quote:
Sorry ik ben denk niet uit genodigd al ben ik wel nieuwsgierig. Ik zag haar voor het eerst in levende lijde bij het zwarte Schaap. En net als ieder normaal mens dacht ik die is knettergek. maar als je erover nadenkt ze blijft bij haar standpunt hoe dom dat ook is zoals te lezen in het onderstaande stukje
Een in memoriam door door haar zoon Grimbert Rost van Tonningen...
Quote:
Mijn moeder Florentine (Florrie) Sophie Rost van Tonningen Heubel is na een langdurig en slopend proces van ouder worden op twee en negentigjarige leeftijd in Belgie overleden. Mijn moeder, die moed, slagvaardigheid en doorzettingvermogen niet kon worden ontzegd, is haar nationaal-socialistische gedachtengoed - helaas - altijd trouw gebleven. Omringd door een kleine schaar volgelingen bleef zij hardnekkig en onwankelbaar vasthouden aan het gelijk van Hitler en zijn medestanders. In die zin heeft zij het Nederlandse volk, de joden, vele anderen, maar ook haar familie veel leed berokkend. Zij was niet aanspreekbaar voor de vele misdaden die het regime, dat zij en haar man - mijn vader - Meinoud Marinus Rost van Tonningen actief hebben ondersteund, heeft gepleegd. Dat is een drama dat nog wel jaren zal vergen om goed te worden verwerkt.
Het zou niet eerlijk zijn alleen maar deze naargeestige erfenis te vermelden. Als het niet over politiek ging was zij vaak liefdevol,hartelijk en gastvrij. Zij heeft.... met grote persoonlijke opofferingen mijn broers en mij als oudste zoon opgevoed onder soms vrij benarde omstandigheden, zeker de eerste tien jaar na de Oorlog. Zij was wellicht een van de eerste vrouwen ooit die een productiebedrijf runde in de electrotechniek. Ze kon verkopen als een trein, maar voor goed beheren had zij iets minder oog. Ze was voor de oorlog actief biologe en werkte verdienstelijk enige jaren in Artis. Als alleenstaande moeder heeft zij een essentiele bijdrage geleverd om ons - zoons - weer als strijdbare en gemotiveerde mensen in de maatschappij te zetten, al was dat steeds minder volgens haar wensen.
Voor de oorlog was zij voornamelijk betrokken bij ‘de Jeugdstorm' gelieerd met de NSB. Een echt belangrijke functie vervulde zij niet, daarvoor was zij ook te jong 25 jaar toen de Tweede Wereldoorlog begon! In de oorlog zat zij thuis en baarde drie kinderen , terwijl haar man, mijn vader zijn werk als een van de Nazileiders - in Nederland verrichtte. Na de oorlog heeft ze als een soort medium namens mijn vader en anderen gesproken. Een grote achterban heeft zij nooit bezeten het leek meer op een kleine geisoleerde sekte, die haar als een soort ‘ziener' vereerden, maar waarvan het belang onnoemelijk is overdreven. Wat meer zegt over het trauma dat vele mensen door de Tweede Wereldoorlog hebben opgelopen dan over hun realiteitsbesef.
Aan ons overlevende familieleden nu de taak om het blazoen weer te zuiveren en terug te keren tot het fatsoen van veel van onze voorvaderen, die het land met soms grote verdiensten hebben gediend. Ik noem er enkele: mijn overgrootvader Graaf van den Bosch, gouverneur generaal in Indie, mijn grootvader generaal Marinus Bernardus Rost van Tonningen legeraanvoerder in Indie en voorganger van van Heutz. Mijn Oom Nicolaas (Nico) Rost van Tonningen vice admiraal en Grootmeester van Koningin Juliana. Dat waren enkele alom gerespecteerde vertegenwoordigers van de maatschappij aan vaderszijde, ook al valt er bij vooral de ouderen natuurlijk veel te relativeren als wij spreken over ons Nederlandse koloniale verleden. Mijn moeder kwam uit een vooraanstaand bankiersgeslacht namelijk Kol, met inmiddels verdwenen namen als Vlaer & Kol en Kol & Co. Haar grootvader Van Haren Noman was ondernemer en oprichter van Blauwhoed een van de bloedgroepen waaruit Vopak is ontstaan.
Ik zal geen verdere persinformatie verstrekken, ondanks al kort voor haar dood gedane verzoeken daartoe. Er is wat mij betreft genoeg gezegd. Mijn moeder ruste in vrede.