Telegraaf di 04 mrt 2014, 05:30
Andrea’s dochter Sophia dankt Anton Veldkamp
’Naam eindelijk gezuiverd’
door Vanessa Bontje
AMSTERDAM -
Het onthullende verhaal van Anton Veldkamp (82), waarin de leugens van Utopia’s Andrea één voor één werden ontmaskerd, blijkt voor Sophia Deborah Bles een grote steun. De dochter van de fantasierijke SBS 6-kandidate deed eerder een boekje open over de verschrikkingen uit haar jeugd, die haar door haar moeder Andrea werden aangedaan. Maar lang niet iedereen geloofde haar. Sinds Anton Sophia’s verhaal onderschreef, heeft ze eindelijk rust. Walging en afschuw gingen, kort na de start van Utopia, door Sophia heen toen ze haar bloedeigen moeder op tv zag huilen om haar overleden stiefdochter Caroline Veldkamp, die ze haar ’verloren dochter’ noemde. „Maar ik ben haar enige échte kind en helemaal niet dood”, zei Sophia, die haar moeder in een ander programma eerder daadwerkelijk had horen zeggen dat Sophia overleden was. „Ik ben springlevend!”
Andrea’s dochter Sophia: „Ik wist nooit wat ik van mijn moeder kon verwachten.” Foto: Albert den Iseger
Anton Veldkamp (82): „Die vrouw heeft geen idee wat ’houden van’ betekent.”
Andrea (52) woonde tien jaar samen met Anton Veldkamp op Bonaire. Inmiddels ex Anton: „Nu pas zie ik hoe Andrea echt is.”
Andrea Tolson, die eerder was te zien in Vrouwenvleugel en meedeed aan Oh Oh Europa, heeft eindelijk de bekendheid gekregen waarop ze al jaren hoopt. Al zal de manier waaróp niet helemaal zijn hoe ze het zich had voorgesteld. Al vanaf het begin van Andrea haar deelname aan Utopia valt haar naam wekelijks, zo niet dagelijks doordat óf gedane zaken uit het verleden óf recente ontwikkelingen binnen Utopia de tongen losmaken.
Toneelspel
Zo was het meest recente staaltje toneelspel toen Andrea – nadat ze had vernomen dat Anton Veldkamp niet langer tegen haar leugens kon en haar aan de kant zette – een kalmeringsmiddel had rondgedeeld onder de andere inwoners. Die had ze, naast slaappillen, van de arts gekregen om rust te krijgen. „Het was geen valium”, beweerde Andrea glashard, „het was ibuprofen.” Maar inwoner Ruud zei: „Ik vind het vervelend om te zeggen, maar dat was het niet…” En Ruuds verhaal bleek te kloppen toen verpleegster Isabella begreep dat het spierverslappers waren…
Andrea werd daarop in allerijl in de regiekamer ontboden. Wat daar is gezegd, blijft tussen Andrea en de programmaleiding maar dat de kijkers en de Utopia-inwoners hier, opnieuw, een staaltje acteerwerk kregen voorgeschoteld, lijkt waarschijnlijk. En dat is precies waaraan Anton Veldkamp afgelopen week en al eerder dochter Sophia refereerden.
„Alle afleveringen van Utopia net teruggekeken”, schreef Sophia in januari op Facebook. „Ik sta echt zwaar te koken van woede. Ik kan netjes genoeg zeggen dat mijn verwekker, ik noem jou niet eens mijn moeder, een vieze vuile schijnheilige **** is. Jankt de ogen uit haar kop (prachtig acteerwerk, chapeau) voor haar overleden stiefdochter, maar zelf nooit een traan gelaten om jouw bloedeigen kind? Jij hebt het gore lef gehad om mijn familie kapot te maken en mij proberen te ontvoeren.”
Mensen die niet konden weten hoe slecht de verhoudingen tussen de twee zijn, waren op zijn zachtst gezegd verbaasd toen ze die tirade lazen.
Eenmaal bedaard, vertelde Sophia in weekblad Privé: „Ik was zeer gewenst. Maar toen ik drie was, wilde mijn moeder opeens scheiden.” Andrea verdween vervolgens compleet uit Sophia’s leven. Het enige contact dat er was, werd tot stand gebracht door een omgangsregeling. „Maar door de stemmingswisselingen van mijn moeder wilde ze me steeds minder zien en was ik vaker en vaker bij mijn vader”, vertelde Sophia. „Ze kon het mentaal niet meer aan. En ik vond het niet fijn bij haar, omdat ik nooit wist wat ik van haar kon verwachten.”
„In een minuut tijd sloeg haar humeur om en dan werd ze heel erg kwaad. Op het laatst was ik er alleen nog maar op zondag. Maar negen van de tien keer belde ze al na een paar uurtjes of mijn vader me weer wilde komen ophalen. Ook heeft ze me wel eens ’s avonds laat buiten de deur gezet. Ik liep daardoor een jeugdtrauma op en functioneerde niet meer op school. Tot en met mijn achttiende liep ik bij een kinderpsycholoog.”
Afwezigheid
Toen Sophia twaalf jaar oud was, dook Andrea – die toen inmiddels met haar liefde Anton Veldkamp op Bonaire woonde – na jaren van totale afwezigheid opeens weer op. „Ze trachtte me op te eisen bij de kinderrechter”, vertelde Sophia. „Bij de eerste zitting heeft ze alles gelogen. Onder meer dat ze in Amsterdam woonde en daar een kamertje voor me had. Niets van waar, ze woonde op Bonaire en wilde daar blijven. Met mij.”
Hoeveel hout de woorden van Sophia sneden, bleek pas toen Anton Veldkamp besloot zijn eerdere geliefde niet langer de hand boven het hoofd te houden. „Ik kan dit niet langer in stand houden”, zei de vroegere fotograaf van De Telegraaf, die met de wirwar van verzinsels van de vrouw met wie hij tien jaar samen was niet langer meer kon leven. „Ze zou bij me terugkomen, dat heeft ze me liggend en biddend in mijn armen beloofd. Maar ze kwam niet. En ik maar wachten. Nu pas zie ik hoe Andrea echt is. Die vrouw heeft geen idee wat ’houden van’ betekent.”
Waarheid
Over Sophia zei hij: „Ik weet het. Ik heb Andrea aanvankelijk verdedigd, maar de waarheid is dat Sophia’s verhaal klopt. Andrea heeft aan veel mensen, zelfs tegen de psycholoog van haar dochter, leugens verteld om er zelf beter uit te komen. En het is waar dat ze dat meisje maar meesleepte van hot naar her. Andrea liet haar uiteindelijk inderdaad ook helemaal los, maar wilde op een zeker moment de zorg over Sophia. Ja, dat werkt natuurlijk niet zo. Als je je kind ongeveer vanaf haar vijfde helemaal niet meer wilt zien, kun je niet verwachten dat het hart van Sophia nog openstaat voor haar.”
Voor Sophia blijken Antons woorden waardevol. „Sinds ze haar verhaal deed, is Sophia door een hel gegaan”, vertelt haar vader Eddy Bles. „Ik voer nu het woord voor haar, want er is te veel gebeurd met mijn dochter en daartegen wil ik haar vanaf nu beschermen. Lang niet iedereen geloofde Sophia, maar nu haar verhaal is onderschreven door Anton, valt een enorme last van onze schouders. Het voelt als rehabilitatie en daardoor is er weer rust gekomen voor Sophia. Eindelijk is haar naam gezuiverd. Vanaf nu willen Sophia en ik weer doorgaan met ons leven. Net zoals we dat voor Andrea’s deelname aan Utopia ook al járen zonder haar deden…”