ADHD & ADD #28 Waar we de doseringen veranderen

Laatste reactie uit het vorige deel:

quote:

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 00:03 schreef IkHaatRegistrerenOpFora het volgende:

[..]

Dude (of dudin), dat zijn juist de kenmerken volgens DSM!!!
Die anderen zijn meer 'bijkomend' en daar hebben meer mensen last van.
Maar deze 5-6 zijn juist DE kenmerken van ADD.
Ik ben zelf ook diagnosed, vorig jaar en heb exact dezelfde kenmerken en dan de vetgedrukte als 'meeste last van' zeg maar.

knip
Succes!

Bedankt voor je post. Wat jij benoemt over disfunctioneren is bij mij niet echt aan de orde. Ik kom (bijna) nooit ergens te laat en mijn studie en bijbaan gaan goed. Ik weet me op mijn werk te concentreren en ga makkelijk om met andere mensen. Leg makkelijk contact en weet mijn contacten ook te onderhouden. Kan goed werken onder een leidinggevende (heb geen hekel aan 'moeten'). Ik ben nooit een buitenbeentje geweest of dat ik overal net buiten val. Wel was ik vroeger wel eens impulsief met opmerkingen naar anderen, dat ik niet goed nadacht voordat ik wat zei.. dat is sinds ik volwassen ben geworden veel beter en ik overdenk nu veel meer situaties voordat ik reageer.

Heb dan ook niet echt het gevoel dat het me disfunctioneert. Waar ik wel eens wat anders in zou willen zijn is:
-Dingen wat eerder oppakken (dus niet uitstellen).
-Geen aandacht geven aan allemaal prikkels die niet zo belangrijk zijn.
-Discipline met vroeg opstaan...(mag graat uitslapen).

Maar als ik zo eens met mijn studiegenoten praat dan zijn er veel meer die last hebben van uitstel.

TeVeelPrikkels

quote:

Op zaterdag 27 februari 2010 08:21 schreef feelsgoodman het volgende:

[..]

Timing is essentieel. Nadeel van Ritalin is dat je geen grote overlap wil van meerdere doseringen omdat je dan een ongewenst effect krijgt. Dat heb ik in ieder geval. Dus, ik neem maar genoegen met de 20-30 minuten rebound.

Iemand trouwens wel eens een IQ test gedaan met als insteek anti-ADHD medicatie? Ik ben wel benieuwd wat mijn "IQ" is als ik onder invloed ben van anti-ADHD medicatie. Ik ben benieuwd of mijn nieuwe medicatie ook effect heeft op zo een type test.

Een paar jaar terug wel eens een IQ test gedaan bij het Mensa. Het lijkt mij wel leuk om deze te vergelijken met een nieuwe IQ test waar ik onder invloed ben van bijvoorbeeld Ritalin. Eigenlijk moet ik hem dan twéé keer maken, zo een oude test is natuurlijk geen ideaal reverentie kader meer.

Uiteraard blijft het "IQ", wat sowieso erg relatief is, het zelfde. Desalniettemin wel erg interessant.

ehhh ja teveel ritalin is niet goed, dus overlap ook niet. maar 10 min overlap lijkt me meer wenselijk dan een rebound. Ik zou de volgende pil gewoon 20 min eerder nemen dan je nu doet dan moet t wel goedkomen zou ik zeggen.

als je door je gebrekkige concentratie normaalgesproken slecht scoort op een IQ test, dan zal het met medicatie wel beter zijn denk ik. Ik scoorde op de concentratievragen schijnbaar zonder meds al best hoog, dus zal bij mij weinig uitmaken. Maar op mn werk en bij mn studie merk ik wel dat ik "slimmer" lijk met meds.

vraagje :

ik ben op aanraden van de arts begonnen met een dosis ritalin van 5 mg 4 x per dag voor twee weken.
Woensdag heb ik een afspraak met hem om te kijken hoe het gaat, hoe groot is dan de kans dat de medicatie word verhoogd? en zo ja, met hoeveel verwachten jullie?

quote:

Op zondag 28 februari 2010 22:28 schreef RandomMoron het volgende:
vraagje :

ik ben op aanraden van de arts begonnen met een dosis ritalin van 5 mg 4 x per dag voor twee weken.
Woensdag heb ik een afspraak met hem om te kijken hoe het gaat, hoe groot is dan de kans dat de medicatie word verhoogd? en zo ja, met hoeveel verwachten jullie?

hangt er vanaf wat je er nu van merkt. Als het nu genoeg werkt wordt het niet opgehoogd. als het totaal niet werkt, betwijfel ik het ook (maar misschien wel, om te kijken of de dosis nu zo laag is dat het effect echt niet kan merken, en dat kan wel, 5 mg is laag), en als het nu een beetje werkt zal het wellicht worden opgehoogd en ik gok dan naar 4x 10 mg. overigens: netjes dat ze bij jou met 5 mg zijn begonnen. ik kreeg meteen 10 mg en daar kan ik dus echt niet tegen. da;s echt een overdosis.
hoe bevalt het jou? (volgens mij heb je wel eens wat geschreven in het vorige topic maar ik ben het vergeten)

Van mijn psychiater kreeg ik het advies om te expirimenteren met doseringen omdat je zelf het beste kan voelen wat werkt enzo. Met Ritalin ben je er meestal na een dag wel achter of een dosering werkt of niet, en 't enige effect van een overdosis is dat je je een dag klote voelt. Da's wel klote natuurlijk maar 't geeft je wel meer inzicht in hoe de medicijnen werken en hoe je er het beste mee om kan gaan.

Ik heb de laatste week echt het geheugen van een goudvis.. Mijn moeder wordt er gek van, die loopt namelijk gewoon de hele dag door tege me te praten terwijl ik er geen woord van hoor als ik achter de computer zit
Vandaag begonnen met de blindtest (3 potjes meds, 2 echte rita, 1 placebo).

in het begin even wat aanpassingsproblemen, het gaat op zich wel merkbaar beter maar ik heb het gevoel dat ik er nog meer uit kan halen. Ik kan me iets meer concentreren of terugroepen als ik me af laat leiden maar soms is het ook weer totale anarchie in mijn hoofd.
Dan is het opeens vier uur verder en heb ik alleen maar leuke sites bezocht terwijl de rest netjes aan hun scriptie bezig is.

Best raar, op school voel ik me rustig, geconcentreerd, en heb meer plezier in de lessen (veel meer plezier). Maar nu ik thuis ben voel ik me een beetje opgejaagd en wil vanalles tegelijk doen...

quote:

Op maandag 1 maart 2010 13:35 schreef feelsgoodman het volgende:

[..]

Rebound? Amplificatie van de symptomen, en zo.

Ik heb ADD, opgejaagd zijn enzo zou dus niet echt een rebound kunne zijn.. Bij een rebound (wat ik nu heb ) word ik heel afwezig en duf.

quote:

Op maandag 1 maart 2010 17:03 schreef donzine het volgende:

[..]

Ik heb ADD, opgejaagd zijn enzo zou dus niet echt een rebound kunne zijn.. Bij een rebound (wat ik nu heb ) word ik heel afwezig en duf.

volgens mij kan je als je ADD hebt ook opgejaagd worden m.i. is de grens tussen ADD en ADHD nogal vaag (ik weet zelf ook niet welke van de 2 ik heb) maar opgefokt worden is wel iets waar ik heeel goed in ben (althans, zonder meds en in een rebound wel, met meds is het stukken minder) dus.... ik denk dus dat je post niet helemaal klopt

quote:

Op maandag 1 maart 2010 11:42 schreef RandomMoron het volgende:
in het begin even wat aanpassingsproblemen, het gaat op zich wel merkbaar beter maar ik heb het gevoel dat ik er nog meer uit kan halen. Ik kan me iets meer concentreren of terugroepen als ik me af laat leiden maar soms is het ook weer totale anarchie in mijn hoofd.
Dan is het opeens vier uur verder en heb ik alleen maar leuke sites bezocht terwijl de rest netjes aan hun scriptie bezig is.

mja dan zou het best kunnen dat een hogere dosis iets beter werkt en het zou dus kunnen dat ie dat wel gaat voorstellen. Maar zou je dat erg vinden dan?

ja en nee. Ik zou het heerlijk vinden om me te concentreren maar ben bang dat sommige dingen die ik ervaar met de medicijnen zich versterken. Maar als ik hier lees dat er wel vaker in het begin stemmingswisselingen zijn denk ik dat ik gewoon maar eens aan moet kijken.

quote:

Op maandag 1 maart 2010 11:33 schreef RvLaak het volgende:
FF om de ADHD'ers hier gek te maken, een leuke site

Hehe, das echt een classic!
Ik ben behoorlijk fan van die Weebl filmpjes, juist vanwege die onwijze randomness
Net een weerspiegeling van mn eigen hersenpan hehe.

quote:

Op maandag 1 maart 2010 17:58 schreef RandomMoron het volgende:
ja en nee. Ik zou het heerlijk vinden om me te concentreren maar ben bang dat sommige dingen die ik ervaar met de medicijnen zich versterken. Maar als ik hier lees dat er wel vaker in het begin stemmingswisselingen zijn denk ik dat ik gewoon maar eens aan moet kijken.

misschien is het anders te overwegen om nog even met deze dosis door te gaan, totdat je echt geen/nauwelijks bijwerkingen meer hebt. Dan valt een eventuele ophoging ook niet zo zwaar.....

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 19:18 schreef Knuffelzacht het volgende:

[..]

Men groeit er niet overheen, men leert er mee te leven dmv trucjes waardoor het minder opvalt... ik heb bijvoorbeeld elk afspraak in mijn telefoon staan met alarm ook kleine flutdingetjes met bel dit schrijf zus doe zo, anders vergeet ik het geheid.

erfelijkheid zal net zoiets zijn als, weer dat kankervoorbeeldje (en dan niet op de scheld manier lol), de gen is aanwezig maar dat betekend niet dat je het hoeft te krijgen.

Klopt, maar wat ik eigenlijk bedoelde is dat kanker de naam is voor een probleem met meestal onontwikkelde, kwaadaardige cellen ergens in je lichaam. Dat wat jij zei is de omschrijving voor wat ze ad(h)d noemen.
In principe zit alles wat je erft in je genen, dus het is logisch dat alles wat erfelijk is daar ook in zit.

En aan veel symptomen van adhd kun je zelf iets doen door je leven iets aan te passen en extra structuur aan te brengen, maar aan bijvoorbeeld het concentratieprobleem doe je weinig.

hoi allemaal! mijn naam is Anne en ben 20 jaar, ik heb sinds vorige week de diagnose ADHD gehad. ene kant totaal verwacht aan de andere kant een schok omdat het zo laat pas is gediagnostiseerd. anyway ik ga even mee lezen met jullie en heb waarsch. ook nog aardig wat vragen aangezien ik nu moet gaan kiezen of ik medicatie wil ja of nee. zijn er hier meer mensen die op latere leeftijd er pas ''achter'' kwamen, en zoja wat hebben jullie toen gedaan?

ligt eraan wat je met 'op latere leeftijd' bedoeld. ik ben 21 en ik kreeg vorige week de officiële diagnose. Ik slik al sinds november Ritalin en ik heb me zelden beter gevoeld. Voorlopig krijg ik 1 keer in de 2 weken 'ADHD-coaching' en ga ik deelnemen aan een soort van gespreksgroep met 'lotgenoten'.

Ik heb ook de diagnose op m'n 20e gekregen Ik vond het wel erg laat, want een heleboel kwaad was al geschied. Gelukkig is het een leeftijd waarop je nog overnieuw kunt beginnen! Ik kreeg individuele gesprekken, medicatie (concerta) en heb een paar bijeenkomsten gehad bij een lotgenoten groep. Vanuit de universiteit krijg ik extra ondersteuning die mij het studeren doenbaar maken. Zelfde verhaal als Denkbaar: ik heb me zelden beter gevoeld.

Editje: gisteren van 36 naar 54 mg concerta overgegaan. Merk eigenlijk niets bijzonders.

wow nu ik dit lees is het helemaal niet raar dus om pas op je 20ste erachter te komen. ik zelf was van mening dat je zoiets vrij vroeg herkent bij kinderen? maar prototyp denkbeeld dus.
medicijnen is dus een aanrader denk ik? hebben jullie daar wat info over verder? wat merken julie kwa verschil bij jullie met de medicijnen en waar ik aan moet denken enz. ik moet maandag weer terug naar die man en dan gaan we het er over hebben maar ik wil me er zelf natuurlijk ook in verdiepen?

Ik weet het pas sinds mn 34e Beter laat dan nooit denk ik dan
Gelukkig heb ik wel kunnnen studeren en ook altijd gewoon kunnen werken, alleen was dat allemaal met erg veel moeite (studie lang over gedaan en werken ging gewoon nooit goed, 9 jaar ellende eigenlijk). Maar op zich heb ik nu nog tijd genoeg om dat in te halen/recht te trekken. Niet zo extreem veel kansen gemist en wel veel geleerd (carriere maken is het niet belangrijkste in je leven enzo)

En qua medicatie: ik heb concerta en dat bevalt goed. ritalin werd ik een beetje labiel van. Ik zou het gewoon proberen. Althans, als je nu merkt dat de adhd je hindert om je leven te leiden zoals je dat wilt. Als de medicatie je niet bevalt kan je er zo weer mee stoppen, het is na een aantal uur gewoon uitgewerkt dus veel schade heb je er dan niet van. En je weet vrij snel of het iets doet.
Wat ik vooral merkte is een enorme rust in mn hoofd. En ik slaap veel makkelijker in. ik kan beter het overzicht houden over dingen, raak niet meer in paniek als ik 3 dingen moet onthouden. Kom makkelijker op het idee om iets gewoon op te schrijven als ik het moet onthouden ipv dat ik een reactie heb van: help, wat moet ik nou, paniek, chaos! Ik vind het echt geweldig. Oh en ik ben niet meer zo opvliegend (hoewel ik vandaag voor het eerst in maanden echt ben uitgevallen tegen iemand)
En het is ook weer niet zo opvallend dat ik het gevoel heb dat ik anders ben ofzo. Nja mensen vinden me wat rustiger en minder chaotisch. En ik drink nu niet meer echt en ga dus helemaal niet meer stappen en dat kan voor sommigen wat saaier zijn, maar op je 35e vind i kdat niet zo erg hahaha.
Maar het belangrijkste is: je moet er zelf wel achter staan om meds te proberen. Als je er een negatief gevoel bij hebt moet je het (nog) niet doen.
En gewoon goed inlezen erover is wel een plan.
succes

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 20:11 schreef HeaRt_woRm het volgende:
De verpakking van Ritalin hebben ze veranderd. Het lijkt wel of de samenstelling van de Ritalin ook veranderd is. Ben zowat de hele dag misselijk

Staat er wel Ritalin op en is het van Novartis, anders heb je misschien zo'n alternatief wat sommige apotheken geven.
Er zit wel dezelfde werkzame stof in, maar ik heb van meerdere ADHD'ers gehoord dat ze bij sommige minder goed werken dan de echte Ritalin. Heeft waarschijnlijk iets te maken met hulpstoffen of iets dergelijks.

Als dit het geval is kun je bij je apotheek vragen om de Ritalin die je voorheen kreeg (zeg erbij dat het bij meer mensen 'anders' werkt. En anders kun je naar een andere apotheek gaan waar ze wel gewone Ritalin geven.

en misschien hoeven we niets op te hogen, dus eerst morgen maar eens afwachten

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 20:31 schreef RandomMoron het volgende:
en misschien hoeven we niets op te hogen, dus eerst morgen maar eens afwachten

succes

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 20:37 schreef feelsgoodman het volgende:
Vanmiddag langs de psych geweest. Meh. Het komt er praktisch op neer dat ik opnieuw een poging ga wagen met Ritalin. Mocht het desondanks weer niet lukken dan gaan we op zoek naar alternatieve (geen Concerta).
[..]

Hier ook! Ik had het normaliter van Sandoz. Echter nu is het opeens van Rubió? Ik haat verandering.

Bijna altijd is dexamfetamine de 2e keus, heb je die al eens op?

In mijn introductiegroep zaten 2 mannen die ook niet helemaal goed reageerde op methylfenitaat en zeer tevreden waren over Wellbutrin.
_{Bijsluiter nl (pdf)}.

quote:

Bupropion (Wellbutrin)

Wellbutrin is een antidepressivum met als werkzame stof bupropion-hydrochloride, dat ook gebruikt wordt bij nicotine-verslaving. Het heeft ook invloed op ADHD-symptomen[26]. Het wordt alleen door de basisverzekering vergoed indien het niet is voorgeschreven tegen rookverslaving. Bupropion is ook de werkzame stof in het middel tegen rookverslaving Zyban. Dit wordt ook niet vergoed door de basisverzekering.

Wellbutrin XR is een tablet met gereguleerde afgifte[27]. Bupropion is niet bestemd voor kinderen. Het is alleen beschikbaar in een vrij hoge dosering (vanaf 150 mg.), wat bezwaarlijk kan zijn voor volwassenen met een laag lichaamsgewicht en voor ouderen.

en dan heb je ook nog strattera.
je moet ff de adhd hulpgids opzoeken ergens in de boekhandel, daar staat een hoop meds in. wel veel die niet in NL verkrijgbaar zijn. maar sommige wel dus de moeite van het proberen waard.
dex zou ik niet doen, of als laatste optie. drugs

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 20:37 schreef feelsgoodman het volgende:
Vanmiddag langs de psych geweest. Meh. Het komt er praktisch op neer dat ik opnieuw een poging ga wagen met Ritalin. Mocht het desondanks weer niet lukken dan gaan we op zoek naar alternatieve (geen Concerta).
[..]

Hier ook! Ik had het normaliter van Sandoz. Echter nu is het opeens van Rubió? Ik haat verandering.
[..]

Waar kan ik dit precies vinden?

Op het doosje, daar staat de naam van het medicijn op. Bovenaan staat de naam van de producent, dat is Novartis en als ik me niet vergis linksonder ergens Ritalin in rode letters. Maar dat kan dus ook veranderd zijn. Maar als je even naar de voorkant van het doosje kijkt en je ziet geen ritalin staan is het gewoon een alternatief. Het staat er duidelijk op.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 20:55 schreef Murmeli het volgende:
en dan heb je ook nog strattera.
je moet ff de adhd hulpgids opzoeken ergens in de boekhandel, daar staat een hoop meds in. wel veel die niet in NL verkrijgbaar zijn. maar sommige wel dus de moeite van het proberen waard.
dex zou ik niet doen, of als laatste optie. drugs

drugs
Het is eigenlijk niet veel anders dan Ritalin, maar het is wel harddrugs. Ik zou voor Wellbutrin kiezen mocht het om een bepaalde reden nou fout gaan met methilfenidaat, bij elke dag amfetamine nemen voel ik me niet goed.

Wel handig als je medicijnen of je herhalingsrecept kwijt is, koop je het gewoon op straat.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 20:56 schreef northernlight81 het volgende:

[..]

Op het doosje, daar staat de naam van het medicijn op. Bovenaan staat de naam van de producent, dat is Novartis en als ik me niet vergis linksonder ergens Ritalin in rode letters. Maar dat kan dus ook veranderd zijn. Maar als je even naar de voorkant van het doosje kijkt en je ziet geen ritalin staan is het gewoon een alternatief. Het staat er duidelijk op.

omdat het harddrugs is en ik geen medicijnen wil slikken die me teveel aan harddrugs doen denken (had ik bij ritalin al last van zelfs, en bij concerta ook als ie niet goed valt en dan baal ik er ook al van)
en ik vind dat mn ex niet echt leuker werd van dex. met concerta wassie wat makkelijker/relaxter in de omgang. Niet dat het volledig aan de dex lag hoor, maar gewoon vooral de eerste dagen/weken vond ik hem er echt niet tof van.
maar vooral de associatie met harddrugs. heb echt een zwak voor speed en ik ben bang dat dex daar teveel op lijkt. daarom ben ik er dus tegen, of althans, zie ik het meer als laatste optie dan als een van de eerste. oh en ik ken ook meer verhalen over mensen die van dex naar en agressief/bozig werden.

volgens mij zit ik nogal scheef te quoten
ik reageerde dus op feelsgoodman

Precies, dat heb ik ook zo. Voorheen kocht ik dat wel eens als drugs, dan voelt het gewoon slecht. Je hele leven zowat ieder moment dat je wakker bent aan de speed, ik kan het me ook niet voorstellen. Bij concerta heb ik dat niet zo.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 21:24 schreef northernlight81 het volgende:
Precies, dat heb ik ook zo. Voorheen kocht ik dat wel eens als drugs, dan voelt het gewoon slecht. Je hele leven zowat ieder moment dat je wakker bent aan de speed, ik kan het me ook niet voorstellen. Bij concerta heb ik dat niet zo.

wat kocht je als drugs? dex? of speed?
ik merk met concerta wel dat ik niet meer in de trein in slaap kan vallen. normaal pleurde ik om in de trein, nu probeer ik het wel eens maar verder dan licht dufjes worden kom ik niet. terwijl ik dus als ik in bed lig wel snel slaap. maargoed toen ik in de trein zat had ik ook net mn 2e pil genomen voor vandaag dus misschien was ik darom zo wakker.
straks weer naar bedje en dan lekker wel slapen

Ik denk dat ik het ook heb, tenminste, wel als ik deze site lees:

quote:

WAT IS ADD
(Klik op de afbeelding voor video) ADD wil zeggen: Een gat tussen het vermogen en het uiteindelijk presteren, tussen waar je toe in staat bent en wat je uiteindelijk bereikt. Mensen met ADD hebben kort gezegd last van een concentratiestoornis. Dat wil zeggen dat je last hebt van veel gedachten. Je bent snel afgeleid en chaotisch. Dit brengt enorm veel creativiteit en veelzijdigheid met zich mee maar je bent ook met van alles tegelijk bezig. Belangrijke dingen worden pas op het allerlaatste moment gedaan, veel dingen komen niet af en je komt vaak te laat. ADDers hebben alle dagen het gevoel dat zij zich moeilijk tot een taak kunnen zetten, je stelt veel dingen uit tot de volgende dag en je bent een beetje dromerig en inactief. ADD is onzichtbaar en wordt meestal onbewust verborgen gehouden door de ADDer zelf. Lees hier verder

Ik word er zo gek van.. en bij accare zeggen ze alleen maar dat het komt omdat ik teveel heb om aan te denken.. Ik denk dat het wel ADD is.

Ik kan gewoon niet aan het werk gaan

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 23:18 schreef Dustland het volgende:
Ik denk dat ik het ook heb, tenminste, wel als ik deze site lees:
[..]

Ik word er zo gek van.. en bij accare zeggen ze alleen maar dat het komt omdat ik teveel heb om aan te denken.. Ik denk dat het wel ADD is.

Ik kan gewoon niet aan het werk gaan

Kijk eens wat jij hier allemaal van heb zou ik zeggen:

<sub>- Emotionele wisselingen
- Chaotisch / Vergeetachtig
- Trekt zich graag terug
- Kan ergens volledig in opgaan
- Grote passie bij interesse
- Een groot voorstellingsvermogen
- Gevoelig / Emotioneel / Betrokken
- Veel creatief talent
- Assertief maar onzeker over zich zelf
- Heeft Humor / intelligent
- Blijft op de achtergrond
- Laat alles wachten tot het laatste moment
- Altijd ver vooruit aan het denken
- Staren / kijkt voor zich uit / lijkt afwezig
- Probleem oplossend
- TV of radio staat altijd aan
- Concentratieproblemen / snel afgeleid
- Heeft moeite met het opbrengen van motivatie
- Te veel gedachten / filiosofisch
- Perfectionistisch in contrast met chaos
- Zit vaak te dagdromen / komt regelmatig laat
- Slecht in staat aanwijzingen op te volgen
- Voelt zich regelmatig overspoeld
- Moeilijkheden bij het afwerken van details
- Dwaalt in gedachten af bij luisteren
- Gaat opruim klusjes uit de weg
- Visueel / autodidactisch
- Vaak een reken, schrijf of lees stoornis
- Gevoelig voor verslaving
- Heeft inzicht, beter in de praktijk dan theorie
- Kan zich goed in anderen verplaatsen / sociaal
- Kan logica waarderen
- Weinig vrienden maar sociaal</sub>

Ik moet trouwens nogsteeds aan die praktische opdracht waar ik het hier over had beginnen:

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 17:15 schreef donzine het volgende:
Heb morge misschien een strip ritalin binne (van een maat van me), het lukt me écht niet om aan mijn Economie PO te beginnen... moest ik vandaag inleveren, of deze week (-1 punt), of volgende week (-1,5 punt), of nog later (-2 punt).

[ Bericht 13% gewijzigd door donzine op 03-03-2010 01:01:29 ]

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 20:00 schreef Murmeli het volgende:
Ik weet het pas sinds mn 34e Beter laat dan nooit denk ik dan
Gelukkig heb ik wel kunnnen studeren en ook altijd gewoon kunnen werken, alleen was dat allemaal met erg veel moeite (studie lang over gedaan en werken ging gewoon nooit goed, 9 jaar ellende eigenlijk). Maar op zich heb ik nu nog tijd genoeg om dat in te halen/recht te trekken. Niet zo extreem veel kansen gemist en wel veel geleerd (carriere maken is het niet belangrijkste in je leven enzo)

Ik vermoed dat ik zo'n geval ben - en dat schijnt heel vaak voor te komen, las ik op internet - dat er pas achter komt als haar kind in de (ADD)-problemen komt. Het fenomeen ADD was vroeger niet zo bekend. Ik ben na de lagere school (naar aanleiding van een slechte CITO-toets) ooit getest door een psychiater die mijn ouders op het hart drukte om mij überhaupt niet naar het reguliere onderwijs te laten gaan; volgens hem was de huishoudschool al vele stappen te hoog gegrepen. Enfin, ik ben inmiddels allang afgestudeerd en dat minderwaardigheidscomplex heb ik in de loop de tijd gelukkig ook afgeschud, maar ik begrijp nu opeens hoe dat misverstand in de wereld is gekomen. Het was zo'n typische 'logisch denken'- test die ik bij die psychiater moest maken, nou: tel uit je winst

Ik herken veel bij mijn zoon. Hij is bijvoorbeeld als enige gezakt voor zijn verkeersexamen op school, net als ik destijds. We moesten een of ander traject fietsen. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat er op elke straathoek een moeder stond te zwaaien met een oranje vlag, maar het lukte mij evengoed om na de éérste bocht compleet te verdwalen Vervolgens heb ik er ook nog eens twee uur over gedaan om de weg naar school terug te vinden

Ik denk dat mensen er in de loop der tijd - als ze geluk hebben - wel mee kunnen leren leven. Structuur is heel belangrijk. Dat kun je zelf aanbrengen. Het helpt natuurlijk als je een gezin hebt; voor alleenwonende lijkt het me ingewikkeld. Ook helpt het om je leven zo overzichtelijk mogelijk in te richten. Niet teveel afspraken. Een werkster nemen. Ook heel fijn: thuiswerken. Dan heb je niet met krankzinnig strakke en vroege werktijden te maken. En de dagen heel simpel plannen. Twee dingen per dag, dat is genoeg. Het helpt natuurlijk enorm als je samenleeft met iemand die van nature georganiseerd is

Ik heb trouwens overmorgen een afspraak met de huisarts. Het gaat mij in eerste instantie om mijn zoon; voor hem zou ik ook geen probleem hebben met eventuele medicijnen. Zelf ga ik daar nog eens rustig over nadenken. Omdat ik schrijf (op dit moment aan een roman) wil ik niet het risico lopen dat het 'creatieve proces' op de een of andere manier lam komt te liggen. (Overigens las ik wel ergens dat Jack Kerouac zijn roman On the road in 3 weken heeft geschreven met behulp van een medicijn dat Aderell heet, en dat ook een ADHD-medicijn schijnt te zijn. Heeft iemand ooit van dat spul gehoord? )

Medicijnen, ik zou wel willen zeggen mensen denk er 2 keer over na.
Tot zover mijn bijdrage aan dit topic

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 01:36 schreef ScarFace- het volgende:
Medicijnen, ik zou wel willen zeggen mensen denk er 2 keer over na.
Tot zover mijn bijdrage aan dit topic

Dat is wel een beetje een magere bijdrage Waarom raad je mensen aan om er twee keer over na te denken? Dat lijkt me sowieso verstandig, twee keer nadenken, maar heb je ervaringen/tips/suggesties/adviezen?

Even snel een tvp, dan doe ik morgen mijn verhaal.

Pff ik reageer wel verschillend op ritalin zeg. Maandag merkte ik het extreem goed, dinsdag wat minder, en nu nog iets minder. Nu heb ik ook weer een keiharde rebound, heb net in de klas twee uur lang naar dezelfde bladzijde in het boek zitten staren..

Hallo!

Ik ben Carmen, 19 jaar oud en ik denk dat ik misschien ADD zou kunnen hebben, Maar ik heb er ook zo mijn twijfels bij dus ik dacht ik ga het even aan jullie vragen.

Ik lees al een tijdje mee met het topic en herken in veel verhalen toch wel mezelf. Ik heb er al redelijk wat over opgezocht en als ik lees wat de symptomen zijn dan heb ik ze toch meestal wel bijna allemaal, chaotisch, afzwezig, snel afgeleid, te veel gedachten, perfectionistisch in contrast met chaos (heb hele hoge verwachtingen van mezelf, ik weet dat ik het wel kan, maar ik doe het gewoon niet, en daarna vind ik het altijd heel stom van mezelf en sta ook altijd onder stress) etc etc. Maar aan de andere kant zie ik dat ADDers vaak te laat zijn en dat heb ik dus niet, ik ben altijd consequent veel te vroeg, wat ook niet altijd handig is. Ik stel alles uit tot het einde, maar als ik het dan uiteindelijk toch echt moet doen omdat ik anders de deadline niet haal kan ik me meestal wel concentreren. Maar ook niet altijd. Ik zat al een tijdje met de gedachte en ik dacht er laatst aan naar een huisarts te gaan, maar ik ben dit jaar gaan studeren en ook op kamers en ik heb me nog niet bij een huisarts aangemeld want ik vergeet het steeds

Wat te doen? Naar een huisarts gaan? Of ergens anders heen? Of niks en valt het wel mee?
Omdat ik nu studeer is er veel meer vrijheid en ik ben bang dat ik erin omkom. En ik heb echt geen zin om studievertraging op te lopen
_{Ik heb het er nog nooit met iemand over gehad}

hi!

een psycholoog sprak het vermoeden uit dan ik iets richting ad(h)d heb, klopt wel aardig, want als ik vrolijk ben... *stuiter*
grap is, ik heb al PDD-NOS! moet ik er dan nog wat extra bij? (PDD is zowieso een verzamelnaam, daar niet van, matoch )

ik kan zeker niet achter het nut van ritalin komen als ik t niet uitprobeer, right?

Ik zou naar de huisarts gaan ja, of de GGD Ik wil het zelf ook doen, maar zit in het buitenland.

Anyway, ik wilde mijn verhaal ook doen. Ik denk ook dat ik ADD heb, ik herken zoveel. Ik dacht altijd dat ik gewoon lui was, maar het is niet dat ik het niet wil, het is dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Ik kom ook altijd te laat (behalve voor de trein). Het is altijd chaos in mijn hoofd, kan daardoor slecht slapen. Heb mezelf wel aangeleerd dat als ik denk: o dat moet ik morgen doen (meestal als ik in bed lig), dat ik het dan op schrijf. Ook lang niet altijd trouwens, maar zo vaak mogelijk. Uitstellen ben ik ook heel goed in, ik loop een jaar achter met mijn studie (zit in het derde jaar). Ik denk ook elke dag: ik moet een lijstje maken met een planning om alles in te halen. Dat doe ik dus niet Het is gewoon te veel, en het wordt steeds meer.
Ook praat ik erg warrig, ik kan vaak wel goed en logisch schrijven (handig, als je journalistiek studeert), maar verhalen vertellen? Nee, totaal niet
Ik vergeet ook vaak simpele dingen om te doen, ik slik al 1,5 jaar de pil maar moet nog steeds een wekker daarvoor zetten. Of naar school gaan, dat vergeet ik soms echt gewoon (als het bijv. om 3 uur pas begint, kom ik er vijf voor drie achter dat ik nog naar school moet). Maar ik vergeet nooit gebeurtenissen in het verleden, heb echt een olifantengeheugen. Lekker contrast daarin ook.
En ik heb nog wel duizenden dingen die kenmerkend zijn voor ADD'ers, maar die had ik gister allemaal in mijn hoofd maar nu niet meer

Maar wat slikken jullie precies tegen ADD? En verandert je persoonlijkheid dat erg? Want het is wel een deel van mijn persoonlijkheid, dat chaotische. Ik weet niet of ik dat wil missen. Aan de ene kant wel natuurlijk, want het levert problemen op, maar aan de andere kant: het is wel 'mij'.

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 13:46 schreef Carmw het volgende:
Wat te doen? Naar een huisarts gaan? Of ergens anders heen? Of niks en valt het wel mee?
Omdat ik nu studeer is er veel meer vrijheid en ik ben bang dat ik erin omkom. En ik heb echt geen zin om studievertraging op te lopen
_{Ik heb het er nog nooit met iemand over gehad}

Er zijn instanties die gespecialiseerd zijn hierin , zoals PsyQ. Op die site kun je een simpel testje doen en je daarna aanmelden. Ik kreeg kort daarna een kort telefonisch intakegesprek van 20 minuten.
Enkele weken later mocht ik komen en moest ik een familielid of vriend oid meenemen voor een diagnosegesprek van 3uur (1,5 uur met mij alleen en 1,5 uur met mijn zus erbij). Het enige wat ik verder moest doen was een verwijzing halen bij de huisarts. een paar weken later kreeg ik de diagnose. Zo'n psycholoog daar bepaald of je kenmerken ernstig genoeg zijn aan de hand van die dsm-iv lijst. Hier staat dat een beetje duidelijk uitgelegd. Het is moeilijk te vergelijken in hoeverre je bijvoorbeeld je concentratie sneller verliest dan iemand zonder ADHD of wellicht minder snel dan iemand die daar door ADHD veel last van heeft. Vanuit een post is dat al helemaal onmogelijk. Ze vragen vooral door naar standaard voorbeelden en opmerkingen van bijvoorbeeld leraren en of er iets op rapporten staat wat op adhd kan duiden, zoals dat je druk bent of afwezig (naar buiten kijken).

Je kan ook eerst even naar de huisarts gaan, maar als je denkt dat je AD(H)D hebt laat je dan niet doorsturen naar het GGZ of een 1elijns therapeut, want dan kost het wellicht net zoals bij mij een half jaar extra voordat je een diagnose hebt. Maar ik ging dus voor klachten daarheen, niet omdat ik dacht dat ik adhd heb.

Wat betref die studievertraging: je gaat er in principe minimaal 2x naartoe, 1x voor dat gesprek van 3 uur en 1x voor de uitslag. Heb je geen adhd zal die 2x geen vertraging opleveren en als je het wel hebt kan het je alleen helpen vertraging te voorkomen.
Krijg je een diagnose kom je op de wachtlijst voor behandeling (lengte staat op de psyQ site), maar je maakt wel direct al een afspraak bij een psychiater voor medicijnen als je dat wil. Ik had 2 weken na mijn diagnose al Ritalin.
Verder is het enige wat verplicht is een introductiecursus van 4 x 1,5 uur, maar mocht je door je opleiding even weinig tijd hebben, kun je dat wel even uitstellen. Je hoeft niets, ze willen je alleen helpen.

Dit is dus hoe het gaat bij psyQ, zit er een ander instituut in de buurt zal het daar wellicht anders gaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door northernlight81 op 03-03-2010 17:21:59 ]

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 14:04 schreef frame-saw het volgende:
Ik zou naar de huisarts gaan ja, of de GGD Ik wil het zelf ook doen, maar zit in het buitenland.

Anyway, ik wilde mijn verhaal ook doen. Ik denk ook dat ik ADD heb, ik herken zoveel. Ik dacht altijd dat ik gewoon lui was, maar het is niet dat ik het niet wil, het is dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Ik kom ook altijd te laat (behalve voor de trein). Het is altijd chaos in mijn hoofd, kan daardoor slecht slapen. Heb mezelf wel aangeleerd dat als ik denk: o dat moet ik morgen doen (meestal als ik in bed lig), dat ik het dan op schrijf. Ook lang niet altijd trouwens, maar zo vaak mogelijk. Uitstellen ben ik ook heel goed in, ik loop een jaar achter met mijn studie (zit in het derde jaar). Ik denk ook elke dag: ik moet een lijstje maken met een planning om alles in te halen. Dat doe ik dus niet Het is gewoon te veel, en het wordt steeds meer.
Ook praat ik erg warrig, ik kan vaak wel goed en logisch schrijven (handig, als je journalistiek studeert), maar verhalen vertellen? Nee, totaal niet
Ik vergeet ook vaak simpele dingen om te doen, ik slik al 1,5 jaar de pil maar moet nog steeds een wekker daarvoor zetten. Of naar school gaan, dat vergeet ik soms echt gewoon (als het bijv. om 3 uur pas begint, kom ik er vijf voor drie achter dat ik nog naar school moet). Maar ik vergeet nooit gebeurtenissen in het verleden, heb echt een olifantengeheugen. Lekker contrast daarin ook.
En ik heb nog wel duizenden dingen die kenmerkend zijn voor ADD'ers, maar die had ik gister allemaal in mijn hoofd maar nu niet meer

Maar wat slikken jullie precies tegen ADD? En verandert je persoonlijkheid dat erg? Want het is wel een deel van mijn persoonlijkheid, dat chaotische. Ik weet niet of ik dat wil missen. Aan de ene kant wel natuurlijk, want het levert problemen op, maar aan de andere kant: het is wel 'mij'.

Ik denk dat je de pillen moet laten liggen zolang je zelf het idee hebt dat je redelijk goed functioneert. Volgens mij hebben bijna alle mensen wel bepaalde eigenaardigheden, en zolang de ADD je niet ernstig belemmert in je leven, kun je volgens mij best een eind komen, alleen al door het besef (of het bewustwordingsproces) dat je een zwakke plek hebt.

Maar goed, dat is mijn persoonlijke idee. Ik zou niet zo snel pillen gaan slikken, het idee staat me tegen, daarom zou ik dat pas serieus overwegen als ik er 1) heel veel vanaf weet, 2) heel goed begeleid wordt door iemand die me precies kan vertellen wat ik ervan kan verwachten, 3) echt in de problemen zit. Dat laatste is het belangrijkste. (En als ik dit topic zo eens doorlees, krijg ik bij voorbaat al de kriebels van alle Ritalin-verhalen, want blijkbaar werkt dat pilletje bij iedereen anders. Ook de steeds wisselende doseringen maken me een beetje argwanend.)

Maar voor mijn zoon sta ik wel open voor het idee. Hij heeft serieuze problemen. Die jongen is de grootste chaoot en stuntelaar die je je kunt voorstellen. Hem is precies hetzelfde overkomen als mij destijds: ze wilden hem op school geen CITO-toets laten maken omdat hij een opgegeven geval was. Wij hebben hem toen zelf bijgespijkerd, gedurende een paar maanden, en na een prima CITO-toets zit hij nu op het VWO. Dat zijn toch wel dingen waarvan je denkt: godzijdank hebben wij op tijd ingegrepen. Maar het hele traject is zo enorm frustrerend geweest, vooral voor hemzelf, dat er nu toch wel serieus iets moet gebeuren. Want op de middelbare school zie ik het opnieuw mis gaan: hij maakt nooit huiswerk, verliest zich volledig in de PlayStation, gaat veel te laat slapen etc. Hij zou het VWO gemakkelijk kunnen halen, maar dan moet ik hem elke dag bij de hand houden. En helaas... ik kan zelf geen dubbelleven leiden

Kortom: ik zou die medicijnen alleen overwegen als de last van de ADD te zwaar is.

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 14:36 schreef northernlight81 het volgende:

Je kan ook eerst even naar de huisarts gaan, maar als je denkt dat je AD(H)D hebt laat je dan niet doorsturen naar het GGZ of een 1elijns therapeut, want dan kost het wellicht net zoals bij mij een half jaar extra voordat je een diagnose hebt. Maar ik ging dus voor klachten daarheen, niet omdat ik dacht dat ik adhd heb.

Even voor de duidelijkheid: PsyQ is dus wél een aanrader? Op hun site zag ik achter ADD een wachtlijst staan van 8 maanden.

Ik heb morgen een afspraak met de huisarts, voor een doorverwijzing. Ik wilde eigenlijk vragen of mijn zoon kan worden doorverwezen naar een kinderneuroloog waar hij een paar jaar terug is geweest ivm onverklaarbare hoofdpijnen. Dat leek me wel efficiënt. Zoals de meeste mensen, wil ik natuurlijk de snelste route kiezen

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 17:14 schreef Nadine26 het volgende:

Maar voor mijn zoon sta ik wel open voor het idee. Hij heeft serieuze problemen. Die jongen is de grootste chaoot en stuntelaar die je je kunt voorstellen. Hem is precies hetzelfde overkomen als mij destijds: ze wilden hem op school geen CITO-toets laten maken omdat hij een opgegeven geval was. Wij hebben hem toen zelf bijgespijkerd, gedurende een paar maanden, en na een prima CITO-toets zit hij nu op het VWO. Dat zijn toch wel dingen waarvan je denkt: godzijdank hebben wij op tijd ingegrepen. Maar het hele traject is zo enorm frustrerend geweest, vooral voor hemzelf, dat er nu toch wel serieus iets moet gebeuren. Want op de middelbare school zie ik het opnieuw mis gaan: hij maakt nooit huiswerk, verliest zich volledig in de PlayStation, gaat veel te laat slapen etc. Hij zou het VWO gemakkelijk kunnen halen, maar dan moet ik hem elke dag bij de hand houden. En helaas... ik kan zelf geen dubbelleven leiden

Kortom: ik zou die medicijnen alleen overwegen als de last van de ADD te zwaar is.

Maar wat is te zwaar? Sowieso is het een vereiste voor het verkrijgen van een diagnose dat de ernst van de klachten groot genoeg is. Daarnaast zijn de medicijnen slechts een onderdeel van de behandeling. Bij PsyQ krijg ik nu bijvoorbeeld de vaardighedengroep die zich richt op aspecten als planning, uitstel-gedrag, prioriteiten leggen en dat soort dingen.
Al ga je er alleen heen voor een diagnose en besluit hij geen behandeling te willen, het kan al best veel helpen dat jij en hij weten wat de oorzaak is van enigszins 'afwijkend' gedrag en wat hij eventueel alsnog kan gaan doen indien hij door bepaalde eigenschappen toch vast loopt. Doordat jij mogelijk anders (begripvoller) reageert op bepaalde situaties kunnen escalaties voorkomen worden. Ook zal zijn zelfbeeld minder snel negatief worden indien anderen meer begrip zullen hebben voor bepaalde eigenschappen.

VWO scholen zijn vaak vrij onschuldige scholen, wellicht gaat hij later kennismaken met jongeren die soms drugs gebruiken en ADHD'ers zijn vaak veel gevoeliger voor verslavingen.
Mensen met adhd krijgen meer prikkels binnen, waardoor het druk wordt in je hoofd. Misschien heeft hij daar onbewust veel last van en kan hij door te gamen tot rust komen. Hij weet zelf ook niet beter dan dat het zo is, heeft geen vergelijkbaar materiaal om te bepalen hoe onrustig het in zijn hoofd is en hoeveel dit kan verbeteren door behandeling/medicatie. Door de medicijnen te proberen kan hij zelf de baten ervaren en beslissen wat hij wil. Nadat ik daar 2x ben geweest wist ik al dat ik adhd heb, dat is de relatief kleine moeite zeker waard vind ik.

Wat Nadine26 zegt
Ik zou het trouwens niet zo snel nemen.
Medicijnen bestrijden niet de ziekte(in dit geval)maar de/wat symptomen.
De adhd verdwijnt er niet door..
Ik heb in ieder geval zelf besloten om enkel slaap medicijnen te gebruiken, anders kom ik amper in slaap, maar ik heb asperger weer heel wat anders.
Het hangt ook echt van je leeftijd af hoe je bent en je je gedraagt(misschien is een jongen van 8 jaar 2.5 keer zo actief als een "normaal" kind en bij 18 is ie nog maar 1.1 keer zo actief ofzo, raar voorbeeld ik weet het maarja)

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 17:28 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Even voor de duidelijkheid: PsyQ is dus wél een aanrader? Op hun site zag ik achter ADD een wachtlijst staan van 8 maanden.

Ik heb morgen een afspraak met de huisarts, voor een doorverwijzing. Ik wilde eigenlijk vragen of mijn zoon kan worden doorverwezen naar een kinderneuroloog waar hij een paar jaar terug is geweest ivm onverklaarbare hoofdpijnen. Dat leek me wel efficiënt. Zoals de meeste mensen, wil ik natuurlijk de snelste route kiezen

Vergeten te zeggen... Maar PsyQ behandelt alleen ADHD voor volwassenen, geen kinderen .
Voor kinderen zijn er andere instellingen, hier moet je wel iets kunnen vinden. Ik weet verder geen instelling dat kinderen behandelt wat goed aangeschreven staat.
Ik vind PsyQ absoluut een aanrader, maar het ligt vooral ook veel aan de mensen coaches die je helpen. De psychologen die ik heb gehad vond ik niet geweldig, maar die schrijven toch alleen medicijnen voor. De coach die ik heb vind ik heel goed en de behandel-groepen die ik gehad heb ook wel, al is het soms wel een hoop gezever.

Tsja, ik word gewoon echt gek van mezelf, mijn hersenen draaien voor mijn gevoel op 50000%, ik wil ze graag uitzetten. Als ik iets wil doen (huiswerk) dan heb ik voordat ik 1 woord heb opgeschreven al weer 10 andere dingen gedaan. Slapen is ook moeilijk. Ik ga er toch maar eens op aandringen dat ze er wat meer aandacht aan besteden @ accare

Oké, ik ga vanaf 1 juni in Amsterdam wonen en daar heb ik veel zin in. Maar ik ben er echt de hele dag mee bezig, kom op duizenden ideeën, wil dit en dat, kom op die en die sites en ik sta echt op springen omdat ik zo blij ben. Terwijl dat pas over 3 maanden is, en ik me nu moet concentreren op school en de eerdergenoemde achterstanden. Is dat ook 'typisch ADD' of niet? Ik ga er in ieder geval heel gepassioneerd mee bezig, en dat heb ik wel met meer dingen. Waar uiteindelijk niets van terecht komt. Ik word dan heel enthousiast, zet me er helemaal in vast en als het dan niet in 1 keer lukt dan denk ik: laat ook maar.
Herkenbaar?

quote:

Mensen met adhd krijgen meer prikkels binnen, waardoor het druk wordt in je hoofd

Niet helemaal waar, ADHD-ers krijgen net zoveel prikkels binnen als iedereen, maar wij hebben een dopaminetekort waardoor impulsen slecht of niet geremd worden, vandaar de concentratieproblemen: zodra er bijvoorbeeld een vogel langsvliegt hebben de hersenen de impuls om er aandacht aan te geven. Normale hersenen worden dan afgeremd omdat die vogel niet relevant is voor waar ze mee bezig zijn, maar wij ADHD-ers niet. Door Ritalin wordt de aanmaak van dopamine gestimuleerd (of de opname afgeremd, dat weet ik niet precies meer) waardoor onze hersenen meer controle krijgen over al die impulsen.

Ik kan iig aanraden om Ritalin een kans te geven, het mooie ervan is dat het niet verslavend is, geen lange-termijn-effecten heeft, en dat je binnen 24 uur weet of het werkt of niet.

Verder: één dag zonder medicijnwekker en ik ben ál m'n pillen vergeten te slikken :x Zo'n kutverhaal dat je voor Concerta bij moet betalen

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 19:19 schreef HeaRt_woRm het volgende:

[..]

Ik krijg alleen de originele, van de cheapass 'Ritalin' krijg ik last van mijn maag van. Maar de tabletten zijn precies hetzelfde. Vreemd...

Die groepscoach die we toen hadden zei dat het wellicht aan hulpstoffen die erin zitten ligt. Maar zij wist het ook niet zeker.

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 18:54 schreef frame-saw het volgende:
Oké, ik ga vanaf 1 juni in Amsterdam wonen en daar heb ik veel zin in. Maar ik ben er echt de hele dag mee bezig, kom op duizenden ideeën, wil dit en dat, kom op die en die sites en ik sta echt op springen omdat ik zo blij ben. Terwijl dat pas over 3 maanden is, en ik me nu moet concentreren op school en de eerdergenoemde achterstanden. Is dat ook 'typisch ADD' of niet? Ik ga er in ieder geval heel gepassioneerd mee bezig, en dat heb ik wel met meer dingen. Waar uiteindelijk niets van terecht komt. Ik word dan heel enthousiast, zet me er helemaal in vast en als het dan niet in 1 keer lukt dan denk ik: laat ook maar.
Herkenbaar?

Zeer herkenbaar Die 'alles of niets'-houding is doodvermoeiend. En uiteindelijk werkt het demotiverend, omdat een heel grote passie na een tijdje altijd begint te slijten. En dan? Iets anders proberen, maar.

Ook geestig: ik heb me vanochtend verslapen voor de afspraak met de huisarts Hoe typisch. Dit zijn precies de 'dagelijkse problemen' waarmee ik altijd worstel. Ik heb een afspraak die eigenlijk te vroeg is voor mijn 'biologische klok', zeg maar. Ik ga pas rond 2 (of 3) uur slapen, eerder lukt niet, en van tevoren maak ik me al grote zorgen: word ik wel op tijd wakker, lukt het me om daar enigszins 'helder' te verschijnen etc.? In principe maak ik nooit afspraken vóór de middag, dat heb ik in de loop der tijd wel geleerd. Maar soms kan het niet anders... En aangezien ik alleen kan slapen met oordopjes, hoor ik mijn wekker meestal niet. Morgen gaan we het nog een keer proberen; ik heb een nieuwe afspraak (en ik zal twee wekkers zetten)

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 11:52 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Zeer herkenbaar Die 'alles of niets'-houding is doodvermoeiend. En uiteindelijk werkt het demotiverend, omdat een heel grote passie na een tijdje altijd begint te slijten. En dan? Iets anders proberen, maar.

Ook geestig: ik heb me vanochtend verslapen voor de afspraak met de huisarts Hoe typisch. Dit zijn precies de 'dagelijkse problemen' waarmee ik altijd worstel. Ik heb een afspraak die eigenlijk te vroeg is voor mijn 'biologische klok', zeg maar. Ik ga pas rond 2 (of 3) uur slapen, eerder lukt niet, en van tevoren maak ik me al grote zorgen: word ik wel op tijd wakker, lukt het me om daar enigszins 'helder' te verschijnen etc.? In principe maak ik nooit afspraken vóór de middag, dat heb ik in de loop der tijd wel geleerd. Maar soms kan het niet anders... En aangezien ik alleen kan slapen met oordopjes, hoor ik mijn wekker meestal niet. Morgen gaan we het nog een keer proberen; ik heb een nieuwe afspraak (en ik zal twee wekkers zetten)

Lijkt net of ik dit heb geschreven. Moet er op maandag om 9 uur uit, de rest van de dagen hoef ik er niet uit te komen of is 2 uur 's middags ook wel goed. Komt echt zelden voor dat ik in die les ben En dat komt dus ook omdat ik laat slaap én zonder oordopjes niet kan slapen. Lukt wel, maar dat duurt lang, dus dan blijf ik 's morgens echt liever slapen (ik word nooit écht wakker van de wekker, altijd enkele seconden, te weinig om te beseffen dat je er ECHT uit moet).
Afspraak om elf uur of later? Prima, daarvoor? Liever niet. Best kut als je over 1,5 jaar afstudeert en wss een 9 tot 5-baan krijgt

Hallo,

ik heb net een aantal topics in deze 'reeks' door zitten lezen en heb wat vragen/een verhaal.

Sinds een tijd nu ong 3/4jaar (ligt denk ik ook aan de leeftijd) merk ik steeds bewuster dat ik me vaak niet kan concentreren. Ik wil graag, probeer mezelf te stimuleren, zet 'beloningen' en 'straffen' tegenover het behalen of juist niet behalen van een prestatie maar ook dit werkt niet. Het is alsof ik het gewoon niet KAN. Ik weet dat dit slap klinkt, krijg dit ook vaak te horen van docenten/ouders en noem maar op, maar zo voelt het wel voor mij, omdat ik het echt wel graag wil. Ik heb het idee dat het niet aan mijn instelling ligt, maar na jaren van 'kan niet ligt op het kerkhof, wil ik niet ligt ernaast' en 'Je bent gewoon lui', 'je verpest alles' e.d. weet ik het ook niet meer.
Ik ben enorm snel afgeleid, tijdens het typen van dit berichtje was ik halverwege een tekenfilmserie aan het volgen, heb ik een tijdje zitten staren, mijn FB gecheckt en nagedacht over mijn colleges, werk, avondeten en noem maar op.
Ik stel uit, kan me er niet toezetten, raak afgeleid, en het word vermoeiend want ik weet niet waarom.

Daartegenover merk ik wel dat ik bij sommige taken echt kan hyperfocussen. (geen echt woord maar het geeft een goede omschrijving).
Ik ben niet uit mn concentratie te halen en stop ook niet voordat ik klaar ben met mijn taak/mijn doel behaald heb.

Ook merk ik dat ik op heel veel prikkels tegelijk kan reageren. Als ik met iemand in gesprek ben merkt diegene wel eens op (ofja, ik zie ze vreemd kijken ofwel ze vragen me of ze niet boeiend zijn) dat het lijkt alsof ik niet luister omdat ik diegene niet aankijk tijdens het praten, ik kijk om me heen, begin halverwege mijn zin over iets anders, raak de draad kwijt, maak een opmerking over de mensen naast me en noem maar op. Dit terwijl ik in sommige gesprekken ook zo gefocust kan zijn dat het MIJ doet lijken dat ik waarschijnlijk met kinderlijk veel enthousiasme dingen uit ga leggen of een blik in mijn ogen heb van die van een bezetene.

En dan de slaap, dit kan ook wel aan mijn ritme liggen, maar ik merk dat ik vaak tot 3 uur klaar wakker ben en dan onrustig inslaap, vervolgens om 7u wakker ben, chaggerijnig word van de tijd, weer inslaap, en vervolgens vaak tot een uur of 1 niet in staat ben iets te doen. Ik start als het ware heel langzaam op, de rest van de dag gaat dan in speedtempo voorbij en eer dat het avond is ben ik pas mijn 'ware' zelf. Komt dit bekend voor?

Mijn broertje is vrij vroeg geconstateerd met ADHD, mijn vader heeft trekjes van ADD.

Nu is jullie antwoord waarschijnlijk: Ga je laten testen!
logic.. maar mocht hier iets uitkomen dan ben ik bang dat dit mijn carriere mogelijk in de weg ligt ofzo, ik weet niet precies. Het zou bevrijdend zijn maar ergens ook weer zo'n stempel drukken heb ik het idee.

Graag hoor ik iets van jullie, als jullie tijd/zin hebben om mijn onsamenhangende verhaal even te lezen en iets weten.


Oh; Samenvatting van lap tekst:
Niet kunnen concentreren/afgeleid/uitstellen. Wel kunnen hyperfocussen. Van omgeving te horen krijgen dat ik lui ben/dingen verpest/het wel kan en harder moet proberen. Tevens slecht slapen.
ADHD/ADD in familie, enerzijds bang, anderzijds uitkijkend naar test.
meningen?

Oh. afspraken maken doe ik ook niet voor de middag haha,
Hoe vaak assistenten enzo aan de telefoon opperen: Dinsdag ??-??, om 10.15 oid en ik zeg: Kan het ook later?

Wat wel grappig is trouwens, is dat mijn moeder nu in het ADHD traject bij PsyQ zit, en we zijn erachter dat mijn vader hoogstwaarschijnlijk ook ADD heeft.
Het effect van de ritalin op mij is al iets prettiger, ik voel het wel minder sterk, maar merk toch nog wel een subtiel verschil (heb nu ook 5mg denk ik). Ook was de rebound vandaag wat minder vervelend. Gister voelde ik me echt zwaar naar de klote door de rebound.
Wat wel vervelend is, is dat ik steeds vergeet óf ik nou al me pilletje genomen heb. Me moeder gaf hem aan me, en ik vroeg me 5 minute later af wel of ik hem wel ingenomen had, of ergens neergelegd had

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 14:28 schreef puravida. het volgende:
Hallo,

ik heb net een aantal topics in deze 'reeks' door zitten lezen en heb wat vragen/een verhaal.

Sinds een tijd nu ong 3/4jaar (ligt denk ik ook aan de leeftijd) merk ik steeds bewuster dat ik me vaak niet kan concentreren. Ik wil graag, probeer mezelf te stimuleren, zet 'beloningen' en 'straffen' tegenover het behalen of juist niet behalen van een prestatie maar ook dit werkt niet. Het is alsof ik het gewoon niet KAN. Ik weet dat dit slap klinkt, krijg dit ook vaak te horen van docenten/ouders en noem maar op, maar zo voelt het wel voor mij, omdat ik het echt wel graag wil. Ik heb het idee dat het niet aan mijn instelling ligt, maar na jaren van 'kan niet ligt op het kerkhof, wil ik niet ligt ernaast' en 'Je bent gewoon lui', 'je verpest alles' e.d. weet ik het ook niet meer.
Ik ben enorm snel afgeleid, tijdens het typen van dit berichtje was ik halverwege een tekenfilmserie aan het volgen, heb ik een tijdje zitten staren, mijn FB gecheckt en nagedacht over mijn colleges, werk, avondeten en noem maar op.
Ik stel uit, kan me er niet toezetten, raak afgeleid, en het word vermoeiend want ik weet niet waarom.

Daartegenover merk ik wel dat ik bij sommige taken echt kan hyperfocussen. (geen echt woord maar het geeft een goede omschrijving).
Ik ben niet uit mn concentratie te halen en stop ook niet voordat ik klaar ben met mijn taak/mijn doel behaald heb.

Ook merk ik dat ik op heel veel prikkels tegelijk kan reageren. Als ik met iemand in gesprek ben merkt diegene wel eens op (ofja, ik zie ze vreemd kijken ofwel ze vragen me of ze niet boeiend zijn) dat het lijkt alsof ik niet luister omdat ik diegene niet aankijk tijdens het praten, ik kijk om me heen, begin halverwege mijn zin over iets anders, raak de draad kwijt, maak een opmerking over de mensen naast me en noem maar op. Dit terwijl ik in sommige gesprekken ook zo gefocust kan zijn dat het MIJ doet lijken dat ik waarschijnlijk met kinderlijk veel enthousiasme dingen uit ga leggen of een blik in mijn ogen heb van die van een bezetene.

En dan de slaap, dit kan ook wel aan mijn ritme liggen, maar ik merk dat ik vaak tot 3 uur klaar wakker ben en dan onrustig inslaap, vervolgens om 7u wakker ben, chaggerijnig word van de tijd, weer inslaap, en vervolgens vaak tot een uur of 1 niet in staat ben iets te doen. Ik start als het ware heel langzaam op, de rest van de dag gaat dan in speedtempo voorbij en eer dat het avond is ben ik pas mijn 'ware' zelf. Komt dit bekend voor?

Mijn broertje is vrij vroeg geconstateerd met ADHD, mijn vader heeft trekjes van ADD.

Nu is jullie antwoord waarschijnlijk: Ga je laten testen!
logic.. maar mocht hier iets uitkomen dan ben ik bang dat dit mijn carriere mogelijk in de weg ligt ofzo, ik weet niet precies. Het zou bevrijdend zijn maar ergens ook weer zo'n stempel drukken heb ik het idee.

Graag hoor ik iets van jullie, als jullie tijd/zin hebben om mijn onsamenhangende verhaal even te lezen en iets weten.


Oh; Samenvatting van lap tekst:
Niet kunnen concentreren/afgeleid/uitstellen. Wel kunnen hyperfocussen. Van omgeving te horen krijgen dat ik lui ben/dingen verpest/het wel kan en harder moet proberen. Tevens slecht slapen.
ADHD/ADD in familie, enerzijds bang, anderzijds uitkijkend naar test.
meningen?

Mij klinkt het allemaal heel bekend in de oren. Wat voor jou geldt, en ook voor Frame-saw, is dat jullie nog aan een carrière moeten beginnen. Ik ben al ruimschoots begonnen - en het zal geen toeval zijn dat ik de omstandigheden naar mijn hand heb gezet. Ik ben zelfstandig (schrijfster/ freelance journalist) en kan mijn eigen tijden indelen. Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat ik NOOIT op een kantoor had kunnen werken, om veel redenen, maar vooral ook omdat ik voor 11 uur 's morgens gewoon niet functioneer. Als dat bij jullie ook het geval is (en ik lees jullie posts met enorm veel herkenning), zouden jullie er misschien slim aan doen om nú al rekening te houden met dit probleem, met andere woorden: verdiep je nu al in werk dat je ruimte en vrijheid geeft om goed te kunnen functioneren. Ik werk meestal 's nachts. Geen feest, want ik heb kinderen en moet dus vroeg op, maar het is de enige manier. Ik heb heel lang gedacht dat het te maken had met iets dat ook wel 'inspiratie' wordt genoemd: mijn hoofd moet eerst goed opgewarmd zijn voordat ik überhaupt gedachten heb, laat staan gedachten die de moeite van het opschrijven waard zijn, maar nu besef ik dat het waarschijnlijk een neurobiologische oorzaak heeft. Ik ben 's morgens gewoon een flatliner. Tegen de middag voel ik me goed, en na 10 uur 's avonds begint de boel lekker op stoom te komen en kan ik onvermoeibaar doorschrijven tot 4 uur 's morgens. Volgens mij zijn er wel meer beroepen waarbij je niet aan 9 - 5 werktijden gebonden bent.
Ik zou daar serieus over gaan nadenken, want of je straks nou een officiële ADD- of ADHD-diagnose krijgt of niet, dat probleem zal je hoe dan ook blijven achtervolgen. Dan kun je beter het heft in eigen hand nemen en zoeken naar een oplossing die bij jou past.

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 13:46 schreef Carmw het volgende:
Hallo!

Ik ben Carmen, 19 jaar oud en ik denk dat ik misschien ADD zou kunnen hebben, Maar ik heb er ook zo mijn twijfels bij dus ik dacht ik ga het even aan jullie vragen.

Ik lees al een tijdje mee met het topic en herken in veel verhalen toch wel mezelf. Ik heb er al redelijk wat over opgezocht en als ik lees wat de symptomen zijn dan heb ik ze toch meestal wel bijna allemaal, chaotisch, afzwezig, snel afgeleid, te veel gedachten, perfectionistisch in contrast met chaos (heb hele hoge verwachtingen van mezelf, ik weet dat ik het wel kan, maar ik doe het gewoon niet, en daarna vind ik het altijd heel stom van mezelf en sta ook altijd onder stress) etc etc. Maar aan de andere kant zie ik dat ADDers vaak te laat zijn en dat heb ik dus niet, ik ben altijd consequent veel te vroeg, wat ook niet altijd handig is. Ik stel alles uit tot het einde, maar als ik het dan uiteindelijk toch echt moet doen omdat ik anders de deadline niet haal kan ik me meestal wel concentreren. Maar ook niet altijd. Ik zat al een tijdje met de gedachte en ik dacht er laatst aan naar een huisarts te gaan, maar ik ben dit jaar gaan studeren en ook op kamers en ik heb me nog niet bij een huisarts aangemeld want ik vergeet het steeds

Wat te doen? Naar een huisarts gaan? Of ergens anders heen? Of niks en valt het wel mee?
Omdat ik nu studeer is er veel meer vrijheid en ik ben bang dat ik erin omkom. En ik heb echt geen zin om studievertraging op te lopen
_{Ik heb het er nog nooit met iemand over gehad}

herkenbare dingen die je schrijft ja...
huisarts is een optie. je kan ook (evt zelfs via de website) aanmelden bij psyQ, moet je eerst een klein testje doen op de website en dan kan jeje gegevens invullen en bellen ze je terug. Dan geloof ik nog een telefoongesprek en als ze dan nog steeds reden zien om het bij je te testen moet je langskomen en dan pas heb je een verwijzing van je huisarts nodig, zover ik weet. Dan heb je meteen wat meer een stok achter de deur om er eentje te gaan zoeken
succes!

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 15:55 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

of je straks nou een officiële ADD- of ADHD-diagnose krijgt of niet, dat probleem zal je hoe dan ook blijven achtervolgen. Dan kun je beter het heft in eigen hand nemen en zoeken naar een oplossing die bij jou past.

helemaal mee eens

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 15:55 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Mij klinkt het allemaal heel bekend in de oren. Wat voor jou geldt, en ook voor Frame-saw, is dat jullie nog aan een carrière moeten beginnen. Ik ben al ruimschoots begonnen - en het zal geen toeval zijn dat ik de omstandigheden naar mijn hand heb gezet. Ik ben zelfstandig (schrijfster/ freelance journalist) en kan mijn eigen tijden indelen. Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat ik NOOIT op een kantoor had kunnen werken, om veel redenen, maar vooral ook omdat ik voor 11 uur 's morgens gewoon niet functioneer. Als dat bij jullie ook het geval is (en ik lees jullie posts met enorm veel herkenning), zouden jullie er misschien slim aan doen om nú al rekening te houden met dit probleem, met andere woorden: verdiep je nu al in werk dat je ruimte en vrijheid geeft om goed te kunnen functioneren. Ik werk meestal 's nachts. Geen feest, want ik heb kinderen en moet dus vroeg op, maar het is de enige manier. Ik heb heel lang gedacht dat het te maken had met iets dat ook wel 'inspiratie' wordt genoemd: mijn hoofd moet eerst goed opgewarmd zijn voordat ik überhaupt gedachten heb, laat staan gedachten die de moeite van het opschrijven waard zijn, maar nu besef ik dat het waarschijnlijk een neurobiologische oorzaak heeft. Ik ben 's morgens gewoon een flatliner. Tegen de middag voel ik me goed, en na 10 uur 's avonds begint de boel lekker op stoom te komen en kan ik onvermoeibaar doorschrijven tot 4 uur 's morgens. Volgens mij zijn er wel meer beroepen waarbij je niet aan 9 - 5 werktijden gebonden bent.
Ik zou daar serieus over gaan nadenken, want of je straks nou een officiële ADD- of ADHD-diagnose krijgt of niet, dat probleem zal je hoe dan ook blijven achtervolgen. Dan kun je beter het heft in eigen hand nemen en zoeken naar een oplossing die bij jou past.

Dank voor het mooie antwoord Ik word ook journalist, en ik heb nu al een tijdje een echt redactie-verband meegemaakt. Ik moest dan om half 10 op de redactie zijn, maar voor elf uur kon ik echt niet beginnen. Daarna kwam het op gang en meestal zo rond 4/5 uur ging het in een noodgang (als ik een artikel schreef).
Alleen het lijkt mij vrij lastig om freelance te werken in de richting die ik wil: muziekjournalistiek. Of is dat juist heel makkelijk? En welke richting doe jij?
Ik weet natuurlijk niet precies hoe het gaat op een redactie, en dat ik wellicht aangepaste werktijden kan krijgen omdat ze natuurlijk niets aan me hebben die drie uur dat ik stil zit (9 tot 12). Ik zou bijv. prima van 12 tot 8 kunnen werken, dat lijkt me nou echt een fantastische tijd voor mij

Vorig jaar nov. (2009) heb ik de diagnose ADD (ofwel ADHD-I) gekregen, na 3 mnd. testen, gesprekken etc. In dec. 2009 deelgenomen tot medio feb. 2010 aan een coachinggroep via de GGZ terplaatse.

Ik ben als persoon heel rationeel/wetenschappelijk ingesteld en ZEER sceptisch geweest naar ADD etc.
Tot ik in de coachinggroep idd allemaal mensen trof, zeer intelligent etc., met min- of meer dezelfde levensloop als ik, mislukkingen, slecht in relaties onderhouden, impulsief dingen eruit flappen zonder na te denken, alles uitstellen tot het laatste moment en ga maar door.

Na de diagnose wilde ik in eerste instantie geen medicijnen. Ik heb altijd veel gesport, hou van gezonde voeding etc. dus geen polonaise aan mijn body dacht ik.
De psychiater kwam er ook heel snel mee, dus ik vond dat 'bijzonder' zo makkelijk als zij erover dacht.

In de coaching groep zaten twee jongens van rond de twintig die tijdens dat traject aan ritalin begonnen.
Na pos. ervaringen dacht ik: ECG laten maken, bloed laten checken (leverwaarden) en toch maar eens proberen (loop al jaren vast met studie, gedachten die afdwalen op het moment dat ik concentratie nodig heb) en heb net mijn eerste 10mg ritalin genomen (gisteren opgehaald na bezoek vd psych) dit is wat er gebeurde:

(Logbook, Stardate 4 march 2010, Earth time )

20.21 tijdens eten koken iets gegeten (knackebroodje kaas, geen lege maag voor meds) en tab genomen 10mg. Ik wilde het eigenlijk eerder nemen, maar uitstelgedrag (hoe kan het ook anders) noopt mij ertoe het later in te nemen, daarnaast ben ik geen kleuter meer die om 20.00 uur in bed moet liggen, dus de slogan "laatste voor 16.00 uur innemen" ging imo niet op.
Tenslotte dacht ik: stel dat ik giga pijn in mijn schedel krijg, dan kan ik gelijk tukken, als je dat 's ochtends krijgt, dan is je dag verziekt, want dan hang je de hele dag met pijn in je knar rond.

20.57 zit te eten boven in mijn stoel, ineens trekt er een soort spanning uit mijn vingertoppen via mijn armen (beide armen) en het gejaagde-borst-gevoel weg via mijn benen (lijkt tinteling, maar is het niet, het is gewoon een heel ontspannen gevoel, echt super chill) weg alsof er een deken van spanning wegvloeit via mijn tenen naar euh ja, de vloer ofzo?

Echt, het is nu 21.51 een uur later, als dit ontspannen is, dan heb ik mijn hele leven nog nooit ontspannen!!! Alle geluiden buiten (trein, vliegtuig, verkeer, rare vogels) waar ik mij vroeger op richtte en ook aan ergerde, het lijkt wel alsof het verder weg is, ik stoor mij er niet meer aan, heerlijk!!!

Dit spul is masterlijk, al het malen in mijn hoofd, het piekeren, het is gewoon weg!

Ik heb net een stukje boek gelezen (materie met een hoge informatiedichtheid, iets waar ik mijn koppie bij moet hebben en ook best droog kan zijn) en ik hoef niet meer 3-4 regels terug te lezen, als voorheen- omdat ik al weer elders met mijn hoofd zat.

Ik voel mij echt heel relaxed, ik heb mij gewoon nog nooit zo rustig en ontspannen gevoeld, zelfs niet op vakantie, in de sauna of op een massagebank.
Misschien alleen na een paar vrije vallen (skydiving), met alcohol op (maar dan heb je ook de neveneffecten, het gedempte, het niet meer helder zijn) maar dit is overtreffend.

Goed het is de eerste keer, nu een week testen voor de volgende afspraak.
Je kunt er wel kaal van worden (ja, op je ei), dat had de shrink wel even mogen zeggen.
(Staat op de bijsluiter.)

Ik was sceptisch/spichtig/angstig voor dit middel, vanwege alle verhalen en ben nog steeds van mening dat het geen candy is die je langdurig in moet nemen (slecht voor je body), maar dit spul rocks!
Ik word er niet gejaagd van, niet hyper of wat dan ook (wat ik verwachtte), maar heel relaxed, echt niet normaal meer, dit is het ultieme ontspanningsmiddel.
Ik hoop dat dit effect zo aanblijft...

Nu nog testen met studie...

Het blijft zo, maar over een poosje is het niet meer zo bijzonder als in het begin. Op een gegeven moment is het gewoon normaal

Help je mij gelijk uit mijn illusie?! Beetje jammer..
Maar je hebt dit ook zo ervaren dus?

Heb je zelf ADD of ADHD?

Wordt het effect niet minder, door gewenning?

ik heb idd een hogere dosering gehad. 4 x 10 op een dag.
Maar ik merk eerlijk gezegd weinig verschil.

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 19:00 schreef frame-saw het volgende:
Dank voor het mooie antwoord Ik word ook journalist, en ik heb nu al een tijdje een echt redactie-verband meegemaakt. Ik moest dan om half 10 op de redactie zijn, maar voor elf uur kon ik echt niet beginnen. Daarna kwam het op gang en meestal zo rond 4/5 uur ging het in een noodgang (als ik een artikel schreef).
Alleen het lijkt mij vrij lastig om freelance te werken in de richting die ik wil: muziekjournalistiek. Of is dat juist heel makkelijk? En welke richting doe jij?

Ik schrijf nu een roman (mijn derde) en tot voor kort werkte ik als literair recensent. Dáárvoor heb ik voor allerlei bladen/kranten geschreven, maar altijd als freelancer, dus vrij als een vogel. De muziekwereld ken ik niet (hoewel ik tegenwoordig ook songteksten schrijf, maar dat is weer iets anders). Op de redacties waar ik wel eens ben geweest, hing meestal een relaxte werksfeer, ze beginnen daar vast niet heel vroeg. Maar toch... freenlancen is ideaal. Ooit heb ik een tijdje op de redactie van een tijdschrift gewerkt, en ik merkte dat mijn halve werkdag verloren ging aan nutteloze praatjes van collega's die hun nieuwste dieet met me door wilden nemen, of die voortdurend oeverloos en keihard met hun moeder zaten te telefoneren. Thuis heb ik doodse stilte

quote:

Ik weet natuurlijk niet precies hoe het gaat op een redactie, en dat ik wellicht aangepaste werktijden kan krijgen omdat ze natuurlijk niets aan me hebben die drie uur dat ik stil zit (9 tot 12). Ik zou bijv. prima van 12 tot 8 kunnen werken, dat lijkt me nou echt een fantastische tijd voor mij

Je hebt (hier in Amsterdam tenminste) vrij veel journalisten-collectieven, dus groepjes freelancers die samen een kantoor delen. Dan kun je beginnen met werken wanneer je wilt. Bij mij om de hoek zit zo'n kantoortje en daar zie ik vóór 11 uur 's morgens nooit beweging Misschien kun je niet zo maar als freelancer aan de slag, ik weet niet of je goede contacten etc. hebt, maar je kunt dat wel als doel hebben. Dus eerst beginnen op een redactie, en dan voorstellen om als freelancer voor hen aan de slag te gaan. Je kunt ook proberen om via zo'n commercieel tekstbureau aan werk te komen; ik heb ooit geschreven voor bedrijfsbladen (Philips, KLM etc.) en dat verdiende geweldig en ik deed het vanuit huis. Ik werd alleen totaal depressief van het bloedsaaie werk

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 22:57 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik schrijf nu een roman (mijn derde) en tot voor kort werkte ik als literair recensent. Dáárvoor heb ik voor allerlei bladen/kranten geschreven, maar altijd als freelancer, dus vrij als een vogel. De muziekwereld ken ik niet (hoewel ik tegenwoordig ook songteksten schrijf, maar dat is weer iets anders). Op de redacties waar ik wel eens ben geweest, hing meestal een relaxte werksfeer, ze beginnen daar vast niet heel vroeg. Maar toch... freenlancen is ideaal. Ooit heb ik een tijdje op de redactie van een tijdschrift gewerkt, en ik merkte dat mijn halve werkdag verloren ging aan nutteloze praatjes van collega's die hun nieuwste dieet met me door wilden nemen, of die voortdurend oeverloos en keihard met hun moeder zaten te telefoneren. Thuis heb ik doodse stilte
[..]

Je hebt (hier in Amsterdam tenminste) vrij veel journalisten-collectieven, dus groepjes freelancers die samen een kantoor delen. Dan kun je beginnen met werken wanneer je wilt. Bij mij om de hoek zit zo'n kantoortje en daar zie ik vóór 11 uur 's morgens nooit beweging Misschien kun je niet zo maar als freelancer aan de slag, ik weet niet of je goede contacten etc. hebt, maar je kunt dat wel als doel hebben. Dus eerst beginnen op een redactie, en dan voorstellen om als freelancer voor hen aan de slag te gaan. Je kunt ook proberen om via zo'n commercieel tekstbureau aan werk te komen; ik heb ooit geschreven voor bedrijfsbladen (Philips, KLM etc.) en dat verdiende geweldig en ik deed het vanuit huis. Ik werd alleen totaal depressief van het bloedsaaie werk

Ah dank En bloedsaai werk, dan zou ik alsnog niets verdienen want dat kan ik echt niet
Maar ik ga volgend jaar dus 2×3 maanden stage lopen bij verschillende bedrijven. Dan heb ik al 6 maanden om contacten op te doen en blijf ik niet tussen dezelfde mensen hangen. Verder wil ik nog vrijwillig voor een site schrijven (alleen concertrecensies en albumrecensies geloof ik).
Zo als ik het hoor moet het wel te doen zijn dus Dat is wel een optie als die stages me echt niet bevallen omdat ik zo vroeg op moet staan (ik ben er nu al bang voor dat ik gewoon faal omdat ik niet kan opstaan en niet echt functioneer dus Ik hoop dat er dan een beetje toffe mensen werken daar, die het begrijpen en mss de tijden willen aanpassen).

Mijn psych heeft dus vandaag gezegd dat het aan mn systeem ligt, en niet aan ADD ofzo, dus eerst die shit maar eens op orde krijgen.
of...

Kan het kwaad om het een keer te proberen? Hoe werkt dat?

Ik heb voor mijn eerste gebruik ook gewoon de psych erop laten zetten "svp merkpreparaat verstrekken Ritalin ®", ik had al genoeg horrorverhalen gelezen over die no-name meds van de apo zelf.
Ik moet zeggen, mijn eerste tab zal nu uitgewerkt zijn van 20.21 tot 00.00 uur, ik duik zo mijn nest in, maar merk (fingers crossed) nog geen effecten in de zin van buikpijn, hoofdpijn oid. Alleen nog steeds dat hele relaxte gevoel.

Heb net 1/3 boek gelezen waar ik al een tijdje tegenaan zat te hikken....heerlijk!

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 00:11 schreef feelsgoodman het volgende:
Ik kreeg in eerste instantie gewoon Ritalin. Nu echter, is het een of ander no-name fabricage. Ik ga er nu ook specifiek naar vragen. Té fucking stupide voor woorden, niet? Alsof het niet lastig genoeg is om de juiste dosering te vinden.

@IkHaatRegistrerendienaamisveeltelang
Herkenbaar stukje. Dat euforische gevoel gaat echter wel weg.

Ik heb ergens gehoord of gelezen dat ze van sommige medicijnen standaard een goedkopere variant meegeven, maar ze de originele ook nog hebben. Je moet het zeker zeggen daar, als bij veel mensen het mindeer goed werkt, kunnen ze dat niet maken en moeten ze gewoon weer Ritalin bestellen. AEn aders ga je langs een andere apotheek en vraag het daar.

Had vanmiddag genoeg tijd om nog een achtergebleven schoolopdracht af maken. Eerste half uur veel gedaan, maar toen moest ik even iets opzoeken op wikipedia en 2,5 uur later had ik van alles gelezen over de ondergang van de sovjet unie, kaas, een bobslee enz... Maar dat heeft allemaal helaas weinig met die opdracht te maken.

Maar sinds de medicijnen gaat het meestal wel goed, dan kan ik wel een paar uur aan een opdracht werken. Maar als het echt een klote-opdracht is niet. Ik vind wiskunde en die berekeningen van economie echt verschrikkelijk. Differentiëren, vergelijkingen met van die x en y dingen... ik kan het geen van alle.

[ Bericht 41% gewijzigd door northernlight81 op 05-03-2010 01:44:37 ]

ik werk ook steeds meer aan opdrachten die me tegenstaan. Het gaat langzaam, heel langzaam, maar ik doe het. In plaats van gewoon niet.
Ik heb eergister dik 3 uur gedaan over het lezen van een artikel en dat vertalen naar een presentatie. Maar het is me wel gelukt. Het was een heel heldere presentatie, weinig plaatjes en kort en bondige tekst op de powerpoint! Een unicum!

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 22:25 schreef IkHaatRegistrerenOpFora het volgende:
Help je mij gelijk uit mijn illusie?! Beetje jammer..
Maar je hebt dit ook zo ervaren dus?

Heb je zelf ADD of ADHD?

Wordt het effect niet minder, door gewenning?

Heb zelf ADD. Het effect blijft hetzelfde omdat de hele stoornis te maken heeft met een te lage dopaminespiegel die door door de Ritalin wordt verhoogd, voor zover ik weet zijn er dus geen diminishing returns.
Ik slik sinds november 2009 methylfenidaat, in het begin was ik ook behoorlijk euforisch over de rust in m'n hoofd enzo, maar nu valt het amper nog op, eigenlijk alleen als ik m'n pillen vergeet.
't Effect is in zoverre minder dat ik in het begin bijna niets anders deed dan studeren en lezen omdat het gewoon lukte, dat was echt heel gaaf, maar nu is dat wat minder omdat het gewoon altijd lukt ik loop nog steeds bij en af en toe zelfs voor, maar niet meer zo extensief als in het begin ('k heb in januari zoveel gestudeerd dat ik voor 3 vakken tot half maart niets meer hoefde te doen )

het PSYQ....

tja....

heb er een half jaar oner behandeling geweest.

WAT EEN STEL INBECIELE ONKUNDIGE WANNABE PSYCHIATERS ZONDER PAPIEREN....

en dan overtreden ze ook nog de wet.

mijn "psychiater" daar was een belgische muts die achteraf helemaal geen psychiater bleek te zijn.

ze hebben me medicijnen voorgeschreven waar ik bijna psychotisch van ben geworden...

als je ad(h)d hebt zoals ik en een beetje verstandig bent:

zoek goeie hulpverlening met de juiste papieren & laat je het PSYQ links (of rechts) liggen.

Ik ben anders uiterst tevreden met psyQ...

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 09:16 schreef wie-anders het volgende:
het PSYQ....

tja....

heb er een half jaar oner behandeling geweest.

WAT EEN STEL INBECIELE ONKUNDIGE WANNABE PSYCHIATERS ZONDER PAPIEREN....

en dan overtreden ze ook nog de wet.

mijn "psychiater" daar was een belgische muts die achteraf helemaal geen psychiater bleek te zijn.

ze hebben me medicijnen voorgeschreven waar ik bijna psychotisch van ben geworden...

als je ad(h)d hebt zoals ik en een beetje verstandig bent:

zoek goeie hulpverlening met de juiste papieren & laat je het PSYQ links (of rechts) liggen.

Ik had net een afspraak met mijn huisarts; ik kwam voor een doorverwijzing voor 1) mijn zoon en 2) eventueel mijzelf, maar het gaat mij vooral om mijn zoon. Zij heeft mij PsyQ ook met klem afgeraden, en ik citeer: "Tegenwoordig wordt er veel gecasht op ADD en ADHD. Het is een relatief 'nieuwe' stoornis, en daar wordt door sommige instellingen commercieel op ingesprongen. Je moet er erg mee uitkijken."

Ze zei: "Alle patiënten die ik de afgelopen jaren heb doorverwezen naar PsyQ, werden daar positief gediagnosticeerd op ADD of ADHD. Nooit zat er iemand tussen die het níet bleek te hebben. En dat kan niet. Later bleek bij een aantal patiënten dat er toch iets heel anders met ze aan de hand was, maar toen zaten ze al aan de medicijnen en was het leed al geschied."

Kortom: zij heeft mij voor een goede diagnose doorverwezen naar iets dat 'Mentrum' heet. Over twee weken nemen deze mensen contact met mij op voor een intakegesprek. De diagnose heb je daar dus tamelijk snel, alleen kan het daarna (als het gaat om de behandeling) allemaal wat langer duren. Mijn huisarts zei: "Maar dan heb je in elk geval de juiste diagnose, daarna kun je altijd nog beslissen om verder te gaan shoppen voor een behandeling, als je het te lang vindt duren."

Dus zo ga ik het doen.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 11:18 schreef feelsgoodman het volgende:

[..]

Roeterstraat?

Ik ben zelf wel aardig te spreken over het Mentrum. Echter is mijn diagnose al in mijn jeugd vastgesteld en derhalve hoefde ik niet een heel traject te doorlopen.

Het personeel is in het algemeen erg kundig. Wel zijn er enorm veel "interns", waar ik persoonlijk wat minder over te spreken ben. Desalniettemin hebben ze in het algemeen een solide team.

Succes in iedergeval. Als je nog vragen hebt moet je ze maar stellen, misschien kan ik ze voor je beanwoorden.

O, dank je

Volgens mij had ze het over de Keizersgracht, maar het zal vast dezelfde instelling zijn. De huisarts zei dat het vaak voorkwam dat in gevallen als het mijne (namelijk: moeder en kind komen eigenlijk voor de diagnose van het kind) de moeder degene is die een behandeling krijgt. Ik sta sowieso sceptisch tegenover elke behandeling, ik heb slechte ervaringen met psychiaters en psychologen, maar ik ben altijd bereid om een eerste gesprek aan te gaan.

Mijn bezwaar is dat je met hulpverleners vaak zo oeverloos om de hete brij zit heen te ouwehoeren. Zonde van de tijd. Dat zal vast ook een ADD-symptoom zijn: ik wil gas geven, snel to the point komen. In mijn ervaring schiet het allemaal niet op. Ik vind het zonde om uren op de divan te liggen, bij wijze van spreken, terwijl ik intussen ook kan leven. Kortom: ik vrees dat ik er weinig geduld voor zal hebben, en bij mijn zoon zie ik dat al helemaal niet gebeuren.

Heb jij daar een 'behandeling' gedaan? Wat moet ik me daarbij voorstellen?

PsyQ, daar had ik ook een matige ervaring mee.
Hadden volgens de website plaats voor een 1e intake, toen opgebeld, duurde het ineens een maand, daarna heb ik bedankt en zei dat ik verder zou kijken, kon het plots nog dezelfde dag...

Maar een datum voor een vervolgafspraak konden zij dan weer niet zien en toen had ik zoiets van "commerciële crap" dat die instelling is...¤ 130 voor een intake van 20 min. rekenen, no way.

Toen mijzelf door laten verwijzen via de huisarts naar de ggz alhier en dat was ook 1,5-2 mnd. wachten (ook met zomervakantie ertussen etc. dus begrijpelijk), maar het kwam gelijk professioneler over.

1) Een intake ik alleen met de psychiater, duur: 1,5 uur.
2) Een intake ik met mijn moeder+schoolrapporten, duur: 1,5 uur
3) Verschillende middagen, drietal psychologische testen en derde of vierde middag IQ test, duur: ca. 3 uur.
4) Persoonlijk interview als controle onderzoek op de MPPI-2, TCI en andere test.
5) Afsluitend psychologisch gesprek naar de resultaten van de IQ-test en de persoonlijkheidstesten.

(Punt 3, 4 en 5 afgenomen door een psycholoog, niet de psychiater, maar wel van dezelfde instelling.)

6) Gesprek met de psychiater, over de psychologische uitkomsten, observatie's tijdens de onderzoeken en de definitieve conclusie: ADD, geen personality disorders (wel een paar lichte trekjes, maar dat heeft iedereen volgens hen, dat is normaal.) en uitleg over de IQ-scores. Eerst werd er serieus getwijfeld, omdat ik wel drie keer ben blijven zitten op lagere en middelbare school, maar er niet iets over dagdromen etc. in mijn rapporten stond. Maar de test-uitkomsten en observatie's hebben toch de doorslag gegeven (extreem prikkelzoekend, aandacht tekort bij bepaalde sub-onderdelen van de IQ-test ).

Daarna aangegeven geen meds te willen, gesprek afgesloten en aangemeld door de psychi voor de coaching groep van de ggz, deze gevolgd, was op zich enigszins leerzaam (paar dingetjes), leuk en sociaal gedoe. Ook aangemeld voor structuurtherapie (cognitief), maar hier is nog een wachtlijst voor.
(Dit met behulp van de behandelgids voor ADHD, het roze met gifgroene kaft-boek.)

Vorige week toch contact gezocht en direct afspraak gemaakt met de psych voor meds en kan niet anders zeggen dat ik wel aardig tevreden ben (ondanks de wachtlijsten soms), over de gang van zaken.
Soms communiceren ze iets te weinig naar mijn idee, dan moet je zelf overal achteraan bellen en klinken ze soms aan de lijn, alsof ze water zien branden- tot het kwartje valt, maar over het algemeen: tevreden.

Bij PsyQ had ik na het eerste tel. gesprek om een afspraak te maken, al een raar onderbuikgevoel.

(Alarmbellen gingen af.) Maar zij hebben meerdere vestigingen, dus wie weet verschilt de kwaliteit.
Ik weet wel dat PsyQ de stal is van Sandra Kooij, de ADHD-bobo bij uitstek in NL en daar lees ik wisselende verhalen over, oordeel zelf (ik ga niemand wat aanpraten verder, dit zijn mijn eigen constateringen hierboven.)

Dat mentrum lijkt me een hele betrouwbare instantie, eigenlijk een beetje hetzelfde als het GGzE hier. Ik heb zelf meerm positieve verhalen gehoord van PsyQ dan van het Ggz (in Brabant dan). Maar dan ging het vaak over een paar jaar terug, toen was ADHD nog niet zo bekend en niet zo vaak gediagnosticeerd. Maar wat die mensen toen vooral vervelend vonden is dat ze daar 'universele' behandelgroepen hadden, hierin zaten toen dus niet allen ADHD'ers.

PsyQ is meer gespecialiseerd in ADHD voor volwassenen, dat merk je ook al aan de informatie die op de site van PsyQ staat in vergelijking met het totale ontbreken daarvan op de Mentrum site (meer dan een paar korte stukjes kan ik niet vinden), ze zijn er echt op ingesteld. Dit merk ik aan de goede communicatie naar clienten en hoe ze omgaan met de behandeling-programma's. Die worden goed geëvalueerd en je merkt dat de groepen daardoor echt goed inspelen op waar de meeste volwassenen met ADHD problemen door ondervinden. De coaches hebben ook veel ervaring met ADHD'ers en weten daardoor veel van de praktische gevolgen van ADHD en hebben hier veel tips en oplossingen voor uit andere groepen. Ik weet natuurlijk niet hoe dit is bij andere instanties.
Die psychiater schrijft mijn medicijnen voor en controleert mijn gewicht en bloeddruk een keer. Al doet de receptioniste dat, er is maar 1 iemand die aan kan voelen hoeveel medicijnen ik nodig heb. Als ze maar luisteren naar mij en wat ik wil.

Dat PsyQ vrij gespecialiseerd is natuurlijk enkel nadelen om een diagnose te stellen, minder snel zullen ze 'zien' dat de symptonen onderdeel zijn van een andere aandoening, indien deze elkaar overlappen.
Ik heb ook best veel mensen gesproken die juist bij een Ggz verschillende foute diagnoses hebben gehad en jaren bezig zijn geweest zonder resultaat. Die mensen zeggen dat ze nu eindelijk herkenning vinden in eigenschappen en ervaringen van andere ADHD'ers. Ik ben ervan overtuigd dat de behandeling bij PsyQ niet onderdoet voor die van Mentrum of een GGz.

Maar vooral bij volwassenen, als je de diagnose hebt van PsyQ en ervaringen van anderen ADHD'ers hoort en bijvoorbeeld berichten van users in dit topic leest kan je zelf ook wel bepalen of de diagnose juist is. Dit alles duurt dan in ieder geval enkele maanden minder lang dan bij het GGzE (ggz Eindhoven).
En het zijn vooral huisartsen die door farmaceutische bedrijven en andere instellingen gepaaid worden. Het gaat vooral om de personen die je treft, bij elke instantie hebben ze goede en mnder goede psychologen.

@Wie anders: Wij hebben tijdens de introductiegroep hele duidelijke uitleg gehad over de verschillende medicijnen, zelf heb ik er ook informatie over opgezocht op internet. Wat hebben ze je dan gegeven?
Ik weet 100% zeker dat PsyQ nooit opzettelijk iemand aanstelt als psychiater zonder dat die de juiste papieren heeft. Ik ben zelf overigens doorgestuurd vanuit het GGzE (die zeiden ook al dat ik waarschijnlijk adhd heb) en ook zei ze dat ze vaker over en weer patiënten doorsturen.
In deze topics hier en ook op andere sites staan genoeg verhalen van mensen die geen diagnose hebben gehad bij PsyQ.

[ Bericht 3% gewijzigd door northernlight81 op 05-03-2010 14:41:27 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 14:00 schreef IkHaatRegistrerenOpFora het volgende:
PsyQ, daar had ik ook een matige ervaring mee.
Hadden volgens de website plaats voor een 1e intake, toen opgebeld, duurde het ineens een maand, daarna heb ik bedankt en zei dat ik verder zou kijken, kon het plots nog dezelfde dag...

Maar een datum voor een vervolgafspraak konden zij dan weer niet zien en toen had ik zoiets van "commerciële crap" dat die instelling is...¤ 130 voor een intake van 20 min. rekenen, no way.

Toen mijzelf door laten verwijzen via de huisarts naar de ggz alhier en dat was ook 1,5-2 mnd. wachten (ook met zomervakantie ertussen etc. dus begrijpelijk), maar het kwam gelijk professioneler over.

1) Een intake ik alleen met de psychiater, duur: 1,5 uur.
2) Een intake ik met mijn moeder+schoolrapporten, duur: 1,5 uur
3) Verschillende middagen, drietal psychologische testen en derde of vierde middag IQ test, duur: ca. 3 uur.
4) Persoonlijk interview als controle onderzoek op de MPPI-2, TCI en andere test.
5) Afsluitend psychologisch gesprek naar de resultaten van de IQ-test en de persoonlijkheidstesten.

(Punt 3, 4 en 5 afgenomen door een psycholoog, niet de psychiater, maar wel van dezelfde instelling.)

6) Gesprek met de psychiater, over de psychologische uitkomsten, observatie's tijdens de onderzoeken en de definitieve conclusie: ADD, geen personality disorders (wel een paar lichte trekjes, maar dat heeft iedereen volgens hen, dat is normaal.) en uitleg over de IQ-scores. Eerst werd er serieus getwijfeld, omdat ik wel drie keer ben blijven zitten op lagere en middelbare school, maar er niet iets over dagdromen etc. in mijn rapporten stond. Maar de test-uitkomsten en observatie's hebben toch de doorslag gegeven (extreem prikkelzoekend, aandacht tekort bij bepaalde sub-onderdelen van de IQ-test ).

Daarna aangegeven geen meds te willen, gesprek afgesloten en aangemeld door de psychi voor de coaching groep van de ggz, deze gevolgd, was op zich enigszins leerzaam (paar dingetjes), leuk en sociaal gedoe. Ook aangemeld voor structuurtherapie (cognitief), maar hier is nog een wachtlijst voor.
(Dit met behulp van de behandelgids voor ADHD, het roze met gifgroene kaft-boek.)

Vorige week toch contact gezocht en direct afspraak gemaakt met de psych voor meds en kan niet anders zeggen dat ik wel aardig tevreden ben (ondanks de wachtlijsten soms), over de gang van zaken.
Soms communiceren ze iets te weinig naar mijn idee, dan moet je zelf overal achteraan bellen en klinken ze soms aan de lijn, alsof ze water zien branden- tot het kwartje valt, maar over het algemeen: tevreden.

Bij PsyQ had ik na het eerste tel. gesprek om een afspraak te maken, al een raar onderbuikgevoel.

(Alarmbellen gingen af.) Maar zij hebben meerdere vestigingen, dus wie weet verschilt de kwaliteit.
Ik weet wel dat PsyQ de stal is van Sandra Kooij, de ADHD-bobo bij uitstek in NL en daar lees ik wisselende verhalen over, oordeel zelf (ik ga niemand wat aanpraten verder, dit zijn mijn eigen constateringen hierboven.)

Interessant verhaal. Ik denk dat het juist bij zoiets als ADD heel belangrijk is dat je het zo serieus mogelijk aanpakt, desnoods met wachttijden, want er komen uiteindelijk vaak medicijnen bij kijken en dat vereist een professionele aanpak.

Vanochtend maakte ik me nog zorgen over het bezoek aan de huisarts, omdat ik dacht: 'Die ziet nummer driehonderdtachtig langskomen met een AD(H)D-verhaal...' maar tot mijn opluchting bleek ze zelf een broer te hebben met ADHD, dus ze nam het meteen serieus. Toen ik zelf aarzelend zei: 'Ik wil graag een officiële diagnose, want misschien zit ik er wel helemaal naast,' zei ze meteen: 'In mijn ervaring hebben moeders het vaak bij het rechte eind.'

Overigens denk ik dat PsyQ wel het voordeel heeft dat ze er echt gespecialiseerd zijn in AD(H)D, maar het nadeel ligt ook voor de hand: iedereen wil tegenwoordig een snelle diagnose en zij spelen in op die behoefte. Je kunt er vast ook mazzel hebben, als je de juiste persoon treft. Maar goed, het blijft een beetje tricky met zo'n 'populaire' stoornis

Om die reden heb ik me ook voorgenomen om er verder met niemand over te praten. Ik begrijp heel goed dat mensen argwanend reageren als je over ADD begint, dat deed ik zelf ook altijd. Het gaat mij absoluut niet om de 'erkenning' van mijn omgeving - ik houd het lekker stil. Hoe gaan jullie daarmee om?

Voor de duidelijkheid: met schaamte heeft het niks te maken; ik heb altijd geweten dat er iets vreemds met me aan de hand was, dus in dat opzicht schaam ik me nergens voor Ik heb alleen moeite met het 'mode-etiket' van deze stoornis.

Ik lees nog steeds zo weinig om ADD/ADHD met meditatie te lijf te gaan. Ik heb al wel eens eerder gepost wat een gigantische positieve uitwerking het op mij heeft gehad (en nog steeds heeft). Je wordt er zo enorm bewust en rustig van en dit blijft ook steeds beter worden naarmate je het langer doet.

Ik was 2 jaar geleden gediagnostiseerd voor ADD en was destijds positief bevonden. Heb toen ritalin gekregen + pscyhologische begeleiding en mijn studieresultaten knalde vooruit (ik deed HBO werktuigbouwkunde). Zo goed dat ik besloot over te stappen naar natuurkunde aan de universiteit het jaar erop.

Vervelende was echter dat ik behoorlijke bijwerkingen kreeg van de ritalin. Ik vond mezelf af en toe zeer verward en had bijzonder heftige emotionele schommelingen. Iets wat ik vroeger veel minder had, dus ik besloot direct met de medicatie te stoppen.

Een kennis attendeerde mij er toen op dat hij zoveel heeft gehad aan meditatie bij zijn studie en dat ik dat ook eens moest proberen. Ik besloot een boek "mediteren voor dummies" te kopen en ben daarmee aan de slag gegaan (een jaar geleden).

Het studiejaar was helaas niet meer te redden, maar in mijn motivatie en discipline kwam vanaf toen echt een stijgende lijn te zitten en dat geheel zonder medicatie of psychische begeleiding. Ik leerde mijn geest echt goed kennen. Helaas was het studiejaar niet meer te redden, dus moest ik van instelling veranderen. Ik heb wel besloten weer voor natuurkunde te gaan en nu wel met succes. Ik loop zonder enige problemen netjes nominaal en plannen gaat nu gewoon prima.

Ik ben dus echt op het punt om te zeggen dat ik mijn ADD overwonnen heb, ik heb voldoende discipline verworven om mijn dagelijkse taken zonder problemen uit te voeren.

Dus ik geef hier aan iedereen het advies, probeer het. Ga ermee aan de slag of meld je aan bij een meditatiecentrum (dit heb ik ook gedaan, is kosteloos). Maak het een vast onderdeel in je ochtendprogramma door even een kwartiertje eerder uit bed te gaan, dat is alles wat nodig is.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 15:45 schreef frenkck het volgende:
Ik lees nog steeds zo weinig om ADD/ADHD met meditatie te lijf te gaan. Ik heb al wel eens eerder gepost wat een gigantische positieve uitwerking het op mij heeft gehad (en nog steeds heeft). Je wordt er zo enorm bewust en rustig van en dit blijft ook steeds beter worden naarmate je het langer doet.

Ik was 2 jaar geleden gediagnostiseerd voor ADD en was destijds positief bevonden. Heb toen ritalin gekregen + pscyhologische begeleiding en mijn studieresultaten knalde vooruit (ik deed HBO werktuigbouwkunde). Zo goed dat ik besloot over te stappen naar natuurkunde aan de universiteit het jaar erop.

Vervelende was echter dat ik behoorlijke bijwerkingen kreeg van de ritalin. Ik vond mezelf af en toe zeer verward en had bijzonder heftige emotionele schommelingen. Iets wat ik vroeger veel minder had, dus ik besloot direct met de medicatie te stoppen.

Een kennis attendeerde mij er toen op dat hij zoveel heeft gehad aan meditatie bij zijn studie en dat ik dat ook eens moest proberen. Ik besloot een boek "mediteren voor dummies" te kopen en ben daarmee aan de slag gegaan (een jaar geleden).

Het studiejaar was helaas niet meer te redden, maar in mijn motivatie en discipline kwam vanaf toen echt een stijgende lijn te zitten en dat geheel zonder medicatie of psychische begeleiding. Ik leerde mijn geest echt goed kennen. Helaas was het studiejaar niet meer te redden, dus moest ik van instelling veranderen. Ik heb wel besloten weer voor natuurkunde te gaan en nu wel met succes. Ik loop zonder enige problemen netjes nominaal en plannen gaat nu gewoon prima.

Ik ben dus echt op het punt om te zeggen dat ik mijn ADD overwonnen heb, ik heb voldoende discipline verworven om mijn dagelijkse taken zonder problemen uit te voeren.

Dus ik geef hier aan iedereen het advies, probeer het. Ga ermee aan de slag of meld je aan bij een meditatiecentrum (dit heb ik ook gedaan, is kosteloos). Maak het een vast onderdeel in je ochtendprogramma door even een kwartiertje eerder uit bed te gaan, dat is alles wat nodig is.

Dat komt waarschijnlijk omdat meditatie nogal zweverig klinkt, imo een beetje als tekentherapie ofzo Ik hou het wat dat betreft liever op goeie, chemische rotzooi in pilvorm, zeker als het werkt

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 14:50 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Interessant verhaal. Ik denk dat het juist bij zoiets als ADD heel belangrijk is dat je het zo serieus mogelijk aanpakt, desnoods met wachttijden, want er komen uiteindelijk vaak medicijnen bij kijken en dat vereist een professionele aanpak.

Vanochtend maakte ik me nog zorgen over het bezoek aan de huisarts, omdat ik dacht: 'Die ziet nummer driehonderdtachtig langskomen met een AD(H)D-verhaal...' maar tot mijn opluchting bleek ze zelf een broer te hebben met ADHD, dus ze nam het meteen serieus. Toen ik zelf aarzelend zei: 'Ik wil graag een officiële diagnose, want misschien zit ik er wel helemaal naast,' zei ze meteen: 'In mijn ervaring hebben moeders het vaak bij het rechte eind.'

Overigens denk ik dat PsyQ wel het voordeel heeft dat ze er echt gespecialiseerd zijn in AD(H)D, maar het nadeel ligt ook voor de hand: iedereen wil tegenwoordig een snelle diagnose en zij spelen in op die behoefte. Je kunt er vast ook mazzel hebben, als je de juiste persoon treft. Maar goed, het blijft een beetje tricky met zo'n 'populaire' stoornis

Om die reden heb ik me ook voorgenomen om er verder met niemand over te praten. Ik begrijp heel goed dat mensen argwanend reageren als je over ADD begint, dat deed ik zelf ook altijd. Het gaat mij absoluut niet om de 'erkenning' van mijn omgeving - ik houd het lekker stil. Hoe gaan jullie daarmee om?

Voor de duidelijkheid: met schaamte heeft het niks te maken; ik heb altijd geweten dat er iets vreemds met me aan de hand was, dus in dat opzicht schaam ik me nergens voor Ik heb alleen moeite met het 'mode-etiket' van deze stoornis.

Zoals ik het lees denk je er ongeveer hetzelfde over als ik zelf.
Ik wilde het ook graag serieus laten onderzoeken, om dezelfde redenen als de meeste mensen die dit soort topics lezen. Jarenlang mislukkingen, gevoel gefaald te hebben (ben 34 jaar) etc.
Maar was (en ben nog steeds moet ik toegeven) heel sceptisch naar het gehele autistische spectrum met daarin ppd-nos, adhd, add, autisme etc.
Volgende week heb ik contact met het UMCN Radboud om mee te doen aan een onderzoek, waarbij ook een MRI-scan gemaakt gaat worden en in dat onderzoek pluizen ze de verschillen tussen adhd'ers en niet adhd'ers uit. Interessant om aan mee te doen dus. (Je krijgt je eigen scans ook mee naar huis, op cd-rom.)

De reden die mij zo sceptisch maakt, is voornamelijk het gemak waarmee medicijnen worden aangepraat lijkt het wel (vind ik verdacht, maar het is tot op heden het enige echte evidence-based middel.) en de banden tussen psychiatrie en farmacie. (Mij doet deze wereld denken aan de tabaksindustrie, eerlijkgezegd.)

Ik kan wel zeggen dat vooral de psychologische onderzoeken en de IQ-test mij echt heel veel inzicht in mijzelf hebben gegeven en de keuzes die ik tot op heden heb gemaakt in mijn korte leven.
(Een soort open boek met uitslagen en grafiekjes dat mijn leven representeerde zeg maar.)

Dus ik heb er absoluut geen spijt van en kan het iedereen met ADD-achtige symptomen aanraden.
Om toch met meds (Rita, doe het samen met rita ) te beginnen, was door positieve ervaringen van anderen met studie en dankzij de diepgaande uitleg van een psychi op één van de coaching avonden.
Inzicht doet een soort twijfel wegnemen, als je tot in diepte krijgt uitgelegd wat al die verschillende middelen doen (ook SRRI's zoals Prozac etc.), dan neemt dat twijfel en evt. angst weg. Zeker als je beseft dat je er ook mee kan stoppen, wanneer je zelf wilt zonder verregaande gevolgen.
Als je (net als ik dan) bent vastgelopen in 5 havo voor de vijfde keer (Profiel NT dat wel) en je krijgt te horen na je IQ-test dat je eigenlijk met gemak (met twee vingers in je neus) de uni zou moeten kunnen doorlopen, omdat je een stuk hoger uitkomt dan de 'doorsnee' persoon, dan sta je (merk ik zelf) ondanks een sceptische houding toch iets positiever tov het proberen van meds, dan anders misschien.

Ik heb net mijn tweede tab rita genomen en ben wederom positief verrast!
Ik word heel ontspannen (voel het ook letterlijk in mijn lijf), alsof er een soort spanningsveld van je lichaam valt en je idd met één ding bezig bent (docu kijken, lezen oid).
De moeite waard om het een kans te geven iig.

Om de post niet te lang te maken (edit: is al mislukt); ik denk dat het een voordeel is dat er ggz's zijn EN PsyQ, omdat het soms lastig is de diagnose te stellen, ook voor specialisten.
Als je bij de ggz stuk loopt en de reden te horen krijgt, waarom je geen diagnose ADD hebt, dan kan je dat meenemen en jezelf door laten verwijzen naar PsyQ

Om op je vraag terug te komen Nadine26, ik houd het voor mij, alleen mijn familie (ouders, broers en zussen) en een tweetal echt goede vrienden weten het.
Ik zou het NOOIT zeggen op werk oid. Begrip vind je nergens (ga maar na hoevaak mensen begrip hebben voor andere dingen...bijna nooit, ook al ligt je hoofd vijf meter van je romp vandaan, zo ziek ben je), het kan alleen maar tegen je gebruikt worden.
Voor studie: doorgeven want je kunt soms verlenging krijgen etc. ROC's, HBO's en Uni's zijn meestal wat coulanter als je er open over bent.

Mijn mening is dat ik het liever niet als een excuus gebruik (ben liever geen excuus-truus sowieso), want ik denk dat je op een gegeven moment als het jouw uitkomt het telkens als een excuus gaat gebruiken.
Ik denk dat je daar op termijn zelf vervelend van wordt (je gaat er teveel aan ophangen) en je omgeving ook.

Met coaching (ik heb hierdoor een agenda (redelijk) goed leren gebruiken ) en dergelijk, wordt je tips&trucs aangeleerd, om dingen beter te laten verlopen en praat je met anderen erover, dus sowieso wel aardig om aan deel te nemen (wordt ook vergoed 100%, alles trouwens, behalve bepaalde meds).
Ik herkende mij niet altijd volledig in de verhalen van de 'harde' ADHD'ers, maar van de andere ADD'er, daar kon ik mij bijna 100% in vinden, dat leek een één-op-één kopie van mijn leven, alleen hij was ouder dan ik. (Ik merkte ook echt een heel duidelijk verschil tussen ADHD en ADD daar.)

Het EPD (Elektronisch patiëntendossier) daar heb ik bezwaar tegen ingediend.
Ik heb aangegeven bij het intake formulier (voor het allereerste gesprek met de psychiater), dat ik geen uitslag terugkoppeling naar de huisarts wil (daar wordt het eerst in gesnuffeld door overheid/pot. werkgevers na toestemming), dus alleen de zorgverzekeraar (voor de vergoeding van alles) weet ervan en het EPD van de ggz zelf.
Daarnaast zijn er ook trucs om de verwijzing naar de ggz/PsyQ nog uit je huisartsendossier te krijgen, maar die ga ik hier niet noemen (kan iedereen zelf ook wel bedenken). Dan laat je helemaal geen trace achter.
Je bent niet verplicht om te vermelden aan iemand, dat je diagnose ADD hebt oid, dat is 100% privé.

Dit ivm evt. carrière-wijzigingen in de toekomst of plannen.
Alleen autorijden moet je wel mee uitkijken, volgens de bijsluiter van Ritalin.
Dat kan ik mij indenken, want ik voel mij wel heel relaxed nu. Ik denk dat ik beter op een autovrije zondag een beetje rond kan karren om te wennen ofzo...want het is alsof ik drank op heb, zonder de neveneffecten van drank, maar alleen de ontspanning/licht 'spacey' gevoel.
Ik word er ook toleranter van lijkt, minder opgefokt gevoel, milder. Echt heel prettig!
Ik denk dat je als strafadvocaat dit niet moet slikken, want dan verander je van een wolf in een soort zachtgekookt eitje lijkt het...

Mijn ggz is trouwens gespecialiseerd in ADHD, die twee psychiaters doen alleen deze poli, geen andere stoornissen oid, die worden door collegae van hen onderzocht.

[ Bericht 0% gewijzigd door IkHaatRegistrerenOpFora op 05-03-2010 16:33:24 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 15:45 schreef frenkck het volgende:

Ik ben dus echt op het punt om te zeggen dat ik mijn ADD overwonnen heb, ik heb voldoende discipline verworven om mijn dagelijkse taken zonder problemen uit te voeren.

Dus ik geef hier aan iedereen het advies, probeer het. Ga ermee aan de slag of meld je aan bij een meditatiecentrum (dit heb ik ook gedaan, is kosteloos). Maak het een vast onderdeel in je ochtendprogramma door even een kwartiertje eerder uit bed te gaan, dat is alles wat nodig is.

Dit was ik ook voornemens om te doen, verdiepen in (Zen)meditatie!
Ik denk dat dit ook een goede manier is om te "leren" concentreren en rust te scheppen in de chaos (psychische entropie).
Op dit moment ben ik een boek aan het lezen "Flow" van Mihaly Czikscenmihaly (of zoiets, echt een lastige naam) en die beschrijft al die dingen tot in detail. Het "zelf", de "aandacht" etc. heel leerzaam, echt een harde aanrader!!

Heb je nog meer tips (al dan niet op meditatiegebied)?

Heb gister een gesprek gehad met ex/jongen waarmee ik nog steeds bevriend ben.

Hij reageerde heel sceptisch tegenover mijn twijfels. Begon over 'psychologisch geneuzel' en dat iedereen chaotisch was. Hij snapte niet waarom ik er zo mee zat.
Ik probeerde hem uit te leggen dat ik gewoon wil weten óf er een reden is voor mijn gedrag, de onrust in mijn hoofd etc maar hij snapte t niet. Hij merkte op dat ik inderdaad een chaoot ben en dat ik heel snel afgeleid ben maar hij deed alsof ik dacht dat ik een ernstige afwijking had.
Ik probeerde m tevens uit te leggen dat áls mijn voorgevoel klopt, ik tenminste een reden heb voor alles en eventueel op dagen dat ik écht concentratie nodig heb en dingen binnen tijdsgrenzen moet of langer geconcentreerd moet blijven tijdens iets dat me niet boeit of moeite vergt, iets kan nemen dat mij daarbij helpt.

Zoals iemand hierboven in een post vermeldde; ik wil ook kunnen leren, urenlang, en dat het gewoon GAAT, dat ik me langer dan 10 seconden kan focussen en meer dan 5 woorden kan neerpennen zonder dat ik ondertussen de was ga doen, tosti's ga maken, bedenk dat ik eigenlijk best veel dvd's heb --> en vervolgens bedenk dat die ene film wel leuk was, die film opzet, het in eens etenstijd is en ik nog geen flikker heb uitgevoerd en dan denk OJA, ik was trouwens aan het leren.

Ik ben alleen nog steeds bang dat als er iets uit een test komt, dat als een zodanige stempel op je wordt gedrukt dat het tegen gaat zitten.
Beetje een dilemma wil je weten wat er is en een reden hebben, of t maar gewoon uitzoeken en zoals altijd op je bek gaan en dan met veel moeite half struikelend weer op je pad komen maar dan wel geen stempel op je gedrukt hebben. Hmmf

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 16:47 schreef puravida. het volgende:

Ik ben alleen nog steeds bang dat als er iets uit een test komt, dat als een zodanige stempel op je wordt gedrukt dat het tegen gaat zitten.
Beetje een dilemma wil je weten wat er is en een reden hebben, of t maar gewoon uitzoeken en zoals altijd op je bek gaan en dan met veel moeite half struikelend weer op je pad komen maar dan wel geen stempel op je gedrukt hebben. Hmmf

Ja, dat is ook een risico dat je neemt. Maar dan nog, je kunt altijd een second opinion aanvragen (zonder aan te geven dat het een sec. op. is) en dan hoor je misschien weer iets anders.
Je kunt je gangen blokkeren (als je het goed aanpakt, begin met het EPD-bezwaarschrift), waardoor de consequenties voor werk etc. uitblijven.

Als je de diagnose ADD krijgt, krijg je toegang tot alle hulpkanalen die je maar wenst.
Van coaching, tot meds, tot persoonlijke coaching (PGB) etc.
Het hele onderzoek (afhankelijk van de uitvoering) zal je waarschijnlijk al veel inzicht geven in jezelf, dat bleek mij persoonlijk al heel waardevol, dus wat houdt je tegen? Verandering begint bij inzicht.
Schijnbaar wil je iets veranderen aan jezelf, anders postte je hier niet, mee eens?

Het 'stempel' waar je over spreekt, daar geef je zelf de lading/betekenis aan.

Je hebt het resultaat van je diagnose ook zelf een beetje in de hand.
Na je testen volgen interviews, waarin je de subjectieve blik van je psycholoog en de testuitslagen kunt 'bijsturen', bij kunt schaven.
Er kwamen bij mij twee items uit, die totaal nergens op sloegen, die werden direct geschrapt-de test is niet 100% valide.

Dat anderen in je omgeving zicht negatief uitlaten over dit soort psycho-mambo-jambo, zegt iets over hen zelf, een soort gemakzucht en desinteresse in de menselijke psyche en haar mogelijkheden.

[ Bericht 10% gewijzigd door IkHaatRegistrerenOpFora op 05-03-2010 18:04:45 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 16:12 schreef Denkbaar het volgende:

[..]

Dat komt waarschijnlijk omdat meditatie nogal zweverig klinkt, imo een beetje als tekentherapie ofzo Ik hou het wat dat betreft liever op goeie, chemische rotzooi in pilvorm, zeker als het werkt

en het vergt nogal discipline, iets wat velen van ons niet hebben.
zelf yoga geprobeerd maar daar word ik nogal onrustig van.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 16:47 schreef puravida. het volgende:
Heb gister een gesprek gehad met ex/jongen waarmee ik nog steeds bevriend ben.

-knip - Beetje een dilemma wil je weten wat er is en een reden hebben, of t maar gewoon uitzoeken en zoals altijd op je bek gaan en dan met veel moeite half struikelend weer op je pad komen maar dan wel geen stempel op je gedrukt hebben. Hmmf

om het even bot te zeggen (maar goed bedoeld) wat kan jou dat stempel schelen? de enigen die het hoeven te weten zijn jij zelf, de psychiater en evt iemand die je meeneemt naar de psychiater, omdat dat vaak gevraagd wordt voor zo'n gesprek. Je hoeft het tegen niemand te zeggen verder dus dan is er niemand die op jou een stempel plakt. En je hóeft er verder ook niets mee te doen. alleen weet je het dan, en begrijp je jezelf dan beter. het lijkt enger dan het is denk ik

Dankjulliewel!
Ik trok het me niet zozeer aan dat hij het psycho-geneuzel vond, meer dat hij op iets zo bot zou reageren, terwijl hij duidelijk zag dat ik hier niet zegmaar zomaar tijdens een reclamblokje over begon.

Waar ik het meest bang voor was, was dat het in mijn MD opgenomen zou worden en dat latere werkgevers hiernaar zouden gaan kijken, wat misschien zou kunnen leiden tot problemen ofzo.
Nu ik gelezen heb dat je ervoor kunt zorgen dat dit niet in je MD opgenomen wordt heb ik zoiets van: wat kun je verliezen.
Wat er dan ook uitkomt kan me alleen maar helpen.

Al heb ik nog wel zoiets van: Denkt die dok. 'niet van: goh, hebben we er weer 1 die denkt dat ze ADD heeft'. Ik ben ergens nl bang dat ik enigzinds gebiased ben en misschien meer dingen aan mezelf toeschrijf, maar wanneer ik er echt over nadenk heb ik het idee dat het wel allemaal klopt.
Hebben jullie dat nooit gehad?

quote:

Op vrijdag 5 maart 2010 19:38 schreef puravida. het volgende:
Dankjulliewel!
Ik trok het me niet zozeer aan dat hij het psycho-geneuzel vond, meer dat hij op iets zo bot zou reageren, terwijl hij duidelijk zag dat ik hier niet zegmaar zomaar tijdens een reclamblokje over begon.

Waar ik het meest bang voor was, was dat het in mijn MD opgenomen zou worden en dat latere werkgevers hiernaar zouden gaan kijken, wat misschien zou kunnen leiden tot problemen ofzo.
Nu ik gelezen heb dat je ervoor kunt zorgen dat dit niet in je MD opgenomen wordt heb ik zoiets van: wat kun je verliezen.
Wat er dan ook uitkomt kan me alleen maar helpen.

Al heb ik nog wel zoiets van: Denkt die dok. 'niet van: goh, hebben we er weer 1 die denkt dat ze ADD heeft'. Ik ben ergens nl bang dat ik enigzinds gebiased ben en misschien meer dingen aan mezelf toeschrijf, maar wanneer ik er echt over nadenk heb ik het idee dat het wel allemaal klopt.
Hebben jullie dat nooit gehad?

ja, dat heb ik ook gehad, en ik heb het nog steeds. Lijkt me verstandig om dat gevoel ook uit te spreken naar de psych waar je mee gaat praten. meestal nemen zeje gewoon serieus hoor.