Als dan toch iedereen zijn zegje nog even doet, dan post ik ook nog even het stuk dat ik ingeslikt had.quote:
Dus je zoontje zat op de opvang en dat liep dusdanig niet lekker dat hij getest is?
Want je claimt een (waarschijnlijk voorlopige) diagnose autisme te hebben.
Je bent je nu aan het orienteren en schrikt je rot als je ziet dat daar toch wel erg vaak speciaal onderwijs aan te pas komt. Kan ik me voorstellen.
Ook niet erg bemoedigend als je hier leest hoe het dagelijkse gezinsleven ontregeld kan raken.
quote:
Zeker. Maar er is zoveel meer te leren dan regels.
Er is zoveel dat niet vanzelfsprekend opgepikt wordt en meer aandacht vergt.
Dat kom je nu blijkbaar al tegen en dan is je zoontje pas drie. Hij gaat steeds meer een eigen wil en karakter krijgen.
quote:
Op woensdag 11 november 2009 11:22 schreef jannen het volgende:hoezo? Autisme geen kwestie van opvoeden, weleens gehoord van een tik over de vingers en dan eens kijken wie er volhoudt......en ja ik hou van mijn kind met al men hart
Dit klinkt wel heel hard en onwetend. Denken dat je een autistisch kind zich normaal kan laten gedragen door ongewenste uitingen af te straffen met tikken.
Dat veel geduld met ze hebben zou ik toch graag wat mededogender zien.
Want wat nou als jouw boodschap gewoon niet is aangekomen? Door onmacht iets te begrijpen, ergens mee om te gaan?
Dan krijgt je kind steeds een onvriendelijke bejegening terwijl hij nog niet eens de intentie had iets verkeerd te doen, dwars te zijn.
Natuurlijk is het juist bij deze kinderen belangrijk om konsekwent te zijn, maar dan wel met begrip voor de beperkingen die autisme met zich meebrengt. En dat kan bij ieder kind weer heel anders zijn; er is niet maar één uniform soort autisme.
Veel geduld heb je dus nodig, maar ook de bereidheid een beetje mee te buigen om onnodige conflicten te voorkomen.
Van de hele dag door conflicten, die jij zegt aan te willen gaan met je tikken, wordt je kind ongelukkig.
En om te kunnen leren en 'groeien' moet je kind zich veilig en gewaardeerd voelen.
Bij hem ligt veel onmacht, bij jou zou daar begrip voor moeten zijn.
Zie het als een creatieve uitdaging om toch ongeveer in de goede richting uit te komen.
Natuurlijk heeft een ouder zijn kind graag op het gewoone onderwijs, maar dat moet dan wel passen. Zeker vanaf groep drie gaat dat moeilijker worden; grote groepen, serieus werken, kinderen die een al te afwijkend kind niet accepteren.
Dan zou hij wel eens meer kunnen leren in de kleine groepen van het speciaal onderwijs.
Maar voorlopig heb je nog groep drie en vier om te kijken hoe het een en ander uitpakt.
Misschien is het de stess na de diagnose, maar ik vind je bijzonder onredelijk en kwetsend tegen de ouders die hier posten.
Jouw zoon is pas drie en zal jou nog op heel wat creatieve manieren onbedoeld tot wanhoop drijven. Ik hoop dat er dan geen scherprechter voor je klaar staat en dat je na een diepe zucht gewoon weer welgemoed verder gaat. Net als de ouders hier.
seek electricity
Fok!Team Kiva micro-kredieten == Doe mee met $25! ==
topic