OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ach wat sneu! Zit zo'n joch helemaal in de klem...quote:Op vrijdag 26 maart 2010 21:02 schreef Grijs het volgende:
[..]
Als je met die zin die ik even dikgedrukt heb bedoelt dat een aanpak voor autistische kinderen op school ook werkt voor niet-autistische kinderen, vanwege de extra aandacht die zo'n kind krijgt, dan moet ik je daar toch even tegenspreken:
Mijn neefje kreeg zulke aandacht, omdat school ervan uitging dat hij ASS zou hebben (de ouders gingen daar niet vanuit). Het ging van kwaad tot erger met hem op school (conclusie school: "'t Is een zwaar geval") en een test wees uiteindelijk (daar gaat wel een paar maanden overheen en dan werd hij nog met spoed geholpen ook) uit dat hij dat helemaal niet had. Ondertussen was hij helemaal vastgelopen, ging halve dagen naar school en werd steeds ongelukkiger en had een zeer laag zelfbeeld.
Gelukkig gaat het nu weer goed met hem. Hij zit nu op een andere school, die meer naar kinderen kijkt i.p.v. hokjes.
't Is dus kort door de bocht om te stellen dat elk kind opleeft van extra aandacht. Die aandacht moet wel op het kind zijn toegesneden, anders heeft het geen zin of werkt het zelfs averechts.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Ik bedoel juist dat elk kind opfleurt van aandacht en liefde. Een specifieke auti- aanpak, werkt in sommige gevallen maar ik vind inderdaad dat er meer naar het kind zelf, de persoon moet worden gekeken ipv de 'stoornis'. Het gevaar is dat een kind een belichaming wordt van een stoornis en niet gewoon een kind (weliswaar met wat apart gedrag).quote:Op vrijdag 26 maart 2010 21:02 schreef Grijs het volgende:
[..]
Als je met die zin die ik even dikgedrukt heb bedoelt dat een aanpak voor autistische kinderen op school ook werkt voor niet-autistische kinderen, vanwege de extra aandacht die zo'n kind krijgt, dan moet ik je daar toch even tegenspreken:
Mijn neefje kreeg zulke aandacht, omdat school ervan uitging dat hij ASS zou hebben (de ouders gingen daar niet vanuit). Het ging van kwaad tot erger met hem op school (conclusie school: "'t Is een zwaar geval") en een test wees uiteindelijk (daar gaat wel een paar maanden overheen en dan werd hij nog met spoed geholpen ook) uit dat hij dat helemaal niet had. Ondertussen was hij helemaal vastgelopen, ging halve dagen naar school en werd steeds ongelukkiger en had een zeer laag zelfbeeld.
Gelukkig gaat het nu weer goed met hem. Hij zit nu op een andere school, die meer naar kinderen kijkt i.p.v. hokjes.
't Is dus kort door de bocht om te stellen dat elk kind opleeft van extra aandacht. Die aandacht moet wel op het kind zijn toegesneden, anders heeft het geen zin of werkt het zelfs averechts.
En wat ik juist ook zeg in een eerdere posting is dat het geven van stempels in een aantal gevallen juist voor een kind niet goed werkt.
Eigenlijk ben ik het dus helemaal met je eens. Maar ik vind het lastig om dit soort dingen op een forum precies goed op te schrijven. Blijft toch lastig communiceren zonder lichaamstaal enz.
De situatie die jij schetst vind ik nu juist een voorbeeld van 'te makkelijk' een stempel geven.
Whatever...
Door een school. Die hoort helemaal geen etiketjes te geven. En in tegenstelling tot jouw eerdere post wilden de ouders er juist niet in meegaan.quote:Op vrijdag 26 maart 2010 21:08 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Ik bedoel juist dat elk kind opfleurt van aandacht en liefde. Een specifieke auti- aanpak, werkt in sommige gevallen maar ik vind inderdaad dat er meer naar het kind zelf, de persoon moet worden gekeken ipv de 'stoornis'. Het gevaar is dat een kind een belichaming wordt van een stoornis en niet gewoon een kind (weliswaar met wat apart gedrag).
En wat ik juist ook zeg in een eerdere posting is dat het geven van stempels in een aantal gevallen juist voor een kind niet goed werkt.
Eigenlijk ben ik het dus helemaal met je eens. Maar ik vind het lastig om dit soort dingen op een forum precies goed op te schrijven. Blijft toch lastig communiceren zonder lichaamstaal enz.
De situatie die jij schetst vind ik nu juist een voorbeeld van 'te makkelijk' een stempel geven.
Zo'n stempel is onzin, dat is geen "diagnose" dus laat staan een foute diagnose.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Maar voor de duidelijkheid, dat stempel werd dus niet door de ouders gegeven, maar door de school (zonder dat er een diagnose was).
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
God, dit is precies wat ik strontzat ben aan het etiketje van mijn kind. Al die eikels langs de zijlijn die aan dat etiketje willen peuteren.
Soms zijn dat vrienden, familieleden of bekenden, of anders onbekenden die vanaf het bankje in de speeltuin opmerkingen maken over mijn opvoedkwaliteiten omdat mijn peuter van negen zonder erg een schepje van een spelend kind "afpakt". Dat er dan naast hun flippende broer twee redelijk opgevoede exemplaren spelen valt ze niet eens op. Dat ik daar geen etiketje op "wil" blijkbaar. Of dat wij er ook niet om gevraagd hebben om er Ritalin in te stoppen, maar dat ons kind niet eens normaal te vervoeren (of: voeren) is zonder die kutpilletjes.
Het vervelendste is dat het etiketje tweezijdig plakband lijkt. Er blijven maar betweters aan kleven.
P.S.: dit is niet eens gericht op Spanky.
Soms zijn dat vrienden, familieleden of bekenden, of anders onbekenden die vanaf het bankje in de speeltuin opmerkingen maken over mijn opvoedkwaliteiten omdat mijn peuter van negen zonder erg een schepje van een spelend kind "afpakt". Dat er dan naast hun flippende broer twee redelijk opgevoede exemplaren spelen valt ze niet eens op. Dat ik daar geen etiketje op "wil" blijkbaar. Of dat wij er ook niet om gevraagd hebben om er Ritalin in te stoppen, maar dat ons kind niet eens normaal te vervoeren (of: voeren) is zonder die kutpilletjes.
Het vervelendste is dat het etiketje tweezijdig plakband lijkt. Er blijven maar betweters aan kleven.
P.S.: dit is niet eens gericht op Spanky.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Een diagnose mag voor zover ik weet alleen gesteld worden door een gz psycholoog. In de praktijk wordt er zwaar geleund op wat onderzoekjes en info van ouders en de school. Dan worden kinderen in een team even besproken en hoppa. Stempel. En soms is er geen team, maar is er 1 figuur die het makkelijk mis kan hebben.
Op school kan een orthopedagoog wel heel erg sturen, zo doen ze regelmatig dezelfde soort onderzoeken als psychologen van de ggz. Ze kunnen dus behoorlijk beinvloeden, soms wel, som niet terecht.
Is heel erg afhankelijk van de competentie van de instelling. En geloof me, sommige instellingen in Nederland zijn ontzettend incompetent. Met mijn persoonlijke ervaring meegerekend heb ik niet echt veel vertrouwen in de geestelijke gezondheidszorg in Nederland.
Op school kan een orthopedagoog wel heel erg sturen, zo doen ze regelmatig dezelfde soort onderzoeken als psychologen van de ggz. Ze kunnen dus behoorlijk beinvloeden, soms wel, som niet terecht.
Is heel erg afhankelijk van de competentie van de instelling. En geloof me, sommige instellingen in Nederland zijn ontzettend incompetent. Met mijn persoonlijke ervaring meegerekend heb ik niet echt veel vertrouwen in de geestelijke gezondheidszorg in Nederland.
Whatever...
Kan me voorstellen dat het vervelend is als anderen zich op die manier met jouw kind bemoeien. Maar ikzelf ben blij dat ik ZELF aan mijn etiket ben gaan peuteren. Anders was ik nu nog steeds een zombie geweest, dik onder de ritalin....quote:Op vrijdag 26 maart 2010 21:20 schreef Mwanatabu het volgende:
God, dit is precies wat ik strontzat ben aan het etiketje van mijn kind. Al die eikels langs de zijlijn die aan dat etiketje willen peuteren.
Soms zijn dat vrienden, familieleden of bekenden, of anders onbekenden die vanaf het bankje in de speeltuin opmerkingen maken over mijn opvoedkwaliteiten omdat mijn peuter van negen zonder erg een schepje van een spelend kind "afpakt". Dat er dan naast hun flippende broer twee redelijk opgevoede exemplaren spelen valt ze niet eens op. Dat ik daar geen etiketje op "wil" blijkbaar. Of dat wij er ook niet om gevraagd hebben om er Ritalin in te stoppen, maar dat ons kind niet eens normaal te vervoeren (of: voeren) is zonder die kutpilletjes.
Het vervelendste is dat het etiketje tweezijdig plakband lijkt. Er blijven maar betweters aan kleven.
P.S.: dit is niet eens gericht op Spanky.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat in JOUW situatie, de diagnose of het etiket onjuist is. Ik wilde eigenlijk alleen maar vanuit mijn eigen ervaring waarschuwen voor een te makkelijk stempel, omdat het nogal wat betekent.
Whatever...
Ik vind deze discussie, die steeds herhaald wordt, verschrikkelijk. 
Mensen snappen al zo weinig van autisme. En autisten snappen zo steeds minder van de wereld.
Er zijn inderdaad mensen, die als strontvliegen aan het dubbelzijdige tape blijven kleven. Omdat ze het gewoon NIET willen snappen.
Ik zou zeggen, kijk eens in de zorg rond, loop eens een dagje met een autist mee (áls die dat al toe zou laten, een vreemde in zijn/haar gebroken wereld van alledag, waarin het godsgruwelijk moeilijk is).
Ja en ik ken ze ook, die strontvliegen met betweter-gedrag. Zelfs in de zorg, en zelfs in de instanties die bepalen waar je ''recht'' op hebt. HALLO ik heb ''recht'' op een leven. En het is mijn probleem niet (dat zou het niet moeten zijn!) hoe de ''normalo's'' dat oplossen. Ik heb niet om klassiek autisme met hyperactiviteit en gedragsproblemen en echolalie en weetikk*t gevraagd.
En dan moet ik mezelf steeds excuseren voor een etiket?
Mensen snappen al zo weinig van autisme. En autisten snappen zo steeds minder van de wereld.
Er zijn inderdaad mensen, die als strontvliegen aan het dubbelzijdige tape blijven kleven. Omdat ze het gewoon NIET willen snappen.
Ik zou zeggen, kijk eens in de zorg rond, loop eens een dagje met een autist mee (áls die dat al toe zou laten, een vreemde in zijn/haar gebroken wereld van alledag, waarin het godsgruwelijk moeilijk is).
Ja en ik ken ze ook, die strontvliegen met betweter-gedrag. Zelfs in de zorg, en zelfs in de instanties die bepalen waar je ''recht'' op hebt. HALLO ik heb ''recht'' op een leven. En het is mijn probleem niet (dat zou het niet moeten zijn!) hoe de ''normalo's'' dat oplossen. Ik heb niet om klassiek autisme met hyperactiviteit en gedragsproblemen en echolalie en weetikk*t gevraagd.
En dan moet ik mezelf steeds excuseren voor een etiket?
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Erg naar voor je dat bij jou een verkeerde diagnose gesteld is. En ik snap dat je anderen daarvoor wil waarschuwen (ik heb ook al diverse ouders (via PM) gewaarschuwd waarbij vermoedens geuit werden, vanwege het verhaal van mijn neefje). Maar op een forum lees je meestal niet het hele verhaal.quote:Op vrijdag 26 maart 2010 21:28 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Kan me voorstellen dat het vervelend is als anderen zich op die manier met jouw kind bemoeien. Maar ikzelf ben blij dat ik ZELF aan mijn etiket ben gaan peuteren. Anders was ik nu nog steeds een zombie geweest, dik onder de ritalin....
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat in JOUW situatie, de diagnose of het etiket onjuist is. Ik wilde eigenlijk alleen maar vanuit mijn eigen ervaring waarschuwen voor een te makkelijk stempel, omdat het nogal wat betekent.
Bovendien lees ik deze topic-reeks vanaf het begin al mee en heb nog geen enkele ouder meegemaakt die blij was dat haar/zijn kind de diagnose autisme kreeg. Wel dat ze opgelucht waren vanwege de erkenning die ze daarbij kregen. Maar aan de andere kant ook het besef dat de kinderen er niet "overheen groeien" o.i.d.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Oxyquote:Op vrijdag 26 maart 2010 21:31 schreef Oxymoron het volgende:
Ik vind deze discussie, die steeds herhaald wordt, verschrikkelijk.
Mensen snappen al zo weinig van autisme. En autisten snappen zo steeds minder van de wereld.
Er zijn inderdaad mensen, die als strontvliegen aan het dubbelzijdige tape blijven kleven. Omdat ze het gewoon NIET willen snappen.
Ik zou zeggen, kijk eens in de zorg rond, loop eens een dagje met een autist mee (áls die dat al toe zou laten, een vreemde in zijn/haar gebroken wereld van alledag, waarin het godsgruwelijk moeilijk is).
Ja en ik ken ze ook, die strontvliegen met betweter-gedrag. Zelfs in de zorg, en zelfs in de instanties die bepalen waar je ''recht'' op hebt. HALLO ik heb ''recht'' op een leven. En het is mijn probleem niet (dat zou het niet moeten zijn!) hoe de ''normalo's'' dat oplossen. Ik heb niet om klassiek autisme met hyperactiviteit en gedragsproblemen en echolalie en weetikk*t gevraagd.
En dan moet ik mezelf steeds excuseren voor een etiket?
zo eerst een kusje en dan even diep ademhalen. Ik vind de discussie ook niet leuk maar ik ga automatisch in de verdediging. Juist omdat het in de gevallen van ouders en autisten hier al zo'n lang en zwaar traject is geweest en nog steeds is. Juist omdat het zeggen dat een diagnose vaak niet klopt zo'n zeer doet omdat we eigenlijk blij zijn dat er eindelijk eens wat gedaan wordt met onze kinderen of met jou als autist. En dat het 'knokken' voor een 'leven' dan nog niet voorbij is maar eigenlijk net begonnen is.Omdat ik het zo enorm zat ben dat artsen zo makkelijk zeggen: 'ach het valt allemaal wel mee mevrouwtje misschien dat u zelf eens contact moet opnemen met een maatsch.werker hier heeft u het nummer'. Of net als in het voorbeeld van Mwana in de speeltuin met allerlei dingen aan komen zakken die heel beledigend zijn. En ja dan is het makkelijk om autisme als excuus aan te voeren.
Het probleem is gewoon dat er altijd mensen zullen zijn die hier of ergens anders zonder terug te lezen of zich te verdiepen in de persoon tegen wie ze 'praten' zo hun mening geven. En dan zitten we hier weer allemaal of op onze handen ons in te houden of we gaan in de aanval.
@Spanky had nou eerst even teruggelezen of een paar weken meegelezen dan had je anders gereageerd en was er ook meer begrip voor jouw standpunt geweest. Je bent hier IMHO met de botte bijl binnen gekomen en dat heeft een boel mensen tegen het zere been gestoten. Ondanks je ongetwijfeld goede bedoelingen.
@Grijs: jeetje zeg wat een verhaal daar wordt ik wel een beetje stil van.
As Admiral Grace Hopper once said, “I believe in having an open mind, but not so open that your brains fall out.”
Nee Oxy, je hoeft je niet te excuseren voor je etiketje.
Autisme is aangeboren, je kan er niet voor kiezen.
Ik heb het etiketje wat mijn zoon heeft altijd gezien als handvat. Hoe kan ik hem het leven het gemakkelijkste maken? Want de wereld met autisme is net 3 stappen harder lopen dan zonder.
En weet je, ik heb altijd gezegd en ik weet dat dat voor meer ouders hier geld: Als ik klaag of mopper over het gedrag van mijn kind, klaag ik niet over mijn kind persoonlijk, maar de gedragingen die soms zo lastig te peilen zijn.
Autisme is aangeboren, je kan er niet voor kiezen.
Ik heb het etiketje wat mijn zoon heeft altijd gezien als handvat. Hoe kan ik hem het leven het gemakkelijkste maken? Want de wereld met autisme is net 3 stappen harder lopen dan zonder.
En weet je, ik heb altijd gezegd en ik weet dat dat voor meer ouders hier geld: Als ik klaag of mopper over het gedrag van mijn kind, klaag ik niet over mijn kind persoonlijk, maar de gedragingen die soms zo lastig te peilen zijn.
'Juist door het verschil kan je onderscheid maken. Iedereen is anders, wat ons gelijk maakt is dat we mensen zijn met respect naar elkaar, toch . . .�
God, wat weet jij het toch altijd goed te verwoordenquote:Op vrijdag 26 maart 2010 21:20 schreef Mwanatabu het volgende:
God, dit is precies wat ik strontzat ben aan het etiketje van mijn kind. Al die eikels langs de zijlijn die aan dat etiketje willen peuteren.
Soms zijn dat vrienden, familieleden of bekenden, of anders onbekenden die vanaf het bankje in de speeltuin opmerkingen maken over mijn opvoedkwaliteiten omdat mijn peuter van negen zonder erg een schepje van een spelend kind "afpakt". Dat er dan naast hun flippende broer twee redelijk opgevoede exemplaren spelen valt ze niet eens op. Dat ik daar geen etiketje op "wil" blijkbaar. Of dat wij er ook niet om gevraagd hebben om er Ritalin in te stoppen, maar dat ons kind niet eens normaal te vervoeren (of: voeren) is zonder die kutpilletjes.
Het vervelendste is dat het etiketje tweezijdig plakband lijkt. Er blijven maar betweters aan kleven.
P.S.: dit is niet eens gericht op Spanky.
Ik weet soms niet wat ik met al die oordelen moet. Overal om me heen, zowel expliciet als impliciet. Openlijk verwoord of verborgen. Mijn kind is stout, is lastig en dat zie ik heel goed en ik weet dat dat ook voor de omgeving moeilijk is. Ik heb echter al mijn energie nodig om dat in goede banen te leiden, om te zorgen dat hij en de mensen om hem heen er zonder kleerscheuren doorheen komen. En dan is het echt zo jammer als ik ook energie moet steken in al die (voor)oordelen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Het komt wel vaker voor (maar niet alleen bij autisten). Het zou te maken kunnen hebben met een verstoorde omgang met prikkels) Wat wij meestal doen is een alternatief bieden: spuugdoekje of zo. In het uiterste geval bieden we cliënten een kauwkoord aan (stevig soort touw).quote:Op vrijdag 26 maart 2010 12:04 schreef Djeez het volgende:
Even een vraag van Ingrid, is het herkenbaar dat Kim telkens op haar mouw bijt opdat er allemaal gaten in haar nieuwe Hello Kitty-trui zitten?
Misschien kunnen ze bij de instelling waar jullie contact mee hebben met jullie meedenken.
hoezo overvloed aan tijd? in mijn dromen zeker !
Fijn Trui!quote:Op vrijdag 26 maart 2010 13:38 schreef trui het volgende:
verder gaat 't momenteel hartstikke goed met haar, ze zit echt lekker in haar vel.
En idd erg belangrijk dat mensen naar je kind blijven kijken ipv naar de stoornis.
Ik betrap mezelf er wel op hoor, tot grote ergernis van mijn vent, dat ik periodes heb waarin ik Thies bekijk door een autismebril.
En dat terwijl er nog niet eens iets vaststaat.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hier een prima dagje met een kwart pilletje meer Ritalin 
Totdat de dope uitgewerkt was en meneertje cold turkey into space ging. Ach ja.
Totdat de dope uitgewerkt was en meneertje cold turkey into space ging. Ach ja.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Goed om te lezen, Mwanatabu 
dat eerste regeltje dan
Hier ééntje die zaterdag onderweg was naar zijn zus in Utrecht, heeft voor noodgevallen een telefoonkaart maar niemand bellen hè. Hij was gewoon een paar uur 'kwijt'
Het was allemaal de schuld van zijn mobiele telefoon, waarvan de batterij leeg was.
dat eerste regeltje dan
Hier ééntje die zaterdag onderweg was naar zijn zus in Utrecht, heeft voor noodgevallen een telefoonkaart maar niemand bellen hè. Hij was gewoon een paar uur 'kwijt'
Het was allemaal de schuld van zijn mobiele telefoon, waarvan de batterij leeg was.
quote:Op vrijdag 2 april a.s. zal een speciale dag georganiseerd worden door Avonturenpark Hellendoorn en de NVA.
Het park is speciaal geopend voor mensen met autisme en hun familie en bijzonder geschikt voor gezinnen met kinderen in de leeftijd van 3-13 jaar. Maar ook oudere kinderen, die Hellendoorn leuk vinden, zijn van harte welkom.
Lees meer en geef je op via www.autisme.nl
quote:Gezinnen gezocht voor tweede gratis verwenweekend zorggezinnen
Bron : Stichting Residentiële & Ambulante Zorg (RAZ)
Datum : 23-3-2010
Na het grote succes van 2009 organiseert de stichting Residentiële en Ambulante Zorg (RAZ) in het najaar van 2010 opnieuw een gratis verwenweekend voor zorggezinnen op Landgoed Old Heino. De 2e editie van het zorgweekend wordt gehouden van 24 t/m 27 september 2010.
Gratis verwenweekend
Stichting RAZ biedt een gratis weekend aan voor gezinnen waarbij één van de leden een zorgvraag heeft, aangezien het niet eenvoudig is om met z’n allen op vakantie te gaan.
Het weekend is bedoeld voor gezinnen met minimaal één kind, waarbij één van de gezinsleden een zorgvraag heeft. Tijdens het weekend verblijven de gezinnen in een compleet aangepaste vakantiebungalow van Care Holidays Heino. De benodigde zorg en verpleging worden gegarandeerd door professionals van de stichting RAZ, die dit weekend 24 uur per dag op het park aanwezig zijn. Voor dit weekend is een programma met verschillende creatieve en actieve activiteiten voor kinderen en volwassenen opgesteld. Daarnaast zijn alle maaltijden geheel verzorgd. ’s Avonds wordt het diner verzorgd in de vorm van bijvoorbeeld een buffet of barbecue.
Gezinnen die in aanmerking willen komen voor dit verwenweekend kunnen zich tot 1 mei 2010 aanmelden. Een aanmeldingsformulier kunt u telefonisch aanvragen via (088) 328 00 40. U kunt deze ook downloaden via de websites van de stichting RAZ en Care Holidays Heino: www.raz.nl en www.care-holidays.eu.
Vrijwilligers
De stichting RAZ is nog op zoek naar enthousiaste en actieve mensen die de professionals kunnen ondersteunen tijdens dit weekend. Een aanmeldingsformulier met uitleg is te vinden op de websites van Stichting RAZ en Care Holidays Heino: www.raz.nl en www.care-holidays.eu
Indien u een financiële bijdrage wilt leveren voor dit weekend kunt u deze overmaken op rekeningnummer 41 t.n.v. Vrienden van Groot Stokkert te Veessen o.v.v. Verwenweekend.
Pakkende naam gezocht
De organisatie zoekt een pakkende naam voor het verwenweekend voor gezinnen met een zorgvraag. Heeft u een goed idee? Stuur uw suggestie naar info@raz.nl en maak kans op een mp3-speler!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat fijn is dat mwana, dat je zo goed het effect merkt van iets extra's ritalin.
En de discussie die hierboven stond, dat blijf je toch houden. Tijdens mijn werk kom ik het ook vaak tegen. En dat mensen er niet bij stilstaan dat een kind met autisme, zeker kernautisme, opvoeden gewoon zoveel lastiger is dan een 'gemiddeld' kind.
En de discussie die hierboven stond, dat blijf je toch houden. Tijdens mijn werk kom ik het ook vaak tegen. En dat mensen er niet bij stilstaan dat een kind met autisme, zeker kernautisme, opvoeden gewoon zoveel lastiger is dan een 'gemiddeld' kind.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Gebruikt je zoon geen Concerta? Ja, ook dat is eens uitgewerkt, maar ik heb zelf, nu een prima combinatie van Concerta, en Ritalin voor het slapen.quote:Op zondag 28 maart 2010 20:33 schreef Mwanatabu het volgende:
Hier een prima dagje met een kwart pilletje meer Ritalin
Totdat de dope uitgewerkt was en meneertje cold turkey into space ging. Ach ja.
Ook voor je zoon is dat rebounden erg vervelend!! Als je het nog niet doet; overweeg, Concerta dan eens.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Oxy ik lees hier dat je Ritalin en concerta gebruikt.
Kan een leerling van mij voor de korte dagen dan zomaar ritalin tussendoor gebruiken ? Ik bedoel dus dat hij kan afwisselen, het staat er wat onhandig.
Hij heeft dan les tot 12.45 en daarna wil hij geen medicijnen. Nu neemt ie niks. Niet handig want het is een mega stuiterbal. En dat is vooral voor hem zelf lastig
Kan een leerling van mij voor de korte dagen dan zomaar ritalin tussendoor gebruiken ? Ik bedoel dus dat hij kan afwisselen, het staat er wat onhandig.
Hij heeft dan les tot 12.45 en daarna wil hij geen medicijnen. Nu neemt ie niks. Niet handig want het is een mega stuiterbal. En dat is vooral voor hem zelf lastig
soms moet je iets achter laten om verder te komen, soms moet je heel veel achter je laten om een ander mens te worden
Even een uitleg:quote:Op maandag 29 maart 2010 16:41 schreef Muks het volgende:
Oxy ik lees hier dat je Ritalin en concerta gebruikt.
Kan een leerling van mij voor de korte dagen dan zomaar ritalin tussendoor gebruiken ? Ik bedoel dus dat hij kan afwisselen, het staat er wat onhandig.
Ritalin = methylfenidaat. Werking is kort.
Concerta = (dezelfde) methylfenidaat. De werking is langer, want door een speciaal systeem in de capsule, wordt het ''langzaam afgegeven''. Het houdt de methylfenidaat spiegel op peil zegmaar.
Waardoor je minder rebound hebt, en je hoeft in de meeste gevallen maar 1 x per dag een capsule te nemen.
De werkzame stof, is dus hetzelfde. In principe kan dat dus afwisselend gebruikt worden. Ik doe dat ook, ik ''vul aan'' met Ritalin, wat Concerta ''te kort heeft'', bij mij is dat een halve of een hele tablet voor het slapen gaan.
Maar ook in de weekenden, als ik uitslaap, neem ik Ritalin ipv Concerta, omdat (ik) Concerta vóór 9 uur 's ochtends moet slikken. Dus ik neem het inderdaad afwisselend.
Dus wat mij betreft, het antwoord is, ja het kan/mag. Maar je moet bij zulke dingen altijd de psychiater op de hoogte stellen, als je het gaat doen!
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Iddquote:Op maandag 29 maart 2010 13:24 schreef Lois het volgende:
Bijzondere column op de FP:
http://frontpage.fok.nl/c(...)-de-nieuwe-hype.html
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
