pancreatitis(weet de vertaling niet)..kent iemand dat?

Van mij ook veel sterkte, elfje. Je krijgt nogal wat voor je kiezen...

ik zeg altijd maar: ik ben waanzinnig gelukkig in de liefde dus dat heft weer een hoop op

Wat een ellende idd, heel veel sterkte, DarkElf. Dit soort posts zorgen ervoor dat ik meteen ophou met zeiken over pijn hier of daar.

Ik weet exact wat je doormaakt...ik leef met je mee!

Wat de symptomen hiervan afgezien van overgeven en misselijkheid?

Mijn galblaas is een paar jaar geleden verwijderd maar ik heb zo nu en dan nog steeds van die pijnaanvallen. Afgelopen zomer is er nog een scan gemaakt om te kijken of er nog stenen in mijn galwegen zaten, maar die waren helemaal schoon. Toen ze over een onderzoek dmv slang door mijn keel naar mijn maag begonnen, wilde ik er niks meer van weten (angst). Ik dacht zo'n aanval eens in de twee maanden ongeveer overleef ik wel maar ik vind het wel vreemd dat ik na die operatie nog altijd niet pijnvrij ben.

Een pancreatitis is een medisch spoedgeval en niet iets waar je een paar jaar mee rond kan lopen, geppie

Wel vaag dat je nog steeds pijnaanvallen hebt, daar zou toch een reden voor moeten zijn zou je denken. Een maagonderzoek is dan best een logische stap om eens te kijken of daar niet iets mis is. En ik begrijp je angst wel, maar misschien toch eens stoer zijn en bedenken dat het danwel naar is, maar het duurt ook maar heel even.

quote:

Op zondag 21 maart 2010 23:08 schreef Isabeau het volgende:
Een pancreatitis is een medisch spoedgeval en niet iets waar je een paar jaar mee rond kan lopen, geppie

Acute pancreatitis is, zoals de term impliceert, inderdaad een spoedgeval. Chronische pancreatitis niet, dat is een heel ander beeld.

Chronische pancreatitis manifesteert zich meestal met meer klachten dan alleen pijn, het beloop is progressief (steeds meer klachten) en het is vrij zeldzaam.

quote:

Op zondag 21 maart 2010 23:08 schreef Isabeau het volgende:
Een pancreatitis is een medisch spoedgeval en niet iets waar je een paar jaar mee rond kan lopen, geppie

Wel vaag dat je nog steeds pijnaanvallen hebt, daar zou toch een reden voor moeten zijn zou je denken. Een maagonderzoek is dan best een logische stap om eens te kijken of daar niet iets mis is. En ik begrijp je angst wel, maar misschien toch eens stoer zijn en bedenken dat het danwel naar is, maar het duurt ook maar heel even.

Oh oke, had even het verschil gemist tussen acuut en chronisch

Je hebt gelijk, uiteindelijk zal ik er toch aan moeten geloven!

quote:

Op zondag 21 maart 2010 23:44 schreef dotKoen het volgende:

[..]

Chronische pancreatitis manifesteert zich meestal met meer klachten dan alleen pijn, het beloop is progressief (steeds meer klachten) en het is vrij zeldzaam.

....het is helemáál niet zo zeldzaam hoor. Is zelfs een pancreasvereniging, met lotgenoten, hoofdzakelijk allemaal chronische patienten.....
Acute pancreatoitis gaat in 50% van de gevallen over in chronische.....

quote:

Op maandag 22 maart 2010 17:52 schreef joers1 het volgende:

[..]

....het is helemáál niet zo zeldzaam hoor. Is zelfs een pancreasvereniging, met lotgenoten, hoofdzakelijk allemaal chronische patienten.....
Acute pancreatoitis gaat in 50% van de gevallen over in chronische.....

Nee, maar er zijn een hoop aandoendingen die misselijkheid en buikpijn geven die veel vaker voorkomen. Incidentie van pancreatitis is 1,3 tot 56 patiënten per 100.000 per jaar, niet gigantisch veel. Herhaaldelijke episodes van acute pancreatitis kunnen overgaan in een chronische pancreatitis, maar het zijn primair wel verschillende pathofysiologische mechanismen.

je kan nu ineens moeilijke termen gaan gebruiken, maar je zegt éérst dat chronsiche pancreatitis vrij zeldzaam is (is letterlijk een citaat van wat jij zei) ....en dát is primair dus niet zo.
Zeldzaam is iets , als het slechts zéér sporadisch voorkomt...en chron. pancreatitis komt helaas iets vaker dan sporadisch voor. Informeer voor de gein maar eens naar het aantal leden van de lotgenotenvereniging voor pancreaspatienten.

Ik snap echter nu wel wat je wil zeggen. Gerelateerd aan buikpijn en misselijkheid, is het inderdaad vrij zeldzaam. Wat het in dit geval (en in mijn eigen geval ook) nóg zeldzamer maakte, is het feit dat het bij jongere mensen voorkomt. Dat is nl. meestal niet zo (over het algemeen gesproken)

Jullie hebben beide gelijk. Het komt meer door het grote interval. Een incidentie van 1,3 op de 100.000 definieer je als zeldzaam. Een incidentie van 56 op de 100.000 vind ik veel. Veel in de zin van dat het toch vaak genoeg voorkomt dat artsen er goed bekend mee zijn en dat er inderdaad een patientenvereniging voor bestaat.

Ik weet wel, dat toen ik een acute kreeg, het streekziekenhuis waar ik eerst terecht kwam, me na 2 dagen en nachten intensive care, gelukkig per ambu hebben laten overbrengen naar een academisch ziekenhuis. Daar is en was de kennis vele malen groter. Uiteindelijk heb ik dáár nog wekenlang op de IC gelegen.
De internisten in he tstreekziekenhuis gaven eerlijk toe, dat ze er te weinig ervaring mee hadden en me dus geen adequate behandeling konden geven. In die zin, is het dus best zeldzaam, dát dan weer wel.

tijdje verder en de afgelopen 2 weken ben ik hard vooruit gegaan.

Ik zit niet meer aan draadjes vast.en mijn sonde is er sinds woensdag uit en ik eet weer. De eerste dagen ging dat mondjesmaat want kleine maag en snel vol maar sinds gisteren gaat het wat beter. Eet nog steeds niet veel want nog steeds snel vol (val nog wat af) maar het gaat een stuk beter al. Eetlust groeit ook. _{(mijn darmen waren helemaal in shock dat er na 7 weken weer eten in kwam trouwens )}

de ontsteking is mooi weg aan het trekken zagen ze op de scan, de aneurisma' s zijn goed gerepareerd en mijn bloed is stabiel gebleven ondanks het eten (als je weer gaat eten gaat je pancreas werken en vaak gaan de waardes dan weer omhoog en das niet ok).

Zaterdag ben ik zelfs een paar uurtjes op proefverlof geweest Was hartstikke spannend en doodvermoeiend maar erg fijn. Ben niet naar huis geweest want het leek mij veel te moeilijk om dan weer weg te gaan...

Merk nu wel, nu ik mij beter voel, dat ik veel beperkingen heb door de operatie en het litteken. Mijn energielevel is heeeeel laag en mijn lichaam is erg verzwakt. Het zal best een tijd duren zeggen de dr's voor ik weer op een acceptabele conditie zit. Maar goed, alles op zijn tijd. Ik ben al verschrikkelijk blij dat alle sonde' s en infusen etc weg zijn.

Er wordt zelfs al voorzichtig gesproken over einde deze week naar huis maar das nog allemaal misschien en eventueel enzo. Maar iig gaat het dus steeds beter.

SUPER!!!!!!

ik mag naar huis

de waardes zijn zo goed als normaal weer en ik mag vandaag naar huis

Eindelijk DE!

Top...dan ens i kje een super herstel thuis. Doe vooral rustig aan, ik weet wat het is.
Sterkte!!!

vrijdag controle gehad; wbt de trombose. Ik krijg spuitjes (moest ik dus zelf geven sinds thuiskomt, eng maar wel gedaan) ertegen maar ze willen mij op pillen over hebben (das veel makkelijker). Die dus erbij gaan geven in de hoop te kunnen stoppen met de spuitjes. Gevolg was alleen dat mijn bloed veel te vloeibaar was dus even voorzichtig aandoen en morgen weer controle. evenwicht zoeken in de stolling is moeilijk blijkbaar.

de pancreas is nog steeds niet helemaal rustig, mijn waardes waren iig niet verslechterd dus dat is goed.

verder dus morgen weer stollingmeten, over 2 weken een scan om te zien hoe het met de pancreas en de gerepareerde aneurisma' s is , over 3 weken naar de chirurg voor controle, over 3 weken ook naar de vaatspecialist om te zien of de bloedprop weg is..

hartstikke druk man herstellen!

Thuis zijn is iig heerlijk, voel mij elke dag beter. Krijg ook steeds minder spierpijn van trappen lopen en merk dat ik sterker word.

Eten gaat nog moeilijk, ben een kilo weer afgevallen sinds thuiskomst hoewel ik echt mijn best doe om te eten. zit nog steeds snel vol (minder snel maar wel nog snel) en heb weinig signalen van mijn lichaam nog dat het voedsel wil. Moet opletten dat ik niet meer afval dus moet veel kleine porties op een dag eten om toch voor een deel aan mijn voedsel te komen. Ben sinds gisteren weer aan het koken dus misschien scheelt dat ook; bezig met eten -> meer trek?

Je hebt het er maar druk mee Wel lekker dat je weer thuis bent, dan knap je meestal sneller op. En je hebt meer afleiding

Dikke toi toi toi

Goed Doe lekker rustig aan.

Ik zal wel raar zijn, ik vond thuiskomen na 2wk juist een after-vakantie dip, geen leuke verpleegsters die me aandacht geven, alles zelf moeten doen, geen benzo's 's nachts, zelf douchen, bleh Maar goed, vijf weken ziekenhuis is ook wel weer mooi geweest...

vrijdag was ik voor het eerst alleen thuis een halve dag en dat was wel wennen idd. ineens is het heel stil. ben toch 7 weken drukte om je heen gewend

Dat gevoel ken ik ja.....heel weird

Wat betekent het eigenlijk als je pancreas vergroot is?