TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Als je je bordje leeg hebt, vullen ze het aan omdat het als gastheer/vrouw onbeleefd is om je gasthonger te laten lijden....quote:Op zondag 11 december 2011 16:32 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
(Isegrim)
Weet iemand hier toevallig hoe het zit met etiquette qua eten? Is het onbeschoft om eten te laten staan? Als wij hier een bakje leeg maken, snelt onze 'bediende' naar de keuken om het bij te vullen, tenzij we expliciet zeggen dat we dat niet willen. Zelf laten we liever niets staan, maar misschien is het wel de bedoeling om een klein beetje over te laten om aan te geven dat je genoeg hebt gehad? Altijd lastig, dat soort dingen.
Drie keer 'nee' zeggen (met heel veel theater) is volgens mij ongeveer de 'sweet spot'
(Isegrim)
Morgenavond weer internet als het goed is, dan gooien we de verslagen + foto's van de laatste dagen online.
Horton Plains National Park was wat ons betreft een teleurstelling. Mooie omgeving, maar nauwelijks dieren. Te veel mensen. Hier in Belihuloya langs de doorgaande weg is meer safari.
Morgenavond weer internet als het goed is, dan gooien we de verslagen + foto's van de laatste dagen online.
Horton Plains National Park was wat ons betreft een teleurstelling. Mooie omgeving, maar nauwelijks dieren. Te veel mensen. Hier in Belihuloya langs de doorgaande weg is meer safari.
Ik sprak in de buurt van Sigiryia met een local, zo eentje die zijn accu bij zijn vriend kwam opladen omdat ie zelf geen stroom of water had (op z'n fietsje, echt, zulke dunne pootjes had dat kereltje). Die vertelde dat ie regelmatig zijn hut opnieuw moest bouwen, omdat het gesloopt werd door wilde olifanten.... die liepen het gewoon plat dan....quote:
(Isegrim)
Ik heb ze liever zonder hekje.
Okay, het was bush, maar toch bepaald niet onbewoond of extreem achteraf. Heel raar
Nu op een steenworp afstand van Yala. Hotel ziet er goed uit. Helaas toch geen internet. De eerste wilde olifanten al gezien
Yup. Even voor jullie gegoogeld:quote:
(Isegrim)
Weet iemand hier toevallig hoe het zit met etiquette qua eten? Is het onbeschoft om eten te laten staan? Als wij hier een bakje leeg maken, snelt onze 'bediende' naar de keuken om het bij te vullen, tenzij we expliciet zeggen dat we dat niet willen. Zelf laten we liever niets staan, maar misschien is het wel de bedoeling om een klein beetje over te laten om aan te geven dat je genoeg hebt gehad? Altijd lastig, dat soort dingen.
Dining Etiquette
* Sri Lankans enjoy coming together at meal time as a family or with friends.
* If you are invited somewhere at 7pm to eat it is likely you may wait a few hours before the food arrives, so don't go with an empty belly.
* Wait to be shown your seat. There is often a protocol to be followed.
* You may be asked if you would like to wash your hands before and after sitting down to a meal. You should take up the offer.
* Depending on the situation you may be served food on to your plate or be expected to serve yourself.
* Keep elbows off the table.
* Use your right hands to eat.
* Use bread or small balls of rice to scoop food off your plate.
* You may be offered or served second helpings. If you do not want more and it has already been put on your plate, there is no need to eat it.
* Leaving a small amount of food on your plate indicates that you have eaten you full. Finishing all your food means that you are still hungry.
* Expect to leave within half an hour after the meal ends. Most socializing occurs before the meal.
Bron: http://www.kwintessential(...)quette/srilanka.html
Mijn website: Aziatische-ingrediënten.nl
Volgens mij is dat een tjitjak, tenminste, zo noemen ze die in Indonesië, daar had mijn vader vroeger een leuk liedje over. Liedje waarin dat beestje uiteaard zijn staart verloor. ;-)quote:
Op 
Mijn website: Aziatische-ingrediënten.nl
(Isegrim)
Yala was helemaal geweldig! We hebben echt alles gezien; van olifanten tot krokodillen en van luipaarden tot leguanen. Meer dan 500 foto's gemaakt. Hopelijk internet op onze volgende bestemming, Tangalle.
Dank RobinOok, dat vermoedde ik al, dat je wat mag laten liggen.
Yala was helemaal geweldig! We hebben echt alles gezien; van olifanten tot krokodillen en van luipaarden tot leguanen. Meer dan 500 foto's gemaakt. Hopelijk internet op onze volgende bestemming, Tangalle.
Dank RobinOok, dat vermoedde ik al, dat je wat mag laten liggen.
Ik ben in september naar Sri Lanka geweest. En heb zo'n beetje dezelfde reis gemaakt. Erg leuk om al die dingen terug te lezen.
(Isegrim)
Aangekomen in Tangalle en beland in een blankenreservaat.
Palm Paradise Cabanas. Op zich best mooi maar ik hoef er echt niet meer dan twee dagen te blijven. Dit is echt zo'n tent waar mensen drie weken gaan zitten zonder ooit iets van de cultuur en natuur mee te krijgen. Bewaakt en heel veel regeltjes waaraan je je dient te houden.
Aangekomen in Tangalle en beland in een blankenreservaat.
Palm Paradise Cabanas. Op zich best mooi maar ik hoef er echt niet meer dan twee dagen te blijven. Dit is echt zo'n tent waar mensen drie weken gaan zitten zonder ooit iets van de cultuur en natuur mee te krijgen. Bewaakt en heel veel regeltjes waaraan je je dient te houden.
Blankenreservaatquote:
(Isegrim)
Aangekomen in Tangalle en beland in een blankenreservaat.
Maareh, wel internet...? Foto's willen we!!
En ja, dat zijn onze eigen Boris † en Diever hiernaast!
Zo'n tent hebben wij ook 1 nacht in gezeten. Was echt vreselijk, dus hebben we het maar op het (all-inclusive) zuipen gezet...
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Isegrim had nog niet gemeld dat dit kamp door een Duits stel gerund wordt, en de kampfuhrer heeft besloten dat om 20:00 stipt das internet uit gaat.quote:Op donderdag 15 december 2011 14:40 schreef bianca en michael het volgende:
[..]
Blankenreservaat
Maareh, wel internet...? Foto's willen we!!
Niet all in, maar onze safari-chauffeur was wel zo vriendelijk ons gister bij een ongure slijter langs te brengen. Old arack met gingerbeer!quote:
Zo'n tent hebben wij ook 1 nacht in gezeten. Was echt vreselijk, dus hebben we het maar op het (all-inclusive) zuipen gezet...
(Isegrim)
Nou, er staan een stuk of 80 foto's klaar om te uploaden. Morgenochtend om 08:00 gaat de WiFi weer aan. Hopen dat ze een beetje een snelle verbinding hebben.
Nou, er staan een stuk of 80 foto's klaar om te uploaden. Morgenochtend om 08:00 gaat de WiFi weer aan.
Hopen dat ze een beetje een snelle verbinding hebben.
(Isegrim)
Net wat voor ons; doen we een dagje strand, is het keihard aan het regenen en waaien. Ik word net wakker doordat het zo hard waait.
Net wat voor ons; doen we een dagje strand, is het keihard aan het regenen en waaien. Ik word net wakker doordat het zo hard waait.
11 december 2011
Vanmorgen de wekker op 05:30 (
) gezet om buiten beestjes te gaan spotten. Het landschap met de optrekkende mist is adembenemend mooi:
We hadden algauw beet; vlakbij ons hotel zit een troep apen en een paar honderd meter verder nog eentje.
Dit exemplaar keek een beetje op ons neer
:
De apen zijn even nieuwsgierig naar ons als wij naar hen, dus op veel foto's is er sprake van 'oogcontact':
Moeders met baby's zijn wat voorzichtiger. Op een gegeven moment zat een moeder met een héél klein babytje vlak achter mij (dat had ik niet door) en toen ik me omdraaide sprong ze in paniek haar boom uit. Deze moeder bekeek ons met enige argwaan:
Een jonge aap had ergens een biskwietje gescoord:
Lekker met je piem0l op het asfalt een mangootje verorberen. Aan het kapsel kan men duidelijk zien dat deze aap VVD stemt:
Deze is echt heel goed gelukt:
Op een gegeven moment kwamen ze zó dichtbij dat we het verstandiger vonden om verder te lopen. Ze hebben formidabele hoektanden.
Dit kleintje zat op het dak van een woonhuis aan een veel te grote tak te sjorren:
Werkelijk óveral groeien bananen:
We hebben inmiddels al iets van vier verschillende soorten gehad en ze smaken allemaal anders! Echt niet te vergelijken met onze bananen.
Belihuloya staat bekend als de hemel voor vogelspotters. En we hebben inderdaad al een flinke verzameling vogels en vogeltjes kunnen vastleggen.
Een toekan-achtige (?) vogel:
En een heleboel vogels die ons totaal onbekend zijn:
Wat bekender - een specht!
Iets kolibrie-achtigs? Het eet in elk geval nectar uit bloemen.
LHO wilde de kleine zwartwitte vogeltjes op de foto zetten. Pas toen we de foto's bekeken zagen we het mooie groene vogeltje:
Na onze ochtendwandeling hebben we ontbeten in het hotel. De hoeveelheden die ze hier serveren zijn echt niet normaal. En als je eventjes niet oplet, vullen ze een leeg schaaltje meteen weer bij. Op de vraag of Srilankanen écht zoveel eten, wordt bevestigend beantwoord. Als we zeggen dat Srilankanen maar klein zijn en wij veel groter en het toch niet allemaal wegkrijgen, moet onze 'bediende' lachen.
Vlakbij ons huisje zit een kleine spin met een wel heel bijzonder web met daarin een kunstig weefseltje:
Onderstaande oversized vliegen zien we hier veel rondvliegen. Als je de foto op vol formaat bekijkt, is de vlieg ongeveer lifesize.
Er vliegen ook ontzettend veel vlinders rond, maar die zijn zo verrekte moeilijk om op de foto te krijgen gezien hun beweeglijkheid. Deze vonden we ondanks de onscherpte toch wel geslaagd:
Rond de middag zijn we nog een keer gaan wandelen. En weer allerlei beesten gezien. Het is hier serieus net een dierentuin, alleen moet je wat beter opletten en staan er geen bordjes bij (en geen hekjes omheen).
Op een muurtje langs de kant van de doorgaande weg zagen we een slang:
We weten niet welke soort, maar volgens onze 'bediende' is deze soort 'not harmful'. Hij kende alleen de Sinhalese naam, niet de Engelse.
LHO spotte op de terugweg een hagedis op een rottende jackfruit (die daar waarschijnlijk zat vanwege de vliegjes die op het rottende fruit afkwamen):
Er zijn hier veel libelles. Van de groene exemplaren hebben we het allermooiste helaas niet kunnen vastleggen; als ze vliegen kleuren hun vleugels in het zonlicht fel roze/paars, echt een spectaculair gezicht.
We zitten midden tussen de rijstvelden:
Mensen laten hun koeien langs de weg grazen, aan een stuk touw. Dit is een jonge stier:
Overal langs de weg staan minuscule kraampjes (LHO zou enkel op zijn knieën door de deurtjes passen) waar van alles verkocht wordt, o.a. fruit. Vanmorgen hebben we voor 20 lkr een mango gekocht bij zo'n kraampje. Voor die 20 lkr wordt de mango helemaal gesneden zodat je 'm meteen kunt opeten.
Let wel; al deze foto's zijn gemaakt binnen vijftig meter vanaf de doorgaande weg (wandelpaadjes heb je hier niet echt ), de meeste echt direct langs de weg. Omdat het ontwijken van bussen en vrachtauto's (er zijn ook geen stoepen ) gaat vervelen, laten we ons morgen in een tuktuk naar Horton Plains National Park rijden om daar te gaan wandelen. Ik weet niet of we er veel andere dieren zullen tegenkomen dan hier vlakbij de weg, maar er mogen in elk geval geen auto's komen.
We hebben besloten om geen twee, maar drie nachten in dit fantastische hotel te blijven.
Vanmorgen de wekker op 05:30 (
) gezet om buiten beestjes te gaan spotten. Het landschap met de optrekkende mist is adembenemend mooi:
We hadden algauw beet; vlakbij ons hotel zit een troep apen en een paar honderd meter verder nog eentje.
Dit exemplaar keek een beetje op ons neer
:
De apen zijn even nieuwsgierig naar ons als wij naar hen, dus op veel foto's is er sprake van 'oogcontact':
Moeders met baby's zijn wat voorzichtiger. Op een gegeven moment zat een moeder met een héél klein babytje vlak achter mij (dat had ik niet door) en toen ik me omdraaide sprong ze in paniek haar boom uit. Deze moeder bekeek ons met enige argwaan:
Een jonge aap had ergens een biskwietje gescoord:
Lekker met je piem0l op het asfalt een mangootje verorberen. Aan het kapsel kan men duidelijk zien dat deze aap VVD stemt:
Deze is echt heel goed gelukt:
Op een gegeven moment kwamen ze zó dichtbij dat we het verstandiger vonden om verder te lopen. Ze hebben formidabele hoektanden.
Dit kleintje zat op het dak van een woonhuis aan een veel te grote tak te sjorren:
Werkelijk óveral groeien bananen:
We hebben inmiddels al iets van vier verschillende soorten gehad en ze smaken allemaal anders! Echt niet te vergelijken met onze bananen.
Belihuloya staat bekend als de hemel voor vogelspotters. En we hebben inderdaad al een flinke verzameling vogels en vogeltjes kunnen vastleggen.
Een toekan-achtige (?) vogel:
En een heleboel vogels die ons totaal onbekend zijn:
Wat bekender - een specht!
Iets kolibrie-achtigs? Het eet in elk geval nectar uit bloemen.
LHO wilde de kleine zwartwitte vogeltjes op de foto zetten. Pas toen we de foto's bekeken zagen we het mooie groene vogeltje:
Na onze ochtendwandeling hebben we ontbeten in het hotel. De hoeveelheden die ze hier serveren zijn echt niet normaal.
En als je eventjes niet oplet, vullen ze een leeg schaaltje meteen weer bij. Op de vraag of Srilankanen écht zoveel eten, wordt bevestigend beantwoord. Als we zeggen dat Srilankanen maar klein zijn en wij veel groter en het toch niet allemaal wegkrijgen, moet onze 'bediende' lachen.Vlakbij ons huisje zit een kleine spin met een wel heel bijzonder web met daarin een kunstig weefseltje:
Onderstaande oversized vliegen zien we hier veel rondvliegen. Als je de foto op vol formaat bekijkt, is de vlieg ongeveer lifesize.
Er vliegen ook ontzettend veel vlinders rond, maar die zijn zo verrekte moeilijk om op de foto te krijgen gezien hun beweeglijkheid. Deze vonden we ondanks de onscherpte toch wel geslaagd:
Rond de middag zijn we nog een keer gaan wandelen. En weer allerlei beesten gezien. Het is hier serieus net een dierentuin, alleen moet je wat beter opletten en staan er geen bordjes bij (en geen hekjes omheen).
Op een muurtje langs de kant van de doorgaande weg zagen we een slang:
We weten niet welke soort, maar volgens onze 'bediende' is deze soort 'not harmful'. Hij kende alleen de Sinhalese naam, niet de Engelse.
LHO spotte op de terugweg een hagedis op een rottende jackfruit (die daar waarschijnlijk zat vanwege de vliegjes die op het rottende fruit afkwamen):
Er zijn hier veel libelles. Van de groene exemplaren hebben we het allermooiste helaas niet kunnen vastleggen; als ze vliegen kleuren hun vleugels in het zonlicht fel roze/paars, echt een spectaculair gezicht.
We zitten midden tussen de rijstvelden:
Mensen laten hun koeien langs de weg grazen, aan een stuk touw. Dit is een jonge stier:
Overal langs de weg staan minuscule kraampjes (LHO zou enkel op zijn knieën door de deurtjes passen) waar van alles verkocht wordt, o.a. fruit. Vanmorgen hebben we voor 20 lkr een mango gekocht bij zo'n kraampje. Voor die 20 lkr wordt de mango helemaal gesneden zodat je 'm meteen kunt opeten.
Let wel; al deze foto's zijn gemaakt binnen vijftig meter vanaf de doorgaande weg (wandelpaadjes heb je hier niet echt
), de meeste echt direct langs de weg. Omdat het ontwijken van bussen en vrachtauto's (er zijn ook geen stoepen ) gaat vervelen, laten we ons morgen in een tuktuk naar Horton Plains National Park rijden om daar te gaan wandelen. Ik weet niet of we er veel andere dieren zullen tegenkomen dan hier vlakbij de weg, maar er mogen in elk geval geen auto's komen. We hebben besloten om geen twee, maar drie nachten in dit fantastische hotel te blijven.
12 december 2010
Vandaag opnieuw om 05:30 opgestaan, ditmaal om naar Horton Plains National Park te gaan. Onze 'bediende' had ons verkeerd begrepen en dacht dat wij morgen een tuktuk wilden, maar gelukkig was de tuktuk alsnog snel geregeld. Zoals bij dit hotel te verwachten viel een nette chauffeur die niet aan oplichtingspraktijken doet. Van tevoren afgesproken dat hij 3.500 lkr (ongeveer 23 euro) zou krijgen voor de rit van ongeveer 50km enkele reis, dit inclusief wachten op ons terwijl wij aan het wandelen waren en inclusief terugbrengen. Dit is de prijs die hij zelf aangaf en die vonden wij meer dan acceptabel.
De rit verliep voorspoedig, afgezien van de bar slechte wegen (meer gat dan weg af en toe) en het feit dat ik halverwege echt verschrikkelijk nodig moest plassen (openbare toiletten zijn hier nauwelijks, dus uiteindelijk is de chauffeur, toen hij zag dat ik het echt niet meer hield, gestopt in een bos waar ik achter een boom ben gekropen; ik vermoed dat dat bij hem thuis tot grote hilariteit gaat leiden ). Toen we zo'n 6km van de ingang van het park waren, konden we niet verder - een landslide blokkeerde de weg.
Aan de andere kant van de landslide stond een tuktukchauffeur die ons wel verder wilde brengen. Het bleek nogal een oplichter te zijn die zogenaamd geen Engels sprak (in elk geval niet als het om geld ging; maar voor een praatje pot ging het prima ). Hij wilde 2.500 lkr voor een retourtje inclusief wachten. Belachelijk natuurlijk, maar hij was onze enige optie (lopen is echt niet te doen, erg steile stukken) en weigerde zijn prijs aan te passen onder herhaaldelijk uitroepen van 'normal price'. Het was echt zo'n type van wie je aan je water voelt dat hij je belazert waar je bijstaat (met een glimlach en veel 'sir' en 'madam'). Uiteindelijk dus maar akkoord gegaan. Hij reed vervolgens met een idiote snelheid naar de ingang van het park toe. Toen we een vrachtauto tegenkwamen die de bocht wat ruim nam, scheelde het niet veel of we lazerden van de berg af. 
Het was bovendien gewoon een zeer vervelende vent en we waren hem heel snel zat. Hij wilde het liefst meteen al z'n geld hebben toen hij ons bij de ingang dropte, maar daar gingen wij uiteraard niet mee akkoord. We hebben een aanbetaling gedaan en met hem afgesproken dat hij ons drie uur later zou ophalen.
De wandeling door het park was erg inspannend, veel klimwerk. Het park op zich is erg mooi qua landschap (voor 't eerst rhododendrons in hun natuurlijke omgeving gezien, gekke gewaarwording) maar de kans om er dieren te spotten is vrij klein, onder andere door de drukte. De paden zijn erg aangelegd (trappen e.d.). We hebben onderweg geen dieren gespot, behalve een heel bijzonder gekleurd kevertje (metallic blauw met een dieporanje schild) en toen we bijna weer bij de uitgang waren een hagedis.
Toen we bij de parkeerplaats aankwamen stonden daar twee 'sambar deer' die blijkbaar nogal aan mensen gewend zijn, want ze kwamen binnen een meter afstand. Mooie beesten om te zien, maar jammer dat ze zo 'tam' zijn; ze zullen wel gevoerd worden.
Na deze ietwat teleurstellende ervaring gingen we op zoek naar onze oplichter, die echter te laat was. Uiteraard was hij niet blijven wachten, want het is veel lucratiever om in de tussentijd nog wat toeristen op te lichten. Blijkbaar zaten de parkwachten ook in het complot, want toen we (met dezelfde volstrekt onverantwoordelijke snelheid) weer terugreden, stopte hij bij de parkwachten en betaalde hen iets in ruil voor een briefje met daarop een telefoonnummer.
Bij de landslide (waaraan nog niets veranderd was) eerst nog even iemand geholpen om met zijn motor over de bult klei en stenen heen te komen en vervolgens weer ingestapt bij onze eigen tuktukchauffeur (die overigens bij het afzetten van geen aanbetaling wilde weten en die ook geen lunchgeld wilde aannemen). De rit terug duurde nog langer dan heen, mede door de hevige regen en zeer dichte mist op sommige stukken. Ondanks de dramatische wegen nam hij af en toe de tijd om ons iets te laten zien, zoals een prachtige Engelse theevilla en een regenboog in de mist.
Uiteindelijk hebben we de chauffeur een royale fooi gegeven omdat we erg blij met hem waren. Hij reed ook erg netjes.
Bij thuiskomst, rond 16:00, waren we bekaf en na een kopje thee zijn we in ons appartement gaan uitrusten. Toen het donker was geworden, spotte LHO misschien wel het tofste beest van de dag; een enorme sprinkhaan met het uiterlijk van een blaadje:
Ook even samen met mijn hand op de foto gezet voor een indruk van de afmeting:
En onderstaande foto is qua sprinkhaan niet heel bijzonder; een vuurvliegje kwam de pret bederven. Vuurvliegjes zitten hier in groten getale en ze zijn echt enorm gaaf. Het zijn net vliegende LED-jes, lijken me erg tof in de kerstboom. 
Ze zijn echt bizar fel. Er zat er gister eentje binnen dus toen konden we 'm van dichtbij bekijken. Het is een soort kevertje en op de onderkant van z'n achterlijf heeft 'ie drie vlakjes die oplichten. Ze knipperen de hele tijd; sommige heel snel/kort, andere wat langer. Echt een fascinerend verschijnsel.
Na het eten heeft LHO nog een paar mooie foto's geschoten van de rijstvelden bij nacht:
Nog een leuk weetje; Srilankanen kennen hetzelfde hoofdschudden dat ze ook in India kennen - een soort wiegen/knikkebollen met het hoofd dat werkelijk alles kan betekenen. Meestal lijkt het vooral een soort erkennen en begrijpen van wat je gezegd hebt, maar het kan dus ook allerlei andere betekenissen hebben. Het lijkt soms een beetje op 'nee schudden' dus het kan wat verwarrend zijn. Weet iemand trouwens of nee schudden en ja knikken hier gewoon hetzelfde zijn als bij ons? Want ik weet dat er landen zijn waar het andersom is, dus dat kan hele gekke misverstanden geven.
Oh, en toiletpapier gebruiken de locals niet. Afspoelen met water is het devies. Meestal hurktoiletten. Persoonlijk geen problemen mee; sterker nog, als het toilet smerig is (wat hier bijna zonder uitzondering zo is) heb ik liever een hurktoilet dan een zittoilet. Gek genoeg hebben de treinen juist weer zittoiletten (en die zijn helemaal te smerig voor woorden, net als de WC's op stations
). Toiletpapier is hier relatief erg duur; zo'n 70 lkr per rol. Daar kun je ook een eenvoudige lunch of een paar flesjes drinken van kopen.
Morgen weer verder, richting Yala National Park voor de luipaarden en de olifanten. Hoewel we daar wel naar uitkijken, vinden we het toch ook jammer om uit dit hotel weg te gaan. We zouden hier best een paar weken willen blijven, het is hier heerlijk. We kunnen in elk geval iedereen die van dieren en natuur houdt aanraden om dit gebied (omgeving Belihuloya) zeker niet over te slaan. En dit hotel is gewoonweg geweldig. De sfeervolle kamers, de prachtige tuinen, hoe alles met veel zorg is aangelegd en wordt onderhouden, fantastisch!
Vandaag opnieuw om 05:30 opgestaan, ditmaal om naar Horton Plains National Park te gaan. Onze 'bediende' had ons verkeerd begrepen en dacht dat wij morgen een tuktuk wilden, maar gelukkig was de tuktuk alsnog snel geregeld. Zoals bij dit hotel te verwachten viel een nette chauffeur die niet aan oplichtingspraktijken doet. Van tevoren afgesproken dat hij 3.500 lkr (ongeveer 23 euro) zou krijgen voor de rit van ongeveer 50km enkele reis, dit inclusief wachten op ons terwijl wij aan het wandelen waren en inclusief terugbrengen. Dit is de prijs die hij zelf aangaf en die vonden wij meer dan acceptabel.
De rit verliep voorspoedig, afgezien van de bar slechte wegen (meer gat dan weg af en toe) en het feit dat ik halverwege echt verschrikkelijk nodig moest plassen (openbare toiletten zijn hier nauwelijks, dus uiteindelijk is de chauffeur, toen hij zag dat ik het echt niet meer hield, gestopt in een bos waar ik achter een boom ben gekropen; ik vermoed dat dat bij hem thuis tot grote hilariteit gaat leiden
). Toen we zo'n 6km van de ingang van het park waren, konden we niet verder - een landslide blokkeerde de weg.
Aan de andere kant van de landslide stond een tuktukchauffeur die ons wel verder wilde brengen. Het bleek nogal een oplichter te zijn die zogenaamd geen Engels sprak (in elk geval niet als het om geld ging; maar voor een praatje pot ging het prima
). Hij wilde 2.500 lkr voor een retourtje inclusief wachten. Belachelijk natuurlijk, maar hij was onze enige optie (lopen is echt niet te doen, erg steile stukken) en weigerde zijn prijs aan te passen onder herhaaldelijk uitroepen van 'normal price'. Het was echt zo'n type van wie je aan je water voelt dat hij je belazert waar je bijstaat (met een glimlach en veel 'sir' en 'madam'). Uiteindelijk dus maar akkoord gegaan. Hij reed vervolgens met een idiote snelheid naar de ingang van het park toe. Toen we een vrachtauto tegenkwamen die de bocht wat ruim nam, scheelde het niet veel of we lazerden van de berg af. Het was bovendien gewoon een zeer vervelende vent en we waren hem heel snel zat. Hij wilde het liefst meteen al z'n geld hebben toen hij ons bij de ingang dropte, maar daar gingen wij uiteraard niet mee akkoord. We hebben een aanbetaling gedaan en met hem afgesproken dat hij ons drie uur later zou ophalen.De wandeling door het park was erg inspannend, veel klimwerk. Het park op zich is erg mooi qua landschap (voor 't eerst rhododendrons in hun natuurlijke omgeving gezien, gekke gewaarwording) maar de kans om er dieren te spotten is vrij klein, onder andere door de drukte. De paden zijn erg aangelegd (trappen e.d.). We hebben onderweg geen dieren gespot, behalve een heel bijzonder gekleurd kevertje (metallic blauw met een dieporanje schild) en toen we bijna weer bij de uitgang waren een hagedis.
Toen we bij de parkeerplaats aankwamen stonden daar twee 'sambar deer' die blijkbaar nogal aan mensen gewend zijn, want ze kwamen binnen een meter afstand. Mooie beesten om te zien, maar jammer dat ze zo 'tam' zijn; ze zullen wel gevoerd worden.
Na deze ietwat teleurstellende ervaring gingen we op zoek naar onze oplichter, die echter te laat was. Uiteraard was hij niet blijven wachten, want het is veel lucratiever om in de tussentijd nog wat toeristen op te lichten. Blijkbaar zaten de parkwachten ook in het complot, want toen we (met dezelfde volstrekt onverantwoordelijke snelheid) weer terugreden, stopte hij bij de parkwachten en betaalde hen iets in ruil voor een briefje met daarop een telefoonnummer.
Bij de landslide (waaraan nog niets veranderd was) eerst nog even iemand geholpen om met zijn motor over de bult klei en stenen heen te komen en vervolgens weer ingestapt bij onze eigen tuktukchauffeur (die overigens bij het afzetten van geen aanbetaling wilde weten en die ook geen lunchgeld wilde aannemen). De rit terug duurde nog langer dan heen, mede door de hevige regen en zeer dichte mist op sommige stukken. Ondanks de dramatische wegen nam hij af en toe de tijd om ons iets te laten zien, zoals een prachtige Engelse theevilla en een regenboog in de mist.
Uiteindelijk hebben we de chauffeur een royale fooi gegeven omdat we erg blij met hem waren. Hij reed ook erg netjes.
Bij thuiskomst, rond 16:00, waren we bekaf en na een kopje thee zijn we in ons appartement gaan uitrusten. Toen het donker was geworden, spotte LHO misschien wel het tofste beest van de dag; een enorme sprinkhaan met het uiterlijk van een blaadje:
Ook even samen met mijn hand op de foto gezet voor een indruk van de afmeting:
En onderstaande foto is qua sprinkhaan niet heel bijzonder; een vuurvliegje kwam de pret bederven.
Vuurvliegjes zitten hier in groten getale en ze zijn echt enorm gaaf. Het zijn net vliegende LED-jes, lijken me erg tof in de kerstboom. Ze zijn echt bizar fel. Er zat er gister eentje binnen dus toen konden we 'm van dichtbij bekijken. Het is een soort kevertje en op de onderkant van z'n achterlijf heeft 'ie drie vlakjes die oplichten. Ze knipperen de hele tijd; sommige heel snel/kort, andere wat langer. Echt een fascinerend verschijnsel. 
Na het eten heeft LHO nog een paar mooie foto's geschoten van de rijstvelden bij nacht:
Nog een leuk weetje; Srilankanen kennen hetzelfde hoofdschudden dat ze ook in India kennen - een soort wiegen/knikkebollen met het hoofd dat werkelijk alles kan betekenen. Meestal lijkt het vooral een soort erkennen en begrijpen van wat je gezegd hebt, maar het kan dus ook allerlei andere betekenissen hebben.
Het lijkt soms een beetje op 'nee schudden' dus het kan wat verwarrend zijn. Weet iemand trouwens of nee schudden en ja knikken hier gewoon hetzelfde zijn als bij ons? Want ik weet dat er landen zijn waar het andersom is, dus dat kan hele gekke misverstanden geven. Oh, en toiletpapier gebruiken de locals niet. Afspoelen met water is het devies. Meestal hurktoiletten. Persoonlijk geen problemen mee; sterker nog, als het toilet smerig is (wat hier bijna zonder uitzondering zo is) heb ik liever een hurktoilet dan een zittoilet. Gek genoeg hebben de treinen juist weer zittoiletten (en die zijn helemaal te smerig voor woorden, net als de WC's op stations
). Toiletpapier is hier relatief erg duur; zo'n 70 lkr per rol. Daar kun je ook een eenvoudige lunch of een paar flesjes drinken van kopen. Morgen weer verder, richting Yala National Park voor de luipaarden en de olifanten. Hoewel we daar wel naar uitkijken, vinden we het toch ook jammer om uit dit hotel weg te gaan. We zouden hier best een paar weken willen blijven, het is hier heerlijk. We kunnen in elk geval iedereen die van dieren en natuur houdt aanraden om dit gebied (omgeving Belihuloya) zeker niet over te slaan. En dit hotel is gewoonweg geweldig. De sfeervolle kamers, de prachtige tuinen, hoe alles met veel zorg is aangelegd en wordt onderhouden, fantastisch!
13 december
Tijd om Belihuloya te verlaten en verder te trekken richting Yala National Park, maar niet voordat we in de ochtend nog een wandeling in de omgeving van het hotel maken. En opnieuw komen we allerlei leuke dieren tegen.
Een vlinder die we nog niet eerder hebben gezien:
Een prachtig klein vogeltje dat we al heel vaak hebben gezien maar dat erg lastig op de foto te krijgen is:
Even gedag zeggen tegen het stiertje langs de weg:
Nog een vlinder die bereid is om eventjes stil te zitten:
Het hotel heeft voor ons dezelfde tuktukchauffeur geregeld als die ons gisteren naar Horton Plains bracht. De rit zal hem de hele dag kosten, want alleen de heenreis al zal meer dan vier uur duren.
De rekenins van Landa Holiday House valt ons erg mee. We zijn er in totaal voor drie nachten 31.000 lkr (een kleine ¤ 200) kwijt, inclusief alle maaltijden. Voor fruit (uit de tuin) en kopjes thee met koekjes tussendoor wordt niets in rekening gebracht.
Als we onze koffers naar de tuktuk brengen spotten we nog een bijzondere nachtvlinder die op een trapje zit (en waar we bijna bovenop gaan staan). We dachten eerst dat het een bloemtje o.i.d. was:
Onderweg laat onze tuktukchauffeur ons enkele watervallen zien, waaronder de Bambarakanda Falls, de hoogste waterval van Sri Lanka:
Als we terugkomen bij de tuktuk na het bekijken en fotograferen van de waterval, wijst de tuktukchauffeur op mijn been. Er zit een bloedzuiger op. Eraf trekken gaat makkelijk, maar vervolgens probeert hij zich meteen in mijn vinger vast te zetten. Het is net zo'n stuk plakband dat je van je vingers af probeert te krijgen. Ik heb begrepen dat bloedzuigers verder geen ziektes overbrengen en alleen irritant zijn.
Om op onze plaats van bestemming (Kataragama) te komen, moeten we door een deel van Yala heen rijden. Er loopt daar een weg waar je officieel niet mag stoppen. Nog voordat we Yala inrijden, krijgen we opnieuw te maken met een roadblock:
Tijd om Belihuloya te verlaten en verder te trekken richting Yala National Park, maar niet voordat we in de ochtend nog een wandeling in de omgeving van het hotel maken. En opnieuw komen we allerlei leuke dieren tegen.
Een vlinder die we nog niet eerder hebben gezien:
Een prachtig klein vogeltje dat we al heel vaak hebben gezien maar dat erg lastig op de foto te krijgen is:
Even gedag zeggen tegen het stiertje langs de weg:
Nog een vlinder die bereid is om eventjes stil te zitten:
Het hotel heeft voor ons dezelfde tuktukchauffeur geregeld als die ons gisteren naar Horton Plains bracht. De rit zal hem de hele dag kosten, want alleen de heenreis al zal meer dan vier uur duren.
De rekenins van Landa Holiday House valt ons erg mee. We zijn er in totaal voor drie nachten 31.000 lkr (een kleine ¤ 200) kwijt, inclusief alle maaltijden. Voor fruit (uit de tuin) en kopjes thee met koekjes tussendoor wordt niets in rekening gebracht.
Als we onze koffers naar de tuktuk brengen spotten we nog een bijzondere nachtvlinder die op een trapje zit (en waar we bijna bovenop gaan staan). We dachten eerst dat het een bloemtje o.i.d. was:
Onderweg laat onze tuktukchauffeur ons enkele watervallen zien, waaronder de Bambarakanda Falls, de hoogste waterval van Sri Lanka:
Als we terugkomen bij de tuktuk na het bekijken en fotograferen van de waterval, wijst de tuktukchauffeur op mijn been. Er zit een bloedzuiger op. Eraf trekken gaat makkelijk, maar vervolgens probeert hij zich meteen in mijn vinger vast te zetten. Het is net zo'n stuk plakband dat je van je vingers af probeert te krijgen.
Ik heb begrepen dat bloedzuigers verder geen ziektes overbrengen en alleen irritant zijn.Om op onze plaats van bestemming (Kataragama) te komen, moeten we door een deel van Yala heen rijden. Er loopt daar een weg waar je officieel niet mag stoppen. Nog voordat we Yala inrijden, krijgen we opnieuw te maken met een roadblock:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Later horen we dat deze vrijgezelle bul daar heel vaak staat omdat mensen hem regelmatig wat lekkers komen brengen.
Even verderop rijden we langs een meer waar een man staat te vissen. De tuktukchauffeur stopt naast hem en vraagt vermoedelijk hoe de vangst is. Hij blijft staan en wij vragen ons af of het de bedoeling is dat we gaan wachten tot meneer een vis vangt, want waar wij vandaan komen, kan dat wel even duren. Zo niet hier. Hij gooit zijn hengeltje (met een stukje piepschuim als dobber) uit en meteen beginnen er vissen aan het aas te trekken. Hij heeft binnen twee minuten beet. Hoewel de vangst niet om over naar huis te schrijven is, laat hij 'm toch trots zien voor een foto:
We worden door de tuktukchauffeur keurig bij ons volgende hotel gedropt; Gem River Edge Eco Lodge, een vrij nieuwe accommodatie net buiten Kataragama, gerund door een Srilankaanse man en zijn Portugese vrouw. We krijgen bij aankomst meteen een lekkere kop thee en uitgebreide uitleg over de safari die we voor de volgende dag via hen geboekt hebben. We kunnen kiezen voor een hele of een halve dag. We kiezen voor de hele dag. Later die dag zal er nog een stel aankomen; als we elkaar aardig vinden, kunnen we met zijn vieren op safari gaan.
Tijdens het diner ontmoeten we het andere stel; Nick en Dorothy uit Londen. Het klikt eigenlijk meteen, we eten samen en we besluiten ook om samen op safari te gaan. We gaan allemaal vroeg naar bed, want we vertrekken de volgende morgen om 05:30 zodat we om 06:00 (openingstijd) bij de ingang van het park zijn. Weer een dag waarop we vroeger opstaan dan we thuis doen.
(Oeps, verkeerde browser, dit is nog steeds Isegrim)
14 december
Safari-dag! Vroeg uit de veren en in de jeep. Onderweg nog even wat te drinken en te knabbelen halen (de lunch die we van het hotel meekrijgen is nogal karig ). De toegang tot het park kost in totaal (jeep inclusief chauffeur + vier toeristen) tegen de 9000 lkr (ongeveer 57 euro). De toegangsprijs is gelijk aan Horton Plains, je moet alleen ook betalen voor de jeep en chauffeur.
We hebben meer dan 560 foto's gemaakt. Onderstaande is daaruit slechts een kleine selectie van de mooiste foto's / meest bijzondere dieren. Yala barst uit haar voegen van het leven. Overal waar je kijkt zijn dieren. We hebben vele honderden herten gezien, tientallen wilde zwijnen, honderden pauwen, duizenden vogels, veel olifanten en twee luipaarden. Je zit zelden vijf minuten in de auto zónder iets te zien. Niet overslaan als je naar Sri Lanka gaat!
Het weer was niet ideaal; 's ochtends regende het heel hard en we zijn flink natgeregend in jeep met open zijkanten (we wilden de plastic zijkanten zo min mogelijk dicht doen omdat je dan gewoon niks ziet en zeker geen foto's kunt maken). 's Middags was het beter fotoweer.
Bij het begin van het park krijg je een 'animal tracker' mee. De onze heet Mudith en hij heeft de ogen van een havik. Hij weet het kleinste stukje krokodil te spotten. Bovendien is hij zeer enthousiast en is duidelijk te merken dat hij veel van de dieren houdt en óók opgewonden is als we een bijzonder dier spotten. Hij vraagt ons naderhand om hem de mooiste foto's te mailen, dus we hebben zijn mailadres.
Nou, daar gaat 'ie dan, de meest fotorijke dag tot nu toe...
Deze langurs zie je minder vaak dan de andere apen die we op de foto hebben. Ze lijken ook wat schuwer. In dit geval zaten ze aan de overkant van een brede rivier, eigenlijk te ver weg voor goede foto's, maar dit is nog de beste:
Deze hertjes zie je echt overal, er zijn er vele duizenden. Geen wonder dat de luipaarden het hier goed doen.
Tijdens een pauze op het strand (Yala ligt aan de kust en is in 2004 zwaar getroffen door de tsunami):
Het beestje is nog geen 2cm, maar je ziet ze ook veel groter. Deze krabbetjes zijn erg grappig en razendsnel. Hun kleur is nagenoeg gelijk aan het zand en eerst denk je dat het stofjes zijn die over het strand waaien. Ze graven een holletje in het zand. Als je stil zit, kun je bezig zien (beweeg en ze schieten hun holletje in en blijven daar voorlopig zitten). Ze kruipen naar binnen en komen met hun 'armpjes' vol zand weer naar buiten en gooien dat zo ver mogelijk weg. Af en toe krijgen ze een stukje zand op hun oogje en dat wrijven ze dan weg, ziet er superschattig uit. Ze doen me denken aan de krab uit Spongebob Squarepants.
Krokodillen zijn er ook, in groten getale. We hebben er denk ik een stuk of tien gezien. Dit was één van de grootste:
Vlakbij de krokodil zat een leguaan op een steen:
Een jonge mangoest:
We hadden er al eerder eentje gezien, maar die was te snel weg om op de foto te zetten. Bij ons hotel in Kataragama hebben we er later nog eentje gezien.
Pauwen zijn overal. Hun roep hoor je in de ochtend- en avondschemering. Het is vreemd om een dier in het wild te zien dat je alleen kent van de kinderboerderij en in gekortwiekte toestand. Nick dacht dat pauwen niet konden vliegen.
Er zijn ontzettend veel vogels. Een bescheiden selectie:
Onze animal tracker noemde het een 'eagle', ik weet niet precies wat voor (sub)soort, maar prachtig om te zien:
En zijn vrouwtje, in dezelfde boom:
Familie van onze ooievaar:
Familie van onze ijsvogel:
Neushoornvogels:
Onze animal tracker noemde dit 'foxes', maar ze lijken meer op jakhalzen o.i.d.
Nog even opzoeken wat het precies zijn.
Waterbuffels zijn ook alomtegenwoordig:
Net als de wilde zwijnen, die weinig angst kennen voor de voorbijrijdende jeeps:
We hebben diverse keren olifanten gespot; twee familiegroepjes (koeien + jonge dieren) en verscheidene vrijgezelle bullen. Het is geweldig om olifanten in het wild te zien. Ze trekken zich weinig tot niets aan van de jeeps en gaan gewoon hun gang. Meestal zijn ze aan het eten. Ze moeten zo'n 200kg per dag naar binnen werken, dus daar heb je wel een dagtaak aan. Ze zijn wel heel kieskeurig in wat ze eten; een bepaalde klimopsoort lijkt bij allen favoriet.
10% van de Indische olifanten leeft in Sri Lanka en de populatie neemt toe.
Het eerste familiegroepje dat we spotten staat in de bosjes te schuilen voor de regen. Je zou denken dat een olifant zich moeilijk kan verstoppen, maar je moet soms toch goed kijken om ze te spotten.
Een vrouwtjesolifant tussen de bomen:
Het groepje in de bosjes kwam later naar een meer open stuk toe, alwaar ze begonnen aan een gezamenlijke krabsessie tegen een boom die duidelijk eerder voor dat doel was gebruikt.
Een baby bij het eerste groepje, deze is minder dan een jaar oud:
Een vrijgezelle bul met een beschadigde staart, op zoek naar de lekkerste klimopjes:
Het kleintje (ook minder dan een jaar oud) dat bij de tweede familiegroep hoorde:
De moeder van het kleintje die de weg oversteekt. Ze ging verrassen ver bij haar kroost vandaan. Naast onze auto stonden het kleintje en zijn oudere broer te grazen, moeder stond verderop aan de andere kant van de weg.
Broederliefde.
En zo dichtbij komen ze dan.
Het kleintje was bang van onze jeep, zijn oren vlogen naar buiten, hij draaide zich plots om, maar besloot toen toch dapper verder te lopen, naar zijn moeder aan de andere kant van de weg.
Overigens hoef je bij deze olifanten niet bang te zijn voor agressie naar de jeep; dat is nog nooit gebeurd. Gebeurt wel af en toe met de Afrikaanse variant, die groter en agressiever is. Deze dieren maken vooral een zeer vredige indruk.
Het andere hoogtepunt was natuurlijk de luipaard. Steeds als we een andere jeep tegenkwamen, informeerde onze tracker of er luipaarden gespot waren. Toen we een jeep tegenkwamen waarin de mensen wild zaten te gebaren dat we 'die kant' op moesten, was duidelijk dat we waarschijnlijk geluk hadden.
En ja hoor. Deze jonge luipaard lag heerlijk te dutten in een boom, volkomen onverstoorbaar:
Steeds als het dier ook maar het puntje van zijn staart bewoog, raakte iedereen in beide jeeps die er stonden opgewonden. Zou hij wakker worden? Na ruim een half uur wachten werden we beloond; het middagdutje was voorbij:
Even gapen:
Hij snelde door de bosjes en stak even later de weg over. Dat hebben we niet goed op de foto helaas, omdat iedereen zich verdrong bij de voorkant van de jeep waardoor LHO niet kon scherpstellen. De tracker was nog het meest enthousiast van ons allemaal.
En alsof we nog niet genoeg mazzel hadden, bleek deze jonge luipaard op weg te zijn naar zijn mama, die aan de andere kant van de weg zat. Ze zaten op grote afstand, maar deze foto is desondanks redelijk gelukt:
Samenvattend: Yala is echt adembenemend mooi. Er valt ontzettend veel te zien en je verveelt je geen seconde. En schroom niet om naar Mudith te vragen, hij heeft ons zelfs gevraagd om vrienden naar hem door te verwijzen. Hij is een goede gids en bovendien een leuke gozer. Zijn fooi van 1000 lkr (van ons alle vier) vindt hij 'too much' (is het waarschijnlijk ook) maar wij vinden het welverdiend.
Ga ook vooral een hele dag en geen halve. Het scheelt je enkele tientjes, maar het is 't echt waard.
Nog eventjes over ons hotel in Kataragama (Gem River Edge Eco Lodge): het is echt een prachtige accommodatie. Alles is zoveel mogelijk van lokale materialen gemaakt. Het is kleunschalig. Het kleine restaurantje is hartstikke tof en de mensen zijn erg lief. Vooral Muna (Srilankaan) weet veel van de omgeving en alles wat erin leeft (zijn grootouders woonden in wat nu Yala National Park is). Maar er zijn wel een paar dingen waar je rekening mee moet houden en die ze explicieter zouden moeten vermelden: er is geen warm water, je deelt je toilet en douche met twee andere stellen en het eten is zuiver vegetarisch. Ik heb met al die dingen helemaal geen moeite, maar er zijn vast mensen die zich bekocht voelen als ze met een ander idee hierheen gaan. Het eten is duidelijk met heel veel zorg gemaakt, maar voor het merendeel niet echt ons ding. Wij willen wat stevigere maaltijden hebben, vooral als we de hele dag op pad zijn. Alles is hier erg licht. Wel leuk is dat alles uit hun eigen tuin of uit de jungle komt en dat je dus dingen krijgt die je elders niet krijgt.
Het eten is overigens ook overpriced. We hebben nog nergens zoveel betaald, al is het naar onze maatstaven nog steeds niet vreselijk veel. Wat ik echt een beetje triest vond, is dat als wij met z'n tweeën de hele dag op safari zouden zijn gegaan, dit 120 dollar zou hebben gekost, maar dat we nu met z'n vieren 50 dollar per persoon moesten betalen, dus in totaal 200 dollar. Dat vond ik niet zo netjes, ze besparen er immers kosten en werk mee.
14 december
Safari-dag! Vroeg uit de veren en in de jeep. Onderweg nog even wat te drinken en te knabbelen halen (de lunch die we van het hotel meekrijgen is nogal karig
). De toegang tot het park kost in totaal (jeep inclusief chauffeur + vier toeristen) tegen de 9000 lkr (ongeveer 57 euro). De toegangsprijs is gelijk aan Horton Plains, je moet alleen ook betalen voor de jeep en chauffeur.We hebben meer dan 560 foto's gemaakt. Onderstaande is daaruit slechts een kleine selectie van de mooiste foto's / meest bijzondere dieren. Yala barst uit haar voegen van het leven. Overal waar je kijkt zijn dieren. We hebben vele honderden herten gezien, tientallen wilde zwijnen, honderden pauwen, duizenden vogels, veel olifanten en twee luipaarden. Je zit zelden vijf minuten in de auto zónder iets te zien. Niet overslaan als je naar Sri Lanka gaat!
Het weer was niet ideaal; 's ochtends regende het heel hard en we zijn flink natgeregend in jeep met open zijkanten (we wilden de plastic zijkanten zo min mogelijk dicht doen omdat je dan gewoon niks ziet en zeker geen foto's kunt maken). 's Middags was het beter fotoweer.
Bij het begin van het park krijg je een 'animal tracker' mee. De onze heet Mudith en hij heeft de ogen van een havik. Hij weet het kleinste stukje krokodil te spotten. Bovendien is hij zeer enthousiast en is duidelijk te merken dat hij veel van de dieren houdt en óók opgewonden is als we een bijzonder dier spotten. Hij vraagt ons naderhand om hem de mooiste foto's te mailen, dus we hebben zijn mailadres.
Nou, daar gaat 'ie dan, de meest fotorijke dag tot nu toe...
Deze langurs zie je minder vaak dan de andere apen die we op de foto hebben. Ze lijken ook wat schuwer. In dit geval zaten ze aan de overkant van een brede rivier, eigenlijk te ver weg voor goede foto's, maar dit is nog de beste:
Deze hertjes zie je echt overal, er zijn er vele duizenden. Geen wonder dat de luipaarden het hier goed doen.
Tijdens een pauze op het strand (Yala ligt aan de kust en is in 2004 zwaar getroffen door de tsunami):
Het beestje is nog geen 2cm, maar je ziet ze ook veel groter. Deze krabbetjes zijn erg grappig en razendsnel. Hun kleur is nagenoeg gelijk aan het zand en eerst denk je dat het stofjes zijn die over het strand waaien. Ze graven een holletje in het zand. Als je stil zit, kun je bezig zien (beweeg en ze schieten hun holletje in en blijven daar voorlopig zitten). Ze kruipen naar binnen en komen met hun 'armpjes' vol zand weer naar buiten en gooien dat zo ver mogelijk weg. Af en toe krijgen ze een stukje zand op hun oogje en dat wrijven ze dan weg, ziet er superschattig uit.
Ze doen me denken aan de krab uit Spongebob Squarepants. Krokodillen zijn er ook, in groten getale. We hebben er denk ik een stuk of tien gezien. Dit was één van de grootste:
Vlakbij de krokodil zat een leguaan op een steen:
Een jonge mangoest:
We hadden er al eerder eentje gezien, maar die was te snel weg om op de foto te zetten. Bij ons hotel in Kataragama hebben we er later nog eentje gezien.
Pauwen zijn overal. Hun roep hoor je in de ochtend- en avondschemering. Het is vreemd om een dier in het wild te zien dat je alleen kent van de kinderboerderij en in gekortwiekte toestand. Nick dacht dat pauwen niet konden vliegen.
Er zijn ontzettend veel vogels. Een bescheiden selectie:
Onze animal tracker noemde het een 'eagle', ik weet niet precies wat voor (sub)soort, maar prachtig om te zien:
En zijn vrouwtje, in dezelfde boom:
Familie van onze ooievaar:
Familie van onze ijsvogel:
Neushoornvogels:
Onze animal tracker noemde dit 'foxes', maar ze lijken meer op jakhalzen o.i.d.
Nog even opzoeken wat het precies zijn.
Waterbuffels zijn ook alomtegenwoordig:
Net als de wilde zwijnen, die weinig angst kennen voor de voorbijrijdende jeeps:
We hebben diverse keren olifanten gespot; twee familiegroepjes (koeien + jonge dieren) en verscheidene vrijgezelle bullen. Het is geweldig om olifanten in het wild te zien. Ze trekken zich weinig tot niets aan van de jeeps en gaan gewoon hun gang. Meestal zijn ze aan het eten. Ze moeten zo'n 200kg per dag naar binnen werken, dus daar heb je wel een dagtaak aan.
Ze zijn wel heel kieskeurig in wat ze eten; een bepaalde klimopsoort lijkt bij allen favoriet.10% van de Indische olifanten leeft in Sri Lanka en de populatie neemt toe.
Het eerste familiegroepje dat we spotten staat in de bosjes te schuilen voor de regen. Je zou denken dat een olifant zich moeilijk kan verstoppen, maar je moet soms toch goed kijken om ze te spotten.
Een vrouwtjesolifant tussen de bomen:
Het groepje in de bosjes kwam later naar een meer open stuk toe, alwaar ze begonnen aan een gezamenlijke krabsessie tegen een boom die duidelijk eerder voor dat doel was gebruikt.
Een baby bij het eerste groepje, deze is minder dan een jaar oud:
Een vrijgezelle bul met een beschadigde staart, op zoek naar de lekkerste klimopjes:
Het kleintje (ook minder dan een jaar oud) dat bij de tweede familiegroep hoorde:
De moeder van het kleintje die de weg oversteekt. Ze ging verrassen ver bij haar kroost vandaan. Naast onze auto stonden het kleintje en zijn oudere broer te grazen, moeder stond verderop aan de andere kant van de weg.
Broederliefde.
En zo dichtbij komen ze dan.
Het kleintje was bang van onze jeep, zijn oren vlogen naar buiten, hij draaide zich plots om, maar besloot toen toch dapper verder te lopen, naar zijn moeder aan de andere kant van de weg.
Overigens hoef je bij deze olifanten niet bang te zijn voor agressie naar de jeep; dat is nog nooit gebeurd. Gebeurt wel af en toe met de Afrikaanse variant, die groter en agressiever is. Deze dieren maken vooral een zeer vredige indruk.
Het andere hoogtepunt was natuurlijk de luipaard. Steeds als we een andere jeep tegenkwamen, informeerde onze tracker of er luipaarden gespot waren. Toen we een jeep tegenkwamen waarin de mensen wild zaten te gebaren dat we 'die kant' op moesten, was duidelijk dat we waarschijnlijk geluk hadden.
En ja hoor.
Deze jonge luipaard lag heerlijk te dutten in een boom, volkomen onverstoorbaar:
Steeds als het dier ook maar het puntje van zijn staart bewoog, raakte iedereen in beide jeeps die er stonden opgewonden. Zou hij wakker worden? Na ruim een half uur wachten werden we beloond; het middagdutje was voorbij:
Even gapen:
Hij snelde door de bosjes en stak even later de weg over. Dat hebben we niet goed op de foto helaas, omdat iedereen zich verdrong bij de voorkant van de jeep waardoor LHO niet kon scherpstellen.
De tracker was nog het meest enthousiast van ons allemaal. 
En alsof we nog niet genoeg mazzel hadden, bleek deze jonge luipaard op weg te zijn naar zijn mama, die aan de andere kant van de weg zat. Ze zaten op grote afstand, maar deze foto is desondanks redelijk gelukt:
Samenvattend: Yala is echt adembenemend mooi. Er valt ontzettend veel te zien en je verveelt je geen seconde. En schroom niet om naar Mudith te vragen, hij heeft ons zelfs gevraagd om vrienden naar hem door te verwijzen. Hij is een goede gids en bovendien een leuke gozer.
Zijn fooi van 1000 lkr (van ons alle vier) vindt hij 'too much' (is het waarschijnlijk ook) maar wij vinden het welverdiend. Ga ook vooral een hele dag en geen halve. Het scheelt je enkele tientjes, maar het is 't echt waard.
Nog eventjes over ons hotel in Kataragama (Gem River Edge Eco Lodge): het is echt een prachtige accommodatie. Alles is zoveel mogelijk van lokale materialen gemaakt. Het is kleunschalig. Het kleine restaurantje is hartstikke tof en de mensen zijn erg lief. Vooral Muna (Srilankaan) weet veel van de omgeving en alles wat erin leeft (zijn grootouders woonden in wat nu Yala National Park is). Maar er zijn wel een paar dingen waar je rekening mee moet houden en die ze explicieter zouden moeten vermelden: er is geen warm water, je deelt je toilet en douche met twee andere stellen en het eten is zuiver vegetarisch. Ik heb met al die dingen helemaal geen moeite, maar er zijn vast mensen die zich bekocht voelen als ze met een ander idee hierheen gaan. Het eten is duidelijk met heel veel zorg gemaakt, maar voor het merendeel niet echt ons ding. Wij willen wat stevigere maaltijden hebben, vooral als we de hele dag op pad zijn. Alles is hier erg licht. Wel leuk is dat alles uit hun eigen tuin of uit de jungle komt en dat je dus dingen krijgt die je elders niet krijgt.
Het eten is overigens ook overpriced. We hebben nog nergens zoveel betaald, al is het naar onze maatstaven nog steeds niet vreselijk veel. Wat ik echt een beetje triest vond, is dat als wij met z'n tweeën de hele dag op safari zouden zijn gegaan, dit 120 dollar zou hebben gekost, maar dat we nu met z'n vieren 50 dollar per persoon moesten betalen, dus in totaal 200 dollar. Dat vond ik niet zo netjes, ze besparen er immers kosten en werk mee.
Inderdaad geen vos: http://en.wikipedia.org/wiki/Golden_jackal
Gisteren hebben we 0 foto's gemaakt. We zijn gisteren per tuktuk van Kataragama naar Tangalle gereisd, verder niet zoveel bijzonders gedaan behalve krabbetjes kijken op het strand. We gaan zo eventjes zwemmen, de branding is hier metershoog, leuk golfslagbad.
Gisteren hebben we 0 foto's gemaakt.
We zijn gisteren per tuktuk van Kataragama naar Tangalle gereisd, verder niet zoveel bijzonders gedaan behalve krabbetjes kijken op het strand. We gaan zo eventjes zwemmen, de branding is hier metershoog, leuk golfslagbad.
Aanbeland in Hikkaduwa. We waren vroeg dus meteen even gaan snorkelen. Nog voordat we het water in gingen, kwam er een enorme zeeschildpad het strand op. Helaas was het dier algauw omsingeld door toeristen die gingen aaien en voeren. Hopelijk kwam het dier geen eieren leggen, want het ging er snel weer vandoor.
Op het stukje waar wij gingen snorkelen was enkel dood koraal. De tsunami heeft hier veel schade aangericht en coral bleaching is ook een probleem. Toch wel wat vissen gezien, onder andere papegaaivissen. En toen we net het water uit kwamen zagen we vlakbij twee jonge black tip reef sharks voorbij zwemmen.
Onderweg van Tangalle naar Hikkaduwa (langs de kust) zijn de littekens van de tsunami (2004) nog duidelijk te zien. Veel huizen die onbruikbaar zijn geworden of die zwaar beschadigd zijn.
We zitten in Curry Bowl Guesthouse, een moeilijk te vinden klein gasthuis dat bekend staat om haar goede keuken. Het zit meteen aan het strand. De eigenaars spreken nauwelijks Engels.
Op het stukje waar wij gingen snorkelen was enkel dood koraal. De tsunami heeft hier veel schade aangericht en coral bleaching is ook een probleem. Toch wel wat vissen gezien, onder andere papegaaivissen. En toen we net het water uit kwamen zagen we vlakbij twee jonge black tip reef sharks voorbij zwemmen.
Onderweg van Tangalle naar Hikkaduwa (langs de kust) zijn de littekens van de tsunami (2004) nog duidelijk te zien. Veel huizen die onbruikbaar zijn geworden of die zwaar beschadigd zijn.
We zitten in Curry Bowl Guesthouse, een moeilijk te vinden klein gasthuis dat bekend staat om haar goede keuken. Het zit meteen aan het strand. De eigenaars spreken nauwelijks Engels.
(Isegrim)
Dit is trouwens verreweg de meest toeristische plaats waar we tot nu toe zijn geweest. Het is hier dan ook vrij smerig en je wordt om de twee minuten aangesproken door iemand die je iets wil verkopen. Vreselijk! Echt een groot verschil met paradijsjes als Belihuloya en Athurugiriya. Maar goed, we komen voor het snorkelen.
Nog maar 4 daagjes.
Ik zou hier graag nog langer blijven. Ik zou hier best kunnen wonen denk ik!
Dit is trouwens verreweg de meest toeristische plaats waar we tot nu toe zijn geweest. Het is hier dan ook vrij smerig en je wordt om de twee minuten aangesproken door iemand die je iets wil verkopen. Vreselijk! Echt een groot verschil met paradijsjes als Belihuloya en Athurugiriya. Maar goed, we komen voor het snorkelen.
Nog maar 4 daagjes.
Ik zou hier graag nog langer blijven. Ik zou hier best kunnen wonen denk ik!
(Isegrim)
Onderwatercamera dood.
Vanmorgen gesnorkeld, zicht veel beter dan gisteren en ook levend koraal gezien, maar niet veel. Toch wel aardig wat vissen; papegaaivissen, yellow striped seabass, kogelvis. Nu even wat te eten halen. Helaas vooral toeristententen hier, inclusief patat e.d.
Onderwatercamera dood.
Vanmorgen gesnorkeld, zicht veel beter dan gisteren en ook levend koraal gezien, maar niet veel. Toch wel aardig wat vissen; papegaaivissen, yellow striped seabass, kogelvis. Nu even wat te eten halen. Helaas vooral toeristententen hier, inclusief patat e.d.
(Isegrim)
Vanmorgen tijdens het snorkelen aangevallen door een bijzonder territoriaal visje van 10 cm dat blijkbaar vond dat mijn knalroze rashguard een ongewenste toevoeging aan zijn omgeving was.
Onderwatercamera deed het weer, dus er zijn beelden van.
Vanmorgen tijdens het snorkelen aangevallen door een bijzonder territoriaal visje van 10 cm dat blijkbaar vond dat mijn knalroze rashguard een ongewenste toevoeging aan zijn omgeving was.
Onderwatercamera deed het weer, dus er zijn beelden van.
(Isegrim) De cirkel is rond; we zijn weer bij het Fieldview-hotel in Athurugiriya, waar ze het duidelijk leuk vonden om ons weer te zien en waar we de mooiste kamer hebben gekregen (het beschermplastic zit nog op de TV en airco ). We kregen bovendien een welkomstdrankje aangeboden.
[ Bericht 1% gewijzigd door LeeHarveyOswald op 19-12-2011 16:00:15 ]
). We kregen bovendien een welkomstdrankje aangeboden. [ Bericht 1% gewijzigd door LeeHarveyOswald op 19-12-2011 16:00:15 ]
Onze route: Colombo, Athurugiriya, Kandy, Dalhousie, Belihuloya, Kataragama, Tangalle, Hikkaduwa, en nu weer in Athurugiriya.
Jullie reisverhaal is erg leuk geschreven en ook de foto's zijn prachtig. Ben benieuwd naar de onderwaterfoto's.
Dankje Het zijn vooral filmpjes, deels hd en deels goede kwaliteit niet-HD :p
Hoop dat dat morgen lukt, eerst de olifanten
Het zijn vooral filmpjes, deels hd en deels goede kwaliteit niet-HD :pHoop dat dat morgen lukt, eerst de olifanten
16 & 17 december
Zoals gezegd hebben we op 15 december geen foto's gemaakt. We zijn die dag per tuktuk van Kataragama naar Tangalle gereden, met een chauffeur die werkelijk geen woord Engels sprak.
Ons verblijf in Tangalle hadden we maanden voor vertrek al op internet gezien; Palm Paradise Cabanas. Op de foto's zag het er inderdaad paradijselijk uit en dat was het ook wel, maar wel met een paar mitsen en maren.
Ons welkomstpakket bestond uit een set regels die wij dienden te volgen tijdens ons verblijf
plus een foldertje dat voor eens en voor altijd bewijst dat onze oosterburen geen humor hebben (zie foto).
Overigens ging het strand veel eerder dan om middernacht 'dicht'. Dat dichtgaan hield in dat het hekje tussen het cabanagebied en het strand dicht ging, maar er was daarnaast een openbaar toegankelijk pad naar het strand (privéstranden bestaan hier volgens mij niet). Je kunt dus altijd naar het strand, maar buiten de 'openingstijden' wordt er niet gewaakt over je veiligheid, tenzij je vooraf de Sicherheitsdienst informeert.
Irritant op het strand zijn de kereltjes die je van alles en nog wat willen verkopen. Er staat onder andere een gladjakkerig type rond te hangen. Hij wil je graag meenemen naar een nationaal park om 'elipants' te kijken :
Maar de cabana's zijn leuk (interieurfoto's komen na thuiskomst, speciaal voor Bluezz
):
Met uitzicht op zee:
En de bloemen in de tuin zijn prachtig:
Ook het strand mag er zijn:
De branding is enorm hoog en we hebben heel veel lol gehad met zwemmen.
Palm Paradise Cabanas kent een bevolking die voornamelijk bestaat uit Duitsers en Russen. Het is daarnaast een streng bewaakt fort. Om het gehele complex staan hekken en muren en er loopt beveiliging rond. Tussen onze cabana en die van de buren is een wachtpost die 's nachts bemand wordt door een bewaker die met enige regelmaat een rondje loopt. Ik heb me serieus nergens onveiliger gevoeld dan hier, wat een verschrikking.
Het meeste bezoek is van het middelbare en net iets te dikke soort. Verder gezinnen met wat oudere kinderen. De meeste bezoekers lijken hun hele vakantie binnen de muren van dit 'kamp' door te brengen. Als wij ons buiten de vesting wagen, worden we verbaasd nagekeken door de lokale bevolking.
En ja, als je drie weken lang tussen vier muren gaat zitten, dan slaat de verveling natuurlijk toe, maar daar zijn allerlei oplossingen voor bedacht:
Er is een 'gameroom' met wifi (eindelijk weer internet ), schaak- en damspellen, een pingpongtafel, een bibliotheek en nog wat bordspellen. Er wordt volop gebruik van gemaakt. Vooral de oudere kinderen brengen veel tijd door met pingpongen en spelletjes doen. Wij vinden het nogal droevig en we begrijpen het ook niet helemaal. Even verderop ligt het echte Sri Lanka en kun je heerlijke roti's eten (op de tweede dag eten wij voor 240 lkr ofwel anderhalve euro een heerlijke lunch inclusief drankjes in een 'hotel' (cafetaria) midden in Tangalle). Maar in dit park mag je 'om veiligheidsredenen' geen lokale bezoekers uitnodigen. Srilankanen zijn namelijk heel gevaarlijk. 
Het eten bij Palm Paradise Cabanas valt reuze mee. Er staan gelukkig Srilankanen in de keuken, dat scheelt. Je kunt Srilankaans ontbijten, maar dat moet je wel even van tevoren melden, want 'continental' is de standaard.
Er wordt wel veel moeite gedaan om je verblijf plezierig te maken. Her en der staan decoratieve waterbakken waarin allemaal bloemetjes drijven en de tuin wordt tot in de puntjes bijgehouden.
Mijn favoriete bloemen zijn deze:
Deze bloemen geuren heerlijk, met een zweem van citrusvruchten. Ze groeien aan een hele aparte boom die vrijwel volledig kaal is en alleen aan de uiteinden van de takken wat blaadjes heeft. Als iemand mij kan vertellen wat voor boom dit is, dan zou ik daar heel blij mee zijn.
Natuurlijk zijn er ook in Tangalle leuke beestjes te spotten!
Deze krab is duidelijk 'not amused' dat hij op de foto moet.
Onze buurman:
Deze razendsnelle krabbetjes die op de stenen in de branding zitten:
Een rare groene krab:
Ondanks alle regels en veiligheidsmaatregelen hebben wij ons twee dagen lang prima vermaakt bij Palm Paradise Cabanas. We moeten er alleen niet aan denken om er drie weken lang opgesloten te zitten.
Ik had al aangegeven dat WC-papier hier duur is. Men koopt het meestal ook per rol. En het is beperkt houdbaar!
Na twee nachten trekken we verder, nu richting Hikkaduwa om te gaan snorkelen. Onderweg veel vissersdorpen:
Zoals gezegd hebben we op 15 december geen foto's gemaakt. We zijn die dag per tuktuk van Kataragama naar Tangalle gereden, met een chauffeur die werkelijk geen woord Engels sprak.
Ons verblijf in Tangalle hadden we maanden voor vertrek al op internet gezien; Palm Paradise Cabanas. Op de foto's zag het er inderdaad paradijselijk uit en dat was het ook wel, maar wel met een paar mitsen en maren.
Ons welkomstpakket bestond uit een set regels die wij dienden te volgen tijdens ons verblijf
plus een foldertje dat voor eens en voor altijd bewijst dat onze oosterburen geen humor hebben (zie foto).
Overigens ging het strand veel eerder dan om middernacht 'dicht'. Dat dichtgaan hield in dat het hekje tussen het cabanagebied en het strand dicht ging, maar er was daarnaast een openbaar toegankelijk pad naar het strand (privéstranden bestaan hier volgens mij niet). Je kunt dus altijd naar het strand, maar buiten de 'openingstijden' wordt er niet gewaakt over je veiligheid, tenzij je vooraf de Sicherheitsdienst informeert.
Irritant op het strand zijn de kereltjes die je van alles en nog wat willen verkopen. Er staat onder andere een gladjakkerig type rond te hangen. Hij wil je graag meenemen naar een nationaal park om 'elipants' te kijken
:
Maar de cabana's zijn leuk (interieurfoto's komen na thuiskomst, speciaal voor Bluezz
):
Met uitzicht op zee:
En de bloemen in de tuin zijn prachtig:
Ook het strand mag er zijn:
De branding is enorm hoog en we hebben heel veel lol gehad met zwemmen.
Palm Paradise Cabanas kent een bevolking die voornamelijk bestaat uit Duitsers en Russen. Het is daarnaast een streng bewaakt fort. Om het gehele complex staan hekken en muren en er loopt beveiliging rond. Tussen onze cabana en die van de buren is een wachtpost die 's nachts bemand wordt door een bewaker die met enige regelmaat een rondje loopt.
Ik heb me serieus nergens onveiliger gevoeld dan hier, wat een verschrikking. Het meeste bezoek is van het middelbare en net iets te dikke soort. Verder gezinnen met wat oudere kinderen. De meeste bezoekers lijken hun hele vakantie binnen de muren van dit 'kamp' door te brengen. Als wij ons buiten de vesting wagen, worden we verbaasd nagekeken door de lokale bevolking.
En ja, als je drie weken lang tussen vier muren gaat zitten, dan slaat de verveling natuurlijk toe, maar daar zijn allerlei oplossingen voor bedacht:
Er is een 'gameroom' met wifi (eindelijk weer internet
), schaak- en damspellen, een pingpongtafel, een bibliotheek en nog wat bordspellen. Er wordt volop gebruik van gemaakt. Vooral de oudere kinderen brengen veel tijd door met pingpongen en spelletjes doen. Wij vinden het nogal droevig en we begrijpen het ook niet helemaal. Even verderop ligt het echte Sri Lanka en kun je heerlijke roti's eten (op de tweede dag eten wij voor 240 lkr ofwel anderhalve euro een heerlijke lunch inclusief drankjes in een 'hotel' (cafetaria) midden in Tangalle). Maar in dit park mag je 'om veiligheidsredenen' geen lokale bezoekers uitnodigen. Srilankanen zijn namelijk heel gevaarlijk. Het eten bij Palm Paradise Cabanas valt reuze mee. Er staan gelukkig Srilankanen in de keuken, dat scheelt. Je kunt Srilankaans ontbijten, maar dat moet je wel even van tevoren melden, want 'continental' is de standaard.
Er wordt wel veel moeite gedaan om je verblijf plezierig te maken. Her en der staan decoratieve waterbakken waarin allemaal bloemetjes drijven en de tuin wordt tot in de puntjes bijgehouden.
Mijn favoriete bloemen zijn deze:
Deze bloemen geuren heerlijk, met een zweem van citrusvruchten. Ze groeien aan een hele aparte boom die vrijwel volledig kaal is en alleen aan de uiteinden van de takken wat blaadjes heeft. Als iemand mij kan vertellen wat voor boom dit is, dan zou ik daar heel blij mee zijn.
Natuurlijk zijn er ook in Tangalle leuke beestjes te spotten!
Deze krab is duidelijk 'not amused' dat hij op de foto moet.
Onze buurman:
Deze razendsnelle krabbetjes die op de stenen in de branding zitten:
Een rare groene krab:
Ondanks alle regels en veiligheidsmaatregelen hebben wij ons twee dagen lang prima vermaakt bij Palm Paradise Cabanas. We moeten er alleen niet aan denken om er drie weken lang opgesloten te zitten.
Ik had al aangegeven dat WC-papier hier duur is. Men koopt het meestal ook per rol. En het is beperkt houdbaar!
Na twee nachten trekken we verder, nu richting Hikkaduwa om te gaan snorkelen. Onderweg veel vissersdorpen:
Wat gaaf, ik heb in Tangalle in exact hetzelfde resort gezeten voor 2 nachten. Was wel in 2003 en ik herken de vele regels en Russische toeristen niet. Wij waren er toen volgens mij als enigen (in Maart) met 6 vrienden. Ook kan ik me geen bewaking herinneren, maar de bungalows zijn nog exact hetzelfde, net als de tuin en de paadjes.
Dat strandje was toen heel relaxed. Er stond een soort houten hutje, waar soms een jong mannetje rond liep. Op een bepaald moment mochten we van hem wat body-boards lenen om lekker mee in de golven te liggen, maar dan in ruil voor een lunch. Wij dus bij hem besteld, hij had twee opties: Garnalen of een soort inktvis. Wij beide maar besteld en weer de zee in. Rond een uur of twee maar eens checken waar de lunch bleef, toen was hij compleet verbaasd. Hij verondersteld dat wij wel zouden vertellen wanneer we de lunchen wilden, want hij moest eerst nog naar de markt om alles te kopen
Uiteindelijk rond 4 uur in de middag echt twee enorme schalen met garnalen en inktvis in een soort curry, met grote lappen brood. Heerlijk.
Dat strandje was toen heel relaxed. Er stond een soort houten hutje, waar soms een jong mannetje rond liep. Op een bepaald moment mochten we van hem wat body-boards lenen om lekker mee in de golven te liggen, maar dan in ruil voor een lunch. Wij dus bij hem besteld, hij had twee opties: Garnalen of een soort inktvis. Wij beide maar besteld en weer de zee in. Rond een uur of twee maar eens checken waar de lunch bleef, toen was hij compleet verbaasd. Hij verondersteld dat wij wel zouden vertellen wanneer we de lunchen wilden, want hij moest eerst nog naar de markt om alles te kopen
Uiteindelijk rond 4 uur in de middag echt twee enorme schalen met garnalen en inktvis in een soort curry, met grote lappen brood. Heerlijk.
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
(Isegrim)
Grappig. Het strand is wel heel tof daar ja. Er staan nog steeds van die tentjes en ze hebben ook nog bodyboards.
Grappig.
Het strand is wel heel tof daar ja. Er staan nog steeds van die tentjes en ze hebben ook nog bodyboards.
Toen wij er waren, leken het echt kleine kortjes, maar dat was waarschijnlijk buiten het seizoen.
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
(Isegrim)
Vanmorgen een deel van de was ingeleverd om door het hotel te laten doen. Thuis komen met schone was.
Vanmorgen een deel van de was ingeleverd om door het hotel te laten doen. Thuis komen met schone was.
Op 17 december zijn we van Tangalle naar Hikkaduwa gereisd, wederom per tuktuk. De bus is uiteraard ook een optie (die echt bizar goedkoop is), maar we hebben daar een beetje te veel bagage voor. Volgende keer reizen we met alleen backpacks!
Wat fotootjes onderweg gemaakt:
We zijn vrij vroeg in Hikkaduwa, dus we gaan alvast even snorkelen. Het zicht is bagger en we zitten op een stuk waar vrijwel al het koraal dood is. We zien wel enkele vissen, maar goede foto's zijn er niet van gekomen. Als we net het water uitkomen zien we twee jonge black tip reef sharks in het ondiepe water voorbijkomen. Ze zijn zo'n halve meter groot.
Straatbeeld van Hikkaduwa bij avond:
Hikkaduwa bestaat voor het grootste deel uit één lange weg langs de kust. Het is vreselijk toeristisch en wat dat betreft niet echt ons ding, maar we komen voor het snorkelen.
We verblijven bij Curry Bowl Guesthouse, een kleinschalig guesthouse in een oude koloniale villa:
In de centrale hal zit een atrium waar bij regen water in komt. Het gebouw is prachtig maar toe aan een grondige restauratie (zoals de meeste koloniale panden hier helaas). De kamers zijn zéér basic en niet superschoon, maar zonder meer acceptabel. De mensen zijn vriendelijk. Curry Bowl heeft absoluut zijn charme en mochten we nog eens in Hikkaduwa komen, dan verblijven we er zeker weer. De prijs is om te lachen; we betalen 10 euro per nacht. Curry Bowl is één van de weinige niet-toeristische accommodaties in dit deel van Hikkaduwa. Naast ons zit een groot en trendy hotel waar de hele dag dames liggen te bakken op het terras. De volgende dag zien we hoe één van de dames (tegen betaling vermoedelijk) een wel zeer dubieuze massage krijgt van een langharige beachboy. Bij een wandelingetje in de buurt van het hotel krijgen we wiet aangeboden (nadat de aanbieder ons eerst snorkeltrips en nog wat andere onzin had aangeboden).
Hikkaduwa overdag:
De weg die door Hikkaduwa heen loopt, is onderdeel van de doorgaande weg langs de kust. Met name de buschauffeurs rijden er als gekken, ze halen elkaar rustig in op de smalle weg. Het tegemoetkomend verkeer moet dan maar zien waar ze naartoe vluchten; ze worden gewoon van de weg gedrukt.
Het strand in Hikkaduwa:
Er lopen veel surftypes rond en Hikkaduwa is dan ook een geliefde surfspot. Volgens ons was de branding in Tangalle toch een stuk gaver, maar hier zitten veel bars e.d. speciaal gericht op de surfcrowd.
Curry Bowl staat bekend als een plek waar je goed kunt eten. Het eten is er inderdaad lekker en net weer een beetje anders dan we elders hebben gehad.
Linksvoor pompoencurry, rechtsvoor okracurry, achter ui-/auberginecurry.
Mijn nieuwe hobby in Hikkaduwa is het zoeken en oppakken van heremietkreeftjes. Ze zijn er in alle soorten en maten. Ik ben van heremietkreeftjes gewend dat ze nogal angstig zijn als je ze oppakt en dan zo diep mogelijk wegkruipen in hun schelp. Maar de Srilankaanse heremietkreeftjes blijken nogal assertief en komen meteen naar buiten als je ze oppakt. vervolgens doen ze verwoede pogingen om in je vingers te knijpen, wat alleen de grotere exemplaren lukt. Ik pak dus alleen de kleintjes op. Ik heb ook een keer een grotere opgepakt maar die heb ik per ongeluk laten vallen en toen is 'ie zo geschrokken dat hij uit zijn schelp vluchtte en er niet meer in wilde. Ik heb 'm toen naar zee gebracht en hoop dat hij inmiddels weer een nieuwe schelp heeft gevonden om in te wonen.
Dan de snorkelfoto's! De filmpjes zijn eigenlijk veel leuker (en mooier van kwaliteit), maar gezien de traagheid van het internet hier, zullen we die waarschijnlijk pas thuis kunnen uploaden.
De mooiste snorkeltrip was de laatste, op 19 december, de ochtend van vertrek. Toen zijn we om 07:30 opgestaan om te kunnen snorkelen voordat het druk werd.
Deze vissen zijn ontzettend gaaf en zeer fel van kleur. Ik heb ze niet eerder gezien.
Deze vissen lijken een soort valse ogen op hun achterlijf te hebben, wellicht iets om roofvissen te verwarren.
Deze vissen liggen overal op de bodem, maar soms moet je erg goed kijken om ze te zien.
Deze vissen zijn echt tof met hun enorme ogen. Ze hangen te chillen in zeer ondiep water en laten zich meewiegen met de branding. Ze trekken zich niets aan van mensen, zwemmen gewoon waar tientallen mensen vlakbij de kustlijn in het water zijn. Je kunt ook rustig tussen ze door zwemmen; ze gaan wel aan de kant, maar gewoon rustig.
Deze vissen zijn erg mooi om te zien.
Deze visjes zie je het meest; ik ken ze ook nog uit Aruba & Dubai.
Deze zwarte papegaaivis is zeker een halve meter lang. Helaas houden ze afstand en is het lastig om close-ups te maken.
Al met al hebben we leuk gesnorkeld en best wat mooie vissen gezien, maar het meeste koraal is dood. Het is echt niet te vergelijken met bijvoorbeeld Aruba, waar het één en al pracht en praal en schitterende kleuren is. Het koraal schijnt wel herstellende te zijn en we hebben ook wel wat mooie stukjes gezien, maar van de meeste stukken word je niet vrolijk. Vooral niet als je dan een (levende) mega-koraal tegenkomt waar allerlei mensen hun naam e.d. in hebben gekrast. Maar goed, als je nog nooit gesnorkeld hebt, dan is dit echt wel tof, want er zijn best veel gave vissen te zien. En je kunt hier zo van het strand het water in lopen om te gaan snorkelen. Snorkelspullen kun je ook op het strand huren. Wij waren wel blij met onze rash guards, want dan verbrand je tenminste niet zo snel.
Wat fotootjes onderweg gemaakt:
We zijn vrij vroeg in Hikkaduwa, dus we gaan alvast even snorkelen. Het zicht is bagger en we zitten op een stuk waar vrijwel al het koraal dood is. We zien wel enkele vissen, maar goede foto's zijn er niet van gekomen. Als we net het water uitkomen zien we twee jonge black tip reef sharks in het ondiepe water voorbijkomen. Ze zijn zo'n halve meter groot.
Straatbeeld van Hikkaduwa bij avond:
Hikkaduwa bestaat voor het grootste deel uit één lange weg langs de kust. Het is vreselijk toeristisch en wat dat betreft niet echt ons ding, maar we komen voor het snorkelen.
We verblijven bij Curry Bowl Guesthouse, een kleinschalig guesthouse in een oude koloniale villa:
In de centrale hal zit een atrium waar bij regen water in komt. Het gebouw is prachtig maar toe aan een grondige restauratie (zoals de meeste koloniale panden hier helaas). De kamers zijn zéér basic en niet superschoon, maar zonder meer acceptabel. De mensen zijn vriendelijk. Curry Bowl heeft absoluut zijn charme en mochten we nog eens in Hikkaduwa komen, dan verblijven we er zeker weer.
De prijs is om te lachen; we betalen 10 euro per nacht. Curry Bowl is één van de weinige niet-toeristische accommodaties in dit deel van Hikkaduwa. Naast ons zit een groot en trendy hotel waar de hele dag dames liggen te bakken op het terras. De volgende dag zien we hoe één van de dames (tegen betaling vermoedelijk) een wel zeer dubieuze massage krijgt van een langharige beachboy. Bij een wandelingetje in de buurt van het hotel krijgen we wiet aangeboden (nadat de aanbieder ons eerst snorkeltrips en nog wat andere onzin had aangeboden). Hikkaduwa overdag:
De weg die door Hikkaduwa heen loopt, is onderdeel van de doorgaande weg langs de kust. Met name de buschauffeurs rijden er als gekken, ze halen elkaar rustig in op de smalle weg. Het tegemoetkomend verkeer moet dan maar zien waar ze naartoe vluchten; ze worden gewoon van de weg gedrukt.
Het strand in Hikkaduwa:
Er lopen veel surftypes rond en Hikkaduwa is dan ook een geliefde surfspot. Volgens ons was de branding in Tangalle toch een stuk gaver, maar hier zitten veel bars e.d. speciaal gericht op de surfcrowd.
Curry Bowl staat bekend als een plek waar je goed kunt eten. Het eten is er inderdaad lekker en net weer een beetje anders dan we elders hebben gehad.
Linksvoor pompoencurry, rechtsvoor okracurry, achter ui-/auberginecurry.
Mijn nieuwe hobby in Hikkaduwa is het zoeken en oppakken van heremietkreeftjes. Ze zijn er in alle soorten en maten. Ik ben van heremietkreeftjes gewend dat ze nogal angstig zijn als je ze oppakt en dan zo diep mogelijk wegkruipen in hun schelp. Maar de Srilankaanse heremietkreeftjes blijken nogal assertief en komen meteen naar buiten als je ze oppakt. vervolgens doen ze verwoede pogingen om in je vingers te knijpen, wat alleen de grotere exemplaren lukt. Ik pak dus alleen de kleintjes op.
Ik heb ook een keer een grotere opgepakt maar die heb ik per ongeluk laten vallen en toen is 'ie zo geschrokken dat hij uit zijn schelp vluchtte en er niet meer in wilde. Ik heb 'm toen naar zee gebracht en hoop dat hij inmiddels weer een nieuwe schelp heeft gevonden om in te wonen.
Dan de snorkelfoto's!
De filmpjes zijn eigenlijk veel leuker (en mooier van kwaliteit), maar gezien de traagheid van het internet hier, zullen we die waarschijnlijk pas thuis kunnen uploaden.De mooiste snorkeltrip was de laatste, op 19 december, de ochtend van vertrek. Toen zijn we om 07:30 opgestaan om te kunnen snorkelen voordat het druk werd.
Deze vissen zijn ontzettend gaaf en zeer fel van kleur. Ik heb ze niet eerder gezien.
Deze vissen lijken een soort valse ogen op hun achterlijf te hebben, wellicht iets om roofvissen te verwarren.
Deze vissen liggen overal op de bodem, maar soms moet je erg goed kijken om ze te zien.
Deze vissen zijn echt tof met hun enorme ogen.
Ze hangen te chillen in zeer ondiep water en laten zich meewiegen met de branding. Ze trekken zich niets aan van mensen, zwemmen gewoon waar tientallen mensen vlakbij de kustlijn in het water zijn. Je kunt ook rustig tussen ze door zwemmen; ze gaan wel aan de kant, maar gewoon rustig.
Deze vissen zijn erg mooi om te zien.
Deze visjes zie je het meest; ik ken ze ook nog uit Aruba & Dubai.
Deze zwarte papegaaivis is zeker een halve meter lang. Helaas houden ze afstand en is het lastig om close-ups te maken.
Al met al hebben we leuk gesnorkeld en best wat mooie vissen gezien, maar het meeste koraal is dood. Het is echt niet te vergelijken met bijvoorbeeld Aruba, waar het één en al pracht en praal en schitterende kleuren is. Het koraal schijnt wel herstellende te zijn en we hebben ook wel wat mooie stukjes gezien, maar van de meeste stukken word je niet vrolijk. Vooral niet als je dan een (levende) mega-koraal tegenkomt waar allerlei mensen hun naam e.d. in hebben gekrast.
Maar goed, als je nog nooit gesnorkeld hebt, dan is dit echt wel tof, want er zijn best veel gave vissen te zien. En je kunt hier zo van het strand het water in lopen om te gaan snorkelen. Snorkelspullen kun je ook op het strand huren. Wij waren wel blij met onze rash guards, want dan verbrand je tenminste niet zo snel.
Mocht iemand trouwens hebben opgemerkt dat ik echt op alle foto's hetzelfde jurkje aan heb; dat klopt! Het is echt een fijn jurkje voor hier, want synthetisch en dus luchtig en snel droog. Ik heb drie spijkerbroeken mee, maar de volgende keer neem ik er maar eentje mee denk ik.
Het is echt een fijn jurkje voor hier, want synthetisch en dus luchtig en snel droog. Ik heb drie spijkerbroeken mee, maar de volgende keer neem ik er maar eentje mee denk ik.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |