W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Wat zuigt die planeten dan naar binnen? Als de zon "vingerknip" weg is dan is de zwaartekracht weg.quote:Op zondag 18 november 2012 00:57 schreef Robus het volgende:
De zwaartekrachtsgolf zelf hoeft niet sneller dan licht te gaan op die manier. Wanneer je de zon spontaan weg zou nemen dan kunnen alle planeten in een baan om de zon misschien ook eerst (direct) naar binnen worden gezogen (de binnenste planeten het snelst). De lege ruimte waar de zon eerst stond wordt direct opgevuld met het alom aanwezige zwaartekrachtsveld en sleurt planeten in die beweging mee. Eerst is er een (directe) negatieve stroming van zwaartekracht, gevolgd door een tegengestelde golf die de versnelling weer ongedaan maakt. Een soort vertraagd implosie - explosie effect.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Bij Newton trekken massa's elkaar aan en zou bij het verdwijnen van de zon de aarde metaan uit zijn baan vliegen.quote:
[..]
Wat zuigt die planeten dan naar binnen? Als de zon "vingerknip" weg is dan is de zwaartekracht weg.
Maar bij Einstein trekken massa's elkaar niet aan maar vervormt een massa de ruimte en volgen objecten de kromming van de ruimte die daardoor wordt veroorzaakt.
Die kromming verdwijnt niet ineens als de bron verdwijnt, dus blijft de aarde die kromming volgen tot het moment dat de zwaartekrachtgolf veroorzaakt door het verdwijnen van de zon hier aankomt en de ruimte zijn nieuwe kromming aanneemt.
Ze zeggen altijd dat stringtheorie 'voorspelt' dat er 11 dimensies zijn. Maar hoezo dan? Hoe komen ze daar dan bij?
Als je op straat een dode vrouw vindt met 11 vingerafdrukken in haar nek weet je al een hoop, maar hoe komen ze in godsnaam op 11 dimensies als men niet eens begrijpt hoe dat kan of waar ze zijn
[ Bericht 57% gewijzigd door Parafernalia op 04-04-2013 12:22:45 ]
Als je op straat een dode vrouw vindt met 11 vingerafdrukken in haar nek weet je al een hoop, maar hoe komen ze in godsnaam op 11 dimensies als men niet eens begrijpt hoe dat kan of waar ze zijn
[ Bericht 57% gewijzigd door Parafernalia op 04-04-2013 12:22:45 ]
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Klopt, maar als de zon ineens verdwijnt vliegt de Aarde niet ineens naar het voormalige middelpunt van de zon. Hij zal dezelfde beweging maken als ie altijd al deed, alleen zal deze beweging steeds minder snel gaat totdat hij uit zijn baan vliegt. Als de Aarde naar binnen gezogen zou worden zoals Robus beweerde, waarom gebeurt dat dan niet als de zon er nog wel is? Zodra een zwaartekrachtveld verdwijnt zal een andere massa zich juist van het voormalige zwaartekrachtsveld verwijderen. De massa heeft, doordat deze werd aangetrokken door de andere massa, een snelheid gekregen en zal om de andere massa heen draaien totdat deze massa er niet meer is. Als die massa verdwijnt zal ook de aantrekking verdwijnen en zal de nog bestaande massa in een rechte baan verder gaan, wat dus betekent dat deze zich van de voormalige massa verwijdert.quote:
Bij Newton trekken massa's elkaar aan en zou bij het verdwijnen van de zon de aarde metaan uit zijn baan vliegen.
Maar bij Einstein trekken massa's elkaar niet aan maar vervormt een massa de ruimte en volgen objecten de kromming van de ruimte die daardoor wordt veroorzaakt.
Die kromming verdwijnt niet ineens als de bron verdwijnt, dus blijft de aarde die kromming volgen tot het moment dat de zwaartekrachtgolf veroorzaakt door het verdwijnen van de zon hier aankomt en de ruimte zijn nieuwe kromming aanneemt.
Om de theorie kloppend te krijgen zijn er 11 dimensies nodig. Als er minder dimensies zijn, kloppen de formules niet maar in 11 dimensies (of nog meer zelfs dacht ik) wel. Een voorbeeld:quote:
Ze zeggen altijd dat stringtheorie 'voorspelt' dat er 11 dimensies zijn. Maar hoezo dan? Hoe komen ze daar dan bij?
Als je op straat een dode vrouw vindt met 11 vingerafdrukken in haar nek weet je al een hoop, maar hoe komen ze in godsnaam op 11 dimensies als men niet eens begrijpt hoe dat kan of waar ze zijn
Stel je hebt een tweedimensionaal wezen, zoals een stripfiguur en hij wil het gewicht van een object (een massieve, homogene kubus) in zijn wereld berekenen. Hij istweedimensionaal dus hij ziet dit object als een vierkant.
Hij heeft van dit object een stuk af gehaald, wat nu een ander object (object 2) is met dezelfde lengte-breedte verhouding als het grote object.
Wat hij niet weet is dat dit eigenlijk een driedimensionaal object is. Toen hij een stuk van het object af haalde, bleef de hoogte van het object gelijk aan de originele kubus. Het nieuwe object is dus een kubus die in de hoogte uitgerekt is.
Hij weegt nu het kleine object apart en het grote object met het kleine samen (om het originele object te krijgen). Het kleine object, wat in zowel de lengte als in de breedte de helft van de afmetingen van het originele object had, heeft een oppervlakte van 25% van het origineel (0.5*0.5). Dit zou dus betekenen dat het kleine object ook een gewicht moet hebben dat 25% is van het origineel, aangezien de stripfiguur in 2 dimensies denkt en niet weet dat de objecten in drie dimensies niet gelijk zijn en deze berekening dus niet klopt.
Hij heeft beide objecten nu dus gewogen en wat blijkt? Het kleine object weegt meer dan 25% van het originele object. Dit kan echter alleen als er in de berekening rekening gehouden wordt met 3 dimensies in plaats van 2. Hij kan deze dimensie dus niet direct waarnemen, maar door berekeningen kan hij wel laten zien dat deze bestaat.
"You know what Hell really is? It's not lakes of burning oil or chains of ice. It's being removed from God's sight."
quote:
[..]
Omdat de deeltjes volgens de QM verstrengelt zijn. Ze zijn 1 systeem, ook al zijn ze lichtjaren van elkaar verwijdert. Dat maakt de theorie "niet-lokaal": deeltjes ver uit elkaar kunnen toch intiem met elkaar verbonden zijn.
Stel, ik doe een blauwe knikker en een rode knikker elk in een doos. Ik geef jou een doos mee, en ik neem de andere doos mee, en we gaan 10 lichtjaar uit elkaar. Ik open mijn doos, en zie een rode knikker. Dan weet ik instantaan dat jij de blauwe knikker hebt. Andersom net zo goed, natuurlijk. Daar vinden we niks geks aan, en we nemen aan dat ik de hele tijd al de rode knikker had, en jij de blauwe.
Volgens het QM-equivalent van dit experiment echter zitten in onze dozen een superpositie van rood en blauw. Zolang ik de doos niet open, gebeurt er niks. Pas als ik de doos open, vervalt het systeem van superpositie naar rood of blauw. En weet ik plotseling dat de kans om bij jou de andere kleur te vinden, 100% is: ik heb met mijn meting jouw systeem, 10 lichtjaar verderop, ook laten vervallen!
Kwantumverstrengeling komt dus omdat er voor de meting volgens de QM geen eenduidige toestand is zoals in het klassieke geval, maar een superpositie. De ultieme reden is dus de statistische beschrijving van de QM (tegenover een deterministische beschrijving in de klassieke fysica)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Misschien snap ik je uitleg niet helemaal, maar het gewicht van het kleine object is volgens mij wel degelijk 25% van het gewicht van het originele object?quote:Op donderdag 4 april 2013 13:11 schreef Devolution het volgende:
[..]
Om de theorie kloppend te krijgen zijn er 11 dimensies nodig. Als er minder dimensies zijn, kloppen de formules niet maar in 11 dimensies (of nog meer zelfs dacht ik) wel. Een voorbeeld:
Stel je hebt een tweedimensionaal wezen, zoals een stripfiguur en hij wil het gewicht van een object (een massieve, homogene kubus) in zijn wereld berekenen. Hij istweedimensionaal dus hij ziet dit object als een vierkant.
[ afbeelding ]
Hij heeft van dit object een stuk af gehaald, wat nu een ander object (object 2) is met dezelfde lengte-breedte verhouding als het grote object.
[ afbeelding ]
Wat hij niet weet is dat dit eigenlijk een driedimensionaal object is. Toen hij een stuk van het object af haalde, bleef de hoogte van het object gelijk aan de originele kubus. Het nieuwe object is dus een kubus die in de hoogte uitgerekt is.
Hij weegt nu het kleine object apart en het grote object met het kleine samen (om het originele object te krijgen). Het kleine object, wat in zowel de lengte als in de breedte de helft van de afmetingen van het originele object had, heeft een oppervlakte van 25% van het origineel (0.5*0.5). Dit zou dus betekenen dat het kleine object ook een gewicht moet hebben dat 25% is van het origineel, aangezien de stripfiguur in 2 dimensies denkt en niet weet dat de objecten in drie dimensies niet gelijk zijn en deze berekening dus niet klopt.
Hij heeft beide objecten nu dus gewogen en wat blijkt? Het kleine object weegt meer dan 25% van het originele object. Dit kan echter alleen als er in de berekening rekening gehouden wordt met 3 dimensies in plaats van 2. Hij kan deze dimensie dus niet direct waarnemen, maar door berekeningen kan hij wel laten zien dat deze bestaat.
The biggest argument against democracy is a five minute discussion with the average voter.
Misschien een domme vraag maar op internet vind ik het vaag..
Wat zou er gebeuren als een mens door een zwart gat word opgeslokt?
Wat zou er gebeuren als een mens door een zwart gat word opgeslokt?
Ik ben een grote beer
Hele mooie, dank!quote:
[..]
Klopt, maar als de zon ineens verdwijnt vliegt de Aarde niet ineens naar het voormalige middelpunt van de zon. Hij zal dezelfde beweging maken als ie altijd al deed, alleen zal deze beweging steeds minder snel gaat totdat hij uit zijn baan vliegt. Als de Aarde naar binnen gezogen zou worden zoals Robus beweerde, waarom gebeurt dat dan niet als de zon er nog wel is? Zodra een zwaartekrachtveld verdwijnt zal een andere massa zich juist van het voormalige zwaartekrachtsveld verwijderen. De massa heeft, doordat deze werd aangetrokken door de andere massa, een snelheid gekregen en zal om de andere massa heen draaien totdat deze massa er niet meer is. Als die massa verdwijnt zal ook de aantrekking verdwijnen en zal de nog bestaande massa in een rechte baan verder gaan, wat dus betekent dat deze zich van de voormalige massa verwijdert.
[..]
Om de theorie kloppend te krijgen zijn er 11 dimensies nodig. Als er minder dimensies zijn, kloppen de formules niet maar in 11 dimensies (of nog meer zelfs dacht ik) wel. Een voorbeeld:
Stel je hebt een tweedimensionaal wezen, zoals een stripfiguur en hij wil het gewicht van een object (een massieve, homogene kubus) in zijn wereld berekenen. Hij istweedimensionaal dus hij ziet dit object als een vierkant.
[ afbeelding ]
Hij heeft van dit object een stuk af gehaald, wat nu een ander object (object 2) is met dezelfde lengte-breedte verhouding als het grote object.
[ afbeelding ]
Wat hij niet weet is dat dit eigenlijk een driedimensionaal object is. Toen hij een stuk van het object af haalde, bleef de hoogte van het object gelijk aan de originele kubus. Het nieuwe object is dus een kubus die in de hoogte uitgerekt is.
Hij weegt nu het kleine object apart en het grote object met het kleine samen (om het originele object te krijgen). Het kleine object, wat in zowel de lengte als in de breedte de helft van de afmetingen van het originele object had, heeft een oppervlakte van 25% van het origineel (0.5*0.5). Dit zou dus betekenen dat het kleine object ook een gewicht moet hebben dat 25% is van het origineel, aangezien de stripfiguur in 2 dimensies denkt en niet weet dat de objecten in drie dimensies niet gelijk zijn en deze berekening dus niet klopt.
Hij heeft beide objecten nu dus gewogen en wat blijkt? Het kleine object weegt meer dan 25% van het originele object. Dit kan echter alleen als er in de berekening rekening gehouden wordt met 3 dimensies in plaats van 2. Hij kan deze dimensie dus niet direct waarnemen, maar door berekeningen kan hij wel laten zien dat deze bestaat.
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Niet als het kleiner object ook een kubus (wat 2de pesoontje dus niet kan zien) dan is het kleinere object 12,5% van het gewicht. Het deduceren van de dimensionaliteit blijft hetzelfde. (met andere woorden de theoretische formules kloppen alleen in en 11 dimensionale omgeving)quote:
[..]
Misschien snap ik je uitleg niet helemaal, maar het gewicht van het kleine object is volgens mij wel degelijk 25% van het gewicht van het originele object?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Waarom zou de aarde überhaupt naar het punt van de voormalige zon toevliegen? Het lijkt me dat de aarde z'n circelbaan verlaat en een rechte lijn gaat volgen omdat de zon de aardbaan niet meer afbuigt.quote:
[..]
Klopt, maar als de zon ineens verdwijnt vliegt de Aarde niet ineens naar het voormalige middelpunt van de zon. Hij zal dezelfde beweging maken als ie altijd al deed, alleen zal deze beweging steeds minder snel gaat totdat hij uit zijn baan vliegt. Als de Aarde naar binnen gezogen zou worden zoals Robus beweerde, waarom gebeurt dat dan niet als de zon er nog wel is? Zodra een zwaartekrachtveld verdwijnt zal een andere massa zich juist van het voormalige zwaartekrachtsveld verwijderen. De massa heeft, doordat deze werd aangetrokken door de andere massa, een snelheid gekregen en zal om de andere massa heen draaien totdat deze massa er niet meer is. Als die massa verdwijnt zal ook de aantrekking verdwijnen en zal de nog bestaande massa in een rechte baan verder gaan, wat dus betekent dat deze zich van de voormalige massa verwijdert.
Of dat dan na 8 minuten of onmiddenlijk is wil ik vanaf zijn maar rechtdoor gaat ie. denk ik.
Edit: wacht even, je zegt het zelfde.
geloof ik
Wie dit leest is gek
Die kromming heft zich vanaf het centrum met de snelheid van het licht op, de aarde blijft dus nog een minuut of 6 in haar baan, waarna ze rechtdoor gaat het voormalige zonnestelsel waarschijnlijk verlatend en bevriezend.quote:
[..]
Bij Newton trekken massa's elkaar aan en zou bij het verdwijnen van de zon de aarde metaan uit zijn baan vliegen.
Maar bij Einstein trekken massa's elkaar niet aan maar vervormt een massa de ruimte en volgen objecten de kromming van de ruimte die daardoor wordt veroorzaakt.
Die kromming verdwijnt niet ineens als de bron verdwijnt, dus blijft de aarde die kromming volgen tot het moment dat de zwaartekrachtgolf veroorzaakt door het verdwijnen van de zon hier aankomt en de ruimte zijn nieuwe kromming aanneemt.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Hoe dichter je bij de "rand" (event horizon) van het zwarte gat komt, hoe verder je uitgerekt wordt. Je beweegt steeds dichter naar het centrum van het zwarte gat en tegelijkertijd wordt de zwaartekracht steeds groter. Het uitrekken zal dus steeds sneller gaan en je verandert in een spaghettisliert die steeds langer wordt. Geen happy ending dusquote:Op donderdag 4 april 2013 14:41 schreef Beer. het volgende:
Misschien een domme vraag maar op internet vind ik het vaag..
Wat zou er gebeuren als een mens door een zwart gat word opgeslokt?
"You know what Hell really is? It's not lakes of burning oil or chains of ice. It's being removed from God's sight."
Bij een supermassief zwart gat kan je overleven tot voorbij de event horizon; bij kleinere haal je dat punt nietquote:Op donderdag 4 april 2013 21:31 schreef Devolution het volgende:
[..]
Hoe dichter je bij de "rand" (event horizon) van het zwarte gat komt, hoe verder je uitgerekt wordt. Je beweegt steeds dichter naar het centrum van het zwarte gat en tegelijkertijd wordt de zwaartekracht steeds groter. Het uitrekken zal dus steeds sneller gaan en je verandert in een spaghettisliert die steeds langer wordt. Geen happy ending dus
Kun je uitleggen waarom dat is?
"You know what Hell really is? It's not lakes of burning oil or chains of ice. It's being removed from God's sight."
Ik denk omdat bij een supergroot gat het verloop van de zwaartekracht (de kromming) minder groot is, zodat de krachten op je lichaam minder verschillen van hoofd tot tenen.quote:
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
yep,quote:
[..]
Ik denk omdat bij een supergroot gat het verloop van de zwaartekracht (de kromming) minder groot is, zodat de krachten op je lichaam minder verschillen van hoofd tot tenen.
gravitatiekracht is evenredig met M*r-2. Dus Schwarzschild straal is evenredig met M1/2.
Getijdeneffect is evenredig met de gradient ( ie afgeleide ) van gravitatiekracht. maw evenredig met M*r-3. Dus de "kritieke" afstand is evenredig met M1/3. Deze waarde stijgt minder snel dan de Schwarzschild straal.
Gister met wat vrienden lopen filosoferen over van alles en nogwat en hier kwamen eigenlijk 2 grappige dingen naar boven.
Stel je maakt een onvoorstelbaar lang touw (van het sterkste materiaal dat er is, nanobuisjes (?)) enje maakt deze 1 lichtjaar lang midden in de ruimte met zo'n min mogelijk zwaartekracht in de buurt. Stel je trekt aan dat touw, dan zal dat aan de andere kant van het touw direct gemerkt worden, terwijl pas 1 jaar later gezien wordt dat er aan het touw getrokken wordt. Ga je dan een soort van sneller dan het licht?
En waar we het ook over hadden is de oerknal. Men zegt dat dit het begin was van alles, maar wat was daarvoor? Kan het zijn dat na de uitdijing van het heelal alles weer dmv zwaartekracht naar een centraal punt getrokken wordt tot de dichtheid en warmte zo hoog wordt dat je een nieuwe oerknal krijgt? Zoja, dan zou dat dus betekenen dat er voor de oerknal ook al wat was. Een soort cyclus zonder begin en eind? Als dat zo is, waar komt dan alle materie vandaan?
Heeft iemand hier misschien een antwoord op of weet iemand een goeie documentaire hierover?
Stel je maakt een onvoorstelbaar lang touw (van het sterkste materiaal dat er is, nanobuisjes (?)) enje maakt deze 1 lichtjaar lang midden in de ruimte met zo'n min mogelijk zwaartekracht in de buurt. Stel je trekt aan dat touw, dan zal dat aan de andere kant van het touw direct gemerkt worden, terwijl pas 1 jaar later gezien wordt dat er aan het touw getrokken wordt. Ga je dan een soort van sneller dan het licht?
En waar we het ook over hadden is de oerknal. Men zegt dat dit het begin was van alles, maar wat was daarvoor? Kan het zijn dat na de uitdijing van het heelal alles weer dmv zwaartekracht naar een centraal punt getrokken wordt tot de dichtheid en warmte zo hoog wordt dat je een nieuwe oerknal krijgt? Zoja, dan zou dat dus betekenen dat er voor de oerknal ook al wat was. Een soort cyclus zonder begin en eind? Als dat zo is, waar komt dan alle materie vandaan?
Heeft iemand hier misschien een antwoord op of weet iemand een goeie documentaire hierover?
De andere kant van het touw merkt het pas een jaar later.quote:
Gister met wat vrienden lopen filosoferen over van alles en nogwat en hier kwamen eigenlijk 2 grappige dingen naar boven.
Stel je maakt een onvoorstelbaar lang touw (van het sterkste materiaal dat er is, nanobuisjes (?)) enje maakt deze 1 lichtjaar lang midden in de ruimte met zo'n min mogelijk zwaartekracht in de buurt. Stel je trekt aan dat touw, dan zal dat aan de andere kant van het touw direct gemerkt worden, terwijl pas 1 jaar later gezien wordt dat er aan het touw getrokken wordt. Ga je dan een soort van sneller dan het licht?
I have the cape. I make the fucking Whoosh noise.
Op donderdag 12 juli 2012 19:56 schreef Lithia het volgende:
Ik durf hier niets over te zeggen. Bart is koning hier.
Op donderdag 12 juli 2012 19:56 schreef Lithia het volgende:
Ik durf hier niets over te zeggen. Bart is koning hier.
Je zal het aan de andere kant niet direct merken, beweging van het touw zal zich als een longitudinale drukgolf voortplanten. Voor staal bvb is de snelheid van een longitudinale golf 5km/sec; de snelheid voor een transversale is 3.1 km/s; (de geluidssnelheid in staal ligt er tussenin: 4.5 km/s). Bij aardbevingen bvb zijn de p-waves veel sneller dan de s-waves.quote:
Gister met wat vrienden lopen filosoferen over van alles en nogwat en hier kwamen eigenlijk 2 grappige dingen naar boven.
Stel je maakt een onvoorstelbaar lang touw (van het sterkste materiaal dat er is, nanobuisjes (?)) enje maakt deze 1 lichtjaar lang midden in de ruimte met zo'n min mogelijk zwaartekracht in de buurt. Stel je trekt aan dat touw, dan zal dat aan de andere kant van het touw direct gemerkt worden, terwijl pas 1 jaar later gezien wordt dat er aan het touw getrokken wordt. Ga je dan een soort van sneller dan het licht?
Daar bestaan theoriën over, al is ideeën misschien een beter woord. We weten het niet, simpelweg. Penrose heeft een alternatief voor de inflatie voorgesteld, waarbij je sporen van voor de big bang zou kunnen zien in het huidige heelal: http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-11837869 past in zijn Conformal Cyclic Cosmology theorie die stelt dat het heelal eindigt met een nieuwe big bang..quote:En waar we het ook over hadden is de oerknal. Men zegt dat dit het begin was van alles, maar wat was daarvoor? Kan het zijn dat na de uitdijing van het heelal alles weer dmv zwaartekracht naar een centraal punt getrokken wordt tot de dichtheid en warmte zo hoog wordt dat je een nieuwe oerknal krijgt? Zoja, dan zou dat dus betekenen dat er voor de oerknal ook al wat was. Een soort cyclus zonder begin en eind? Als dat zo is, waar komt dan alle materie vandaan?
Heeft iemand hier misschien een antwoord op of weet iemand een goeie documentaire hierover?
Iemand anders goede bronnen?
(dacht dat ik t onderstaande vandaag of gister al had gepost, maar kan t niet terugvinden, dus...)
Ik las laatst een artikel in de .... (hoe heet t nou weer) hoe dan ook:
Je leest daar: "toen dit licht vertrok waren er nog geen sterren (of planeten)"
Nu zijn sterren voor zover ik weet de enige dingen in het universum die licht geven. Wat heeft er dan voor gezorgd dat er al licht was vóór het ontstaan van sterren?
Ik las laatst een artikel in de .... (hoe heet t nou weer) hoe dan ook:
Je leest daar: "toen dit licht vertrok waren er nog geen sterren (of planeten)"
Nu zijn sterren voor zover ik weet de enige dingen in het universum die licht geven. Wat heeft er dan voor gezorgd dat er al licht was vóór het ontstaan van sterren?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
De oerknal, alleen was het heelal zo heet dat alle materie in een staat van plasma(elektronen zijn gescheiden van atoomkernen) was en dat is even doorzichtig als een muur. pas 380.000 jaar na de oerknal koelde het heelal af tot 3000K koud genoeg om complete atomen te vormen en werd het heelal doorzichtig en dat is het moment dat wij nu nog kunnen zienquote:
(dacht dat ik t onderstaande vandaag of gister al had gepost, maar kan t niet terugvinden, dus...)
Ik las laatst een artikel in de .... (hoe heet t nou weer) hoe dan ook:
[ afbeelding ]
Je leest daar: "toen dit licht vertrok waren er nog geen sterren (of planeten)"
Nu zijn sterren voor zover ik weet de enige dingen in het universum die licht geven. Wat heeft er dan voor gezorgd dat er al licht was vóór het ontstaan van sterren?
Hoe groot was het universum na die 380.000 jaar vraag ik me afquote:
[..]
De oerknal, alleen was het heelal zo heet dat alle materie in een staat van plasma(elektronen zijn gescheiden van atoomkernen) was en dat is even doorzichtig als een muur. pas 380.000 jaar na de oerknal koelde het heelal af tot 3000K koud genoeg om complete atomen te vormen en werd het heelal doorzichtig en dat is het moment dat wij nu nog kunnen zien
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Dat is net zo makkelijk te beantwoorden als de vraag hoe groot is het universum nu.quote:
[..]
Hoe groot was het universum na die 380.000 jaar vraag ik me af
Dat licht zat dus als het waren opgesloten, maar het blijft dan wel bestaan? En zodra de omstandigheden het toelieten, ging dat licht er alsnog vandoor?quote:
[..]
De oerknal, alleen was het heelal zo heet dat alle materie in een staat van plasma(elektronen zijn gescheiden van atoomkernen) was en dat is even doorzichtig als een muur. pas 380.000 jaar na de oerknal koelde het heelal af tot 3000K koud genoeg om complete atomen te vormen en werd het heelal doorzichtig en dat is het moment dat wij nu nog kunnen zien
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
wat we waarnemen als licht zijn fotonen.quote:
[..]
Dat licht zat dus als het waren opgesloten, maar het blijft dan wel bestaan? En zodra de omstandigheden het toelieten, ging dat licht er alsnog vandoor?
fotonen ontstaan bijvoorbeeld als een elektron van een hoge energie staat terugvalt naar een lage energie staat.
De big bang heeft voor de energie gezorgd om onder andere elektronen in die hoge staat te krijgen zodat ze fotonen kunnen vrijgeven op het moment dat ze weer in hun lage stand terugvallen.
Foton verdwijnen weer als ze een ander deeltje raken, maar tijdens die 380.000 jaar verschijnen constant andere fotonen weer die voor korte of langere tijd in het plasma gevangen zitten.
Dus het grootste deel van het licht komt niet direct van de big bang op misschien een heel klein deel na, maar dat kan je niet zien omdat we enkel het moment kunnen zien waarop het heelal doorzichtig werd.
