Mijn vriendin was op 12 mei uitgerekend
Twee weken geleden was ik aan het werk en mijn vriendin was met mijn moeder naar het ziekenhuis voor een routinecontrole. Toen ik mijn busje geladen had zag ik dat ik een oproep gemist had.
mijn vriendin had gebeld en toen ik terug belde was het allemaal niet zo fraai. Ze was acuut opgenomen omdat de baby niet gegroeid was in de afgelopen weken.
Dat was wel even schrikken.
Zes dagen lang hebben we van CTG naar CTG geleefd en de hartslag van de baby werd steeds vlakker en dat is nu juist wat je bij een baby niet wilt zien.
Vorige week dinsdagmiddag had mijn vriendin weer een CTG en daarna een echo m.b.t. de navelstrengdoorbloeding. Die was verre van optimaal dus ons kleine meisje kreeg niet genoeg voeding. De arts besloot dat ze daarna nog maar even aan de CTG moest en dat was rond 16u.
Dat was geen fraaie CTG. Normaal varieert de hartslag van zo'n ukkie tussen de 110 en 140, die van ons apie zakte op een gegeven moment terug tot 86.
Om 17.00u kwam de gynaecoloog binnen en die vertelde dat het te gortig was en dat het kindje gehaald zou worden. Ik kon nog net een bord eten (die eigenlijk voor mijn vriendin was) naar binnen schuiven (dat mocht zij immers niet meer) en om 17.30u waren we op de OK. Om 17.40u mocht ik naar binnen en om 18.02u is ons mooie dochtertje geboren met een gewicht van slechts 1283 gram, na een zwangerschap van 32 weken.
Gelukkig huilde ze en ze bleek een perfecte Abgar-score te hebben. Na anderhalve dag was ons moppie al van de CPAP af en ze doet het prima. Ze is aangekomen, niet extreem geel geworden en ze heeft bijna geen alarmen. Het is wel een hele pittige tante. Later ga ik dat vast nog een keer vervloeken, maar nu is dat buitengewoon handig.
Morgen hebben we een gesprek met de kinderarts en straks mag ik mijn vriendin ophalen uit het ziekenhuis.