Het is echt wel een beetje onwerkelijk.... Als ik zie hoe ik 2 jaar terug hier het topic binnen kwam en het gezeur en gedoe met alles, wel niet, wel niet, wachttijden, ellende en alles erop en er aan en nu denk ik Huh het is al zo ver.... Het lijkt nog als de dag van gister dat mijn proefcyclus moest worden afgebroken, dat was met kerst, terwijl dat al bijna een half jaar terug is. Ik had nu al 4 mnd zwanger kunnen zijn
Met kerst dacht ik, dit komt nooit meer goed, en zie nu.... De eindstreep is in zicht en we hebben alles overleeft. De relatie is nog heel, we zijn hechter geworden en samen echt gegroeid in het proces.
Nu hebben we nog 1 allerlaatste hobbel te gaan en dat is zwanger worden en blijven. Af en toe knijp ik hem best wel maar gelukkig kan ik die gedachten snel naar achter drukken. Het enige waar ik nu tegen aanloop is dat ik ff geen uitlaatklep heb op Facebook en mijn blog. Dit gedeelte wilden we voor ons zelf houden en ik merk, o.a. Door dit hele verhaal hier
, dat het me toch best moeite kost en dat ik zenuwachtig ben... Ik wil jullie niet teveel lastig vallen met mijn zenuwen, gehyper etc maar merk dat het me vrij moeilijk af gaat
Gelukkig hebben jullie allemaal een scroll knop dus de verhalen, hysterica's etc kunnen jullie zo overslaan