MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Iedereen kent het wel; je hebt een nieuw nummer (althans, voor jou een nieuw nummer) een paar keer gehoord, en je begint 'm leuk te vinden. Het maakt een bepaalde energie in je los als je het nummer hoort. Dat gevoel kan heviger worden als je het nog vaker hoort, maar na een fiks aantal keer gaat het nummer sterk vervelen.
Mijn vraag is welk stofje in je hersenen daarvoor verantwoordelijk voor is? En is dat gevoel te vertragen? En waarom gaan sommige nummers pas na 200 keer luisteren vervelen, en sommigen al na 25 keer, terwijl je ongeveer hetzelfde lekkere gevoel bij beide nummers had?
Mijn vraag is welk stofje in je hersenen daarvoor verantwoordelijk voor is? En is dat gevoel te vertragen? En waarom gaan sommige nummers pas na 200 keer luisteren vervelen, en sommigen al na 25 keer, terwijl je ongeveer hetzelfde lekkere gevoel bij beide nummers had?
President Camacho
TV series: Boardwalk Empire | Burn Notice | Dexter | Game of Thrones | Impractical Jokers | Luther | Sherlock | Sons of Anarchy
TV series: Boardwalk Empire | Burn Notice | Dexter | Game of Thrones | Impractical Jokers | Luther | Sherlock | Sons of Anarchy
Een of andere neurotransmitter.
Denk ik .
Denk ik .
.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Het is niet zo dat één hersenstofje hier verantwoordelijk is. Neurotransmitters spelen wel een rol, maar het geheel is een complex van factoren, zoals stemming, herinneringen, associaties en dergelijke. .Serotonine speelt overigens wel een rol bij, al dan niet welbevinden. Google maar even.
Non possumus non loqui
Je moet het langzamer afspelen, Pberends
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
De Arousal theorie is hier denk ik verantwoordelijk voor.
Volgens de arousaltheorie komt dit doordat mensen een tussenniveau van opwinding zoeken. Verschillende mensen hebben een verschillend arousalniveau, dit staat ook weer in relatie met sensatie-zoekgedrag etc.
Iets nieuws zal aanvakelijk arousal opwekken, maar na herhaalde aanbieding vertrouwd worden en niet langer opwindend zijn, aangenaam of belonend zijn. In een experiment over vreemde muziek bijvoorbeeld vond ene Berlyne in 1967 dat proefpersonen de muziek na een eerste beluistering als onaangenaam beoordeelden, die daarna beter begonnen te vinden, en uiteindelijk, na herhaalde aanbiedingen, opnieuw als onaangenaam bestempelen. Volgens Berlyne kwam dit doordat de onbekende muziek aanvankelijk teveel opwinding veroorzaakte - vandaar de negatieve quotering - vervolgens hoe langer hoe meer naar het optimale tussenniveau van de arousal toe daalde - de hogere quotering in het midden van het experiment - en tot slot afzakte tot een te laag - vervelend - opwindingsniveau.
Een soort van omgekeerde U-curve dus...
Er zijn 4 algemene bronnen van opwinding. De eerste bron bestaat uit driften en stimulansen: honger, dorst en pijn. De tweede bron bestaat uit omgevingsomstandigheden, zoals muziek dus. Soms is een vermindering in arousal aangenaam en belonend: bijvoorbeeld even uitrusten of relaxed een filmpje kijken. Maar op andere momenten is een verhoging van arousal belonend, keiharde muziek luisteren etc.quote:Stimulatie van buitenaf (geluid, visuele en tastprikkels). Dit is een tweede belangrijke conditie die een verandering in arousal teweeg kan brengen. Hierbij zijn vooral collateralen van de afferente zintuigbanen, die projecteren naar de reticulaire formatie van belang (zie ook figuur hierboven). Deze kunnen via het eerder genoemde reticulo-thalamo-corticale circuit de cortex activeren.
Volgens de arousaltheorie komt dit doordat mensen een tussenniveau van opwinding zoeken. Verschillende mensen hebben een verschillend arousalniveau, dit staat ook weer in relatie met sensatie-zoekgedrag etc.
Iets nieuws zal aanvakelijk arousal opwekken, maar na herhaalde aanbieding vertrouwd worden en niet langer opwindend zijn, aangenaam of belonend zijn. In een experiment over vreemde muziek bijvoorbeeld vond ene Berlyne in 1967 dat proefpersonen de muziek na een eerste beluistering als onaangenaam beoordeelden, die daarna beter begonnen te vinden, en uiteindelijk, na herhaalde aanbiedingen, opnieuw als onaangenaam bestempelen. Volgens Berlyne kwam dit doordat de onbekende muziek aanvankelijk teveel opwinding veroorzaakte - vandaar de negatieve quotering - vervolgens hoe langer hoe meer naar het optimale tussenniveau van de arousal toe daalde - de hogere quotering in het midden van het experiment - en tot slot afzakte tot een te laag - vervelend - opwindingsniveau.
Een soort van omgekeerde U-curve dus...
Cop killer
Kill all the cops tonight
Kill them, cop killer
Kill all the cops in sight
Kill all the cops tonight
Kill them, cop killer
Kill all the cops in sight
Noradrenaline?
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
Erg interessant, en herkenbaar .quote:Op donderdag 8 maart 2007 23:49 schreef HAL9000S het volgende:
De Arousal theorie is hier denk ik verantwoordelijk voor.
[..]
Er zijn 4 algemene bronnen van opwinding. De eerste bron bestaat uit driften en stimulansen: honger, dorst en pijn. De tweede bron bestaat uit omgevingsomstandigheden, zoals muziek dus. Soms is een vermindering in arousal aangenaam en belonend: bijvoorbeeld even uitrusten of relaxed een filmpje kijken. Maar op andere momenten is een verhoging van arousal belonend, keiharde muziek luisteren etc.
Volgens de arousaltheorie komt dit doordat mensen een tussenniveau van opwinding zoeken. Verschillende mensen hebben een verschillend arousalniveau, dit staat ook weer in relatie met sensatie-zoekgedrag etc.
Iets nieuws zal aanvakelijk arousal opwekken, maar na herhaalde aanbieding vertrouwd worden en niet langer opwindend zijn, aangenaam of belonend zijn. In een experiment over vreemde muziek bijvoorbeeld vond ene Berlyne in 1967 dat proefpersonen de muziek na een eerste beluistering als onaangenaam beoordeelden, die daarna beter begonnen te vinden, en uiteindelijk, na herhaalde aanbiedingen, opnieuw als onaangenaam bestempelen. Volgens Berlyne kwam dit doordat de onbekende muziek aanvankelijk teveel opwinding veroorzaakte - vandaar de negatieve quotering - vervolgens hoe langer hoe meer naar het optimale tussenniveau van de arousal toe daalde - de hogere quotering in het midden van het experiment - en tot slot afzakte tot een te laag - vervelend - opwindingsniveau.
Een soort van omgekeerde U-curve dus...
.
President Camacho
TV series: Boardwalk Empire | Burn Notice | Dexter | Game of Thrones | Impractical Jokers | Luther | Sherlock | Sons of Anarchy
TV series: Boardwalk Empire | Burn Notice | Dexter | Game of Thrones | Impractical Jokers | Luther | Sherlock | Sons of Anarchy
|
|
