Het grote "rammelaars-topic" deel 25

Hè Beaker vervelend als het dan zo dichtbij komt. Wat kan het knagen, dat rammelgevoel.

Vicks fijn dat hij in elk geval geen definitief nee zegt!

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 22:10 schreef Beaker het volgende:
Box is leeg

hmmm...BE ik confronteer hem er echt wel mee, maar we moeten er helaas toch samen uit zien te komen Ik vind het nu wel een probleem worden als ik heel eerlijk ben.
Misschien ben ik egoistisch om perse een tweede te willen, maar eigenlijk is hij dat ook in zekere zin
Kun je me volgen?

Ik volg je helemaal!

Iemand zei ook eens dat 'niet willen' zwaarder zou wegen, maar dat weet ik nog zo net niet hoor.
Tuurlijk, het is niet leuk om iemand 'met een kind op te zadelen' als die echt-echt-echt niet wil, en dat zou evt. zelfs voor het kind helemaal niet leuk kunnen worden op enig moment, maar toch... waarom zou zijn wens (om geen kind te willen) zwaarder moeten wegen dan de jouwe...

Ik vind het echt jammer voor je

Als er geen heel praktische bezwaren zijn (zoals Vicky nu in een te klein huis) dan is het toch geen heel rare wens?

Ik denk dat ik ook voor de positieve benadering zou gaan: al het leuke van de zwangerschap van je schoonzusje benadrukken enzo Herinneringen ophalen...

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 22:15 schreef Brighteyes het volgende:
waarom zou zijn wens (om geen kind te willen) zwaarder moeten wegen dan de jouwe...

daar heb je best een punt.
Maar wat nou als de rollen omgedraaid zijn. De man wilt wel graag nog een kindje maar de vrouw niet. Ik bedoel, de vrouw is wel degene die 9 maanden zwanger is en moet bevallen...

Niet dat dat bij ons het geval is hoor. Wij zijn het erover eens dat we nu nog geen 2e willen, mischien wel nooit, maar het kan best zo zijn dat dit over een jaar of 2 mischien wel anders is.

Vraag me alleen soms af of het niet egoistisch is ten opzichte van Dana om haar als enigst kind op te laten groeien. Ik heb dat altijd onzin gevonden, maar doordat je dat zo vaak hoort in je omgeving als opmerking ga je daar toch over nadenken.

Ik sluip hier ook maar eens naar binnen.
Die rammelde eierstokken zou bijna niet meer te houden! Mijn situatie is ook verre van ideaal, mijn vriend woont namelijk in het buitenland, maar in dit topic ben ik nog legaal bezig toch?

je kan iig in dit topic je ei kwijt

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 09:39 schreef _aurum_ het volgende:
je kan iig in dit topic je ei kwijt

quote:

Op woensdag 19 mei 2010 20:06 schreef Brighteyes het volgende:
Aventura, dat is toch wel een hele duidelijke stap. Ben benieuwd wat de ha zegt.
Ik heb het wel eens al gezegd dacht ik, of niet, maar user 'Mariposa' zat ook aan bd medicijnen en is overgestapt om zwanger te kunnen raken. Ze post niet veel meer, maar je zou mss kunnen PM-en als je specifieke vragen hebt ofzo.

Weet ik, heb je me al eens eerder getipt. I'll keep it in mind, thanks!

Update: naar huisarts geweest, bloeddruk in orde, verteld over kinderwens! Huisarts gaf aan dat hij de internist ging bellen om te overleggen. Hij belt me vanmiddag terug! Maar de 'werkwijze' is als volgt: ik moet stoppen met mijn medicijnen zodra we gaan proberen. Ik krijg geen andere want mijn huidige pillen zijn al 'B-keus'. Wel gaan we dan regelmatig mijn bloeddruk checken. Hij gaf aan dat veel vrouwen juist ook een lagere bloeddruk krijgen tijdens zwangerschap. Het enige punt van zorg is de periode zonder medicijnen. Het kan 1 maand duren voor ik zwanger word, het kan ook 1 jaar duren. Daarna nog die 9 maanden! en ik neem die meds niet alleen voor mijn hoge bloeddruk maar ook voor een nier-issue. Maargoed, hij is ws. nu aan het bellen hierover. Ben benieuwd!

Oh wat spannend zeg!

Ik kan me vanalles bedenken, zoals een bloeddrukmetertje aanschaffen, of als het zwanger worden langer duurt, tussendoor toch medicijnen nemen, maar je zult het vanmiddag dan wel horen!

Spannend Aventura. Hopelijk duidelijkheid vanmiddag.

Ik rammel op dit moment eigenlijk helemaal niet zo . Gek, had ik bij S ook in dezelfde tijd ongeveer.

En Beaker, het lijkt me heel moeilijk als je er niet uit lijkt te komen met je partner. Het gaat om ziets basaals, zoiets wezenlijks. Pfff.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 21:21 schreef Groofsken het volgende:
Ik rammel op dit moment eigenlijk helemaal niet zo . Gek, had ik bij S ook in dezelfde tijd ongeveer.

En wanneer begon het weer?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 23:10 schreef LadyBlack het volgende:

[..]

En wanneer begon het weer?

Toen ze een maand of 10 à 11 was .

Wat rammelen jullie allemaal al snel.
Ik begin nu na 3,5 jaar pas een beetje.

Kijk eens aan, er is een ieniemini-kiertje!

quote:

Op zaterdag 12 juni 2010 21:36 schreef Beaker het volgende:
Crook is al wat milder, want vanmiddag zei hij ik ga er eens goed over nadenken!!!!!!!

wtf!



hihihi

ik heb vanmiddag een ieniemieniemensje gezien en hoppaaa daar gingen ze weer..

Woohoo Beaker! Dat is goed nieuws.

Oh!

Fijn beaker!

hoi allemaal
ik heb een zoontje van bijna 1 en het begint toch wel weer te kriebelen....
ik zat dit topic door te lezen en ik las ook over de maatschappelijke normen, en je eigen afwegingen.
ik vind het zelf ook moeilijk omdat wij waarschijnlijk veel commentaar gaan krijgen als we nu een 2e zouden krijgen. maar toch ....

we hadden eigenlijk bij de 1e alles op een rijtje, we woonden samen, getrouwd beiden een goede baan. Dus toen dachten we. laten we maar eens kijken of het lukt, we hebben alles wel op zijn plek.
Helaas werd dat even anders toen ik zwanger werd. Ik was 20 weken en ik kreeg doodleuk op mijn werk te horen dat mijn contract niet verlengt werd, dat deden ze niet bij zwangere vrouwen (standaard).
Daar sta je dan, zonder baan.
Inmiddels zijn we meer als een jaar verder en heb ik nog steeds geen werk kunnen vinden. mijn man werkt wel, maar dat is niet voldoende om rond te komen. En bijstand/inkomensvoorziening is al helemaal geen vetpot.

We dachten dus alles "goed" gedaan te hebben, maar je hebt er niets over te zeggen.
Ik ben heel blij dat ik nu alles van mijn zoontje mee kan maken, overal bij ben en hem echt kan zien opgroeien!
Nu dat het werk zoeken zo stroef loopt zei ik tegen mijn man, waarom niet nu gaan proberen voor een 2e, ik zit toch thuis, de vooruitzichten op werk zijn slecht. Dan kan ik beter een lange tijd niet werken, 2 kinderen opvoeden en als ze naar school en kdv gaan weer aan de slag gaan.

Nu wil mijn man nog wachten tot nov/dec voor we echt gaan beslissen dat we gaan proberen, ook omdat ik misschien wel werk krijg en dan toch eerst een tijdje wil werken voor ik daar aankondig, hai, ik ben zwanger
en de familie (ik weet dat we daar niet naar moeten kijken maartoch, ze helpen ons vaak uit de brand) zal denk ik als het zover zou zijn niet meteen staan te springen.
Dan is het toch eerst... en hoe ga je dat betalen.

En dat steekt, ik zou heel blij zijn als ons een tweede kindje gegunt is, maar als mijn familie zo zou reageren dan voel ik me wel klote...

(ik ben trouwens bijna 26)

quote:

Op zondag 13 juni 2010 11:34 schreef kruimel_20 het volgende:

Helaas werd dat even anders toen ik zwanger werd. Ik was 20 weken en ik kreeg doodleuk op mijn werk te horen dat mijn contract niet verlengt werd, dat deden ze niet bij zwangere vrouwen (standaard).
Daar sta je dan, zonder baan.

Daar kan ik me toch zo over opwinden he. Weet niet hoe lang je er al werkte, maar toch. Een samenleving zou moeten investeren in de toekomst, door mensen aan het werk te houden, ipv kostenbesparend te willen zijn op dit moment. En je hebt nu een jong kind, en daar staan werkgevers nou ook niet om te springen, want 'ouders van jonge kinderen hebben altijd wel iets om niet te werken'. En straks ben je er 5 jaar uit, en dan ben je te lang werkloos geweest en is dat weer niet goed.

Goed, dit is misschien wat generaliserend, maar toch gaat het vaak wel zo. Zo achterlijk...

_{Misschien is het krijgen van kinderen tijdens je studie echt zo gek nog niet (note to self).}