde eveneens tot de happy few van 2%. Jaren later bleef dat onveranderd. Een echte test heb ik nooit gedaan omdat ik de noodzaak er (nog steeds) niet van inzie. Ik was gewoon de pientere jongen van de klas en die aandacht vond ik meer dan zat. Ik wilde eigenlijk zoals iedereen zijn zonder apart gezet te worden of jezelf apart te zetten. Ik mag van geluk spreken dat ik op sociaal vlak voldoende ontwikkeld ben en daardoor altijd een brede vrienden- c.q. kennisengroep heb gehad. Ik ben dan ook intens gelukkig met mijn huidige werk waar ik dagelijks met verschillende klanten te maken heb. Ik moet alleen oppassen dat ik mensen niet terechtwijs omdat ik ze fouten zie maken die voor mij erg voor de hand liggend zijn. Dan moet ik even op de rem trappen en beseffen dat zij niet de dingen zien die ik zie en dat zij daar niets aan kunnen doen. Soms erger je je er dood aan en spreek ik dat uit, met alle gevolgen van dienquote:Op vrijdag 12 februari 2016 16:05 schreef Moira. het volgende:
Zie dat er al anderhalf jaar niet meer in dit topic gepost is, maar aangezien het een reeks is toch maar een kickje omdat ik geen recenter topic heb gevonden.
Zijn er hier lui die er achter kwamen dat ze hoogbegaafd zijn in hun kindertijd? Of ook pas toen ze volwassen waren?
Ik loop bij een psycholoog voor een aantal zaken, en het vermoeden is ontstaan dat ik wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn. Nu zie ik mezelf helemaal niet zo, omdat ik ook met die 'vooroordelen' op ben gegroeid dat je dan een wonderkind bent en alles je makkelijk af gaat en je uit de hoogte doet enzo. Weet wel al langere tijd dat ik bovengemiddeld intelligent ben (zoals zovelen), maar niet meer dan dat en daar denk je verder ook niet echt bij na.
Ik ben me er dus recent wat meer over gaan inlezen, en zie toch wel veel gelijkenissen. De dingen als snel en veel praten omdat je hersens zo snel gaan, dat is vooral heel herkenbaar. En lange verhalen houden omdat je mensen wat duidelijk wilt krijgen terwijl ze je verhaal toch niet zullen begrijpen. Verder de grote algemene interesse op de meest uiteenlopende vlakken, het altijd afvragen 'waarom' en wat ergens achter zit, het verbanden kunnen leggen en analytisch en creatief probleemoplossend vermogen (wat voor mij zelf 'normaal' is maar wat altijd als 'bijzonder' wordt aangestipt door mijn docenten), taalvaardigheid, perfectionistisch, zelfreflectie, het grotere geheel zien, etc. Het gevoel een andere denkwijze te hebben dan anderen. Zelfs de dingen als een aparte humor en dat mensen soms onterecht denken dat je ADHD hebt zijn herkenbaar.
Het verklaart ook dat ik nu de grootste moeite lijk te hebben met het plannen van studiewerk en alles maar uitstel, omdat ik weet dat ik met een halve dag werk ook een dikke voldoende kan krijgen, ondanks dat het me stress oplevert dat ik alles tot het laatste moment uitstel. En dan heb ik nu ook nog lang niet alle herkenbare dingen genoemd die in de lijstjes met kenmerken staan. De Mensa thuistest geeft overigens ook aan dat ik wel eens in die bovenste 2% zou kunnen zitten, for what it's worth. En mijn vader is hoogbegaafd, dus in die zin is de erfelijkheid ook een factor.
Anyway, ik zie er dus wel wat in, en mijn psycholoog heeft voor volgende maand een afspraak gemaakt om een WAIS-III te doen. Ben wel benieuwd wat daar uit gaat komen.
Ergens zou het fijn zijn om eens een verklaring te hebben voor waarom ik me vroeger nooit begrepen voelde, waarom ik altijd het gevoel had dat ik mijn potentie nooit volledig heb kunnen ontwikkelen en daarin tegengehouden werd, en het zou ook verklaren waarom ik uiteindelijk in een depressie belandde op de middelbare school. Anderzijds vind ik het toch ook een beetje 'eng' ofzo, en zou ik het liever niet zijn, omdat mensen dan toch anders naar je gaan kijken (zoals ik eerst ook deed) en er dan 'bewijs' is dat mijn basisschool en middelbare school mijn toekomst voor mij hebben verneukt door me op de havo te gooien nadat ik depressief raakte en niet genoeg punten voor vwo 4 had gehaald. Ik denk dat ik dan weer een volledig nieuw verwerkingsproces in zou moeten gaan. Maarja, als ik het niet ben begint het hele verklaren weer van voor af aan.
Mja, heel lulverhaal weer. Mijn vraag is dus eigenlijk of er hier mensen zijn die er na hun 20e pas achter zijn gekomen dat ze hoogbegaafd zijn, en hoe ze daarmee om zijn gegaan. Hoe kijkt men nu naar je? Vertel je het überhaupt aan mensen? Hoe kijk je nu tegen je verleden aan? Hoe ben je uiteindelijk van je potentie gebruik gaan maken? Etc.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |