ADHD & ADD #28 Waar we de doseringen veranderen

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 22:57 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik schrijf nu een roman (mijn derde) en tot voor kort werkte ik als literair recensent. Dáárvoor heb ik voor allerlei bladen/kranten geschreven, maar altijd als freelancer, dus vrij als een vogel. De muziekwereld ken ik niet (hoewel ik tegenwoordig ook songteksten schrijf, maar dat is weer iets anders). Op de redacties waar ik wel eens ben geweest, hing meestal een relaxte werksfeer, ze beginnen daar vast niet heel vroeg. Maar toch... freenlancen is ideaal. Ooit heb ik een tijdje op de redactie van een tijdschrift gewerkt, en ik merkte dat mijn halve werkdag verloren ging aan nutteloze praatjes van collega's die hun nieuwste dieet met me door wilden nemen, of die voortdurend oeverloos en keihard met hun moeder zaten te telefoneren. Thuis heb ik doodse stilte
[..]

Je hebt (hier in Amsterdam tenminste) vrij veel journalisten-collectieven, dus groepjes freelancers die samen een kantoor delen. Dan kun je beginnen met werken wanneer je wilt. Bij mij om de hoek zit zo'n kantoortje en daar zie ik vóór 11 uur 's morgens nooit beweging Misschien kun je niet zo maar als freelancer aan de slag, ik weet niet of je goede contacten etc. hebt, maar je kunt dat wel als doel hebben. Dus eerst beginnen op een redactie, en dan voorstellen om als freelancer voor hen aan de slag te gaan. Je kunt ook proberen om via zo'n commercieel tekstbureau aan werk te komen; ik heb ooit geschreven voor bedrijfsbladen (Philips, KLM etc.) en dat verdiende geweldig en ik deed het vanuit huis. Ik werd alleen totaal depressief van het bloedsaaie werk

Ah dank En bloedsaai werk, dan zou ik alsnog niets verdienen want dat kan ik echt niet
Maar ik ga volgend jaar dus 2×3 maanden stage lopen bij verschillende bedrijven. Dan heb ik al 6 maanden om contacten op te doen en blijf ik niet tussen dezelfde mensen hangen. Verder wil ik nog vrijwillig voor een site schrijven (alleen concertrecensies en albumrecensies geloof ik).
Zo als ik het hoor moet het wel te doen zijn dus Dat is wel een optie als die stages me echt niet bevallen omdat ik zo vroeg op moet staan (ik ben er nu al bang voor dat ik gewoon faal omdat ik niet kan opstaan en niet echt functioneer dus Ik hoop dat er dan een beetje toffe mensen werken daar, die het begrijpen en mss de tijden willen aanpassen).

Mijn psych heeft dus vandaag gezegd dat het aan mn systeem ligt, en niet aan ADD ofzo, dus eerst die shit maar eens op orde krijgen.
of...

Kan het kwaad om het een keer te proberen? Hoe werkt dat?

Ik heb voor mijn eerste gebruik ook gewoon de psych erop laten zetten "svp merkpreparaat verstrekken Ritalin ®", ik had al genoeg horrorverhalen gelezen over die no-name meds van de apo zelf.
Ik moet zeggen, mijn eerste tab zal nu uitgewerkt zijn van 20.21 tot 00.00 uur, ik duik zo mijn nest in, maar merk (fingers crossed) nog geen effecten in de zin van buikpijn, hoofdpijn oid. Alleen nog steeds dat hele relaxte gevoel.

Heb net 1/3 boek gelezen waar ik al een tijdje tegenaan zat te hikken....heerlijk!

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 00:11 schreef feelsgoodman het volgende:
Ik kreeg in eerste instantie gewoon Ritalin. Nu echter, is het een of ander no-name fabricage. Ik ga er nu ook specifiek naar vragen. Té fucking stupide voor woorden, niet? Alsof het niet lastig genoeg is om de juiste dosering te vinden.

@IkHaatRegistrerendienaamisveeltelang
Herkenbaar stukje. Dat euforische gevoel gaat echter wel weg.

Ik heb ergens gehoord of gelezen dat ze van sommige medicijnen standaard een goedkopere variant meegeven, maar ze de originele ook nog hebben. Je moet het zeker zeggen daar, als bij veel mensen het mindeer goed werkt, kunnen ze dat niet maken en moeten ze gewoon weer Ritalin bestellen. AEn aders ga je langs een andere apotheek en vraag het daar.

Had vanmiddag genoeg tijd om nog een achtergebleven schoolopdracht af maken. Eerste half uur veel gedaan, maar toen moest ik even iets opzoeken op wikipedia en 2,5 uur later had ik van alles gelezen over de ondergang van de sovjet unie, kaas, een bobslee enz... Maar dat heeft allemaal helaas weinig met die opdracht te maken.

Maar sinds de medicijnen gaat het meestal wel goed, dan kan ik wel een paar uur aan een opdracht werken. Maar als het echt een klote-opdracht is niet. Ik vind wiskunde en die berekeningen van economie echt verschrikkelijk. Differentiëren, vergelijkingen met van die x en y dingen... ik kan het geen van alle.

[ Bericht 41% gewijzigd door northernlight81 op 05-03-2010 01:44:37 ]

ik werk ook steeds meer aan opdrachten die me tegenstaan. Het gaat langzaam, heel langzaam, maar ik doe het. In plaats van gewoon niet.
Ik heb eergister dik 3 uur gedaan over het lezen van een artikel en dat vertalen naar een presentatie. Maar het is me wel gelukt. Het was een heel heldere presentatie, weinig plaatjes en kort en bondige tekst op de powerpoint! Een unicum!

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 22:25 schreef IkHaatRegistrerenOpFora het volgende:
Help je mij gelijk uit mijn illusie?! Beetje jammer..
Maar je hebt dit ook zo ervaren dus?

Heb je zelf ADD of ADHD?

Wordt het effect niet minder, door gewenning?

Heb zelf ADD. Het effect blijft hetzelfde omdat de hele stoornis te maken heeft met een te lage dopaminespiegel die door door de Ritalin wordt verhoogd, voor zover ik weet zijn er dus geen diminishing returns.
Ik slik sinds november 2009 methylfenidaat, in het begin was ik ook behoorlijk euforisch over de rust in m'n hoofd enzo, maar nu valt het amper nog op, eigenlijk alleen als ik m'n pillen vergeet.
't Effect is in zoverre minder dat ik in het begin bijna niets anders deed dan studeren en lezen omdat het gewoon lukte, dat was echt heel gaaf, maar nu is dat wat minder omdat het gewoon altijd lukt ik loop nog steeds bij en af en toe zelfs voor, maar niet meer zo extensief als in het begin ('k heb in januari zoveel gestudeerd dat ik voor 3 vakken tot half maart niets meer hoefde te doen )

het PSYQ....

tja....

heb er een half jaar oner behandeling geweest.

WAT EEN STEL INBECIELE ONKUNDIGE WANNABE PSYCHIATERS ZONDER PAPIEREN....

en dan overtreden ze ook nog de wet.

mijn "psychiater" daar was een belgische muts die achteraf helemaal geen psychiater bleek te zijn.

ze hebben me medicijnen voorgeschreven waar ik bijna psychotisch van ben geworden...

als je ad(h)d hebt zoals ik en een beetje verstandig bent:

zoek goeie hulpverlening met de juiste papieren & laat je het PSYQ links (of rechts) liggen.

Ik ben anders uiterst tevreden met psyQ...

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 09:16 schreef wie-anders het volgende:
het PSYQ....

tja....

heb er een half jaar oner behandeling geweest.

WAT EEN STEL INBECIELE ONKUNDIGE WANNABE PSYCHIATERS ZONDER PAPIEREN....

en dan overtreden ze ook nog de wet.

mijn "psychiater" daar was een belgische muts die achteraf helemaal geen psychiater bleek te zijn.

ze hebben me medicijnen voorgeschreven waar ik bijna psychotisch van ben geworden...

als je ad(h)d hebt zoals ik en een beetje verstandig bent:

zoek goeie hulpverlening met de juiste papieren & laat je het PSYQ links (of rechts) liggen.

Ik had net een afspraak met mijn huisarts; ik kwam voor een doorverwijzing voor 1) mijn zoon en 2) eventueel mijzelf, maar het gaat mij vooral om mijn zoon. Zij heeft mij PsyQ ook met klem afgeraden, en ik citeer: "Tegenwoordig wordt er veel gecasht op ADD en ADHD. Het is een relatief 'nieuwe' stoornis, en daar wordt door sommige instellingen commercieel op ingesprongen. Je moet er erg mee uitkijken."

Ze zei: "Alle patiënten die ik de afgelopen jaren heb doorverwezen naar PsyQ, werden daar positief gediagnosticeerd op ADD of ADHD. Nooit zat er iemand tussen die het níet bleek te hebben. En dat kan niet. Later bleek bij een aantal patiënten dat er toch iets heel anders met ze aan de hand was, maar toen zaten ze al aan de medicijnen en was het leed al geschied."

Kortom: zij heeft mij voor een goede diagnose doorverwezen naar iets dat 'Mentrum' heet. Over twee weken nemen deze mensen contact met mij op voor een intakegesprek. De diagnose heb je daar dus tamelijk snel, alleen kan het daarna (als het gaat om de behandeling) allemaal wat langer duren. Mijn huisarts zei: "Maar dan heb je in elk geval de juiste diagnose, daarna kun je altijd nog beslissen om verder te gaan shoppen voor een behandeling, als je het te lang vindt duren."

Dus zo ga ik het doen.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 11:18 schreef feelsgoodman het volgende:

[..]

Roeterstraat?

Ik ben zelf wel aardig te spreken over het Mentrum. Echter is mijn diagnose al in mijn jeugd vastgesteld en derhalve hoefde ik niet een heel traject te doorlopen.

Het personeel is in het algemeen erg kundig. Wel zijn er enorm veel "interns", waar ik persoonlijk wat minder over te spreken ben. Desalniettemin hebben ze in het algemeen een solide team.

Succes in iedergeval. Als je nog vragen hebt moet je ze maar stellen, misschien kan ik ze voor je beanwoorden.

O, dank je

Volgens mij had ze het over de Keizersgracht, maar het zal vast dezelfde instelling zijn. De huisarts zei dat het vaak voorkwam dat in gevallen als het mijne (namelijk: moeder en kind komen eigenlijk voor de diagnose van het kind) de moeder degene is die een behandeling krijgt. Ik sta sowieso sceptisch tegenover elke behandeling, ik heb slechte ervaringen met psychiaters en psychologen, maar ik ben altijd bereid om een eerste gesprek aan te gaan.

Mijn bezwaar is dat je met hulpverleners vaak zo oeverloos om de hete brij zit heen te ouwehoeren. Zonde van de tijd. Dat zal vast ook een ADD-symptoom zijn: ik wil gas geven, snel to the point komen. In mijn ervaring schiet het allemaal niet op. Ik vind het zonde om uren op de divan te liggen, bij wijze van spreken, terwijl ik intussen ook kan leven. Kortom: ik vrees dat ik er weinig geduld voor zal hebben, en bij mijn zoon zie ik dat al helemaal niet gebeuren.

Heb jij daar een 'behandeling' gedaan? Wat moet ik me daarbij voorstellen?

PsyQ, daar had ik ook een matige ervaring mee.
Hadden volgens de website plaats voor een 1e intake, toen opgebeld, duurde het ineens een maand, daarna heb ik bedankt en zei dat ik verder zou kijken, kon het plots nog dezelfde dag...

Maar een datum voor een vervolgafspraak konden zij dan weer niet zien en toen had ik zoiets van "commerciële crap" dat die instelling is...¤ 130 voor een intake van 20 min. rekenen, no way.

Toen mijzelf door laten verwijzen via de huisarts naar de ggz alhier en dat was ook 1,5-2 mnd. wachten (ook met zomervakantie ertussen etc. dus begrijpelijk), maar het kwam gelijk professioneler over.

1) Een intake ik alleen met de psychiater, duur: 1,5 uur.
2) Een intake ik met mijn moeder+schoolrapporten, duur: 1,5 uur
3) Verschillende middagen, drietal psychologische testen en derde of vierde middag IQ test, duur: ca. 3 uur.
4) Persoonlijk interview als controle onderzoek op de MPPI-2, TCI en andere test.
5) Afsluitend psychologisch gesprek naar de resultaten van de IQ-test en de persoonlijkheidstesten.

(Punt 3, 4 en 5 afgenomen door een psycholoog, niet de psychiater, maar wel van dezelfde instelling.)

6) Gesprek met de psychiater, over de psychologische uitkomsten, observatie's tijdens de onderzoeken en de definitieve conclusie: ADD, geen personality disorders (wel een paar lichte trekjes, maar dat heeft iedereen volgens hen, dat is normaal.) en uitleg over de IQ-scores. Eerst werd er serieus getwijfeld, omdat ik wel drie keer ben blijven zitten op lagere en middelbare school, maar er niet iets over dagdromen etc. in mijn rapporten stond. Maar de test-uitkomsten en observatie's hebben toch de doorslag gegeven (extreem prikkelzoekend, aandacht tekort bij bepaalde sub-onderdelen van de IQ-test ).

Daarna aangegeven geen meds te willen, gesprek afgesloten en aangemeld door de psychi voor de coaching groep van de ggz, deze gevolgd, was op zich enigszins leerzaam (paar dingetjes), leuk en sociaal gedoe. Ook aangemeld voor structuurtherapie (cognitief), maar hier is nog een wachtlijst voor.
(Dit met behulp van de behandelgids voor ADHD, het roze met gifgroene kaft-boek.)

Vorige week toch contact gezocht en direct afspraak gemaakt met de psych voor meds en kan niet anders zeggen dat ik wel aardig tevreden ben (ondanks de wachtlijsten soms), over de gang van zaken.
Soms communiceren ze iets te weinig naar mijn idee, dan moet je zelf overal achteraan bellen en klinken ze soms aan de lijn, alsof ze water zien branden- tot het kwartje valt, maar over het algemeen: tevreden.

Bij PsyQ had ik na het eerste tel. gesprek om een afspraak te maken, al een raar onderbuikgevoel.

(Alarmbellen gingen af.) Maar zij hebben meerdere vestigingen, dus wie weet verschilt de kwaliteit.
Ik weet wel dat PsyQ de stal is van Sandra Kooij, de ADHD-bobo bij uitstek in NL en daar lees ik wisselende verhalen over, oordeel zelf (ik ga niemand wat aanpraten verder, dit zijn mijn eigen constateringen hierboven.)

Dat mentrum lijkt me een hele betrouwbare instantie, eigenlijk een beetje hetzelfde als het GGzE hier. Ik heb zelf meerm positieve verhalen gehoord van PsyQ dan van het Ggz (in Brabant dan). Maar dan ging het vaak over een paar jaar terug, toen was ADHD nog niet zo bekend en niet zo vaak gediagnosticeerd. Maar wat die mensen toen vooral vervelend vonden is dat ze daar 'universele' behandelgroepen hadden, hierin zaten toen dus niet allen ADHD'ers.

PsyQ is meer gespecialiseerd in ADHD voor volwassenen, dat merk je ook al aan de informatie die op de site van PsyQ staat in vergelijking met het totale ontbreken daarvan op de Mentrum site (meer dan een paar korte stukjes kan ik niet vinden), ze zijn er echt op ingesteld. Dit merk ik aan de goede communicatie naar clienten en hoe ze omgaan met de behandeling-programma's. Die worden goed geëvalueerd en je merkt dat de groepen daardoor echt goed inspelen op waar de meeste volwassenen met ADHD problemen door ondervinden. De coaches hebben ook veel ervaring met ADHD'ers en weten daardoor veel van de praktische gevolgen van ADHD en hebben hier veel tips en oplossingen voor uit andere groepen. Ik weet natuurlijk niet hoe dit is bij andere instanties.
Die psychiater schrijft mijn medicijnen voor en controleert mijn gewicht en bloeddruk een keer. Al doet de receptioniste dat, er is maar 1 iemand die aan kan voelen hoeveel medicijnen ik nodig heb. Als ze maar luisteren naar mij en wat ik wil.

Dat PsyQ vrij gespecialiseerd is natuurlijk enkel nadelen om een diagnose te stellen, minder snel zullen ze 'zien' dat de symptonen onderdeel zijn van een andere aandoening, indien deze elkaar overlappen.
Ik heb ook best veel mensen gesproken die juist bij een Ggz verschillende foute diagnoses hebben gehad en jaren bezig zijn geweest zonder resultaat. Die mensen zeggen dat ze nu eindelijk herkenning vinden in eigenschappen en ervaringen van andere ADHD'ers. Ik ben ervan overtuigd dat de behandeling bij PsyQ niet onderdoet voor die van Mentrum of een GGz.

Maar vooral bij volwassenen, als je de diagnose hebt van PsyQ en ervaringen van anderen ADHD'ers hoort en bijvoorbeeld berichten van users in dit topic leest kan je zelf ook wel bepalen of de diagnose juist is. Dit alles duurt dan in ieder geval enkele maanden minder lang dan bij het GGzE (ggz Eindhoven).
En het zijn vooral huisartsen die door farmaceutische bedrijven en andere instellingen gepaaid worden. Het gaat vooral om de personen die je treft, bij elke instantie hebben ze goede en mnder goede psychologen.

@Wie anders: Wij hebben tijdens de introductiegroep hele duidelijke uitleg gehad over de verschillende medicijnen, zelf heb ik er ook informatie over opgezocht op internet. Wat hebben ze je dan gegeven?
Ik weet 100% zeker dat PsyQ nooit opzettelijk iemand aanstelt als psychiater zonder dat die de juiste papieren heeft. Ik ben zelf overigens doorgestuurd vanuit het GGzE (die zeiden ook al dat ik waarschijnlijk adhd heb) en ook zei ze dat ze vaker over en weer patiënten doorsturen.
In deze topics hier en ook op andere sites staan genoeg verhalen van mensen die geen diagnose hebben gehad bij PsyQ.

[ Bericht 3% gewijzigd door northernlight81 op 05-03-2010 14:41:27 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 14:00 schreef IkHaatRegistrerenOpFora het volgende:
PsyQ, daar had ik ook een matige ervaring mee.
Hadden volgens de website plaats voor een 1e intake, toen opgebeld, duurde het ineens een maand, daarna heb ik bedankt en zei dat ik verder zou kijken, kon het plots nog dezelfde dag...

Maar een datum voor een vervolgafspraak konden zij dan weer niet zien en toen had ik zoiets van "commerciële crap" dat die instelling is...¤ 130 voor een intake van 20 min. rekenen, no way.

Toen mijzelf door laten verwijzen via de huisarts naar de ggz alhier en dat was ook 1,5-2 mnd. wachten (ook met zomervakantie ertussen etc. dus begrijpelijk), maar het kwam gelijk professioneler over.

1) Een intake ik alleen met de psychiater, duur: 1,5 uur.
2) Een intake ik met mijn moeder+schoolrapporten, duur: 1,5 uur
3) Verschillende middagen, drietal psychologische testen en derde of vierde middag IQ test, duur: ca. 3 uur.
4) Persoonlijk interview als controle onderzoek op de MPPI-2, TCI en andere test.
5) Afsluitend psychologisch gesprek naar de resultaten van de IQ-test en de persoonlijkheidstesten.

(Punt 3, 4 en 5 afgenomen door een psycholoog, niet de psychiater, maar wel van dezelfde instelling.)

6) Gesprek met de psychiater, over de psychologische uitkomsten, observatie's tijdens de onderzoeken en de definitieve conclusie: ADD, geen personality disorders (wel een paar lichte trekjes, maar dat heeft iedereen volgens hen, dat is normaal.) en uitleg over de IQ-scores. Eerst werd er serieus getwijfeld, omdat ik wel drie keer ben blijven zitten op lagere en middelbare school, maar er niet iets over dagdromen etc. in mijn rapporten stond. Maar de test-uitkomsten en observatie's hebben toch de doorslag gegeven (extreem prikkelzoekend, aandacht tekort bij bepaalde sub-onderdelen van de IQ-test ).

Daarna aangegeven geen meds te willen, gesprek afgesloten en aangemeld door de psychi voor de coaching groep van de ggz, deze gevolgd, was op zich enigszins leerzaam (paar dingetjes), leuk en sociaal gedoe. Ook aangemeld voor structuurtherapie (cognitief), maar hier is nog een wachtlijst voor.
(Dit met behulp van de behandelgids voor ADHD, het roze met gifgroene kaft-boek.)

Vorige week toch contact gezocht en direct afspraak gemaakt met de psych voor meds en kan niet anders zeggen dat ik wel aardig tevreden ben (ondanks de wachtlijsten soms), over de gang van zaken.
Soms communiceren ze iets te weinig naar mijn idee, dan moet je zelf overal achteraan bellen en klinken ze soms aan de lijn, alsof ze water zien branden- tot het kwartje valt, maar over het algemeen: tevreden.

Bij PsyQ had ik na het eerste tel. gesprek om een afspraak te maken, al een raar onderbuikgevoel.

(Alarmbellen gingen af.) Maar zij hebben meerdere vestigingen, dus wie weet verschilt de kwaliteit.
Ik weet wel dat PsyQ de stal is van Sandra Kooij, de ADHD-bobo bij uitstek in NL en daar lees ik wisselende verhalen over, oordeel zelf (ik ga niemand wat aanpraten verder, dit zijn mijn eigen constateringen hierboven.)

Interessant verhaal. Ik denk dat het juist bij zoiets als ADD heel belangrijk is dat je het zo serieus mogelijk aanpakt, desnoods met wachttijden, want er komen uiteindelijk vaak medicijnen bij kijken en dat vereist een professionele aanpak.

Vanochtend maakte ik me nog zorgen over het bezoek aan de huisarts, omdat ik dacht: 'Die ziet nummer driehonderdtachtig langskomen met een AD(H)D-verhaal...' maar tot mijn opluchting bleek ze zelf een broer te hebben met ADHD, dus ze nam het meteen serieus. Toen ik zelf aarzelend zei: 'Ik wil graag een officiële diagnose, want misschien zit ik er wel helemaal naast,' zei ze meteen: 'In mijn ervaring hebben moeders het vaak bij het rechte eind.'

Overigens denk ik dat PsyQ wel het voordeel heeft dat ze er echt gespecialiseerd zijn in AD(H)D, maar het nadeel ligt ook voor de hand: iedereen wil tegenwoordig een snelle diagnose en zij spelen in op die behoefte. Je kunt er vast ook mazzel hebben, als je de juiste persoon treft. Maar goed, het blijft een beetje tricky met zo'n 'populaire' stoornis

Om die reden heb ik me ook voorgenomen om er verder met niemand over te praten. Ik begrijp heel goed dat mensen argwanend reageren als je over ADD begint, dat deed ik zelf ook altijd. Het gaat mij absoluut niet om de 'erkenning' van mijn omgeving - ik houd het lekker stil. Hoe gaan jullie daarmee om?

Voor de duidelijkheid: met schaamte heeft het niks te maken; ik heb altijd geweten dat er iets vreemds met me aan de hand was, dus in dat opzicht schaam ik me nergens voor Ik heb alleen moeite met het 'mode-etiket' van deze stoornis.

Ik lees nog steeds zo weinig om ADD/ADHD met meditatie te lijf te gaan. Ik heb al wel eens eerder gepost wat een gigantische positieve uitwerking het op mij heeft gehad (en nog steeds heeft). Je wordt er zo enorm bewust en rustig van en dit blijft ook steeds beter worden naarmate je het langer doet.

Ik was 2 jaar geleden gediagnostiseerd voor ADD en was destijds positief bevonden. Heb toen ritalin gekregen + pscyhologische begeleiding en mijn studieresultaten knalde vooruit (ik deed HBO werktuigbouwkunde). Zo goed dat ik besloot over te stappen naar natuurkunde aan de universiteit het jaar erop.

Vervelende was echter dat ik behoorlijke bijwerkingen kreeg van de ritalin. Ik vond mezelf af en toe zeer verward en had bijzonder heftige emotionele schommelingen. Iets wat ik vroeger veel minder had, dus ik besloot direct met de medicatie te stoppen.

Een kennis attendeerde mij er toen op dat hij zoveel heeft gehad aan meditatie bij zijn studie en dat ik dat ook eens moest proberen. Ik besloot een boek "mediteren voor dummies" te kopen en ben daarmee aan de slag gegaan (een jaar geleden).

Het studiejaar was helaas niet meer te redden, maar in mijn motivatie en discipline kwam vanaf toen echt een stijgende lijn te zitten en dat geheel zonder medicatie of psychische begeleiding. Ik leerde mijn geest echt goed kennen. Helaas was het studiejaar niet meer te redden, dus moest ik van instelling veranderen. Ik heb wel besloten weer voor natuurkunde te gaan en nu wel met succes. Ik loop zonder enige problemen netjes nominaal en plannen gaat nu gewoon prima.

Ik ben dus echt op het punt om te zeggen dat ik mijn ADD overwonnen heb, ik heb voldoende discipline verworven om mijn dagelijkse taken zonder problemen uit te voeren.

Dus ik geef hier aan iedereen het advies, probeer het. Ga ermee aan de slag of meld je aan bij een meditatiecentrum (dit heb ik ook gedaan, is kosteloos). Maak het een vast onderdeel in je ochtendprogramma door even een kwartiertje eerder uit bed te gaan, dat is alles wat nodig is.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 15:45 schreef frenkck het volgende:
Ik lees nog steeds zo weinig om ADD/ADHD met meditatie te lijf te gaan. Ik heb al wel eens eerder gepost wat een gigantische positieve uitwerking het op mij heeft gehad (en nog steeds heeft). Je wordt er zo enorm bewust en rustig van en dit blijft ook steeds beter worden naarmate je het langer doet.

Ik was 2 jaar geleden gediagnostiseerd voor ADD en was destijds positief bevonden. Heb toen ritalin gekregen + pscyhologische begeleiding en mijn studieresultaten knalde vooruit (ik deed HBO werktuigbouwkunde). Zo goed dat ik besloot over te stappen naar natuurkunde aan de universiteit het jaar erop.

Vervelende was echter dat ik behoorlijke bijwerkingen kreeg van de ritalin. Ik vond mezelf af en toe zeer verward en had bijzonder heftige emotionele schommelingen. Iets wat ik vroeger veel minder had, dus ik besloot direct met de medicatie te stoppen.

Een kennis attendeerde mij er toen op dat hij zoveel heeft gehad aan meditatie bij zijn studie en dat ik dat ook eens moest proberen. Ik besloot een boek "mediteren voor dummies" te kopen en ben daarmee aan de slag gegaan (een jaar geleden).

Het studiejaar was helaas niet meer te redden, maar in mijn motivatie en discipline kwam vanaf toen echt een stijgende lijn te zitten en dat geheel zonder medicatie of psychische begeleiding. Ik leerde mijn geest echt goed kennen. Helaas was het studiejaar niet meer te redden, dus moest ik van instelling veranderen. Ik heb wel besloten weer voor natuurkunde te gaan en nu wel met succes. Ik loop zonder enige problemen netjes nominaal en plannen gaat nu gewoon prima.

Ik ben dus echt op het punt om te zeggen dat ik mijn ADD overwonnen heb, ik heb voldoende discipline verworven om mijn dagelijkse taken zonder problemen uit te voeren.

Dus ik geef hier aan iedereen het advies, probeer het. Ga ermee aan de slag of meld je aan bij een meditatiecentrum (dit heb ik ook gedaan, is kosteloos). Maak het een vast onderdeel in je ochtendprogramma door even een kwartiertje eerder uit bed te gaan, dat is alles wat nodig is.

Dat komt waarschijnlijk omdat meditatie nogal zweverig klinkt, imo een beetje als tekentherapie ofzo Ik hou het wat dat betreft liever op goeie, chemische rotzooi in pilvorm, zeker als het werkt

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 14:50 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Interessant verhaal. Ik denk dat het juist bij zoiets als ADD heel belangrijk is dat je het zo serieus mogelijk aanpakt, desnoods met wachttijden, want er komen uiteindelijk vaak medicijnen bij kijken en dat vereist een professionele aanpak.

Vanochtend maakte ik me nog zorgen over het bezoek aan de huisarts, omdat ik dacht: 'Die ziet nummer driehonderdtachtig langskomen met een AD(H)D-verhaal...' maar tot mijn opluchting bleek ze zelf een broer te hebben met ADHD, dus ze nam het meteen serieus. Toen ik zelf aarzelend zei: 'Ik wil graag een officiële diagnose, want misschien zit ik er wel helemaal naast,' zei ze meteen: 'In mijn ervaring hebben moeders het vaak bij het rechte eind.'

Overigens denk ik dat PsyQ wel het voordeel heeft dat ze er echt gespecialiseerd zijn in AD(H)D, maar het nadeel ligt ook voor de hand: iedereen wil tegenwoordig een snelle diagnose en zij spelen in op die behoefte. Je kunt er vast ook mazzel hebben, als je de juiste persoon treft. Maar goed, het blijft een beetje tricky met zo'n 'populaire' stoornis

Om die reden heb ik me ook voorgenomen om er verder met niemand over te praten. Ik begrijp heel goed dat mensen argwanend reageren als je over ADD begint, dat deed ik zelf ook altijd. Het gaat mij absoluut niet om de 'erkenning' van mijn omgeving - ik houd het lekker stil. Hoe gaan jullie daarmee om?

Voor de duidelijkheid: met schaamte heeft het niks te maken; ik heb altijd geweten dat er iets vreemds met me aan de hand was, dus in dat opzicht schaam ik me nergens voor Ik heb alleen moeite met het 'mode-etiket' van deze stoornis.

Zoals ik het lees denk je er ongeveer hetzelfde over als ik zelf.
Ik wilde het ook graag serieus laten onderzoeken, om dezelfde redenen als de meeste mensen die dit soort topics lezen. Jarenlang mislukkingen, gevoel gefaald te hebben (ben 34 jaar) etc.
Maar was (en ben nog steeds moet ik toegeven) heel sceptisch naar het gehele autistische spectrum met daarin ppd-nos, adhd, add, autisme etc.
Volgende week heb ik contact met het UMCN Radboud om mee te doen aan een onderzoek, waarbij ook een MRI-scan gemaakt gaat worden en in dat onderzoek pluizen ze de verschillen tussen adhd'ers en niet adhd'ers uit. Interessant om aan mee te doen dus. (Je krijgt je eigen scans ook mee naar huis, op cd-rom.)

De reden die mij zo sceptisch maakt, is voornamelijk het gemak waarmee medicijnen worden aangepraat lijkt het wel (vind ik verdacht, maar het is tot op heden het enige echte evidence-based middel.) en de banden tussen psychiatrie en farmacie. (Mij doet deze wereld denken aan de tabaksindustrie, eerlijkgezegd.)

Ik kan wel zeggen dat vooral de psychologische onderzoeken en de IQ-test mij echt heel veel inzicht in mijzelf hebben gegeven en de keuzes die ik tot op heden heb gemaakt in mijn korte leven.
(Een soort open boek met uitslagen en grafiekjes dat mijn leven representeerde zeg maar.)

Dus ik heb er absoluut geen spijt van en kan het iedereen met ADD-achtige symptomen aanraden.
Om toch met meds (Rita, doe het samen met rita ) te beginnen, was door positieve ervaringen van anderen met studie en dankzij de diepgaande uitleg van een psychi op één van de coaching avonden.
Inzicht doet een soort twijfel wegnemen, als je tot in diepte krijgt uitgelegd wat al die verschillende middelen doen (ook SRRI's zoals Prozac etc.), dan neemt dat twijfel en evt. angst weg. Zeker als je beseft dat je er ook mee kan stoppen, wanneer je zelf wilt zonder verregaande gevolgen.
Als je (net als ik dan) bent vastgelopen in 5 havo voor de vijfde keer (Profiel NT dat wel) en je krijgt te horen na je IQ-test dat je eigenlijk met gemak (met twee vingers in je neus) de uni zou moeten kunnen doorlopen, omdat je een stuk hoger uitkomt dan de 'doorsnee' persoon, dan sta je (merk ik zelf) ondanks een sceptische houding toch iets positiever tov het proberen van meds, dan anders misschien.

Ik heb net mijn tweede tab rita genomen en ben wederom positief verrast!
Ik word heel ontspannen (voel het ook letterlijk in mijn lijf), alsof er een soort spanningsveld van je lichaam valt en je idd met één ding bezig bent (docu kijken, lezen oid).
De moeite waard om het een kans te geven iig.

Om de post niet te lang te maken (edit: is al mislukt); ik denk dat het een voordeel is dat er ggz's zijn EN PsyQ, omdat het soms lastig is de diagnose te stellen, ook voor specialisten.
Als je bij de ggz stuk loopt en de reden te horen krijgt, waarom je geen diagnose ADD hebt, dan kan je dat meenemen en jezelf door laten verwijzen naar PsyQ

Om op je vraag terug te komen Nadine26, ik houd het voor mij, alleen mijn familie (ouders, broers en zussen) en een tweetal echt goede vrienden weten het.
Ik zou het NOOIT zeggen op werk oid. Begrip vind je nergens (ga maar na hoevaak mensen begrip hebben voor andere dingen...bijna nooit, ook al ligt je hoofd vijf meter van je romp vandaan, zo ziek ben je), het kan alleen maar tegen je gebruikt worden.
Voor studie: doorgeven want je kunt soms verlenging krijgen etc. ROC's, HBO's en Uni's zijn meestal wat coulanter als je er open over bent.

Mijn mening is dat ik het liever niet als een excuus gebruik (ben liever geen excuus-truus sowieso), want ik denk dat je op een gegeven moment als het jouw uitkomt het telkens als een excuus gaat gebruiken.
Ik denk dat je daar op termijn zelf vervelend van wordt (je gaat er teveel aan ophangen) en je omgeving ook.

Met coaching (ik heb hierdoor een agenda (redelijk) goed leren gebruiken ) en dergelijk, wordt je tips&trucs aangeleerd, om dingen beter te laten verlopen en praat je met anderen erover, dus sowieso wel aardig om aan deel te nemen (wordt ook vergoed 100%, alles trouwens, behalve bepaalde meds).
Ik herkende mij niet altijd volledig in de verhalen van de 'harde' ADHD'ers, maar van de andere ADD'er, daar kon ik mij bijna 100% in vinden, dat leek een één-op-één kopie van mijn leven, alleen hij was ouder dan ik. (Ik merkte ook echt een heel duidelijk verschil tussen ADHD en ADD daar.)

Het EPD (Elektronisch patiëntendossier) daar heb ik bezwaar tegen ingediend.
Ik heb aangegeven bij het intake formulier (voor het allereerste gesprek met de psychiater), dat ik geen uitslag terugkoppeling naar de huisarts wil (daar wordt het eerst in gesnuffeld door overheid/pot. werkgevers na toestemming), dus alleen de zorgverzekeraar (voor de vergoeding van alles) weet ervan en het EPD van de ggz zelf.
Daarnaast zijn er ook trucs om de verwijzing naar de ggz/PsyQ nog uit je huisartsendossier te krijgen, maar die ga ik hier niet noemen (kan iedereen zelf ook wel bedenken). Dan laat je helemaal geen trace achter.
Je bent niet verplicht om te vermelden aan iemand, dat je diagnose ADD hebt oid, dat is 100% privé.

Dit ivm evt. carrière-wijzigingen in de toekomst of plannen.
Alleen autorijden moet je wel mee uitkijken, volgens de bijsluiter van Ritalin.
Dat kan ik mij indenken, want ik voel mij wel heel relaxed nu. Ik denk dat ik beter op een autovrije zondag een beetje rond kan karren om te wennen ofzo...want het is alsof ik drank op heb, zonder de neveneffecten van drank, maar alleen de ontspanning/licht 'spacey' gevoel.
Ik word er ook toleranter van lijkt, minder opgefokt gevoel, milder. Echt heel prettig!
Ik denk dat je als strafadvocaat dit niet moet slikken, want dan verander je van een wolf in een soort zachtgekookt eitje lijkt het...

Mijn ggz is trouwens gespecialiseerd in ADHD, die twee psychiaters doen alleen deze poli, geen andere stoornissen oid, die worden door collegae van hen onderzocht.

[ Bericht 0% gewijzigd door IkHaatRegistrerenOpFora op 05-03-2010 16:33:24 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 15:45 schreef frenkck het volgende:

Ik ben dus echt op het punt om te zeggen dat ik mijn ADD overwonnen heb, ik heb voldoende discipline verworven om mijn dagelijkse taken zonder problemen uit te voeren.

Dus ik geef hier aan iedereen het advies, probeer het. Ga ermee aan de slag of meld je aan bij een meditatiecentrum (dit heb ik ook gedaan, is kosteloos). Maak het een vast onderdeel in je ochtendprogramma door even een kwartiertje eerder uit bed te gaan, dat is alles wat nodig is.

Dit was ik ook voornemens om te doen, verdiepen in (Zen)meditatie!
Ik denk dat dit ook een goede manier is om te "leren" concentreren en rust te scheppen in de chaos (psychische entropie).
Op dit moment ben ik een boek aan het lezen "Flow" van Mihaly Czikscenmihaly (of zoiets, echt een lastige naam) en die beschrijft al die dingen tot in detail. Het "zelf", de "aandacht" etc. heel leerzaam, echt een harde aanrader!!

Heb je nog meer tips (al dan niet op meditatiegebied)?

Heb gister een gesprek gehad met ex/jongen waarmee ik nog steeds bevriend ben.

Hij reageerde heel sceptisch tegenover mijn twijfels. Begon over 'psychologisch geneuzel' en dat iedereen chaotisch was. Hij snapte niet waarom ik er zo mee zat.
Ik probeerde hem uit te leggen dat ik gewoon wil weten óf er een reden is voor mijn gedrag, de onrust in mijn hoofd etc maar hij snapte t niet. Hij merkte op dat ik inderdaad een chaoot ben en dat ik heel snel afgeleid ben maar hij deed alsof ik dacht dat ik een ernstige afwijking had.
Ik probeerde m tevens uit te leggen dat áls mijn voorgevoel klopt, ik tenminste een reden heb voor alles en eventueel op dagen dat ik écht concentratie nodig heb en dingen binnen tijdsgrenzen moet of langer geconcentreerd moet blijven tijdens iets dat me niet boeit of moeite vergt, iets kan nemen dat mij daarbij helpt.

Zoals iemand hierboven in een post vermeldde; ik wil ook kunnen leren, urenlang, en dat het gewoon GAAT, dat ik me langer dan 10 seconden kan focussen en meer dan 5 woorden kan neerpennen zonder dat ik ondertussen de was ga doen, tosti's ga maken, bedenk dat ik eigenlijk best veel dvd's heb --> en vervolgens bedenk dat die ene film wel leuk was, die film opzet, het in eens etenstijd is en ik nog geen flikker heb uitgevoerd en dan denk OJA, ik was trouwens aan het leren.

Ik ben alleen nog steeds bang dat als er iets uit een test komt, dat als een zodanige stempel op je wordt gedrukt dat het tegen gaat zitten.
Beetje een dilemma wil je weten wat er is en een reden hebben, of t maar gewoon uitzoeken en zoals altijd op je bek gaan en dan met veel moeite half struikelend weer op je pad komen maar dan wel geen stempel op je gedrukt hebben. Hmmf

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 16:47 schreef puravida. het volgende:

Ik ben alleen nog steeds bang dat als er iets uit een test komt, dat als een zodanige stempel op je wordt gedrukt dat het tegen gaat zitten.
Beetje een dilemma wil je weten wat er is en een reden hebben, of t maar gewoon uitzoeken en zoals altijd op je bek gaan en dan met veel moeite half struikelend weer op je pad komen maar dan wel geen stempel op je gedrukt hebben. Hmmf

Ja, dat is ook een risico dat je neemt. Maar dan nog, je kunt altijd een second opinion aanvragen (zonder aan te geven dat het een sec. op. is) en dan hoor je misschien weer iets anders.
Je kunt je gangen blokkeren (als je het goed aanpakt, begin met het EPD-bezwaarschrift), waardoor de consequenties voor werk etc. uitblijven.

Als je de diagnose ADD krijgt, krijg je toegang tot alle hulpkanalen die je maar wenst.
Van coaching, tot meds, tot persoonlijke coaching (PGB) etc.
Het hele onderzoek (afhankelijk van de uitvoering) zal je waarschijnlijk al veel inzicht geven in jezelf, dat bleek mij persoonlijk al heel waardevol, dus wat houdt je tegen? Verandering begint bij inzicht.
Schijnbaar wil je iets veranderen aan jezelf, anders postte je hier niet, mee eens?

Het 'stempel' waar je over spreekt, daar geef je zelf de lading/betekenis aan.

Je hebt het resultaat van je diagnose ook zelf een beetje in de hand.
Na je testen volgen interviews, waarin je de subjectieve blik van je psycholoog en de testuitslagen kunt 'bijsturen', bij kunt schaven.
Er kwamen bij mij twee items uit, die totaal nergens op sloegen, die werden direct geschrapt-de test is niet 100% valide.

Dat anderen in je omgeving zicht negatief uitlaten over dit soort psycho-mambo-jambo, zegt iets over hen zelf, een soort gemakzucht en desinteresse in de menselijke psyche en haar mogelijkheden.

[ Bericht 10% gewijzigd door IkHaatRegistrerenOpFora op 05-03-2010 18:04:45 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 16:12 schreef Denkbaar het volgende:

[..]

Dat komt waarschijnlijk omdat meditatie nogal zweverig klinkt, imo een beetje als tekentherapie ofzo Ik hou het wat dat betreft liever op goeie, chemische rotzooi in pilvorm, zeker als het werkt

en het vergt nogal discipline, iets wat velen van ons niet hebben.
zelf yoga geprobeerd maar daar word ik nogal onrustig van.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 16:47 schreef puravida. het volgende:
Heb gister een gesprek gehad met ex/jongen waarmee ik nog steeds bevriend ben.

-knip - Beetje een dilemma wil je weten wat er is en een reden hebben, of t maar gewoon uitzoeken en zoals altijd op je bek gaan en dan met veel moeite half struikelend weer op je pad komen maar dan wel geen stempel op je gedrukt hebben. Hmmf

om het even bot te zeggen (maar goed bedoeld) wat kan jou dat stempel schelen? de enigen die het hoeven te weten zijn jij zelf, de psychiater en evt iemand die je meeneemt naar de psychiater, omdat dat vaak gevraagd wordt voor zo'n gesprek. Je hoeft het tegen niemand te zeggen verder dus dan is er niemand die op jou een stempel plakt. En je hóeft er verder ook niets mee te doen. alleen weet je het dan, en begrijp je jezelf dan beter. het lijkt enger dan het is denk ik

Dankjulliewel!
Ik trok het me niet zozeer aan dat hij het psycho-geneuzel vond, meer dat hij op iets zo bot zou reageren, terwijl hij duidelijk zag dat ik hier niet zegmaar zomaar tijdens een reclamblokje over begon.

Waar ik het meest bang voor was, was dat het in mijn MD opgenomen zou worden en dat latere werkgevers hiernaar zouden gaan kijken, wat misschien zou kunnen leiden tot problemen ofzo.
Nu ik gelezen heb dat je ervoor kunt zorgen dat dit niet in je MD opgenomen wordt heb ik zoiets van: wat kun je verliezen.
Wat er dan ook uitkomt kan me alleen maar helpen.

Al heb ik nog wel zoiets van: Denkt die dok. 'niet van: goh, hebben we er weer 1 die denkt dat ze ADD heeft'. Ik ben ergens nl bang dat ik enigzinds gebiased ben en misschien meer dingen aan mezelf toeschrijf, maar wanneer ik er echt over nadenk heb ik het idee dat het wel allemaal klopt.
Hebben jullie dat nooit gehad?

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 19:38 schreef puravida. het volgende:
Dankjulliewel!
Ik trok het me niet zozeer aan dat hij het psycho-geneuzel vond, meer dat hij op iets zo bot zou reageren, terwijl hij duidelijk zag dat ik hier niet zegmaar zomaar tijdens een reclamblokje over begon.

Waar ik het meest bang voor was, was dat het in mijn MD opgenomen zou worden en dat latere werkgevers hiernaar zouden gaan kijken, wat misschien zou kunnen leiden tot problemen ofzo.
Nu ik gelezen heb dat je ervoor kunt zorgen dat dit niet in je MD opgenomen wordt heb ik zoiets van: wat kun je verliezen.
Wat er dan ook uitkomt kan me alleen maar helpen.

Al heb ik nog wel zoiets van: Denkt die dok. 'niet van: goh, hebben we er weer 1 die denkt dat ze ADD heeft'. Ik ben ergens nl bang dat ik enigzinds gebiased ben en misschien meer dingen aan mezelf toeschrijf, maar wanneer ik er echt over nadenk heb ik het idee dat het wel allemaal klopt.
Hebben jullie dat nooit gehad?

ja, dat heb ik ook gehad, en ik heb het nog steeds. Lijkt me verstandig om dat gevoel ook uit te spreken naar de psych waar je mee gaat praten. meestal nemen zeje gewoon serieus hoor.