ADD&ADHD #53 doing doing

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 09:34 schreef piepkuiken21 het volgende:
poing poing, ik ben een beetje nerveus, morgen intake bij Busypeople

Nog meer poing!!! :p

http://m.youtube.com/watch?v=lQ6jZgMaZk4

haha dat valt wel meet die hit, soms ben ik nog drukker....

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 09:45 schreef piepkuiken21 het volgende:
haha dat valt wel meet die hit, soms ben ik nog drukker....

Ik ben gelukkig niet lichamelijk druk, alleen in mijn hoofd.

ik begin nu ook heel nerveus te doen, heel irritant hoe kom ik in vredesnaam in slaap?

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 21:35 schreef piepkuiken21 het volgende:
ik begin nu ook heel nerveus te doen, heel irritant hoe kom ik in vredesnaam in slaap?

Youtube, drank (niet te veel) en meditatie.

nee alcohol doe ik niet dat gaat fout....

Morgen medicatiegesprek...

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 22:01 schreef piepkuiken21 het volgende:
nee alcohol doe ik niet dat gaat fout....

Ik ook niet maar een bavaria 0.0 is erg prettig.

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 22:12 schreef Skull-splitter het volgende:
Morgen medicatiegesprek...

Als je het kunt vermijden dan is dat voor de meesten het beste. Zeker voor de toekomst.

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 22:55 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

Als je het kunt vermijden dan is dat voor de meesten het beste. Zeker voor de toekomst.

Ik ben nog moedig genoeg om het verschil te willen ervaren, als ik ook maar iets vind waar ik de kriebels van krijg dan kwak ik het eruit.

Eerst m'n iPhone in een enorm grote winkel laten liggen ergens op een plank en nu m'n toegangspas werk kwijt had hem net nog.

Chaos vandaag



Weet al hoe dat komt, morgen andere planning dan normaal + geen vrije rustige avondjes gehad.

Hè vet chill, mijn moeder meldde me net dat ik nog niets bereikt heb in mijn leven. Met de beste bedoelingen dat wel, maar 't sloopt nou juist die ontspannen flow waar ik deze week in zit... Pfff...

Daar even op doorgaand heb ik een vraag:
Welke nieuwe problemen ondervond je toen je op jezelf ging wonen?

quote:

Op donderdag 22 november 2012 18:13 schreef Probability het volgende:
Weet al hoe dat komt, morgen andere planning dan normaal + geen vrije rustige avondjes gehad.

Kom op, je bent geen autist... Vind ik als ik heel eerlijk ben een beetje kul.
Tuurlijk, rust moet je hebben, maar IMO werkt dat iets anders dan even een vrij moment hebben.

(Ik kan dagen vrij hebben en niet tot rust komen, en dan tot rust komen met een vrij drukke dag)

Omdezelfde reden had ik veel moeite met een intaker die het opnam voor ADHD'ers die niet tijdig zich af zouden kunnen melden: fuck op, iedereen met een mobieltje kan een agenda aanmaken die zelf aangeeft dat ze een afspraak hebben, vanaf een nokia van 6 jaar oud tot de laatste telefoons...

Hoewel dat ook niet waterdicht is, vorige week voor jan lul bij psych gezeten omdat ik het dus verkeerd in de telefoon had gezet.

Vandaag met een client op mijn werk een folder doorgenomen, viel me op dat net zoals zovaak problemen met relaties zo prominent in beeld zijn, maar nergens wordt uitgelegd waarom dit zo zou zijn, kan iemand anders daar wat meer over vertellen?

quote:

Op donderdag 22 november 2012 18:22 schreef psymeuk het volgende:
Hè vet chill, mijn moeder meldde me net dat ik nog niets bereikt heb in mijn leven. Met de beste bedoelingen dat wel, maar 't sloopt nou juist die ontspannen flow waar ik deze week in zit... Pfff...

Daar even op doorgaand heb ik een vraag:
Welke nieuwe problemen ondervond je toen je op jezelf ging wonen?

Ik ben nu 29, sinds 21e uit huis, naast politieopleiding in Amsterdam geen ruk bereikt, werk nu bijna drie jaar in een stichting, heb gepoogd voltijd HBO op te pakken, later overgestapt naar deeltijd maar het biedt me geen uitdaging en dan stroopt alles op, kan me er ook niet toe zetten. Verlies dat betreft ook erg de interesse, merk dat ik mijn handen en hoofd wel vol heb met 28 uur onregelmatig werk (heb tussen 18 en 21e eigenlijk 60u per week gewerkt en dan had ik die zondag ook echt wel nodig) en een pseudo-sociaal leven, en dat ik gelukkig ben als ik dat gewoon hanteer.

Qua huishouden: ik merk dat ik bij vrienden en vriendin altijd wel opruim en dingen netjes achterlaat, zelf heb ik nog niet het zelfrespect of het automatisme om dingen op te ruimen en dingen grondig aan te pakken. Opruimen geschied dus in explosies van productiviteit maar ook dan merk ik dat ik van alles tegelijk oppak. Dus afwas, muziek, opruimen, afwas, was opbergen, afdrogen, stofzuigen, opruimen, was aanzetten.

Als ik langere tijd een vaste volgorde voor shit aanhoud, hetgeen me rond mijn 14e goed lukte, dan is er weinig aan de hand en kan ik mijn kamer/woning goed bijhouden, dus het is een kwestie van doen en volhouden, volhouden, volhouden en scherp houden. Het valt te doen, maar vereist gewoon energie. Nu ben ik me daar heel bewust op aan het richten.

Iets waar ik zelf veel om tob is het niet kunnen volgen van enige opleiding omdat ik me gewoon de vinkentering in verveel tot er een te groot gat ontstaat om nog in te kunnen ingrijpen. Dan groeit het me boven het hoofd en weet ik geen uitweg meer. Als ik deadlines kort houd dan valt het allemaal prima te doen, krijg ook goede kritieken van docenten en medeleerlingen. Maar dat houd ik niet lang vol.

Daarnaast heb ik wel te maken met faalangst/perfectionisme in die zin dat als ik ergens aan begin (het liefst schrijven, tekenen, klei) dat dat goed gaat tot ik tegen een moeite aan loop (beheersing van techniek, inspiratie, tegenslag doordat een medium niet meewerkt) dan heb ik de neiging op te geven en pas na laaaaange tijd weer op te pakken. Terwijl ik weet dat ik gewoon niet moet janken en door moet zetten en dit soort activiteiten de enige activiteiten zijn die me rust in mijn donder geven. Hier wil ik dus zeker ook aan werken, want ik heb vorig jaar gemerkt dat projectmatig creatief bezig zijn me rust en voldoening geeft. Helaas kwam ik daar met mijn toenmalige vriendin niet uit en durfde ik met haar dit soort angsten en problemen (zoals opleiding en eigen beleving van prive-tijd) niet te bespreken omdat ik dacht dat ze mijn problemen niet naast de hare kon hebben. Inmiddels heb ik geleerd dat je juist wel dat soort dingen moet delen, al durf ik mijn huidige vriendin niet te vertellen dat ik heel erg twijfel of ik wel door moet gaan met school.

Die twijfel bestaat vooral uit het feit dat ik dan een belofte breek met mijzelf (een studie volgen na het stoppen bij de politie) enerzijds, anderzijds dat ik dan meer ruimte voor rust krijg die ik nu wel nodig heb na een zeer tumulteuse periode van de afgelopen 3 jaar, waarvan vooral het laatste jaren met intervallen erg zwaar en lastig was.

[ Bericht 66% gewijzigd door Skull-splitter op 23-11-2012 00:02:04 ]

quote:

Op donderdag 22 november 2012 23:40 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Kom op, je bent geen autist... Vind ik als ik heel eerlijk ben een beetje kul.
Tuurlijk, rust moet je hebben, maar IMO werkt dat iets anders dan even een vrij moment hebben.

(Ik kan dagen vrij hebben en niet tot rust komen, en dan tot rust komen met een vrij drukke dag)

Omdezelfde reden had ik veel moeite met een intaker die het opnam voor ADHD'ers die niet tijdig zich af zouden kunnen melden: fuck op, iedereen met een mobieltje kan een agenda aanmaken die zelf aangeeft dat ze een afspraak hebben, vanaf een nokia van 6 jaar oud tot de laatste telefoons...

Hoewel dat ook niet waterdicht is, vorige week voor jan lul bij psych gezeten omdat ik het dus verkeerd in de telefoon had gezet.

Vandaag met een client op mijn werk een folder doorgenomen, viel me op dat net zoals zovaak problemen met relaties zo prominent in beeld zijn, maar nergens wordt uitgelegd waarom dit zo zou zijn, kan iemand anders daar wat meer over vertellen?

[..]

Ik ben nu 29, sinds 21e uit huis, naast politieopleiding in Amsterdam geen ruk bereikt, werk nu bijna drie jaar in een stichting, heb gepoogd voltijd HBO op te pakken, later overgestapt naar deeltijd maar het biedt me geen uitdaging en dan stroopt alles op, kan me er ook niet toe zetten. Verlies dat betreft ook erg de interesse, merk dat ik mijn handen en hoofd wel vol heb met 28 uur onregelmatig werk (heb tussen 18 en 21e eigenlijk 60u per week gewerkt en dan had ik die zondag ook echt wel nodig) en een pseudo-sociaal leven, en dat ik gelukkig ben als ik dat gewoon hanteer.

Qua huishouden: ik merk dat ik bij vrienden en vriendin altijd wel opruim en dingen netjes achterlaat, zelf heb ik nog niet het zelfrespect of het automatisme om dingen op te ruimen en dingen grondig aan te pakken. Opruimen geschied dus in explosies van productiviteit maar ook dan merk ik dat ik van alles tegelijk oppak. Dus afwas, muziek, opruimen, afwas, was opbergen, afdrogen, stofzuigen, opruimen, was aanzetten.

Als ik langere tijd een vaste volgorde voor shit aanhoud, hetgeen me rond mijn 14e goed lukte, dan is er weinig aan de hand en kan ik mijn kamer/woning goed bijhouden, dus het is een kwestie van doen en volhouden, volhouden, volhouden en scherp houden. Het valt te doen, maar vereist gewoon energie. Nu ben ik me daar heel bewust op aan het richten.

Iets waar ik zelf veel om tob is het niet kunnen volgen van enige opleiding omdat ik me gewoon de vinkentering in verveel tot er een te groot gat ontstaat om nog in te kunnen ingrijpen. Dan groeit het me boven het hoofd en weet ik geen uitweg meer. Als ik deadlines kort houd dan valt het allemaal prima te doen, krijg ook goede kritieken van docenten en medeleerlingen. Maar dat houd ik niet lang vol.

Daarnaast heb ik wel te maken met faalangst/perfectionisme in die zin dat als ik ergens aan begin (het liefst schrijven, tekenen, klei) dat dat goed gaat tot ik tegen een moeite aan loop (beheersing van techniek, inspiratie, tegenslag doordat een medium niet meewerkt) dan heb ik de neiging op te geven en pas na laaaaange tijd weer op te pakken. Terwijl ik weet dat ik gewoon niet moet janken en door moet zetten en dit soort activiteiten de enige activiteiten zijn die me rust in mijn donder geven. Hier wil ik dus zeker ook aan werken, want ik heb vorig jaar gemerkt dat projectmatig creatief bezig zijn me rust en voldoening geeft. Helaas kwam ik daar met mijn toenmalige vriendin niet uit en durfde ik met haar dit soort angsten en problemen (zoals opleiding en eigen beleving van prive-tijd) niet te bespreken omdat ik dacht dat ze mijn problemen niet naast de hare kon hebben. Inmiddels heb ik geleerd dat je juist wel dat soort dingen moet delen, al durf ik mijn huidige vriendin niet te vertellen dat ik heel erg twijfel of ik wel door moet gaan met school.

Die twijfel bestaat vooral uit het feit dat ik dan een belofte breek met mijzelf (een studie volgen na het stoppen bij de politie) enerzijds, anderzijds dat ik dan meer ruimte voor rust krijg die ik nu wel nodig heb na een zeer tumulteuse periode van de afgelopen 3 jaar, waarvan vooral het laatste jaren met intervallen erg zwaar en lastig was.

ik ga zo op vakantie en dat is verandering = stress

Geen ASS comorbiditeit? Kan gewoon een karaktertrek zijn, maar de enige stress die ik bij vakantie ervaar is het werkelijke vertrek.

Edit:

Nu ben ik gewoon een lakse vent die bij een vergeten onderbroek en tandenborstel in land van bestemming gewoon nieuwe haalt natuurlijk

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 01:02 schreef Skull-splitter het volgende:
Geen ASS comorbiditeit? Kan gewoon een karaktertrek zijn, maar de enige stress die ik bij vakantie ervaar is het werkelijke vertrek.

Edit:

Nu ben ik gewoon een lakse vent die bij een vergeten onderbroek en tandenborstel in land van bestemming gewoon nieuwe haalt natuurlijk

wat is dat?

oh ja ik werk 9-10 uur per dag en wil iedere avond sporten/samen eten/naar vrienden maar vaak is 1 ding al wel meer dan genoeg.
daarnaast werk ik ook nog in het weekend bij m'n bijbaantje
is natuurlijk anders dan een beetje studeren en fluimen

vakantiestress omdat ik geen weegschaal heb en ik vind het lastig om de tijd in te schatten hoe laat ik waar moet zijn.. trein/douane/gate enz.

Ga je alleen? Dat vond ik begin dit jaar wel lastig, vooral omdat ik toen in een behoorlijke dip zat.

Studeren kan al een opgave zijn lijkt me, ik verknal het aardig de laatste jaren iig, maar heb via studie en bijbaan nu wel een leuke baan waar ik het verder ook goed naar mijn zin heb. Wel veel werkdruk en kan mijn werk vaak ook niet naar volledige tevredenheid uitvoeren, heb best hoge eisen aan mijzelf en mijn werk.

Merkte onlangs dat ik gewoon perfect gelukkig was terwijl ik een krant zat te lezen met vriendin aan de zaterdagse ontbijttafel.

Ja ga alleen..!

Het is makkelijker dan je denkt en als je je paspoort en ticket bij hebt naast je portemonee kom je er wel

Zorg voor je laatste dag dat je de belangrijkste dingen af hebt en delegeer de rest terug naar je collega's.

Elke avond wat willen doen: willen is 1 ding, kunnen iets heel anders. Zoals je al aangeeft: 1 ding is vaak al genoeg, en dat geldt voor "normale" mensen net zo.

O ik vlieg al over een paar uur

Om 6 uur boarden

En ja heb je gelijk in maar ik denk altijd dat het wel kan..

in dat geval: peanuts

SLB'er gemaild, vanmorgen begripvolle mail teruggehad, maar ik zie studie gewoon nu niet zitten, lijk het al druk genoeg met werk en mezelf te hebben.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 10:06 schreef Skull-splitter het volgende:
SLB'er gemaild, vanmorgen begripvolle mail teruggehad, maar ik zie studie gewoon nu niet zitten, lijk het al druk genoeg met werk en mezelf te hebben.

Lastig is dat altijd he.. zou wel tegen je willen zeggen: Hou vol! je kan het! je moet doorgaan, het is maar tijdelijk etc..
Maar ik weet nog als de dag van gisteren hoe het bij mij voelde wanneer ik eenmaal dat stemmetje in m'n hoofd had en de knoop in de maag.

Lees eerdere post voor de afweging. Ik weet dat ik het kan, maar op dit moment staat mijn hoofd er domweg niet naar.