quote:
Op donderdag 1 augustus 2019 09:52 schreef Oud_student het volgende:[..]
Voorlopig zal het nog wel door stijgen, maar de vraag is of de stijging steeds sneller is, lineair, of steeds langzamer. Dat zou een wetenschappelijke theorie moeten kunnen voorspellen en dan kun je dat binnen 10 a 20 jaar verifiëren.
Of de 560 ppm gehaald zal worden, is nog maar de vraag, daarmee bedoel ik: we weten het niet, het is een voorspelling op te lange termijn, 50 a 100 jaar.
Allereerst bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Ik zal ook proberen om in mijn eigen woorden een wederantwoord te geven.
Ik denk dat je die termijn net iets te lang inschat. Bij het RCP 8.5 scenario, ofwel het business as usual scenario, (dat wat alle tegenstanders van uitstootreductie willen, en waar ook degenen voor gaan die de klimaatveranderingsproblematiek totaal negeren met zelfverkozen oogkleppen. ), zal die 560 ppm aangetikt worden zo ongeveer tussen 2055 en 2061, afhankelijk van de terugkoppelingen. Rond 2100 bereiken we met dat zelfde scenario dan waarden tussen 800ppm en 1000ppm.
Degenen die wel uitstootreductie willen, en daar ook hun best voor doen, willen die groei temperen, maar vooralsnog lukt dat nog niet al te best.
Als de klimaatbeleid-saboteurs succes hebben zitten we over 50 jaar er al vet overheen dus. En is een stabilisatie van de CO2 concentratie nog ver weg.
quote:
In een lab opstelling kun je een omgeving creëren waar alle omstandigheden gelijk gehouden worden en bijv. alleen het CO2 gehalte in een buis met gas stapsgewijze verhoogt wordt. Dan kan je exact en reproduceerbaar, met 100% consensus meten wat de absorptie, reflectie, temperatuur etc. is bij verschillende lichtfrequenties. Daar zal de 3 graden opwarming wrs. op gebaseerd zijn.
Dat wat je schrijft over die lab opstelling heeft te maken met de “radiative forcing” , en niet met klimaat gevoeligheid, (waar die 3 graden uit rolt.)
Radiative forcing gaat over de eigenschappen van forcering zelf, b.v. De radiative forcing van CO2. Er zijn ook andere forceringen die dan in CO2-equivalenten worden uitgedrukt. B.v. Methaan.
Klimaat gevoeligheid gaat over het systeem Aarde, hoe de Aarde reageert op al die forceringen.
En inderdaad spelen daar een hoop factoren en terugkoppelingen mee, die allemaal meegenomen moeten worden in de berekening. En is er een significante onzekerheidsmarge bij de schattingen
Er zijn ook verschillende inschattingen van de klimaatgevoeligheid van het systeem Aarde. Het kwantificeren van onzekerheden bij zekerheden is iets wat in de wetenschap toch normaal is. En we hebben ook voorbeelden uit de klimaatgeschiedenis hoe de aarde toen reageerde op de forceringen.
Met die 3 graden heb ik een veilig gemiddelde van de schattingen genomen. Niet de ondergrens maar ook niet de bovengrens.
quote:
Maar de aarde is geen lab. opstelling, men moet rekening houden met:
- geopolitiek ontwikkelingen: oorlogen, meer minder oliegebruik, ontbossing etc
- innovaties, zoals het gebruik van CO2 als grondstof
- de zon, cyclus van zonnevlekken,
- veranderingen van de baan van de aarde om de zon
- veranderingen in het magnetisch veld
- de plaats van ons zonnestelsel in de melkweg: meer of minder kosmische straling: invloed op wolkenvorming, opwarming etc
- geologische processen, vulkanisme etc
- invloed van zeestromingen en (passaat)winden
- en nog talloze andere bekende en onbekende factoren
Ja hier noem je een reeks van mogelijke factoren. Waarbij het een meer invloed heeft dan het ander. Het gaat erom dat je de invloeden kan kwantificeren.
Ik twijfel of ik alles wat je noemt hier punt voor punt zal behandelen.
Laat ik een losse greep doen uit allerlei factoren en terugkoppelingen:
De jaarlijkse toename van de CO2 wordt ook beinvloed door variaties in de natuurlijke cyclus. El Niño jaren geven meer toename. La Niña jaren wat minder. En significant Vulkanisme kan de eerste paar jaar de CO2 toename ook
drukken. Dat zijn invloeden die in de keelingcurve zijn terug te zien.
De bosbranden in Indonesie van indertijd, waarbij ook metersdikke veenlagen
In de hens gingen, zorgden toen voor een enorme uitstoot. Maar ook voor veel rook en smog. Uiteraard hadden die enorme peat-fires een invloed.
Los daarvan is de invloed van ontbossing maar een kleine invloed als je het vergelijkt met de antropogene uitstoot. En een invloed die aan het afnemen is.
Extra fotosynthese (door CO2 bemesting, of door bebossingsprojecten) dempt de invloed van ontbossing. (Er is nu meer fotosynthese dan respiratie)
Bodemrespiratie kan toenemen als de Aarde opwarmt, en er meer organische massa in de bodem beschikbaar komt. Stikstof in de bodem speelt daarbij ook een rol. En doorlatendheid van de bodem. Ook de watercyclus heeft daarbij invloed. Er wordt gevreesd voor de emissies van CO2 en CH4 vanuit de bodem van de smeltende permafrost. Dat kan aanzienlijk worden.
Bij opwarmende oceanen kan het opgegeven moment zijn dat de oceanen minder CO2 kunnen opnemen, en meer CO2 gaan uitstoten.
Het smelten van arctisch ijs, kan invloed hebben op de AMOC. (Golfstroom)
De invloed van de Milankovitch cycli is uiteraard bekend maar speelt op deze tijdschaal een minieme rol.
De invloed van de 11 jarige zonne cycus is ook nauwelijks terug te zien in de Keeling curve.
Gebruik van CO2 als grondstof? Het gaat dan om getallen en getalsverhoudingen. Het gaat om gigantische hoeveelheden koolstof na al die jaren van emissies.
quote:
Als er geen rampen gebeuren (kernoorlog, pandemieën, etc) dan kunnen er steeds meer innovaties komen. Het meest optimistische scenario is dat van een technologische singulariteit.
Als die optreedt, dan zal een eventueel klimaatprobleem ook worden opgelost.
Wat is er zo moeilijk te begrijpen aan “onomkeer voor menselijke tijdsbegrippen”. Het klimaatprobleem kan niet worden opgelost, en ook niet met technologie. Tenzij je aan climate-engineering denkt. Maar daar is men (volgens mij terecht) huiverig voor als dat op een grote schaal gebeurt.
Dat wat veroorzaakt wordt, daar zitten we de eerste paar honderdduizend jaar aan vast. Het enige wat we kunnen doen is preventie en mitigatie. Voorkomen dat het niet escaleert. Voorkomen dat het te groot wordt.
De natuur lost het op, en wel binnen een half miljoen jaar.
We zijn er alleen niet zeker van of we het leuk zullen gaan vinden hoe de natuur dat doet. We kennen wel wat voorbeelden hoe de natuur dat in het klimaatverleden deed. We hebben er o.a. olievoorraden aan overgehouden, en veel fossielen.
Het is volgens mij een misvatting, dat je het met technologie altijd nog kan terugdraaien als het niet leuk meer wordt.
quote:
Het wetenschappelijke antwoord moet IMO zijn: we weten het niet.
Voor de eerste 10 jaar lijkt mij het vrijwel zeker dat ie doorstijgt, maar een voorspelling of dat lineair is, afvlakt of juist niet is al moeilijk te voorspellen.
Ik ben het uiteraard met je eens dat wetenschappers moeten zeggen dat ze iets niet weten als ze iets echt niet weten. En voorzover ik weet doe ze dat ook.
Maar er is een verschil tussen niet weten en het aanwezig zijn van onzekerheden. Wetenschappers moeten ook met onzekerheden kunnen werken. Onzekerheden en zekerheden kunnen kwantificeren.
Dat is ook zo bij risk-assessment. Wetenschappers moeten met goede wetenschappelijke argumenten komen die een beeld geven van de risico’s die er zijn.
En juist omdat er ook veel onzekerheden zijn over de ernst van de gevolgen,
En omdat het gaat over gevolgen die voorlopig onomkeerbaar zullen zijn,
maakt dat we beter voorzichtig kunnen zijn met wat we gaan veroorzaken.
Tot slot durf ik te beweren dat bij heel trage ontwikkelingen, Waarvan de koers maar moeilijk is te wijzigen, en dan met heel veel moeite, voorspelligen op langere termijn wel mogelijk zijn. Vooral als de voorspellingen als een aantal variaties van de waarschijnlijke koers gepresenteerd wordt. Dus als een aantal scenario’s.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm