Oftewel: We hebben een excuus gevonden om de inhoud van een boek te negeren waarvan we het vermoeden hebben dat het ons niet aanstaat.quote:Op woensdag 26 november 2014 13:32 schreef Pietverdriet het volgende:
Ik vind het een vreselijk slap excuus, de uitgever heeft dit toegevoegd. Niemand kan zijn boek nog serieus nemen
Het ontbreken van een grote hoeveelheid marktpartijen lijkt mij nou niet direct een links argument.quote:Op woensdag 26 november 2014 13:35 schreef Paper_Tiger het volgende:
[..]
Ach linksen komen altijd met onzin om hun argumenten kracht bij te zetten. Waarom zou dat nu opeens anders zijn?
Je kunt tegenwoordig toch zelf je boek uitgeven, via Amazon bijvoorbeeld?quote:Op woensdag 26 november 2014 15:06 schreef Monolith het volgende:
[..]
Het ontbreken van een grote hoeveelheid marktpartijen lijkt mij nou niet direct een links argument.
Desalniettemin hoeft de schrijver niet alles te pikken, de kans is groot dat de uitgever het wel laat varen als dat alles is en het is nu niet dat deze man het boek per se moet verkopen om brood op de plank te krijgen (hij heeft al een goede voltijdbaan).quote:Op woensdag 26 november 2014 09:11 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Is helaas niks nieuws dat een uitgever 'mee denkt' over de inhoud. In dit geval op zo'n manier dat het afbreuk doet aan de directe aanklacht (een terechte aanklacht).
Omdat de uitgeversbranche slechts door een paar partijen worden gedomineerd, zijn dat trouwens belangrijke poortwachters.
Ik zit niet zo in die wereld, maar puur het uitgeven kan tegenwoordig op allerhande manieren volgens mij. Uitgevers doen natuurlijk nog wel iets meer dan enkel het boek uitgeven, zoals promotie en dergelijke. Het is in mijn ogen net als een platenmaatschappij al lang geen noodzakelijke partij in het proces meer.quote:Op woensdag 26 november 2014 15:35 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Je kunt tegenwoordig toch zelf je boek uitgeven, via Amazon bijvoorbeeld?
Jij snapt het.quote:Op woensdag 26 november 2014 15:00 schreef MadScientist het volgende:
[..]
Oftewel: We hebben een excuus gevonden om de inhoud van een boek te negeren waarvan we het vermoeden hebben dat het ons niet aanstaat.
Wat eigenlijk bijdraagt aan het gelijk van Engelen: er is weinig echt veranderd sinds de crisis.
Dat doe je al wanneer je een fles Coca Cola en een paar Nike schoenen koopt. Laten we wel wezen.quote:Op woensdag 26 november 2014 15:54 schreef Kaas- het volgende:
Engelen heeft dus toegegeven aan hetgeen hij zo tegen schijnt te strijden in dat boek.
Het enige wat ik zeg dat hij in zijn eigen voet schietquote:Op woensdag 26 november 2014 15:00 schreef MadScientist het volgende:
[..]
Oftewel: We hebben een excuus gevonden om de inhoud van een boek te negeren waarvan we het vermoeden hebben dat het ons niet aanstaat.
Wat eigenlijk bijdraagt aan het gelijk van Engelen: er is weinig echt veranderd sinds de crisis.
Dit, of op een blog berichten, als het genoeg opmerkzaamheid bereikt komen er vanzelf uitgevers.quote:Op woensdag 26 november 2014 15:35 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Je kunt tegenwoordig toch zelf je boek uitgeven, via Amazon bijvoorbeeld?
In de tijd van internet klagen dat je afhankelijk bent van uitgevers, dan heb je het echt niet begrepen.quote:Op woensdag 26 november 2014 16:20 schreef Monolith het volgende:
[..]
Ik zit niet zo in die wereld, maar puur het uitgeven kan tegenwoordig op allerhande manieren volgens mij. Uitgevers doen natuurlijk nog wel iets meer dan enkel het boek uitgeven, zoals promotie en dergelijke. Het is in mijn ogen net als een platenmaatschappij al lang geen noodzakelijke partij in het proces meer.
Dat was de uitgever in principe nooit. De uitgever ontfermt zich meer over de zakelijke kant van het publiceren. Ze schieten alle kosten voor, delen mee in het risico en regelen de zakelijke afhandeling. Voor de meerderheid van de schrijvers is dat een must omdat mensen niet zelf over de financiën, zakelijk kennis en het netwerk beschikken. Een boek naar de drukker opsturen kan zelfs een student mits hij maar de rekening betaalt. Voldoende boeken bij de lezers thuis krijgen is echter een hels karwei. Hoe goed je boek ook is, als deze opgestapeld blijft liggen in verhuisdozen op je zolderkamertje dan schiet dat natuurlijk niet op.quote:Op woensdag 26 november 2014 16:20 schreef Monolith het volgende:
[..]
Ik zit niet zo in die wereld, maar puur het uitgeven kan tegenwoordig op allerhande manieren volgens mij. Uitgevers doen natuurlijk nog wel iets meer dan enkel het boek uitgeven, zoals promotie en dergelijke. Het is in mijn ogen net als een platenmaatschappij al lang geen noodzakelijke partij in het proces meer.
Dat is een wel heel erg domme studie.quote:Op woensdag 26 november 2014 16:23 schreef Klopkoek het volgende:
"Republicans Lie More Than Democrats, Study Finds"
http://www.nationalmemo.c(...)mocrats-study-finds/
quote:The most obvious problem — though certainly not the only problem, not even close — is selection bias: PolitiFact is a readership-driven online publication, and thus it exercises a great deal of discretion about which statements it chooses to evaluate and why. The most obvious factor is that it evaluates only statements that are disputed. Specifically, it evaluates only statements that are disputed and that its editors believe will be of some interest or benefit to its readers.
Fox News is a personalities-driven opinion network with occasional news reports; it is inevitable that its broadcast hours will be more rapidly punctuated by controversial statements than those of, for example, ABC. Unsurprisingly, the opinion-heavy Fox News and MSNBC both have relatively high falsehood scores on the PolitiFact report card, while CNN doesn’t. It’s not as though Michaela Pereira never says anything that might be disputed — she simply never says anything that is interesting, true or false, so nobody cares. Or, as PolitiFact puts it: “We use our news judgment to pick the facts we’re going to check, so we certainly don’t fact-check everything. And we don’t fact-check the five network groups evenly.”
No kidding. Say what you will about Bill O’Reilly, nobody ever made a living out of pretending to be Rachel Maddow. (No, Chris Hayes doesn’t count.)
PolitiFact’s kindergarten-level methodology here is to take the total number of statements it evaluates, tally up the “mostly false,” “false,” and “pants on fire” ratings, and then do a little division. Given the underlying selection issues, this amounts to nothing more than doing meaningless arithmetic on meaningless data. If PunditFact editor Aaron Sharockman spent more than 20 minutes on this so-called research, he should demand a refund from his university. (Given that he has a B.A. in journalism, he should demand a refund on general principles.)
By the same measure, approximately 100 percent of statements made by Paul Krugman evaluated in National Review are 1. mostly false; 2. false; 3. pants-on-fire; or, my own favorite designation, 4. wearing-full-Wayne-Newton-makeup-while-singing-“Danke Schoen”-at-4-a.m.-under-a-bridge-in-Cleveland crazy. But that does not mean that the sum of what comes out of Professor Krugman’s mouth is 99 and 44/100 percent pure B.S., like some Bizarro World version of Ivory Soap — it just means that we mostly tend to take notice of him when he’s wrong. If he says you should try the cheese plate at Il Bambino, give the claim due consideration.
Bedrijven als amazon drukken jouw boek pas als iemand het besteld ( printing on demand), verder zijn boeken steeds minder belangrijk, ereaders steeds meer.quote:Op woensdag 26 november 2014 16:58 schreef Ryon het volgende:
[..]
Dat was de uitgever in principe nooit. De uitgever ontfermt zich meer over de zakelijke kant van het publiceren. Ze schieten alle kosten voor, delen mee in het risico en regelen de zakelijke afhandeling. Voor de meerderheid van de schrijvers is dat een must omdat mensen niet zelf over de financiën, zakelijk kennis en het netwerk beschikken. Een boek naar de drukker opsturen kan zelfs een student mits hij maar de rekening betaalt. Voldoende boeken bij de lezers thuis krijgen is echter een hels karwei. Hoe goed je boek ook is, als deze opgestapeld blijft liggen in verhuisdozen op je zolderkamertje dan schiet dat natuurlijk niet op.
De meeste schrijvers willen geen risico lopen met hun boeken maar gewoon gepubliceerd, gelezen worden door een zo groot mogelijk publiek en voldoende binnenkrijgen om de huur/kosten te kunnen betalen. Een uitgever is in dat geval wel een noodzakelijk kwaad.
Dat is wel een erg kinderachtige afsluitende alinea door de Nazional Review.quote:Op woensdag 26 november 2014 16:58 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Dat is een wel heel erg domme studie.
[..]
Zit je niet mee he, klopkoek?quote:Op woensdag 26 november 2014 17:59 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Dat is wel een erg kinderachtige afsluitende alinea door de Nazional Review.
Weer op de man spelen he?quote:Op woensdag 26 november 2014 18:00 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Zit je niet mee he, klopkoek?
Ja, er zijn een kleine 10.000 startups die hetzelfde doen. In Amsterdam staat zelfs een boekdrukmachine in het ABC waar je voor 12.50 je eigen boek kan drukken die je dan meteen in je klauwtjes hebt:quote:Op woensdag 26 november 2014 17:35 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Bedrijven als amazon drukken jouw boek pas als iemand het besteld ( printing on demand), verder zijn boeken steeds minder belangrijk, ereaders steeds meer.
Ze doen dit ook voor muziekmakers en filmers
http://www.amazon.com/gp/node/index.html?ie=UTF8&node=15347561
quote:Rutger Bregman en Jesse Frederik
Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers
Toen in 1968 de vuilnismannen van New York in staking gingen, veranderde de stad binnen een paar dagen in een stinkend zooitje; de burgemeester smeekte de mannen om alsjeblieft weer aan het werk te gaan. In 1970 staakten de Ierse banken; de regering wachtte angstvallig af, maar er gebeurde helemaal niets. De bevolking zette via de pubs een alternatief geldsysteem op en de (lokale) economie groeide gewoon door.
Door: 4 april 2015, 02:00
Voor De Correspondent-journalisten Rutger Bregman en Jesse Frederik reden om de vraag te stellen wat handelaren, financieel specialisten, adviseurs en marketeers nu helemaal bijdragen aan de economie. 'Het zijn stuk voor stuk mensen die geen welvaart creëren, maar vooral verplaatsen.' Waarop ze verzuchten: 'hoe is het toch mogelijk dat al die scheppers van welvaart waar we overduidelijk niet zonder kunnen - schoonmakers, politieagenten, verplegers - zo slecht verdienen, terwijl onbelangrijke, overbodige of zelfs schadelijke verplaatsers veel beter boeren?' Een verklaring geven ze ook in dit verrassend diepgravende korte essay dat ze schreven voor de Maand van de Filosofie. Dat is mogelijk omdat 'waarde' en 'prijs' in onze economie van elkaar zijn losgezongen.
Eeuwenlang was economie de tak van de moraalfilosofie die analyseerde hoe maatschappelijke waarde tot stand kwam - waarde die publiekelijk wordt uitgedrukt in een neutrale maat: geld. Neoklassieke economen hebben de koppeling tussen waarde en geld echter doorgeknipt. Als een markt echt vrij is, zo redeneerden ze, valt de prijs die op die vrije markt ontstaat precies samen met de waarde van het ding of de dienst. Een politicus die zich ten doel stelt de markt vrij te maken, is daarmee dus bevrijd van moeilijke discussies over de relatie tussen geld en maatschappelijke verdienste. Eventuele ongelijkheid in beloning is dan per definitie verdiend.
In de bovenstaande zin is 'verdienen' een neutrale beschrijving; verdiend geld is geld dat je niet gekregen of gestolen hebt. Maar heb je dat geld daarmee ook in meer normatieve zin 'verdiend'? Drukt het een maatschappelijke verdienste uit? Neoklassieke economen (die in ons land politiek onderdak vinden bij 'het lege liberalisme' van de VVD) kunnen het verschil tussen de twee betekenissen van 'verdienen' conceptueel niet meer maken. Maar de maatschappij kan dat nog wel, getuige de woede die opstak nadat de ABN Amro-top een salarisverhoging wilde incasseren.
Bregman en Frederik vinden overigens dat er heus wel ongelijkheid mag zijn tussen mensen. Als daar maar goede, morele argumenten voor zijn. Het maatschappelijke debat daarover kan wat hen betreft per direct beginnen.
April is de Maand van de Filosofie. Dit jaar is het thema Ongelijkheid. Zie ook filosofie.nl
http://www.volkskrant.nl/(...)rzieningen~a3943396/
Inderdaad een interessant boek. Niet zo heel innovatief, want dat de waarde van een dienst of goed in een economie lang niet altijd de daadwerkelijke waarde reflecteert wisten we allang. Maar best goed om te lezen.quote:Op zaterdag 4 april 2015 11:16 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Voor nog geen 5 euro te koop. Een pleidooi voor salarisherzieningen. Geschreven voor De Maand van de Filosofie.
[..]
quote:The Globalization of Inequality, by François Bourguignon
7 MAY 2015 | BY DANNY DORLING
A tax rate of 67.5% is part of an economist’s plan to stem excessive inequality, finds Danny Dorling
We are currently in the midst of a transformation. Economic inequalities between many countries are falling. Growth is stagnating in rich nations while in many poorer countries incomes continue to rise. At the same time, inequalities within many countries are rising. We may be witnessing a metamorphic change in which overall inequalities remain stable, but soon the poorest will no longer live tens of thousands of kilometres away from the richest.
In rich countries, especially in the already most unequal of rich countries, the pressure is to increase the rewards to so-called highly skilled labour, including those who hold the most capital. Precariousness is rising and middle-income standards of living are falling. Those at the bottom in unequal affluent societies are seeing the safety nets beneath them evaporate.
François Bourguignon is former chief economist of the World Bank. Warnings that were being written just a dozen years ago by the most obscure analysts and anarchists on the fringe of academic writing and in the grey media are now routinely made in the mainstream. This book is written in calm prose, but its message is urgent: continue as we are and poverty will grow on our doorsteps. Many of us will be the new losers. As the author puts it: “the negative consequences of excessive inequality cannot be over-emphasized”.
Rising inequalities within countries is blamed on exogenous economic forces, including the expansion of international trade and technological progress. Bourguignon presents the economic policies and institutional reforms within any given country as having been of only secondary importance. The inequality between countries is shown to have steadily fallen from the 1990s onwards, while inequality within countries has risen relentlessly, with the internal division growing faster during 2008-10 than at any time earlier. More recent comparable data are not yet available for 92 per cent of the planet’s population.
We still have a long way to go before inequalities within countries dwarf those between them. The richest 600 million people on earth enjoy an average income of $25,000 (£17,000) a year, more than 90 times the purchasing power equivalent of the typical member of the poorest 600 million, who is (only just) surviving on $270 a year. Even in Brazil, one of the most unequal large countries in the world, that ratio is almost half as small, but it is still a staggering 50-fold difference.
Between the very richest 15 nations and the very poorest 15 the gap is growing; the increase in GDP between 1990 and 2008 of the very richest was 10 times greater than that enjoyed by the very poorest, as Bourguignon points out. These statistics ignore the income and wealth of the very richest 1 per cent, 0.1 per cent and 0.01 per cent of the population. For this last tiny fraction, even in relatively equitable France inequalities have “skyrocketed”, he observes, when the share taken by the best-off 3,000 families is compared with that of the poorest half of the population between 1998 and 2007. Within China, the Gini coefficient of wealth inequality rose by almost 10 percentage points between 1995 and 2002. As Coleridge’s Ancient Mariner might have put it today: money, money everywhere and not a cent to share.
The statistics are astounding. So much has become so much worse, so recently. All kinds of remedies are proposed and examined in this book. Many of these relate to improving educational opportunities for the poor through to the more effective taxation of the rich. It is lamented that UK politicians were unable to prevent their country’s already low top rate of income tax being reduced from 50 per cent to 45 per cent by George Osborne, the chancellor, in 2012. Bourguignon proposes income tax rates of 67.5 per cent for the best-off 1 per cent in the UK and US. These are described as both confiscatory and necessary – along with higher wealth taxes.
Who else is there left to now speak out? In the wake of presidents and popes, princes and prophets, former World Bank chief economists are joining the clamour. When the time comes there will be hardly anyone left to oppose what has to happen. Reductions in inequality and increases in taxation are almost always vehemently opposed and almost always accepted as sensible and reasonable within a few years of being adopted. But our collective memory is losing the struggle against forgetting. We forget when last we reduced inequalities worldwide. We forget the time before that, and the time before that…it has always been possible.
The Globalization of Inequality
By François Bourguignon
Princeton University Press, 224pp, £19.95
ISBN 9780691160528 and 9781400865659 (e-book)
Published 27 May 2015
http://www.timeshigheredu(...)gnon/2019979.article
Briljant.quote:Op maandag 11 maart 2013 14:52 schreef JoaC het volgende:
Dit is een afsluitende zin zodat mijn post niet alleen uit vragen bestaat.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |