Het Grote Klimaatverandering Topic #3 De ondergang van Heartland

Zo hier verder met lachen om de posts van Whitebeard

30-05-2012

Vooroorlogse foto’s onthullen historie van Groenlandse gletsjer



Tachtig jaar oude foto’s die onlangs in een kelder in Denemarken werden ontdekt, laten zien hoe de gletsjers van Groenland de afgelopen jaren hun ijs verloren.

De foto’s geven wetenschappers een uniek kijkje in het verleden van de Groenlandse gletsjers. “Dankzij deze studie hebben we nu een gedetailleerd historisch beeld van veel recenter verlies van gletsjers,” vertelt onderzoeker Jason Box. “En we hebben bevestigd dat gletsjers heel gevoelige indicatoren van het klimaat zijn.”

Knud Rasmussen
De foto’s werden gemaakt tijdens de zevende expeditie die Knud Rasmussen in het jaar 1933 ondernam. De onderzoekers vergeleken de foto’s met foto’s die vanaf de Tweede Wereldoorlog tot vandaag de dag van het gebied werden gemaakt. Om tot een goede vergelijking te kunnen komen, werden de oude foto’s eerst gedigitaliseerd.

Resultaten
De resultaten zijn opvallend, zo is in het blad Nature Geoscience te lezen. Zo bleek 55 procent van de gletsjers tussen 1930 en 1940 sneller te smelten dan vandaag de dag het geval is. De gletsjers die smolten, bevonden zich voornamelijk op het land en droegen niet bij aan de stijging van de zeespiegel. De gletsjers werden jaarlijks gemiddeld 20 meter korter. De gletsjer die zich het snelst terugtrok, verloor jaarlijks zelfs 374 meter lengte. Vandaag de dag worden in het zuidoosten van Groenland meer gletsjers korter dan tussen 1930 en 1940 het geval was. De gletsjers verliezen gemiddeld zo’n vijftig meter per jaar. Dat hoge gemiddelde wordt veroorzaakt door enkele gletsjers die zich uitzonderlijk snel terugtrekken: de snelste verliest jaarlijks 887 meter aan lengte. Deze gletsjers dragen wel bij aan de zeespiegelstijging.

Koelen
Maar het meest interessante aan dit onderzoek is toch wel de periode tussen 1943 en 1972. Het zuidoosten van Groenland koelde toen af, waarschijnlijk doordat er veel zwavel in de lucht werd gebracht. Dit reflecteert het zonlicht. In 1963 werden er maatregelen genomen om de uitstoot van zwavel terug te dringen en daarna warmde Groenland langzaam weer op. Wat zo interessant is, is dat de onderzoekers nu in staat zijn om te zien wat die korte periode van afkoeling met Groenland heeft gedaan. De gletsjers reageren veel sneller op de afkoeling dan gedacht. 60 procent van de gletsjers groeide in de periode van opwarming. Twaalf procent bleef stabiel. Toen Groenland weer opwarmde, waren het vooral gletsjers die wel een bijdrage leveren aan de zeespiegelstijging, die smolten.

Het onderzoek kan ons wellicht handgrepen geven om de gletsjers te redden. “Op deze beelden zien we dat de afkoeling die halverwege de eeuw optrad, de gletsjers stabiliseerde,” stelt Box. “Dat suggereert dat als we het versnelde verlies aan ijs willen stabiliseren, we een kleine daling in temperatuur moeten zien.”

(scientias.nl)

quote:

Klimaatontkenners blijven koppig
woensdag 30 mei 2012 om 17u59
Koppige klimaatontkenners kunnen niet overtuigd worden door meer wetenschappelijke bewijs voor de opwarming van de aarde.

Dat is de opvallende conclusie van een onderzoek in Nature.

Wetenschappers zien al jaren met lede ogen aan hoe hun groeiende stapel bewijsmateriaal genegeerd of zelfs ontkend wordt door een groot deel van de bevolking, met name onder de conservatieve Amerikanen.

Tot nog toe werd de schuld vooral bij een gebrek aan informatie of technologisch inzicht gelegd: wie niet dezelfde informatie heeft als de wetenschappers of niet voldoende inzicht heeft, kan de ernst van de klimaatverandering niet inschatten. De heersende opvatting was dan ook dat er meer wetenschappelijk bewijs nodig was, en dat de wetenschap beter moet communiceren en informeren.

Maar uit een studie bij meer dan 1.500 Amerikanen blijkt dat die kennis of informatie lang niet de doorslaggevende factor is. "Het publiek met de hoogste mate van wetenschappelijke geletterdheid en technologisch capaciteiten bleken niet het meest bezorgd om de klimaatverandering", stelt de studie. "Het waren net diegenen waar de culturele polarisatie het grootst was." De intelligentie, opleiding of informatieconsumptie hebben dus geen invloed op de mate waarin mensen zich laten overtuigen door de wetenschappelijke bewijzen.

Culturele identiteit

De wetenschappers ontdekten dat vooral culturele factoren doorslaggevend waren. "Die redenering stelt dat individuen geneigd zijn om hun perceptie van sociale risico's af te stemmen op de waarden van groepen waarmee ze zich identificeren." Mensen laten zich dus eerder leiden door hun directe omgeving en hun favoriete media dan door wetenschappelijke informatie.

Er is dan ook niet zozeer een conflict tussen wetenschappers en de bevolking, zoals vaak verondersteld wordt, besluit de studie, maar eerder tussen verschillende segmenten van de bevolking. De leden van die segmenten zijn geneigd hun interpretatie van de wetenschappelijke bewijzen af te stemmen op de culturele filosofie van hun "ideologische stam".

De studie lijkt te suggereren dat er niet meer wetenschap nodig is om koppige klimaatontkenners over de streep te halen, zoals tot nog toe werd aangenomen. Om meer mensen het wetenschappelijke bewijsmateriaal te doen aanvaarden, moet eerder een manier gevonden worden om het debat los te koppelen van ideologische standpunten. Ook zouden invloedrijke opiniemakers en belangengroepen, die zich tot nog toe tegen de wetenschappelijke bewijzen kantten, moeten overtuigd worden om hun verzet op te geven. (IPS/TE)

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000107190135.htm

Opvallende conclusie? Dat het een ideologische kwestie is was voor iedereen wel duidelijk, daar heeft Noami Oreskes uitgebreid over geschreven.

04-06-2012

CO2-concentratie overschrijdt 400 ppm

In Alaska hebben onderzoekers van het Amerikaanse onderzoeksinstituut NOAA dit voorjaar van het broeikasgas kooldioxide een gemiddelde maandconcentratie gemeten van 400 ppm. Het is voor het eerst dat zulke hoge waarden van CO2 worden gemeten in een afgelegen gebied, ver weg van menselijke activiteit.

De 400 ppm (parts per million, ofwel het aantal deeltjes per miljoen andere deeltjes) kooldioxide die in Alaska in april dit jaar werd gemeten, geldt als voorbode van de mondiale CO2-concentratie in 2016, aldus de onderzoekers. In 2011 was dat nog 390,4 ppm. Het meetnetwerk van de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) bevindt zich op meerdere afgelegen locaties op het noordelijk halfrond. De 400 ppm werd al eerder lokaal gemeten in het Arctisch gebied, maar het betrof toen incidentele waarden en geen maandgemiddelde.


Het onderzoeksstation van NOAA in Alaska. Metingen worden, behalve in Alaska, op nog vijf andere afgelegen plaatsen op het noordelijk halfrond gemeten: in Canada, IJsland, Finland, Noorwegen en op een eiland in de Stille Oceaan. Wereldwijd zijn er meer dan zestig meetlocaties. Afbeelding: © NOAA

Op basis van deze meetresultaten verwacht het Amerikaanse onderzoeksinstituut dat de CO2-concentratie op afgelegen locaties in 2013 verder zal stijgen tot 402 ppm. Zij houden daarbij rekening met het relatief hogere gehalte aan kooldioxide in de atmosfeer aan het begin van de lente, wanneer de planten weer massaal beginnen met de productie van zuurstof. Ook wordt gecorrigeerd voor de opname van kooldioxide in de oceanen, die als belangrijke buffer van broeikasgassen dienst doen.


De ‘jaarcyclus’ van kooldioxide in de aardse atmosfeer werd voor het eerst geobserveerd door Charles David Keeling, vandaar de naam Keeling Curve. Deze beroemde grafiek toont niet alleen de toename van CO2 in de aardatmosfeer, maar ook seizoensfluctuaties. Afbeelding: © NOAA/Creative Commons

Ademende aarde
Modern klimaatonderzoek bouwt voort op de ‘revolutionaire’ Keeling-curve, die de ‘ademende aarde’ zo duidelijk laat zien: met hoge CO2-waarden aan het begin van de lente en lage CO2-waarden aan het einde van de zomer. De jaarcyclus wordt op hoge breedtegraden het sterkst gemeten.

Het aantal ppm’s CO2 is de leidraad geworden voor beleidsmakers en politici die emissienormen moeten vaststellen met het oog op klimaatverandering. In veel toekomstige klimaatscenario’s wordt uitgegaan van een doelstelling van 450 ppm, wat neerkomt op een maximale globale temperatuurstijging van 2 graden Celsius. Dus zou je verwachten dat we nog wel even mogen doorgaan en nog 50 ppm te gaan hebben. Maar dat is helaas niet het geval.


Flessen waarin monsters CO2 worden opgeslagen in NOAA’s Earth System Research Laboratory in de Amerikaanse staat Colorado. De luchtmonsters worden wereldwijd verzameld op meer dan 60 locaties, door zowel professionals als vrijwilligers. Afbeelding: © NOAA

CO2-equivalenten
De NOAA-onderzoekers benadrukken dat het bij de 400 ppm-‘mijlpaal’ uitsluitend gaat om kooldioxide, dus exclusief andere broeikasgassen, zoals methaan. Als de andere broeikasgassen in de berekening worden meegenomen, in de vorm van CO2-equivalenten, haalden we de 400 ppm al in 1985 en zijn we 450 ppm al tien jaar geleden voorbijgestreefd.

450 ppm CO2-equivalenten (2 graden Celsius temperatuurstijging op mondiale schaal) geldt voor veel beleidsmakers als ‘acceptabel’. Het Internationale Energie Agentschap (IEA) berekende dat we om dit 450 ppm-scenario na te streven vooral veel energie zullen moeten besparen, naast het uitvoeren van een mix van andere maatregelen.



In de meest recente World Energy Outlook (2011), waarvan eind dit jaar weer een update zal verschijnen, wordt ons voorgerekend dat we een mix van maatregelen zullen moeten uitvoeren, zoals energiebesparing, gebruik van duurzame energiebronnen en CO2-opslag. De broeikasgassen blijven in dat geval onder de kritische grens van 450 ppm CO2-equivalenten. Afbeelding: © IEA

Bron:
Persbericht NOAA: Carbon dioxide levels reach milestone at Arctic sites (31 mei 2012)

(Kennislink)

08-06-2012

Aarde was mogelijk nog nooit zo gevoelig voor CO2



Wetenschappers hebben ontdekt dat de aarde anno 2012 veel gevoeliger is voor de invloed van CO2 dan zo’n twaalf miljoen jaar geleden het geval was.

Het leek altijd hetzelfde liedje te zijn. Als de aarde aan veel CO2 werd blootgesteld, dan was het warmer op aarde. Waren de concentraties CO2 laag, dan was het kouder. Maar ook op die regel blijken uitzonderingen te zijn, zo schrijven wetenschappers van de universiteit van Californie, Santa Cruz in het blad Nature.

Mioceen
Ze bestudeerden sedimenten uit het Mioceen (twaalf tot vijf miljoen jaar geleden). In die periode was het noordelijke deel van de Stille Oceaan een stuk warmer dan vandaag de dag: een verschil van zo’n vijf tot acht graden Celsius. Tegelijkertijd was de concentratie CO2 relatief laag.

Oceaan
Hoe kan dat? De onderzoekers vermoeden dat het iets te maken heeft met de stroming in de oceanen. Die is de laatste vijf miljoen jaar veranderd. En daardoor is het klimaat op aarde veel nauwer komen samen te hangen met veranderingen in de concentratie CO2. Dat betekent dat de aarde tegenwoordig veel sneller op een dalende of stijgende concentratie CO2 reageert dan vroeger.

Verrassend
“Het is een verrassende ontdekking,” bekent onderzoeker Jonathan LaRiviere. “In het late Mioceen moet er iets anders zijn geweest dat de opwarming van de aarde mogelijk maakte. Een mogelijkheid is dat de stromingen in de oceaan, die bepaald werden door de vorm van de oceanen (en die waren heel anders in die tijd) ervoor zorgden dat warmere temperaturen ondanks een lagere concentratie CO2 bleven bestaan.” De grens die koud en warm oceaanwater van elkaar scheidt, lag in het Mioceen veel dieper. Mogelijk resulteerde dat in meer waterdamp en meer wolken, waardoor de hitte op aarde als het ware gevangen gehouden werd.

Plioceen
Toen het Plioceen aanbrak (zo’n vijf miljoen jaar geleden) waren de oceanen inmiddels vergelijkbaar met de oceanen van vandaag de dag. Ook de temperaturen daalden toen wereldwijd en gingen zich gedragen zoals we dat nu van ze gewend zijn.

De onderzoekers benadrukken dat hun studie laat zien dat de stroming van oceanen een omvangrijke invloed kan hebben op het klimaat. “Het vertelt ons dat het klimaatsysteem van de aarde geëvolueerd is en dat de gevoeligheid van het klimaat vandaag de dag mogelijk groter is dan ooit,” concludeert onderzoeker Christina Ravelo. En ergens is dat ook goed nieuws. Het zou namelijk betekenen dat maatregelen die worden genomen om de concentratie CO2 terug te dringen, ook snel invloed hebben op de temperatuur op aarde

(scientias.nl)

12-06-2012

Opwarming van de oceanen is voornamelijk onze eigen schuld



Het is al jaren een discussiepunt en dat zal het ook wel blijven, maar nieuw onderzoek bewijst maar weer eens dat wij mensen toch echt de veroorzakers zijn van de opwarmende oceanen.

Wetenschappers van het Lawrence Livermore National Laboratory bestudeerden de opwarming van de oceanen. Middels modellen brachten ze de opwarming van de laatste 50 jaar in kaart. Opvallend genoeg konden deze modellen de huidige temperatuur van de oceanen enkel ‘voorspellen’ wanneer de onderzoekers ook de stijgende uitstoot van broeikasgassen een plekje in het model gaven.

Test
“Wat wij probeerden te doen, is vaststellen of het geobserveerde patroon van opwarming door natuurlijke variaties alleen verklaard kan worden,” legt onderzoeker Peter Gleckler uit. “Alhoewel we meerdere tests met daarin de verschillende effecten van verschillende onzekerheden hebben uitgevoerd, konden we geen bewijs vinden dat de gelijktijdige opwarming van de bovenlaag van alle zeven zeeën enkel door natuurlijke variaties in het klimaat veroorzaakt wordt. En dus kan hij maar een ding concluderen. “Mensen hebben daarin een overheersende rol gespeeld.”

Oceanen
Dat de onderzoekers ervoor kozen om de oceanen te bestuderen, is logisch. Wereldwijd zijn de bovenste lagen van de oceanen (tot 700 meter diepte) aan het opwarmen. Gemiddeld stijgt de temperatuur van dit water elk decennium 0,025 graden Celsius. De opwarming van de oceanen is minder groot dan de opwarming van het aardoppervlak. Toch denken onderzoekers dat de oceanen – vanwege de enorme hoeveelheid warmte die ze op kunnen slaan – ongeveer 90 procent van de warmte die de aarde de afgelopen 50 jaar extra tot zich heeft genomen, bevatten.

Het is niet voor het eerst dat onderzoekers de invloed van de mens op het veranderende klimaat proberen vast te stellen. Wel is het voor het eerst dat wordt vastgesteld hoe onzekerheden in modellen en observaties invloed hebben op de conclusie dat mensen voornamelijk verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de oceanen. “We hebben de factoren die de resultaten beïnvloeden van dichtbij bekeken. Dit onderzoek versterkt de conclusie dat een groot deel van de opwarming van de oceanen die de afgelopen 50 jaar heeft plaatsgevonden kan worden toegeschreven aan menselijke activiteiten.”

(scientias.nl)

19-06-2012

Koelwater warmt op

De klimaatverandering bedreigt onze energievoorziening, stellen onderzoekers van de Universiteit Wageningen. Als de zon het rivierwater van de Rijn en de Maas structureel opwarmt en de rivier ook nog eens minder water aanvoert, moet de productiecapaciteit van energiecentrales worden teruggedraaid. Gaat dan de lamp uit?


Koeltorens gebruiken rivierwater om overtollige warmte te lozen in de lucht en… in de rivier. Afbeelding: © Wiki Commons

Als de energiecentrales het schaarse rivierwater in de zomer teveel opwarmen, gaat dat ten kost van de natuur. Onderzoek van WUR stelt dat de kans op gedwongen reductie van de energieproductie de komende veertig jaar drie keer zo groot wordt in Europe en de VS.

Het onderzoek vond plaats bij honderd centrales, zowel in de VS als in Europa. Opmerkelijk is dat de Nederlandse centrales veelal thermisch werken en daarom veel koelwater nodig hebben. De onderzoekers van WUR publiceerden de resultaten begin juni in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Climate Change.

Kwetsbaarheid energievoorziening
Om te horen of tijdens een warme zomer de lamp in de huiskamer echt uitgaat, namen we contact op met onderzoekster Michelle van Vliet. De studie ‘Vulnerability of US and European electricity supply to climate change’ maakt deel uit van haar promotieonderzoek. De kern van het probleem zit in energiecentrales die tijdens het opwekken van energie veel koelwater nodig hebben, zoals te zien in het onderstaande filmpje over de werking van een ouderswetse centrale op steenkool.


De stoomkracht in een ketel zet een turbine (een dynamo) in werking. Omdat de hitte moet worden afgevoerd, staan de meeste energiecentrales direct aan een rivier. Wanneer onvoldoende koelwater beschikbaar is, moet om het milieu te sparen de productiecapaciteit van de centrales tijdelijk worden verlaagd of in het meest extreme geval, zelfs worden stilgelegd.


Droog vallen de rivieren niet, maar koelwater gebruiken maakt het water te warm voor de flora en fauna. Afbeelding: © Qiki Commons

Stroom of natuur?
Het onderzoek stelt dat door klimaatverandering de Europese rivierwatertemperatuur gemiddeld met 0.8-1.0°C zullen stijgen tussen 2031-2060 (ten opzichte van 1971-2000). Als de riviertemperatuur zoveel stijgt en de watermassa afneemt door de hitte van de zomer, worden de normen voor het beschermen van ‘rivierecosystemen’ sneller dan voorheen bereikt. Dat was bijvoorbeeld het geval tijdens een hittegolf in 2006.

Rijkswaterstaat hanteert strenge regels voor het gebruik van koelwater en de mate waarin het rivierwater mag worden opgewarmd om de natuur in en aan het water te ontzien. Michelle van Vliet: “Voor de centrales zonder koeltorens binnen Europa waar wij naar gekeken hebben, zien we een toegenomen kans in het terugvallen van bruikbare capaciteit naar 10% (dus bijna het uitvallen van een centrale) van gemiddeld een halve dag per jaar naar gemiddeld anderhalve dag per jaar.”

Klimaatverandering en waterpeil
Koelwaterschaarste is een nieuwe schakel in de ketting van de klimaatverandering. Er zijn meer onderzoeken die ingaan op de koelwaterwaterproblematiek in onze knap warm lopende economie. Zo onderzocht het KNMI de invloed van klimaatverandering op de Rijn en de gevolgen ervan voor het waterbeheer in Nederland. De conclusie luidt o.a. dat lage afvoeren in de zomer leiden tot een reductie van waterbeschikbaarheid. Onderzoeksbureau Alterra stelt; Klimaatverandering leidt in de zomer tot minder neerslag in het Rijnstroomgebied

Onderzoeker Erik Querner van bureau Alterra rekende de veranderingen in de lage afvoeren van de Rijn door op basis van de klimaatscenario’s van het KNMI. Voor een gematigd klimaatscenario (KMNI-scenario G+) neemt de laagwaterafvoer bij Lobith in 2050 af met 10% en voor het extremere klimaatscenario W+ zelfs met 17%. De periode met lage afvoeren (< 1265 m3/s) bij Lobith neemt aanzienlijk toe. Voor het G+ scenario wordt deze bijna twee keer zo lang (gemiddeld van 35 naar ca. 70 dagen per jaar) en bij scenario W+ bijna drie keer zo lang. Het probleem is volgens hem op te lossen door het aanleggen van stuwmeren of natuurlijke buffering. De afvoer van de Rijn wordt dan gelijkmatiger over het jaar gespreid.

Waartoe de opwarming van de Rijn en het verlaagde waterpeil kunnen leiden, is goed te zien in dit filmpje over de extreme droogte in 1955.

Michelle Van Vliet: “De lamp zal over 10 jaar in Nederland nog steeds branden tijdens de zomer, maar we zullen er wel rekening mee moeten houden dat koelwaterproblemen wellicht vaker kunnen optreden. Met name in de Zuid-Europese landen en het zuidoostelijk deel van de VS is te verwachten dat de kans op gedwongen afnamen in productiecapaciteit van centrales zal toenemen. Omdat centrales een levensduur hebben van ongeveer 50 jaar is het goed om bij de bouw van nieuwe centrales hier rekening mee te houden. Kiezen voor duurzame energie zou de energiesector als geheel ook minder kwetsbaar maken voor klimaatsverandering.”

Koelwatersystemen
Er zijn twee koelsystemen voor energiecentrales. Een open systeem onttrekt grote hoeveelheden water uit de rivier, gebruikt dit voor koeling en loost het warme water direct weer terug in de rivier. Daarnaast is er ook een gesloten koelsysteem dat met koeltorens werkt. Hierbij wordt minder water uit de rivier onttrokken en wordt een groot deel van de warmtelast verdampt in de koeltorens. In totaal wordt binnen Europa en de VS veel water onttrokken vanuit de rivieren voor koeling van centrales. In Europa is dat 43% van de totale hoeveelheid wateronttrekking vanuit rivieren. Dat is meer dan er voor landbouw (29%) of voor huishoudens (19%) onttrokken wordt.

Koelwater schaarser
De energiesector blijft nog decennia lang afhankelijk van oppervlaktewater voor koeling van centrales. Om problemen met de natuur èn onze watersystemen te voorkómen zijn in 2007 nieuwe koelwaterregels geformuleerd. In Nederland worden nieuwe thermische energiecentrales vaker aan zee geplaatst, onder andere in de Eemshaven. Het bewustwordingsproces komt hier al op gang met toenemende aandacht voor alternatieve koeltechnieken en energiebesparing. Maar centrales aan zee leiden op hun beurt weer tot groeiende zorg over de consequenties voor de natuur, zoals op de Wadden.

(Kennislink)

quote:

Bijzondere start orkaanseizoen

Toegevoegd: zondag 24 jun 2012, 07:52

Voor het eerst sinds men in 1851 begon met het bijhouden van orkanen zijn er op het westelijk halfrond al voor 1 juli vier tropische stormen ontstaan. De tropische storm Debby vormde zich afgelopen week in de Golf van Mexico. Verwacht wordt dat Debby zal uitgroeien tot een orkaan.

Alberto was in mei de eerste grote storm van dit jaar, nog voordat het orkaanseizoen officieel begon op 1 juni. Daarna volgden nog de storm Beryl en de orkaan Chris. Chris bleef boven de Atlantische Oceaan hangen, maar Beryl zorgde voor veel overlast in de VS.

Boorplatforms
Het Nationale Orkaancentrum voorspelde eerder dat het dit keer een rustig orkaanseizoen zou worden. Meteorologen verwachtten twaalf tropische stormen, waarvan er zeven tot een orkaan zouden uitgroeien.

Amerikaanse weermannen verwachten dat Debby richting Texas trekt en nog voor dinsdagavond uitgroeit tot een orkaan.

In de Golf zijn meerdere boorplatforms uit voorzorg ontruimd. Experts verwachten niet dat dat invloed zal hebben op de olieprijs.

http://nos.nl/artikel/387572-bijzondere-start-orkaanseizoen.html

25-06-2012

Zeespiegel stijgt komende eeuwen flink



Zelfs als de aarde een succesvol klimaatbeleid lanceert en de opwarming beperkt blijft, stijgt de zeespiegel de komende eeuwen nog flink: ongeveer 75 tot 80 centimeter ten opzichte van het jaar 2000.
Rond het jaar 2300 stijgt de zeespiegel nog verder: waarschijnlijk zo’n 2,7 meter. Dat blijkt uit een onderzoek van diverse wetenschappers, waaronder medewerkers van de Wageningen University. Ze bestudeerden de zeespiegelstijgingen die de laatste duizend jaar plaatsvonden. Ook keken ze naar de huidige uitstoot van broeikagassen en hoe deze zich de komende eeuwen gaat ontwikkelen.

Beperken
Op dit moment kunnen we de opwarming van de aarde nog iets afremmen. En wel door een effectief klimaatbeleid toe te passen. Daarmee zouden we de opwarming moeten kunnen beperken tot zo’n 1,5 graad Celsius. Dan zal de zeespiegelstijging rond het jaar 2300 waarschijnlijk lager uitvallen, maar nog altijd 1,5 meter bedragen. Als we de opwarming niet zo sterk weten te beperken en de temperatuur de komende eeuwen 3 graden Celsius hoger komt te liggen, is tegen het jaar 2300 mogelijk sprake van een zeespiegelstijging van tussen de 2 en 5 meter. Dat schrijven de onderzoekers in het blad Nature Climate.

Nu
Als één ding na het lezen van dit onderzoek wel duidelijk wordt, dan is dat dat we nu maatregelen moeten nemen. “Vanwege de lange periode die de ijs- en watermassa’s nodig hebben om te reageren op de opwarming van de aarde, bepaalt onze huidige CO2-uitstoot het niveau van de zeespiegel voor de komende eeuwen,” concludeert onderzoeker Michiel Schaeffer. Maar wat moeten we dan nu doen? Nou, bijvoorbeeld de uitstoot verminderen (door duurzame energie te gebruiken) en CO2 afvangen en opslaan.

Verschillen
In 2008 kwam de Nederlandse Delta Commissie met een onderzoek waarin de zeespiegelstijging werd voorspeld. De zeespiegelstijging die wetenschappers nu voorspellen, valt iets lager uit. Dat is logisch: de commissie gebruikte cijfers waarin een succesvol klimaatbeleid nog niet aan de orde was. Vandaar dat de zeespiegelstijging hoger uitviel. Het nieuwe onderzoek laat zien dat een succesvol klimaatbeleid een verschil kan maken. Maar zelfs als de wereld zich aan de afspraken die tijdens de klimaattop in Kopenhagen en Cancún zijn gemaakt, houdt, stijgt de zeespiegel deze eeuw harder dan in de vorige eeuw.

Een hogere zeespiegel is zorgwekkend. Zeker voor gebieden die laaggelegen zijn. Denk aan Bangladesh en diverse eilanden in de Stille Oceaan. Maar ook een stad als New York loopt meer risico’s. Nu vindt er gemiddeld elke eeuw nog een overstroming plaats, met de hogere temperaturen wordt dat één keer in de drie jaar. Bovendien is het twijfelachtig of kustgebieden zich wel snel genoeg aan de stijgende zeespiegel kunnen aanpassen. Die stijging gaat namelijk naar verwachting vrij snel.

(scientias.nl)

quote:

Op vrijdag 1 juni 2012 17:23 schreef zakjapannertje het volgende:

[..]

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000107190135.htm

Het is jammer dat de discussie zo vaak en zoveel gaat over wie de schuldige is maar men vergeet dat het klimaat hoe dan ook veranderd en dat wij ons daarop moeten kunnen aanpassen. Betere riolering aanleggen, betere dijken, onderzoek naar drijvende gebouwen, verwoestijning actief tegengaan, etc...

quote:

Op woensdag 27 juni 2012 13:54 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:

[..]

Het is jammer dat de discussie zo vaak en zoveel gaat over wie de schuldige is maar men vergeet dat het klimaat hoe dan ook veranderd en dat wij ons daarop moeten kunnen aanpassen. Betere riolering aanleggen, betere dijken, onderzoek naar drijvende gebouwen, verwoestijning actief tegengaan, etc...

Volgens mij ging die discussie over de vraag waarom zoveel Amerikanen überhaupt het wetenschappelijke bewijs voor AGW/klimaatverandering ontkennen. Er zijn er daar nog zat die ontkennen dat het klimaat daadwerkelijk veranderd, en dan is het lastig om constructief over adaptatie cq mitigatie te praten.

quote:

Op woensdag 27 juni 2012 14:54 schreef cynicus het volgende:

[..]

Volgens mij ging die discussie over de vraag waarom zoveel Amerikanen überhaupt het wetenschappelijke bewijs voor AGW/klimaatverandering ontkennen. Er zijn er daar nog zat die ontkennen dat het klimaat daadwerkelijk veranderd, en dan is het lastig om constructief over adaptatie cq mitigatie te praten.

Ja, maar volgens mij, althans dat zie ik ook in Nederland, ontkennen mensen dat het klimaat veranderd omdat ze anders voor 'treehugger' of hippie worden uitgemaakt. Terwijl dat dus eigenlijk los van elkaar staat. Het algemene gevoel is volgens mij een beetje dit:

Ja, het klimaat veranderd > je vind dat het klimaat veranderd door de mens. (en meteen komt die discussie weer op gang)

of dit:

Ja het klimaat veranderd, dat is de natuur > Oh dus we hoeven ons nergens druk om te maken.

Allebei natuurlijk fout.

Dat is waar.

De geschiedenis laat overduidelijk zien dat al onze beschavingen zijn opgekomen en gegaan in een periode van abnormale stabiliteit van het klimaat. Telkens als het klimaat een klein beetje afweek van die norm werden de beschavingen geconfronteerd met bijv. hongersnood gedurende de kleine ijstijd in West-Europa en de daarbij horende stabiliteitproblemen en massa migratie. We weten dat we dus op moeten passen met afwijkingen van de klimaat-norm.

Dus, ja, de ontkennertjes zijn dubbel fout, zowel in het ontkennen van de steeds sterkere afwijking van de norm als in de mogelijke effecten die dat op onze beschaving kan hebben. Een nogal naieve en risicovolle houding als je het mij vraagt.

Het jaarlijkse State of the Climate uitgegeven door het Amerikaanse NOAA is uitgekomen.

Hieronder het abstract:

quote:

Large-scale climate patterns influenced temperature and weather patterns around the globe in 2011. In particular, a moderate-to-strong La Niña at the beginning of the year dissipated during boreal spring but reemerged during fall. The phenomenon contributed to historical droughts in East Africa, the southern United States, and northern Mexico, as well the wettest two-year period (2010–11) on record for Australia, particularly remarkable as this follows a decade-long dry period. Precipitation patterns in South America were also influenced by La Niña. Heavy rain in Rio de Janeiro in January triggered the country’s worst floods and landslides in Brazil’s history.

The 2011 combined average temperature across global land and ocean surfaces was the coolest since 2008, but was also among the 15 warmest years on record and above the 1981–2010 average. The global sea surface temperature cooled by 0.1°C from 2010 to 2011, associated with cooling influences of La Niña. Global integrals of upper ocean heat content for 2011 were higher than for all prior years, demonstrating the Earth’s dominant role of the oceans in the Earth’s energy budget. In the upper atmosphere, tropical stratospheric temperatures were anomalously warm, while polar temperatures were anomalously cold. This led to large springtime stratospheric ozone reductions in polar latitudes in both hemispheres. Ozone concentrations in the Arctic stratosphere during March were the lowest for that period since satellite records began in 1979. An extensive, deep, and persistent ozone hole over the Antarctic in September indicates that the recovery to pre-1980 conditions is proceeding very slowly.

Atmospheric carbon dioxide concentrations increased by 2.10 ppm in 2011, and exceeded 390 ppm for the first time since instrumental records began. Other greenhouse gases also continued to rise in concentration and the combined effect now represents a 30% increase in radiative forcing over a 1990 baseline. Most ozone depleting substances continued to fall. The global net ocean carbon dioxide uptake for the 2010 transition period from El Niño to La Niña, the most recent period for which analyzed data are available, was estimated to be 1.30 Pg C yr-1, almost 12% below the 29-year long-term average.

Relative to the long-term trend, global sea level dropped noticeably in mid-2010 and reached a local minimum in 2011. The drop has been linked to the La Nina conditions that prevailed throughout much of 2010–11. Global sea level increased sharply during the second half of 2011.

Global tropical cyclone activity during 2011 was well- below average, with a total of 74 storms compared with the 1981–2010 average of 89. Similar to 2010, the North Atlantic was the only basin that experienced above- normal activity. For the first year since the widespread introduction of the Dvorak intensity-estimation method in the 1980s, only three tropical cyclones reached Category 5 intensity level—all in the Northwest Pacific basin.

The Arctic continued to warm at about twice the rate compared with lower latitudes. Below-normal summer snowfall, a decreasing trend in surface albedo, and above-average surface and upper air temperatures resulted in a continued pattern of extreme surface melting, and net snow and ice loss on the Greenland ice sheet. Warmer-than-normal temperatures over the Eurasian Arctic in spring resulted in a new record-low June snow cover extent and spring snow cover duration in this region. In the Canadian Arctic, the mass loss from glaciers and ice caps was the greatest since GRACE measurements began in 2002, continuing a negative trend that began in 1987. New record high temperatures occurred at 20 m below the land surface at all permafrost observatories on the North Slope of Alaska, where measurements began in the late 1970s. Arctic sea ice extent in September 2011 was the second-lowest on record, while the extent of old ice (four and five years) reached a new record minimum that was just 19% of normal.

On the opposite pole, austral winter and spring temperatures were more than 3°C above normal over much of the Antarctic continent. However, winter temperatures were below normal in the northern Antarctic Peninsula, which continued the downward trend there during the last 15 years. In summer, an all-time record high temperature of -12.3°C was set at the South Pole station on 25 December, exceeding the previous record by more than a full degree. Antarctic sea ice extent anomalies increased steadily through much of the year, from briefly setting a record low in April, to well above average in December. The latter trend reflects the dispersive effects of low pressure on sea ice and the generally cool conditions around the Antarctic perimeter.

Niet direct gerelateerd aan klimaatverandering, wel een coole pic wat betreft milleuvervuiling.



"Perfect red line in a Hungarian forest marking the high point of a toxic aluminum sludge spill"

Onwerkelijk, lijkt wel gephotoshopt...

Is het niet gephotoshopt dan?

25-07-2012

Bijna al het Groenlands landijs smelt op 4 dagen tijd


© reuters.

Het landijs op Groenland is half juli zo snel gesmolten dat de medewerkers van NASA eerst dachten dat de satellietbeelden onjuist waren. Dat schrijft NASA in een publicatie.

Tussen 8 en 12 juli steeg de hoeveelheid smeltend ijs op Groenland van 40 naar 97 procent. In de dertig jaar dat NASA de ijskap van Groenland observeert met satellieten is het smelten nog nooit zo snel gegaan. Uit resultaten van ijsboringen blijkt dat een dergelijke snelle smelting iedere 150 jaar voorkomt. De laatste keer zou rond 1889 geweest zijn.

Lora Koenig, glacioloog bij NASA, zegt dat deze gebeurtenis dus precies op tijd komt. "Maar als we het de komende jaren weer zien, moeten we ons zorgen maken.''

(HLN)

quote:

Op woensdag 25 juli 2012 08:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Is het niet gephotoshopt dan?

, dat dacht ik ook...maar dit is dus echt? Kan me niet voorstellen...

quote:

Op woensdag 25 juli 2012 08:58 schreef Norrage het volgende:

[..]

, dat dacht ik ook...maar dit is dus echt? Kan me niet voorstellen...

heb s ff gekeken, ik zou zeggen van wel maar blijbaar niet, toch zou ik t met m'n eigen ogen willen zien
http://newsfly.org/toxic-lines/

Het is echt, triest maar waar.

Na het BP ongeluk in de Golf van Mexico twee jaar geleden kwamen ook de Arctische plannen van Shell in opspraak. Natuurbeschermers stellen dat door het ijskoude water de gevolgen van een olielek nog lang zullen naijlen en dat de voedselketen in gevaar gebracht wordt door de minder complexe opbouw ervan. Shell zegt dat ze aan de hoogste eisen voldoen en dat een eventueel lek snel opgeruimd zal worden.

Shell is nog maar net begonnen en de eerste problemen zijn er al: een boorschip is aan de grond gelopen nabij Dutch Harbor in Alaska.


(Bron)

Nee, hoor het bootje is niet aan de grond gelopen, het ligt alleen pal tegen de kust aan...


Shell daarentegen claimt:

quote:

Shell Spokesman Curtis Smith, in a statement, also didn't say that the ship ran aground, but rather "stopped very near the coast," before it had to be pulled back out by a tug.

Ware het niet dat lokale observatoren zeggen dat:

quote:

After an hour stuck on the beach the large vessel was pulled free by the tug Lauren Foss.

Shell is hier gewoon keihard aan het liegen om hun Arctische boorplannen te redden.

Zo veel staat er op het spel en dan laat je een schip dat voor anker ligt aan de grond lopen. Voor mij is het simpel, hier zijn meerdere mensen zeer onprofessioneel bezig geweest. Oftwel mooi samengevat in deze comment:

quote:

One would think that with the future of the Arctic offshore oil leasing program on the line --- that Shell would be sparing no expense and availing themselves of every reasonable precaution available. Instead they start out with this rookie mistake that showcases their incompetence.

I fear that Shell has just done more harm to the future of Arctic offshore drilling than Greenpeace could ever dream of.

Het is overigens niet de eerste keer dat het boorschip Noble Discoverer in problemen komt. In 2011 is het al eens aan de grond gelopen in Nieuw Zeeland. Dit baart zorgen over de capaciteiten van het schip.

Na de vele miljarden die Shell in dit avontuur geinvesteerd heeft mogen we verwachten dat er de komende tijd flink wat gespint gaat worden door het bedrijfs media bureau.

Bovenop dit 'akkefietje' weigert de US Coast Guard certificatie af te geven aan een cruciaal onderdeel van de expeditie, een 36 jaar oud leak containment schip en blijkt dat de uitlaatgassen van de generatoren aan boord van beide boorschepen niet voldoen aan de milieueisen. Shell probeert nu de eisen te laten aanpassen zodat de systemen wel voldoen.

Het is trouwens ook wel een beetje vreemd dat Shell's ijs-klasse schepen die zonder problemen in het ijs moeten kunnen opereren in Dutch Harbour blijven wachten tot de Chukchy Sea ijsvrij is. Zegt dit iets over het vertrouwen dat Shell in zijn eigen kunnen heeft?