Genderdysforie - deel 33

Pfff... morgen dan eindelijk mijn gesprek met de huisarts. Ik ben doodzenuwachtig en volgens mij ga ik daar voor een zondvloed zorgen, maar toch ben ik opgelucht dat ik mijn verhaal in de medische hoek kan droppen. Ben heel benieuwd wat er daarna gaat gebeuren...

quote:

Op maandag 29 oktober 2012 23:02 schreef Onderweg het volgende:
Een wetsvoorstel kan ingetrokken worden. Dat lijkt iig niet te gebeuren.

Nee, maar dat lag sowieso al niet voor de hand, bijna alle niet-christelijke partijen hebben het Roze stembusakkoord ondertekend en hadden zich dus al gecommitteerd aan het invoeren van deze wetswijziging.

quote:

Nee, maar dat lag sowieso al niet voor de hand, bijna alle niet-christelijke partijen hebben het Roze stembusakkoord ondertekend en hadden zich dus al gecommitteerd aan het invoeren van deze wetswijziging.

In het Roze Stembusakkoord staat ook:

quote:

2/ Afschaf gewetensbezwaarde ambtenaren. Met een wettelijke regeling wordt er zo spoedig mogelijk een einde gemaakt aan de zogenaamde ‘weigerambtenaar’.

Dat pakt nu toch ook iets anders uit met het regeerakkoord. De weigerambtenaar kan er nog wel 20 jaar zijn .....

Ik ben in de politiek altijd erg voorzichtig met commitments, afspraken en akkoorden. Meestal zijn die niet zo degelijk als verondersteld.

(niets persoonlijks overigens -volgens mij ben jij aktief in de politiek-)

quote:

Op maandag 29 oktober 2012 18:55 schreef robinpunt het volgende:
Ander goed nieuws is dat het schrappen van de sterilisatie-eis is opgenomen in het regeerakkoord dat vandaag is gepresenteerd.

Wat houdt dit in voor jullie?

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 15:19 schreef Lillian_88 het volgende:

[..]

Wat houdt dit in voor jullie?

Dat we onze naam en geslacht kunnen veranderen zonder dat we daar voor hoeven te worden geopereerd.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 15:22 schreef Abby79 het volgende:

[..]

En dat het niet meer via de rechter hoeft straks. Dat vind ik ook een hele verbetering!

Nou ja, dat staat er niet Het gaat echt om de sterilisatie-eis hier.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 15:22 schreef Abby79 het volgende:

[..]

En dat het niet meer via de rechter hoeft straks. Dat vind ik ook een hele verbetering!

En dat scheelt weer een pakweg 1000 euro aan nodeloze kosten . Ik weet er wel een andere bestemming voor ...

Zo, weer lekker een dag in Amsterdam geweest zoveel wachten altijd. Bleek dat in mn bloedprikken van 4 maanden terug eruit kwam dat het controlerende schildklierhormoon te hoog of te laag was, anyways, ik moest bloedprikken om de directe schildklierwaardes te krijgen. Bij zo'n bloedprik zuster die ik al een keer eerder had, ze herkende me ook, superaardig die

Nouja, dat zou kunnen wijzen op hypothyroidism oftewel een tragere schildklier, ik check net de symptomen, heb ze zo ongeveer allemaal dus zou me niks verbazen als daar een hoop klachten vandaan komen. Ben wel benieuwd wat er uit dit bloedprikken komt, ik ga gewoon bellen.

Verder ging het ineens over SRS en daarvoor op de wachtlijst komen en die speciale ontharing enzo, dat was voor mn gevoel best plots, Jos vroeg ook meteen of ik in Alkmaar of in Amsterdam wilde geopereerd worden enzo hohoho wacht even.. wordt binnenkort door een medewerkster gebeld die daar over gaat en dan weet ik ook hoe het met wachtlijsten zit enzo.. spannend

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 17:38 schreef Maisnon het volgende:
Zo, weer lekker een dag in Amsterdam geweest zoveel wachten altijd. Bleek dat in mn bloedprikken van 4 maanden terug eruit kwam dat het controlerende schildklierhormoon te hoog of te laag was, anyways, ik moest bloedprikken om de directe schildklierwaardes te krijgen. Bij zo'n bloedprik zuster die ik al een keer eerder had, ze herkende me ook, superaardig die

Nouja, dat zou kunnen wijzen op hypothyroidism oftewel een tragere schildklier, ik check net de symptomen, heb ze zo ongeveer allemaal dus zou me niks verbazen als daar een hoop klachten vandaan komen. Ben wel benieuwd wat er uit dit bloedprikken komt, ik ga gewoon bellen.

Verder ging het ineens over SRS en daarvoor op de wachtlijst komen en die speciale ontharing enzo, dat was voor mn gevoel best plots, Jos vroeg ook meteen of ik in Alkmaar of in Amsterdam wilde geopereerd worden enzo hohoho wacht even.. wordt binnenkort door een medewerkster gebeld die daar over gaat en dan weet ik ook hoe het met wachtlijsten zit enzo.. spannend

Ohh chill, SRS in Alkmaar! Dat is maar iets van 20 minuten rijden

Ik wilde vragen welke operatie, maar er is zeker maar een grote operatie voor transvrouwen?

Er is maar één DÉ operatie ja. Dan heb je nog verder correcties en cosmetische dingen.

Maar WOW Maisnon, dan komt het ineens wel dichtbij... Ik zou nog steeds niet weten of ik het nu echt wil of niet. Ik heb nog steeds twijfels. Nou ja, ik wil wel maar ik zie vooral op tegen alle nadelen.

Ik vind het trouwens opvallend dat de wet over lesbisch ouderschap vandaag wel door de tweede kamer is gegaan. Die werd nog genoemd in de nota van toelichting van de transgenderwet. Nog opvallender: het CDA heeft ook voor gestemd, alleen CU en SGP waren tegen.

Het CDA is volgens mij ook niet erg christelijk meer, maar probeert wanhopig kiezers uit elke bevolkingsgroep aan te trekken om nog te overleven.

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 00:58 schreef De_Sosjaalist het volgende:
Is dat eigenlijk pijnlijk, zo'n behandeling? En... hoeveel kosten die behandelingen eigenlijk?

Op mijn kin voel ik er heel weinig van, maar op mijn povenlip is het voor mij best pijnlijk. Het wisselt nogal per behandeling hoeveel last ik er van heb. De ene keer heb ik die dag een rood gezicht met uitslag, de andere keer merk ik weinig.

Ik betaal per behandeling 150 euro, dat is alleen voor mijn kin en lippen. Vroeger had ik wel meer baardgroei, maar het meeste is door de hormonen weer weggetrokken tot dunne blonde haartjes.

Als je last hebt van acne kan je trouwens in het begin met laseren wel heftige reacties krijgen, moest me na de eerste paar sessies echt een paar dagen opsluiten thuis, zo erg was het

Moet zeggen dat ik toch best wel onder de indruk ben van het SRS verhaal ineens, m'n hoofd draait overuren

Dat kan ik me goed voorstellen. Het lijkt allemaal zo ver weg en onwerkelijk, maar toch komt het. Ik had ook dat gevoel toen ik groen licht kreeg: "Het gaat echt gebeuren! Ik ga dit doen!"

Over de operatie zelf ben ik nog niet zo zeker. Ik zal het sowieso moeten uitstellen omdat het anders de studie in de weg zit. Ik hoor ook best veel nare berichten over complicaties en een traag herstel waardoor ik me afvraag: "Wil ik hiervoor echt mijn gezondheid opofferen?"

Ja precies, dat had ik ook, met elke stap

Toen ik het van mezelf realiseerde.. okay volgende stap, mensen vertellen.. me aanmelden.. echt telkens als de volgende stap realiteit wordt zeg maar is het even onwerkelijk dat het ook echt allemaal kan en gebeurt omdat het zoooo erg een ver-van-m'n-bed-show was voordat ik aan alles begon

Oh trouwens, echt superfout, gisteren in de wachtkamer was er ook zo'n dominante boerenzakenman samen met z'n Thaise importbruid, dit klinkt nogal plat en stereotyperend maar dat was gewoon letterlijk zo

Toegegeven, je komt er heel diverse types tegen. Pas ook een persoon van 1:90 in hotpants met bobbel, een hemd dat een maat te klein was, strappy sandaaltjes met rhinestones, kaal hoofd en veel haar op de benen.

Tsja, je moet iedereen in z'n waarde laten natuurlijk, maar ik vond dat soort dingen in het begin toch een beetje afschrikwekkend om het proces in te gaan langzaam kom ik er ook wel achter dat iedereen totaal anders is en dat er een boel verschillende kanten aan zijn, maar toch

Precies, ik was heel lang echt bang om een 'man in een jurk' te worden wanneer ik in transitie zou gaan. Jaren geleden was ik al voorzichtig bezig met orienteren en zocht vooral een aanspreekpunt. Er was toen toevallig een 'gender comingout dag' in Amsterdam waar ik heen ben gegaan in de hoop om met andere transgenders te kunnen praten om te zien of het gevoel overeenkwam. Die dag was georganiseerd in café De Lellebel en zat vol met chasers (wel een voordeel, je drinkt de hele avond voor niets) en dragqueens. Dat heeft me toen zo afgeschrokken dat ik de plannen voor transitie weer een paar jaar in de ijskast had gezet. Eigenlijk was het best onvolwassen van me want ik had toen ook wel kunnen weten dat de een niet de ander is.

Nu ik een jaar aan de hormonen ben, ben ik stiekem toch best tevreden. Ik ben er nog lang niet, maar het is zo veel beter dan ervoor. De angst die ik had zat meer in mijn hoofd dan in de werkelijkheid.