Het OUD Estafette Topic deel 8

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 20:19 schreef MamsX het volgende:
Ik heb in het begin echt moeite gehad met het niet door elkaar halen van de vele verhalen..

Hier nog steeds
Bij sommige mensen weet ik inmiddels wel wat erbij hoort, maar er zijn zovéél mensen...

Zo bijzonder al die verhalen...

Ben bij sommigen ook heel erg benieuwd naar een foto

Jullie zijn lief Vind het wel fijn hoor om even te horen dat mijn aanwezigheid niet ongewenst is

Ennuh Sjak, wat grappig dat we op dezelfde school hebben gezeten! Jammer dat jij het er minder leuk vond, ik heb soms nog steeds heimwee

al bekend wie het volgende verhaal mag doen? Ik ben zo benieuwd!

Chell dankje voor je verhaal

Ik heb nog eens terug gelezen...wat een verhalen allemaal zeg ! Elk verhaal is op zijn eigen wijze uniek, bijzonder en nog veel meer...

Ben benieuwd wie het stokje nu aanneemt...

Ik ben nog zoekende naar een kandidaat. Mijn nummertje twee heeft ook besloten even over te slaan. Dus ik speur weer verder

En de estafette gaat verder! Innepin gaat het stokje van me overnemen

Mijn vraag aan Innepin (of eigenlijk stiekem twee vragen):
Als ik het goed heb begrepen heeft jouw vriend al een ouder kind of oudere kinderen. Wat voor rol denk je en wil je dat dit kind/deze kinderen gaan spelen nu er bij jullie een kleintje op komst is? En merk jij dat je vriend anders naar dingen kijkt omdat het niet zijn eerste is?

Ja hoi, ik ben druk aan 't typen!

Muhhhh eng! *post-en-ren-weg*

Ik had al stiekempjes best een paar keer bedacht wat ik zou gaan schrijven als ik het stokje zou krijgen, maar nu ik 'm ook heb, vind ik het eigenlijk heel moeilijk, wat schrijf ik op en wat laat ik weg? En ik heb in het dagelijks leven al genoeg moeite om uit m'n woorden te komen, en om dan zo'n verhaal te schrijven... maar goed, hierbij mijn poging.

Ik ben Indra, geboren in Hoorn, in 1986, in het huis waar ik zeventien jaar lang zou wonen. Eerst met mijn ouders en grote broer, na de scheiding van mijn ouders op m'n negende zonder vader erbij.

Mijn broer en ik zijn héél andere mensen, we hebben weinig met elkaar. Dat is nu prima, maar vroeger botste dat vaak, en flink. Altijd ruzie dus. Mijn ouders schijnen ooit een normale relatie gehad te hebben, verzekert mijn moeder mij, maar de geestelijke gezondheid van mijn vader is met de jaren flink achteruit gegaan. In de eerste versie van dit verhaal stond hier een heel stuk over de relatie met mijn vader, die toch wel essentieel is om te begrijpen hoe mijn leven is verlopen, maar ik zal het korter illustreren want het moet niet allemaal drama zijn. Mijn vader ging van "Je mag geen Sesamstraat kijken, want ik vind Aart Staartjes irritant" en "ik rook binnenshuis continu zware shag, ook al heeft mijn zoon astma, longontstekingen en veelvoudig bronchitis" (toen hij nog bij ons woonde) via "Je moeder is een kuthoer" en "de hele wereld is tegen mij" (beide letterlijk) naar uiteindelijk "als je dat ene zinnetje niet weghaalt van je online blog, haal ik een advocaat erbij en sleep ik je voor de rechter" en "ik wil geen alimentatie betalen, maar ze dwingen me, dus sleep ik jullie voor de rechter om het alsnog ongedaan te krijgen" en als absolute hoogtepunt: "Ja, ik probeerde je broer in elkaar te slaan in de supermarkt, maar daar had ik een reden voor, want hij daagde me uit!" Na die laatste heb ik voor de zoveelste keer maar gezegd dat het voor mij genoeg was. Op een gegeven moment zat dat echter weer zo hoog, ik was zó bang hem ergens tegen te komen, dat ik maar in therapie ben gegaan. Dat hielp. Zelfs de psychologe denkt dat hij waarschijnlijk steeds verder aan het wegzakken is in een persoonlijkheidsstoornis, maar ik denk niet dat wij daar iets aan kunnen doen. Ook al heeft hij al zijn familie en vrienden verstoten, hij zal nooit erkennen dat er iets mis is met hém.


Goed, dat moest even, want het heeft natuurlijk veel impact gehad, maar nu even vrolijkere dingen. Ondanks wat pesterijen ben ik altijd dol op school geweest, vond het héérlijk om te leren. Was er nog goed in ook, dus groep zeven mocht ik overslaan. Ook dat ging prima. Heb zonder enige noemenswaardige inzet het gymnasium gehaald (wel in de cultuurhoek, en met vijf talen in m'n pakket, want van schei- en natuurkunde snap ik niets), en ben toen op m'n 17e naar Utrecht verhuisd om een sjieke, Engelstalige, brede, elitaire, zware opleiding te volgen (deze) waar niemand ooit van gehoord heeft Ik heb echt drie jaar lang genoten. Hard werken, maar zó veel geleerd, zoveel vrienden gemaakt, voor het eerst op mezelf wonen, en de heerlijke mentaliteit van “volg maar wat vakken hier en daar” wat er toe leidde dat ik nu een _{cum laude} diploma heb in een ratjetoe aan interesses als literatuurstudies, linguïstiek, religiestudies, theaterwetenschappen, muziekwetenschappen.... en nog wat andere kleine bijvakken zoals Oud-Egyptische Literatuur (= hiërogliefen ontcijferen)

Hoewel ik hiervoor dus zeventien jaar lang op één plek gewoond had, was het nu tijd om een beetje de wereld te verkennen. Eerst een zomer lang in Frankrijk werken als animatrice op een camping, en daarna een half jaar studeren aan de University of California in Santa Cruz. Dat laatste was niet per se heel goed voor mijn academische vaardigheden, maar ohhh wat een relaxte tijd heb ik daar gehad!

Een paar vriendjes versleten ondertussen, stuk voor stuk van het type helemaal-niet-goed-voor-je, wat ik natuurlijk elke keer weer veel te laat besefte; tegen die tijd was ik allang meegesleurd in hun ideeën en levensstijl, waar ik daarna dan weer uit moest kruipen. Hoogtepunt daarin was De Amerikaan, met wie ik anderhalf jaar geLAT heb. Die deed hele dagen niks, gaf nergens om, was de hele dag zo stoned dat ie besloot zelf maar te dealen want dat was makkelijker en dan had ie tenminste geld voor meer wiet en bijbehorende snacks. Ik deed vrolijk mee in zijn levensstijl, en geloof me, ik word géén leuk mens van die troep. Na anderhalf jaar was ik gesloopt was door de drugs en de afstand tussen ons, en breide er een eind aan. In die tijd trouwens wel van maatje 36 naar 42 gegaan, wat wil je met die ongezonde gewoontes Vind het nog steeds stom van mezelf, want ik zit nu een stuk minder lekker in m'n vel dan toen ik slank was. Vetrollen brengen een hoop onzekerheid met zich mee.


Ondertussen (juli 2006) was ik voor bijbaantje nummer zoveel _{elitaire opleiding zei ik, hè, dat kost geld} aangenomen als serveerster in een restaurant in Utrecht, waar ik een heel gezellige tijd had, met hele leuke collega's. Ik kon het heel goed vinden met de chefkok, maar dat was helemaal niks voor mij joh, veel te oud en hij had kinderen! Pubers nog wel, kwam ik later achter, en hij bleek niet een beetje ouder (ik schatte hem 30) maar wel zestien jaar ouder. Niks voor mij dus.
Mja, dat werkt dus niet zo, en voor ik het wist hadden we wat. Rustig aan, zei ik nog, want het was toch allemaal wat ehhh anders dan ik in gedachten had gehad, en ik had het nét uitgemaakt met de Amerikaan. Twee maanden later woonden we samen.

Ik vind het nog altijd moeilijk om aan mensen te vertellen, want op papier klinkt het verschrikkelijk vind ik zelf: ik ben maar vijf jaar ouder dan zijn oudste kind, bijvoorbeeld. Daar kan je hele foute grapjes over maken - toen hij de luiers van zijn dochter verschoonde, ging ik naar de kleuterschool - maar uiteindelijk heb ik besloten dat als het in de praktijk zo geweldig goed gaat, de theorie er totaal niet toe doet. Kort samengevat zijn we gewoon erg gelukkig samen! Ik hoor wel eens van mensen dat ze eerst wat skeptisch waren, maar als ze ons samen zien, valt dat weg, omdat we simpelweg zo ontzettend bij elkaar horen.
Ik durf nu te zeggen dat ik min of meer weet wie ik ben, ook buiten mijn relatie om. Ik ben vrolijker, spontaner, minder onzeker over mijn eigen persoonlijkheid geworden. D. krijgt heus niet alle credit, maar hij heeft wel gigantisch geholpen door simpelweg van me te houden zoals ik ben, en bewust of onbewust, te stimuleren dat ik ook uit zou vogelen wie dat dan was. Ik ben als het ware - eindelijk - uit de knoop.


Wat nog meer? Ik was bezig met een masterstudie in cultureel erfgoed, wat min of meer inhoudt dat ik mij bezighoud met de vraagstelling “wat doen we met onze oude schatten?” zoals monumenten, museumcollecties, maar ook immaterieel erfgoed zoals bijvoorbeeld de verhalen van holocaustoverlevenden. Best interessante studie, waarvoor ik vorig jaar nog ruim vier maanden in Berlijn heb mogen vertoeven om stage te lopen bij de Nederlandse ambassade (très chic jawohl!). Het plan was vervolgens: mij bezighouden met afstuderen, op 20 juni 2009 trouwen, dan een baan zoeken en dan kinderen. Het wordt nu wat omgegooid, eerst kindje, dan afstuderen, en dan volgend jaar ergens trouwen. Maakt ook niet uit.


Hobby's en passies? Ik lees alles. Gratis krantjes, literatuur, folders, melkpakken, alles. Ik teken ook nog altijd graag, heb ook nog een tijdje kunstacademie gedaan (grafisch ontwerp), maar hoewel ik grafisch ontwerp heel leuk vind om te doen, vond ik de studie verschrikkelijk, dus daar ben ik maar mee gestopt. Wel doe ik nog altijd dingetjes hier en daar, geboortekaartjes ontwerpen en dergelijke. En ik speel graag piano, mijn prachtige bijna-antieke piano. Ik ben geen Wibi Soerjadi maar ik vermaak mij er prima mee. Weinig actieve hobby's dus, ben ook nooit zo'n atleet geweest Ohja, ik deed nog aan handbal, maar dat was iets te ruig voor tijdens de zwangerschap, misschien dat ik het later weer oppik. Ik ben ook nog dol op beesten, zou het liefst het hele huis vol hebben, maar we houden het voorlopig bij drie (straks vier) katten en Henk de hamster.


Een favoriet boek moet je niet naar vragen bij een ex-literatuurstudente.. Een paar hoogtepunten: Lolita van Vladimir Nabokov, To Kill a Mockingbird van Harper Lee, maar ook gewoon Harry Potter en Pride & Prejudice. Roald Dahl's Matilda is nog altijd mijn ultieme favoriete boek Maar zoals gezegd, ik lees alles. Als het me meevoert naar een andere wereld, ben ik al gauw verkocht. Om dezelfde reden ben ik nog altijd een enorm fan van sprookjes ( ).


Wat betreft films ben ik geen goede recensent, ben ik bang. Ik vind bijna alles wel leuk, van hele foute meidenfilms via meeslepend drama tot bloedspetters-en-kettingzagen. Ik kan rustig op één avondje The Princess Diaries en Saw III kijken ofzo. Ik hou het even bij Amélie en de laatste film die ik gezien heb, Sunshine Cleaning, die was erg goed.


Waar kan je me 's nachts voor wakker maken? Nou, niet voor eten in 't bijzonder, hoewel ik een enorme zoetekauw ben. Wel voor mijn vriend. Omdat hij in de horeca werkt en ik op kantoor, zien we elkaar bijzonder weinig – ik lig allang in bed als hij om half twee thuiskomt, en hij gaat écht niet samen met mij om kwart over zes opstaan dan. Dus, ook al doet ie het niet, mag hij me altijd wakker maken, gewoon om elkaar even te zien.


Dan nu de vraag van Chell, want het wordt wel een erg lang verhaal zo.

Als ik het goed heb begrepen heeft jouw vriend al een ouder kind of oudere kinderen. Wat voor rol denk je en wil je dat dit kind/deze kinderen gaan spelen nu er bij jullie een kleintje op komst is? En merk jij dat je vriend anders naar dingen kijkt omdat het niet zijn eerste is?

Mijn vriend heeft twee kinderen, een van 18 en een van 14. De relatie tussen ons is erg casual, ik stel me niet op als stiefmoeder (ze zien me aankomen !), gewoon, luchtig, en dat gaat al vanaf het begin prima. Ze wonen niet bij ons, en zullen dus ook niet dagelijks betrokken zijn bij dit kindje. Ik denk niet dat er heel veel gaat veranderen voor hun, ze zijn er in elk geval niet al te veel mee bezig. De oudste zal misschien af en toe oppassen, dat lijkt me erg leuk. Verder laat ik het helemaal aan hun over, daar zijn ze oud genoeg voor. Ik zal niets van ze verwachten. Ze mogen van ons verwachten dat ze altijd welkom zijn, dat ze volwaardige broer en zus zijn van dit kindje, en dat ze niet minder belangrijk worden omdat hun vader een nieuw gezin heeft. Dat probeer ik ook wel uit te stralen.

Hoe mijn vriend geweest zou zijn bij een eerste kind van hem, weet ik natuurlijk niet Wat ik wel weet, omdat hij dat verteld heeft, is dat hij zich er nu veel meer 'klaar' voor voelt. Hij kreeg op zijn twintigste zijn eerste kind bij zijn eerste vriendinnetje, heeft daarvoor - met liefde- zijn hele leven overhoop gehaald, terwijl hij op dat moment er totaal niet klaar voor was. Hij is nu volwassener, vanzelfsprekend, en (naar eigen zeggen) klaar voor een kindje van ons samen. Ook al was dit kindje niet helemaal gepland, hij maakt het toch een stuk bewuster mee dan destijds. Voor hem is er dus vooral verschil in hoe hij in elkaar zit. Ik denk niet dat hij erg bezig is met het vergelijken van mij en zijn ex

Tussen z'n eerste en z'n tweede kind zaten vier (!) miskramen, waardoor ik wat extra angst of bezorgdheid verwacht had, maar daar heb ik niets van gemerkt eigenlijk. Verder is hij echt een héél nuchter persoon, dus ik denk niet dat hij bij een eerste boeken zou lezen over wat-te-doen-voor-dummy's enzo. Het is niet zo dat ik me naast hem heel onervaren voel omdat hij het allemaal al een keer meegemaakt heeft, tenminste, dat straalt hij niet uit. Hij straalt uit dat hij dol is op kinderen en kinderen op hem _{ik wou dat ik wist hoe ie dat voor elkaar kreeg kindermagneet} . Of het nou de eerste is of niet, hij laat in elk geval wel weten dat het heel bijzonder is, dat wij samen een kindje mogen krijgen. En dat is ook maar net zo

Innepinneke
wat klink je ontzettend enorm gelukkig met D. wat mooi

Owww Innepin, wat mooi.

Innepin, je klinkt idd heel gelukkig. Mooi!

Mooi!

Wat mooi Innepin. En leuk om jou ook wat beter te leren kennen zo

Mooi verhaal Innepin!!

quote:

Vetrollen brengen een hoop onzekerheid met zich mee.

herkenning!

mooi verhaal hoor Innepin! en die leeftijd maakt inderdaad niet uit, mits je daar zelf geen problemen van maakt. zo te lezen gaat dat je prima af!

Echt een mooi verhaal Innepin

Innepin

Jemig innepin, wat een enorm veelzijdig persoon ben jij zeg! Leuk om zoveel dingen te weten en kunnen

Wauw.... mooi Enne dat cum laude, dat mag wel in CAPS hoor, geweldige prestatie

quote:

Op dinsdag 2 juni 2009 18:50 schreef innepin het volgende:

Wat nog meer? Ik was bezig met een masterstudie in cultureel erfgoed, wat min of meer inhoudt dat ik mij bezighoud met de vraagstelling “wat doen we met onze oude schatten?” zoals monumenten, museumcollecties, maar ook immaterieel erfgoed zoals bijvoorbeeld de verhalen van holocaustoverlevenden. Best interessante studie, waarvoor ik vorig jaar nog ruim vier maanden in Berlijn heb mogen vertoeven om stage te lopen bij de Nederlandse ambassade (très chic jawohl!). Het plan was vervolgens: mij bezighouden met afstuderen, op 20 juni 2009 trouwen, dan een baan zoeken en dan kinderen. Het wordt nu wat omgegooid, eerst kindje, dan afstuderen, en dan volgend jaar ergens trouwen. Maakt ook niet uit.

die doe ik nu!! Bij HH? Hihi
Ik vind het stiekem een beetje tegenvallen, ik ben meer van de kunst, en niet zo theoretisch. Maar heb ook een leuke stage in het buitenland achter de rug haha. Zorgde helaas wel voor vertraging... Ben je nu gestopt met studeren of ga je verder op een laag pitje?

Innepin
_{Ja die Amerikaan was toch echt niets}

Oh ja btw, hierbij bevestig ik dat Innepin's verhaal een goede reflectie is van de realiteit . Met name ook dat zij en vriendje errug lief zijn samen
En oh ja btw, dat cum laude he, da's op het elitaire instituut niet zo'n hele topprestatie, minstens een derde slaagt cum laude _{want het is tenslotte een elitair bootcamp waar ze je academische vaardigheden er zo'n beetje in slaan}

Mooi verhaal innepin! Ik kende het een beetje door onze PM-men, maar erg leuk om het zo in 1 verhaal te lezen!

_{en ik wil even zeggen dat ik University College wel ken, werd nogal gestimuleerd bij ons op school, maar goed, wat wil je, onder de rook van Utrecht}

Leuk verhaal!

Mooi geschreven Innepin!

Omdat ik het wel leuk vind om op te zoeken
Maffemuts
Tan
_Bar_
Diaan73
Estrys
Vlindur
Leonieke
Asyniur
Flower-Ti-Amo
Tessie
Chell
Innepin