Het grote "rammelaars"-topic deel 32

Ssserpente: gaaf! Leuk hoe mannen dat dan kunnen brengen ook.
Twee is echt leuk. Mijnes zitten nu samen in bad te spelen

[ Bericht 31% gewijzigd door Cathmar op 09-10-2011 18:22:46 ]

Nytar, het verwijderen van een spiraaltje is in de meeste gevallen een fluitje van een cent en kan prima door de huisarts worden gedaan. Zonde om daar dan zo lang op te wachten!

Ik weet het mula, maar voor mn gevoel ga ik toch liever naar mn gyn. Ik twijfel nu wel hoor. Ook omdat ik niet verwacht had dat het zo lang zou duren.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 15:45 schreef Ssserpente het volgende:
Whaah, Nils zei net: "Als dan over een paar jaar die tweede smurf er is, kan er meteen een dakkapel op onze slaapkamer."

"Huh?" was mijn hoogst intelligente reactie. "Ben je het ermee eens dan?"
"Nou ja, eens..." zei ie. "Jij bent vrij stellig, toch?"

Mission completed.

goe-hoed!

*rammel meldt*
En Saar is pas 7 maanden (over drie dagen dan) . Ik moet bekennen dat het ook bij mij stevig aan het kriebelen is, maar ik wil mijn lijf toch wel even goed de tijd geven om te herstellen en het zou ook fijn zijn als Saartje wat ouder is. Toch wel fijn als zij een beetje kan lopen op het moment dat ik hoog zwanger ben. Mijn lief rammelt zo mogelijk nog harder dan ik . Als het aan hem ligt begin ik niet eens meer aan een nieuwe pilstrip.

In ons achterhoofd zit toch ook wel het feit dat het na de eerste zwangerschap (miskraam) meer dan een jaar duurde eer ik weer zwanger was. Maar die eerste zwangerschap was wel een gevalletje direct raak. Het kan dus natuurlijk alle kanten op. Speelt ook mee dat ik MS heb en (net) 37 ben, dus tijd is wel een factor die niet helemaal te negeren is helaas...

Ik moest vorige week bij de gynaecoloog zijn voor een controle (hersteloperatie van een foutief hechtwerkje na de bevalling) en hij zei 'joh, gooi gewoon alle remmen los, je ziet vanzelf hoe het loopt . Needless to say dat mijn mister het daar helemaal mee eens was . Ik denk zelf dat we nog wel een tijdje gaan wachten alvorens die remmen los gaan.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 18:33 schreef nytar het volgende:
Ik weet het mula, maar voor mn gevoel ga ik toch liever naar mn gyn. Ik twijfel nu wel hoor. Ook omdat ik niet verwacht had dat het zo lang zou duren.

Kijk, ik wil je niet beinvloeden ofzo hoor maar dat verwijderen staat echt totaal niet in vergelijking tot de plaatsing ervan. Eendebek erin, dr pakt tang en letterlijk15 seconden later staat de dr naast je met dat ding te zwaaien. Het stelt helemaal niks voor. Mocht de spiraal moeilijk te pakken zijn, dan kan je altijd nog naar de gyn toe?

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 19:15 schreef twentemeisje het volgende:

Toch wel fijn als zij een beetje kan lopen op het moment dat ik hoog zwanger ben.

Volgens mij heeft elke leeftijd van je andere kind(eren) zo z'n voor- en nadelen. Ik moest Ivan nog veel tillen toen ik hoogzwanger was, maar hij sliep ook nog twee keer op een dag en was veel beter te vermaken als ik me eens een dag minder goed voelde.

Ik maak beslissingen vaak met mijn hoofd, maar toen we voor Lena gingen was die beslissing vooral ingegeven door gevoel. Achteraf gezien was dat misschien niet heel verstandig. Het is lichamelijk belastend voor mij geweest, en ik denk mentaal belastend voor mijn lief. We komen nu een beetje op adem van alle gebeurtenissen van de afgelopen paar jaar.

Maar ik ben dolgelukkig met mijn gezinnetje. En ik ben uitgerammeld. Het is goed zo!

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 19:31 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Maar ik ben dolgelukkig met mijn gezinnetje.

Jij hebt dan ook wel een enorm leuk gezinnetje! Ik ben Ivan-fan! Hij komt altijd zo lief, verzorgend en nadenkend op fotos over.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 19:26 schreef Mula het volgende:

[..]

Kijk, ik wil je niet beinvloeden ofzo hoor maar dat verwijderen staat echt totaal niet in vergelijking tot de plaatsing ervan. Eendebek erin, dr pakt tang en letterlijk15 seconden later staat de dr naast je met dat ding te zwaaien. Het stelt helemaal niks voor. Mocht de spiraal moeilijk te pakken zijn, dan kan je altijd nog naar de gyn toe?

Dat.

is ook zo. Donderdag ben ik vrij...ga ff bedenken wat ik ga doen. Ik hou jullie op de hoogte
(Ik weet hoe het werkt hoor, is niet de eerste spiraal )

Even rondje spammen hoor, zijn er hier nog mensen die mee willen doen?

[OUD] Secret SinterSanta 2011 - Meedoen kan tot 15 oktober!

Ssserpente Wat gaaf joh!!

Nytar, als je donderdag je spiraal bij de huiarts laat verwijderen... dan zou je theoretisch gezien in november al zwanger kunnen zijn

Twentemeisje, het ligt nu bij jou. En jij bent degene die zwanger moet zijn dus neem rustig je tijd. Die heb je echt nog wel

Oh, enne... *RAMMELLLLL*

Ssserpente, wauw, dat is echt ommmm! Dan kun je hem vast ook wel overhalen om wat eerder voor een tweede te gaan! Leuk

Twentemeisje, ik kan me heel goed voorstellen dat je zo hard rammelt. Niet alleen vanwege de tijd, maar je hebt ook zo'n leuk meisje! Vind haar echt een pretbekkie hebben, kan er niks anders van maken, haha!

En ik rammel als een malle. Het besef dat de kanker terug kan komen, dat helpt niet mee.. Het zorgt ervoor dat ik alles nununu wil, terwijl dat echt niet mogelijk is.. Ik word er een beetje verdrietig van Maar mijn tijd komt nog wel..

pff kersjes! Daar ga ik niet van uit hoor. Baby 1.0 duurde ook bijna een jaar

ssserpente wat super nieuws!

ik betrap mezelf er steeds meer op dat als ik een leuke naam hoor ik denk he die past wel of niet bij mn mini, maar ik zal verlopig blijven rammelen, net vandaag bij de huisarts de anticonceptie besproken

mocht het ooit zal mini toch wat ouder moeten zijn

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 15:57 schreef marei het volgende:
Serpente! Goed gedaan!

Estrys, lastig is dat. Ik kan zo snel niet vinden waarom je hoofd en man wat anders zeggen dan je hart, maar ik hoop dat ze het uiteindelijk allemaal eens kunnen worden.

Nou De enige reden is dat ik nu af en toe 1 kind en werk en huishouden en al het logistiek geregel best zwaar vind. Er dan nog eentje erbij lijkt me niet erg helpen, verstandig lijkt dan te wachten tot Seb naar school gaat over 1,5 jaar maar ja dat is als ik het reëel bekijk. Maar het was eerst als Seb naar school gaat en nu is het volgend jaar bij mijn man. Dus we maken progressie :-D

Knap hoor Estrys om zo duidelijk grenzen voor jezelf te trekken. Ik vind dat ik een eventuele tweede er ook bij moet kunnen `handelen`. Wij willen het leeftijdsverschil niet te groot maken (2,5-3 jaar) en aangezien onze dochter nu anderhalf is, zullen we over een paar maanden toch wel moeten beginnen (vorige keer ging het gelukkig heel snel, maar of dat nu ook zo zal zijn). Wel enorm struikelblok vind ik dat ik nu nog een aantal maanden bezig ben met een therapie om alle psychische nasleep van de vorige zwangerschap/bevalling (maar eigenlijk meer hoe ik in elkaar steek; had ik thuis komen te zitten met een andere reden, dan was het zeer waarschijnlijk ook mis gegaan). En daarnaast spreekt weer een flinke tijd last van bekkenklachten me ook absoluut niet aan (voor mij ook een trigger om psychisch terug te vallen). Nu merk ik het iedere maand al als ik ongesteld moet worden dat m'n bekken weer opspeelt en dan zit ik gelijk weer met m'n gedachten in die nare tijd. Puur rationeel vind ik het allemaal veel te snel om over een tijdje voor een tweede te gaan, maar aan de andere kant....mocht ik weer terugvallen dan is m'n dochter nog heel klein en krijgt er dan hopelijk ook minder van mee en daarnaast ben ik bang dat als ik nog langer wacht ik nog meer angst krijg voor het onbekende.

Ik rammel ondanks hoge koorts op het moment, en alle bezwaren die nog steeds staan, toch weer de pan uit! En mijn vriend ziet het allemaal veel helderder, waardoor ik zelfs dacht om gewoon niet te melden dat de pil onbetrouwbaar is met antibiotica Nee ik heb t wel verteld, want als we een kindje krijgen dan moet het wel een bewuste keuze van beide zijn en niet van mijn hyperactieve eierstokken! Maar god wat verlang ik naar een kindje, En ondanks dat we het financieel nog niet breed hebben zou een kindje omringd zijn met liefde en alles wat nodig is om veilig en stabiel op te groeien, er zou alleen geen ruimte zijn voor luxe luxe dingen! Pffft

Estrys, heel herkenbaar hoor. Hier is het ook continu wel/niet/wel/niet/wel/niet/wel/niet. Twijfel dus... maar dat ik/wij *rammelen* als we puur naar ons gevoel kijken, is vrij duidelijk. Maar ja, gevoel en verstand kunnen elkaar soms héél erg tegenspreken, blijkt

Yup, hier precies hetzelfde, Estrys. Ik denk dat het ook scheelt dat we onze handen vol hebben aan die kleine mannen van ons en ik mijzelf in elk geval afvraag of ik twee van dat type kan handelen. Zeker in combi met werk, huishouden en iets van een sociaal leven.

Hier precies dezelfde reden, Estrys. Maar weet je wat het fijne is? Zodra de tweede er is, kun je toch niet meer terug; dus kun je er maar beter van genieten.

Nieuwe overwinning: "We kijken over een jaartje even hoeveel tijd ik kwijt ben aan m'n nieuwe opleiding."

(Eerst wilde ie wachten tot z'n opleiding klaar was. Begint januari 2012 en duurt 2,5 jaar... )

fijn serpente! Klinkt steeds beter!

Mijn verloofde kwam al tot de conclusie dat het nu niet meer echt erg zou zijn als ik zwanger zou worden, want ik heb mijn opleiding dan toch klaar voor de baby er is, en tegen die tijd kan hij hopelijk veel werken naast zijn studie, en we kunnen het allemaal wel handelen. Hihi vet grappig. Het gaat echt niet gebeuren (zie dus het feit dat we allebei nog studeren) maar het idee dat het niet totaal onmogelijk zijn mócht het per ongeluk, is ook wel geruststellend.

Maareh, eerst afstuderen en trouwen en vast werk vinden enzo Hier rammelt er op het moment niet erg veel, hoewel laatst toen een kennis vertelde over hoe leuk het is om zwanger te zijn (in de middelste periode ), nou, toen kreeg ik er ook wel zin in :$

Grappig om te zien dat er toch best wat meiden zijn die flink jonger zijn dan ik, die al helemaal de pan uit rammelen Ik wil an sich ook wel, maar ik vind het nog veel te eng Het is zo'n immense verantwoordelijkheid en mijn leven is nu zo vanzelfsprekend - ik sta op, rommel in de badkamer, ga naar m'n werk, kom weer thuis, boodschappen doen, koken en dan wat aan de klus. (aan het huis, niet aan kinderen nog ) Maar als ik een kind zou krijgen moet ik dus ALLES omgooien, en dan raak ik al een beetje in paniek

_{(ik zie wel vaak als argument dat baby's cute zijn, maar ik denk voornamelijk aan als ze niet cute zijn - de hele nacht huilen, en de periode na de baby-tijd dat alles "Nee!!!" is enzo )}

Anyway, herkent iemand die gevoelens en hoe ga je daar mee om? Of neemt het rammelen op een gegeven moment dusdanig de overhand dat die argumenten niet meer meespelen?
Ik maak me licht zorgen - met de nadruk op licht - dat dat JA IK WIL NU!!! gevoel nooit gaat komen, ondanks het feit dat ik zeker weten wel kinderen wil. En ook niet pas over 8 jaar, omdat er massa's mensen in mijn omgeving aan het jongen zijn momenteel en ik niet wil dat mijn kind de verwende benjamin wordt zonder leeftijdsgenootjes om zich heen
Wanneer bepaal je dan of het moment echt goed is? Argh, dilemma's

(achtergrondinfo: ik ben 30, mijn vriend 28, 5 jaar samen waarvan 3 jaar samen in koophuis, allebei HBO en al 6 jaar werkend - volwassen en verantwoordelijk genoeg op papier, maar dus niet in ons hoofd )

Hee SQ, mijn man had altijd precies hetzelfde. En ik had had zelf ook nooit echt het NU moment. Maar als de wens er is en het gevoel dat je het graag wil dan kan het ook een verstandelijke beslissing zijn. Zo van: ja vanaf nu zou het wel kunnen.
Ennuh... die maanden zwangerschap zijn er niet voor niets he. Je groeit ook naar je nieuwe moeder rol toe.
Over leeftijdsverschillen met kids van vrienden moet je je niet druk maken. Dat gaat gewoon allemaal goed. Doe het lekker op jullie eigen tempo!