Het grote 'rammelaars-topic', deel 22

26 helemaal niet zó jong meer dus, maar van mijn goeie vriendinnen ben ik de enige die serieus aan kinderen toe is! Verder heb ik 1 vriendin met kindje, maar dat werd eigenlijk pas een vriendin toen ze bevallen was en ik maar al te graag op wilde passen Daarvoor zaten we gewoon in dezelfde vriendengroep

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 17:16 schreef LadyBlack het volgende:
26 helemaal niet zó jong meer dus, maar van mijn goeie vriendinnen ben ik de enige die serieus aan kinderen toe is! Verder heb ik 1 vriendin met kindje, maar dat werd eigenlijk pas een vriendin toen ze bevallen was en ik maar al te graag op wilde passen Daarvoor zaten we gewoon in dezelfde vriendengroep

Hier ongeveer hetzelfde!
1 stel van de vriendengroep zijn nu dus zwanger. Voor de rest is het voor allemaal nog een beetje ver-van-mn-bed-show. Ik ben (denk ik) de enige die nu meteen wel een kindje zou willen krijgen. Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, want ik heb het er ook niet over met hen, dus zij misschien ook wel niet met mij

En je vriendje?

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 17:16 schreef LadyBlack het volgende:
26 helemaal niet zó jong meer dus, maar van mijn goeie vriendinnen ben ik de enige die serieus aan kinderen toe is! Verder heb ik 1 vriendin met kindje, maar dat werd eigenlijk pas een vriendin toen ze bevallen was en ik maar al te graag op wilde passen Daarvoor zaten we gewoon in dezelfde vriendengroep

Oh dat valt idd hartstikke mee, dacht dat je 18 zou zeggen ofzo
Maar met kijken naar je vriendengroep schiet je toch niet veel op? De één is er eerder klaar voor dan de ander. En ach d'r moet er eentje de eerste zijn
_{Ik ben ook de eerste/enige, maar ben dan ook 23}

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 12:21 schreef LadyBlack het volgende:
Ik zou niet zoveel in de OUD topics moeten lezen....... wat een schattige kindjes allemaal!!!
En de meeste van de moeders zijn helemaal niet veel ouder dan ik!! de nostalgie in het SCbankje was voor mij allemaal overbekend

Valt mij ook op dat hier best wat jonge moeders rondhuppelen,wel leuk maar het gaat in mijn hoofd dan ook zo van "ik ben dus niet jong! zij hebben ook een baby! ik wil een baby! nu! nu! NU!"

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 17:57 schreef bellelena het volgende:

[..]

Hier ongeveer hetzelfde!
1 stel van de vriendengroep zijn nu dus zwanger. Voor de rest is het voor allemaal nog een beetje ver-van-mn-bed-show. Ik ben (denk ik) de enige die nu meteen wel een kindje zou willen krijgen. Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, want ik heb het er ook niet over met hen, dus zij misschien ook wel niet met mij

En je vriendje?

Mijn vriend is 30, en in zijn vriendengroep is ook nog maar 1 stel met kindje. Dus laatst hadden we het erover met vrienden van hem die al 11 jaar bij elkaar zijn, en zei "Nou maar jullie hebben het eerste recht hoor, jullie mogen wel eerst", maar ik weet dat ze er nog lang niet aan willen beginnen, dus heb meteen geprotesteerd dat ze dan wel op moesten schieten!

Ohja, en vriendje is er opzich wel aan toe, maar we hebben besloten nog even te wachten tot mijn spiraaltje verwijderd wordt (uiterlijk volgend jaar september). Het is tenslotte ook nog leuk met zn tweetjes en we zijn nog maar 2 jaar bij elkaar.

Ik heb nooit een uitgesproken kinderwens gehad, maar ik merk nu dat ik er open voor sta en vooral nieuwsgierig ben. Opeens is het een reeele optie, een wending die je aan je leven kunt geven. Ik bracht mezelf nooit in verband met moeder zijn en kinderen hebben, maar waarom eigenlijk niet? Ik heb altijd gedacht, waarom wel. En nu denk ik dus zo langzamerhand, waarom ook niet? Ik zei net voor de grap tegen vriend: ' zul;len we met de pil stoppen'? En hij zei: ' ja, oke!'. Voor de grap natuurlijk, maar opeens is het een gespreksonderwerp! Vooralsnog voet het ook zo: het is nu een ' onderwerp' in plaats van iets wat andere mensen doen.

Mijn eerste gedachte was ook: Zij hier??? Eens even kijken wat ze schrijft.
Zonder je gelijk met tranen in mijn ogen om de hals te vallen met 'Meid, wat gewèldig' vind ik het toch wel leuk om te lezen.
Ik ben benieuwd of het nog een stap verder zal komen bij jou/jullie.

Ik ben nu aan het oppassen, en ik vind het zó jammer dat het mannetje in bed ligt......

Maargoed, als ie straks wakker wordt zal ik het beleven denk ik, want hij heeft tandenpijn heb de bijtring maar vast in de koelkast gelegd! (of helpt dat niet meer als ze al door aan het komen zijn?)

Hier een typje ala.. altijd gedacht gaat hem niet worden ivm medicijnen etc.
Nieuw vriendje etc.. die begint erover. Ik dacht nog.. ja dat loopt wel los.
Nu een akkoord van arts dat het kan met de meds ( aangepaste versie etc) en nu zie ik ook echt overal babies
wat is dat toch !!
typisch geval van rammelende eierstokken denk ik dus.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 14:29 schreef Brighteyes het volgende:
Mijn eerste gedachte was ook: Zij hier??? Eens even kijken wat ze schrijft.
Zonder je gelijk met tranen in mijn ogen om de hals te vallen met 'Meid, wat gewèldig' vind ik het toch wel leuk om te lezen.
Ik ben benieuwd of het nog een stap verder zal komen bij jou/jullie.

Wie weet! Misschien gaat t ineens wel snel. Ben ook niet de jongste, 31, dus de wens/beslissing uitstellen kan niet heel veel langer duren. Ik heb ook nog wel mijn bedenkingen hoor. Zo lijkt het me vooral een gedoe. Ik vind mn leven nu soms al vermoeiend. Een kind is in die zin zeker niet iets wat in mijn leven ontbreekt, eerder n verstoring. En dan medisch. Ik heb chronische hoge bloeddruk en ben bang dat een zwangerschap medisch wordt. Nou ja, er is maar 1 manier om erachter te komen hoe het 'bevalt'!

Je posting is heel herkenbaar, Aventura. Het zijn altijd 'de anderen' die kinderen krijgen*. Over mezelf nadenken als moeder vond ik raar en voelde zelfs alsof ik iets deed wat niet mocht. Maar hoe meer ik erover na ging denken, hoe meer alle bezwaren verdwenen. Toen het eenmaal een gespreksonderwerp was geworden, was de beslissing gauw genomen!

Spannend! Ik ben benieuwd hoe het bij jullie gaat.

_{*Zelfs nu ik bijna 36 weken zwanger ben voel ik me nog niet thuis in OUD.}

Ik hou mijn mond maar even verder, want ik ben 1 wandelend reclame-blok vóór kinderen op het moment. Ik zit nog volop op die blauwe wolk en 'vind' dan ook dat iedereen dit mee 'moet' maken, zo mooi!

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 14:58 schreef Aventura het volgende:

[..]

Wie weet! Misschien gaat t ineens wel snel. Ben ook niet de jongste, 31, dus de wens/beslissing uitstellen kan niet heel veel langer duren. Ik heb ook nog wel mijn bedenkingen hoor. Zo lijkt het me vooral een gedoe. Ik vind mn leven nu soms al vermoeiend. Een kind is in die zin zeker niet iets wat in mijn leven ontbreekt, eerder n verstoring. En dan medisch. Ik heb chronische hoge bloeddruk en ben bang dat een zwangerschap medisch wordt. Nou ja, er is maar 1 manier om erachter te komen hoe het 'bevalt'!

Mijn eerste ingeving was net als die van BE: wat leuk!
Maar goed, het is nog maar een gespreksonderwerp, en wie weet waar je dat brengt.
Laat je iig door je leeftijd niet opjagen. 31 is niet meer piep, maar om nu te zeggen dat je echt al haast moet maken, is ook wat overdreven.

En ik ga verder ook maar mijn mond dichthouden, want ik ben ook helemaal pro

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 17:52 schreef Brighteyes het volgende:
Ik hou mijn mond maar even verder, want ik ben 1 wandelend reclame-blok vóór kinderen op het moment. Ik zit nog volop op die blauwe wolk en 'vind' dan ook dat iedereen dit mee 'moet' maken, zo mooi!

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 16:30 schreef Claudia_x het volgende:
Je posting is heel herkenbaar, Aventura. Het zijn altijd 'de anderen' die kinderen krijgen*. Over mezelf nadenken als moeder vond ik raar en voelde zelfs alsof ik iets deed wat niet mocht. Maar hoe meer ik erover na ging denken, hoe meer alle bezwaren verdwenen. Toen het eenmaal een gespreksonderwerp was geworden, was de beslissing gauw genomen!

Spannend! Ik ben benieuwd hoe het bij jullie gaat.

_{*Zelfs nu ik bijna 36 weken zwanger ben voel ik me nog niet thuis in OUD.}

Ik was laatst in de Hema met een zwangere vriendin op de babyafdeling en dat voelde zo gek. Zij leefde zich helemaal uit en deed of het de normaalste zaak van de wereld is. " Ja nee, het kind moet echt maatje 56 hebben hoor, straks'. Ik: Heb in het verleden ook weleens een testje gekocht (in geval van ongelukje) en dat voelde ook altijd heel illegaal. Alsof het eigenlijk niet om mij ging.

Eigenlijk heeft juist die vriendin mij de ogen geopend. Zij, de nuchterheid zelve, totaal geen moederlijk type, nu zwanger! Toen kwam eigenlijk het gevoel bij mij op: 'waarom ik ook niet'?

Nou ja, ik vind het moeilijk te omschrijven wat ik nu wil. Zeker in dit topic waar de meesten toch wel een heel duidelijke kinderwens hebben. Als in een keuze, een recht. De meeste mensen zitten meer met vragen als wel of geen kinderen, wanneer, hoeveel. Ik heb nooit met een vraag of dilemma gezeten. Voor mij was het altijd: anderen wel, en ik niet (als in: niet dat ik het niet wou, maar gewoon 'ik niet'). Alsof het een gegeven was. En dat hele idee van mij staat nu op losse schroeven

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 18:22 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Mijn eerste ingeving was net als die van BE: wat leuk!
Maar goed, het is nog maar een gespreksonderwerp, en wie weet waar je dat brengt.
Laat je iig door je leeftijd niet opjagen. 31 is niet meer piep, maar om nu te zeggen dat je echt al haast moet maken, is ook wat overdreven.

En ik ga verder ook maar mijn mond dichthouden, want ik ben ook helemaal pro

Ha ha, jullie enthousiasme werkt in elk geval wel (een beetje) aanstekelijk!

Haast heb ik overigens niet hoor! Ik bedoelde meer te stellen dat ik me niet langer helemaal niet met het onderwerp meer kan bezighouden. Bij de koop van ons huis (tuin, 5 kamers) hebben we als dertigers (vriend is halverwege de 30) bijvoorbeeld wel rekening gehouden met een eventuele verandering in onze gezinssamenstelling. We hadden ook een hip appartement in een kerk gezien, met 3 vides en -tig wenteltrapjes. Ergens in ons achterhoofd hadden we dan toch maar bedacht dat dat huis op langere termijn wellicht niet geschikt zou kunnen zijn voor onze thuissituatie!

Wat grappig, dat er dan toch, hoewel je zelf altijd dacht 'nooit' daar dan toch een beetje rekening mee gehouden hebt.

Straks maar goed meekijken en luisteren met je zwangere vriendin, mss mag je haar kindje wel lenen om eens te kijken hoe of wat.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 22:21 schreef Brighteyes het volgende:
Wat grappig, dat er dan toch, hoewel je zelf altijd dacht 'nooit' daar dan toch een beetje rekening mee gehouden hebt.

Straks maar goed meekijken en luisteren met je zwangere vriendin, mss mag je haar kindje wel lenen om eens te kijken hoe of wat.

Ja he, bij het maken van andere grote (levens)keuzes word je soms met een eventuele levensloop geconfronteerd. Ik vind het in elk geval wel een fijn gevoel dat alle opties open staan, en ons huis is een van die dingen die de weg nog vrij(er) maken!

En ja, ik wil zeker wel oppassen Het lijkt me goed om weer 's een baby van dichtbij zien. Dat is bij mij zeker 13 jaar geleden., toen ik als student bijkluste als oppas. Ik heb gewoon nul baby's in mijn omgeving! (Zal ook wel meegespeeld hebben in het ontbreken van dit onderwerp in mijn leven tot nu toe).

Is het bij meerdere mensen zo dat op het werk vrij vijandig gereageerd word op het zwanger worden en kinderen hebben? Op mijn werk vliegen ze bijna tegen het dak als ze verdenken dat je een kinderwens hebt.
Dan ben je niet flexibel meer en vaak is het een onderliggende reden om iemands contract niet te verlengen.
Door de afwijking die ik heb koop ik regelmatig zwangerschapstesten omdat ik niet elke maand ongesteld word.
Toen ze via via erachter kwam dat ik teste moest ik op het matje komen.
Belachelijk,want dat is prive en hebben ze niks mee te maken en dat heb ik ze ook duidelijk gemaakt.

Ik heb bewust ook gewacht op mijn vast contract om echt te gaan rammelen....
Toen ik vorig jaar onverwachts zwanger raakte(miskraam) had ik zoveel stress erbij omdat ik toen nog net niet een contract had en daardoor ben ik een dag na de miskraam weer vol gaan werken terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet kon.
Nu heb ik meer de rust om serieus te gaan denken aan een kindje...
Eigenlijk zwaar bezopen zo, maar realiteit.

Winterstorm, dat klinkt idd als te belachelijk voor woorden zeg pff..
Wat denken ze wel niet!, Laat je niet gek maken hoor, mensen met kinderen zijn ook heel erg flexibel, maar dat zien bazen niet.
Naar mijn weten op eigen werk hier geen problemen, hooguit met draaien van bepaalde tijden.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 22:05 schreef Aventura het volgende:

Nou ja, ik vind het moeilijk te omschrijven wat ik nu wil. Zeker in dit topic waar de meesten toch wel een heel duidelijke kinderwens hebben. Als in een keuze, een recht. De meeste mensen zitten meer met vragen als wel of geen kinderen, wanneer, hoeveel. Ik heb nooit met een vraag of dilemma gezeten. Voor mij was het altijd: anderen wel, en ik niet (als in: niet dat ik het niet wou, maar gewoon 'ik niet'). Alsof het een gegeven was. En dat hele idee van mij staat nu op losse schroeven

Ik denk niet dat het bij de meeste vrouwen zo gaat, hoor. Tegenwoordig heb je simpelweg te veel keuzes om het ouderschap als iets vanzelfsprekends te nemen. Met jouw leeftijd pas na gaan denken over de mogelijkheid lijkt me tegenwoordig eerder regel dan uitzondering (vooral onder hoogopgeleiden).

Ik (nu 28 jaar) zou er nog lang niet over nagedacht hebben als mijn vader niet overleden was. Door zijn dood begon ik te beseffen hoe fijn ik het altijd heb gevonden om deel uit te maken van een gezin, en dat ik heel graag een gezinnetje van mezelf wilde. Ik was echter ook niet bereid om m'n carrière aan de wilgen te hangen, dus we hebben veel gesproken over de praktische bezwaren.

Het is zo fijn dat je met je lief samen het wik-en-weeg-proces in kunt. Ik denk dat in veel gevallen opgaat dat de vrouw begint te twijfelen en dat zij uiteindelijk de man moet 'overhalen'.

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 00:46 schreef winterstorm666 het volgende:
Is het bij meerdere mensen zo dat op het werk vrij vijandig gereageerd word op het zwanger worden en kinderen hebben? Op mijn werk vliegen ze bijna tegen het dak als ze verdenken dat je een kinderwens hebt.

Ik weet dat het makkelijk klinkt, maar ik zou niet voor zo'n werkgever willen werken. Als ze daar op je werk nu al zo moeilijk over doen, hoe zal dat later dan gaan als je bijvoorbeeld een dag minder wilt werken of als je kind ziek is en je onverwacht een dagje thuis wilt blijven?

Ik was zelf ook een klein beetje huiverig voor de reactie van mijn promotoren, aangezien mijn project een vrij strakke planning heeft en mijn eerste promotor andere verwachtingen van zijn promovendi heeft dan thuisblijfmoeder te worden. Gelukkig waren en zijn ze alleen maar erg blij voor me en moedigen ze de combinatie tussen een academische carrière en het ouderschap aan.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:03 schreef YPPY het volgende:

[..]

Toevallig lees ik hier en dit vind ik dan weer een gevaarlijke uitspraak. Ik ga er verder niet over nadenken, maar wil je wel de tip geven het irl niet zomaar tegen ouders van 1 kind te zeggen, kan behoorlijk aankomen.

Onderzoek wijst trouwens ook uit dat het niet alleen onwaar is, het is (gechargeerd natuurlijk) juist zo dat enig kinderen sociaal vaak sterker blijken te zijn.

http://www.ouders.nl/trouw/t2000024.htm
http://baby.blog.nl/feite(...)-kind-zielig-of-niet
http://www.mamaenzo.nl/zo(...)verwend-en-egostisch

[ Bericht 26% gewijzigd door Vivi op 03-10-2009 09:15:11 ]

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 09:02 schreef Vivi het volgende:

[..]

Onderzoek wijst trouwens ook uit dat het niet alleen onwaar is, het is (gechargeerd natuurlijk) juist zo dat enig kinderen sociaal sterker blijken te zijn.

Enough research tends to support your theory. Zelfs als uit onderzoek zou blijken dat het over het algemeen beter* is om een tweede erbij te nemen, dan nog ben ik ervan overtuigd dat mijn gezinnetje en ik een uitzondering vormen op de regel.

* Wat is eigenlijk 'beter'? Is sociaal sterk zijn heilig (als je al kunt definiëren wat 'sociaal sterk' is)? Berlusconi lijkt me sociaal sterk, maar ik zou niet zijn moeder willen zijn. Dat doet me trouwens denken aan deze passage uit een boek van Hornby (vervang 'dead people' voor 'enig kinderen' en 'alive people' voor 'kinderen met broer(s) en/of zus(sen)'):

Some dead people, people who were too sensitive to live: Sylvia Plath, Van Gogh, Virginia Woolf, Jackson Pollock, Primo Levi, Kurt Cobain, of course. Some alive people: George W. Bush, Arnold Schwarzenegger, Tony Blair, John Howard and Osama Bin Laden. Put a cross next to the people you might want to have a drink with, and then see whether they're on the dead or alive side. And, yeah, you could point out that that I have stacked the deck, that there are a couple of people missing from my 'alive' list who might fuck up my argument, a few poets and musicians and so on. And you could also point out that Stalin and Hitler weren't so great, and they're no longer with us. But indulge me anyway: you know what I'm talking about.



_{Berlusconi heeft een broer en een zus!}

[ Bericht 1% gewijzigd door Claudia_x op 03-10-2009 09:25:18 ]

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 09:18 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Enough research tends to support your theory.

Klopt hoor, maar ik krijg een beetje het zuur van dat eeuwig terugkerende "enig-kind-equals-zielig-gezemel". Want dat is het gewoon niet.

quote:

Zelfs als uit onderzoek zou blijken dat het over het algemeen beter* is om een tweede erbij te nemen, dan nog ben ik ervan overtuigd dat mijn gezinnetje en ik een uitzondering vormen op de regel.

* Wat is eigenlijk 'beter'? Is sociaal sterk zijn heilig (als je al kunt definiëren wat 'sociaal sterk' is)? Berlusconi lijkt me sociaal sterk, maar ik zou niet zijn moeder willen zijn. Dat doet me trouwens denken aan deze passage uit een boek van Hornby (vervang 'dead people' voor 'enig kinderen' en 'alive people' voor 'kinderen met broer(s) en/of zus(sen)'):

Some dead people, people who were too sensitive to live: Sylvia Plath, Van Gogh, Virginia Woolf, Jackson Pollock, Primo Levi, Kurt Cobain, of course. Some alive people: George W. Bush, Arnold Schwarzenegger, Tony Blair, John Howard and Osama Bin Laden. Put a cross next to the people you might want to have a drink with, and then see whether they're on the dead or alive side. And, yeah, you could point out that that I have stacked the deck, that there are a couple of people missing from my 'alive' list who might fuck up my argument, a few poets and musicians and so on. And you could also point out that Stalin and Hitler weren't so great, and they're no longer with us. But indulge me anyway: you know what I'm talking about.



_{Berlusconi heeft een broer en een zus!}

Dat ga ik even rustig lezen zodra ik niet meer tussendoor hoef te souffleren voor Piep de Muis en Brum .