R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zie auti's post.quote:
Je voegt weinig toe, hebt een grote mond en stelt je niet eens voor.
Heb je uberhoubt wel wat met autisme te maken?
Twiddel
Mijn eigen broertje is autistisch, toch bedankt voor je vooroordelen.quote:Op maandag 11 februari 2013 19:34 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Zie auti's post.
Je voegt weinig toe, hebt een grote mond en stelt je niet eens voor.
Heb je uberhoubt wel wat met autisme te maken?
Maar, wie ben je, wat voeg je toe en waarom kom je hier?quote:Op maandag 11 februari 2013 19:34 schreef theunderdog het volgende:
[..]
Mijn eigen broertje is autistisch, toch bedankt voor je vooroordelen.
Twiddel
Ik wist niet dat je je moest voorstellen, mijn excuus daarvoor.quote:
[..]
Maar, wie ben je, wat voeg je toe en waarom kom je hier?
Ik ben een jonge van 18 jaar, en heb een broertje die autistisch is. En zou graag via een topic als dit, er meer over te weten willen komen. En hoe andere mensen het ervaren.
Ik heb ook nog een klein hondje, een kruising tussen een jack russel en een maltezer leeuwtje
Maltese leeuw genaamd Jack Russelquote:
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
In België verdienen jobstudenten dus gewoon het dubbele als in Nederland... in Holland verdien je als je 17 bent bij de McDonalds iets van 3.25 of 3.50 euro per uur. Maar ja, als je allemaal in hetzelfde schuitje zit...quote:
[..]
En het beste is nog wel dat ze jobstudenten niet eens zoveel moeten betalen...
Ben zelf pas met 20 beginnen werken, en dat was in 2000 (de goede tijd).
Wacht even, was dit tegen mij?quote:Op maandag 11 februari 2013 19:19 schreef Riddler86 het volgende:
Zo te zien weet je goed de negatieve kant van sommige ASS'ers te belichten.
Nee, tegen onze jonge hond.quote:Op maandag 11 februari 2013 20:11 schreef Little_Dolls het volgende:
[..]
Wacht even, was dit tegen mij?
Mijn vriend heeft wel al toegegeven dat hij zich makkelijk opjaagt en makkelijk gestresseerd raakt (ook op fysiek vlak heeft dat zijn gevolgen: een nek die zo stijf is al iets, een maagbreuk en darmproblemen), maar helaas zal hij nooit eens de oorzaak bij zichzelf zoeken (want ik merk ook wel hoe hij naar de dingen kijkt).
Iedereen rondom hem lijkt wel schuldig, behalve hijzelf.
Niet tegenstaande dat het best vervelend kan zijn met zo'n ouders en hij zich ergert aan de mentaliteit op het werk (maar geloof me, dat zou ik ook doen als ik het zo hoor over dat werk en ik doe het trouwens al omdat het ook soms voor spanning zorgt) zou hij zich toch minder aan kleine dingen kunnen ergeren, vooral omdat hij het alleen maar erger maakt voor zichzelf (en voor mij) en ik heb het hem al aan het verstand proberen brengen, maar jullie kunnen het resultaat wel raden ondertussen...
Als hij hiervoor ook al geen hulp wil, zal hij het zelf moeten doen, maar dat is ook weer het probleem natuurlijk.
Daarom is het mij gewoon niet duidelijk wat hij nu eigenlijk wil. Ik kan er gewoon geen touw aan vastknopen. Als ik hem dat vraag begint hij vaak op slag over de relatie (om het dan ook weer over mij te hebben om zelf weer niets te moeten uiten), terwijl ik het daar op dat moment niet over heb.
De andere optie is dat hij op zo'n moment op slot gaat en "Wat moet ik daar nu op zeggen?" (Heel vaak een reactie als het over zichzelf gaat.)
Praten heeft dus gewoon geen zin.
Ik zit zo erg met 'm in; ik verwijt hem niks, maar toch lijkt hij het niet te willen lijkt het wel.
[ Bericht 8% gewijzigd door Little_Dolls op 11-02-2013 21:06:34 ]
Iedereen rondom hem lijkt wel schuldig, behalve hijzelf.
Niet tegenstaande dat het best vervelend kan zijn met zo'n ouders en hij zich ergert aan de mentaliteit op het werk (maar geloof me, dat zou ik ook doen als ik het zo hoor over dat werk en ik doe het trouwens al omdat het ook soms voor spanning zorgt) zou hij zich toch minder aan kleine dingen kunnen ergeren, vooral omdat hij het alleen maar erger maakt voor zichzelf (en voor mij) en ik heb het hem al aan het verstand proberen brengen, maar jullie kunnen het resultaat wel raden ondertussen...
Als hij hiervoor ook al geen hulp wil, zal hij het zelf moeten doen, maar dat is ook weer het probleem natuurlijk.
Daarom is het mij gewoon niet duidelijk wat hij nu eigenlijk wil. Ik kan er gewoon geen touw aan vastknopen. Als ik hem dat vraag begint hij vaak op slag over de relatie (om het dan ook weer over mij te hebben om zelf weer niets te moeten uiten), terwijl ik het daar op dat moment niet over heb.
De andere optie is dat hij op zo'n moment op slot gaat en "Wat moet ik daar nu op zeggen?" (Heel vaak een reactie als het over zichzelf gaat.)
Praten heeft dus gewoon geen zin.
Ik zit zo erg met 'm in; ik verwijt hem niks, maar toch lijkt hij het niet te willen lijkt het wel.
[ Bericht 8% gewijzigd door Little_Dolls op 11-02-2013 21:06:34 ]
Vaak hoor je dat autistische mensen één hobby hebben en zich daar helemaal op storten, zie ook het dino-filmpje hierboven,
Kan het ook zo zijn dat iemand steeds periodes heeft waarin hij iets ziet of meemaakt en dat dát dan steeds weer terugkomt in de gedachten? En dat het misschien zelfs wel uitgroeit tot iets meer en dat je er eigenlijk wel iets mee móét doen? Soort van autistische dwanghandelingen zeg maar.
Want ik heb de laatste tijd dingen in mijn hoofd die niets voor mij zijn, maar ik blijf mezelf wijsmaken dat het een goed idee is. Heel frustrerend.
Kan het ook zo zijn dat iemand steeds periodes heeft waarin hij iets ziet of meemaakt en dat dát dan steeds weer terugkomt in de gedachten? En dat het misschien zelfs wel uitgroeit tot iets meer en dat je er eigenlijk wel iets mee móét doen? Soort van autistische dwanghandelingen zeg maar.
Want ik heb de laatste tijd dingen in mijn hoofd die niets voor mij zijn, maar ik blijf mezelf wijsmaken dat het een goed idee is. Heel frustrerend.
:{
Ik heb weleens dat ik ergens verschrikkelijk boos / blij / verdrietig om kan zijn en dat dit dan veelvuldig zich in m'n gedachten afspeelt. Kan er dan ook moeilijk vanaf komen. Volgens mij is stress / overprikkeling hier bij mij de voornaamste oorzaak van, kan ook van positieve dingen wel overgeprikkeld worden, haha.
Kan me voorstellen dat het frustrerend is. Zou het kunnen helpen om er een keer met iemand over te praten?
Kan me voorstellen dat het frustrerend is. Zou het kunnen helpen om er een keer met iemand over te praten?
Geloof me, ik heb er al een aantal keer uitgebreid over gepraat met een psychologe en wat zij doet is het proberen te verklaren. Dat is zeker al goed, maar het blijft toch moeilijk als hij zelf niet wil meewerken...quote:
Ik heb weleens dat ik ergens verschrikkelijk boos / blij / verdrietig om kan zijn en dat dit dan veelvuldig zich in m'n gedachten afspeelt. Kan er dan ook moeilijk vanaf komen. Volgens mij is stress / overprikkeling hier bij mij de voornaamste oorzaak van, kan ook van positieve dingen wel overgeprikkeld worden, haha.
Kan me voorstellen dat het frustrerend is. Zou het kunnen helpen om er een keer met iemand over te praten?
Ja, emoties zijn vaak wel een boosdoener. Maar dit is echt weird aan het worden, het zijn gedachten die fout aanvoelen en niet iets waar je makkelijk over praat omdat ik me er ook een beetje voor schaam. Mensen zoeken het totaal niet achter me en het klopt ook gewoon niet.quote:
Ik heb weleens dat ik ergens verschrikkelijk boos / blij / verdrietig om kan zijn en dat dit dan veelvuldig zich in m'n gedachten afspeelt. Kan er dan ook moeilijk vanaf komen. Volgens mij is stress / overprikkeling hier bij mij de voornaamste oorzaak van, kan ook van positieve dingen wel overgeprikkeld worden, haha.
Kan me voorstellen dat het frustrerend is. Zou het kunnen helpen om er een keer met iemand over te praten?
Misschien dat mensen hier zich erin herkennen, of misschien heeft het een andere oorzaak. Ik weet het niet.
:{
Dit topic (en vooral de reacties) doen me nogal denken aan onze situatie (behalve dat vreemdgaan dan):
R&P / Jong een relatie met elkaar begonnen, nu 16 jaar verder
[ Bericht 5% gewijzigd door Little_Dolls op 11-02-2013 23:32:50 ]
R&P / Jong een relatie met elkaar begonnen, nu 16 jaar verder
[ Bericht 5% gewijzigd door Little_Dolls op 11-02-2013 23:32:50 ]
Gisteravond is mij weer eens verteld dat ik maar ergens anders moest gaan wonen, alleen maar omdat ik wat geërgerd vroeg om zijn muziek stiller te zetten (het was verdorie na 12 uur 
).
Ik heb zelfs geroepen dat als hij zijn hele leven op deze manier zou blijven leven; hij nooit iemand zou kunnen houden. Het moest er écht uit en zijn reactie kon me even niks schelen.
Hij lag de hele tijd maar te zuchten en te draaien in bed. Ik dacht "Vooruit, morgen kan ik weer verwijten horen..." en ik kon maar niet slapen. Ik was zo gestresseerd als iets... Moest ook weer naar het toilet (ik heb echt zo'n vervelende blaas die 's avonds wel het meest actief lijkt) en de kat moest ook overgeven. Hij heeft het opgeruimd.
Vervolgens leek hij wel gekalmeerd en plots legde hij uit eigen initiatief zijn hand op mijn rug. Spijt? Ik heb geen idee. Het was stilte en ik durfde er weer eens niks meer over zeggen, maar ik voelde me wel op slag beter.
Wat het probleem is, is dat dit is niet de eerste keer is. Het is al meer gebeurd dat hij in een boze bui dingen heeft gezegd die hij niet meent. Ik vind het wel zo
dat hij zich dan excuseert (al is het maar een "sorry"), maar doordat dit al zo dikwijls is gebeurd weet ik niet meer goed wat ik nog moet geloven, ondanks dat ik het apprecieer.
Het is heel makkelijk om te zeggen dat het was omdat hij in zo'n bui was en dat geloof ik ook wel, maar ondertussen heeft hij het toch maar weer gezegd... (En nee, probeer dit wederom maar niet te bespreken zonder het advies dan maar weg te gaan.)
).Ik heb zelfs geroepen dat als hij zijn hele leven op deze manier zou blijven leven; hij nooit iemand zou kunnen houden. Het moest er écht uit en zijn reactie kon me even niks schelen.
Hij lag de hele tijd maar te zuchten en te draaien in bed. Ik dacht "Vooruit, morgen kan ik weer verwijten horen..." en ik kon maar niet slapen. Ik was zo gestresseerd als iets... Moest ook weer naar het toilet (ik heb echt zo'n vervelende blaas die 's avonds wel het meest actief lijkt
) en de kat moest ook overgeven. Hij heeft het opgeruimd.Vervolgens leek hij wel gekalmeerd en plots legde hij uit eigen initiatief zijn hand op mijn rug. Spijt? Ik heb geen idee. Het was stilte en ik durfde er weer eens niks meer over zeggen, maar ik voelde me wel op slag beter.
Wat het probleem is, is dat dit is niet de eerste keer is. Het is al meer gebeurd dat hij in een boze bui dingen heeft gezegd die hij niet meent. Ik vind het wel zo
dat hij zich dan excuseert (al is het maar een "sorry"), maar doordat dit al zo dikwijls is gebeurd weet ik niet meer goed wat ik nog moet geloven, ondanks dat ik het apprecieer.Het is heel makkelijk om te zeggen dat het was omdat hij in zo'n bui was en dat geloof ik ook wel, maar ondertussen heeft hij het toch maar weer gezegd... (En nee, probeer dit wederom maar niet te bespreken zonder het advies dan maar weg te gaan.)
Op
quote:
Hierzo.quote:
[..]
Wacht even, was dit tegen mij?
Ik dacht dat ik begrepen had wat Riddler86 zei, maar wou toch nog zekerheid.
Boeiend hé.
