Het grote "rammelaars"-topic deel 34

Een doop bijwonen is ook al niet veilig meer. . Zat ik daar te janken in de kerk.

Een doop bijwonen lijkt me sowieso al wel een aanleiding om te janken toch?

Heb je er zo'n hekel aan om in de kerk te zitten? .

Oh! Nee zo bedoelde ik m niet hoor! Ik ben dan wel niet gelovig, maar volgens mij wordt bij de doop min of meer beloofd om het kind goed op weg te helpen toch? Dat lijkt me juist heel mooi en dus zou ik het hoe dan ook niet droog houden

Ja, dat is ook mooi, maar bij dat deel van de dienst waren we nog lang niet aangekomen. .

Wordt er hier verder niet meer gerammeld? Ineens vrijwel geen posts meer! Hier is het inmiddels al zo dat als er iets over kinderen/zwangerschap o.i.d. op tv is, m'n vriend direct in 'niet huilen, liefje'-modus schiet. .

Ik rammel als gek, maar probeer me net als Bubbles wat onder controle te houden en vooral te genieten van ons brokje rijkdom dat hier rondloopt.
_{maar ik zou zo graag...}

Gisteren bleek dat mijn vriend toch wel een beetje meerammelt en ook gek wordt van alle plotseling opduikende zwangeren/baby's. Hij was flink chagrijnig aan het doen, en op de vraag wat er was kreeg ik een snauw dat 'als zelfs iemand die net twee maand een relatie heeft zonder toekomst, zn vriendin zwanger kan maken en een collega puur zwanger is 'omdat het zo hoort na 10 jaar samen zijn en 5 jaar getrouwd zijn' waarom kan het dan bij ons nu niet?' Zo lief.

Wel leuk dat hij meerammelt

Hier is het erg wisselend. Het ene moment ziet P. het helemaal zitten, de andere dag is Thomas zo... euhm... energiek (mooi gezegd, hé ) dat P. reageert met een "Mijn god, hoe zouden we dit ooit doen als we er 2 zouden hebben?"

Wisselend dus

quote:

Op dinsdag 17 april 2012 15:53 schreef DevilsAndDust het volgende:
Wordt er hier verder niet meer gerammeld?

Oh jawel hoor. Ik rammel volop. (alweer )Helaas voor mij....mijn man wil geen kinderen meer En daar heb ik het soms best moeilijk mee.

Vind het ook wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben die er moeite mee heeft. Wij zijn door medische omstandigheden tijdelijk gestopt met klussen, en mijn vriend is echt zo'n typische man die nooit laat blijken datie ergens last van heeft. Drie keer slikken en weer doorgaan, zeg maar. Dus ik vond het echt wel mooi dat hij het ook ineens even zat was, want ik dacht heel de tijd dat ik de enige was die het nog niet helemaal kon accepteren.

quote:

Op dinsdag 17 april 2012 16:33 schreef PureEvil het volgende:

[..]

Oh jawel hoor. Ik rammel volop. (alweer )Helaas voor mij....mijn man wil geen kinderen meer En daar heb ik het soms best moeilijk mee.

Ohw, dat lijkt me echt zwaar om mee om te gaan. voor jou.

Lief Nanuke Maar ik mag eigenlijk niet zeuren vind ik. Ik heb 3 (gezonde) kinderen...

Hoeveel kinderen je ook hebt, het lijkt me toch best moeilijk om je over zoiets heen te zetten. Ook omdat het lichamelijke gevoel soms zo sterk kan zijn en daar kan je nou eenmaal niet even tegen zeggen 'ga eens uit'.

Ah kijk, daar is iedereen ineens weer. .

Dat lijkt me ook moeilijk, Nanuke - weten dat jullie allebei wel willen maar dat het door omstandigheden niet kan.

Ik ben trouwens zo blij dat m'n vriend zo vreselijk veel geduld met me heeft. Hij reageert elke keer zo ontzettend lief als ik het er weer eens over heb. Zo kreeg ik vorige week te horen dat mijn contract met een jaar werd verlengd. Super natuurlijk, maar ik kon eigenlijk alleen maar balen dat het geen vast contract was; we vinden allebei dat ik dat eigenlijk wel moet hebben voordat we aan kinderen kunnen beginnen. Ik durfde eigenlijk niet te vertellen dat ik daar om die reden van baalde, maar hij voelde dat al helemaal aan en begon er zelf over. Fijn.

_{ik rammel, maar wil eerst het financiële plaatje wat duidelijker hebben. En een schooljaar normaal kunnen draaien, om vlak voor je verlof nog examenklassen af te moeten ronden beviel niet echt goed...}

quote:

Op dinsdag 17 april 2012 16:55 schreef -Spring het volgende:

Idiocracy

Ouch

En het zijn natuurlijk stereotypen, maar het lijkt soms wel zo te gaan ja

Om op Bubbles' vraag te antwoorden: ik wacht nog steeds op de uitslag van alle onderzoeken. Die zou ik eigenlijk al hebben, maar toen bleek dat ze 'iets' in mijn baarmoeder hadden gezien (mogelijk een poliepje), dus dat moet eerst nog verder onderzocht worden
En het wordt er niet leuker op, zeker niet nu mijn schoonzusje wel zwanger is

[ Bericht 8% gewijzigd door LadyBlack op 17-04-2012 17:19:48 ]

Ik ben er ook nog (ver op de achtergrond) maar rammel wel nogsteeds.ik heb steeds meer zoiets van "waarom moeten we wachten" en waar wachten we op. ja oke ik ben nogsteedsniet klaar met school,maar zoals al werd gezegd: waarom zij wel en wij niet?!
Zo is er een meid (bijna net zo oud als mij) net bevallen en mevrouw vind t 2weken na de bevalling al tijd om een weekend op stap te gaan en het kindje het hele weekend bij opa en oma te dumpen! Ja ik vind t echt schandalig en had echt zoiets van: je bent tkind niet waard!

Conclusie ik wil heel graag :p

Jaja ik rammel nog gewoon door. Nog 59 nachtjes slapen voor ons nieuwe huis en dan begint het wachten tot vriendlief er klaar voor is.
Gisteren wel heel blij verrast dat vriendlief niet gillend wegrende of naar de gamesafdeling ging toen zijn moeder en ik bij de babyspullen stonden te snuffelen. Hij leek zelfs wel enigzins geintereseerd :-o
En toen zei hij, ja maar ik wil ook wel een kindje hoor, ooit.
Wel een beetje jammer, die ooit. Maar ik klaag niet. Ik ben blij.

DAD; Is ook moeilijk, vooral omdat het niet de medische redenen zijn om er nu niet voor te gaan. Want er zijn natuurlijk vast mogelijkheden waarop het wel kan. Alleen zo'n medische molen is momenteel echt niet te doen, omdat ik nog studeer en daar ook veel energie aan kwijt ben. Maar de medische omstandigheden zijn wel de reden dat ik vroeger al riep dat ik jong aan kinderen wilde beginnen, en mijn vriend zei altijd dat hij voor zijn dertigste wel wilde beginnen met klussen. Dat laatste gaat nu (helaas) ook niet meer op. Verwachtingen bijstellen is moeilijk, vooral nu om ons heen ineens mensen bolle buiken krijgen en er spontaan ook kinderen uitpoepen.
Wel fijn dat je vriend je zo goed aanvoelt. Is ook belangrijk, toch?

Bubbles; Was ook wel erg fijn zo'n bevestiging. Hij wil het er niet zo graag over hebben en ik vatte dat op als 'ik ben er wel klaar mee'. Maar hij vindt het gewoon nog te moeilijk om actief na te denken over wat nu en wanneer en hoe. Zo lief.

LB; Hier ook een schoonzusje wat zwanger is. En die daar ook in elk gesprek met haar de nadruk op moet leggen. Ik wist helemaal niet dat je welk onderwerp dan ook kon omdraaien richting zwangerschap, maar blijkbaar. toch...

Risu; Ooit is beter dan zeker weten van helemaal nooit, toch?

En ach, eerlijk zeggen. Dat rammelen is soms ook wel fijn. Lekkere kriebels bij het zien van baby's en helemaal weg kunnen dromen bij de gedachte aan...

Nanuke: Fijn dat je vriend stiekem toch ook heel erg meerammelt en dat het hem heus wel iets doet Hopelijk kunnen jullie spoedig weer verder klussen en komt er dan een heel gewenst kindje uit voor jullie!

LadyBlack: Ohh, ik hoop dat het allemaal meevalt wat ze hebben gevonden! Ook voor jou hoop ik nog steeds ontzettend hard op dat gewenste kindje

Risu: Dat 'ooit' komt me heel erg bekend voor! Dat zei mijn vriend ook . En ik heb het hier vaker gelezen. Over het algemeen is die 'ooit' heel positief. Het betekend dat hij er in zijn hoofd mee bezig is en dat duidt er vaak weer op dat het best eens kan zijn dat hij over niet al te lange tijd ook om zal zijn. Op subtiele momenten het onderwerp er tussendoor gooien zodat het niet wegzakt in zijn gedachten

Leonieke: Lees ik nu goed in je woorden dat je man toch minder afwijzend staat tegenover een tweede? Ik hoop zo dat hij overstag gaat en dat jullie het nog eens kunnen proberen!

Tyler-Girl: Probeer eens (samen) uit te zoeken wat jullie prioriteiten zijn. Mijn vriend en ik stellen ook andere prioriteiten dan veel mensen om ons heen. Maar het is jullie leven, dus trek je ook weer niet alles aan van de prioriteiten van anderen. Bedenk, alleen of samen, hoe jullie het voor je zien, misschien helpt dat wel om het wat duidelijker te krijgen wanneer jullie ervoor kunnen/willen gaan allebei!

Ik rammel de pan uit....

Op mijn facebook zijn echt _alle_ (vage) kennissen die ik daar heb opeens zwanger, allemaal de afgelopen week 'uit de kast' gekomen met het goede nieuws

En dan te bedenken dat er in mijn buik ook een babietje zat (voor degene die het niet hebben meegekregen, 2,5 weken terug heb ik een vroege miskraam gehad). Nu gaan we wel weer verder met opnieuw proberen, maar het maakt me toch een beetje verdrietig; zij allemaal wel en ik eigenlijk ook, maar toch nog niet opeens...

En in de tussentijd rammel ik extra hard. Ik heb nu voor het echie gevoeld hoe het is om een babietje in mijn buik te hebben, al was het maar heel kort, en dat was zo geweldig. Ik weet nu echt heel zeker dat ik dat wil! Alle restjes twijfel die heel soms nog wel eens de kop op staken, zoals ik hier ook wel eens voorbij zie komen, allemaal als sneeuw voor de zon verdwenen. Het zelfde geldt voor mijn vriend, door de hele ervaring zijn bij hem ook alle laatste restjes twijfel helemaal weg, ook hij heeft even 'gevoeld' hoe het is en wil het ook heel erg graag opnieuw! Maar dat maakt het gerammel gedurende het klussen en 'afwachten' er niet minder om en al die zwangeren overal helpen dus ook al niet echt mee...