Ik heb het niet zo voor kerstbomen; mensen die behangen zijn met goud, zilver en glitter, opzichtige (merk)prints op shirts, etc... Less is more.
Een soortgenoot/spiegelbeeld zoek ik ook niet. Verschillen zie ik eerder als iets leerrijks, mits er natuurlijk wederzijdse interesse is in het anders zijn van de andere.
Goede smaak vind ik onontbeerlijk. Iemand mag daarin van een heel ander soort muziek houden, van anderse schrijvers en cinéasten houden of een andere opvatting qua huisinrichting en mode hebben; de kwaliteit moet wel enigszins van bagger worden onderscheiden.
Ik leg hierbij een (misschien onterechte) link met een vorm van intellect, waaruit bovenstaande automatisch voortvloeit. Waardoor men ook genuanceerd denken kan, verder kan kijken dan de neus lang is, zichzelf en anderen in vraag kan/durft te stellen. Iemand die met mijn zwarte en extreem droge humor omkan, is mooi meegenomen

Voor de heren in het bijzonder;
Je aanvaard best dat er een aantal zaken zijn die ik beter kan dan jij (en dan bedoel ik niet shoppen, nageltjes lakken, kletsen met vriendinnen) in plaats van je in je mannelijkheid gekwetst te voelen.
Gewoon uit ervaring weet ik dat mannen fictief gezaag van hun vriendinnetje beter verdragen dan letterlijk zagen. Het eerste gaat tenslotte oor in oor uit en wordt weggeslokt met een goede pint met een paar maats; "die van mij kan er wat van, zagen!"
Het tweede (wat ik dan vooral doe) werd netjes verzwegen, uit schrik uitgelachen te worden voor kluns.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.