Depressie & Angst #93: stappen en marathons lopen

quote:

Op woensdag 16 april 2014 19:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb ook dat als ik een drukke dag/dagen heb gehad en daarna niets, ik ineens heel down wordt. Het is alleen moeilijk om in te schatten hoeveel je kunt hebben omdat het gevoel pas achteraf komt, of in elk geval, dan kun je er pas bij stilstaan/word je niet afgeleid door met dingen bezig te zijn.
Wat voor dingen heb je vorige week gedaan? Leuke dingen? Merkte je toen al dat het eigenlijk te veel was?

Vrijdag ga ik vakantie plannen met vrienden en 2 daarvan blijven slapen dit weekend. Daar heb ik wel zin in, maar de kans is groot dat ik dan maandag helemaal inzak. Want dat gebeurt meestal. Dat vind ik echt moeilijk om te accepteren, want de enige manier om het te voorkomen is minder leuke dingen doen. Ik wil ook gewoon een leuk weekend kunnen hebben zonder me daarna meteen kut te voelen.

Nog meer mensen die hier moeite mee hebben? Kiezen tussen je activiteiten beperken en je heel kut voelen na gezellig te hebben gedaan? En dan gefrustreerd zijn omdat het niet gewoon allebei kan, zoals bij andere mensen?

Ja Ik ben gebroken na een gezellige afspraak met vriendinnen. Ik val dan echt in een dip en ben doodmoe. Ik haal er geen energie uit zoals anderen. Maar toch kies ik liever daarvoor dan vereenzamen want dat is ook niks. Meestal probeer ik het zo te regelen dat ik 1 dag met n vriendin afspreek en de volgende dag rustig hou. Dan weer een dag actiever en dan weer rustig. 2 dagen achter elkaar feest lukt me gewoon niet
En dat is soms kut maar het is niet anders. Het alternatief van dan maar helemaal niks meer doen is ook geen optie (voor mij althans).

quote:

Op woensdag 16 april 2014 19:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Nog meer mensen die hier moeite mee hebben? Kiezen tussen je activiteiten beperken en je heel kut voelen na gezellig te hebben gedaan? En dan gefrustreerd zijn omdat het niet gewoon allebei kan, zoals bij andere mensen?

Dat heb ik eigenlijk niet zo, heb meer dat ik echt moeite heb om die activiteiten te plannen. Als iemand nu wil langskomen om voetbal te kijken zit ik dat ook te doen straks en vermaak ik me prima, maar tegelijkertijd zal ik het zelf slechts sporadisch vragen en zie ik er gek genoeg alweer tegenop als ik het uitgesproken heb terwijl er achteraf geen reden toe is.
Overigens heb ik wel vaak dat gefrustreerde gevoel na iets leuks als het 'gewone' leventje weer begint met alle routine.

Heb echt wel de nodige dingen die ik leuk vind, die me boeien en uren bezig kúnnen houden, maar 'iets' houdt me tegen om dat gewoon keer na keer te doen. Geregeld blijf ik hangen in een beetje zitten achter de pc en wat TV te kijken. Voelt gewoon dom trouwens om dit te typen terwijl ik zelf ook wel weet dat het beter is om weer te gaan schilderen, fotograferen buiten, uit eten te gaan en met de honden te gaan wandelen maar iets blokkeert het gewoon 9/10 keer. M'n vriendin denkt trouwens dat ik gewoon zo ben, wat 'saai' en weinig initiatief nemend maar dat waren juist zaken die op m'n lijf geschreven waren voor alle ellende.

Denk dat ik binnenkort ook maar weer eens een afspraak maak (lees: moet maken haha) met de huisarts om de problemen en klachten nog eens te bespreken en te kijken of verdere stappen nodig zijn. Ik kom prima de dagen door, kan relativeren, genieten van kleine dingen en me verheugen op grote dingen die op de planning staan etc. maar het moet wel bijna altijd van anderen afkomen en dat komt me wel m'n keel uit, ook het totale gebrek aan puf/zin/interesse om iets écht leuks te gaan doen trouwens. Herken echt in veel dingen mezelf niet eens meer, maar de buitenwereld merkt er natuurlijk niets van, dat dan weer wel want dan hou ik graag dat schijnbeeld in stand dat het allemaal voor de wind gaat. Blegh.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:05 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Dat heb ik eigenlijk niet zo, heb meer dat ik echt moeite heb om die activiteiten te plannen. Als iemand nu wil langskomen om voetbal te kijken zit ik dat ook te doen straks en vermaak ik me prima, maar tegelijkertijd zal ik het zelf slechts sporadisch vragen en zie ik er gek genoeg alweer tegenop als ik het uitgesproken heb terwijl er achteraf geen reden toe is.
Overigens heb ik wel vaak dat gefrustreerde gevoel na iets leuks als het 'gewone' leventje weer begint met alle routine.

Heb echt wel de nodige dingen die ik leuk vind, die me boeien en uren bezig kúnnen houden, maar 'iets' houdt me tegen om dat gewoon keer na keer te doen. Geregeld blijf ik hangen in een beetje zitten achter de pc en wat TV te kijken. Voelt gewoon dom trouwens om dit te typen terwijl ik zelf ook wel weet dat het beter is om weer te gaan schilderen, fotograferen buiten, uit eten te gaan en met de honden te gaan wandelen maar iets blokkeert het gewoon 9/10 keer. M'n vriendin denkt trouwens dat ik gewoon zo ben, wat 'saai' en weinig initiatief nemend maar dat waren juist zaken die op m'n lijf geschreven waren voor alle ellende.

Denk dat ik binnenkort ook maar weer eens een afspraak maak (lees: moet maken haha) met de huisarts om de problemen en klachten nog eens te bespreken en te kijken of verdere stappen nodig zijn. Ik kom prima de dagen door, kan relativeren, genieten van kleine dingen en me verheugen op grote dingen die op de planning staan etc. maar het moet wel bijna altijd van anderen afkomen en dat komt me wel m'n keel uit, ook het totale gebrek aan puf/zin/interesse om iets écht leuks te gaan doen trouwens. Herken echt in veel dingen mezelf niet eens meer, maar de buitenwereld merkt er natuurlijk niets van, dat dan weer wel want dan hou ik graag dat schijnbeeld in stand dat het allemaal voor de wind gaat. Blegh.

Ik moet ook kiezen wat ik wel en wat ik niet doe. Daarna rust plannen omdat de overprikkeling me echt naar de keel vliegt. Qua vermoeidheid ben ik er achter gekomen dat ik geen hyperventilatie had maar astma. Goede medicijnen scheelt wel een stuk

quote:

Op woensdag 16 april 2014 15:47 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Hmm ja, de zin des levens... Daar probeer ik me maar niet zoveel mee bezig te houden, omdat het mij vaak toch depressiever maakt. Ook al weet ik dat juist doordat er niet echt een "zin" is, je dan juist het beste er van kunt maken. Rationeel begrijp ik dat, gevoelsmatig niet echt.

Heb het hier ook heel erg lastig mee. Ik weet dat ik eigenlijk gewoon zou moeten zeggen: "vrijheid, ik kan alles doen wat ik wil", maar het is eerder "ik wil niks, want het heeft toch geen zin". Loop hier nog harder tegenaan nadat de psych me een maand geleden zei dat ik er eerst aan moest denken wat ik zelf wou in plaats van anderen te pleasen. Probleem: ik weet niet wat ik wil. Buiten vrolijker worden (of stoppen te bestaan, maar ik denk dat ik dat niet mag zeggen en heb geen intentie om daar actief stappen in te zetten). Iemand tips om wel te weten wat je wil, of gewoon meer een zin/doel te vinden?

Voor iemand vraagt "en wie mag jij dan wel zijn?", heb hier een maand geleden een vraag gesteld ivm psychische toestand uitleggen aan date. Uiteindelijk niet gedaan, al is het toch niets geworden. Wilde hier vaker posten, maar net zoals de meeste van mij voornemens, viel dat een beetje in het water. Sorry.

Tot slot: al weer een maand geleden dat ik de psych kon spreken door redenen aan zijn en mijn kant. Over twee weken kan ik eindelijk weer. En dat terwijl er na het vorige gesprek volgens mij dingen loskwamen. Sindsdien slaap ik slecht (doch niet zo erg als sommigen hier, dus zou niet mogen klagen) en denk ik dat ik al drie weken PMS heb. Loop vooral heel de tijd tegen dezelfde dingen aan.

Excuses, egostukje. Lees hier vaak mee, maar weet nooit wat te zeggen...

quote:

Op woensdag 16 april 2014 19:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb ook dat als ik een drukke dag/dagen heb gehad en daarna niets, ik ineens heel down wordt. Het is alleen moeilijk om in te schatten hoeveel je kunt hebben omdat het gevoel pas achteraf komt, of in elk geval, dan kun je er pas bij stilstaan/word je niet afgeleid door met dingen bezig te zijn.
Wat voor dingen heb je vorige week gedaan? Leuke dingen? Merkte je toen al dat het eigenlijk te veel was?

Vrijdag ga ik vakantie plannen met vrienden en 2 daarvan blijven slapen dit weekend. Daar heb ik wel zin in, maar de kans is groot dat ik dan maandag helemaal inzak. Want dat gebeurt meestal. Dat vind ik echt moeilijk om te accepteren, want de enige manier om het te voorkomen is minder leuke dingen doen. Ik wil ook gewoon een leuk weekend kunnen hebben zonder me daarna meteen kut te voelen.

Nog meer mensen die hier moeite mee hebben? Kiezen tussen je activiteiten beperken en je heel kut voelen na gezellig te hebben gedaan? En dan gefrustreerd zijn omdat het niet gewoon allebei kan, zoals bij andere mensen?

Klinkt dit niet gewoon als codependent? Jouw "blijheid" hangt af van bezig zijn met anderen en wanneer anderen er zijn voel je je prima en wanneer die weggaan komt er weer leegte en eenzaamheid en voel je je weer kut?

Je hebt het over minder activiteiten doen want je kakt daarna weer in. Draai het om, wanneer je alleen bent zorg dat het naar je zin kunt hebben, want wanneer je mensen langs hebt komen, heb je het leuk en daarna kak je weer in. Dan moet je het toch omdraaien? En dan zou de vraag niet moeten zijn, doe minder activiteiten maar doe iets waardoor je content met jezelf kunt zijn. Toch?

[ Bericht 0% gewijzigd door sitting_elfling op 16-04-2014 20:35:00 ]

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:09 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

Heb het hier ook heel erg lastig mee. Ik weet dat ik eigenlijk gewoon zou moeten zeggen: "vrijheid, ik kan alles doen wat ik wil", maar het is eerder "ik wil niks, want het heeft toch geen zin". Loop hier nog harder tegenaan nadat de psych me een maand geleden zei dat ik er eerst aan moest denken wat ik zelf wou in plaats van anderen te pleasen. Probleem: ik weet niet wat ik wil. Buiten vrolijker worden (of stoppen te bestaan, maar ik denk dat ik dat niet mag zeggen en heb geen intentie om daar actief stappen in te zetten). Iemand tips om wel te weten wat je wil, of gewoon meer een zin/doel te vinden?

Voor iemand vraagt "en wie mag jij dan wel zijn?", heb hier een maand geleden een vraag gesteld ivm psychische toestand uitleggen aan date. Uiteindelijk niet gedaan, al is het toch niets geworden. Wilde hier vaker posten, maar net zoals de meeste van mij voornemens, viel dat een beetje in het water. Sorry.

Tot slot: al weer een maand geleden dat ik de psych kon spreken door redenen aan zijn en mijn kant. Over twee weken kan ik eindelijk weer. En dat terwijl er na het vorige gesprek volgens mij dingen loskwamen. Sindsdien slaap ik slecht (doch niet zo erg als sommigen hier, dus zou niet mogen klagen) en denk ik dat ik al drie weken PMS heb. Loop vooral heel de tijd tegen dezelfde dingen aan.

Excuses, egostukje. Lees hier vaak mee, maar weet nooit wat te zeggen...

Dit is geen ego stukje. Schrijf hier zo veel als je wil. Serieus.

En niks heeft zin in het leven, maar wat je wel kunt doen is een lijstje opschrijven met dingen die je kunt doen en checken wat het meeste "zin" heeft.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit is geen ego stukje. Schrijf hier zo veel als je wil. Serieus.

En niks heeft zin in het leven, maar wat je wel kunt doen is een lijstje opschrijven met dingen die je kunt doen en checken wat het meeste "zin" heeft.

No offence maar kun je er mee stoppen.. Ik ben juist op zoek naar redenen om het leven zin te geven en dingen om voor te gaan. Dit helpt mij helemaal niet en raak er een beetje van in de put. Ik weet dat je het zo niet bedoelt en wil je hier ook niet persoonlijk mee aanvallen ofzo maar ik vind het heel moeilijk.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:05 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Dat heb ik eigenlijk niet zo, heb meer dat ik echt moeite heb om die activiteiten te plannen. Als iemand nu wil langskomen om voetbal te kijken zit ik dat ook te doen straks en vermaak ik me prima, maar tegelijkertijd zal ik het zelf slechts sporadisch vragen en zie ik er gek genoeg alweer tegenop als ik het uitgesproken heb terwijl er achteraf geen reden toe is.
Overigens heb ik wel vaak dat gefrustreerde gevoel na iets leuks als het 'gewone' leventje weer begint met alle routine.

Heb echt wel de nodige dingen die ik leuk vind, die me boeien en uren bezig kúnnen houden, maar 'iets' houdt me tegen om dat gewoon keer na keer te doen. Geregeld blijf ik hangen in een beetje zitten achter de pc en wat TV te kijken. Voelt gewoon dom trouwens om dit te typen terwijl ik zelf ook wel weet dat het beter is om weer te gaan schilderen, fotograferen buiten, uit eten te gaan en met de honden te gaan wandelen maar iets blokkeert het gewoon 9/10 keer. M'n vriendin denkt trouwens dat ik gewoon zo ben, wat 'saai' en weinig initiatief nemend maar dat waren juist zaken die op m'n lijf geschreven waren voor alle ellende.

Denk dat ik binnenkort ook maar weer eens een afspraak maak (lees: moet maken haha) met de huisarts om de problemen en klachten nog eens te bespreken en te kijken of verdere stappen nodig zijn. Ik kom prima de dagen door, kan relativeren, genieten van kleine dingen en me verheugen op grote dingen die op de planning staan etc. maar het moet wel bijna altijd van anderen afkomen en dat komt me wel m'n keel uit, ook het totale gebrek aan puf/zin/interesse om iets écht leuks te gaan doen trouwens. Herken echt in veel dingen mezelf niet eens meer, maar de buitenwereld merkt er natuurlijk niets van, dat dan weer wel want dan hou ik graag dat schijnbeeld in stand dat het allemaal voor de wind gaat. Blegh.

Dit had ik geschreven kunnen hebben . Een van mijn grootste motivaties is wanneer iemand me zou vertellen dat ik iets niet kan. Dan ga ik mijn best doen om het wel te kunnen. Als men zegt, dat kun je makkelijk faal ik nog weleens

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:22 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Klinkt dit niet gewoon als codependent? Jouw "blijheid" hangt af van bezig zijn met anderen en wanneer anderen er zijn voel je je prima en wanneer die weggaan komt er weer leegte en eenzaamheid en voel je je weer kut?

Je hebt het over minder activiteiten doen want je kakt daarna weer in. Draai het om, wanneer je alleen bent zorg dat het naar je zin kunt hebben, want wanneer je mensen langs hebt komen, heb je het leuk en daarna kak je weer in. Dan moet je het toch omdraaien? En dan zou de vraag niet moeten zijn, doe minder activiteiten maar doe iets waardoor je contentef met jezelf kunt zijn. Toch?

Klopt denk ik wel, zou echter niet weten hoe ik dat zou moeten bewerkstelligen. Ik voel me over het algemeen ook prima wanneer ik mensen om me heen heb die positief en opgewekt zijn en ik lijk dan mee te gaan in dat gevoel. Maar je merkt hoe leeg en nep het gevoel eigenlijk is zodra ze weg gaan, want dan is het bij mij ook direct weg.

Natuurlijk wil ik het in m'n eentje ook naar m'n zin hebben, sterker nog, voor deze 'depressies' was ik helemaal in m'n nopjes alleen, vermaakte me altijd prima en er zaten te weinig uren in een dag, maar de laatste jaren ... Pfff.
Heb hobbies genoeg, brede interesses, maak makkelijk contact en kan wel 100 dingen opnoemen die ik geweldig vind, maar ik blijf hangen in de makkelijkste zaken: Thuis en alleen.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:27 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

No offence maar kun je er mee stoppen.. Ik ben juist op zoek naar redenen om het leven zin te geven en dingen om voor te gaan. Dit helpt mij helemaal niet en raak er een beetje van in de put. Ik weet dat je het zo niet bedoelt en wil je hier ook niet persoonlijk mee aanvallen ofzo maar ik vind het heel moeilijk.

Maar zin kun je toch alleen maar zelf maken? Jij zegt dat je dingen zoekt die het leven zin geven. Maar ben jij niet ultiem verantwoordelijk om dat te doen? (insert any quote from A.Watts)

Voor iemand is elke starbucks bezoeken in de wereld "zin", voor de ander zal dat kinderen opvoeden zijn.

Je zoekt zin, dus zei(k) ik, schrijf dingen op, doe ze en kijk wat het meeste "zin" heeft. Ik las hier eens dat seasushi wel eens schilderde, ik probeerde dat eens en merkte dat heeft totaal geen zin voor mij. Maar proberen, dat heb ik zeker wel gedaan. Wat houdt jou tegen om wat te proberen?

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:33 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar zin kun je toch alleen maar zelf maken? Jij zegt dat je dingen zoekt die het leven zin geven. Maar ben jij niet ultiem verantwoordelijk om dat te doen? (insert any quote from A.Watts)

Voor iemand is elke starbucks bezoeken in de wereld "zin", voor de ander zal dat kinderen opvoeden zijn.

Je zoekt zin, dus zei(k) ik, schrijf dingen op, doe ze en kijk wat het meeste "zin" heeft. Ik las hier eens dat seasushi wel eens schilderde, ik probeerde dat eens en merkte dat heeft totaal geen zin voor mij. Maar proberen, dat heb ik zeker wel gedaan. Wat houdt jou tegen om wat te proberen?

Ik doe mijn best ben hard op zoek. Maar om vervolgens iemand te helpen zeggen van ja niks in het leven heeft zin of het leven heeft geen zin is niet echt motiverend zeg maar. Ben zelf enorm bezig met hobby's zoeken/proberen etc. allemaal dat soort dingen. Nog niet echt wat gevonden momenteel en het word steeds moeilijker omdat de motivatie langzaam weg ebt.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:09 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

Heb het hier ook heel erg lastig mee. Ik weet dat ik eigenlijk gewoon zou moeten zeggen: "vrijheid, ik kan alles doen wat ik wil", maar het is eerder "ik wil niks, want het heeft toch geen zin". Loop hier nog harder tegenaan nadat de psych me een maand geleden zei dat ik er eerst aan moest denken wat ik zelf wou in plaats van anderen te pleasen. Probleem: ik weet niet wat ik wil. Buiten vrolijker worden (of stoppen te bestaan, maar ik denk dat ik dat niet mag zeggen en heb geen intentie om daar actief stappen in te zetten). Iemand tips om wel te weten wat je wil, of gewoon meer een zin/doel te vinden?

Voor iemand vraagt "en wie mag jij dan wel zijn?", heb hier een maand geleden een vraag gesteld ivm psychische toestand uitleggen aan date. Uiteindelijk niet gedaan, al is het toch niets geworden. Wilde hier vaker posten, maar net zoals de meeste van mij voornemens, viel dat een beetje in het water. Sorry.

Tot slot: al weer een maand geleden dat ik de psych kon spreken door redenen aan zijn en mijn kant. Over twee weken kan ik eindelijk weer. En dat terwijl er na het vorige gesprek volgens mij dingen loskwamen. Sindsdien slaap ik slecht (doch niet zo erg als sommigen hier, dus zou niet mogen klagen) en denk ik dat ik al drie weken PMS heb. Loop vooral heel de tijd tegen dezelfde dingen aan.

Excuses, egostukje. Lees hier vaak mee, maar weet nooit wat te zeggen...

Nou, welkom

Vandaag gebeurd het dus eindelijk. Ik ben moe ik ben kapot val in slaap op de fiets en quess what ik kom thuis lig te slapen op de bank ik ga naar bed boem klaarwakker fuck mijn leven.... slaap ik heb je nodig kom hier...

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:03 schreef Raggingbull het volgende:
Vandaag gebeurd het dus eindelijk. Ik ben moe ik ben kapot val in slaap op de fiets en quess what ik kom thuis lig te slapen op de bank ik ga naar bed boem klaarwakker fuck mijn leven.... slaap ik heb je nodig kom hier...

Mja, ik herken die momenten nog wel. Ik ben toen veel van die filmpjes die Gray een half jaar geleden postte gaan zien voor het slapen gaan en poef, zZZzZzZzZ.

Vanavond expres thuisgebleven terwijl mn lief wel naar de jaarvergadering van de muziekvereniging is gegaan. Maar nu lijkt alle spanning en stress er uit te komen. Voel me echt niet goed, angsten en spanning. Maar ook te moe om iets te doen als afleiding. Hormonen stuiteren ook een rondje vanwege de nationale maandelijkse feestweek... (menstruatie) en misschien is (de afbouw naar) 20mg paroxetine echt te laag voor mij

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:03 schreef Raggingbull het volgende:
Vandaag gebeurd het dus eindelijk. Ik ben moe ik ben kapot val in slaap op de fiets en quess what ik kom thuis lig te slapen op de bank ik ga naar bed boem klaarwakker fuck mijn leven.... slaap ik heb je nodig kom hier...

Ben je dan niet gevallen? Ivm slaap: even buiten gaan wandelen, warme melk met honing, ev. pilletje?

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit is geen ego stukje. Schrijf hier zo veel als je wil. Serieus.

En niks heeft zin in het leven, maar wat je wel kunt doen is een lijstje opschrijven met dingen die je kunt doen en checken wat het meeste "zin" heeft.

Eerst en vooral: merci (ook @Missbehavin)
Probleem met dergelijke lijstjes is dat het eerder lijstjes worden om op een zo aangenaam/efficiënt mogelijke manier mijn tijd uit te zitten. Elke keer als ik aan een doel denk, heb ik immers minstens drie argumenten verzinnen die het volledig onderuit halen. (Ik wil meer kunnen relativeren, maar ook al doe ik dat rationeel, ik kan mezelf niet overtuigen). Op het ogenblik denk ik dat werk het meeste zin geeft, dus dan ben ik al drie dagen goed bezig. Go me.

Even in spoiler een – veel te openhartig voor mijn doen – lijstje van eventuele doelen, met daar mijn bedenkingen bij.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Niet echt iets passioneels/overtuigends bij. Er zijn wel dingen die ik leuk vind ('s nachts heel hard fietsen op verlaten stukken weg bv.), maar die kun je moeilijk tot doel maken.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:14 schreef zomertje het volgende:
Vanavond expres thuisgebleven terwijl mn lief wel naar de jaarvergadering van de muziekvereniging is gegaan. Maar nu lijkt alle spanning en stress er uit te komen. Voel me echt niet goed, angsten en spanning. Maar ook te moe om iets te doen als afleiding. Hormonen stuiteren ook een rondje vanwege de nationale maandelijkse feestweek... (menstruatie) en misschien is (de afbouw naar) 20mg paroxetine echt te laag voor mij

Waarom ben je thuisgebleven? Kun je aan je psychiater/huisarts aangeven dat je bang bent dat die 20mg misschien te laag is?

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:19 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

Waarom ben je thuisgebleven? Kun je aan je psychiater/huisarts aangeven dat je bang bent dat die 20mg misschien te laag is?

Ik wilde thuisblijven om wat rust te hebben, moet die kop van mij wel ff meewerken he
ik wilde zelf afbouwen, want van die meuk word ik behoorlijk dik. En als t niet genoeg is dan stopt de psych er wel wat meer in denk ik. Dus dat is geen probleem. Maar ben nog midden in t afbouwen, dus misschien moet ik even geduld hebben.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 19:28 schreef kuolema het volgende:

Waarom is dat tegenstrijdig? Het feit dat ik geen overdosis pillen neem terwijl ik dat eigenlijk wel wil betekent dat ik nog controle over mezelf heb.

Blijkbaar mijn fout. Ik dacht dat je bedoelde dat je de controle over je studie had terwijl dat niet echt uit de stukjes blijkt. Dat vond ik tegenstrijdig. Maar jij had het over controle over jezelf.

Misverstand dus...

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:20 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik wilde thuisblijven om wat rust te hebben, moet die kop van mij wel ff meewerken he
ik wilde zelf afbouwen, want van die meuk word ik behoorlijk dik. En als t niet genoeg is dan stopt de psych er wel wat meer in denk ik. Dus dat is geen probleem. Maar ben nog midden in t afbouwen, dus misschien moet ik even geduld hebben.

Herkenbaar, blijf ook vaak last minute thuis van dingen die ik wilde doen, omdat ik denk dat het te druk zou zijn. Om dan alsnog over vanalles te piekeren. (En als ik wel ga, vind ik het ook vaak te druk. Het is ook nooit goed ).

Geen ervaring met pillen, maar vind je het erg dat je er dikker van wordt? En hoe lang duurt zo'n afbouwperiode?

quote:

Op woensdag 16 april 2014 20:22 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Klinkt dit niet gewoon als codependent? Jouw "blijheid" hangt af van bezig zijn met anderen en wanneer anderen er zijn voel je je prima en wanneer die weggaan komt er weer leegte en eenzaamheid en voel je je weer kut?

Je hebt het over minder activiteiten doen want je kakt daarna weer in. Draai het om, wanneer je alleen bent zorg dat het naar je zin kunt hebben, want wanneer je mensen langs hebt komen, heb je het leuk en daarna kak je weer in. Dan moet je het toch omdraaien? En dan zou de vraag niet moeten zijn, doe minder activiteiten maar doe iets waardoor je content met jezelf kunt zijn. Toch?

Nee, dat is het juist helemaal niet. Ik ben iemand die graag alleen is en contact met anderen kost me veel energie. Over het algemeen kan ik me prima vermaken als ik alleen ben. Tenzij ik me dus echt slecht voel. Maar als ik veel sociale activiteiten heb gehad, is mijn energie gewoon op. En dat is te merken aan mijn stemming.
Ik ben vooral erg onzeker waardoor ik constant op mezelf let en boos word op mezelf in contact met anderen. Er gebeurt heel veel in mijn hoofd terwijl ik ondertussen gewoon door moet gaan met waar ik mee bezig ben, contact houden, sociaal doen, activiteiten. Ik ga mijn negatieve gevoel vaak ook juist overcompenseren door druk en gek te doen en vooral te blijven doen alsof ik me goed voel.
Maar omdat ik op dat moment wel afleiding heb en ik het ook wel leuk kan hebben, komt alles pas de dagen erna naar boven of zo. Hoewel het ook vaak gebeurt dat ik in gezelschap helemaal wegzak. Dat gaat ook regelmatig fout.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:21 schreef kvd het volgende:

[..]

Blijkbaar mijn fout. Ik dacht dat je bedoelde dat je de controle over je studie had terwijl dat niet echt uit de stukjes blijkt. Dat vond ik tegenstrijdig. Maar jij had het over controle over jezelf.

Misverstand dus...

Ah, okee. Maar nu vraag ik me wel af wat jij dan zou bedoelen met controle over de studie.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:24 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

Herkenbaar, blijf ook vaak last minute thuis van dingen die ik wilde doen, omdat ik denk dat het te druk zou zijn. Om dan alsnog over vanalles te piekeren. (En als ik wel ga, vind ik het ook vaak te druk. Het is ook nooit goed ).

Geen ervaring met pillen, maar vind je het erg dat je er dikker van wordt? En hoe lang duurt zo'n afbouwperiode?

Ik bouw heel langzaam af, van 40mg naar 20mg in meer dan een half jaar. Wilde er geen terugval door krijgen. De laatste weken gaat t weer wat minder goed, maar dat kan ook door alle drukte komen. Ik ben er 15kg van aangekomen, en dat zit me in de weg met sporten enzo en ik vind t stom.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:26 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ah, okee. Maar nu vraag ik me wel af wat jij dan zou bedoelen met controle over de studie.

Controle over studie is planningen maken, braaf naar de college's gaan, huiswerk/opdrachten/verslagen maken, leren, tentamens maken, studiepunten halen, die hele mikmak. En dat las ik niet in je stukjes.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 21:20 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik wilde thuisblijven om wat rust te hebben, moet die kop van mij wel ff meewerken he
ik wilde zelf afbouwen, want van die meuk word ik behoorlijk dik. En als t niet genoeg is dan stopt de psych er wel wat meer in denk ik. Dus dat is geen probleem. Maar ben nog midden in t afbouwen, dus misschien moet ik even geduld hebben.

Ja soms werkt dat ook niet he, 'verplicht' rust pakken, heb ik ook regelmatig. Dan werkt het eerder tegengesteld. Lastig, hoop dat je je snel iets beter voelt.