Welke Fok!ers zijn er hoogbegaafd?

Het is wel "grappig" om te zien dat heleboel mensen denken dat het een zegen is als je hoogbegaafd bent. Die mensen weten niet dat het een heleboel problemen met zich mee brengt. Bijna geen enkele hoogbegaafde maakt een studie vol vanwege motivatieproblemen.

Als ventje van 10 jaar oud ben ik uiteindelijk een week lang getest door een of andere deskundige (weet zijn titel niet meer, orthapedagoog?)
Conclusie: hoogbegaafd, IQ 142.

Voor al die mensen die denken dat het een zegen is: Ik had liever wat gemiddelder geweest, had me waarschijnlijk een heleboel problemen gescheeld.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:32 schreef HardMetal het volgende:
Het is wel "grappig" om te zien dat heleboel mensen denken dat het een zegen is als je hoogbegaafd bent. Die mensen weten niet dat het een heleboel problemen met zich mee brengt. Bijna geen enkele hoogbegaafde maakt een studie vol vanwege motivatieproblemen.

Als ventje van 10 jaar oud ben ik uiteindelijk een week lang getest door een of andere deskundige (weet zijn titel niet meer, orthapedagoog?)
Conclusie: hoogbegaafd, IQ 142.

Voor al die mensen die denken dat het een zegen is: Ik had liever wat gemiddelder geweest, had me waarschijnlijk een heleboel problemen gescheeld.

Bullshit, wat denk je alle (beta)-academici gedaan hebben?

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:46 schreef keesjeislief het volgende:

[..]

Bullshit, wat denk je alle (beta)-academici gedaan hebben?

Zijn die allemaal hoogbegaafd dan?

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:36 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

Dat zeggen ze ook over mij.

Irritant is dat. Ik heb het gevoel dat mensen je als domme robot zien. Die z'n bandje afdraait en heel geleerd klinkt, maar zonder enig inzicht, creativiteit, en interactie.

En als je een keer iets doet wat daarmee in tegenspraak is, heb je dat natuurlijk 'aangeleerd' (afgekeken van 'echte' mensen ) Tuurlijk. Enig idee hoe beledigend dat is?

Inderdaad, daarom heb ik ook vrijwel niemand verteld over de diagnose.

Mijn ouders is laatst verteld dat je nooit in discussie moet gaan met een asperger. Vervolgens kapten ze ieder gesprek wat op een discussie begon te lijken af. Echt frustrerend.

Gelukkig zijn ze nu weer (een beetje) bijgedraaid.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:50 schreef HardMetal het volgende:

[..]

Zijn die allemaal hoogbegaafd dan?

Kom op, wat denk je nu zelf? Je hebt het over de mensen die op het hoogste niveau bijv. wis- of natuurkunde bedrijven. _{(Voor de duidelijkheid, ik heb het niet over mezelf)}

Edit: dit is het enige wat een snelle zoektocht op Google opleverde, zou moeten komen van p. 293 van het boek "The g Factor":

quote:

U. S. Employment Service data show that the lowest
IQ found among persons employed with the occupational title
'mathematician' was 115 (the 85th %tile of the general
population); the mean IQ was 143.

[ Bericht 8% gewijzigd door keesjeislief op 08-01-2011 18:25:37 ]

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:32 schreef HardMetal het volgende:
Het is wel "grappig" om te zien dat heleboel mensen denken dat het een zegen is als je hoogbegaafd bent. Die mensen weten niet dat het een heleboel problemen met zich mee brengt. Bijna geen enkele hoogbegaafde maakt een studie vol vanwege motivatieproblemen.

Als ventje van 10 jaar oud ben ik uiteindelijk een week lang getest door een of andere deskundige (weet zijn titel niet meer, orthapedagoog?)
Conclusie: hoogbegaafd, IQ 142.

Voor al die mensen die denken dat het een zegen is: Ik had liever wat gemiddelder geweest, had me waarschijnlijk een heleboel problemen gescheeld.

Bij mij kwam er ook 142 uit en ook ik was liever normaal geweest. Ik heb me kapot verveeld op de basisschool en geen bal hoeven doen op het Gymnasium, waardoor ik nu al bijna zes jaar over mijn vierjarige hbo doe. Studeren, wat is dat?

Ik hoop zó dat ik in maart af kan studeren.

Ik ben hoogbegaafd (tijd terug een test gedaan bij een psycholoog).

Merk wel dat ik dingen met leren snel oppak; zonder veel moeite VWO met goede cijfers gehaald. Sinds 2.5 jaar studeer ik op de universiteit; tot nu toe al mijn vakken in een keer gehaald met een aardig cijfer gemiddelde. Niet echt last van de eerder genoemde motivatieproblemen dus.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 18:54 schreef Sosha het volgende:

[..]

Bij mij kwam er ook 142 uit en ook ik was liever normaal geweest. Ik heb me kapot verveeld op de basisschool en geen bal hoeven doen op het Gymnasium, waardoor ik nu al bijna zes jaar over mijn vierjarige hbo doe. Studeren, wat is dat?

Ik hoop zó dat ik in maart af kan studeren.

Waarom ben je hbo gaan doen ipv uni eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 19:02 schreef keesjeislief het volgende:

[..]

Waarom ben je hbo gaan doen ipv uni eigenlijk?

Omdat ik het belangrijk vind dat ik doe wat ik leuk vind. Maar 't is wel nogal een verhaal.

Al vanaf mijn 4e wist ik dat ik later juf wilde worden, maar op mijn 16e werd mijn docent Grieks ontzettend kwaad dat ik naar de pabo wilde. Daar reageerde ik als onzekere puber zo heftig op dat ik als het ware gehersenspoeld ben. Ik ben maar naar de universiteit gegaan, wat helemaal niets voor me was, en ben mezelf helemaal kwijtgeraakt. Van ellende twee jaar bij een supermarkt gewerkt omdat ik niet meer wist wat ik wilde.

Tweede studiekeuze was ook fout, maar daar zei iemand dat ik een heel leuke juf zou zijn, en toen herinnerde ik me ineens weer wat ik wilde. Klinkt vast belachelijk, maar ik was gewoon echt vergeten dat ik juf wilde worden . Alsnog naar de pabo gegaan dus, en ik weet helemaal zeker dat ik mijn passie opnieuw gevonden heb, maar mijn zelfdiscipline is te belabberd voor woorden .

Ik loop wel tegen veel onbegrip aan. Mijn ex vond het belachelijk dat ik de pabo ging doen, want 'als ik zo graag voor de klas wilde staan, werd ik toch hoogleraar?'
Ook word ik heel moe van het negatieve imago van de pabo. Ach, klinkt misschien arrogant, maar ik weet tenminste dat ik iets bij te dragen heb in het onderwijs . Als ik zie hoe slecht mijn medestudenten rekenen en spellen, zak ik haast door de grond van plaatsvervangende schaamte.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 19:06 schreef Sosha het volgende:

[..]

Omdat ik het belangrijk vind dat ik doe wat ik leuk vind. Maar 't is wel nogal een verhaal.

Al vanaf mijn 4e wist ik dat ik later juf wilde worden, maar op mijn 16e werd mijn docent Grieks ontzettend kwaad dat ik naar de pabo wilde. Daar reageerde ik als onzekere puber zo heftig op dat ik als het ware gehersenspoeld ben. Ik ben maar naar de universiteit gegaan, wat helemaal niets voor me was, en ben mezelf helemaal kwijtgeraakt. Van ellende twee jaar bij een supermarkt gewerkt omdat ik niet meer wist wat ik wilde.

Tweede studiekeuze was ook fout, maar daar zei iemand dat ik een heel leuke juf zou zijn, en toen herinnerde ik me ineens weer wat ik wilde. Klinkt vast belachelijk, maar ik was gewoon echt vergeten dat ik juf wilde worden . Alsnog naar de pabo gegaan dus, en ik weet helemaal zeker dat ik mijn passie opnieuw gevonden heb, maar mijn zelfdiscipline is te belabberd voor woorden .

Ik loop wel tegen veel onbegrip aan. Mijn ex vond het belachelijk dat ik de pabo ging doen, want 'als ik zo graag voor de klas wilde staan, werd ik toch hoogleraar?'
Ook word ik heel moe van het negatieve imago van de pabo. Ach, klinkt misschien arrogant, maar ik weet tenminste dat ik iets bij te dragen heb in het onderwijs . Als ik zie hoe slecht mijn medestudenten rekenen en spellen, zak ik haast door de grond van plaatsvervangende schaamte.

Dat is inderdaad nogal een verhaal, vervelend voor je dat het zo heeft moeten lopen. . Anderzijds is het op langere termijn misschien helemaal niet zo slecht, je hebt nu ook andere dingen geprobeerd en weet zeker dat dit het juiste voor je is. . Ik kan me alleen denk ik niet zo goed voorstellen dat je met zo'n IQ verder geen behoefte hebt (met alle respect voor de pabo en het beroep van lerares hoor!) om je intellectuele ei beter kwijt te kunnen. Of doe je dat misschien op een andere manier?

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 19:06 schreef Sosha het volgende:

[..]

Omdat ik het belangrijk vind dat ik doe wat ik leuk vind. Maar 't is wel nogal een verhaal.

Al vanaf mijn 4e wist ik dat ik later juf wilde worden, maar op mijn 16e werd mijn docent Grieks ontzettend kwaad dat ik naar de pabo wilde. Daar reageerde ik als onzekere puber zo heftig op dat ik als het ware gehersenspoeld ben. Ik ben maar naar de universiteit gegaan, wat helemaal niets voor me was, en ben mezelf helemaal kwijtgeraakt. Van ellende twee jaar bij een supermarkt gewerkt omdat ik niet meer wist wat ik wilde.

Tweede studiekeuze was ook fout, maar daar zei iemand dat ik een heel leuke juf zou zijn, en toen herinnerde ik me ineens weer wat ik wilde. Klinkt vast belachelijk, maar ik was gewoon echt vergeten dat ik juf wilde worden . Alsnog naar de pabo gegaan dus, en ik weet helemaal zeker dat ik mijn passie opnieuw gevonden heb, maar mijn zelfdiscipline is te belabberd voor woorden .

Ik loop wel tegen veel onbegrip aan. Mijn ex vond het belachelijk dat ik de pabo ging doen, want 'als ik zo graag voor de klas wilde staan, werd ik toch hoogleraar?'
Ook word ik heel moe van het negatieve imago van de pabo. Ach, klinkt misschien arrogant, maar ik weet tenminste dat ik iets bij te dragen heb in het onderwijs . Als ik zie hoe slecht mijn medestudenten rekenen en spellen, zak ik haast door de grond van plaatsvervangende schaamte.

Universitaire lerarenopleiding niets voor jou dan?

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 19:21 schreef keesjeislief het volgende:

[..]

Dat is inderdaad nogal een verhaal, vervelend voor je dat het zo heeft moeten lopen. . Anderzijds is het op langere termijn misschien helemaal niet zo slecht, je hebt nu ook andere dingen geprobeerd en weet zeker dat dit het juiste voor je is. . Ik kan me alleen denk ik niet zo goed voorstellen dat je met zo'n IQ verder geen behoefte hebt (met alle respect voor de pabo en het beroep van lerares hoor!) om je intellectuele ei beter kwijt te kunnen. Of doe je dat misschien op een andere manier?

Ik haal ik heel veel voldoening uit mijn vak en ik zie mezelf dit de rest van mijn leven doen. Je kunt namelijk wel verder leren binnen het onderwijs, allerlei opleidingen doen, maar voor de klas blijven staan is nu eenmaal mijn passie. Ik houd van de omgang met kinderen, het lesgeven en het klassenmanagement. Ik kan er niks aan doen, het zit er gewoon helemaal in... Ik geloof niet dat ik hier op uitgekeken ga raken. Wel wil ik ernaast mijn muzikale hobby fanatiek uitoefenen en hoop ik ooit de kans te krijgen mijn eigen kinderboeken uit te brengen. Maar dat zijn niet per se intellectuele dromen

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 19:58 schreef Aethereal het volgende:

[..]

Universitaire lerarenopleiding niets voor jou dan?

Nu klink je als mijn ex , kinderen tussen 4 en 12 hebben nu eenmaal mijn voorkeur.
Of bedoel je de academische pabo? Die bestond nog niet toen ik startte, is net nieuw. Anders was dat wel leuk geweest, ja.

Ik vond een IQ van 120 al hoog zat eigenlijk.

Uhm, ik was tot een jaar of vijf geleden lid van Mensa, maar deed er niks mee.
Na mijn verhuizing heb ik het maar opgezegd, ik deed toch niks met dat clubje.

Maar mijn punt is nu even: ik ben getest toen ik 9 was. Zijn die testresultaten nog goed? In de zin van, toen was ik absoluut hoogbegaafd. Maar kan ik nu beter nog een test laten afnemen?

De test die ik toen deed, was trouwens van een psycholoog, niet een internettestje

Maar kan een iq-test van nu aangeven dat ik een gemiddeld iq heb? Is het mogelijk om van iq te veranderen in de loop der jaren? (Zonder externe factoren als drugs enzo mee te rekenen)

Een persoon die voor het VWO of Gymnasium op zijn eindlijst een 8 of hoger gemiddeld stond en daarna een pittige universitaire studie cum laude afrond zou je hoog begaafd kunnen noemen.

Maar tegenwoordig lijkt een stempel van hoog begaafdheid meer een soort methode te zijn om een minderwaardigheidscomplex te verkleinen of iets dergelijks.

[ Bericht 17% gewijzigd door Knowledge_seeker op 08-01-2011 20:47:40 ]

Om hoge cijfers te halen en een universitaire studie cum laude af te ronden, heb je naast een hoge intelligentie ook een flinke dosis zelfdiscipline en doorzettingsvermogen nodig. Deze dingen worden ook altijd genoemd als voorwaarden voor het label hoogbegaafd en daarom zal ik nooit beweren dat ik hoogbegaafd ben, want ondanks dat ik een IQ heb van 142 ben ik zo lui als een varken (geworden).

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 20:22 schreef AlDieWillenteKaaprenVaren het volgende:
Uhm, ik was tot een jaar of vijf geleden lid van Mensa, maar deed er niks mee.
Na mijn verhuizing heb ik het maar opgezegd, ik deed toch niks met dat clubje.

Maar mijn punt is nu even: ik ben getest toen ik 9 was. Zijn die testresultaten nog goed? In de zin van, toen was ik absoluut hoogbegaafd. Maar kan ik nu beter nog een test laten afnemen?

De test die ik toen deed, was trouwens van een psycholoog, niet een internettestje

Maar kan een iq-test van nu aangeven dat ik een gemiddeld iq heb? Is het mogelijk om van iq te veranderen in de loop der jaren? (Zonder externe factoren als drugs enzo mee te rekenen)

Dit vraag ik me ook wel eens af. Ik heb mijn test 'pas' op mijn achttiende laten doen, maar da's inmiddels ook alweer bijna tien jaar geleden, en ik geloof niet dat ik na die leeftijd nog enorm uitgedaagd ben op intellectueel gebied. Ben wel eens bang dat ik nu lager zou scoren. Al is het misschien niet te vergelijken met jouw situatie.

Van Scanman weet ik dat hij hoogbegaafd is.

Ik zelf heb een IQ tussen 120-125, maar dat is zat lijkt me zo.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 20:37 schreef Knowledge_seeker het volgende:
Een persoon die voor het VWO of Gymnasium op zijn eindlijst een 8 of hoger gemiddeld stond en daarna een pittige universitaire studie cum laude afrond zou je hoog begaafd kunnen noemen.

Maar tegenwoordig lijkt een stempel van hoog begaafdheid meer een soort methode te zijn om een minderwaardigheidscomplex te verkleinen of iets dergelijks.

Er zijn ook erg slimme mensen die hele slechte cijfers halen op school, vanwege desinteresse.

Tegelijkertijd heb je mensen die 8en halen, maar dat doen d.m.v. heel veel studeren.
Dan heb je nog geen hoog IQ, waar hoogbegaafheid wel op gebaseerd is toch?

Niet dat het een onder doet voor het ander. Je kan het beter wel goed doen op school.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 21:44 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Er zijn ook erg slimme mensen die hele slechte cijfers halen op school, vanwege desinteresse.

Tegelijkertijd heb je mensen die 8en halen, maar dat doen d.m.v. heel veel studeren.
Dan heb je nog geen hoog IQ, waar hoogbegaafheid wel op gebaseerd is toch?

Niet dat het een onder doet voor het ander. Je kan het beter wel goed doen op school.

Inderdaad. Ik heb liever een lager IQ en een betere werkhouding. Zoals het nu gaat kom ik ook niet (snel) verder.

Was ik maar bijbegaafd, dan hoefde ik niet te leren voor mijn toetsen,, en wist ik zeker dat ik het haal.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 17:51 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Inderdaad, daarom heb ik ook vrijwel niemand verteld over de diagnose.

Mijn ouders is laatst verteld dat je nooit in discussie moet gaan met een asperger. Vervolgens kapten ze ieder gesprek wat op een discussie begon te lijken af. Echt frustrerend.

Gelukkig zijn ze nu weer (een beetje) bijgedraaid.

Serieus? Ik ken iemand met asperger. Enorm creatief en erg leuk om discussies mee te hebben. Viel gewoon normaal over te praten, maar dat zal per persoon verschillen.

Je hebt altijd mensen die overtuigd zijn van hun eigen gelijk en niet openstaan voor het tegendeel. Met zulke mensen is het erg vervelend discussiëren idd.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 21:47 schreef FoolWithMokey het volgende:
Was ik maar bijbegaafd, dan hoefde ik niet te leren voor mijn toetsen,, en wist ik zeker dat ik het haal.

Bijbegaafd..?

Da's trouwens wel een voordeel... Leren voor tentamens gaat erg makkelijk. Helaas heb ik nooit tentamens, mijn opleiding is puur dossiers schrijven