TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Als je je bordje leeg hebt, vullen ze het aan omdat het als gastheer/vrouw onbeleefd is om je gasthonger te laten lijden....quote:Op zondag 11 december 2011 16:32 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
(Isegrim)
Weet iemand hier toevallig hoe het zit met etiquette qua eten? Is het onbeschoft om eten te laten staan? Als wij hier een bakje leeg maken, snelt onze 'bediende' naar de keuken om het bij te vullen, tenzij we expliciet zeggen dat we dat niet willen. Zelf laten we liever niets staan, maar misschien is het wel de bedoeling om een klein beetje over te laten om aan te geven dat je genoeg hebt gehad? Altijd lastig, dat soort dingen.
Drie keer 'nee' zeggen (met heel veel theater) is volgens mij ongeveer de 'sweet spot'
(Isegrim)
Morgenavond weer internet als het goed is, dan gooien we de verslagen + foto's van de laatste dagen online.
Horton Plains National Park was wat ons betreft een teleurstelling. Mooie omgeving, maar nauwelijks dieren. Te veel mensen. Hier in Belihuloya langs de doorgaande weg is meer safari.
Morgenavond weer internet als het goed is, dan gooien we de verslagen + foto's van de laatste dagen online.
Horton Plains National Park was wat ons betreft een teleurstelling. Mooie omgeving, maar nauwelijks dieren. Te veel mensen. Hier in Belihuloya langs de doorgaande weg is meer safari.
Ik sprak in de buurt van Sigiryia met een local, zo eentje die zijn accu bij zijn vriend kwam opladen omdat ie zelf geen stroom of water had (op z'n fietsje, echt, zulke dunne pootjes had dat kereltje). Die vertelde dat ie regelmatig zijn hut opnieuw moest bouwen, omdat het gesloopt werd door wilde olifanten.... die liepen het gewoon plat dan....quote:
(Isegrim)
Ik heb ze liever zonder hekje.
Okay, het was bush, maar toch bepaald niet onbewoond of extreem achteraf. Heel raar
Nu op een steenworp afstand van Yala. Hotel ziet er goed uit. Helaas toch geen internet. De eerste wilde olifanten al gezien
Yup. Even voor jullie gegoogeld:quote:
(Isegrim)
Weet iemand hier toevallig hoe het zit met etiquette qua eten? Is het onbeschoft om eten te laten staan? Als wij hier een bakje leeg maken, snelt onze 'bediende' naar de keuken om het bij te vullen, tenzij we expliciet zeggen dat we dat niet willen. Zelf laten we liever niets staan, maar misschien is het wel de bedoeling om een klein beetje over te laten om aan te geven dat je genoeg hebt gehad? Altijd lastig, dat soort dingen.
Dining Etiquette
* Sri Lankans enjoy coming together at meal time as a family or with friends.
* If you are invited somewhere at 7pm to eat it is likely you may wait a few hours before the food arrives, so don't go with an empty belly.
* Wait to be shown your seat. There is often a protocol to be followed.
* You may be asked if you would like to wash your hands before and after sitting down to a meal. You should take up the offer.
* Depending on the situation you may be served food on to your plate or be expected to serve yourself.
* Keep elbows off the table.
* Use your right hands to eat.
* Use bread or small balls of rice to scoop food off your plate.
* You may be offered or served second helpings. If you do not want more and it has already been put on your plate, there is no need to eat it.
* Leaving a small amount of food on your plate indicates that you have eaten you full. Finishing all your food means that you are still hungry.
* Expect to leave within half an hour after the meal ends. Most socializing occurs before the meal.
Bron: http://www.kwintessential(...)quette/srilanka.html
Mijn website: Aziatische-ingrediënten.nl
Volgens mij is dat een tjitjak, tenminste, zo noemen ze die in Indonesië, daar had mijn vader vroeger een leuk liedje over. Liedje waarin dat beestje uiteaard zijn staart verloor. ;-)quote:
Op 
Mijn website: Aziatische-ingrediënten.nl
(Isegrim)
Yala was helemaal geweldig! We hebben echt alles gezien; van olifanten tot krokodillen en van luipaarden tot leguanen. Meer dan 500 foto's gemaakt. Hopelijk internet op onze volgende bestemming, Tangalle.
Dank RobinOok, dat vermoedde ik al, dat je wat mag laten liggen.
Yala was helemaal geweldig! We hebben echt alles gezien; van olifanten tot krokodillen en van luipaarden tot leguanen. Meer dan 500 foto's gemaakt. Hopelijk internet op onze volgende bestemming, Tangalle.
Dank RobinOok, dat vermoedde ik al, dat je wat mag laten liggen.
Ik ben in september naar Sri Lanka geweest. En heb zo'n beetje dezelfde reis gemaakt. Erg leuk om al die dingen terug te lezen.
(Isegrim)
Aangekomen in Tangalle en beland in een blankenreservaat.
Palm Paradise Cabanas. Op zich best mooi maar ik hoef er echt niet meer dan twee dagen te blijven. Dit is echt zo'n tent waar mensen drie weken gaan zitten zonder ooit iets van de cultuur en natuur mee te krijgen. Bewaakt en heel veel regeltjes waaraan je je dient te houden.
Aangekomen in Tangalle en beland in een blankenreservaat.
Palm Paradise Cabanas. Op zich best mooi maar ik hoef er echt niet meer dan twee dagen te blijven. Dit is echt zo'n tent waar mensen drie weken gaan zitten zonder ooit iets van de cultuur en natuur mee te krijgen. Bewaakt en heel veel regeltjes waaraan je je dient te houden.
Blankenreservaatquote:
(Isegrim)
Aangekomen in Tangalle en beland in een blankenreservaat.
Maareh, wel internet...? Foto's willen we!!
En ja, dat zijn onze eigen Boris † en Diever hiernaast!
Zo'n tent hebben wij ook 1 nacht in gezeten. Was echt vreselijk, dus hebben we het maar op het (all-inclusive) zuipen gezet...
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Isegrim had nog niet gemeld dat dit kamp door een Duits stel gerund wordt, en de kampfuhrer heeft besloten dat om 20:00 stipt das internet uit gaat.quote:Op donderdag 15 december 2011 14:40 schreef bianca en michael het volgende:
[..]
Blankenreservaat
Maareh, wel internet...? Foto's willen we!!
Niet all in, maar onze safari-chauffeur was wel zo vriendelijk ons gister bij een ongure slijter langs te brengen. Old arack met gingerbeer!quote:
Zo'n tent hebben wij ook 1 nacht in gezeten. Was echt vreselijk, dus hebben we het maar op het (all-inclusive) zuipen gezet...
(Isegrim)
Nou, er staan een stuk of 80 foto's klaar om te uploaden. Morgenochtend om 08:00 gaat de WiFi weer aan. Hopen dat ze een beetje een snelle verbinding hebben.
Nou, er staan een stuk of 80 foto's klaar om te uploaden. Morgenochtend om 08:00 gaat de WiFi weer aan.
Hopen dat ze een beetje een snelle verbinding hebben.
(Isegrim)
Net wat voor ons; doen we een dagje strand, is het keihard aan het regenen en waaien. Ik word net wakker doordat het zo hard waait.
Net wat voor ons; doen we een dagje strand, is het keihard aan het regenen en waaien. Ik word net wakker doordat het zo hard waait.
11 december 2011
Vanmorgen de wekker op 05:30 (
) gezet om buiten beestjes te gaan spotten. Het landschap met de optrekkende mist is adembenemend mooi:
We hadden algauw beet; vlakbij ons hotel zit een troep apen en een paar honderd meter verder nog eentje.
Dit exemplaar keek een beetje op ons neer
:
De apen zijn even nieuwsgierig naar ons als wij naar hen, dus op veel foto's is er sprake van 'oogcontact':
Moeders met baby's zijn wat voorzichtiger. Op een gegeven moment zat een moeder met een héél klein babytje vlak achter mij (dat had ik niet door) en toen ik me omdraaide sprong ze in paniek haar boom uit. Deze moeder bekeek ons met enige argwaan:
Een jonge aap had ergens een biskwietje gescoord:
Lekker met je piem0l op het asfalt een mangootje verorberen. Aan het kapsel kan men duidelijk zien dat deze aap VVD stemt:
Deze is echt heel goed gelukt:
Op een gegeven moment kwamen ze zó dichtbij dat we het verstandiger vonden om verder te lopen. Ze hebben formidabele hoektanden.
Dit kleintje zat op het dak van een woonhuis aan een veel te grote tak te sjorren:
Werkelijk óveral groeien bananen:
We hebben inmiddels al iets van vier verschillende soorten gehad en ze smaken allemaal anders! Echt niet te vergelijken met onze bananen.
Belihuloya staat bekend als de hemel voor vogelspotters. En we hebben inderdaad al een flinke verzameling vogels en vogeltjes kunnen vastleggen.
Een toekan-achtige (?) vogel:
En een heleboel vogels die ons totaal onbekend zijn:
Wat bekender - een specht!
Iets kolibrie-achtigs? Het eet in elk geval nectar uit bloemen.
LHO wilde de kleine zwartwitte vogeltjes op de foto zetten. Pas toen we de foto's bekeken zagen we het mooie groene vogeltje:
Na onze ochtendwandeling hebben we ontbeten in het hotel. De hoeveelheden die ze hier serveren zijn echt niet normaal. En als je eventjes niet oplet, vullen ze een leeg schaaltje meteen weer bij. Op de vraag of Srilankanen écht zoveel eten, wordt bevestigend beantwoord. Als we zeggen dat Srilankanen maar klein zijn en wij veel groter en het toch niet allemaal wegkrijgen, moet onze 'bediende' lachen.
Vlakbij ons huisje zit een kleine spin met een wel heel bijzonder web met daarin een kunstig weefseltje:
Onderstaande oversized vliegen zien we hier veel rondvliegen. Als je de foto op vol formaat bekijkt, is de vlieg ongeveer lifesize.
Er vliegen ook ontzettend veel vlinders rond, maar die zijn zo verrekte moeilijk om op de foto te krijgen gezien hun beweeglijkheid. Deze vonden we ondanks de onscherpte toch wel geslaagd:
Rond de middag zijn we nog een keer gaan wandelen. En weer allerlei beesten gezien. Het is hier serieus net een dierentuin, alleen moet je wat beter opletten en staan er geen bordjes bij (en geen hekjes omheen).
Op een muurtje langs de kant van de doorgaande weg zagen we een slang:
We weten niet welke soort, maar volgens onze 'bediende' is deze soort 'not harmful'. Hij kende alleen de Sinhalese naam, niet de Engelse.
LHO spotte op de terugweg een hagedis op een rottende jackfruit (die daar waarschijnlijk zat vanwege de vliegjes die op het rottende fruit afkwamen):
Er zijn hier veel libelles. Van de groene exemplaren hebben we het allermooiste helaas niet kunnen vastleggen; als ze vliegen kleuren hun vleugels in het zonlicht fel roze/paars, echt een spectaculair gezicht.
We zitten midden tussen de rijstvelden:
Mensen laten hun koeien langs de weg grazen, aan een stuk touw. Dit is een jonge stier:
Overal langs de weg staan minuscule kraampjes (LHO zou enkel op zijn knieën door de deurtjes passen) waar van alles verkocht wordt, o.a. fruit. Vanmorgen hebben we voor 20 lkr een mango gekocht bij zo'n kraampje. Voor die 20 lkr wordt de mango helemaal gesneden zodat je 'm meteen kunt opeten.
Let wel; al deze foto's zijn gemaakt binnen vijftig meter vanaf de doorgaande weg (wandelpaadjes heb je hier niet echt ), de meeste echt direct langs de weg. Omdat het ontwijken van bussen en vrachtauto's (er zijn ook geen stoepen ) gaat vervelen, laten we ons morgen in een tuktuk naar Horton Plains National Park rijden om daar te gaan wandelen. Ik weet niet of we er veel andere dieren zullen tegenkomen dan hier vlakbij de weg, maar er mogen in elk geval geen auto's komen.
We hebben besloten om geen twee, maar drie nachten in dit fantastische hotel te blijven.
Vanmorgen de wekker op 05:30 (
) gezet om buiten beestjes te gaan spotten. Het landschap met de optrekkende mist is adembenemend mooi:
We hadden algauw beet; vlakbij ons hotel zit een troep apen en een paar honderd meter verder nog eentje.
Dit exemplaar keek een beetje op ons neer
:
De apen zijn even nieuwsgierig naar ons als wij naar hen, dus op veel foto's is er sprake van 'oogcontact':
Moeders met baby's zijn wat voorzichtiger. Op een gegeven moment zat een moeder met een héél klein babytje vlak achter mij (dat had ik niet door) en toen ik me omdraaide sprong ze in paniek haar boom uit. Deze moeder bekeek ons met enige argwaan:
Een jonge aap had ergens een biskwietje gescoord:
Lekker met je piem0l op het asfalt een mangootje verorberen. Aan het kapsel kan men duidelijk zien dat deze aap VVD stemt:
Deze is echt heel goed gelukt:
Op een gegeven moment kwamen ze zó dichtbij dat we het verstandiger vonden om verder te lopen. Ze hebben formidabele hoektanden.
Dit kleintje zat op het dak van een woonhuis aan een veel te grote tak te sjorren:
Werkelijk óveral groeien bananen:
We hebben inmiddels al iets van vier verschillende soorten gehad en ze smaken allemaal anders! Echt niet te vergelijken met onze bananen.
Belihuloya staat bekend als de hemel voor vogelspotters. En we hebben inderdaad al een flinke verzameling vogels en vogeltjes kunnen vastleggen.
Een toekan-achtige (?) vogel:
En een heleboel vogels die ons totaal onbekend zijn:
Wat bekender - een specht!
Iets kolibrie-achtigs? Het eet in elk geval nectar uit bloemen.
LHO wilde de kleine zwartwitte vogeltjes op de foto zetten. Pas toen we de foto's bekeken zagen we het mooie groene vogeltje:
Na onze ochtendwandeling hebben we ontbeten in het hotel. De hoeveelheden die ze hier serveren zijn echt niet normaal.
En als je eventjes niet oplet, vullen ze een leeg schaaltje meteen weer bij. Op de vraag of Srilankanen écht zoveel eten, wordt bevestigend beantwoord. Als we zeggen dat Srilankanen maar klein zijn en wij veel groter en het toch niet allemaal wegkrijgen, moet onze 'bediende' lachen.Vlakbij ons huisje zit een kleine spin met een wel heel bijzonder web met daarin een kunstig weefseltje:
Onderstaande oversized vliegen zien we hier veel rondvliegen. Als je de foto op vol formaat bekijkt, is de vlieg ongeveer lifesize.
Er vliegen ook ontzettend veel vlinders rond, maar die zijn zo verrekte moeilijk om op de foto te krijgen gezien hun beweeglijkheid. Deze vonden we ondanks de onscherpte toch wel geslaagd:
Rond de middag zijn we nog een keer gaan wandelen. En weer allerlei beesten gezien. Het is hier serieus net een dierentuin, alleen moet je wat beter opletten en staan er geen bordjes bij (en geen hekjes omheen).
Op een muurtje langs de kant van de doorgaande weg zagen we een slang:
We weten niet welke soort, maar volgens onze 'bediende' is deze soort 'not harmful'. Hij kende alleen de Sinhalese naam, niet de Engelse.
LHO spotte op de terugweg een hagedis op een rottende jackfruit (die daar waarschijnlijk zat vanwege de vliegjes die op het rottende fruit afkwamen):
Er zijn hier veel libelles. Van de groene exemplaren hebben we het allermooiste helaas niet kunnen vastleggen; als ze vliegen kleuren hun vleugels in het zonlicht fel roze/paars, echt een spectaculair gezicht.
We zitten midden tussen de rijstvelden:
Mensen laten hun koeien langs de weg grazen, aan een stuk touw. Dit is een jonge stier:
Overal langs de weg staan minuscule kraampjes (LHO zou enkel op zijn knieën door de deurtjes passen) waar van alles verkocht wordt, o.a. fruit. Vanmorgen hebben we voor 20 lkr een mango gekocht bij zo'n kraampje. Voor die 20 lkr wordt de mango helemaal gesneden zodat je 'm meteen kunt opeten.
Let wel; al deze foto's zijn gemaakt binnen vijftig meter vanaf de doorgaande weg (wandelpaadjes heb je hier niet echt
), de meeste echt direct langs de weg. Omdat het ontwijken van bussen en vrachtauto's (er zijn ook geen stoepen ) gaat vervelen, laten we ons morgen in een tuktuk naar Horton Plains National Park rijden om daar te gaan wandelen. Ik weet niet of we er veel andere dieren zullen tegenkomen dan hier vlakbij de weg, maar er mogen in elk geval geen auto's komen. We hebben besloten om geen twee, maar drie nachten in dit fantastische hotel te blijven.
12 december 2010
Vandaag opnieuw om 05:30 opgestaan, ditmaal om naar Horton Plains National Park te gaan. Onze 'bediende' had ons verkeerd begrepen en dacht dat wij morgen een tuktuk wilden, maar gelukkig was de tuktuk alsnog snel geregeld. Zoals bij dit hotel te verwachten viel een nette chauffeur die niet aan oplichtingspraktijken doet. Van tevoren afgesproken dat hij 3.500 lkr (ongeveer 23 euro) zou krijgen voor de rit van ongeveer 50km enkele reis, dit inclusief wachten op ons terwijl wij aan het wandelen waren en inclusief terugbrengen. Dit is de prijs die hij zelf aangaf en die vonden wij meer dan acceptabel.
De rit verliep voorspoedig, afgezien van de bar slechte wegen (meer gat dan weg af en toe) en het feit dat ik halverwege echt verschrikkelijk nodig moest plassen (openbare toiletten zijn hier nauwelijks, dus uiteindelijk is de chauffeur, toen hij zag dat ik het echt niet meer hield, gestopt in een bos waar ik achter een boom ben gekropen; ik vermoed dat dat bij hem thuis tot grote hilariteit gaat leiden ). Toen we zo'n 6km van de ingang van het park waren, konden we niet verder - een landslide blokkeerde de weg.
Aan de andere kant van de landslide stond een tuktukchauffeur die ons wel verder wilde brengen. Het bleek nogal een oplichter te zijn die zogenaamd geen Engels sprak (in elk geval niet als het om geld ging; maar voor een praatje pot ging het prima ). Hij wilde 2.500 lkr voor een retourtje inclusief wachten. Belachelijk natuurlijk, maar hij was onze enige optie (lopen is echt niet te doen, erg steile stukken) en weigerde zijn prijs aan te passen onder herhaaldelijk uitroepen van 'normal price'. Het was echt zo'n type van wie je aan je water voelt dat hij je belazert waar je bijstaat (met een glimlach en veel 'sir' en 'madam'). Uiteindelijk dus maar akkoord gegaan. Hij reed vervolgens met een idiote snelheid naar de ingang van het park toe. Toen we een vrachtauto tegenkwamen die de bocht wat ruim nam, scheelde het niet veel of we lazerden van de berg af. 
Het was bovendien gewoon een zeer vervelende vent en we waren hem heel snel zat. Hij wilde het liefst meteen al z'n geld hebben toen hij ons bij de ingang dropte, maar daar gingen wij uiteraard niet mee akkoord. We hebben een aanbetaling gedaan en met hem afgesproken dat hij ons drie uur later zou ophalen.
De wandeling door het park was erg inspannend, veel klimwerk. Het park op zich is erg mooi qua landschap (voor 't eerst rhododendrons in hun natuurlijke omgeving gezien, gekke gewaarwording) maar de kans om er dieren te spotten is vrij klein, onder andere door de drukte. De paden zijn erg aangelegd (trappen e.d.). We hebben onderweg geen dieren gespot, behalve een heel bijzonder gekleurd kevertje (metallic blauw met een dieporanje schild) en toen we bijna weer bij de uitgang waren een hagedis.
Toen we bij de parkeerplaats aankwamen stonden daar twee 'sambar deer' die blijkbaar nogal aan mensen gewend zijn, want ze kwamen binnen een meter afstand. Mooie beesten om te zien, maar jammer dat ze zo 'tam' zijn; ze zullen wel gevoerd worden.
Na deze ietwat teleurstellende ervaring gingen we op zoek naar onze oplichter, die echter te laat was. Uiteraard was hij niet blijven wachten, want het is veel lucratiever om in de tussentijd nog wat toeristen op te lichten. Blijkbaar zaten de parkwachten ook in het complot, want toen we (met dezelfde volstrekt onverantwoordelijke snelheid) weer terugreden, stopte hij bij de parkwachten en betaalde hen iets in ruil voor een briefje met daarop een telefoonnummer.
Bij de landslide (waaraan nog niets veranderd was) eerst nog even iemand geholpen om met zijn motor over de bult klei en stenen heen te komen en vervolgens weer ingestapt bij onze eigen tuktukchauffeur (die overigens bij het afzetten van geen aanbetaling wilde weten en die ook geen lunchgeld wilde aannemen). De rit terug duurde nog langer dan heen, mede door de hevige regen en zeer dichte mist op sommige stukken. Ondanks de dramatische wegen nam hij af en toe de tijd om ons iets te laten zien, zoals een prachtige Engelse theevilla en een regenboog in de mist.
Uiteindelijk hebben we de chauffeur een royale fooi gegeven omdat we erg blij met hem waren. Hij reed ook erg netjes.
Bij thuiskomst, rond 16:00, waren we bekaf en na een kopje thee zijn we in ons appartement gaan uitrusten. Toen het donker was geworden, spotte LHO misschien wel het tofste beest van de dag; een enorme sprinkhaan met het uiterlijk van een blaadje:
Ook even samen met mijn hand op de foto gezet voor een indruk van de afmeting:
En onderstaande foto is qua sprinkhaan niet heel bijzonder; een vuurvliegje kwam de pret bederven. Vuurvliegjes zitten hier in groten getale en ze zijn echt enorm gaaf. Het zijn net vliegende LED-jes, lijken me erg tof in de kerstboom. 
Ze zijn echt bizar fel. Er zat er gister eentje binnen dus toen konden we 'm van dichtbij bekijken. Het is een soort kevertje en op de onderkant van z'n achterlijf heeft 'ie drie vlakjes die oplichten. Ze knipperen de hele tijd; sommige heel snel/kort, andere wat langer. Echt een fascinerend verschijnsel.
Na het eten heeft LHO nog een paar mooie foto's geschoten van de rijstvelden bij nacht:
Nog een leuk weetje; Srilankanen kennen hetzelfde hoofdschudden dat ze ook in India kennen - een soort wiegen/knikkebollen met het hoofd dat werkelijk alles kan betekenen. Meestal lijkt het vooral een soort erkennen en begrijpen van wat je gezegd hebt, maar het kan dus ook allerlei andere betekenissen hebben. Het lijkt soms een beetje op 'nee schudden' dus het kan wat verwarrend zijn. Weet iemand trouwens of nee schudden en ja knikken hier gewoon hetzelfde zijn als bij ons? Want ik weet dat er landen zijn waar het andersom is, dus dat kan hele gekke misverstanden geven.
Oh, en toiletpapier gebruiken de locals niet. Afspoelen met water is het devies. Meestal hurktoiletten. Persoonlijk geen problemen mee; sterker nog, als het toilet smerig is (wat hier bijna zonder uitzondering zo is) heb ik liever een hurktoilet dan een zittoilet. Gek genoeg hebben de treinen juist weer zittoiletten (en die zijn helemaal te smerig voor woorden, net als de WC's op stations
). Toiletpapier is hier relatief erg duur; zo'n 70 lkr per rol. Daar kun je ook een eenvoudige lunch of een paar flesjes drinken van kopen.
Morgen weer verder, richting Yala National Park voor de luipaarden en de olifanten. Hoewel we daar wel naar uitkijken, vinden we het toch ook jammer om uit dit hotel weg te gaan. We zouden hier best een paar weken willen blijven, het is hier heerlijk. We kunnen in elk geval iedereen die van dieren en natuur houdt aanraden om dit gebied (omgeving Belihuloya) zeker niet over te slaan. En dit hotel is gewoonweg geweldig. De sfeervolle kamers, de prachtige tuinen, hoe alles met veel zorg is aangelegd en wordt onderhouden, fantastisch!
Vandaag opnieuw om 05:30 opgestaan, ditmaal om naar Horton Plains National Park te gaan. Onze 'bediende' had ons verkeerd begrepen en dacht dat wij morgen een tuktuk wilden, maar gelukkig was de tuktuk alsnog snel geregeld. Zoals bij dit hotel te verwachten viel een nette chauffeur die niet aan oplichtingspraktijken doet. Van tevoren afgesproken dat hij 3.500 lkr (ongeveer 23 euro) zou krijgen voor de rit van ongeveer 50km enkele reis, dit inclusief wachten op ons terwijl wij aan het wandelen waren en inclusief terugbrengen. Dit is de prijs die hij zelf aangaf en die vonden wij meer dan acceptabel.
De rit verliep voorspoedig, afgezien van de bar slechte wegen (meer gat dan weg af en toe) en het feit dat ik halverwege echt verschrikkelijk nodig moest plassen (openbare toiletten zijn hier nauwelijks, dus uiteindelijk is de chauffeur, toen hij zag dat ik het echt niet meer hield, gestopt in een bos waar ik achter een boom ben gekropen; ik vermoed dat dat bij hem thuis tot grote hilariteit gaat leiden
). Toen we zo'n 6km van de ingang van het park waren, konden we niet verder - een landslide blokkeerde de weg.
Aan de andere kant van de landslide stond een tuktukchauffeur die ons wel verder wilde brengen. Het bleek nogal een oplichter te zijn die zogenaamd geen Engels sprak (in elk geval niet als het om geld ging; maar voor een praatje pot ging het prima
). Hij wilde 2.500 lkr voor een retourtje inclusief wachten. Belachelijk natuurlijk, maar hij was onze enige optie (lopen is echt niet te doen, erg steile stukken) en weigerde zijn prijs aan te passen onder herhaaldelijk uitroepen van 'normal price'. Het was echt zo'n type van wie je aan je water voelt dat hij je belazert waar je bijstaat (met een glimlach en veel 'sir' en 'madam'). Uiteindelijk dus maar akkoord gegaan. Hij reed vervolgens met een idiote snelheid naar de ingang van het park toe. Toen we een vrachtauto tegenkwamen die de bocht wat ruim nam, scheelde het niet veel of we lazerden van de berg af. Het was bovendien gewoon een zeer vervelende vent en we waren hem heel snel zat. Hij wilde het liefst meteen al z'n geld hebben toen hij ons bij de ingang dropte, maar daar gingen wij uiteraard niet mee akkoord. We hebben een aanbetaling gedaan en met hem afgesproken dat hij ons drie uur later zou ophalen.De wandeling door het park was erg inspannend, veel klimwerk. Het park op zich is erg mooi qua landschap (voor 't eerst rhododendrons in hun natuurlijke omgeving gezien, gekke gewaarwording) maar de kans om er dieren te spotten is vrij klein, onder andere door de drukte. De paden zijn erg aangelegd (trappen e.d.). We hebben onderweg geen dieren gespot, behalve een heel bijzonder gekleurd kevertje (metallic blauw met een dieporanje schild) en toen we bijna weer bij de uitgang waren een hagedis.
Toen we bij de parkeerplaats aankwamen stonden daar twee 'sambar deer' die blijkbaar nogal aan mensen gewend zijn, want ze kwamen binnen een meter afstand. Mooie beesten om te zien, maar jammer dat ze zo 'tam' zijn; ze zullen wel gevoerd worden.
Na deze ietwat teleurstellende ervaring gingen we op zoek naar onze oplichter, die echter te laat was. Uiteraard was hij niet blijven wachten, want het is veel lucratiever om in de tussentijd nog wat toeristen op te lichten. Blijkbaar zaten de parkwachten ook in het complot, want toen we (met dezelfde volstrekt onverantwoordelijke snelheid) weer terugreden, stopte hij bij de parkwachten en betaalde hen iets in ruil voor een briefje met daarop een telefoonnummer.
Bij de landslide (waaraan nog niets veranderd was) eerst nog even iemand geholpen om met zijn motor over de bult klei en stenen heen te komen en vervolgens weer ingestapt bij onze eigen tuktukchauffeur (die overigens bij het afzetten van geen aanbetaling wilde weten en die ook geen lunchgeld wilde aannemen). De rit terug duurde nog langer dan heen, mede door de hevige regen en zeer dichte mist op sommige stukken. Ondanks de dramatische wegen nam hij af en toe de tijd om ons iets te laten zien, zoals een prachtige Engelse theevilla en een regenboog in de mist.
Uiteindelijk hebben we de chauffeur een royale fooi gegeven omdat we erg blij met hem waren. Hij reed ook erg netjes.
Bij thuiskomst, rond 16:00, waren we bekaf en na een kopje thee zijn we in ons appartement gaan uitrusten. Toen het donker was geworden, spotte LHO misschien wel het tofste beest van de dag; een enorme sprinkhaan met het uiterlijk van een blaadje:
Ook even samen met mijn hand op de foto gezet voor een indruk van de afmeting:
En onderstaande foto is qua sprinkhaan niet heel bijzonder; een vuurvliegje kwam de pret bederven.
Vuurvliegjes zitten hier in groten getale en ze zijn echt enorm gaaf. Het zijn net vliegende LED-jes, lijken me erg tof in de kerstboom. Ze zijn echt bizar fel. Er zat er gister eentje binnen dus toen konden we 'm van dichtbij bekijken. Het is een soort kevertje en op de onderkant van z'n achterlijf heeft 'ie drie vlakjes die oplichten. Ze knipperen de hele tijd; sommige heel snel/kort, andere wat langer. Echt een fascinerend verschijnsel. 
Na het eten heeft LHO nog een paar mooie foto's geschoten van de rijstvelden bij nacht:
Nog een leuk weetje; Srilankanen kennen hetzelfde hoofdschudden dat ze ook in India kennen - een soort wiegen/knikkebollen met het hoofd dat werkelijk alles kan betekenen. Meestal lijkt het vooral een soort erkennen en begrijpen van wat je gezegd hebt, maar het kan dus ook allerlei andere betekenissen hebben.
Het lijkt soms een beetje op 'nee schudden' dus het kan wat verwarrend zijn. Weet iemand trouwens of nee schudden en ja knikken hier gewoon hetzelfde zijn als bij ons? Want ik weet dat er landen zijn waar het andersom is, dus dat kan hele gekke misverstanden geven. Oh, en toiletpapier gebruiken de locals niet. Afspoelen met water is het devies. Meestal hurktoiletten. Persoonlijk geen problemen mee; sterker nog, als het toilet smerig is (wat hier bijna zonder uitzondering zo is) heb ik liever een hurktoilet dan een zittoilet. Gek genoeg hebben de treinen juist weer zittoiletten (en die zijn helemaal te smerig voor woorden, net als de WC's op stations
). Toiletpapier is hier relatief erg duur; zo'n 70 lkr per rol. Daar kun je ook een eenvoudige lunch of een paar flesjes drinken van kopen. Morgen weer verder, richting Yala National Park voor de luipaarden en de olifanten. Hoewel we daar wel naar uitkijken, vinden we het toch ook jammer om uit dit hotel weg te gaan. We zouden hier best een paar weken willen blijven, het is hier heerlijk. We kunnen in elk geval iedereen die van dieren en natuur houdt aanraden om dit gebied (omgeving Belihuloya) zeker niet over te slaan. En dit hotel is gewoonweg geweldig. De sfeervolle kamers, de prachtige tuinen, hoe alles met veel zorg is aangelegd en wordt onderhouden, fantastisch!
13 december
Tijd om Belihuloya te verlaten en verder te trekken richting Yala National Park, maar niet voordat we in de ochtend nog een wandeling in de omgeving van het hotel maken. En opnieuw komen we allerlei leuke dieren tegen.
Een vlinder die we nog niet eerder hebben gezien:
Een prachtig klein vogeltje dat we al heel vaak hebben gezien maar dat erg lastig op de foto te krijgen is:
Even gedag zeggen tegen het stiertje langs de weg:
Nog een vlinder die bereid is om eventjes stil te zitten:
Het hotel heeft voor ons dezelfde tuktukchauffeur geregeld als die ons gisteren naar Horton Plains bracht. De rit zal hem de hele dag kosten, want alleen de heenreis al zal meer dan vier uur duren.
De rekenins van Landa Holiday House valt ons erg mee. We zijn er in totaal voor drie nachten 31.000 lkr (een kleine ¤ 200) kwijt, inclusief alle maaltijden. Voor fruit (uit de tuin) en kopjes thee met koekjes tussendoor wordt niets in rekening gebracht.
Als we onze koffers naar de tuktuk brengen spotten we nog een bijzondere nachtvlinder die op een trapje zit (en waar we bijna bovenop gaan staan). We dachten eerst dat het een bloemtje o.i.d. was:
Onderweg laat onze tuktukchauffeur ons enkele watervallen zien, waaronder de Bambarakanda Falls, de hoogste waterval van Sri Lanka:
Als we terugkomen bij de tuktuk na het bekijken en fotograferen van de waterval, wijst de tuktukchauffeur op mijn been. Er zit een bloedzuiger op. Eraf trekken gaat makkelijk, maar vervolgens probeert hij zich meteen in mijn vinger vast te zetten. Het is net zo'n stuk plakband dat je van je vingers af probeert te krijgen. Ik heb begrepen dat bloedzuigers verder geen ziektes overbrengen en alleen irritant zijn.
Om op onze plaats van bestemming (Kataragama) te komen, moeten we door een deel van Yala heen rijden. Er loopt daar een weg waar je officieel niet mag stoppen. Nog voordat we Yala inrijden, krijgen we opnieuw te maken met een roadblock:
Tijd om Belihuloya te verlaten en verder te trekken richting Yala National Park, maar niet voordat we in de ochtend nog een wandeling in de omgeving van het hotel maken. En opnieuw komen we allerlei leuke dieren tegen.
Een vlinder die we nog niet eerder hebben gezien:
Een prachtig klein vogeltje dat we al heel vaak hebben gezien maar dat erg lastig op de foto te krijgen is:
Even gedag zeggen tegen het stiertje langs de weg:
Nog een vlinder die bereid is om eventjes stil te zitten:
Het hotel heeft voor ons dezelfde tuktukchauffeur geregeld als die ons gisteren naar Horton Plains bracht. De rit zal hem de hele dag kosten, want alleen de heenreis al zal meer dan vier uur duren.
De rekenins van Landa Holiday House valt ons erg mee. We zijn er in totaal voor drie nachten 31.000 lkr (een kleine ¤ 200) kwijt, inclusief alle maaltijden. Voor fruit (uit de tuin) en kopjes thee met koekjes tussendoor wordt niets in rekening gebracht.
Als we onze koffers naar de tuktuk brengen spotten we nog een bijzondere nachtvlinder die op een trapje zit (en waar we bijna bovenop gaan staan). We dachten eerst dat het een bloemtje o.i.d. was:
Onderweg laat onze tuktukchauffeur ons enkele watervallen zien, waaronder de Bambarakanda Falls, de hoogste waterval van Sri Lanka:
Als we terugkomen bij de tuktuk na het bekijken en fotograferen van de waterval, wijst de tuktukchauffeur op mijn been. Er zit een bloedzuiger op. Eraf trekken gaat makkelijk, maar vervolgens probeert hij zich meteen in mijn vinger vast te zetten. Het is net zo'n stuk plakband dat je van je vingers af probeert te krijgen.
Ik heb begrepen dat bloedzuigers verder geen ziektes overbrengen en alleen irritant zijn.Om op onze plaats van bestemming (Kataragama) te komen, moeten we door een deel van Yala heen rijden. Er loopt daar een weg waar je officieel niet mag stoppen. Nog voordat we Yala inrijden, krijgen we opnieuw te maken met een roadblock:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Later horen we dat deze vrijgezelle bul daar heel vaak staat omdat mensen hem regelmatig wat lekkers komen brengen.
Even verderop rijden we langs een meer waar een man staat te vissen. De tuktukchauffeur stopt naast hem en vraagt vermoedelijk hoe de vangst is. Hij blijft staan en wij vragen ons af of het de bedoeling is dat we gaan wachten tot meneer een vis vangt, want waar wij vandaan komen, kan dat wel even duren. Zo niet hier. Hij gooit zijn hengeltje (met een stukje piepschuim als dobber) uit en meteen beginnen er vissen aan het aas te trekken. Hij heeft binnen twee minuten beet. Hoewel de vangst niet om over naar huis te schrijven is, laat hij 'm toch trots zien voor een foto:
We worden door de tuktukchauffeur keurig bij ons volgende hotel gedropt; Gem River Edge Eco Lodge, een vrij nieuwe accommodatie net buiten Kataragama, gerund door een Srilankaanse man en zijn Portugese vrouw. We krijgen bij aankomst meteen een lekkere kop thee en uitgebreide uitleg over de safari die we voor de volgende dag via hen geboekt hebben. We kunnen kiezen voor een hele of een halve dag. We kiezen voor de hele dag. Later die dag zal er nog een stel aankomen; als we elkaar aardig vinden, kunnen we met zijn vieren op safari gaan.
Tijdens het diner ontmoeten we het andere stel; Nick en Dorothy uit Londen. Het klikt eigenlijk meteen, we eten samen en we besluiten ook om samen op safari te gaan. We gaan allemaal vroeg naar bed, want we vertrekken de volgende morgen om 05:30 zodat we om 06:00 (openingstijd) bij de ingang van het park zijn. Weer een dag waarop we vroeger opstaan dan we thuis doen.
(Oeps, verkeerde browser, dit is nog steeds Isegrim)
14 december
Safari-dag! Vroeg uit de veren en in de jeep. Onderweg nog even wat te drinken en te knabbelen halen (de lunch die we van het hotel meekrijgen is nogal karig ). De toegang tot het park kost in totaal (jeep inclusief chauffeur + vier toeristen) tegen de 9000 lkr (ongeveer 57 euro). De toegangsprijs is gelijk aan Horton Plains, je moet alleen ook betalen voor de jeep en chauffeur.
We hebben meer dan 560 foto's gemaakt. Onderstaande is daaruit slechts een kleine selectie van de mooiste foto's / meest bijzondere dieren. Yala barst uit haar voegen van het leven. Overal waar je kijkt zijn dieren. We hebben vele honderden herten gezien, tientallen wilde zwijnen, honderden pauwen, duizenden vogels, veel olifanten en twee luipaarden. Je zit zelden vijf minuten in de auto zónder iets te zien. Niet overslaan als je naar Sri Lanka gaat!
Het weer was niet ideaal; 's ochtends regende het heel hard en we zijn flink natgeregend in jeep met open zijkanten (we wilden de plastic zijkanten zo min mogelijk dicht doen omdat je dan gewoon niks ziet en zeker geen foto's kunt maken). 's Middags was het beter fotoweer.
Bij het begin van het park krijg je een 'animal tracker' mee. De onze heet Mudith en hij heeft de ogen van een havik. Hij weet het kleinste stukje krokodil te spotten. Bovendien is hij zeer enthousiast en is duidelijk te merken dat hij veel van de dieren houdt en óók opgewonden is als we een bijzonder dier spotten. Hij vraagt ons naderhand om hem de mooiste foto's te mailen, dus we hebben zijn mailadres.
Nou, daar gaat 'ie dan, de meest fotorijke dag tot nu toe...
Deze langurs zie je minder vaak dan de andere apen die we op de foto hebben. Ze lijken ook wat schuwer. In dit geval zaten ze aan de overkant van een brede rivier, eigenlijk te ver weg voor goede foto's, maar dit is nog de beste:
Deze hertjes zie je echt overal, er zijn er vele duizenden. Geen wonder dat de luipaarden het hier goed doen.
Tijdens een pauze op het strand (Yala ligt aan de kust en is in 2004 zwaar getroffen door de tsunami):
Het beestje is nog geen 2cm, maar je ziet ze ook veel groter. Deze krabbetjes zijn erg grappig en razendsnel. Hun kleur is nagenoeg gelijk aan het zand en eerst denk je dat het stofjes zijn die over het strand waaien. Ze graven een holletje in het zand. Als je stil zit, kun je bezig zien (beweeg en ze schieten hun holletje in en blijven daar voorlopig zitten). Ze kruipen naar binnen en komen met hun 'armpjes' vol zand weer naar buiten en gooien dat zo ver mogelijk weg. Af en toe krijgen ze een stukje zand op hun oogje en dat wrijven ze dan weg, ziet er superschattig uit. Ze doen me denken aan de krab uit Spongebob Squarepants.
Krokodillen zijn er ook, in groten getale. We hebben er denk ik een stuk of tien gezien. Dit was één van de grootste:
Vlakbij de krokodil zat een leguaan op een steen:
Een jonge mangoest:
We hadden er al eerder eentje gezien, maar die was te snel weg om op de foto te zetten. Bij ons hotel in Kataragama hebben we er later nog eentje gezien.
Pauwen zijn overal. Hun roep hoor je in de ochtend- en avondschemering. Het is vreemd om een dier in het wild te zien dat je alleen kent van de kinderboerderij en in gekortwiekte toestand. Nick dacht dat pauwen niet konden vliegen.
Er zijn ontzettend veel vogels. Een bescheiden selectie:
Onze animal tracker noemde het een 'eagle', ik weet niet precies wat voor (sub)soort, maar prachtig om te zien:
En zijn vrouwtje, in dezelfde boom:
Familie van onze ooievaar:
Familie van onze ijsvogel:
Neushoornvogels:
Onze animal tracker noemde dit 'foxes', maar ze lijken meer op jakhalzen o.i.d.
Nog even opzoeken wat het precies zijn.
Waterbuffels zijn ook alomtegenwoordig:
Net als de wilde zwijnen, die weinig angst kennen voor de voorbijrijdende jeeps:
We hebben diverse keren olifanten gespot; twee familiegroepjes (koeien + jonge dieren) en verscheidene vrijgezelle bullen. Het is geweldig om olifanten in het wild te zien. Ze trekken zich weinig tot niets aan van de jeeps en gaan gewoon hun gang. Meestal zijn ze aan het eten. Ze moeten zo'n 200kg per dag naar binnen werken, dus daar heb je wel een dagtaak aan. Ze zijn wel heel kieskeurig in wat ze eten; een bepaalde klimopsoort lijkt bij allen favoriet.
10% van de Indische olifanten leeft in Sri Lanka en de populatie neemt toe.
Het eerste familiegroepje dat we spotten staat in de bosjes te schuilen voor de regen. Je zou denken dat een olifant zich moeilijk kan verstoppen, maar je moet soms toch goed kijken om ze te spotten.
Een vrouwtjesolifant tussen de bomen:
Het groepje in de bosjes kwam later naar een meer open stuk toe, alwaar ze begonnen aan een gezamenlijke krabsessie tegen een boom die duidelijk eerder voor dat doel was gebruikt.
Een baby bij het eerste groepje, deze is minder dan een jaar oud:
Een vrijgezelle bul met een beschadigde staart, op zoek naar de lekkerste klimopjes:
Het kleintje (ook minder dan een jaar oud) dat bij de tweede familiegroep hoorde:
De moeder van het kleintje die de weg oversteekt. Ze ging verrassen ver bij haar kroost vandaan. Naast onze auto stonden het kleintje en zijn oudere broer te grazen, moeder stond verderop aan de andere kant van de weg.
Broederliefde.
En zo dichtbij komen ze dan.
Het kleintje was bang van onze jeep, zijn oren vlogen naar buiten, hij draaide zich plots om, maar besloot toen toch dapper verder te lopen, naar zijn moeder aan de andere kant van de weg.
Overigens hoef je bij deze olifanten niet bang te zijn voor agressie naar de jeep; dat is nog nooit gebeurd. Gebeurt wel af en toe met de Afrikaanse variant, die groter en agressiever is. Deze dieren maken vooral een zeer vredige indruk.
Het andere hoogtepunt was natuurlijk de luipaard. Steeds als we een andere jeep tegenkwamen, informeerde onze tracker of er luipaarden gespot waren. Toen we een jeep tegenkwamen waarin de mensen wild zaten te gebaren dat we 'die kant' op moesten, was duidelijk dat we waarschijnlijk geluk hadden.
En ja hoor. Deze jonge luipaard lag heerlijk te dutten in een boom, volkomen onverstoorbaar:
Steeds als het dier ook maar het puntje van zijn staart bewoog, raakte iedereen in beide jeeps die er stonden opgewonden. Zou hij wakker worden? Na ruim een half uur wachten werden we beloond; het middagdutje was voorbij:
Even gapen:
Hij snelde door de bosjes en stak even later de weg over. Dat hebben we niet goed op de foto helaas, omdat iedereen zich verdrong bij de voorkant van de jeep waardoor LHO niet kon scherpstellen. De tracker was nog het meest enthousiast van ons allemaal.
En alsof we nog niet genoeg mazzel hadden, bleek deze jonge luipaard op weg te zijn naar zijn mama, die aan de andere kant van de weg zat. Ze zaten op grote afstand, maar deze foto is desondanks redelijk gelukt:
Samenvattend: Yala is echt adembenemend mooi. Er valt ontzettend veel te zien en je verveelt je geen seconde. En schroom niet om naar Mudith te vragen, hij heeft ons zelfs gevraagd om vrienden naar hem door te verwijzen. Hij is een goede gids en bovendien een leuke gozer. Zijn fooi van 1000 lkr (van ons alle vier) vindt hij 'too much' (is het waarschijnlijk ook) maar wij vinden het welverdiend.
Ga ook vooral een hele dag en geen halve. Het scheelt je enkele tientjes, maar het is 't echt waard.
Nog eventjes over ons hotel in Kataragama (Gem River Edge Eco Lodge): het is echt een prachtige accommodatie. Alles is zoveel mogelijk van lokale materialen gemaakt. Het is kleunschalig. Het kleine restaurantje is hartstikke tof en de mensen zijn erg lief. Vooral Muna (Srilankaan) weet veel van de omgeving en alles wat erin leeft (zijn grootouders woonden in wat nu Yala National Park is). Maar er zijn wel een paar dingen waar je rekening mee moet houden en die ze explicieter zouden moeten vermelden: er is geen warm water, je deelt je toilet en douche met twee andere stellen en het eten is zuiver vegetarisch. Ik heb met al die dingen helemaal geen moeite, maar er zijn vast mensen die zich bekocht voelen als ze met een ander idee hierheen gaan. Het eten is duidelijk met heel veel zorg gemaakt, maar voor het merendeel niet echt ons ding. Wij willen wat stevigere maaltijden hebben, vooral als we de hele dag op pad zijn. Alles is hier erg licht. Wel leuk is dat alles uit hun eigen tuin of uit de jungle komt en dat je dus dingen krijgt die je elders niet krijgt.
Het eten is overigens ook overpriced. We hebben nog nergens zoveel betaald, al is het naar onze maatstaven nog steeds niet vreselijk veel. Wat ik echt een beetje triest vond, is dat als wij met z'n tweeën de hele dag op safari zouden zijn gegaan, dit 120 dollar zou hebben gekost, maar dat we nu met z'n vieren 50 dollar per persoon moesten betalen, dus in totaal 200 dollar. Dat vond ik niet zo netjes, ze besparen er immers kosten en werk mee.
14 december
Safari-dag! Vroeg uit de veren en in de jeep. Onderweg nog even wat te drinken en te knabbelen halen (de lunch die we van het hotel meekrijgen is nogal karig
). De toegang tot het park kost in totaal (jeep inclusief chauffeur + vier toeristen) tegen de 9000 lkr (ongeveer 57 euro). De toegangsprijs is gelijk aan Horton Plains, je moet alleen ook betalen voor de jeep en chauffeur.We hebben meer dan 560 foto's gemaakt. Onderstaande is daaruit slechts een kleine selectie van de mooiste foto's / meest bijzondere dieren. Yala barst uit haar voegen van het leven. Overal waar je kijkt zijn dieren. We hebben vele honderden herten gezien, tientallen wilde zwijnen, honderden pauwen, duizenden vogels, veel olifanten en twee luipaarden. Je zit zelden vijf minuten in de auto zónder iets te zien. Niet overslaan als je naar Sri Lanka gaat!
Het weer was niet ideaal; 's ochtends regende het heel hard en we zijn flink natgeregend in jeep met open zijkanten (we wilden de plastic zijkanten zo min mogelijk dicht doen omdat je dan gewoon niks ziet en zeker geen foto's kunt maken). 's Middags was het beter fotoweer.
Bij het begin van het park krijg je een 'animal tracker' mee. De onze heet Mudith en hij heeft de ogen van een havik. Hij weet het kleinste stukje krokodil te spotten. Bovendien is hij zeer enthousiast en is duidelijk te merken dat hij veel van de dieren houdt en óók opgewonden is als we een bijzonder dier spotten. Hij vraagt ons naderhand om hem de mooiste foto's te mailen, dus we hebben zijn mailadres.
Nou, daar gaat 'ie dan, de meest fotorijke dag tot nu toe...
Deze langurs zie je minder vaak dan de andere apen die we op de foto hebben. Ze lijken ook wat schuwer. In dit geval zaten ze aan de overkant van een brede rivier, eigenlijk te ver weg voor goede foto's, maar dit is nog de beste:
Deze hertjes zie je echt overal, er zijn er vele duizenden. Geen wonder dat de luipaarden het hier goed doen.
Tijdens een pauze op het strand (Yala ligt aan de kust en is in 2004 zwaar getroffen door de tsunami):
Het beestje is nog geen 2cm, maar je ziet ze ook veel groter. Deze krabbetjes zijn erg grappig en razendsnel. Hun kleur is nagenoeg gelijk aan het zand en eerst denk je dat het stofjes zijn die over het strand waaien. Ze graven een holletje in het zand. Als je stil zit, kun je bezig zien (beweeg en ze schieten hun holletje in en blijven daar voorlopig zitten). Ze kruipen naar binnen en komen met hun 'armpjes' vol zand weer naar buiten en gooien dat zo ver mogelijk weg. Af en toe krijgen ze een stukje zand op hun oogje en dat wrijven ze dan weg, ziet er superschattig uit.
Ze doen me denken aan de krab uit Spongebob Squarepants. Krokodillen zijn er ook, in groten getale. We hebben er denk ik een stuk of tien gezien. Dit was één van de grootste:
Vlakbij de krokodil zat een leguaan op een steen:
Een jonge mangoest:
We hadden er al eerder eentje gezien, maar die was te snel weg om op de foto te zetten. Bij ons hotel in Kataragama hebben we er later nog eentje gezien.
Pauwen zijn overal. Hun roep hoor je in de ochtend- en avondschemering. Het is vreemd om een dier in het wild te zien dat je alleen kent van de kinderboerderij en in gekortwiekte toestand. Nick dacht dat pauwen niet konden vliegen.
Er zijn ontzettend veel vogels. Een bescheiden selectie:
Onze animal tracker noemde het een 'eagle', ik weet niet precies wat voor (sub)soort, maar prachtig om te zien:
En zijn vrouwtje, in dezelfde boom:
Familie van onze ooievaar:
Familie van onze ijsvogel:
Neushoornvogels:
Onze animal tracker noemde dit 'foxes', maar ze lijken meer op jakhalzen o.i.d.
Nog even opzoeken wat het precies zijn.
Waterbuffels zijn ook alomtegenwoordig:
Net als de wilde zwijnen, die weinig angst kennen voor de voorbijrijdende jeeps:
We hebben diverse keren olifanten gespot; twee familiegroepjes (koeien + jonge dieren) en verscheidene vrijgezelle bullen. Het is geweldig om olifanten in het wild te zien. Ze trekken zich weinig tot niets aan van de jeeps en gaan gewoon hun gang. Meestal zijn ze aan het eten. Ze moeten zo'n 200kg per dag naar binnen werken, dus daar heb je wel een dagtaak aan.
Ze zijn wel heel kieskeurig in wat ze eten; een bepaalde klimopsoort lijkt bij allen favoriet.10% van de Indische olifanten leeft in Sri Lanka en de populatie neemt toe.
Het eerste familiegroepje dat we spotten staat in de bosjes te schuilen voor de regen. Je zou denken dat een olifant zich moeilijk kan verstoppen, maar je moet soms toch goed kijken om ze te spotten.
Een vrouwtjesolifant tussen de bomen:
Het groepje in de bosjes kwam later naar een meer open stuk toe, alwaar ze begonnen aan een gezamenlijke krabsessie tegen een boom die duidelijk eerder voor dat doel was gebruikt.
Een baby bij het eerste groepje, deze is minder dan een jaar oud:
Een vrijgezelle bul met een beschadigde staart, op zoek naar de lekkerste klimopjes:
Het kleintje (ook minder dan een jaar oud) dat bij de tweede familiegroep hoorde:
De moeder van het kleintje die de weg oversteekt. Ze ging verrassen ver bij haar kroost vandaan. Naast onze auto stonden het kleintje en zijn oudere broer te grazen, moeder stond verderop aan de andere kant van de weg.
Broederliefde.
En zo dichtbij komen ze dan.
Het kleintje was bang van onze jeep, zijn oren vlogen naar buiten, hij draaide zich plots om, maar besloot toen toch dapper verder te lopen, naar zijn moeder aan de andere kant van de weg.
Overigens hoef je bij deze olifanten niet bang te zijn voor agressie naar de jeep; dat is nog nooit gebeurd. Gebeurt wel af en toe met de Afrikaanse variant, die groter en agressiever is. Deze dieren maken vooral een zeer vredige indruk.
Het andere hoogtepunt was natuurlijk de luipaard. Steeds als we een andere jeep tegenkwamen, informeerde onze tracker of er luipaarden gespot waren. Toen we een jeep tegenkwamen waarin de mensen wild zaten te gebaren dat we 'die kant' op moesten, was duidelijk dat we waarschijnlijk geluk hadden.
En ja hoor.
Deze jonge luipaard lag heerlijk te dutten in een boom, volkomen onverstoorbaar:
Steeds als het dier ook maar het puntje van zijn staart bewoog, raakte iedereen in beide jeeps die er stonden opgewonden. Zou hij wakker worden? Na ruim een half uur wachten werden we beloond; het middagdutje was voorbij:
Even gapen:
Hij snelde door de bosjes en stak even later de weg over. Dat hebben we niet goed op de foto helaas, omdat iedereen zich verdrong bij de voorkant van de jeep waardoor LHO niet kon scherpstellen.
De tracker was nog het meest enthousiast van ons allemaal. 
En alsof we nog niet genoeg mazzel hadden, bleek deze jonge luipaard op weg te zijn naar zijn mama, die aan de andere kant van de weg zat. Ze zaten op grote afstand, maar deze foto is desondanks redelijk gelukt:
Samenvattend: Yala is echt adembenemend mooi. Er valt ontzettend veel te zien en je verveelt je geen seconde. En schroom niet om naar Mudith te vragen, hij heeft ons zelfs gevraagd om vrienden naar hem door te verwijzen. Hij is een goede gids en bovendien een leuke gozer.
Zijn fooi van 1000 lkr (van ons alle vier) vindt hij 'too much' (is het waarschijnlijk ook) maar wij vinden het welverdiend. Ga ook vooral een hele dag en geen halve. Het scheelt je enkele tientjes, maar het is 't echt waard.
Nog eventjes over ons hotel in Kataragama (Gem River Edge Eco Lodge): het is echt een prachtige accommodatie. Alles is zoveel mogelijk van lokale materialen gemaakt. Het is kleunschalig. Het kleine restaurantje is hartstikke tof en de mensen zijn erg lief. Vooral Muna (Srilankaan) weet veel van de omgeving en alles wat erin leeft (zijn grootouders woonden in wat nu Yala National Park is). Maar er zijn wel een paar dingen waar je rekening mee moet houden en die ze explicieter zouden moeten vermelden: er is geen warm water, je deelt je toilet en douche met twee andere stellen en het eten is zuiver vegetarisch. Ik heb met al die dingen helemaal geen moeite, maar er zijn vast mensen die zich bekocht voelen als ze met een ander idee hierheen gaan. Het eten is duidelijk met heel veel zorg gemaakt, maar voor het merendeel niet echt ons ding. Wij willen wat stevigere maaltijden hebben, vooral als we de hele dag op pad zijn. Alles is hier erg licht. Wel leuk is dat alles uit hun eigen tuin of uit de jungle komt en dat je dus dingen krijgt die je elders niet krijgt.
Het eten is overigens ook overpriced. We hebben nog nergens zoveel betaald, al is het naar onze maatstaven nog steeds niet vreselijk veel. Wat ik echt een beetje triest vond, is dat als wij met z'n tweeën de hele dag op safari zouden zijn gegaan, dit 120 dollar zou hebben gekost, maar dat we nu met z'n vieren 50 dollar per persoon moesten betalen, dus in totaal 200 dollar. Dat vond ik niet zo netjes, ze besparen er immers kosten en werk mee.
Inderdaad geen vos: http://en.wikipedia.org/wiki/Golden_jackal
Gisteren hebben we 0 foto's gemaakt. We zijn gisteren per tuktuk van Kataragama naar Tangalle gereisd, verder niet zoveel bijzonders gedaan behalve krabbetjes kijken op het strand. We gaan zo eventjes zwemmen, de branding is hier metershoog, leuk golfslagbad.
Gisteren hebben we 0 foto's gemaakt.
We zijn gisteren per tuktuk van Kataragama naar Tangalle gereisd, verder niet zoveel bijzonders gedaan behalve krabbetjes kijken op het strand. We gaan zo eventjes zwemmen, de branding is hier metershoog, leuk golfslagbad.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |