ADD&ADHD #53 doing doing

Ik ben ook 3x van studie gewisseld.

Begonnen op de universiteit (studie Advanced Technology), na half jaar gestopt en opnieuw begonnen op het hbo met de studie werktuigbouwkunde. Daar lukte het ook niet en in het 2e jaar van die studie diagnose ADD gekregen en met medicatie gestart. Met medicatie ging het wel en vond ik het hbo geen uitdaging meer en opnieuw naar universiteit gegaan naar studie natuurkunde.

Helaas gaven de medicijnen toen bijwerkingen (Ritalin) en ben in mijn eerste jaar van natuurkunde met de medicatie gestopt. Overgang hbo naar wo was toen ook best wel zwaar en zonder de medicatie helaas eerste jaar niet weten te halen, dus moest ik daar stoppen met de studie.

Toch opnieuw begonnen met natuurkunde aan de Vrije Universiteit en daar klikte het op de 1 of andere manier wel. Misschien besefte ik me ook wel dat het nu of nooit was en heb me zo doorgemodderd naar nu het vierde jaar en heb bijna mijn bachelor behaald.

Ben nu pas geleden wel weer met medicatie gestart, want ondanks dat de studie me wel lukt (met een kleine achterstand), studeer ik niet erg efficiënt en heb daardoor erg weinig vrije tijd. Het altijd maar bezig moeten zijn met mijn studie, avond en in het weekend ben ik nu wel beu. Gelukkig lijkt Dextro wel erg goed te werken zonder bijwerkingen en voel ik nu inderdaad ruimte ontstaan voor ontspanning .

Dat komt mij zeer bekend voor. Meestal vertaald het in mijn leven als ik verveel me dood ook al heb ik duizend dingen te doen.

Ik had dagen waarop ik echt letterlijk niets deed voor mijn studie, maar ik werd gek van het niets doen. Nu moet ik van mezelf van 9 tot 5 aan de slag aan mijn scriptie, maar per twee uur ben ik zo'n 10-15 min productief. Daarna is mijn aandacht al weer verplaatst naar iets anders, soms studiegerelateerd, soms iets totaal anders. Voorbeeldje; gisteren redelijk op tijd opgestaan, dan scriptiebestand openen, tegelijkertijd mail, fb en fok checken. Dan een zin lezen in mijn scriptie (van waar was ik ook al weer gebleven?) dan op fb mopperen tegen vriendin. Ondertussen bedenken dat ik nog wasjes moet draaien. Laat ik dat dan maar eerst doen. Terug naar scriptie, muziekje aan. Owja die muziek mis ik nog op mijn pc, laat ik dat eens opzoeken. Owja morgen vrijdag laat ik artikelen uitprinten om in de trein te kunnen lezen. Ondertussen starend naar scriptie. Ergens rond 4 uur bedenken dat het brood op is. Zal ik nog op de fiets stappen om naar de super te gaan? Er zijn ook nog wel andere dingen te eten als ontbijt. Keuze maken duurt zo'n 10 min. Ondertussen ben ik de hele dag nog aan het malen over het feestje van afgelopen zaterdag, wat heb ik gezegd? Kon ik dat echt niet anders zeggen? En ook wat ga ik dit weekend doen? Een typische dag, waarop ik eigenlijk niet veel nuttigs heb gedaan, behalve 2-3 zinnen tikken voor mijn scriptie en een stukje lezen (maar ondertussen wel chatten met een vriendin waardoor ik geen idee heb wat ik heb gelezen).
Tijdens het schrijven van dit stukje al duizend keer afgeleid door wat er buiten gebeurd.

Het viel mij woensdag op dat ik studie laat verslonzen omdat ik er niet door geprikkeld raak en dan vaak inhaalslagen moet doen als het net te laat is. Middelbare school ging zo mis met wiskunde en natuurkunde, nu in lessen zit ik mijn tijd uit of neem andere deeltijders op sleeptouw. Behandelaar vroeg of ik wel eens op IQ getest was, aangegeven dat dat ooit et geval was maar dat ik de score niet meer wist, dat ik in andere testen gemiddeld een IQ van tussen de 130 en 140 lijk te hebben.

Paar weken terug voor het eerst in jaren me echt ontspannen gevoeld door gewoon een zaterdag met vriendin te ontbijten, alleen werk gedaan en even nergens anders aan denken behalve dat en het moment van vrije tijd zonder me druk te maken om de rest, en het gaf me de motivatie en de rust om meer uit mijn dag te halen. Maar vooral de rust die ik toen ervoer vond ik gewoon eng omdat ik het zolang niet meer ervaren heb. Twijfel heel erg of ik mijn studie wel af wil maken nu...

quote:

Op vrijdag 16 november 2012 12:57 schreef ieniminimuis het volgende:
Dat komt mij zeer bekend voor. Meestal vertaald het in mijn leven als ik verveel me dood ook al heb ik duizend dingen te doen.

Ik had dagen waarop ik echt letterlijk niets deed voor mijn studie, maar ik werd gek van het niets doen. Nu moet ik van mezelf van 9 tot 5 aan de slag aan mijn scriptie, maar per twee uur ben ik zo'n 10-15 min productief. Daarna is mijn aandacht al weer verplaatst naar iets anders, soms studiegerelateerd, soms iets totaal anders. Voorbeeldje; gisteren redelijk op tijd opgestaan, dan scriptiebestand openen, tegelijkertijd mail, fb en fok checken. Dan een zin lezen in mijn scriptie (van waar was ik ook al weer gebleven?) dan op fb mopperen tegen vriendin. Ondertussen bedenken dat ik nog wasjes moet draaien. Laat ik dat dan maar eerst doen. Terug naar scriptie, muziekje aan. Owja die muziek mis ik nog op mijn pc, laat ik dat eens opzoeken. Owja morgen vrijdag laat ik artikelen uitprinten om in de trein te kunnen lezen. Ondertussen starend naar scriptie. Ergens rond 4 uur bedenken dat het brood op is. Zal ik nog op de fiets stappen om naar de super te gaan? Er zijn ook nog wel andere dingen te eten als ontbijt. Keuze maken duurt zo'n 10 min. Ondertussen ben ik de hele dag nog aan het malen over het feestje van afgelopen zaterdag, wat heb ik gezegd? Kon ik dat echt niet anders zeggen? En ook wat ga ik dit weekend doen? Een typische dag, waarop ik eigenlijk niet veel nuttigs heb gedaan, behalve 2-3 zinnen tikken voor mijn scriptie en een stukje lezen (maar ondertussen wel chatten met een vriendin waardoor ik geen idee heb wat ik heb gelezen).
Tijdens het schrijven van dit stukje al duizend keer afgeleid door wat er buiten gebeurd.

Herkenbaar!

Heel herkenbaar idd

Yups, herkenbaar. Al lukt het me niet om het hele stuk te lezen, teveel tekst in 1 blok dus ik sla steeds regels over.

Ik probeer me op dit moment te concentreren op mijn scriptie, maar ben ongelooflijk boos en gefrustreerd. Overweeg om een rondje rond het gebouw te gaan rennen , want mijn hoofd is nu écht niet in staat om een droge tekst te lezen, analyseren en samenvatten. Ik vind dat normaal al moeilijk, al helemaal als ik overloop door sterke emoties.

Maar ik hoor vd week of ik in dit topic hoor of gewoon lui ben

dom iig niet, psycholoog had het idee dat ik bovengemiddeld intelligent ben

quote:

Op vrijdag 16 november 2012 14:12 schreef Chicolate het volgende:
Yups, herkenbaar. Al lukt het me niet om het hele stuk te lezen, teveel tekst in 1 blok dus ik sla steeds regels over.

Ik probeer me op dit moment te concentreren op mijn scriptie, maar ben ongelooflijk boos en gefrustreerd. Overweeg om een rondje rond het gebouw te gaan rennen , want mijn hoofd is nu écht niet in staat om een droge tekst te lezen, analyseren en samenvatten. Ik vind dat normaal al moeilijk, al helemaal als ik overloop door sterke emoties.

je mag mij wel PMen met je verhaal of bellen als dat oplucht

Bij mij is ADD vastgesteld. De psych biedt geen begeleiding maar schrijft alleen medicatie voor. Zijn argument: 'Wij zijn vooral goed in mensen die echt flink zijn vastgelopen. En met u gaat het maatschappelijk gezien eigenlijk heel goed dus we weten niet wat we daar mee moeten'. Ja, ik heb een goede baan en een aardige maatschappelijk carriere. Kan je nagaan hoe vr ik misschien was gekomen als ik op tijd had geweten dat ik ADD heb en daar mee aan de slag had kunnen gaan...Maar goed

Anyway,
Ik gebruik op advies psych nu om de 3 uur 2x 10mg methylfenidaat. Dit helpt op zich redelijk, maar niet spectaculair voor wat betreft de afgeleidheid etc. Nadeel is dat ik, nou ja, er niet aardiger op wordt zeg maar. Een nog korter lontje dan gewoonlijk, zeker tegen het einde van de 3 uur. En ook enorm vaak last van hoofdpijn (voordat ik medicatie had was dat niet zo). Herkenbaar? Tips?

Geen medicatie hier, maar merk wel dat mijn lontje de laatste tijd erg kort is...

quote:

Op vrijdag 16 november 2012 17:11 schreef Fes1-2 het volgende:

[..]

Mwa het vreemde is. Ik voel mezelf helemaal nooit 'afgeleid' zoals het altijd in die symptomen lijst omschreven / geïnterpreteerd wordt. Het is gewoon de continu aanwezige onmacht om ergens aan te beginnen en daarom ga ik dus maar wat anders doen. De hele dag door wordt ik er wel door mezelf aan herinnerd dat ik eigenlijk met iets anders bezig zou moeten zijn maar toch gebeurt er niks. Als ik dan toevallig iets op nu.nl lees over het heelal is het goed mogelijk dat ik de 2 uur daarna over de relativiteitstheorie en weet ik het wat zit te lezen. Om maar iets te noemen.

Het is de gedachte dat ik weet dat ik ergens anders mee bezig moet zijn waardoor ik me soms echt behoorlijk kut voel. Gewoon afgeleid zijn zie ik meer als de kamer binnenlopen, een berg vieze was zien liggen en plotseling de was gaan doen en ondertussen vergeten waar je nou eigenlijk mee bezig was.
Is dit ook herkenbaar of niet? Ik zie het bij mezelf dan ook meer als een probleem om me te motiveren dan dat ik afgeleid ben en daardoor niks uitvoer.

Edit: Als ik terugblik op mijn schooltijd zou 10-15 minuten productief zijn per twee uur echt een persoonlijk record zijn geweest. Hoe ging dat met huiswerk maken dan ipv nu je scriptie?

Ik heb het beide. Alleen wat jij omschrijft is vermijdingsgedrag.
Ik vermeed/vermijd dingen omdat ik het gevoel krijg dat het m'n hele dag opslokt terwijl een lijstje van taken me misschien in totaal 2 uurtjes kost, maar het gevoel (!en daar gaat het eigenlijk om) insinueert dat het me een hele dag kost om alles af te krijgen.
Hier is eigenlijk niet heel erg veel aan te doen, behalve jezelf overtuigen dat een bepaald iets niet zo heel erg lang duurt.
Op mijn takenlijsten schrijf ik daarom achter het gene wat ik moet doen ook de tijd die het me waarschijnlijk zal kosten.
[bijv: was in de wasmachine stoppen(incl. was pakken en naar wasmachine lopen): 3 minuten].
Op die manier vind ik het makkelijker om mezelf ergens toe aan te zetten.
Ook deel ik taken op, bijv: ipv. de was doen (was in machine, was ophangen en vouwen/strijken en opbergen), deel ik het op in deeltaken: 1. was in machine, 2. ophangen, 3. opvouwen/strijken en opbergen.
Stapje voor stapje dus!

Het afgeleid zijn ervaar ik niet zo sterk, omdat ik vaak niet merk dat ik afgeleid raak. Was wel grappig toen ik voor coaching moest gaan peilen hoe lang het duurde voordat ik afgeleid raakte
Was ik aan het lezen, deed ik een stopwatch aan en dan moest ik weer op de stopwatch kijken als ik afgeleid raakte. Nou dat werkte
Doordat ik erop moest letten was mijn aandachtsspanne ongeveer 10 seconden (ben ik al afgeleid? ben ik nu afgeleid dan? en nu? niet vergeten op de stopwatch te kijken als ik afgeleid ben!)

quote:

Op vrijdag 16 november 2012 14:23 schreef Rezzy het volgende:
Bij mij is ADD vastgesteld. De psych biedt geen begeleiding maar schrijft alleen medicatie voor. Zijn argument: 'Wij zijn vooral goed in mensen die echt flink zijn vastgelopen.

Anyway,
Ik gebruik op advies psych nu om de 3 uur 2x 10mg methylfenidaat. Dit helpt op zich redelijk, maar niet spectaculair voor wat betreft de afgeleidheid etc. Nadeel is dat ik, nou ja, er niet aardiger op wordt zeg maar. Een nog korter lontje dan gewoonlijk, zeker tegen het einde van de 3 uur. En ook enorm vaak last van hoofdpijn (voordat ik medicatie had was dat niet zo). Herkenbaar? Tips?

Lijkt me dat jij medicatie hebt voorgeschreven gekregen voor de portomonai van de psych.
Het helpt opzich redelijk zeg je. Is het mogelijk geen placebo effect?
En je wordt er dus niet aardiger op dus je omgeving gaat er onder lijden. Ik zou direct stoppen met de medicatie.

Nou ik hoor officieel in dit topic hoor.. Geloof t alleen zelf nog niet zo, heb het net te horen gekregen

Add of adhd? Waar merk je het zelf aan en wat heeft je gezet tot het laten testen?

Beide, vooral ADD, ook ADHD maar vooral innerlijke onrust. (Kan blijkbaar)

Ik ben niet een extreem geval waar geen normaal gesprek mee is te voeren.

Ik kan mij altijd al slecht concentreren en kwam met andere klachten bij huisarts/psycholoog en toen werd er voorgesteld mij te laten testen. Vragenlijsten, gesprekken, ouders mee, oude rapporten. Gaven allemaal een heel duidelijk beeld.

Ik moet er nog een beetje aan wennen/geloof het nog niet helemaal.

Ik heb echt t idee dat iedereen op werk t weet en naar mij kijkt, beetje paranoia

Welkom.

quote:

Op maandag 19 november 2012 11:55 schreef Probability het volgende:
Nou ik hoor officieel in dit topic hoor.. Geloof t alleen zelf nog niet zo, heb het net te horen gekregen

Haha dank je.

quote:

Op maandag 19 november 2012 08:58 schreef Fes1-2 het volgende:
@ Selyn. Dat van die tijd erbij schrijven is misschien wel een goed idee! Thanks

je moet jezelf nog steeds overhalen om aan de gang te gaan, maar het maakt het net dat beetje makkelijker

Nou ik ben helemaal niet opgelucht maar extra chaotisch lijkt het wel stom

Woehoeee!! Eindelijk een half jaar aan administratie opgeborgen.. Heb een mooi ladebakje staan op mijn bureau. In de bovenste lades gaan de betaal dingen, de middelste de dingen waar ik wat mee moet en in het onderste bakje gaat alles als het klaar is.. Die was al behoorlijk aan het uitpuilen (opruimen is niet mijn sterkste kant) maar gister heb ik me er eindelijk toe kunnen zetten.
Plannen gaat al wat beter. Ik maak nu lijstjes met de dingen die allemaal moeten. Ik zet een dag erachter waarop ik die dingen moet gaan doen. Nu nog een lijst maken voor de dag zelf en dan kan het niet meer fout gaan

poing poing, ik ben een beetje nerveus, morgen intake bij Busypeople

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 09:34 schreef piepkuiken21 het volgende:
poing poing, ik ben een beetje nerveus, morgen intake bij Busypeople

Nog meer poing!!! :p

http://m.youtube.com/watch?v=lQ6jZgMaZk4

haha dat valt wel meet die hit, soms ben ik nog drukker....

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 09:45 schreef piepkuiken21 het volgende:
haha dat valt wel meet die hit, soms ben ik nog drukker....

Ik ben gelukkig niet lichamelijk druk, alleen in mijn hoofd.

ik begin nu ook heel nerveus te doen, heel irritant hoe kom ik in vredesnaam in slaap?

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 21:35 schreef piepkuiken21 het volgende:
ik begin nu ook heel nerveus te doen, heel irritant hoe kom ik in vredesnaam in slaap?

Youtube, drank (niet te veel) en meditatie.

nee alcohol doe ik niet dat gaat fout....

Morgen medicatiegesprek...

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 22:01 schreef piepkuiken21 het volgende:
nee alcohol doe ik niet dat gaat fout....

Ik ook niet maar een bavaria 0.0 is erg prettig.

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 22:12 schreef Skull-splitter het volgende:
Morgen medicatiegesprek...

Als je het kunt vermijden dan is dat voor de meesten het beste. Zeker voor de toekomst.

quote:

Op dinsdag 20 november 2012 22:55 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

Als je het kunt vermijden dan is dat voor de meesten het beste. Zeker voor de toekomst.

Ik ben nog moedig genoeg om het verschil te willen ervaren, als ik ook maar iets vind waar ik de kriebels van krijg dan kwak ik het eruit.

Eerst m'n iPhone in een enorm grote winkel laten liggen ergens op een plank en nu m'n toegangspas werk kwijt had hem net nog.

Chaos vandaag



Weet al hoe dat komt, morgen andere planning dan normaal + geen vrije rustige avondjes gehad.

Hè vet chill, mijn moeder meldde me net dat ik nog niets bereikt heb in mijn leven. Met de beste bedoelingen dat wel, maar 't sloopt nou juist die ontspannen flow waar ik deze week in zit... Pfff...

Daar even op doorgaand heb ik een vraag:
Welke nieuwe problemen ondervond je toen je op jezelf ging wonen?

quote:

Op donderdag 22 november 2012 18:13 schreef Probability het volgende:
Weet al hoe dat komt, morgen andere planning dan normaal + geen vrije rustige avondjes gehad.

Kom op, je bent geen autist... Vind ik als ik heel eerlijk ben een beetje kul.
Tuurlijk, rust moet je hebben, maar IMO werkt dat iets anders dan even een vrij moment hebben.

(Ik kan dagen vrij hebben en niet tot rust komen, en dan tot rust komen met een vrij drukke dag)

Omdezelfde reden had ik veel moeite met een intaker die het opnam voor ADHD'ers die niet tijdig zich af zouden kunnen melden: fuck op, iedereen met een mobieltje kan een agenda aanmaken die zelf aangeeft dat ze een afspraak hebben, vanaf een nokia van 6 jaar oud tot de laatste telefoons...

Hoewel dat ook niet waterdicht is, vorige week voor jan lul bij psych gezeten omdat ik het dus verkeerd in de telefoon had gezet.

Vandaag met een client op mijn werk een folder doorgenomen, viel me op dat net zoals zovaak problemen met relaties zo prominent in beeld zijn, maar nergens wordt uitgelegd waarom dit zo zou zijn, kan iemand anders daar wat meer over vertellen?

quote:

Op donderdag 22 november 2012 18:22 schreef psymeuk het volgende:
Hè vet chill, mijn moeder meldde me net dat ik nog niets bereikt heb in mijn leven. Met de beste bedoelingen dat wel, maar 't sloopt nou juist die ontspannen flow waar ik deze week in zit... Pfff...

Daar even op doorgaand heb ik een vraag:
Welke nieuwe problemen ondervond je toen je op jezelf ging wonen?

Ik ben nu 29, sinds 21e uit huis, naast politieopleiding in Amsterdam geen ruk bereikt, werk nu bijna drie jaar in een stichting, heb gepoogd voltijd HBO op te pakken, later overgestapt naar deeltijd maar het biedt me geen uitdaging en dan stroopt alles op, kan me er ook niet toe zetten. Verlies dat betreft ook erg de interesse, merk dat ik mijn handen en hoofd wel vol heb met 28 uur onregelmatig werk (heb tussen 18 en 21e eigenlijk 60u per week gewerkt en dan had ik die zondag ook echt wel nodig) en een pseudo-sociaal leven, en dat ik gelukkig ben als ik dat gewoon hanteer.

Qua huishouden: ik merk dat ik bij vrienden en vriendin altijd wel opruim en dingen netjes achterlaat, zelf heb ik nog niet het zelfrespect of het automatisme om dingen op te ruimen en dingen grondig aan te pakken. Opruimen geschied dus in explosies van productiviteit maar ook dan merk ik dat ik van alles tegelijk oppak. Dus afwas, muziek, opruimen, afwas, was opbergen, afdrogen, stofzuigen, opruimen, was aanzetten.

Als ik langere tijd een vaste volgorde voor shit aanhoud, hetgeen me rond mijn 14e goed lukte, dan is er weinig aan de hand en kan ik mijn kamer/woning goed bijhouden, dus het is een kwestie van doen en volhouden, volhouden, volhouden en scherp houden. Het valt te doen, maar vereist gewoon energie. Nu ben ik me daar heel bewust op aan het richten.

Iets waar ik zelf veel om tob is het niet kunnen volgen van enige opleiding omdat ik me gewoon de vinkentering in verveel tot er een te groot gat ontstaat om nog in te kunnen ingrijpen. Dan groeit het me boven het hoofd en weet ik geen uitweg meer. Als ik deadlines kort houd dan valt het allemaal prima te doen, krijg ook goede kritieken van docenten en medeleerlingen. Maar dat houd ik niet lang vol.

Daarnaast heb ik wel te maken met faalangst/perfectionisme in die zin dat als ik ergens aan begin (het liefst schrijven, tekenen, klei) dat dat goed gaat tot ik tegen een moeite aan loop (beheersing van techniek, inspiratie, tegenslag doordat een medium niet meewerkt) dan heb ik de neiging op te geven en pas na laaaaange tijd weer op te pakken. Terwijl ik weet dat ik gewoon niet moet janken en door moet zetten en dit soort activiteiten de enige activiteiten zijn die me rust in mijn donder geven. Hier wil ik dus zeker ook aan werken, want ik heb vorig jaar gemerkt dat projectmatig creatief bezig zijn me rust en voldoening geeft. Helaas kwam ik daar met mijn toenmalige vriendin niet uit en durfde ik met haar dit soort angsten en problemen (zoals opleiding en eigen beleving van prive-tijd) niet te bespreken omdat ik dacht dat ze mijn problemen niet naast de hare kon hebben. Inmiddels heb ik geleerd dat je juist wel dat soort dingen moet delen, al durf ik mijn huidige vriendin niet te vertellen dat ik heel erg twijfel of ik wel door moet gaan met school.

Die twijfel bestaat vooral uit het feit dat ik dan een belofte breek met mijzelf (een studie volgen na het stoppen bij de politie) enerzijds, anderzijds dat ik dan meer ruimte voor rust krijg die ik nu wel nodig heb na een zeer tumulteuse periode van de afgelopen 3 jaar, waarvan vooral het laatste jaren met intervallen erg zwaar en lastig was.

[ Bericht 66% gewijzigd door Skull-splitter op 23-11-2012 00:02:04 ]

quote:

Op donderdag 22 november 2012 23:40 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Kom op, je bent geen autist... Vind ik als ik heel eerlijk ben een beetje kul.
Tuurlijk, rust moet je hebben, maar IMO werkt dat iets anders dan even een vrij moment hebben.

(Ik kan dagen vrij hebben en niet tot rust komen, en dan tot rust komen met een vrij drukke dag)

Omdezelfde reden had ik veel moeite met een intaker die het opnam voor ADHD'ers die niet tijdig zich af zouden kunnen melden: fuck op, iedereen met een mobieltje kan een agenda aanmaken die zelf aangeeft dat ze een afspraak hebben, vanaf een nokia van 6 jaar oud tot de laatste telefoons...

Hoewel dat ook niet waterdicht is, vorige week voor jan lul bij psych gezeten omdat ik het dus verkeerd in de telefoon had gezet.

Vandaag met een client op mijn werk een folder doorgenomen, viel me op dat net zoals zovaak problemen met relaties zo prominent in beeld zijn, maar nergens wordt uitgelegd waarom dit zo zou zijn, kan iemand anders daar wat meer over vertellen?

[..]

Ik ben nu 29, sinds 21e uit huis, naast politieopleiding in Amsterdam geen ruk bereikt, werk nu bijna drie jaar in een stichting, heb gepoogd voltijd HBO op te pakken, later overgestapt naar deeltijd maar het biedt me geen uitdaging en dan stroopt alles op, kan me er ook niet toe zetten. Verlies dat betreft ook erg de interesse, merk dat ik mijn handen en hoofd wel vol heb met 28 uur onregelmatig werk (heb tussen 18 en 21e eigenlijk 60u per week gewerkt en dan had ik die zondag ook echt wel nodig) en een pseudo-sociaal leven, en dat ik gelukkig ben als ik dat gewoon hanteer.

Qua huishouden: ik merk dat ik bij vrienden en vriendin altijd wel opruim en dingen netjes achterlaat, zelf heb ik nog niet het zelfrespect of het automatisme om dingen op te ruimen en dingen grondig aan te pakken. Opruimen geschied dus in explosies van productiviteit maar ook dan merk ik dat ik van alles tegelijk oppak. Dus afwas, muziek, opruimen, afwas, was opbergen, afdrogen, stofzuigen, opruimen, was aanzetten.

Als ik langere tijd een vaste volgorde voor shit aanhoud, hetgeen me rond mijn 14e goed lukte, dan is er weinig aan de hand en kan ik mijn kamer/woning goed bijhouden, dus het is een kwestie van doen en volhouden, volhouden, volhouden en scherp houden. Het valt te doen, maar vereist gewoon energie. Nu ben ik me daar heel bewust op aan het richten.

Iets waar ik zelf veel om tob is het niet kunnen volgen van enige opleiding omdat ik me gewoon de vinkentering in verveel tot er een te groot gat ontstaat om nog in te kunnen ingrijpen. Dan groeit het me boven het hoofd en weet ik geen uitweg meer. Als ik deadlines kort houd dan valt het allemaal prima te doen, krijg ook goede kritieken van docenten en medeleerlingen. Maar dat houd ik niet lang vol.

Daarnaast heb ik wel te maken met faalangst/perfectionisme in die zin dat als ik ergens aan begin (het liefst schrijven, tekenen, klei) dat dat goed gaat tot ik tegen een moeite aan loop (beheersing van techniek, inspiratie, tegenslag doordat een medium niet meewerkt) dan heb ik de neiging op te geven en pas na laaaaange tijd weer op te pakken. Terwijl ik weet dat ik gewoon niet moet janken en door moet zetten en dit soort activiteiten de enige activiteiten zijn die me rust in mijn donder geven. Hier wil ik dus zeker ook aan werken, want ik heb vorig jaar gemerkt dat projectmatig creatief bezig zijn me rust en voldoening geeft. Helaas kwam ik daar met mijn toenmalige vriendin niet uit en durfde ik met haar dit soort angsten en problemen (zoals opleiding en eigen beleving van prive-tijd) niet te bespreken omdat ik dacht dat ze mijn problemen niet naast de hare kon hebben. Inmiddels heb ik geleerd dat je juist wel dat soort dingen moet delen, al durf ik mijn huidige vriendin niet te vertellen dat ik heel erg twijfel of ik wel door moet gaan met school.

Die twijfel bestaat vooral uit het feit dat ik dan een belofte breek met mijzelf (een studie volgen na het stoppen bij de politie) enerzijds, anderzijds dat ik dan meer ruimte voor rust krijg die ik nu wel nodig heb na een zeer tumulteuse periode van de afgelopen 3 jaar, waarvan vooral het laatste jaren met intervallen erg zwaar en lastig was.

ik ga zo op vakantie en dat is verandering = stress

Geen ASS comorbiditeit? Kan gewoon een karaktertrek zijn, maar de enige stress die ik bij vakantie ervaar is het werkelijke vertrek.

Edit:

Nu ben ik gewoon een lakse vent die bij een vergeten onderbroek en tandenborstel in land van bestemming gewoon nieuwe haalt natuurlijk

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 01:02 schreef Skull-splitter het volgende:
Geen ASS comorbiditeit? Kan gewoon een karaktertrek zijn, maar de enige stress die ik bij vakantie ervaar is het werkelijke vertrek.

Edit:

Nu ben ik gewoon een lakse vent die bij een vergeten onderbroek en tandenborstel in land van bestemming gewoon nieuwe haalt natuurlijk

wat is dat?

oh ja ik werk 9-10 uur per dag en wil iedere avond sporten/samen eten/naar vrienden maar vaak is 1 ding al wel meer dan genoeg.
daarnaast werk ik ook nog in het weekend bij m'n bijbaantje
is natuurlijk anders dan een beetje studeren en fluimen

vakantiestress omdat ik geen weegschaal heb en ik vind het lastig om de tijd in te schatten hoe laat ik waar moet zijn.. trein/douane/gate enz.

Ga je alleen? Dat vond ik begin dit jaar wel lastig, vooral omdat ik toen in een behoorlijke dip zat.

Studeren kan al een opgave zijn lijkt me, ik verknal het aardig de laatste jaren iig, maar heb via studie en bijbaan nu wel een leuke baan waar ik het verder ook goed naar mijn zin heb. Wel veel werkdruk en kan mijn werk vaak ook niet naar volledige tevredenheid uitvoeren, heb best hoge eisen aan mijzelf en mijn werk.

Merkte onlangs dat ik gewoon perfect gelukkig was terwijl ik een krant zat te lezen met vriendin aan de zaterdagse ontbijttafel.

Ja ga alleen..!

Het is makkelijker dan je denkt en als je je paspoort en ticket bij hebt naast je portemonee kom je er wel

Zorg voor je laatste dag dat je de belangrijkste dingen af hebt en delegeer de rest terug naar je collega's.

Elke avond wat willen doen: willen is 1 ding, kunnen iets heel anders. Zoals je al aangeeft: 1 ding is vaak al genoeg, en dat geldt voor "normale" mensen net zo.

O ik vlieg al over een paar uur

Om 6 uur boarden

En ja heb je gelijk in maar ik denk altijd dat het wel kan..

in dat geval: peanuts

SLB'er gemaild, vanmorgen begripvolle mail teruggehad, maar ik zie studie gewoon nu niet zitten, lijk het al druk genoeg met werk en mezelf te hebben.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 10:06 schreef Skull-splitter het volgende:
SLB'er gemaild, vanmorgen begripvolle mail teruggehad, maar ik zie studie gewoon nu niet zitten, lijk het al druk genoeg met werk en mezelf te hebben.

Lastig is dat altijd he.. zou wel tegen je willen zeggen: Hou vol! je kan het! je moet doorgaan, het is maar tijdelijk etc..
Maar ik weet nog als de dag van gisteren hoe het bij mij voelde wanneer ik eenmaal dat stemmetje in m'n hoofd had en de knoop in de maag.

Lees eerdere post voor de afweging. Ik weet dat ik het kan, maar op dit moment staat mijn hoofd er domweg niet naar.