niet te verwarren met BFF 'Squote:Op woensdag 15 januari 2014 13:02 schreef Turbomuis het volgende:
[..]
Wij behulpzame Fokkers (BFs, jeweetz)
Nou, bijna wel. We geven haar meer aandacht dan menig BFFquote:
quote:niemand weet... Dat ik er niet gerust op ben
Nov 2013
Ik kijk naar mijn vader als hij rustig van af zijn stoel iedereen in onze woonkamer bekijkt. Mijn broer en zijn vrouw, Damian zijn beste vriendje met ouders, mijn vriendinnen Anouk en Hanna, mijn mama en mijn schoonmama Greetje. Heerlijk. We vieren Damian zijn 9e verjaardag en hij is dolblij dat opa erbij kan zijn.
Dat kale koppie staat hem zo verschrikkelijk stoer! Hij is zelfs zonder muts naar de winkel gegaan, de dag nadat Pyke liefdevol zijn haar voor hem afgeschoren heeft. Wat is mijn vader verschrikkelijk dapper! Hij pakt de ziekte aan zoals het is: een gevecht voor je leven. Hij is wat afgevallen en bleekjes. Oogt wat moe ook. Maar er zijn ook momenten dat je het gewoon niet aan hem ziet. Het gaat redelijk goed so far. Zo bizar. Maar ik durf niet te zuchten, omdat ik weet dat kanker een sluipmoordenaar is. De behandeling lijkt aan te slaan. Hij is nog maar weinig benauwd, hoest nog wel maar het lijkt minder te worden. Toch weten we pas over een paar weken meer. Pfff, wat duurt dat nog lang!
Na het eten op de verjaardag, rond een uur of 7, zag ik hem echt moe worden. De lieve schat! Ik ben zo ongekend trots op hem.
Mijn vriendin Marry heeft vroeger op de oncologie afdeling gewerkt. Zij is al jaren degene die al mijn vragen geduldig beantwoordt over M.E. Nu vraag ik haar het hemd van het lijf over deze ziekte. Ik vraag haar alles! De eerlijke antwoorden maken me ongerust. Als ik vervolgens op tv zie dat maar liefst 86% van de longkankerpatiënten het niet redden, stort ik in. Wat is dit heftig allemaal!
Een paar dagen later word ik gebeld door mijn moeder. Ieder keer als de telefoon gaat, schrik ik me een hoedje! Als ik dan ook nog eens zie dat mijn ouders bellen helemaal natuurlijk. Mama vertelt dat papa’s gezicht en nek en rechterarm helemaal aan het opzwellen zijn. Gelukkig moet hij toch naar het ziekenhuis voor de nieuwe chemokuur, dus dan kan er meteen naar gekeken worden. Ik besluit naar Spijkenisse te rijden om met hem mee te gaan. Het duurt een paar dagen voordat de oorzaak gevonden is. De tumor drukt op zijn long tegen een bloedvat aan waardoor er stuwing ontstaat. Inmiddels ziet mijn lieve papa er uit als het Michelin-mannetje. Helemaal opgeblazen. Het is voor mij de eerste keer dat ik ook aan papa zie dat hij ziek is. Tot nu toe heeft hij gelukkig amper last van bijwerkingen, maar dit is heel confronterend. Ik merk aan pa dat hij nu ook echt bang aan het worden is. De arts besluit een stent te plaatsen om het vocht af te laten drijven. Gelukkig werkt het en de volgende dag is bijna al het vocht verdwenen. Als we een paar dagen later bij de arts zitten om de foto’s van pa zijn longen te bekijken, houden we elkaars handen stevig vast. Op de eerste foto is te zien dat de tumor wel degelijk geslonken is, dus dat betekent dat de behandelingen aanslaan! Wel meer dan 2 cm! Wat een goed nieuws!!
Als ik in de auto onderweg naar huis alles nog even rustig de revue laat passeren, merk ik hoe dubbel het gevoel is dat bij mij overheerst. Aan de ene kant ben ik enorm opgelucht. Papa doet het zo goed, hij is enorm sterk en de tumor is kleiner geworden! Aan de andere kant is er de wetenschap dat het nog lang niet veilig is. Zelfs al zou hij volledig genezen, je hoort zo vaak dat het dan op een andere plek terugkomt. Mijn vader en ik hebben een hele goede band. Tijdens mijn pubertijd botsten we nogal eens, maar dat komt omdat ik zijn temperament geërfd heb! Ik had al veel respect voor hem, maar nu ik zie hoe hij omgaat met zijn ziekte, kan ik alleen maar stralen van trots! En in de tussentijd blijven we hopen en bidden! Niet opgeven…!
Seriously? Denk je niet dat je misschien een tipje van de sluier hebt opgelicht op het moment dat je schreef dat je, nog voor zn eerste chemo, de uitvaart al aan het regelen was? Nou?quote:Niemand weet.. Dat iker niet gerust op ben
quote:Op donderdag 16 januari 2014 12:58 schreef mascara-klodder het volgende:
-knip-
En nu ga ik met mijn vermoeide benen wijd liggen voor Pyke. Heb ik een goed excuus om morgen heel de dag op de bank te liggen.
Dat dacht ik ook, .quote:Op donderdag 16 januari 2014 14:11 schreef Copycat het volgende:
Zr schrijft het allemaal zo krom en ongelukkig op. Dat kale koppie van haar pa dat volgt op de blije Damian. Ik dacht echt even dat Damian uit solidariteit ook een kaal koppie wilde .
quote:Mijn broer en zijn vrouw, Damian
Dat dacht ik ookquote:Op donderdag 16 januari 2014 14:11 schreef Copycat het volgende:
Zr schrijft het allemaal zo krom en ongelukkig op. Dat kale koppie van haar pa dat volgt op de blije Damian. Ik dacht echt even dat Damian uit solidariteit ook een kaal koppie wilde .
quote:Op donderdag 16 januari 2014 13:37 schreef Mula het volgende:
"Dat kale koppie staat hem zo verschrikkelijk stoer! Hij is zelfs zonder muts naar de winkel gegaan, de dag nadat Pyke liefdevol zijn haar voor hem afgeschoren heeft. "
Mag ik even een teiltje???? Mijn god, wat een overdreven aandachtzoekend zeikwijf is het toch ook. Ze grijpt echt alles aan om maar medelijden op te wekken. Haar vader is een man, die zijn wel vaker kaal. Alsof het iemand opvalt dat die man kaal is vanwege chemo.
Ik ben zelf kaal en wordt echt door alles en iedereen aangestaard alsof ik ET ben ofzo. Misschien onterecht (want ook voor mannen is kaalzijn niet leuk) maar deze opmerking schiet even in het verkeerde keelgat bij me.
bij mij staat 'ie er nog gewoonquote:Op maandag 27 januari 2014 22:05 schreef JaneDoe het volgende:
[..]
heeft ze em gewist? zie kan em niet vinden op haar twitter
vaag..zit nu op mobiel maar dat zou jiet moeten uitmaken..wilde kijken of er reacties op waren van anderenquote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |