Vanmorgen in de Volkskrant. Een artikel over een 57-jarige vrouw die drie banen heeft om vervolgens niet rond te kunnen komen van 1300 euro. Woonlasten, verzekeringen, kleding, voeding, allemaal begrijpelijk.
Maar wat staat er terloops in het artikel vermeld? Mevrouw heeft twee paarden die haar 600 euro per maand kosten, maar die doet ze niet weg want "ze voelt zich er fijn bij en ze leveren niets meer op". Right. Ik gun mevrouw van harte haar paarden, maar aankloppen bij het UVW omdat je bijna de helft (!) van je inkomen geheel vrijwillig besteedt aan je paarden, noem ik geen armoede. Ik voel me ook erg prettig als ik iedere maand een week op vakantie ga voor 600 euro. Mag ik even vangen? Dan stond er nog een foto bij van mevrouw met een gieter, met als onderschrift "Ze heeft een moestuintje om niet naar de voedselbank te hoeven". Dus.
Er bestaat in Nederland daadwerkelijk armoede en ik ben blij met onze sociale zekerheid, maar een paginagroot artikel over 'armoede' omdat je paarden zo duur zijn is krankzinnig tegenover de mensen die daadwerkelijk arm zijn in dit land. De Volkskrant mag wat dat betreft ook wel eens wat selectiever zijn.
Dank voor uw aandacht.
[ Bericht 1% gewijzigd door TNA op 27-04-2010 12:07:43 ]