F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Ik heb een hond van 13,5 jaar die afgelopen woensdag opeens vier keer omviel. Heel vreemd, maar aangezien ze daarna niet meer omgekieperd is, zijn we er niet meteen mee naar de dierenarts gegaan. Toch hadden we wel door dat er iets loos was, want de coordinatie was niet helemaal goed: ze viel soms wel bijna om en trok ook wel eens spastisch met haar kop. Verder liep ze of rusteloos rond of zat wazig voor zich uit te kijken of lag echt compleet voor pampes. Ook zat ze te trillen en af en toe te hijgen en te piepen en ze werd soms ook gewoon iets agressiever: dan begon ze opeens tegen ons te grommen. Bijten heeft ze niet gedaan en ik neem aan dat ze dat ook niet gaat doen.
Maar ja... ze at en dronk gewoon en we zijn gisteren nog een heel eind met haar wezen wandelen, waarbij ze nog een heel stuk vooruit liep, dus we begrepen ook niet wat er nou precies aan de hand was. Vandaag toch maar even naar de dierenarts geweest en die zegt dat ze waarschijnlijk een hersenbloeding gehad heeft en dat haar gedrag hierdoor ook is veranderd en haar coordinatie dus niet helemaal goed meer is. Morgen (na een bloedonderzoekje om evt. andere dingen uit te sluiten) krijgen we te horen of het inderdaad een hersenbloeding geweest is.
Ik denk wel dat het een hersenbloeding geweest is. Toch is ze wel relatief goed in orde, dus ik hoop dat het een klein hersenbloedinkje is geweest. Mocht dat dan inderdaad het geval zijn, weet iemand dan of we haar er weer bovenop kunnen helpen en zo ja, hoe we dat dan het beste kunnen doen? Kan dat bijv. door de coordinatie te trainen?
Of houden we voor altijd een lichtgehandicapte hond? Zoals ze er nu aan toe is, zou ik dat geen probleem vinden, ze heeft geen pijn ofzo en kan zich nog best wel goed redden.
Is er trouwens ook een kans dat het erger wordt? Ik denk dat de kans dat het nog een keertje zal gebeuren nu wel groter is geworden, maar dat wordt dus sowieso afwachten. Als het helemaal misgaat, zit er helaas niks anders op dan een verlossend spuitje...
Ik hoop alleen dat iemand hier ervaring mee heeft en misschien tips heeft hoe we de hond er weer door kunnen helpen. Ze is echt een taai beest en we zijn hartstikke gek op haar, dus ik hoop dat het allemaal weer goedkomt.
Maar ja... ze at en dronk gewoon en we zijn gisteren nog een heel eind met haar wezen wandelen, waarbij ze nog een heel stuk vooruit liep, dus we begrepen ook niet wat er nou precies aan de hand was. Vandaag toch maar even naar de dierenarts geweest en die zegt dat ze waarschijnlijk een hersenbloeding gehad heeft en dat haar gedrag hierdoor ook is veranderd en haar coordinatie dus niet helemaal goed meer is. Morgen (na een bloedonderzoekje om evt. andere dingen uit te sluiten) krijgen we te horen of het inderdaad een hersenbloeding geweest is.
Ik denk wel dat het een hersenbloeding geweest is. Toch is ze wel relatief goed in orde, dus ik hoop dat het een klein hersenbloedinkje is geweest. Mocht dat dan inderdaad het geval zijn, weet iemand dan of we haar er weer bovenop kunnen helpen en zo ja, hoe we dat dan het beste kunnen doen? Kan dat bijv. door de coordinatie te trainen?
Of houden we voor altijd een lichtgehandicapte hond? Zoals ze er nu aan toe is, zou ik dat geen probleem vinden, ze heeft geen pijn ofzo en kan zich nog best wel goed redden.
Is er trouwens ook een kans dat het erger wordt? Ik denk dat de kans dat het nog een keertje zal gebeuren nu wel groter is geworden, maar dat wordt dus sowieso afwachten. Als het helemaal misgaat, zit er helaas niks anders op dan een verlossend spuitje...
Ik hoop alleen dat iemand hier ervaring mee heeft en misschien tips heeft hoe we de hond er weer door kunnen helpen. Ze is echt een taai beest en we zijn hartstikke gek op haar, dus ik hoop dat het allemaal weer goedkomt.
Ik denk dat de dierenarts wel weet wat je met je hond kunt gaan doen. Ga nou in het vervolg mocht zoiets weer gebeuren met je hond naar de DA. Je kan er met dit soort dingen niet snel genoeg bij zijn
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Ja, de volgende keer gaan we inderdaad wel zo snel mogelijk naar de dierenarts. We weten nu ook wat de symptomen van een hersenbloeding zijn. De hond had het nog nooit eerder gehad, dus vorige week wisten we niet meer dan dat de hond zich gewoon 'raar' gedroeg, we hadden wel door dat er iets mis was, maar dat het zoiets ernstigs was, daar hadden we dus niet aan gedacht. We dachten aanvankelijk gewoon aan een griepje vanwege dat getril en gehijg... En dat ze daarom een beetje wankel op de poten stond, konden we ook nog wel begrijpen. Maar ja, iets heel anders dus en gelukkig zijn we dan ook wel even naar de dierenarts geweest.
Ik ook niet is zou als ik jouw was morgen even langs de DA gaanquote:Op maandag 19 maart 2007 23:18 schreef SHE het volgende:
Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed waarom je niet een DA bezoekt als je hond omvalt
ik ook niet ik ga bij wijze van al als mn hond een snotneus heeftquote:Op maandag 19 maart 2007 23:18 schreef SHE het volgende:
Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed waarom je niet een DA bezoekt als je hond omvalt
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Wij ook met de katten (echt eens geweest voor snotneus, omdat we bang voor nies ziekte waren. ).quote:Op dinsdag 20 maart 2007 08:03 schreef Qwea het volgende:
[..]
ik ook niet ik ga bij wijze van al als mn hond een snotneus heeft
Onze hond heeft (zeer waarschijnlijk) ook een hersenbloeding gehad en was er zo slecht aan toe dat we hem helaas hebben moeten laten inslapen. We gingen die dag even de deur uit, er was niks aan de hand en bij thuiskomst vonden we een zielig hoopje ellende terug in de bench. Hij was blind, had geen kracht meer in zijn achterhand en vertoonde heel vreemd gedrag. Echt, hartverscheurend om je hond zo te moeten zien lijden. De dierenarts kon niet met zekerheid zeggen of het een hersenbloeding betrof, maar daar ging hij wel van uit gezien de slechte toestand van Devin. Er werd ons verteld dat er in de dagen erna een duidelijke verbetering moest optreden. Bleef die uit dan zou er ook geen verbetering meer te verwachten zijn. Jouw hond lijkt geluk te hebben gehad zo op het eerste gezicht. Wat gewoon belangrijk is, is dat er een snelle verbetering optreedt in haar toestand. Als dit het geval is dan heb je grote kans dat ze er weinig tot niks aan overhoudt. Erger dan hoe ze nu is zal het denk ik niet worden. Hopelijk krijg je wat meer duidelijkheid van je dierenarts.
We hebben vandaag bericht gehad van de DA en het was dus inderdaad een hersenbloeding. Nu krijgt ze daarvoor Prednison en die kuur moeten we even afmaken. Het kan zijn dat het allemaal iets milder wordt, maar helemaal beter zal ze nooit meer worden. Zoals ze er nu aan toe is, gaat het wel redelijk goed met haar (ze lijdt niet, kan nog gewoon lopen, kan nog zien en loopt nergens tegenop enz.) Mocht het nou echt erger worden, dan zullen we haar toch moeten laten inslapen, want dan wordt het een lijdensweg en dat kun je zo'n dier gewoon niet aan doen.
De belangrijkste reden dat we niet naar de dierenarts zijn geweest, is dat we een hond met een verleden hebben. We hebben haar op 1-jarige leeftijd gekregen via een boer waar ze aan een koeienketting vastgebonden zat, ontzettend zielig. Wat ze in dat eerste levensjaar allemaal precies heeft meegemaakt, weten we ook niet en we hebben haar het vertrouwen in mensen (behalve dan in sommige mannen) volledig terug kunnen geven, maar er is nog 1 ding: ze wil gewoon in haar vertrouwde omgeving blijven. Ze is daarom heel angstig en soms zelfs compleet panisch als we met haar in de auto naar de dierenarts moeten en ook bij de dierenarts zelf is ze angstig (maar daarin zal ze vast niet het enige huisdier zijn) Daarom gaan we bij wijze van spreken niet al met een 'snotneus' naar de dierenarts, maar kijken we het soms even aan. Omdat ze vrij oud is, heeft ze namelijk wel eens vaker een dagje gehad waarop ze zich niet zo supergoed voelde, maar dan liep ze de volgende dag weer even vrolijk als altijd rond.
Achteraf baal ik ontzettend dat we niet meteen woensdag zijn gegaan. Ik was er zelf maar 1x bij toen ze door de poten zakte waarbij ze bijna haar evenwicht verloor, maar ik was toen met iets anders bezig en merkte alleen dat ze iets vreemds deed, zonder dat ik gezien had wat er precies gebeurde. Ik hoorde pas later van m'n moeder dat ze die dag al eerder door haar achterhand gezakt was en daardoor bijna omgevallen was, maar toen m'n moeder me dat vertelde deed ze eigenlijk wel weer redelijk normaal en was er weinig aan te merken. Dus we dachten dat ze zich niet zo lekker voelde of dat het gewoon ouderdom was. Ik hoor m'n moeder nog zo zeggen: 'ook oude mensen vallen wel eens.'
Ik ben bij dit soort dingen misschien wel iets bezorgder en dus iets minder afwachtend dan m'n ouders, maar ja... ik kan ze ook moeilijk dwingen met de hond naar de dierenarts te gaan. Bovendien snap ik wel dat ze even wilden afwachten, omdat ze de hond geen onnodige stress wilden bezorgen.
En natuurlijk baal ik nu, omdat ik nu weet dat het zoiets ernstigs was en dat het beter was geweest als we eerder gegaan waren, maar helaas kan ik de tijd niet terugdraaien. Als de volgende keer hetzelfde weer gebeurd, gaan we in ieder geval wel als de sodemieter naar de dierenarts: dan hoef ik me dan tenminste niet schuldig te voelen dat ik het gewoon niet gezien heb.
Het is bij onze hond trouwens ook niet altijd even duidelijk te merken dat er iets gebeurd is, iets wat het ook best wel vaag maakt. Ze loopt wel eens met haar kop te trekken of te trillen en te hijgen, maar ligt ook wel eens rustig te slapen en begon vandaag als een bezetene buiten in de tuin rondjes om het huis te rennen. Alsof er niks aan de hand was...
Ik hoop nu gewoon dat de Prednison aanslaat of dat de situatie in ieder geval niet verslechtert. Ik kan er vrede mee hebben dat ze licht gehandicapt is, zolang ze zelf maar geen pijn lijdt. Ik houd jullie wel op de hoogte.
De belangrijkste reden dat we niet naar de dierenarts zijn geweest, is dat we een hond met een verleden hebben. We hebben haar op 1-jarige leeftijd gekregen via een boer waar ze aan een koeienketting vastgebonden zat, ontzettend zielig. Wat ze in dat eerste levensjaar allemaal precies heeft meegemaakt, weten we ook niet en we hebben haar het vertrouwen in mensen (behalve dan in sommige mannen) volledig terug kunnen geven, maar er is nog 1 ding: ze wil gewoon in haar vertrouwde omgeving blijven. Ze is daarom heel angstig en soms zelfs compleet panisch als we met haar in de auto naar de dierenarts moeten en ook bij de dierenarts zelf is ze angstig (maar daarin zal ze vast niet het enige huisdier zijn) Daarom gaan we bij wijze van spreken niet al met een 'snotneus' naar de dierenarts, maar kijken we het soms even aan. Omdat ze vrij oud is, heeft ze namelijk wel eens vaker een dagje gehad waarop ze zich niet zo supergoed voelde, maar dan liep ze de volgende dag weer even vrolijk als altijd rond.
Achteraf baal ik ontzettend dat we niet meteen woensdag zijn gegaan. Ik was er zelf maar 1x bij toen ze door de poten zakte waarbij ze bijna haar evenwicht verloor, maar ik was toen met iets anders bezig en merkte alleen dat ze iets vreemds deed, zonder dat ik gezien had wat er precies gebeurde. Ik hoorde pas later van m'n moeder dat ze die dag al eerder door haar achterhand gezakt was en daardoor bijna omgevallen was, maar toen m'n moeder me dat vertelde deed ze eigenlijk wel weer redelijk normaal en was er weinig aan te merken. Dus we dachten dat ze zich niet zo lekker voelde of dat het gewoon ouderdom was. Ik hoor m'n moeder nog zo zeggen: 'ook oude mensen vallen wel eens.'
Ik ben bij dit soort dingen misschien wel iets bezorgder en dus iets minder afwachtend dan m'n ouders, maar ja... ik kan ze ook moeilijk dwingen met de hond naar de dierenarts te gaan. Bovendien snap ik wel dat ze even wilden afwachten, omdat ze de hond geen onnodige stress wilden bezorgen.
En natuurlijk baal ik nu, omdat ik nu weet dat het zoiets ernstigs was en dat het beter was geweest als we eerder gegaan waren, maar helaas kan ik de tijd niet terugdraaien. Als de volgende keer hetzelfde weer gebeurd, gaan we in ieder geval wel als de sodemieter naar de dierenarts: dan hoef ik me dan tenminste niet schuldig te voelen dat ik het gewoon niet gezien heb.
Het is bij onze hond trouwens ook niet altijd even duidelijk te merken dat er iets gebeurd is, iets wat het ook best wel vaag maakt. Ze loopt wel eens met haar kop te trekken of te trillen en te hijgen, maar ligt ook wel eens rustig te slapen en begon vandaag als een bezetene buiten in de tuin rondjes om het huis te rennen. Alsof er niks aan de hand was...
Ik hoop nu gewoon dat de Prednison aanslaat of dat de situatie in ieder geval niet verslechtert. Ik kan er vrede mee hebben dat ze licht gehandicapt is, zolang ze zelf maar geen pijn lijdt. Ik houd jullie wel op de hoogte.
Oke,goed kan ik inkomen. Maar damn, als mn hond omvalt? Het is dat er geen 112 voor honden is maar als die er zou zijn had ik die zeker gebeltquote:Op dinsdag 20 maart 2007 18:42 schreef Sanniejjj het volgende:
We hebben vandaag bericht gehad van de DA en het was dus inderdaad een hersenbloeding. Nu krijgt ze daarvoor Prednison en die kuur moeten we even afmaken. Het kan zijn dat het allemaal iets milder wordt, maar helemaal beter zal ze nooit meer worden. Zoals ze er nu aan toe is, gaat het wel redelijk goed met haar (ze lijdt niet, kan nog gewoon lopen, kan nog zien en loopt nergens tegenop enz.) Mocht het nou echt erger worden, dan zullen we haar toch moeten laten inslapen, want dan wordt het een lijdensweg en dat kun je zo'n dier gewoon niet aan doen.
De belangrijkste reden dat we niet naar de dierenarts zijn geweest, is dat we een hond met een verleden hebben. We hebben haar op 1-jarige leeftijd gekregen via een boer waar ze aan een koeienketting vastgebonden zat, ontzettend zielig. Wat ze in dat eerste levensjaar allemaal precies heeft meegemaakt, weten we ook niet en we hebben haar het vertrouwen in mensen (behalve dan in sommige mannen) volledig terug kunnen geven, maar er is nog 1 ding: ze wil gewoon in haar vertrouwde omgeving blijven. Ze is daarom heel angstig en soms zelfs compleet panisch als we met haar in de auto naar de dierenarts moeten en ook bij de dierenarts zelf is ze angstig (maar daarin zal ze vast niet het enige huisdier zijn) Daarom gaan we bij wijze van spreken niet al met een 'snotneus' naar de dierenarts, maar kijken we het soms even aan. Omdat ze vrij oud is, heeft ze namelijk wel eens vaker een dagje gehad waarop ze zich niet zo supergoed voelde, maar dan liep ze de volgende dag weer even vrolijk als altijd rond.
Ik wens je verder heel veel succes en hoop voor je dat het niet nodig is om het arme dier in te laten slapen. Kan een operatie eigenlijk niet? Of is ze daar te oud/zwak voor?quote:Achteraf baal ik ontzettend dat we niet meteen woensdag zijn gegaan. Ik was er zelf maar 1x bij toen ze door de poten zakte waarbij ze bijna haar evenwicht verloor, maar ik was toen met iets anders bezig en merkte alleen dat ze iets vreemds deed, zonder dat ik gezien had wat er precies gebeurde. Ik hoorde pas later van m'n moeder dat ze die dag al eerder door haar achterhand gezakt was en daardoor bijna omgevallen was, maar toen m'n moeder me dat vertelde deed ze eigenlijk wel weer redelijk normaal en was er weinig aan te merken. Dus we dachten dat ze zich niet zo lekker voelde of dat het gewoon ouderdom was. Ik hoor m'n moeder nog zo zeggen: 'ook oude mensen vallen wel eens.'
Ik ben bij dit soort dingen misschien wel iets bezorgder en dus iets minder afwachtend dan m'n ouders, maar ja... ik kan ze ook moeilijk dwingen met de hond naar de dierenarts te gaan. Bovendien snap ik wel dat ze even wilden afwachten, omdat ze de hond geen onnodige stress wilden bezorgen.
En natuurlijk baal ik nu, omdat ik nu weet dat het zoiets ernstigs was en dat het beter was geweest als we eerder gegaan waren, maar helaas kan ik de tijd niet terugdraaien. Als de volgende keer hetzelfde weer gebeurd, gaan we in ieder geval wel als de sodemieter naar de dierenarts: dan hoef ik me dan tenminste niet schuldig te voelen dat ik het gewoon niet gezien heb.
Het is bij onze hond trouwens ook niet altijd even duidelijk te merken dat er iets gebeurd is, iets wat het ook best wel vaag maakt. Ze loopt wel eens met haar kop te trekken of te trillen en te hijgen, maar ligt ook wel eens rustig te slapen en begon vandaag als een bezetene buiten in de tuin rondjes om het huis te rennen. Alsof er niks aan de hand was...
Ik hoop nu gewoon dat de Prednison aanslaat of dat de situatie in ieder geval niet verslechtert. Ik kan er vrede mee hebben dat ze licht gehandicapt is, zolang ze zelf maar geen pijn lijdt. Ik houd jullie wel op de hoogte.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
De dierenarts heeft gezegd dat er niks anders is dat we kunnen doen dan die Prednison kuur. Al met al is het afwachten, maar als de situatie in ieder geval niet verergert, heb ik nog wel goede hoop.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 19:23 schreef Qwea het volgende:
[..]
Oke,goed kan ik inkomen. Maar damn, als mn hond omvalt? Het is dat er geen 112 voor honden is maar als die er zou zijn had ik die zeker gebelt
[..]
Ik wens je verder heel veel succes en hoop voor je dat het niet nodig is om het arme dier in te laten slapen. Kan een operatie eigenlijk niet? Of is ze daar te oud/zwak voor?
Ik hoop het voor je. Niet om stom te doen ofzo hoor.. maar is het een beetje een goede dierenarts? Ervaring leert mij dat het NOOIT kwaad kan om een second opinion te vragen.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 20:07 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
De dierenarts heeft gezegd dat er niks anders is dat we kunnen doen dan die Prednison kuur. Al met al is het afwachten, maar als de situatie in ieder geval niet verergert, heb ik nog wel goede hoop.
Maar daar in tegen, ik heb geen ervaring met een hersenbloeding. Geef hem/haar maar snel een kusje vanme
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Volgens mij kun je aan een hersenbloeding niet geopereert worden hoor, en in principe is de bloeding al gestopt en heb je nu alleen nog de gevolgen ervan.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 20:11 schreef Qwea het volgende:
[..]
Ik hoop het voor je. Niet om stom te doen ofzo hoor.. maar is het een beetje een goede dierenarts? Ervaring leert mij dat het NOOIT kwaad kan om een second opinion te vragen.
Maar daar in tegen, ik heb geen ervaring met een hersenbloeding. Geef hem/haar maar snel een kusje vanme
Daar komt bij dat opereren op een oudere hond aan de hersenen ook iets is waarvan je je kunt afvragen of je het risico wilt nemen (en dan heb ik het nog niet eens over of dat uberhaubt kan en over het kostenplaatje).
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Kostenplaatje zal idd niet goedkoop zijn. Maar ik sluit bv liever een lening af dan dat ik mn hond laat doodgaan. Maar dat er aan een hersenbloeding geen operatie gedaan kan worden wist ik dus niet.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 21:51 schreef senesta het volgende:
[..]
Volgens mij kun je aan een hersenbloeding niet geopereert worden hoor, en in principe is de bloeding al gestopt en heb je nu alleen nog de gevolgen ervan.
Daar komt bij dat opereren op een oudere hond aan de hersenen ook iets is waarvan je je kunt afvragen of je het risico wilt nemen (en dan heb ik het nog niet eens over of dat uberhaubt kan en over het kostenplaatje).
.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Ik denk wel dat je moet afwegen hoe de zaken ervoor staan.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 21:53 schreef Qwea het volgende:
[..]
Kostenplaatje zal idd niet goedkoop zijn. Maar ik sluit bv liever een lening af dan dat ik mn hond laat doodgaan. Maar dat er aan een hersenbloeding geen operatie gedaan kan worden wist ik dus niet.
.
Hoeveel kans is er dat de hond ermee geholpen is?
Hoeveel kans is er dat de situatie verslechterd?
Vergeet ook niet dat het een oudere hond is, dat vergroot ook de risico's?
En hoe leefbaar is de situatie nu?
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Zal ik doenquote:Op dinsdag 20 maart 2007 20:11 schreef Qwea het volgende:
[..]
Geef hem/haar maar snel een kusje vanme
Ik heb trouwens stiekem het idee dat de Prednison aanslaat! Ik durf nog niet te veel goede hoop te hebben, aangezien ze nog maar drie tabletten gehad heeft en het dus nog steeds even afwachten is, maar ze is er aanzienlijk beter aan toe. Ze trilt en hijgt veel minder en trekt niet meer met haar kop. Heel af en toe zakt ze wel eens door haar achterpoten, maar dat komt weinig voor.
Verder heb ik vandaag een heel eind met haar gewandeld en haar toen ook los gehad en toen rende ze een heel stuk vooruit. Toen we terug waren, had ze nog steeds energie over en ging weer rondjes om het huis racen, dus dat is wel een goed teken!
We proberen haar goed in beweging te houden en haar coordinatie een beetje te trainen, dus we wandelen veel met haar en ik laat haar bijv. brokjes vangen (en nog wel meer van die kleine oefeningetjes). Ze kan nog wel blaffen, maar daar moet je haar echt toe aansporen, want ze reageert niet meer op de bel en dergelijke. Maar ja... misschien dat dat nog terug komt.
Ik hoop echt dat het zo goed blijft gaan, ook als we de Prednison kuur straks afbouwen. Dan kan ze met een heel lichte handicap nog een prima leven hebben
Het blijft nog even afwachten hoe het verder gaat natuurlijk, maar het begin is goed
mja je hebt gelijk. Omdat het idd al een oudere hond is e.dquote:Op dinsdag 20 maart 2007 21:56 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik denk wel dat je moet afwegen hoe de zaken ervoor staan.
Hoeveel kans is er dat de hond ermee geholpen is?
Hoeveel kans is er dat de situatie verslechterd?
Vergeet ook niet dat het een oudere hond is, dat vergroot ook de risico's?
En hoe leefbaar is de situatie nu?
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Dat is mooi .quote:Op woensdag 21 maart 2007 19:59 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
Zal ik doen
Ik heb trouwens stiekem het idee dat de Prednison aanslaat! Ik durf nog niet te veel goede hoop te hebben, aangezien ze nog maar drie tabletten gehad heeft en het dus nog steeds even afwachten is, maar ze is er aanzienlijk beter aan toe. Ze trilt en hijgt veel minder en trekt niet meer met haar kop. Heel af en toe zakt ze wel eens door haar achterpoten, maar dat komt weinig voor.
Verder heb ik vandaag een heel eind met haar gewandeld en haar toen ook los gehad en toen rende ze een heel stuk vooruit. Toen we terug waren, had ze nog steeds energie over en ging weer rondjes om het huis racen, dus dat is wel een goed teken!
We proberen haar goed in beweging te houden en haar coordinatie een beetje te trainen, dus we wandelen veel met haar en ik laat haar bijv. brokjes vangen (en nog wel meer van die kleine oefeningetjes). Ze kan nog wel blaffen, maar daar moet je haar echt toe aansporen, want ze reageert niet meer op de bel en dergelijke. Maar ja... misschien dat dat nog terug komt.
Ik hoop echt dat het zo goed blijft gaan, ook als we de Prednison kuur straks afbouwen. Dan kan ze met een heel lichte handicap nog een prima leven hebben
Het blijft nog even afwachten hoe het verder gaat natuurlijk, maar het begin is goed
.Blijkbaar voelt ze zich dan grotendeels nog prima, dat is fijn.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Succes, hoop dat het nog goed komt. Twijfel niet om de dierenarts te bellen of er naar toe te gaan als de situatie verslechterd.
Mijn hond ging de laatste dagen ook achteruit, vannacht hadden wij een beslissing genomen, om voor altijd afscheid te nemen van mijn lieverd.
Hartverscheurend, verschrikkelijk en ik ben er letterlijk ziek van.
Mijn hond ging de laatste dagen ook achteruit, vannacht hadden wij een beslissing genomen, om voor altijd afscheid te nemen van mijn lieverd.
Hartverscheurend, verschrikkelijk en ik ben er letterlijk ziek van.
Heel goed te begrijpen,je mist toch je maatje.quote:Op woensdag 21 maart 2007 23:49 schreef Franneh het volgende:
Succes, hoop dat het nog goed komt. Twijfel niet om de dierenarts te bellen of er naar toe te gaan als de situatie verslechterd.
Mijn hond ging de laatste dagen ook achteruit, vannacht hadden wij een beslissing genomen, om voor altijd afscheid te nemen van mijn lieverd.
Hartverscheurend, verschrikkelijk en ik ben er letterlijk ziek van.
Veel sterkte.
Liefs Vronie
Dankje. En ja ik mis haar echt heel erg. Gelukkig een mooie leeftijd behaald, en niet teveel pijn. Haar lichaam was op. Maar het is zeer moeilijk op dit moment.
Pff... het is nu een beetje moeilijk te zeggen. De situatie is zo wisselend. Afgelopen dagen ging het eigenlijk heel goed; heb ook een paar lange wandelingen met haar gemaakt en dat ging haar wel goed af. Ik had al stille hoop dat het allemaal wel weer helemaal in orde zou komen.
Vandaag was ze alleen zo rusteloos. Ze ligt nu wel te slapen, maar ze was er vandaag helemaal niet zo goed aan toe. Ze bleef maar heen en weer lopen.
Het hijgen komt nog wel af en toe voor, maar het trillen is minder geworden en het trekken met de kop is zo goed als weg. Ze heeft wel af en toe een dipje, zoals vandaag.
Naast het feit dat ze een handicap heeft, is haar gedrag nu natuurlijk ook helemaal veranderd. Gelukkig is ze wel weer een beetje bij getrokken: ze was vorige week ook wat agressiever naar ons toe, maar dat is nu helemaal over; ze gromt niet meer naar ons.
Toch zijn er wel dingen die blijven en ik weet niet zo goed wat ik daar nou mee aan moet. Dat ze niet blaft, is tot daar aan toe, maar het is gewoon frustrerend als je ziet hoe rusteloos ze is. Ik weet ook niet of dat nou komt, omdat ze dan misschien toch (hoofd)pijn heeft of dat ze het gewoon allemaal niet begrijpt, omdat er toch wel heel wat gebeurd is en haar lichaam nu niet meer helemaal doet wat ze zelf wil.
Ik heb het idee dat ze nog best wel een goed leven kan hebben en zoals het er nu naar uitziet, hoeven we haar dus in ieder geval niet in te laten slapen, maar ik denk niet dat ze ooit nog helemaal beter zal worden.
Ik weet dus alleen niet goed waarom ze zo rusteloos is. Want het lijkt me dat die rusteloosheid niet erg prettig voor haar is.
Gelukkig gaat het haar lichamelijk gezien veel beter (waarschijnlijk door die Prednison). Misschien dat de rusteloosheid (net zoals haar agressie) wel bij trekt, omdat ze aan de nieuwe situatie went. Anders vragen we de DA wel wat we hier nou aan kunnen doen.
Het blijft dus afwachten en dat is best frustrerend.
Maar het is wel fijn dat er hier zoveel mensen zijn die meeleven.
[ Bericht 7% gewijzigd door Sanniejjj op 23-03-2007 22:52:03 ]
Vandaag was ze alleen zo rusteloos. Ze ligt nu wel te slapen, maar ze was er vandaag helemaal niet zo goed aan toe. Ze bleef maar heen en weer lopen.
Het hijgen komt nog wel af en toe voor, maar het trillen is minder geworden en het trekken met de kop is zo goed als weg. Ze heeft wel af en toe een dipje, zoals vandaag.
Naast het feit dat ze een handicap heeft, is haar gedrag nu natuurlijk ook helemaal veranderd. Gelukkig is ze wel weer een beetje bij getrokken: ze was vorige week ook wat agressiever naar ons toe, maar dat is nu helemaal over; ze gromt niet meer naar ons.
Toch zijn er wel dingen die blijven en ik weet niet zo goed wat ik daar nou mee aan moet. Dat ze niet blaft, is tot daar aan toe, maar het is gewoon frustrerend als je ziet hoe rusteloos ze is. Ik weet ook niet of dat nou komt, omdat ze dan misschien toch (hoofd)pijn heeft of dat ze het gewoon allemaal niet begrijpt, omdat er toch wel heel wat gebeurd is en haar lichaam nu niet meer helemaal doet wat ze zelf wil.
Ik heb het idee dat ze nog best wel een goed leven kan hebben en zoals het er nu naar uitziet, hoeven we haar dus in ieder geval niet in te laten slapen, maar ik denk niet dat ze ooit nog helemaal beter zal worden.
Ik weet dus alleen niet goed waarom ze zo rusteloos is. Want het lijkt me dat die rusteloosheid niet erg prettig voor haar is.
Gelukkig gaat het haar lichamelijk gezien veel beter (waarschijnlijk door die Prednison). Misschien dat de rusteloosheid (net zoals haar agressie) wel bij trekt, omdat ze aan de nieuwe situatie went. Anders vragen we de DA wel wat we hier nou aan kunnen doen.
Het blijft dus afwachten en dat is best frustrerend.
Maar het is wel fijn dat er hier zoveel mensen zijn die meeleven.
[ Bericht 7% gewijzigd door Sanniejjj op 23-03-2007 22:52:03 ]
Mijn oude hondje had darmkanker wat zich heel snel heeft uitgezaaid( bleek tijdens de operatie), oa in de keel. Lopen ging heel moeilijk en hij was alleen maar aan het kuchen. Na een operatie van 3 uur, hebben we toch de keuze gemaakt hem te laten inslapen, Hij had teveel pijn! Hij is 13 jaar geworden, echt een hele lieve hond (vuilnisbakkie) We kregen hem toen ik 3 was, echt zo vreemd dat een gezinslid dan dood gaat! Maar dat soort dingen gebeuren, we denken nog vaak aan hem.
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Vlekkies situatie is opeens heel erg achteruit gegaan. Ze is nu alleen nog maar onrustig en hijgt constant, het gaat maar door. Ook heeft ze al twee keer op het kleed geplast en ze viel net weer een keertje om.quote:Op vrijdag 23 maart 2007 23:57 schreef carpediem23 het volgende:
Mijn oude hondje had darmkanker wat zich heel snel heeft uitgezaaid( bleek tijdens de operatie), oa in de keel. Lopen ging heel moeilijk en hij was alleen maar aan het kuchen. Na een operatie van 3 uur, hebben we toch de keuze gemaakt hem te laten inslapen, Hij had teveel pijn! Hij is 13 jaar geworden, echt een hele lieve hond (vuilnisbakkie) We kregen hem toen ik 3 was, echt zo vreemd dat een gezinslid dan dood gaat! Maar dat soort dingen gebeuren, we denken nog vaak aan hem.
De situatie is nu erger dan die ooit geweest is. Ik ben bang dat dit niet alleen maar een dipje is, maar dat dit het begin van het einde is. Ze is al een paar uur alleen maar aan het hijgen, dus ik heb net m'n moeder uit bed getrommeld, omdat het zo echt niet langer kan. Ze lijdt nu echt ontzettend.
We gaan morgenochtend (da's dus al over vier uur) met haar naar de DA. Ik denk eigenlijk niet dat hij nog iets kan doen, dus waarschijnlijk laten we haar inslapen. Ik kan alleen maar huilen nu. We hebben haar gekregen toen ik 6 was en ik ben nu 18, dus ze is mijn hele jeugd mijn maatje geweest en het is ontzettend moeilijk om te moeten aanvaarden dat ik nu waarschijnlijk afscheid van haar moet nemen.
Ik voel me ontzettend kut nu, zit te janken achter m'n pc.
ach jee sanniejjj wat jammer
ik vind het dapper van je dat je die beslissing durft te nemen, maar je maatje laten lijden is onmenselijk.
ik hoop voor je dat de dierenarts er nog iets aan kan doen, maar ik vrees het ergste als ik je bericht lees.
veel sterkte
ik vind het dapper van je dat je die beslissing durft te nemen, maar je maatje laten lijden is onmenselijk.
ik hoop voor je dat de dierenarts er nog iets aan kan doen, maar ik vrees het ergste als ik je bericht lees.
veel sterkte
Sannie, weet precies hoe je je voelt, Wat lady ook al zei, echt heel dapper dat je de beslissing durft te nemen. Met Niels ben ik ook opgegroeid, hij was een member van de familie. Waar wij waren daar was Niels. Ga lekker knuffelen met Vlek, geniet van de mooie momenten die jullie hebben gehad. En vlek heeft vast een hele mooie tijd gehad met jullie. Is er op dit moment al meer nieuws? Waarschijnlijk ben je al bij de DA geweest. Heel veel sterkte en liefs!
Ik ben het helemaal met lady-wrb eens, dit zijn altijd van die rotdingen.
Maar zij is altijd je vriendinnetje geweest en jij wilt haar nu onnodig lijden besparen, dat is denk ik het beste uitgangspunt wat je kunt hebben.
Ik wens jullie hoe dan ook heel veel sterkte.
Maar zij is altijd je vriendinnetje geweest en jij wilt haar nu onnodig lijden besparen, dat is denk ik het beste uitgangspunt wat je kunt hebben.
Ik wens jullie hoe dan ook heel veel sterkte.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Een kleine update is hier wel op z'n plaats lijkt mij zo... En het is een update met goed nieuws!
Er is een klein wonder gebeurd waar ik niet eens meer op had durven hopen. Rond 4.30 uur vannacht stabiliseerde Vlekkies toestand zich opeens, zonder dat ik dat nog verwacht had. Haar ademhalingsritme werd weer normaal en ze ging rustig liggen slapen. Geen gehijg meer of andere toestanden. Ze is de verdere nacht helemaal rustig geweest (ze lag op m'n kamer, dus ik had het wel gemerkt als haar situatie weer veranderd was) En zo werd ik 's ochtends wakker met een hond in de kamer die af en toe eens tevreden zat te zuchten of tevreden zat te 'knorren' (weet niet hoe ik het geluid dat ze dan maakt anders moet omschrijven)
Ze was echt tevreden en voelt zich dus blijkbaar een stuk beter, dus je snapt wel dat we haar niet hebben laten inslapen. Ik sta echt compleet versteld dat ze zich weer zodanig heeft hersteld. Ik wist wel dat ze kras was. Ongeveer een jaar geleden was ze aan het overgeven en aan de diarree en toen zakte ze opeens door de poten en stond niet meer op. Dus wij halsoverkop naar de dierenarts. Ik zat jankend in de wachtkamer, want ik dacht echt dat haar laatste uur had geslagen, zo ziek was ze. En ze was al 12, dus we hadden niet veel goede hoop. Wat ze toen ook gehad heeft: het leek er volgens de DA nog het meest op dat ze vergiftigd was. Ik neem aan dat dat niet expres gebeurd is, want we hebben een buurt vol met hondenliefhebbers. Maar we wonen buitenaf en hoewel ze meestal wel op ons erf blijft, kan ze best in de buurt eens iets eetbaars gevonden hebben wat niet zo goed was voor hondjes... Of ze heeft gewoon een erg heftige buikgriep gehad.
Feit was wel dat ze van de dierenarts een prik heeft gekregen om haar darmen weer te kalmeren en daarna hebben we haar mee naar huis genomen en haar met rust gelaten, zodat ze even kon slapen. En de volgende ochtend stond ze zo weer op, alsof er niks gebeurd was!
Dus... kras is ze zeker. Maar een hersenbloeding is geen kleinigheid, dus ik ben echt stomverbaasd dat ze vannacht opeens weer zo goed herstelde. Ik besef wel heel goed dat het weer mis kan gaan en als het een lijdensweg wordt, zullen we haar ook echt wel in laten slapen, maar zolang ze zich goed voelt, is dat nog niet aan de orde en kan ze hier nog prima zijn.
Ze heeft nu twee keer op het kleed geplast, maar ik denk dat dat ook wel over gaat als we de Prednison kuur gaan afbouwen. Prednison is namelijk een beetje een paardenmiddel, ik weet ook niet wat dat allemaal met dat hondenlijfje doet en in hoeverre dat bepaalde dingen beinvloedt. Ze gaat er wel veel van drinken, ze loopt soms om de vijf minuten naar de waterbak. Dus dat haar plas ophouden 's nachts niet zo goed gaat, kan ik nog wel begrijpen... Overdag gaat het gelukkig altijd goed.
De situatie is dus heel wisselend en onzeker. Nu gaat het wel weer goed, maar ik heb echt geen flauw idee hoe dit af gaat lopen. Ben me ook echt kapot geschrokken. In ieder geval wel heel erg bedankt voor de lieve reacties, dat steunt me echt enorm in deze onzekere situatie...
[ Bericht 0% gewijzigd door Sanniejjj op 24-03-2007 13:58:28 ]
Er is een klein wonder gebeurd waar ik niet eens meer op had durven hopen. Rond 4.30 uur vannacht stabiliseerde Vlekkies toestand zich opeens, zonder dat ik dat nog verwacht had. Haar ademhalingsritme werd weer normaal en ze ging rustig liggen slapen. Geen gehijg meer of andere toestanden. Ze is de verdere nacht helemaal rustig geweest (ze lag op m'n kamer, dus ik had het wel gemerkt als haar situatie weer veranderd was) En zo werd ik 's ochtends wakker met een hond in de kamer die af en toe eens tevreden zat te zuchten of tevreden zat te 'knorren' (weet niet hoe ik het geluid dat ze dan maakt anders moet omschrijven)
Ze was echt tevreden en voelt zich dus blijkbaar een stuk beter, dus je snapt wel dat we haar niet hebben laten inslapen. Ik sta echt compleet versteld dat ze zich weer zodanig heeft hersteld. Ik wist wel dat ze kras was. Ongeveer een jaar geleden was ze aan het overgeven en aan de diarree en toen zakte ze opeens door de poten en stond niet meer op. Dus wij halsoverkop naar de dierenarts. Ik zat jankend in de wachtkamer, want ik dacht echt dat haar laatste uur had geslagen, zo ziek was ze. En ze was al 12, dus we hadden niet veel goede hoop. Wat ze toen ook gehad heeft: het leek er volgens de DA nog het meest op dat ze vergiftigd was. Ik neem aan dat dat niet expres gebeurd is, want we hebben een buurt vol met hondenliefhebbers. Maar we wonen buitenaf en hoewel ze meestal wel op ons erf blijft, kan ze best in de buurt eens iets eetbaars gevonden hebben wat niet zo goed was voor hondjes... Of ze heeft gewoon een erg heftige buikgriep gehad.
Feit was wel dat ze van de dierenarts een prik heeft gekregen om haar darmen weer te kalmeren en daarna hebben we haar mee naar huis genomen en haar met rust gelaten, zodat ze even kon slapen. En de volgende ochtend stond ze zo weer op, alsof er niks gebeurd was!
Dus... kras is ze zeker. Maar een hersenbloeding is geen kleinigheid, dus ik ben echt stomverbaasd dat ze vannacht opeens weer zo goed herstelde. Ik besef wel heel goed dat het weer mis kan gaan en als het een lijdensweg wordt, zullen we haar ook echt wel in laten slapen, maar zolang ze zich goed voelt, is dat nog niet aan de orde en kan ze hier nog prima zijn.
Ze heeft nu twee keer op het kleed geplast, maar ik denk dat dat ook wel over gaat als we de Prednison kuur gaan afbouwen. Prednison is namelijk een beetje een paardenmiddel, ik weet ook niet wat dat allemaal met dat hondenlijfje doet en in hoeverre dat bepaalde dingen beinvloedt. Ze gaat er wel veel van drinken, ze loopt soms om de vijf minuten naar de waterbak. Dus dat haar plas ophouden 's nachts niet zo goed gaat, kan ik nog wel begrijpen... Overdag gaat het gelukkig altijd goed.
De situatie is dus heel wisselend en onzeker. Nu gaat het wel weer goed, maar ik heb echt geen flauw idee hoe dit af gaat lopen. Ben me ook echt kapot geschrokken. In ieder geval wel heel erg bedankt voor de lieve reacties, dat steunt me echt enorm in deze onzekere situatie...
[ Bericht 0% gewijzigd door Sanniejjj op 24-03-2007 13:58:28 ]
wat heerlijk dat het nu weer beter gaat en wat zal je je aan de andere kant onzeker voelen.
ik kan me precies indenken hoe je je voelt; ik heb hetzelfde met mijn bijna 20-jarige kat.
iedere keer balanceert ze op het randje en iedere keer herstelt ze zicht toch weer. aan de ene kant is dat natuurlijk hartstikke fijn, want ik ben stapelgek op dr en ik wil dr nooit kwijt, maar aan de andere kant wacht ik iedere keer met angst en beven de volgende inzinking af.
sterkte in ieder geval sanniejjj, probeer je angst en ongerustheid een beetje naar de achtergrond te krijgen en leef bij de dag. iedere goede dag is een kadootje
ik kan me precies indenken hoe je je voelt; ik heb hetzelfde met mijn bijna 20-jarige kat.
iedere keer balanceert ze op het randje en iedere keer herstelt ze zicht toch weer. aan de ene kant is dat natuurlijk hartstikke fijn, want ik ben stapelgek op dr en ik wil dr nooit kwijt, maar aan de andere kant wacht ik iedere keer met angst en beven de volgende inzinking af.
sterkte in ieder geval sanniejjj, probeer je angst en ongerustheid een beetje naar de achtergrond te krijgen en leef bij de dag. iedere goede dag is een kadootje
Sanniejjj, ten eerste ben ik blij voor je dat het toch een inzinking bleek, aan de andere kant zou ik me toch gaan afvragen wat ik zou doen bij herhalingen, al zijn die herhalingen ook weer dips op zichzelf.
Ik zou me namelijk ook gaan afvragen of die betere periodes voor haar wel opwegen tegen de dips die er ook zijn. Dips waarin jullie niets kunnen doen, kijk naar vannacht, als dat geen dip was geweest hadden jullie in elk geval 4 uur het leiden niet kunnen bekorten.
Ik zou me namelijk ook gaan afvragen of die betere periodes voor haar wel opwegen tegen de dips die er ook zijn. Dips waarin jullie niets kunnen doen, kijk naar vannacht, als dat geen dip was geweest hadden jullie in elk geval 4 uur het leiden niet kunnen bekorten.
Het is gebeurd...
We hebben Vlekkie vanavond rond 19 uur in laten slapen. Ze had nog fijn met me gewandeld vanmiddag en dat kon ze nog best goed volhouden.
Daarna ging het echter helemaal mis. We zagen hoe ze rondjes om haar eigen as begon te draaien en voor we het wisten, lag ze stuiptrekkend op de vloer. Het leek wel alsof ze stikte! We schrokken ons echt kapot.
Aanvankelijk dachten we dat ze zich in haar kluif verslikt had, die had ze namelijk net gekregen. Dus m'n moeder heeft nog een EHBO-techniek toegepast ook om haar van de 'verstikkingsdood' te redden. Daarna krabbelde ze wel weer overeind, maar we hadden al wel zoiets van: dit gaat helemaal mis...
Vlak daarna belandde ze weer stuiptrekkend op de grond en we wisten gewoon dat het einde verhaal was. We hebben de dierenarts onmiddellijk gebeld en haar in laten slapen.
Ze heeft een mooi plekje gekregen in onze achtertuin en ik weet dat we het beste voor haar gedaan hebben, maar ik voel me echt verschrikkelijk nu.
We hebben Vlekkie vanavond rond 19 uur in laten slapen. Ze had nog fijn met me gewandeld vanmiddag en dat kon ze nog best goed volhouden.
Daarna ging het echter helemaal mis. We zagen hoe ze rondjes om haar eigen as begon te draaien en voor we het wisten, lag ze stuiptrekkend op de vloer. Het leek wel alsof ze stikte! We schrokken ons echt kapot.
Aanvankelijk dachten we dat ze zich in haar kluif verslikt had, die had ze namelijk net gekregen. Dus m'n moeder heeft nog een EHBO-techniek toegepast ook om haar van de 'verstikkingsdood' te redden. Daarna krabbelde ze wel weer overeind, maar we hadden al wel zoiets van: dit gaat helemaal mis...
Vlak daarna belandde ze weer stuiptrekkend op de grond en we wisten gewoon dat het einde verhaal was. We hebben de dierenarts onmiddellijk gebeld en haar in laten slapen.
Ze heeft een mooi plekje gekregen in onze achtertuin en ik weet dat we het beste voor haar gedaan hebben, maar ik voel me echt verschrikkelijk nu.
Ach lieve Sanniejjj, heel veel sterkte.quote:Op maandag 26 maart 2007 21:09 schreef Sanniejjj het volgende:
Het is gebeurd...
We hebben Vlekkie vanavond rond 19 uur in laten slapen. Ze had nog fijn met me gewandeld vanmiddag en dat kon ze nog best goed volhouden.
Daarna ging het echter helemaal mis. We zagen hoe ze rondjes om haar eigen as begon te draaien en voor we het wisten, lag ze stuiptrekkend op de vloer. Het leek wel alsof ze stikte! We schrokken ons echt kapot.
Aanvankelijk dachten we dat ze zich in haar kluif verslikt had, die had ze namelijk net gekregen. Dus m'n moeder heeft nog een EHBO-techniek toegepast ook om haar van de 'verstikkingsdood' te redden. Daarna krabbelde ze wel weer overeind, maar we hadden al wel zoiets van: dit gaat helemaal mis...
Vlak daarna belandde ze weer stuiptrekkend op de grond en we wisten gewoon dat het einde verhaal was. We hebben de dierenarts onmiddellijk gebeld en haar in laten slapen.
Ze heeft een mooi plekje gekregen in onze achtertuin en ik weet dat we het beste voor haar gedaan hebben, maar ik voel me echt verschrikkelijk nu.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ach meid toch
wat hoop ik dat je van die twee laatste dagen hebt kunnen genieten.
zoals ik al eerder zei: twee dagen: twee kadootjes van je maatje.
maar ze is niet weg hoor: in herinnering zal ze altijd bij je zijn.
sterkte, heel veel sterkte....
wat hoop ik dat je van die twee laatste dagen hebt kunnen genieten.
zoals ik al eerder zei: twee dagen: twee kadootjes van je maatje.
maar ze is niet weg hoor: in herinnering zal ze altijd bij je zijn.
sterkte, heel veel sterkte....
Waarom pas over 4 u ? Er bestaat ook zoiets als een nacht artsquote:Op zaterdag 24 maart 2007 03:57 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Vlekkies situatie is opeens heel erg achteruit gegaan. Ze is nu alleen nog maar onrustig en hijgt constant, het gaat maar door. Ook heeft ze al twee keer op het kleed geplast en ze viel net weer een keertje om.
De situatie is nu erger dan die ooit geweest is. Ik ben bang dat dit niet alleen maar een dipje is, maar dat dit het begin van het einde is. Ze is al een paar uur alleen maar aan het hijgen, dus ik heb net m'n moeder uit bed getrommeld, omdat het zo echt niet langer kan. Ze lijdt nu echt ontzettend.
We gaan morgenochtend (da's dus al over vier uur) met haar naar de DA. Ik denk eigenlijk niet dat hij nog iets kan doen, dus waarschijnlijk laten we haar inslapen. Ik kan alleen maar huilen nu. We hebben haar gekregen toen ik 6 was en ik ben nu 18, dus ze is mijn hele jeugd mijn maatje geweest en het is ontzettend moeilijk om te moeten aanvaarden dat ik nu waarschijnlijk afscheid van haar moet nemen.
Ik voel me ontzettend kut nu, zit te janken achter m'n pc.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
heb je ook verder gelezen?quote:Op maandag 26 maart 2007 22:16 schreef Qwea het volgende:
[..]
Waarom pas over 4 u ? Er bestaat ook zoiets als een nacht arts
quote:
Ja dus, en nogmaals snap ik niet waarom pas over 4 uquote:Ze is al een paar uur alleen maar aan het hijgen, dus ik heb net m'n moeder uit bed getrommeld, omdat het zo echt niet langer kan. Ze lijdt nu echt ontzettend.
We gaan morgenochtend (da's dus al over vier uur) met haar naar de DA. Ik denk eigenlijk niet dat hij nog iets kan doen, dus waarschijnlijk laten we haar inslapen. Ik kan alleen maar huilen nu. We hebben haar gekregen toen ik 6 was en ik ben nu 18, dus ze is mijn hele jeugd mijn maatje geweest en het is ontzettend moeilijk om te moeten aanvaarden dat ik nu waarschijnlijk afscheid van haar moet nemen.
Ik voel me ontzettend kut nu, zit te janken achter m'n pc.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Tja Qwea, kijk eens naar de tijd waarop dat gepost is, en ze hebben volgens die posting net de dierenarts gebeld.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 08:00 schreef Qwea het volgende:
[..]
[..]
Ja dus, en nogmaals snap ik niet waarom pas over 4 u
Blijkbaar konden ze niet eerder terecht.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Ehm, dit is niet lelijk bedoelt ofzo hoor,maar dan bel je toch 40 andere dierenartsen?quote:Op dinsdag 27 maart 2007 08:30 schreef senesta het volgende:
[..]
Tja Qwea, kijk eens naar de tijd waarop dat gepost is, en ze hebben volgens die posting net de dierenarts gebeld.
Blijkbaar konden ze niet eerder terecht.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Als het daar net werkt als hier dan heb je gewoon één avond dierenarts en die heeft dienst, de rest is onbereikbaar.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 11:18 schreef Qwea het volgende:
[..]
Ehm, dit is niet lelijk bedoelt ofzo hoor,maar dan bel je toch 40 andere dierenartsen?
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
is dat zo?quote:Op dinsdag 27 maart 2007 12:53 schreef senesta het volgende:
[..]
Als het daar net werkt als hier dan heb je gewoon één avond dierenarts en die heeft dienst, de rest is onbereikbaar.
is dat zo? Hier hebben ALLE dierenartsen nachtdienst er zitten hier 4 a 5
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Nou hier niet hoorquote:Op dinsdag 27 maart 2007 12:59 schreef Qwea het volgende:
[..]
is dat zo?
Hier hebben ALLE dierenartsen nachtdienst er zitten hier 4 a 5
Je krijgt overal een bandje met daarop het nummer ingesproken van de dienstdoende dierenarts en thats it.
Nou heb ik van mijn dierenarts ooit zijn privenummer gekregen maar anders ben je dus afhankelijk van één dierenarts.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
lijkt de huisartsenpost welquote:Op dinsdag 27 maart 2007 13:55 schreef senesta het volgende:
[..]
Nou hier niet hoor
Je krijgt overal een bandje met daarop het nummer ingesproken van de dienstdoende dierenarts en thats it.
Nou heb ik van mijn dierenarts ooit zijn privenummer gekregen maar anders ben je dus afhankelijk van één dierenarts.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Die van ons had hetzelfde.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 20:07 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
De dierenarts heeft gezegd dat er niks anders is dat we kunnen doen dan die Prednison kuur. Al met al is het afwachten, maar als de situatie in ieder geval niet verergert, heb ik nog wel goede hoop.
Ook ongeveer 13 jaar oud en zomaar omvallen.
Zelfde kuut gekregen, maar die sloeg niet aan mij hem. Hij had ook last van epileptische aanvallen en toen hebben we maar besloten (omdat de kuur niet aansloeg) hem een spuitje te geven
Ik hoop dat jouw hond erbovenop komt, maar erg positief klinkt het allemaal niet
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Sorry, ik had die post nog niet gelezen.quote:Op maandag 26 maart 2007 21:09 schreef Sanniejjj het volgende:
Het is gebeurd...
We hebben Vlekkie vanavond rond 19 uur in laten slapen. Ze had nog fijn met me gewandeld vanmiddag en dat kon ze nog best goed volhouden.
Daarna ging het echter helemaal mis. We zagen hoe ze rondjes om haar eigen as begon te draaien en voor we het wisten, lag ze stuiptrekkend op de vloer. Het leek wel alsof ze stikte! We schrokken ons echt kapot.
Aanvankelijk dachten we dat ze zich in haar kluif verslikt had, die had ze namelijk net gekregen. Dus m'n moeder heeft nog een EHBO-techniek toegepast ook om haar van de 'verstikkingsdood' te redden. Daarna krabbelde ze wel weer overeind, maar we hadden al wel zoiets van: dit gaat helemaal mis...
Vlak daarna belandde ze weer stuiptrekkend op de grond en we wisten gewoon dat het einde verhaal was. We hebben de dierenarts onmiddellijk gebeld en haar in laten slapen.
Ze heeft een mooi plekje gekregen in onze achtertuin en ik weet dat we het beste voor haar gedaan hebben, maar ik voel me echt verschrikkelijk nu.
Zo ging het bij die van ons ook ongeveer.
Gecondoleerd
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Dank je. Het maakt niet uit van die eerdere post, je bedoelde het goed. Ik denk dat Vlekkie ook epileptische aanvallen gehad heeft. Uiteindelijk hebben we er goed aan gedaan om haar in te laten slapen. Het vreemde is gewoon dat ze lichamelijk nog best wel goed in orde was verder... ze heeft ook altijd nog wel een goede conditie gehad. Maar ja... op het moment dat de hersens zo'n knauw krijgen dat het dier compleet rusteloos wordt en bovendien ook nog van die epileptische aanvallen krijgt, dan is het mooi geweest.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 14:09 schreef vosss het volgende:
[..]
Sorry, ik had die post nog niet gelezen.
Zo ging het bij die van ons ook ongeveer.
Gecondoleerd
Nu is het hier heel stil. Ontzettend leeg zo zonder haar. Als ik wegga wil ik checken of de hond wel binnen is, als ik thuiskom, verwacht ik onbewust toch dat ze me begroet. Maar ze is er niet en het is zo moeilijk om dat te moeten aanvaarden. Toch is dit beter dan die lijdensweg die ze anders voor zich had gehad. Het is moeilijk, maar het is het beste geweest wat we nog voor het dier konden doen...
ik zou dus NOOIT de beslissing kunnen nemen om mn hond te laten inslapen NOOIT.
Ook niet als hij ongeneeselijk ziek is. Dat zal dan MikeyMo voor me moeten doen. Ik zou het echt niet kunnen
Sterkte Sanniejjj
Ook niet als hij ongeneeselijk ziek is. Dat zal dan MikeyMo voor me moeten doen. Ik zou het echt niet kunnen
Sterkte Sanniejjj
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Ze wilden mijn konijn ook in laten slapen omdat ze haar kruisbanden had gescheurd.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 18:04 schreef Qwea het volgende:
ik zou dus NOOIT de beslissing kunnen nemen om mn hond te laten inslapen NOOIT.
Ook niet als hij ongeneeselijk ziek is. Dat zal dan MikeyMo voor me moeten doen. Ik zou het echt niet kunnen
Sterkte Sanniejjj
2 operaties en 1000,- verder heeft ze het gered. alive 'n kickin'!
No way in hell dat ik me ooit nog door een arts laat overhalen tot euthenasie
Een dier gaat bij mij pas dood als ie niet meer ademt!
Sterktequote:Op dinsdag 27 maart 2007 17:57 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
Dank je. Het maakt niet uit van die eerdere post, je bedoelde het goed. Ik denk dat Vlekkie ook epileptische aanvallen gehad heeft. Uiteindelijk hebben we er goed aan gedaan om haar in te laten slapen. Het vreemde is gewoon dat ze lichamelijk nog best wel goed in orde was verder... ze heeft ook altijd nog wel een goede conditie gehad. Maar ja... op het moment dat de hersens zo'n knauw krijgen dat het dier compleet rusteloos wordt en bovendien ook nog van die epileptische aanvallen krijgt, dan is het mooi geweest.
Nu is het hier heel stil. Ontzettend leeg zo zonder haar. Als ik wegga wil ik checken of de hond wel binnen is, als ik thuiskom, verwacht ik onbewust toch dat ze me begroet. Maar ze is er niet en het is zo moeilijk om dat te moeten aanvaarden. Toch is dit beter dan die lijdensweg die ze anders voor zich had gehad. Het is moeilijk, maar het is het beste geweest wat we nog voor het dier konden doen...
Mja kijk, ik kan me voorstellen dat je bv je huisdier een spuitje geeft als het onder de auto is geweest en gewoon niet meer te fixen is maar wel ontzettend lijdt. Maar ook dan wil ik zo'n beslissing over het leven of juist niet leven van mijn beste maatje,mn waffert,mn knuffelkoning en zelfs mn etensdief niet op mn geweten hebben.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 21:10 schreef SHE het volgende:
[..]
Ze wilden mijn konijn ook in laten slapen omdat ze haar kruisbanden had gescheurd.
2 operaties en 1000,- verder heeft ze het gered. alive 'n kickin'!
No way in hell dat ik me ooit nog door een arts laat overhalen tot euthenasie
Een dier gaat bij mij pas dood als ie niet meer ademt!
Ik zou me jaaaaren lang schuldig voelen. Alsof ik hem zou hebben vermoord
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Heel veel sterktequote:Op dinsdag 27 maart 2007 17:57 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
Dank je. Het maakt niet uit van die eerdere post, je bedoelde het goed. Ik denk dat Vlekkie ook epileptische aanvallen gehad heeft. Uiteindelijk hebben we er goed aan gedaan om haar in te laten slapen. Het vreemde is gewoon dat ze lichamelijk nog best wel goed in orde was verder... ze heeft ook altijd nog wel een goede conditie gehad. Maar ja... op het moment dat de hersens zo'n knauw krijgen dat het dier compleet rusteloos wordt en bovendien ook nog van die epileptische aanvallen krijgt, dan is het mooi geweest.
Nu is het hier heel stil. Ontzettend leeg zo zonder haar. Als ik wegga wil ik checken of de hond wel binnen is, als ik thuiskom, verwacht ik onbewust toch dat ze me begroet. Maar ze is er niet en het is zo moeilijk om dat te moeten aanvaarden. Toch is dit beter dan die lijdensweg die ze anders voor zich had gehad. Het is moeilijk, maar het is het beste geweest wat we nog voor het dier konden doen...
Liefs Vronie
Die van mij was ziek. Herseninfart gehad, epilepsie, kon zn plas en poep niet meer binnen houden, etc etc.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 18:04 schreef Qwea het volgende:
ik zou dus NOOIT de beslissing kunnen nemen om mn hond te laten inslapen NOOIT.
Ook niet als hij ongeneeselijk ziek is. Dat zal dan MikeyMo voor me moeten doen. Ik zou het echt niet kunnen
Sterkte Sanniejjj
Hij had hewoon heel erg veel pijn en dat ging niet meer goed komen.
Dan kan je nog wel 10.000 euro er tegenaan smijten, bij hem was het zinloos. Hij ging gewoon niet meer beter worden en je zag gewoon aan 'm dattie keiveel pijn had.
Dan is het beter om hem in te laten slapen dan zn leven nog hooguit een paar weken te rekken met god weet wat voor zware medicijnen waarvan je op voorhand toch al weet dat ze niet gaan werken.
Fuck....nu ik dit zo zit te typen merk ik opeens dat ik hem toch nog altijd erg mis, ookal is het bijna 3 jaar geleden
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Ja dat heb nu ook,mijn hond heb ik 10 jaar geleden in moeten laten slapen,maar als je er over schrijft komt het weer heel dichtbij.quote:Op woensdag 28 maart 2007 01:07 schreef vosss het volgende:
[..]
Die van mij was ziek. Herseninfart gehad, epilepsie, kon zn plas en poep niet meer binnen houden, etc etc.
Hij had hewoon heel erg veel pijn en dat ging niet meer goed komen.
Dan kan je nog wel 10.000 euro er tegenaan smijten, bij hem was het zinloos. Hij ging gewoon niet meer beter worden en je zag gewoon aan 'm dattie keiveel pijn had.
Dan is het beter om hem in te laten slapen dan zn leven nog hooguit een paar weken te rekken met god weet wat voor zware medicijnen waarvan je op voorhand toch al weet dat ze niet gaan werken.
Fuck....nu ik dit zo zit te typen merk ik opeens dat ik hem toch nog altijd erg mis, ookal is het bijna 3 jaar geleden
dat ben ik wel met je eens,maar ik kan zo'n beslissing niet nemen. Dat zou dan of MikeyMo moeten doen,en als die het ook niet kan mn vaderquote:Op woensdag 28 maart 2007 01:07 schreef vosss het volgende:
[..]
Die van mij was ziek. Herseninfart gehad, epilepsie, kon zn plas en poep niet meer binnen houden, etc etc.
Hij had hewoon heel erg veel pijn en dat ging niet meer goed komen.
Dan kan je nog wel 10.000 euro er tegenaan smijten, bij hem was het zinloos. Hij ging gewoon niet meer beter worden en je zag gewoon aan 'm dattie keiveel pijn had.
Dan is het beter om hem in te laten slapen dan zn leven nog hooguit een paar weken te rekken met god weet wat voor zware medicijnen waarvan je op voorhand toch al weet dat ze niet gaan werken.
Fuck....nu ik dit zo zit te typen merk ik opeens dat ik hem toch nog altijd erg mis, ookal is het bijna 3 jaar geleden
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
|
|
