Zelf een 'literaire thriller' schrijven

De topictitel spreek al voor zich, maar voor de duidelijkheid hier nog even de reactie die ik net plaatste in het topic 'Wat lees je nu?':

quote:

Inmiddels gelezen: het cadeauboekje Erken mij van Esther Verhoef, dat zij heeft geschreven voor de Week van het Spannende Boek.

In één woord:

Wat een kinderachtig gedoe. Dit verhaal van 91 bladzijden ('thriller', zeg je dan) had evengoed in 91 zinnen kunnen worden verteld, en dan was het nog langdradig geweest. En toen... en toen... en toen... toen werd het heel eng! Maar niet heus.

Toch fascineert het fenomeen Esther Verhoef mij. Want dit is wat mensen willen lezen. Ik heb al eerder een roman van Verhoef na 30 pagina's weggesmeten, Rendez vous, als ik me niet vergis, en wat me aan dat boek zo tegenstond, komt in het cadeauboekje weer terug: de vlakheid. De hoofdpersonen zijn zo opzichtig gemodelleerd naar 'de gewone vrouw' - en bij Verhoef is 'gewoon' hetzelfde als suf, saai, kleurloos, dommig, naïef, ongeïnspreerd, onzeker, of in de woorden van het personage zelf: 'Ik ben een zesje' - dat je eigenlijk al na drie bladzijden in slaap valt. De bedoeling is natuurlijk dat wij - de vrouwelijke lezer die zo dol is op de thrillers van Esther Verhoef, en ook op die van Saskia Noort - ons aan dat personage kunnen spiegelen. Maar dat is een regelrechte belediging!

Eigenlijk is het hele boekje een belediging. De plot is kut. De personages zijn volstrekte karikaturen. De manier van schrijven is efficiënt, meer niet - het gaat er bij dit soort romans kennelijk alleen om dat er informatie wordt doorgegeven, En toen... en toen... en toen...

Zoals gezegd: het fenomeen Esther Verhoef fascineert mij. Hetzelfde geldt voor Saskia Noort, die ook precies de juiste snaar weet te raken bij honderdduizenden lezers (of lezeressen) met haar literaire thrillers. Over het literaire gehalte van deze romans valt te twisten, maar laten we dat voor het gemak eens níet doen, want wat kan het ons verder schelen. Ik denk trouwens dat de term 'doorzon-thriller' veel sterker is - de romans van Verhoef, Noort en consorten worden gekenmerkt door een evidente doorzonmentaliteit: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. De personages wonen dus in keurige woonwijkjes, ze kopen hun meubels bij IKEA, ze hebben anderhalf kind, ze hebben betrekkelijk oninspirerende banen ('iets op kantoor') en ze zijn over het algemeen 'best gelukkig, wat ongeveer hetzelfde betekent als 'best ongelukkig'. Kortom: weinig pieken, weinig dalen.

Kennelijk gaan deze schrijfsters ervan uit dat WIJ zo leven. En misschien is dat ook wel zo, wie zal het zeggen. Maar dan komt de vraag: Willen we daar ook over lezen? Ik zou zeggen: nee. Maar de rest van Nederland zegt blijkbaar: ja, dolgraag.

Conclusie: we lezen het liefst romans over onszelf, of over mensen die heel veel weghebben van onszelf, maar die iets verschrikkelijks meemaken (kenmerk van de thriller, nietwaar). We willen ons kennelijk met de personages identificeren. Daarom kiezen Verhoef en Noort zo opzichtig voor transparante personages op wie wij al onze persoonlijke eigenschappen kunnen projecteren. Dan komt het lekker dichtbij - en daar begint het ware griezelen

Oké, ter zake: het lijkt mij leuk om eens te proberen zelf zo'n 'doorzon-thriller' te schrijven. Ik denk er niet te licht over; het lijkt me ontzettend moeilijk. Ik vind het gewone, het alledaagse juist NIET interessant. Voor dit project is dat een handicap. Toch wil ik een poging wagen.

Ik speel - in tegenstelling tot de vorige keer, toen ik Dagboek van een kindermeisje schreef - open kaart: het is fictie, de bedoeling is duidelijk. Voor mij is de thriller onontgonnen terrein - ik heb nooit eerder zoiets geschreven, en ik weet ook absoluut niet of ik het kan. Maar proberen kan geen kwaad.

Ik ben benieuwd of iemand goede ideeën heeft voor zo'n verhaal. Ik denk zelf nog niet verder dan: seks en liefde. Die twee ingrediënten moeten erin. Verder dus een doorzon-setting. De hoofdpersoon wordt vermoedelijk een 'gewone vrouw', al is er natuurlijk ruimte voor nuance. Ze is getrouwd. (Ze kan ook een zielige single zijn, in dat soort personages grossiert Esther Verhoef, maar ik geef de voorkeur aan de personages van Saskia Noort, omdat die voor mijzelf herkenbaarder zijn, en dus gemakkelijker te beschrijven).
Ze heeft twee kinderen.

WAT OVERKOMT HAAR?

Iets verschrikkelijks... ja... iets dat haar hele leven op zijn kop zet

Ik ga nu zelf even in een vuilniszak graven naar de 'Vrij Nederland Thriller Gids' die ik gisteren onnadenkend heb weggegooid, maar die nu nog wel eens goed van pas kan komen. De plot is cruciaal. Maar voor dit type thriller geldt bovendien dat de plot heel simpel is.

Mijn vraag: waar willen we over lezen? Welke onderwerpen moeten hoognodig eens aan de orde worden gesteld in een doorzon-thriller?

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 12:08 schreef Yi-Long het volgende:
Ach, al die huismiepen mogen nu boeken schrijven, omdat het blijkbaar lekker wegleest voor andere huisvrouwtjes, en de publishers die zien dat het verkoopt.
Het is gewoon een nieuw alternatief voor 'het dokters-romannetje'.

Dat ben ik wel met je eens, maar tegelijkertijd zeg ik: probeer het zelf maar eens Ik denk dat het nog vies tegenvalt. Bovendien: het niveau kan altijd omhoog

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 12:17 schreef Lienekien het volgende:
Vraag je nu om suggesties voor de plot?

Je kent mijn werkwijze toch?

Suggesties voor de plot, maar vooral ideeën voor de losse ingrediënten: wat willen we lezen? Ik lees zelden thrillers, daarom is dit ook een eigenaardig project, maar het heeft mijn interesse. Hoe zoiets werkt. Waarom zoveel lezers zich voelen aangetrokken tot boeken waaraan ze zich volledig kunnen spiegelen - volgens mij is de truc dat de lezer het gevoel moet hebben, tijdens het lezen dus, dat het hem allemaal zélf overkomt. Dat is voor nu even het uitgangspunt.

Rest de vraag: wat willen we lezen? Ik dacht net nog aan: GELD. (En ik denk niet aan het criminele milieu dat zo vaak zijdelings opduikt in de literaire thriller - in de vorm van een oude vriend die bij de 'heel gewone' hoofdpersoon aanklopt, en die allerlei drugsgerelateerde connecties blijkt te hebben, en dan begint de ellende... Nee, dat dus niet).

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 12:20 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ze wordt gestalkt via Hyves en de stalker neemt langzaam haar identiteit over! .

_{Aan een dergelijk plot zou ik best zelf wel eens een verhaal willen wagen .}

Ik heb zelf geen Hyves-account, maar vertel meer!

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 12:16 schreef broer het volgende:
Dit wil ik wel even volgen.

Broer! Long time...

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 12:51 schreef Lienekien het volgende:
Geld kan een motief zijn. Ik denk aan een heel plotselinge gebeurtenis. Iemand meldt zich bij haar, iemand die ze dood gewaand had. Waarom weten we nog niet. Maar de hoofdpersoon komt onmiddellijk in actie met een paar drastische handelingen. Kinderen worden bij grootouders gedropt, al het geld wordt van de rekening gehaald en ze zet koers naar een voorlopig onderduikadres.

Ja, dat is heel goed. Ik zou zelf tenminste wel gegrepen worden door een eerste hoofdstuk waarin de hoofdpersoon hals over kop op de vlucht slaat, zonder dat duidelijk is wat er speelt. Ik ga er eens rustig over nadenken.

Jammer dat ik niet naar Parijs kan...

Ik las een interview met Esther Verhoef waarin ze zei: "Voordat ik begin te schrijven, probeer ik een verhaal te bedenken dat past bij de setting die ik voor ogen heb. In Erken mij is dat Parijs. Ik ben samen met mijn man aan de oever van de Seine gaan zitten, en daar ben ik gaan nadenken en associëren: wat kan er gebeuren in een stad als deze? Toen kwam al snel deze plot bovendrijven."

Ik wil maar zeggen: zo gemakkelijk kan het dus zijn

Oké, aangezien ik in een opwelling heb bedacht dat het leuk is om een doorzon-thriller te schrijven, moet ik eerst bij mezelf nagaan welke boeken ik als 'voorbeeld-romans' wil gebruiken. Als gezegd: ik lees zelden thrillers, ik hou niet van recht-toe recht-aan verhaaltjes die uitsluitend tot doel hebben om een verrassende ontknoping uit de hoed te toveren. De voorafgaande bladzijden moeten óók de moeite waard zijn; er is dus meer dan alleen de clou.

Toen ik net probeerde te bedenken wat ik wél goed vond aan Erken mij van Esther Verhoef, kwam ik uit op: Niks. Of nu ja, ze kan goede seksscènes schrijven. Verder nog iets? Ja, haar beschrijvingen van luxe hotels (gezien door de ogen van de diep geïmponeerde hoofdpersoon Daphne) zijn adequaat, maar ook niet meer dan dat.

Heeft iemand toevallig 'De verbouwing' van Saskia Noort gelezen?

De enige ijzersterke thriller die ik me zo snel kan herinneren, is A kiss before dying van Ira Levin. Meesterlijk; toen ik het een paar zomers geleden herlas, was het weer net zo spannend en verrassend als de eerste keer.

Goed, dat is te hoog gegrepen. Maar het idee om het verhaal te vertellen vanuit de dader, zonder dat iets er ook maar op wijst dat hij (in dit geval: zij) de dader is, is natuurlijk interessant. Ik citeer even uit een samenvatting:

quote:

Wijze van vertellen
De auteur vertelt het verhaal vanuit een hij/zij-figuur. Je beleeft het verhaal niet in elk deel vanuit dezelfde persoon. Zo beleef je deel 1 door de ogen van Bud, deel 2 door de ogen van Ellen en deel 3 door de ogen van Marion. Doordat je deel 2 door de ogen van Ellen beleeft kom je er samen met Ellen aan het einde van deel 2 achter dat Bud de moordenaar is. Marion weet dat nog niet dus als je deel 3 leest, weet je als lezer meer dan degene door wiens ogen je meeleeft in het verhaal. Dat maakt het boek extra spannend.
Doordat het verhaal zich in het verleden afspeelt is het geschreven in de onvoltooid verleden tijd

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 13:13 schreef broer het volgende:
Zeggen ze van thrillers trouwens niet dat je achterstevoren moet werken? Dus eerst: wat is de eindsituatie van het verhaal? En vervolgens per gebeurtenis terugwerken. (Niet dat het uiteindelijke boek zo in elkaar moet zitten, maar puur hoe je het geheel vóór het schrijven construeert.)

Geen idee of dat gemakkelijk werkt, maar het kan er wel voor zorgen dat je geen losse eindjes overhoudt - omdat je het dus meteen aan het begin van het schrijven al aan elkaar knoopt.

Ja, dat is een goede tip. Sowieso moet éérst het geraamte worden opgezet: hoofdstukindeling, precies van gebeurtenis naar gebeurtenis, inclusief het SCHOKKENDE SLOTHOOFDSTUK. Er moet dus een gedetailleerde synopsis komen, en eigenlijk denk ik dat daarin het meeste (denk)werk gaat zitten. De rest (het schrijfwerk) is bij wijze van spreken een invuloefening. Nou ja, zo stel ik me dat voor als ik denk aan Saskia Noort die op haar doorzonzolder driftig zit te tikken aan haar dertigste bestseller

Overigens moet ik wel eerlijk bekennen dat het maken van een synopsis niet mijn sterkste kant is. Ik ben al een tijdje bezig aan een roman (niet van het doorzon-genre) waarop ik telkens stuk loop. Ik krijg de plot niet rond. En ik wil niet beginnen met schrijven voordat alles klopt.

Deze thriller zou dus wel eens een goede oefening kunnen zijn. Een les.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 13:16 schreef Frollo het volgende:
Geld is één ding, maar wat is nou een sterkere motivatie dan je kinderen die op de een of andere manier gevaar lopen?
Kun je ook meteen even inpluggen in het oermoedergevoel en het Susan Smitpubliek meepakken.

Die kinderen moeten er sowieso in. Denk aan de doelgroep! Bovendien is dat iets waarmee ik me kan identificeren.

Wat is precies het oermoedergevoel van Susan Smit? Zij heeft toch geen kinderen?