R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Originele OP:
[ Bericht 49% gewijzigd door DaviniaHR op 16-08-2010 09:25:23 ]
Laatste inhoudelijke posts:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Ok, TS begint: Ik heb sinds ruim een jaar last van een behoorlijk zware depressie en een angststoornis met paniekaanvallen. Maar ook eerder al heb ik te maken gehad met depressies of angstklachten. Ik ben er erg gevoelig voor en het komt bij mij regelmatig terug.
Sinds november vorig jaar zit ik ziek thuis omdat ik ook paniekaanvallen begon te krijgen op mijn werk, dat was voor mij de druppel. Ik werk in de horeca en ik stond op een gegeven moment snakkend naar adem en vol hartkloppingen koffie voor gasten te maken. Ik voelde me helemaal naar worden en heb me toen gelijk ziek gemeld.
Gevoelens van angst hebben altijd wel mijn leven beheerst, niet eens zozeer bewust als wel onbewust; mijn lichaam staat eigenlijk constant paraat om dreigend gevaar aan te kunnen. Mijn huidige depressie is dan ook getriggerd door een uitputtingsslag die mijn lijf en geest te verduren kreeg door deze angsten.
Er zijn natuurlijk wel wat nare en vervelende dingen voorgevallen in mijn leven, maar ik vond altijd maar dat ik daar tegen moest kunnen en gewoon door moest gaan. Het is pas sindskort dat ik eindelijk ben gaan accepteren dat ik gewoon een best wel gevoelig persoon ben en niet zoveel kan hebben als "de meeste mensen".
Ik gebruik momenteel een antidepressiva (efexxor) en af en toe wat oxaze- of temazepam als de angst te erg wordt. Ook ben ik onder behandeling bij een psychiater en psycholoog. Deze eerste stelde voor om aan een dagbehandeling deel te nemen in het ziekenhuis. Ik denk dat ik dit wel ga doen.
Ok, nou tot zover. Als dit topic toch dubbelop is of ergens anders moet staan dan merk ik het wel.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 00:40 schreef Elbow het volgende:
Ik heb toch besloten om hier even actief te worden. Omdat ik redelijk actief ben met een herkenbare nickname heb ik ivm Google etc. een kloon aangemaakt (hopelijk is dit geen probleem). Hieronder mijn 'verhaal', ik ben niet op zoek naar medelijden-reacties oid, maar het lijkt me toch wel opluchten om het er gewoon over te hebben en wie weet krijg ik nog een handig advies.
Vanaf de basisschool ben ik al een beetje anders qua gedrag (vergeleken met klasgenoten), ik zocht het niet om sommige activiteiten te doen, ik kon soms wat raar reageren etc. Ook heb ik het van kinds af aan moeilijk met nieuwe situaties. Soms kon ik me erg zenuwachtig maken wat resulteerde in buikpijn en soms overgeven. Ik heb de (normale) basisschool echter zonder échte problemen afgerond. Qua gedrag was ik toen nog redelijk spontaan/grappig.
Toen ik op de middelbare school kwam veranderde dit, de omgeving beviel me totaal niet. De school was groot, had teveel regels en voelde me er niet thuis... Al vanaf het begin van de middelbare school kon ik gewoon geen motivatie opbrengen om dingen die me absoluut niet interesseren te leren, wat overigens nog steeds het geval is. Maar goed, ik voelde me daar dus niet op m'n gemak... Toen heb ik het daar een paar jaar nog redelijk uitgehouden, alhoewel ik dus met allerlei dingen zat. Later zijn er wat erge dingen op elkaar gestapeld waardoor ik in een depressie terecht kwam. Die tijd was echt de ergste uit mijn leven, ik kon amper eten, had nergens zin in, ik liep ALTIJD met erge zenuwen rond, wanneer ik ergens heen moest ging dit vaak gepaard met overgeven door deze zenuwen. In die tijd slikte ik ook oxazepam. Langzaam ging het beter, ik ben naar een psycholoog gegaan, maar ik ben er zelf uiteindelijk uitgekomen.
Na deze tijd wou mijn moeder graag weten wat er nou echt met me aan de hand was, omdat ik altijd al problemen heb gehad. Door een enorm debiele test (met kinderachtige plaatje, debiele vragenlijsten etc) hebben ze een 'lichte vorm' van PDD-NOS gediagnosticeerd. Ze zeiden dat ik me niet kon verplaatsen in andere mensen enzo, wat totaal nergens op slaat. Sindsdien loop ik met deze stempel rond.
Deze moeilijk tijd duurde ongeveer een jaar. Vanaf 1 of 2 jaar geleden probeer ik mijn leven weer op te pakken. Ik ga niet uit (te druk), ik zit echter wel op voetbal, ik werk, dus met die kring ga ik af en toe om , maar veel goede vrienden heb ik helaas niet (wat tevens ook heeft te maken met die depressie en het afsluiten van contacten). Momenteel heb ik nog de nodige problemen, voornamelijk dat ik nog altijd moeite heb met nieuwe situaties en ik ben veel te onzeker... Alles gaat beter, maar ik heb nog steeds last van zenuwen voor de meest onzinnige dingen, als ik bijvoorbeeld even met de trein ergens heenga ofzo. Ik denk dat ik ook last heb van Emofotobie (angst voor braken), want ik ben bang om in omgevingen met mensen te moeten overgeven, en neem dan ook vaan een plastic zak mee omdat de angst om te kotsen blijft. Dit is de laatste jaren overigens niet zo heel vaak voorgekomen, maar toch blijven de zenuwen, wat weer gepaard gaat met buikpijn wat weer leidt tot angst voor overgeven... Ik denk dat dit komt omdat ik hier als kind veel last van heb gehad. Ik ben momenteel namelijk bezig met mijn toekomst, ik studeer nu wel, en volgend jaar zou ik eigenlijk HBO willen doen, maar deze grote verandering brengt weer teveel onzekerheid/zenuwen met zich mee, dat ik het moeilijk vind om de knoop door te hakken.
Ik probeer mijn leven nu dus op te pakken, maar ik blijf angstig en onzeker, wat weer leidt tot weinig contacten. Ik geniet op zich wel weer van het leven, en onderneem zelf dingen die ik een vorig jaar niet zou doen/durven. Toch mis ik iets, ik wil gewoon een socialer leven hebben ofzo. Ik heb nog nooit een serieuze vriendin gehad (voor mij depressie (14 jaar ofzo)een paar kleine onserieuze dingen, je kent het wel), maar ik heb gewoon nog steeds het idee dat ik eerst mijn eigen leven op moet pakken, ik heb het gevoel dat ik er niet klaar voor ben oid. Echter heb ik niet het idee dat mijn onzekerheid en angsten toch niet echt afnemen, en ik weet niet wat ik hiermee raad moet, ik heb het idee dat ik gewoon echt zo ben en het niet af zal nemen, en ik wil niet een afgezonderd leven leiden...
Jezus wat een lang verhaal. Mijn vragen tegenover jullie zijn hoe jullie gediagnosticeerd werden, omdat ik daar toch écht niet blij mee ben en de me in een aantal uitkomsten niet kan vinden. Als je tips hebt voor mijn problemen van nu, hoor ik 't graag, ik heb het idee dat ik zelf op de goede weg ben maar die onzekerheid en angsten willen niet echt afnemen. Het lucht in ieder geval wel even op...
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 08:10 schreef NouMooiNiet het volgende:
@Elbow, waarom zoek je geen hulp bij een GGZ of andere instantie?
Deze kan een onderzoek met je afnemen, waardoor je gediagnosticeerd kan worden, misschien komt er wel iets heel anders uit dan toen je jonger was. De testen zijn namelijk veranderd in de loop der jaren. Uitgebreider.
En met de problemen waar je nu tegenaan loopt, kom je in je eentje niet verder denk ik.
Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik herken heel veel in je verhaal namelijk.. Misschien dat ik in t tweede topic even mijn verhaal hierneer zet.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 08:48 schreef Murmeli het volgende:
@Elbow: inderdaad, wat noumooiniet hierboven zegt, probeer je opnieuw te laten testen. En je in ieder geval ook goed te laten behandelen voor de depressie.
Ik vind het wel heel goed van je, dat je ondanks je zenuwen dingen blijft doen, dat geeft wel een enorm sterk doorzettingsvermogen aan, lijkt mij!
En fijn dat je je verhaal kwijt konkom gerust nog eens posten als je zin hebt!
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 10:03 schreef Elbow het volgende:
Ik heb vroeger dus al van die 'behandelingen' gehad, maar ik heb nooit het idee gehad dat het daardoor beter met me ging. Eerder minder goed, omdat je alsmaar denkt 'pff, moet ik daar weer heen, alsmaar mijn problemen benadrukken' oid. Hierdoor komt er alleen maar negativiteit. Ik heb gewoon het gevoel dat ik deze problemen zelf aan moet pakken, door simpelweg een knop om te zetten...
Ik heb vorig jaar wel wat begeleiding gehad voor school, om te kijken welk 'toekomstbeeld' ik heb, voor de studie-perikelen die ik in m'n verhaal beschreef, dit hielp wel wat beter... Hiervoor heb ik ook een uitgebreide test gehad, over persoonlijkheid, intelligentie, zelfkennis etc. Zij trokken de conclusie dat ik meer dan voldoende kennis hoor te hebben voor het HBO (goed IQ), maar dat het werken met mensen (leiding geven etc) nog wat moeilijk ging. De onzekerheid/de angsten staan enkel in de weg, maar volgens mij trokken zij de diagnose van een paar jaar terug ook zeer in twijfel. Met deze begeleiding ga ik volgend jaar wel door, omdat ik daar een beter gevoel bij heb...
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 10:07 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Dan heb je geen goede begeleiding gehad denk ik. je zou er wel beter van moeten worden, juist leren hoe je positief met dingen om moet gaan. Wel fijn dat de begeleiding op school prettig is.
Als het je lukt om een knop om te zetten, zou dat mooi zijn. Als je het dan jezelf maar niet oplegt en teleurgesteld bent of boos, mocht het niet lukken.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 10:52 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik heb ook vroeger veel behandeling gehad. Deze hielpen ook maar tijdelijk. Ik viel steeds weer terug in mijn depressie / afzondering / angst / vermijding.
Nu ben ik opnieuw aangemeld omdat ik weer een 'terugval' heb, en wat ze nu bij me afnemen zijn SCID-I en SCID-II onderzoeken.
Wat daar uit komt wordt gebruikt om te kijken wat voor hulp het beste past.
Dit is imo een veel uitgebreider onderzoek dan ik ooit heb gehad bij de GGZ.
De therapeut zei ook dat ze er in de loop vd jaren achter zijn gekomen dat een aantal mensen op een andere manier geholpen moeten worden.
De therapie die ik waarschijnlijk ga doen is schematherapie. Dat is met name voor mensen waarbij al veel therapie / inzichten niet heeft geholpen, omdat het probleem niet in de as-1 (oppervlakkig noem ik het maar), maar veel dieper zit, namelijk persoonlijkheidsproblemen.
Je zou eens kunnen kijken op www.moeilijkemensen.nl deze site heeft me veel duidelijk gemaakt en ook rust gegeven, dat ik niet de enige ben.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 13:28 schreef caroline88 het volgende:
Elbow ik heb geen tip voor je maar ik blijf het topic wel volgen. Welkom hier en goed dat je je verhaal verteld hebt!
Zo kom je tenminste een stukje verder.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 14:31 schreef Sylvana het volgende:
Elbow, goed dat je je verhaal vertelt hebt! Ik zou je ook opnieuw laten testen, de testen en behandelingen zijn erg veel veranderd de laatste jaren. Dus misschien dat er nu wel heel wat anders uit komt en er zijn nu zoveel verschillende behandelingen dat er vast wel iets bij zit dan bij jou past. Succes ermee iig!
[ Bericht 49% gewijzigd door DaviniaHR op 16-08-2010 09:25:23 ]
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Q_B, hoe is het nu met jou?
Hier gaat het zozo. Vind het erg moeilijk om mezelf te laten gaan. Op de korte termijn is dat masker zo fijn. Maar ja, tis niet houdbaar. Tsja, maar wie denkt er aan de lange termijn als ik _nu_ ook moet kunnen functioneren? op mijn werk, naar mijn kinderen, alles. beetje irritant allemaal.
Hier gaat het zozo. Vind het erg moeilijk om mezelf te laten gaan. Op de korte termijn is dat masker zo fijn. Maar ja, tis niet houdbaar. Tsja, maar wie denkt er aan de lange termijn als ik _nu_ ook moet kunnen functioneren? op mijn werk, naar mijn kinderen, alles. beetje irritant allemaal.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
@ Davinia: idd irritant is dat, dat je nu moet kunnen functioneren, ik ken het. Ja weet je ik kan niks anders zeggen dan dat het tijd kost. Sterkte 
@ Elbow: ik heb ook niet echt tips voor jou (want ik ben een leek op het gebied van behandelingen enz) maar iig goed dat je hier je ff je verhaal hebt gezet, hou ons op de hoogte
Hoe is het met de rest?
Met mij gaat het nu wel weer een beetje beter, voor het eerst in lange tijd. Ik ben dus vorige week naar de psycholoog geweest, maar daar kwam niet echt veel uit. Ze zei wel dat ik depressief ben/was geweest (veel symptomen iig), maar dat ze wel hoop had voor de toekomst, omdat ik mijn eigen probleem al zo goed als heb opgelost. Dus dat is positief, ik weet ook wel zelf hoe ik uit deze shit moet komen, het is meer een kwestie van afwachten. Maar ik voel me vandaag voor het eerst niet zo 'zwaar' in mijn hoofd, of hoe zeg je dat, dat je echt zo'n depri gevoel hebt. Een verademing Heb ook best veel leuke/sociale dingen gedaan afgelopen week en komende 2 weken worden nog beter, dus het gaat de goede kant op. Relatie met mijn moeder is nog steeds brandhout, daar ga ik over 3 weken wel weer met de psycholoog over praten
@ Elbow: ik heb ook niet echt tips voor jou (want ik ben een leek op het gebied van behandelingen enz) maar iig goed dat je hier je ff je verhaal hebt gezet, hou ons op de hoogte
Hoe is het met de rest?
Met mij gaat het nu wel weer een beetje beter, voor het eerst in lange tijd. Ik ben dus vorige week naar de psycholoog geweest, maar daar kwam niet echt veel uit. Ze zei wel dat ik depressief ben/was geweest (veel symptomen iig), maar dat ze wel hoop had voor de toekomst, omdat ik mijn eigen probleem al zo goed als heb opgelost. Dus dat is positief, ik weet ook wel zelf hoe ik uit deze shit moet komen, het is meer een kwestie van afwachten. Maar ik voel me vandaag voor het eerst niet zo 'zwaar' in mijn hoofd, of hoe zeg je dat, dat je echt zo'n depri gevoel hebt. Een verademing
Heb ook best veel leuke/sociale dingen gedaan afgelopen week en komende 2 weken worden nog beter, dus het gaat de goede kant op. Relatie met mijn moeder is nog steeds brandhout, daar ga ik over 3 weken wel weer met de psycholoog over praten
@DaviniaHR, dat is zeker irritant ja om je masker af te zetten. Op lange termijn is het wel goed idd, maar als je op korte termijn moeilijk kunt functioneren zonder masker hou je hem toch graag op.
@Eva4Evah, fijn dat het weer een beetje beter met je gaat en dat je je eigen problemen al zo goed als heb opgelost En als je je niet meer zo zwaar in je hoofd voelt en leuke sociale dingen hebt gedaan en gaat doen dan ziet het er idd wel positief uit ja!
Ik ben zaterdagavond echt ontzettend over mn grens gegaan. Mn schoonzusje en haar vriend waren op bezoek. Ze kwamen rond 18 uur, toen moest ik dus voor 4 mensen koken en daarna de hele avond gezellig doen en ze gingen pas rond 24 uur naar huis. Dat duurde dus echt veel te lang voor me, was het echt zo zat, maar vind het zo moeilijk om dan tegen ze te zeggen dat ik liever heb dat ze naar huis gaan omdat ik naar bed wil. Maar doordat ik dan zo over mijn grens heen ga heb ik er achteraf nog dagen last van.
@Eva4Evah, fijn dat het weer een beetje beter met je gaat en dat je je eigen problemen al zo goed als heb opgelost
En als je je niet meer zo zwaar in je hoofd voelt en leuke sociale dingen hebt gedaan en gaat doen dan ziet het er idd wel positief uit ja!Ik ben zaterdagavond echt ontzettend over mn grens gegaan. Mn schoonzusje en haar vriend waren op bezoek. Ze kwamen rond 18 uur, toen moest ik dus voor 4 mensen koken en daarna de hele avond gezellig doen en ze gingen pas rond 24 uur naar huis. Dat duurde dus echt veel te lang voor me, was het echt zo zat, maar vind het zo moeilijk om dan tegen ze te zeggen dat ik liever heb dat ze naar huis gaan omdat ik naar bed wil. Maar doordat ik dan zo over mijn grens heen ga heb ik er achteraf nog dagen last van.
sylvana, kon je man/vriend ze niet entertainen toen jij er klaar mee was? works for me 
weten ze van je situatie af? ben je inmiddels weer wat bijgekomen?
caroline vroeg trouwens nog of ik aan sport deed... nou, uhm, wel, hoe zal ik het eens zeggen?
nah, ik heb afgelopen weekend mn fiets opgehaald van de fietsenmaker! die stond al een jaar met een lekke band, dus dat was binnenband + buitenband vervangen... dus ik zou evt kunnen gaan fietsen.
en echte sporten wordt redelijk snel erg beperkt. ik heb tijdens de zwangerschap van de jongste (nu 7 mnd) stevige bekkenklachten gehad (heb nog steeds de nasleep ervan, al lijken de huiige klachten vnl psychische oorzaak te hebben), dus zaken als hardlopen, lange stukken wandelen, zwemmen, is geen optie. ik zou mss yoga of pilates kunnen doen, maar wanneer?
weten ze van je situatie af? ben je inmiddels weer wat bijgekomen?
caroline vroeg trouwens nog of ik aan sport deed... nou, uhm, wel, hoe zal ik het eens zeggen?
nah, ik heb afgelopen weekend mn fiets opgehaald van de fietsenmaker! die stond al een jaar met een lekke band, dus dat was binnenband + buitenband vervangen... dus ik zou evt kunnen gaan fietsen.en echte sporten wordt redelijk snel erg beperkt. ik heb tijdens de zwangerschap van de jongste (nu 7 mnd) stevige bekkenklachten gehad (heb nog steeds de nasleep ervan, al lijken de huiige klachten vnl psychische oorzaak te hebben), dus zaken als hardlopen, lange stukken wandelen, zwemmen, is geen optie. ik zou mss yoga of pilates kunnen doen, maar wanneer?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Davinia, ik weet hoe moeilijk het is om tijd te maken om te sporten oid. Maar probeer het echt, het helpt! Jij hebt 2 jonge kindjes? Dan zul je wel niet veel tijd hebben voor jezelf?
In ieder geval heb ik geen man/ vriend/ kinderen maar hang wel in een depressie (blijft zo'n rot zin.. Die voor mijn gevoel nog steeds niet bij mij past.. Herkenbaar iemand?) maar even echt tijd voor mezelf en mijn boosheid uitten door te sporten lucht zo enorm op!
Al duurde het wel een half jaar voor ik mezelf zover had dat ik mezelf naar de sportschool gesleept had.. Maar dit geldt natuurlijk niet voor iedereen! En is niet echt tactvol/ goed voor je motivatie om nu te zeggen, sorry..
In ieder geval heb ik geen man/ vriend/ kinderen maar hang wel in een depressie (blijft zo'n rot zin.. Die voor mijn gevoel nog steeds niet bij mij past.. Herkenbaar iemand?) maar even echt tijd voor mezelf en mijn boosheid uitten door te sporten lucht zo enorm op!
Al duurde het wel een half jaar voor ik mezelf zover had dat ik mezelf naar de sportschool gesleept had.. Maar dit geldt natuurlijk niet voor iedereen! En is niet echt tactvol/ goed voor je motivatie om nu te zeggen, sorry..
Ik heb ook last gehad van angstklachten/paniekaanvallen. Maar ze zijn op te lossen. Ik ondervind inmiddels vrij weinig last meer, hoewel ik altijd wat vatbaarder zijn blijven voor deze klachten. Mede door deze ervaringen heb ik twee jaar geleden besloten een studie te gaan volgen richting in de wereld van de psychologie. Momenteel studeer ik pedagogische wetenschappen en onderwijskunde. Wat me zeer goed bevalt. Ik had vier jaar geleden nooit kunnen denken dat ik weer zo in het leven zou staan .
Ik denk overigens dat het voor iedereen mogelijk is om van deze klachten te genezen. Het heeft vooral te maken met voor jezelf durven kiezen, en positief tegen jezelf leren praten. Ik kreeg mijn angstaanvallen omdat ik enorm in zat met wat andere mensen van mij vonden, ik niet precies wist wat ik moest met het leven en het gevoel had dat ik soms voor de grillen van een ander leefde (de druk het moeten presteren in de maatschappij). Vooral omdat ik van huis uit geen directe steun kreeg had ik ook geen soort van warm vangnet om op terug te vallen. Met mijn ouders waren deze dingen ook niet echt bespreekbaar omdat in mijn cultuur psycholgie taboe is.
Ik heb een programma gevolgd wat hier te verkrijgen is; http://www.agorafobie.be/
En daarna nog een programma van dezelfde maker over zelfvertrouwen, die site is schijnbaar uit de lucht. Maar ik kan wel zeggen dat beide programma's mij echt énorm hebben geholpen, en ik heb er vooral mezelf beter door leren kennen
. Ik denk overigens dat het voor iedereen mogelijk is om van deze klachten te genezen. Het heeft vooral te maken met voor jezelf durven kiezen, en positief tegen jezelf leren praten. Ik kreeg mijn angstaanvallen omdat ik enorm in zat met wat andere mensen van mij vonden, ik niet precies wist wat ik moest met het leven en het gevoel had dat ik soms voor de grillen van een ander leefde (de druk het moeten presteren in de maatschappij). Vooral omdat ik van huis uit geen directe steun kreeg had ik ook geen soort van warm vangnet om op terug te vallen. Met mijn ouders waren deze dingen ook niet echt bespreekbaar omdat in mijn cultuur psycholgie taboe is.
Ik heb een programma gevolgd wat hier te verkrijgen is; http://www.agorafobie.be/
En daarna nog een programma van dezelfde maker over zelfvertrouwen, die site is schijnbaar uit de lucht. Maar ik kan wel zeggen dat beide programma's mij echt énorm hebben geholpen, en ik heb er vooral mezelf beter door leren kennen
Ik lijk weer langszaam uit het dalletje te zijn geklommen waar ik een paar weken geleden in zat. Ik heb nu ook medicatie gekregen voor het geval de spanningen me te veel worden en ben nu gelukkig ook vaker ontspannen. De begeleiding hier (ik woon vanwege mijn autisme onder begeleiding) merkt ook wel aan me dat het nu weer wat beter gaat. Maar we zijn er nog lang niet, want ik heb nog steeds moeite om mezelf overdag bezig te houden. ALs dat nog beter zou kunnen, zou ik erg tevreden moeten zijn over mijn huidige herstelperiode.quote:
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ik heb totaal geen zelfrespect/zelfvertrouwen.
Altijd als ik iets doe, moet ik het wel 100x na vragen of het goed is, en ik ben ook vrij wantrouwig naar mensen toe.
Ik werk in een muziekwinkel, maar als ik veel dingen moet doen als er veel mensen in de winkel zijn durf ik dit vaak niet. Als ik over straat loop/fiets doe ik dit vaak terwijl ik om me heen kijk en met gebogen hoofd loop, ik vind het ook vrij eng als ik opeens wordt aangesproken want je weet maar nooit wat er is.
Het is heel vaak "heeeeey braddie alles goed?" maar heb het ook al een paar keer gehad dat het(zelfs vandaag nog) "heey vieze kanker dikke" was.
Altijd als ik iets doe, moet ik het wel 100x na vragen of het goed is, en ik ben ook vrij wantrouwig naar mensen toe.
Ik werk in een muziekwinkel, maar als ik veel dingen moet doen als er veel mensen in de winkel zijn durf ik dit vaak niet. Als ik over straat loop/fiets doe ik dit vaak terwijl ik om me heen kijk en met gebogen hoofd loop, ik vind het ook vrij eng als ik opeens wordt aangesproken want je weet maar nooit wat er is.
Het is heel vaak "heeeeey braddie alles goed?" maar heb het ook al een paar keer gehad dat het(zelfs vandaag nog) "heey vieze kanker dikke" was.
Jup!quote:Op maandag 16 augustus 2010 22:34 schreef Pannenkoeken het volgende:
Davinia, ik weet hoe moeilijk het is om tijd te maken om te sporten oid. Maar probeer het echt, het helpt! Jij hebt 2 jonge kindjes? Dan zul je wel niet veel tijd hebben voor jezelf?
In ieder geval heb ik geen man/ vriend/ kinderen maar hang wel in een depressie (blijft zo'n rot zin.. Die voor mijn gevoel nog steeds niet bij mij past.. Herkenbaar iemand?) maar even echt tijd voor mezelf en mijn boosheid uitten door te sporten lucht zo enorm op!
Al duurde het wel een half jaar voor ik mezelf zover had dat ik mezelf naar de sportschool gesleept had.. Maar dit geldt natuurlijk niet voor iedereen! En is niet echt tactvol/ goed voor je motivatie om nu te zeggen, sorry..
tsja, tijd voor mezelf is nog best een issue, ja. maar ik werk halve dagen (50% arbeidsongeschikt vanwege bekkenklachten, wat inmiddels meer depressie is, maar dat doet niks af aan mijn arbeidsongeschiktheid), dus in principe zijn de momenten er wel, maar dan nog...quote:Op maandag 16 augustus 2010 09:37 schreef DaviniaHR het volgende:
...
en de reden dat ik hier weinig ben, is dat ik depressief ben (ieks, zo akelig omop te schrijven!zuigwoord de-pres-sief
...
bos, fijn dat het beter lijkt te gaan!
braddie, als je 'vieze kanker dikkie' wordt genoemd is dat ook niet goed voor je zelfvertrouwen!
kijg je hulp?trouwens, een burn out is toch niet hetzelfde als een depressie? of ben ik nou raar? iemand ervaringen? kzal zo nog wel ff gluren op wikipedia wat ze erover zeggen.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ja dat had op zich wel gekund, maar toch voel ik me bezwaard dan om te zeggen dat ik naar bed ga. Ben toch echt een pleaser die het de anderen naar de zin wil maken en vergeet mezelf daar vaak bij. Inmiddels 2 dagen lekker rustig aan gedaan en kunnen uitslapen, nu gaat het wel weer redelijkquote:sylvana, kon je man/vriend ze niet entertainen toen jij er klaar mee was? works for me
weten ze van je situatie af? ben je inmiddels weer wat bijgekomen?
Fijn dat het weer wat beter lijkt te gaan en dat de medicatie helpt. Maar een zinnige dagbesteding is idd iets wat erg kan bijdragen aan een beter herstel. Zijn jullie daar wel mee bezig om iets te vinden wat je overdag kunt doen?quote:Ik lijk weer langszaam uit het dalletje te zijn geklommen waar ik een paar weken geleden in zat. Ik heb nu ook medicatie gekregen voor het geval de spanningen me te veel worden en ben nu gelukkig ook vaker ontspannen. De begeleiding hier (ik woon vanwege mijn autisme onder begeleiding) merkt ook wel aan me dat het nu weer wat beter gaat. Maar we zijn er nog lang niet, want ik heb nog steeds moeite om mezelf overdag bezig te houden. ALs dat nog beter zou kunnen, zou ik erg tevreden moeten zijn over mijn huidige herstelperiode.
Nee een burn-out is dat je overwerkt bent, en daardoor heel moe bent en weinig energie hebt enzo.quote:trouwens, een burn out is toch niet hetzelfde als een depressie? of ben ik nou raar? iemand ervaringen? kzal zo nog wel ff gluren op wikipedia wat ze erover zeggen.
Er komen wel dingen overeen met een depressie, maar het is toch anders.quote:Wat is burn-out?
Burn-out wordt ook wel het Emotional Exhaustion Syndrome genoemd. Lange tijd bestond onduidelijkheid over wat nu wel en niet onder een burn-out wordt verstaan. De definitie die bedrijfsarts en onderzoeker M. de Valk ontwikkelde wordt internationaal erkend:
Burnout is een stoornis die wordt gekenmerkt door gevoelens van uitputting van lichaam, geest en ziel. Hij ontstaat vaak in een periode van extreme stress, na zeer ingrijpende gebeurtenissen (life events) of gebeurtenissen die kort na elkaar plaats hebben gevonden zonder dat er een fase van herstel heeft kunnen optreden. Degenen die aan burn-out gaan lijden, hebben vaak de neiging om in perioden van stress juist door te gaan en onvoldoende aandacht aan zichzelf te besteden.
Bij een burn-out is uw vermogen om van lichamelijke en geestelijke vermoeidheid te herstellen sterk verminderd of verloren gegaan. Helder en systematisch denken, en het verwerken van emoties zijn hierbij verzwakt. In veel gevallen is de rek eruit, alsof er iets is geknapt.
www.bofit.nl
quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:59 schreef Braddie het volgende:
Ik heb totaal geen zelfrespect/zelfvertrouwen.
Altijd als ik iets doe, moet ik het wel 100x na vragen of het goed is, en ik ben ook vrij wantrouwig naar mensen toe.
Ik werk in een muziekwinkel, maar als ik veel dingen moet doen als er veel mensen in de winkel zijn durf ik dit vaak niet. Als ik over straat loop/fiets doe ik dit vaak terwijl ik om me heen kijk en met gebogen hoofd loop, ik vind het ook vrij eng als ik opeens wordt aangesproken want je weet maar nooit wat er is.
Het is heel vaak "heeeeey braddie alles goed?" maar heb het ook al een paar keer gehad dat het(zelfs vandaag nog) "heey vieze kanker dikke" was.
Wow, dat vind ik wel erg om te lezen. Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen dat zomaar tegen je zeggen op straat. Maar dat zijn vast eencellige tokkies van wie je je echt niets hoeft aan te trekken! Jammer dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt. Maar komt dat alleen door je gewicht, of zit er ook iets anders achter? Is dat altijd al zo geweest? Misschien zou het voor jou ook goed zijn om eens met een psycholoog te gaan praten.
Dat klinkt goedquote:Op maandag 16 augustus 2010 23:56 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Ik lijk weer langszaam uit het dalletje te zijn geklommen waar ik een paar weken geleden in zat. Ik heb nu ook medicatie gekregen voor het geval de spanningen me te veel worden en ben nu gelukkig ook vaker ontspannen. De begeleiding hier (ik woon vanwege mijn autisme onder begeleiding) merkt ook wel aan me dat het nu weer wat beter gaat. Maar we zijn er nog lang niet, want ik heb nog steeds moeite om mezelf overdag bezig te houden. ALs dat nog beter zou kunnen, zou ik erg tevreden moeten zijn over mijn huidige herstelperiode.
Mag ik vragen wat je zoal doet overdag? Misschien heb ik nog tips voor je.
Ik probeer een beetje te lezen, computeren en sudoku;s te maken. Maar dat lukt niet altijd, dan lig ik toch meestal op bed en val uiteindelijk in slaap. Wel heb ik 2 ochtenden in de week lichte dagbesteding.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 14:10 schreef Eva4Evah het volgende:
[..]
Dat klinkt goed
Maar ook de woonomgeving speelt een rol in mijn depressie denk ik, Door mijn autisme ben ik erg gevoelig voor drukte enzo. Nu woon ik in een pand met 21 anderen en dat is erg druk soms. VOlgende week ga ik over naar een echt woonhuis met maar 1 iemand anders. Hopelijk en waarschijnlijk gaat dat ook in mijn voordeel werken
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Davinia, wat vervelend dat je bekkenklachten je belemmeren om te gaan sporten. Ik heb dat een week of twee geleden een paar dagen achter elkaar gedaan en voelde me gelijk een stuk beter. Heb er helaas mee moeten stoppen omdat hier in huis de zaak heel erg snel kelderde.
SPOILER: off topicOm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Niet depressief, gelukkig maar wel af en toe fikse angstaanvallen.
Davinia ik doe het maar even hier, dat vind ik fijnerquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 10:09 schreef DaviniaHR het volgende:
tsja, tijd voor mezelf is nog best een issue, ja. maar ik werk halve dagen (50% arbeidsongeschikt vanwege bekkenklachten, wat inmiddels meer depressie is, maar dat doet niks af aan mijn arbeidsongeschiktheid), dus in principe zijn de momenten er wel, maar dan nog...
trouwens, een burn out is toch niet hetzelfde als een depressie? of ben ik nou raar? iemand ervaringen? kzal zo nog wel ff gluren op wikipedia wat ze erover zeggen.
Het dikgedrukte is een deel dat ik goed herken. Ik heb ook op vaste dagen 'tijd voor mezelf' alleen komt dat er dus nooit van. Op die momenten moet ook de was aan, de droger leeg, even de stofzuiger door het huis, die ene vriendin/tante/winkel gebeld worden/ de vaatwasser leeg/ die kaart gekocht worden/die sollicitatiebrief geschreven worden/de boodschappen gedaan etc. En al die kleine dingetjes slokken gewoon zo snel tijd op. Maar ja je doet ze maar wel even snel want op andere momenten is er (zeker met 2 kleine kinderen) gewoon geen tijd voor. Eigenlijk zorgen die momenten voor mezelf juist voor schuldgevoelens want of ik doe niks en ontspan (bv boek lezen) en dan voel ik me schuldig want de was etc blijft liggen, of ik ga dingen doen en dan word ik boos op mezelf omdat ik dus weer geen tijd voor mezelf heb kunnen nemen. En soms is zo'n moment dat je wel tijd voor jezelf neemt dus nog geen echte ontspanning in je hoofd omdat je je weer schuldig voelt....Een burnout is volgens mij niet hetzelfde als een depressie, maar ze kunnen wel naast elkaar voor komen en vaak gaan ze ook wel goed hand-in -hand helaas
Komt alleen door m`n gewicht, ik merk wel sinds ik bezig ben met afvallen(al 22kilo er af) dat ik wel wat meer zelfverzekerder ga zijn, maar het is nog steeds kut.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 14:08 schreef Eva4Evah het volgende:
[..]
Wow, dat vind ik wel erg om te lezen. Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen dat zomaar tegen je zeggen op straat. Maar dat zijn vast eencellige tokkies van wie je je echt niets hoeft aan te trekken! Jammer dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt. Maar komt dat alleen door je gewicht, of zit er ook iets anders achter? Is dat altijd al zo geweest? Misschien zou het voor jou ook goed zijn om eens met een psycholoog te gaan praten.
Het is zo sinds ik dik ben geworden.
Jeetje dat is echt asociaal als mensen dat tegen je roepen. Echt goed van je dat je al 22 kilo bent afgevallen en daardoor al iets zelfverzekerder bent
Ik heb vanochtend toch maar weer een afspraak gemaakt bij de huisarts (kan maandagochtend terecht). Wil toch even kijken of ik totdat ik bij Dimence terecht kan naar een eerstelijnspsycholoog kan.
Ik heb vanochtend toch maar weer een afspraak gemaakt bij de huisarts (kan maandagochtend terecht). Wil toch even kijken of ik totdat ik bij Dimence terecht kan naar een eerstelijnspsycholoog kan.
Stiemie
Vraagje: weten de mensen bij jullie op werk van jullie klachten? hier weten ze het niet. ben bang voor het stigma. zeker omdat het eerst bekkenklachten waren...
maar ja, ik weet niet of het wel gaat, dat werken. het voelt niet goed. maar thuis zitten is ook geen optie. dan word ik helemaal gek. wat doe je dan?
ik zit wel te denken om even wat vakantie op te nemen, maar dat moet dan net weer kunnen... voordeel en nadeel van expertise hebben die maar heel weinig in het bedrijf beschikbaar is...
ben het gewoon nogal zat dat ik steeds maar weer aan mezelf moet toegeven dat het niet gaat. niks gaat. begint me een beetje mn strot uit te hangen. maar ja, je hebt weinig keuze. masker terug is geen optie. opgeven ook niet. dan blijft er verrotte weinig over, anders dan doorvechten.
nog vier dagen, dan is het dinsdag, dan is de psych er weer...
Vraagje: weten de mensen bij jullie op werk van jullie klachten? hier weten ze het niet. ben bang voor het stigma. zeker omdat het eerst bekkenklachten waren...
maar ja, ik weet niet of het wel gaat, dat werken. het voelt niet goed. maar thuis zitten is ook geen optie. dan word ik helemaal gek. wat doe je dan?
ik zit wel te denken om even wat vakantie op te nemen, maar dat moet dan net weer kunnen... voordeel en nadeel van expertise hebben die maar heel weinig in het bedrijf beschikbaar is...
ben het gewoon nogal zat dat ik steeds maar weer aan mezelf moet toegeven dat het niet gaat. niks gaat. begint me een beetje mn strot uit te hangen. maar ja, je hebt weinig keuze. masker terug is geen optie. opgeven ook niet. dan blijft er verrotte weinig over, anders dan doorvechten.
nog vier dagen, dan is het dinsdag, dan is de psych er weer...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
ik ben nog in behandeling bij een psychologe omwille van trauma's.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
Ik voel me niets anders dan bang leeg en alleen verlaten sinds de zelfmoordpoging van mijn vriendin en wil dat ze geholpen word maar dat gebeurd maar niet zie topic ervaringen met Paaz.
Jarenterug ook ooit niet meer zien zitten (2005/2006) en nu heb ik zo mega dip gehad en ben mezelf niet meer en loop enorm risico nu mijn huis mijn werk mijn vrienden mijn liefje of ik dit wel allemaal aan kan ik ben mezelf niet meer
maar dat gebeurd maar niet zie topic ervaringen met Paaz.Jarenterug ook ooit niet meer zien zitten (2005/2006) en nu heb ik zo mega dip gehad en ben mezelf niet meer en loop enorm risico nu mijn huis mijn werk mijn vrienden mijn liefje of ik dit wel allemaal aan kan ik ben mezelf niet meer
Interessant he ?
AAAARRRGGGGG, net naar de huisarts geweest, is er een vervangster. Ze vond het wel een goed idee dat ik eerst naar een eerstelijnspycholoog ga totdat ik bij Dimence terecht kan. Maar ze wilde mijn briefje voor de IBG niet invullen en zei ook dat dat niet de taak van een huisarts is omdat die niet mogen oordelen en je in conflict komt als ze het niet wil ondertekenen. Maar er zijn ook genoeg huisartsen die het wel willen ondertekenen, heb al van meerdere mensen gehoord dat hun huisarts het wel gewoon deed. Dus aan het eind van de week maar weer een afspraak maken als mn eigen huisarts er weer is. Hopen dat die het wel wil tekenen en anders wil mijn psycholoog of iemand bij Dimence het wel. Anders heb ik echt wel een probleem.
sylvana, wat irritant! zei de receptioniste niet dat er een vervangster zou zijn?
heb je al een idee over de wachttijden bij dimence?
hopelijk kan een eerstelijnspsycholoog tijdelijk wel iets verlichting geven.
hoe is het met Q_B?
heb je al een idee over de wachttijden bij dimence?
hopelijk kan een eerstelijnspsycholoog tijdelijk wel iets verlichting geven.
hoe is het met Q_B?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
De afspraak stond al een aantal dagen, dus toen was het nog niet bekend denk ik. Wachtlijst bij Dimence is ongeveer 3 weken voor intake en daarna 5-8 weken voor behandeling begint. Dus dan kan ik al een aardig eind gekomen zijn met de sessies bij een psych. Zal zo eens even googelen welke er in de buurt zitten.
Wie weet hoelang het duurt voordat medicijnen anti depressi enzo voordat dit ingewerkt is?
Mijn meis ligt nu 9 dagen op Paaz en ze is rustig en totaal geen zelfmoord neigingen meer en nu wil ze naar huis en of weekend verlof en dat laten ze niet toe
Behandelplan komt om 17:00 naar boven
zo sloom werken ze daar echt triest.
Mijn meis ligt nu 9 dagen op Paaz en ze is rustig en totaal geen zelfmoord neigingen meer en nu wil ze naar huis en of weekend verlof en dat laten ze niet toe
Behandelplan komt om 17:00 naar boven
zo sloom werken ze daar echt triest.
Interessant he ?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |