Arctic Monkeys #85 FOK!-meet in Finsbury Park, Londen?!

Reis je nou zomaar naar de VS om daar AM te bekijken ?

quote:

Op maandag 3 februari 2014 13:07 schreef Merkie het volgende:
Reis je nou zomaar naar de VS om daar AM te bekijken ?

Yes, heb gisteren geprobeerd om een foto van een grote billboard van AM bij Madison Square Garden (gig aanstaande zaterdag, zal tevens live worden uitgezonden op de radio) te scoren en die te posten, maar helaas... alles was nog in Superbowl-modus.

quote:

Op maandag 3 februari 2014 13:11 schreef Aisumasen het volgende:

[..]

Yes, heb gisteren geprobeerd om een foto van een grote billboard van AM bij Madison Square Garden (gig aanstaande zaterdag, zal tevens live worden uitgezonden op de radio) te scoren en die te posten, maar helaas... alles was nog in Superbowl-modus.

Raar zeg .

Maar wel cool . Dure grap wel. Ik vond Duitsland al te ver .

Ongelofelijk dit, haha!

Huppatee, boven aan de lineup op Reading/Leeds, zoals verwacht. http://t.co/8jBY0udRET

Uurtje of 13 plaatselijke tijd.



Ik de komende uren.

quote:

Op maandag 3 februari 2014 20:48 schreef AMDB het volgende:

[..]

Is dat thee?!

"Lokale trots, licht van smaak, zwaar op de maag" etc. Na Engeland is alles met wat witte bubbels bovenaan een overwinning.

Virtuele soundcheck vroeg in de ochtend: 'Do I Wanna Know?' en 'Brianstorm'.

Leuke geste: tourmanager nodigt de eerste mensen in de rij uit om competitie-winnaars van radio-uitzending aan te vullen tijdens een ouderwetse 'meet and greet'. Als klap op de vuurpijl een privé-showtje: 'Fireside' (zonder Bill-Ryder Jones?!), 'Snap Out Of It', 'Cornerstone', 'One For The Road' en 'She's Thunderstorms'. Huilende meisjes naar buiten met zilveren pen bekladde 'AM'-posters. Turner sloeg een aanbod van een ferme knuffel af, en verder contact was niet echt aan de orde.

Band kon overigens volledig anoniem het pand betreden eerder vandaag. Turner was zelfs heen-en-weer aan het lopen, 10 meter van de rij af. Dracula-kapsel, z'n persoonlijke beveiliger naast hem. Heel even viel het iemand op: hij signeerde snel een LP van een nota bene overduidelijke handelaar, schudde daarna "nope" met een "geen kans"-smirk toen twee fans hem benaderde. Het fabuleuze voorprogramma The Orwells staat hier nog gewoon te skateboarden.

Lol @ 'queuing'.

Geweldige show vanaf de eerste rij bekeken, met een leuke kwinkslag: 'Evil Twin' (!) als derde of vierde track, nog net niet op de dag na 2 jaar niet meer live gehoord, 'Knee Socks' eindelijk weer eens, 'She's Thunderstorms' terug (ook máánden niet gehoord), '505' als afsluiter reguliere set, 'Fireside' zonder Bill-Ryder Jones met Turner die de solo's deed.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 06:52 schreef Aisumasen het volgende:
[ afbeelding ]

Lol @ 'queuing'.

Geweldige show vanaf de eerste rij bekeken, met een leuke kwinkslag: 'Evil Twin' (!) als derde of vierde track, nog net niet op de dag na 2 jaar niet meer live gehoord, 'Knee Socks' eindelijk weer eens, 'She's Thunderstorms' terug (ook máánden niet gehoord), '505' als afsluiter reguliere set, 'Fireside' zonder Bill-Ryder Jones met Turner die de solo's deed.

Vet hoor! Zeker om ze nog een keer in zo'n kleine zaal te kunnen zien. Evil Twin is natuurlijk geweldig. Al moeten ze natuurlijk ver weg blijven van die draak die Thunderstorms is en mag 505 ook wel weer even van de vaste set.

Wel goed trouwens dat ze zoveel rouleren. Zo komen ze langzamerhand in vorm voor MSG en later in het jaar natuurlijk Finsbury!

Pond support in Australië en Nieuw-Zeeland .

Bekijk deze YouTube-video

Er zijn dus beelden van.

Nu niet meer .

Even snel: m'n eerste Arctic Monkeys-gig in de US: de grootste band van Engeland bekijken in een zaaltje waar je bij wijze van spreken nog een willekeurige oom zou kunnen zien trouwen. Niet verrassend: de hele setting en sfeer is totaal niet te vergelijken met Europa. Dit zijn geen clubs waarin geconcentreerd wordt op optredens, maar meer zalen waar vooraf nog een hapje gegeten zal worden, en er later een band staat te spelen. Kroonluchters, barkrukken, tafeltjes naast de FOH. En natuurlijk door de capaciteit van de zaal, 1200 man, met naar schatting nog niet 1/4 van de 'gebruikelijke' crew op pad: geen eigen lichten mee, uiteraard uitgeklede versie van hun gebruikelijke geluidssysteem, veel apparatuur van de zaal zelf. Benadruk nog maar even de rare gewaarwording: de Glastonbury-headliner die voor 100,000+ op het veld speelde.

Ook een typisch Amerikaans systeem in werking met desbetreffende zaal: koop voor 10 extra bucks een 'fast lane'-ticket, en je mag voor het 'gebruikelijke' publiek naar binnen. Natuurlijk een dikke vette scam en uitmelking tot de max: eigenlijk wordt iedereen in de rij op deze manier geforceerd zo'n ticket te kopen bovenop je concertticket van 30-40 dollars, anders kunnen ze net zo goed aansluiten in de gebruikelijke rij een half uur voordat de zaal opent (zoals *kuch ondergetekende). Zoals eerder gezegd dus nog een hele ongemakkelijk 'meet and greet' met competitiewinnaars vooraf, had ik ook echt nog nooit van gehoord bij deze band. Maar de aanwezigen waren verguld. Goed, de gig zelf:

Hoe tam het publiek was qua houding, des te harder applaudisseerden en gilden ze. Gewoon spontaan, of om 'Mardy Bum'. Jawel. De 'Monkeys, Monkeys, Monkeys'-chants waren leuk, en toegift-waardig. Zo jong als gisterenavond heb ik het publiek ook nog nooit gezien. Echt bakvis-jong, totaal onervaren met optredens - verrast over een toegift, verward over het principe van een voorprogramma (en al helemaal van deze), boos als iemand van plek wisselt tijdens een uptempo-song - en vrijwel allemaal de eerste keer dat ze de band te zien kregen. Begrijp me absoluut niet verkeerd, ik oordeel er niet over, ik vind het zelfs alleen maar leuk om te zien, en dan vooral hoe het merendeel lijkt uit te zien naar de nieuwe liedjes.

Turner oogde vermoeid, maar deed zijn best om alle gebruikelijke maniertjes uit de kast te halen. Je kon ook vanaf de zijkanten van het podium de show bekijken, en dat betekende vrijwel continue een doorloop van 'bathroom break'-ers langs het podium, ook erg apart. Turner betrok deze mensen, ook die aan de tafeltjes (!) aan de zijkant, af en toe. De arena-effecten bleven achterwege - de 'magic trick' tijdens 'Crying Lightning' en dergelijke. Plaatsnaam Charlotte werd vaak genoemd als laatste woord in een zin. En dan Jamie Cook, hij stond zo comfortabel op het podium, heb ik werkelijk nog nooit meegemaakt. Hij ging er helemaal in op, keek mensen in het publiek aan, bedankte ze. Geweldig. Nick en Matt hadden leuk onderonsje toen de disco-bal in de zaal een leuk effect gaf tijdens de tergend langzame versie van 'Cornerstone'.

Had de setlist vooraf niet gecheckt, en alhoewel ik 'Evil Twin' sowieso wel had verwacht, was het toch een verrassing om hem weer te horen, en op die plek! Gouden zet, bracht het lekker op gang na de opener - die nooit, nooit, nooit zal vervelen - 'Brianstorm' en 'Dancing Shoes'. Heel wat shake-ups ten aanzien van de EU/UK arena-tour. 'Fireside' voor de eerste keer deze tour live in de US! Dus zonder Bill-Ryder Jones… Moet eerlijk zeggen dat het zonder hem wel een beetje aan kracht moet inboeten.


'She's Thunderstorms', lol!!! Hoe durven ze! Ook al 7 maanden weer niet gehoord. Geen 'Old Yellow Bricks'! Normaal gesproken merk je niet welke songs ze gedropt hebben, maar geloof me… Ik mis hem nu al. Ook geen 'Party Anthem', de rest is me nog niet zo 1-2-3 opgevallen. Wel 'Knee Socks', pas de tweede keer dat ik deze hoorde, nadat de rest van de nummers allemaal heel wat 'air time' gekregen hadden in Europa. De penetrante geur van wiet tijdens 'Why'd You Only Call Me When You're High?', was een grappige onbedoelde aanvulling. '505' werkte heel goed als afsluiter van de reguliere set, tof om die dan ineens op die plek te worden. Grappig hoe de kleine verschillen de set fris kunnen maken.

The Orwells blijken helaas alweer een gimmick-act. Kom ik nog wel op terug. Nu in Richmond, Virginia. Ok, moet rennen.

[ Bericht 5% gewijzigd door Aisumasen op 04-02-2014 21:55:54 ]

Weet niet of men hier al bekend was met de audio, maar hier:


De cover doet me realiseren hoe sterk het origineel eigenlijk is. Wat dat betreft geslaagd! Het stuk vanaf 1:59 ... Zo'n simpele maar toch prachtige melodielijn.

Een contrast als dag en nacht: Turner lam als een tor op het podium maakt met een setlist shake-up in combinatie met een geweldige zaal, geluid en publiek de beste show van deze era tot nu toe.

Heb ik gelogen?

Boh. Wachtend op een vlucht die níét geannuleerd wordt:


Introductie somt de staat van Turner deze avond op. En dit was slechts het begin.

Soundcheck Boston: 'All My Loving' door Turner. Zou het toeval zijn, of gaan ze iets doen ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van de Amerikaanse aankomst van The Beatles?