Het gaat hier heel erg slecht

Alsof ik helemaal terug bij af ben. Ben nu al 2,5 maand aan het worstelen met alles. Mijzelf, hormonen, mentale en fysieke klachten. En er is geen pijl op te trekken. Alsof het gewoon 24/7 zo doorgaat.
De wachtlijsten zijn allemaal zo gruwelijk lang dat het ook voelt alsof er geen einde aan komt. En als het einde inzicht komt worden afspraken verplaatst.
Momenteel ben ik op de schaal van ongelukkigheid van 1-10 een 11+
3 pompjes O
2 P cyclisch
synapause (dit is dan wel weer geweldig spul)
Ik zit in de wachtstand voor een psychiater die mee gaat kijken bij mijn casus ivm alle medicatie die ik momenteel krijg om vooral mijn hoofd rustig te krijgen en houden. En dat icm hormonen en de mogelijke pmdd.
Gelukkig krijg ik vanuit de huisarts alle begrip en ziet ze mijn worstelingen, maar ook zij zit met haar handen in het haar.
Opsomming klachten:
Gewrichtspijnen, uitgeput, paniekaanvallen, depressief, prikkelbaar, rusteloze benen, opvliegers, pijnlijke gewrichten, stijfheid in lichaam, niets is goed en alles is stom, kan niks meer verdragen. Ik kan amper nog een trap op lopen, de gemiddelde bejaarde is nog sneller op een (analoge) fiets dan ik, constante hoofdpijnen, niet kunnen slapen en de lijst is nog vele malen langer.
Ik wil gewoon niet meer. Ik kan niet meer. Ik ben op en moe en weet het gewoon echt niet meer. En dan moet ik nog een hele maand wachten voordat mijn intake bij het ziekenhuis (psychiater) zal plaatsvinden.
Tot die tijd is er wat noodmedicatie die ik zal gaan nemen zodat mijn hoofd rustiger zal worden en ik iig kan slapen. In de hoop dat de scherpe randjes er weer even af gaan. Maar ik haat die noodmedicatie.
f*ck de hormonen en alles wat erbij komt kijken.