[Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 3

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 11:49 schreef Christine het volgende:
Vanmiddag pas, om drie uur. Is het niet raar om een verwijzing te vragen voor een psychiater? Ik loop ook al bij een psycholoog namelijk.

Nee dat is niet raar. Je komt gewoon voor jezelf op en verder kijken de eerste psycholoog is in principe niet verkeerd toch? Je kunt het iig bespreken met je huisarts. Aan de andere kant moet je misschien ook in overweging nemen of je de behandeling van de psych wel genoeg kans geeft denk ik.
Nouja, bespreek het zeker met de arts dus.

En ik wilde je sowieso nog even succes wensen voor vanmiddag.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 11:49 schreef Christine het volgende:
Vanmiddag pas, om drie uur. Is het niet raar om een verwijzing te vragen voor een psychiater? Ik loop ook al bij een psycholoog namelijk.

Helemaal niet. Mijn psycholoog heeft dat destijds juist aangeraden omdat, hoe nuttig en inzichtvol psychotherapie ook kan zijn, er bij mij ook een "biologische/fysieke" component lijkt te zijn, die met medicijnen behandeld kan worden.
Ik heb een hele goede huisarts, maar een huisarts mist de expertise die een psychiater wel heeft. Een psychiater kan je gerichter medicijnen voorschrijven en daarbij rekening houden met jouw specifieke klachten en de bijwerkingen waarvoor je gevoelig bent. Een psychiater zal je trouwens geen medicijnen opdringen als je dat niet wil. Dat gebeurt in samenspraak.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 12:01 schreef Twisted_fok het volgende:

[..]

Nee dat is niet raar. Je komt gewoon voor jezelf op en verder kijken de eerste psycholoog is in principe niet verkeerd toch? Je kunt het iig bespreken met je huisarts. Aan de andere kant moet je misschien ook in overweging nemen of je de behandeling van de psych wel genoeg kans geeft denk ik.
Nouja, bespreek het zeker met de arts dus.

En ik wilde je sowieso nog even succes wensen voor vanmiddag.

Dankje babe .

Ja dankje, dat ga ik zeker doen strakjes .
Ik ben ook wat vragen aan het opschrijven waar ik absoluut antwoord op wil hebben. Niet per sé nu, maar wel ooit. Al dan niet van een psychiater, psycholoog of huisarts... maar ik wil gewoon duidelijkheid en iets dat werkt nu.

Duffe muts ben ik. Bij zo'n chirurgische ingreep is er nauwelijks tijd/mogelijkheid om dit soort dingen te bespreken. Ik heb het wel even kort met 'm over de medicatie gehad, en gezegd dat ik er niet tevreden over ben, maar we hadden vorige week al afgesproken het nog even aan te kijken met de huidige medicijnen en huidige dosering.
Dus. Misschien moet ik dat dan maar nog even proberen. Of een nieuwe afspraak maken. (Hoewel, ik moet volgende week weer om de hechtingen te verwijderen, dus ik kan sowieso nog wel bellen om van die afspraak een dubbel consult gepland kan worden. Maar ik vind het toch ook een beetje raar om ermee te komen).

Als je twijfelt of je er niet goed bij voelt dan is het toch niet raar? Ik zou gewoon een dubbel consult aanvragen!

Lotjeb heeft (weer) gelijk.

Nouja, ik kan toch maandag pas weer bellen. Ik hoop dat ze nog genoeg plek hebben dan voor vrijdag, anders komt het wel de week erna.

Christine, wat vervelend te horen. Als het dit weekend niet snel beter wordt zou ik gewoon begin aankomende week al een afspraak maken. Dan heb je tenminste ook de tijd 1 ding te bespreken. Als ik naar de HA ga laat ik altijd een dubbel consult inplannen zodat ik genoeg tijd heb.

Zelf ben ik gisteren (vrijdag) naar de HA geweest. Haar uitgelegd dat het wel redelijk met me gaat maar dus niet echt goed of echt slecht. Gelukkig ook niet zo dat het me niks interesseert, ik leef wel zeg maar. Aangegeven dat ik niet weet of de verhoging van januari echt iets doet maar dat ik niet wil proberen terug te gaan naar 20mg. Ik heb nu niet de energie een eventuele klap op te vangen die ik kan krijgen bij afbouwen. Ze vond dat een goed idee en ik ga dus door op 30mg. Gelukkig blijken er ook gewoon pillen te zijn van 30mg dus ik hoef niet meer te breken!
Ik sta nog steeds op de wachtlijst voor de psych. HA vond het ook wel lang duren maar ze is bang dat ze er geen invloed op uit kan oefenen. Ik hoop toch binnen 2 weken iets te horen. Heb me 25 januari al ingeschreven...

Wat duurt dat lang dan, Lips! Ik kon er dezelfde week nog terecht toen ik me aanmeldde . Dat van die verhoging heb ik ook trouwens. Van 20 naar 30mg, ik weet nog steeds niet of het uberhaupt effect heeft, maar ik zou niet nóg meer terug willen vallen. Heb je ook seroxat trouwens? Ik moet zo gewoon blijven breken hoor... maar ik heb van de apotheek een mooi pillendoosje gekregen om mijn 'voorraadje' halve pilletjes in te bewaren. Ideaal.

Ik heb trouwens besloten gebruik te maken van de handige emailservice die de huisarts biedt. Dat vind ik net iets gemakkelijker dan het face-to-face ter sprake brengen. Sowieso zal ik daarna vast wel weer op consult moeten komen, maar dan heb ik in elk geval al geschreven wat ik eigenlijk wilde zeggen/vragen.

Zo, email is verstuurd. Stom, maar ik voel me er echt een beetje idioot over, terwijl ik weet hoe begripvol en tegelijk heel zakelijk mijn huisarts is (gewoon op een fijne manier, niet zo van 'ow, wat ben je toch zielig').

quote:

Op zaterdag 17 maart 2007 17:12 schreef Christine het volgende:
Wat duurt dat lang dan, Lips! Ik kon er dezelfde week nog terecht toen ik me aanmeldde . Dat van die verhoging heb ik ook trouwens. Van 20 naar 30mg, ik weet nog steeds niet of het uberhaupt effect heeft, maar ik zou niet nóg meer terug willen vallen. Heb je ook seroxat trouwens? Ik moet zo gewoon blijven breken hoor... maar ik heb van de apotheek een mooi pillendoosje gekregen om mijn 'voorraadje' halve pilletjes in te bewaren. Ideaal.

Ik heb trouwens besloten gebruik te maken van de handige emailservice die de huisarts biedt. Dat vind ik net iets gemakkelijker dan het face-to-face ter sprake brengen. Sowieso zal ik daarna vast wel weer op consult moeten komen, maar dan heb ik in elk geval al geschreven wat ik eigenlijk wilde zeggen/vragen.

Ja ik slik ook seroxat. Ik vroeg gisteren aan de HA of er geen pillen van 10 mg waren, kwam ze er zelf mee dat ze ook gewoon 30 voor kon schrijven, had ze de vorige keer niet gedaan omdat ik toen de verhoging uit ging proberen.
Ik wist dat er een wachttijd van een week of 6 zou zijn, maar die is al 2 weken voorbij. Ik ben gestopt met MW omdat ik daar vast liep, maar zo geen behandelingen bevalt me ook niet. Duimen dus dat het op gaat schieten.
Prettig dat je je HA kan mailen. Ik heb met mijn HA liever face-to-face contact. Ik kan het prima met haar vinden dus heb geen moeite me uit te drukken daar.

Oja, ik kan het ook prima vinden met mijn huisarts, maar ik kom er de laatste tijd een beetje te vaak, dus als het dit keer even per email kan, dan vind ik dat ook niet zo heel erg .

Pff, ik ben helemaal zenuwachtig voor de reactie van de huisarts. Hoewel dat nog best een paar dagen kan duren. Ik wil me gewoon weer goed voelen, maar soms lijkt dat echt teveel gevraagd.

Ik heb gisteren telefoon gehad van de psychologenpraktijk. Ik heb een afspraak voor maandag 2 april, dus dat is nog bijna 2 weken... Ach, ik heb iig de afspraak!

quote:

Op zaterdag 17 maart 2007 17:22 schreef Christine het volgende:
Oja, ik kan het ook prima vinden met mijn huisarts, maar ik kom er de laatste tijd een beetje te vaak, dus als het dit keer even per email kan, dan vind ik dat ook niet zo heel erg .

ad is troep he. als het even kan zou ik eraf gaan. wel eerst je problemen met therapie aanpakken natuurlijk

quote:

Op dinsdag 20 maart 2007 19:48 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

ad is troep he. als het even kan zou ik eraf gaan. wel eerst je problemen met therapie aanpakken natuurlijk

Bedankt voor dit zeer nuttige en professionele advies. Beginnen met AD heb ik op een regenachtige zondagmiddag uit verveling besloten, maar naar aanleiding van jouw post, ga ik er per direct mee stoppen. Thanx .

quote:

Op dinsdag 20 maart 2007 19:48 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

ad is troep he. als het even kan zou ik eraf gaan. wel eerst je problemen met therapie aanpakken natuurlijk

Daar is dit topic niet voor.

quote:

Op dinsdag 20 maart 2007 19:48 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

ad is troep he. als het even kan zou ik eraf gaan. wel eerst je problemen met therapie aanpakken natuurlijk

quote:

Op dinsdag 6 maart 2007 09:07 schreef Nijna het volgende:
Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling van dit topic om te discussieren over het al dan niet gebruiken van antidepressiva en andere medicijnen. Alleen eigen ervaringen en do\'s & dont\'s dus.

Ter overvloede misschien, maar niet de bedoeling dus.

Damnit, ik voel me zooooo klote. Ik moet nog even volhouden tot vrijdag (heb gelukkig een dubbel consult kunnen plannen), maar het kost me nu al zoveel moeite om uberhaupt de dag een beetje fatsoenlijk door te komen... Ik wil niet meer...

Kan er niets meer van maken, sterkte Christine.

Ja, ga ik doen... bedankt .
Och, er komt ook ineens vanalles tussendoor qua studiekeuze enzo . Maar ik hou nog eventjes vol. En het is niet de hele dag zo onhoudbaar, maar helaas wel met vlagen...

Welke medicatie heb je nu, luchtbel?

Het is ook een beetje een kip-ei verhaal... komt het een door het ander, of het ander door het een?
Maargoed, het zal allemaal wel weer op z'n pootjes terecht komen.

Ik neem trouwens 20mg seroxat 's avonds en 10mg in de ochtend nu, sindsdien slaap ik weer beter (minder goed slapen was één van mijn grote nadelen van de ophoging naar 30mg namelijk).

Nou echt rot klinkt het Christine, en dat kip-ei verhaal, tja. Ik hoop voor je dat je het een beetje vol kunt houden tot het overgaat of tot er een oplossing komt.

Ik ga nu een hogere dosering slikken, ik weet niet zo goed of er echt wat veranderd is. Heb wel weer wat meer doorzettingsvermogen of moed om dingen te doen. Maar vaak ook helemaal niet. Het kost me echt veel energie om overeind te blijven nog. Waardoor voor de rest ws niks nog echt helpt. Even doorzetten nog waarschijnlijk.

Jij ook sterkte he Luchtbel .

Christine, wat verschrikkelijk naar... bel idd eerder als dat nodig is! Ik kan me dat wanhopige gevoel nog zo goed herinneren... het is zo klote

Ik ben begonnen deze maand met afstuderen en dat brengt veel stress met zich mee. Ik mis ook de structuur van colleges volgen enzovoorts. Hoewel ik me wel redelijk voel merk ik dat dit alles toch een negatieve invloed op me heeft. Voel me kwetsbaar...

Mja, het gaat nu echt niet meer.
Belt ook nog eens de secretaresse van mijn advocaat (lang verhaal) om te vragen wie mijn huisarts is, omdat mijn huisarts onlangs is overleden. Ik weet van niks en het zal vast niet kloppen, maar toch. .
En ik kan ook niet bellen nu, want tussen 11 en 14 uur hebben ze lunchpauze/huisbezoeken/iets anders waardoor je niet kunt bellen.
Wat een bagger zeg . Was het maar vrijdag.

Als je je zo (geestelijk) beroerd voelt, kun je vast sneller terecht. Hopelijk kom je snel uit dit dal.

Eventjes goed nieuws hier spammen . Ik ben langs de huisarts gegaan, maar hij was er niet (wel springlevend, maar woensdagmiddag vrij ) maar het gaat alweer een stuk beter intussen. Nog eventjes volhouden tot vrijdag dus... dat gaat wel lukken.

Bedankt Nijna. Morgen heb ik gelukkig dingen te doen en daarmee dus voldoende afleiding om de dag door te komen. En dan is het alweer vrijdag!

Hallo,
Ik ben nieuw op het forum. Ik gebruik sinds ongeveer 2 maanden Lexapro. Ik ben blij dat ik dit forum heb gevonden om ervaringen uit te wisselen. Ik vond het gewoon al fijn om jullie ervaringen te lezen en te merken dat ik niet alleen ben.
Ik weet niet of iemand me kan vertellen wat je nou eigenlijk precies moet voelen als de ad werkt? Ik moet nu sinds deze week 20mg per dag slikken, daarvoor slikte ik 10mg en dacht ik: misschien helpt het, misschien ook niet. Ik doe wel iets meer en zet wel iets meer door, maar toch voel ik me vandaag weer helemaal down. Huilen lukt niet meer en ik vraag me af of dat door de ad kan komen? Omdat het dan misschien toch mijn heftige emoties dempt ofzo? Heeft iemand daar wel eens last van gehad?
Sinds deze week ben ik ook ongelooflijk moe en ook daarvan weet ik niet goed of het door de ad kan komen, of dat ik gewoon te veel dingen doe en misschien gewoon meer moet slapen. Het voelt als geen kracht meer in mijn lijf hebben en niets meer kunnen doen.
Ik voel me vandaag gewoon ongelooflijk rot en ik voel me zo alleen dat ik niets anders weet dan mijn zorgen hier neerleggen en hopen dat er iemand reageert, zodat ik me iets minder alleen voel.

Niet meer kunnen huilen en een gevoel van grote moeheid komen vaak voor bij een depressie. Ook "niets kunnen voelen" komt vaker voor.
Hopelijk ga je met de aangepaste dosering van je medicatie snel beter voelen. Zo niet, dan moet je vooral niet aarzelen om contact op te nemen met je arts/behandelaar. Die depressie gaat echt wel over, maar zoals je inmiddels gemerkt hebt, kan de weg naar herstel zwaar zijn.

Ik denk dat het moeilijk is om aan te geven hoe je merkt of de AD helpt, omdat dat heel persoonlijk is, denk bijvoorbeeld aan: weer kunnen huilen, of juist niet meer hoeven te huilen, ineens merken dat je loopt te fluiten, weer energie hebben en enthousiast kunnen zijn.

Eventjes een kleine update, hoewel het eigenlijk allang niet meer (alleen) over AD gaat: komende dinsdag heb ik een intakegesprek voor de psychiater. Ik kon kiezen of ik alleen medicatieadvies wilde (korte wachttijd) of echt een traject met een diagnose etc. (lange wachttijd). Hoewel ik het nauwelijks nog trek, gaan we toch voor het laatste. Op zich ben ik opgelucht dat er weer wat gedaan wordt, maar ik zie op tegen het wachten...

Ja, ik heb vandaag ook al gezegd dat ik het niet meer volhoud. Heb geheel tegen mijn gewoontes gigantisch zitten huilen bij de dokter. Normaal huil ik echt niet bij vreemden, maar ik kon het gewoon niet meer tegen houden. Bedankt Nijna .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 10:49 schreef Christine het volgende:
Ja, ik heb vandaag ook al gezegd dat ik het niet meer volhoud. Heb geheel tegen mijn gewoontes gigantisch zitten huilen bij de dokter. Normaal huil ik echt niet bij vreemden, maar ik kon het gewoon niet meer tegen houden. Bedankt Nijna .

Wat is jouw historie ? Hoe ben je hier zo in verzeild geraakt en weet je de oorzaak van waar je nu doorheen gaat? Interesse, als je het niet wilt vertellen begrijp ik dat prima

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:23 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

Wat is jouw historie ? Hoe ben je hier zo in verzeild geraakt en weet je de oorzaak van waar je nu doorheen gaat? Interesse, als je het niet wilt vertellen begrijp ik dat prima

Nope, geen idee. Of tenminste, ik heb wel een beetje een idee (want dit speelt al acht jaar ongeveer), maar niet heel concreet. Ik hoop straks met behulp van de psychiater een diagnose te krijgen (want dat is ook altijd nog onduidelijk) en een beetje meer inzicht te krijgen in hoe ik hieraan kom, of het over gaat, of het wellicht erfelijk is, of het terug gaat komen, etc. etc. .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:29 schreef Christine het volgende:

[..]

Nope, geen idee. Of tenminste, ik heb wel een beetje een idee (want dit speelt al acht jaar ongeveer), maar niet heel concreet. Ik hoop straks met behulp van de psychiater een diagnose te krijgen (want dat is ook altijd nog onduidelijk) en een beetje meer inzicht te krijgen in hoe ik hieraan kom, of het over gaat, of het wellicht erfelijk is, of het terug gaat komen, etc. etc. .

wat zijn je klachten? 8 jaar is wel lang om zo rond te moeten lopen vind ik. zeker als je er al 8 jaar bewust van bent dat je eigenlijk hulp wilt.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:32 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

wat zijn je klachten? 8 jaar is wel lang om zo rond te moeten lopen vind ik. zeker als je er al 8 jaar bewust van bent dat je eigenlijk hulp wilt.

Oh, het gaat niet 8 jaar slecht hoor. Het is begonnen met een depressie, waar ik destijds psychotherapie voor heb gehad (bij een psycholoog met wie ik het niet zo goed kon vinden) en ben daar wel uit gekomen, maar heb me nooit echt helemaal happy gevoeld. Een aantal jaar geleden heb ik een 2e depressie gehad, maar minder erg. Daar heb ik geen hulp voor gehad. En ongeveer 2 jaar geleden heb ik een aantal preventieve gesprekken gehad met een psycholoog, omdat ik voelde dat het weer mis zou gaan. En nu is het dus weer helemaal mis. Maar nu ook in combinatie met angstklachten, paniekaanvallen en periodes van dwangmatige gedachten (heb ik ook wel vaker gehad trouwens, maar nooit zo erg als nu). Daar werken mijn medicijnen prima voor, maar alleen niet voor de depressie dus. En het gaat ook niet 24/7 slecht, maar het gaat te wisselend en onvoorspelbaar om hier blij mee te zijn.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:35 schreef Christine het volgende:

[..]

Oh, het gaat niet 8 jaar slecht hoor. Het is begonnen met een depressie, waar ik destijds psychotherapie voor heb gehad (bij een psycholoog met wie ik het niet zo goed kon vinden) en ben daar wel uit gekomen, maar heb me nooit echt helemaal happy gevoeld. Een aantal jaar geleden heb ik een 2e depressie gehad, maar minder erg. Daar heb ik geen hulp voor gehad. En ongeveer 2 jaar geleden heb ik een aantal preventieve gesprekken gehad met een psycholoog, omdat ik voelde dat het weer mis zou gaan. En nu is het dus weer helemaal mis. Maar nu ook in combinatie met angstklachten, paniekaanvallen en periodes van dwangmatige gedachten (heb ik ook wel vaker gehad trouwens, maar nooit zo erg als nu). Daar werken mijn medicijnen prima voor, maar alleen niet voor de depressie dus. En het gaat ook niet 24/7 slecht, maar het gaat te wisselend en onvoorspelbaar om hier blij mee te zijn.

zit je al 8 jaar op meds?

wat ik ervan begrepen heb is dat AD hooguit voor korte termijn gebruikt zouden moeten worden? teveel bijwerkingen op lange termijn. ik zou denk ik ook teveel het gevoel hebben dat ik niet echt zou zijn wie ik zou zijn zonder die meds. als overbrugging zie ik het wel zitten, maar voor altijd weiger ik. het is zoiets als iemand op drugs zetten, dan kan die persoon ook wel heel gelukkig zijn, maar ja het is toch niet wat ik wil zeg maar. en ja ik vind dat een prima vergelijking

Nee, meds wilde ik nooit. Ik heb ze nu sinds kerst ongeveer.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:41 schreef Christine het volgende:
Nee, meds wilde ik nooit. Ik heb ze nu sinds kerst ongeveer.

het leek me ook nooit wat

maar als het mijn concentratie verhoogt, de moeheid vermindert en me weer wat gelukkiger maakt, dan wil ik het wel proberen als zetje in de rug.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:44 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

het leek me ook nooit wat

maar als het mijn concentratie verhoogt, de moeheid vermindert en me weer wat gelukkiger maakt, dan wil ik het wel proberen als zetje in de rug.

Wat zijn jouw klachten dan, dat je het overweegt?

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:40 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

wat ik ervan begrepen heb is dat AD hooguit voor korte termijn gebruikt zouden moeten worden?

Reken er maar niet op dat AD in alle gevallen maar tijdelijk is. Bepaalde zware gevallen die al een aantal keer geprobeerd hebben er in het geheel mee te stoppen maar toch terugvielen wordt op gegeven moment te verstaan gegeven dat het beter is er het hele leven mee verder te gaan.

*zwaait naar Christine

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:45 schreef Christine het volgende:

[..]

Wat zijn jouw klachten dan, dat je het overweegt?

moeheid die 's ochtends er is bij het opstaan, soms de hele dag doorblijft gaan en soms tegen de middag beter wordt. als ik aan de moeheid toegeef dan val ik in slaap - dacht eerst dat het alleen een mentale moeheid was ofzo maar twijfel daar aan.
concentratieproblemen - me niet echt kunnen focussen op dingen voor langere tijd.
pijnklachten (fysieke oorzaak waar waarschijnlijk niet veel aan gedaan kan worden).

daarnaast ben ik door de pijnklachten en de moeheid snel geirriteerd.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:55 schreef Detroit het volgende:

[..]

Reken er maar niet op dat AD in alle gevallen maar tijdelijk is. Bepaalde zware gevallen die al een aantal keer geprobeerd hebben er in het geheel mee te stoppen maar toch terugvielen wordt op gegeven moment te verstaan gegeven dat het beter is er het hele leven mee verder te gaan.

*zwaait naar Christine

Ik zou 'zware' liever willen veranderen in 'hardnekkige'. Als depressies, angst- of dwangstoornissen een biologische/erfelijke oorzaak hebben, dan blijf je er altijd gevoelig voor, en in dat soort gevallen moeten mensen erg lang, of hun hele leven medicijnen gebruiken.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 20:00 schreef nozem het volgende:

[..]

Ik zou 'zware' liever willen veranderen in 'hardnekkige'. Als depressies, angst- of dwangstoornissen een biologische/erfelijke oorzaak hebben, dan blijf je er altijd gevoelig voor, en in dat soort gevallen moeten mensen erg lang, of hun hele leven medicijnen gebruiken.

Niets aan toe te voegen. . Behalve dan dat er ook een bepaalde stelregel schijnt te zijn met betrekking tot AD:
Als iemand na de tweede keer proberen te stoppen terugvalt, wordt meestal aanbevolen het hele leven te blijven gebruiken. In de categorie 'hardnekkig' inderdaad.

_{Al zegt dat trouwens ook niet altijd wat, ik ben twee keer teruggevallen maar denk nu echt op de goede weg te zijn er uiteindelijk zonder te kunnen. .}

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 20:41 schreef Detroit het volgende:

[..]

Niets aan toe te voegen. . Behalve dan dat er ook een bepaalde stelregel schijnt te zijn met betrekking tot AD:
Als iemand na de tweede keer proberen te stoppen terugvalt, wordt meestal aanbevolen het hele leven te blijven gebruiken. In de categorie 'hardnekkig' inderdaad.

_{Al zegt dat trouwens ook niet altijd wat, ik ben twee keer teruggevallen maar denk nu echt op de goede weg te zijn er uiteindelijk zonder te kunnen. .}

je spreekt uit ervaring?

Ervaring? Nee, niet fysiek... Maar ik beweeg me ondertussen al wel enkele jaren in het wereldje, en ik ben geinteresseerd in de vorderingen op het gebied van geneesmiddelen voor bepaalde "geestesaandoeningen". Zodoende kom je af en toe bepaalde stelregels tegen, waaronder het feit dat na een aantal keer terugvallen na proberen te stoppen met anti-depressiva de kans steeds groter wordt dat je er het hele leven mee door moet gaan.
Let wel, het is een stelregel, de uitwerking kan altijd anders blijken te zijn. Verder staan we nog aan het begin van de ontwikkelingen op dit vlak, en wie weet hoe nauwkeuriger dingen voorspeld kunnen worden over een jaar of 5 a 10. .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 20:59 schreef Detroit het volgende:
Ervaring? Nee, niet fysiek... Maar ik beweeg me ondertussen al wel enkele jaren in het wereldje, en ik ben geinteresseerd in de vorderingen op het gebied van geneesmiddelen voor bepaalde "geestesaandoeningen". Zodoende kom je af en toe bepaalde stelregels tegen, waaronder het feit dat na een aantal keer terugvallen na proberen te stoppen met anti-depressiva de kans steeds groter wordt dat je er het hele leven mee door moet gaan.
Let wel, het is een stelregel, de uitwerking kan altijd anders blijken te zijn. Verder staan we nog aan het begin van de ontwikkelingen op dit vlak, en wie weet hoe nauwkeuriger dingen voorspeld kunnen worden over een jaar of 5 a 10. .

bij mijn weten zijn er niet zoveel ontwikkelingen? er zijn wat nieuwe meds die gemarket worden, maar puntje bij paaltje heb ik geen enkel bewijs gehoord dat deze beter zijn dan de oude. en zeker niet veiliger.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:02 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

bij mijn weten zijn er niet zoveel ontwikkelingen? er zijn wat nieuwe meds die gemarket worden, maar puntje bij paaltje heb ik geen enkel bewijs gehoord dat deze beter zijn dan de oude. en zeker niet veiliger.

ow, leuk om te weten

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:02 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

bij mijn weten zijn er niet zoveel ontwikkelingen? er zijn wat nieuwe meds die gemarket worden, maar puntje bij paaltje heb ik geen enkel bewijs gehoord dat deze beter zijn dan de oude. en zeker niet veiliger.

Nou, de kans is redelijk groot dat er over een paar jaar "custom-made" medicijnen gemaakt kunnen worden die mensen die problemen hebben op hun eigen wijze kunnen helpen... Dat je niet iedere dag over grote doorbraken hoort wil niet zeggen dat er geen grootse dingen verricht worden. .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:09 schreef Detroit het volgende:

[..]

Nou, de kans is redelijk groot dat er over een paar jaar "custom-made" medicijnen gemaakt kunnen worden die mensen die problemen hebben op hun eigen wijze kunnen helpen... Dat je niet iedere dag over grote doorbraken hoort wil niet zeggen dat er geen grootse dingen verricht worden. .

er is wel onderzoek geweest hoor naar 'grote doorbraken'. er zijn de afgelopen jaren op medicijnniveau maar een paar echt vernieuwende middelen op de markt gekomen. de rest is gewoon geldklopperij; nieuw patentje en het door de strot van de medische wereld gooien.

NS2359

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:15 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

er is wel onderzoek geweest hoor naar 'grote doorbraken'. er zijn de afgelopen jaren op medicijnniveau maar een paar echt vernieuwende middelen op de markt gekomen. de rest is gewoon geldklopperij; nieuw patentje en het door de strot van de medische wereld gooien.

Ergens vind ik het niet zo gek dat die doorbraken in het geval van de hersenen langer op zich laten wachten. Dat is me toch een groot braakliggend terrein waar de wetenschap nog veel over moet leren me dunkt. Als je nog niet geheel weet hoe een bepaald lichaamsdeel, dan is het navenant moeilijk medicijnen te ontwikkelen die helpen bij problemen die de hersenen teisteren...

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:19 schreef Detroit het volgende:

[..]

Ergens vind ik het niet zo gek dat die doorbraken in het geval van de hersenen langer op zich laten wachten. Dat is me toch een groot braakliggend terrein waar de wetenschap nog veel over moet leren me dunkt. Als je nog niet geheel weet hoe een bepaald lichaamsdeel, dan is het navenant moeilijk medicijnen te ontwikkelen die helpen bij problemen die de hersenen teisteren...

nee er zijn overall genomen maar heel weinig doorbraken. er zijn wel NIEUWE medicijnen, maar in de meeste gevallen zijn die niet beter dan de medicijnen die er al waren.
het is vrij eenvoudig; op 'oude' medicijnen zitten geen patenten meer die veel geld opleveren, dus bedenken medicijnfabrikanten nieuwe medicijnen, om hier veel geld mee te verdienen. vervolgens gooien ze er flink wat marketing tegenaan et voila, het geld stroomt weer.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:21 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

nee er zijn overall genomen maar heel weinig doorbraken. er zijn wel NIEUWE medicijnen, maar in de meeste gevallen zijn die niet beter dan de medicijnen die er al waren.
het is vrij eenvoudig; op 'oude' medicijnen zitten geen patenten meer die veel geld opleveren, dus bedenken medicijnfabrikanten nieuwe medicijnen, om hier veel geld mee te verdienen. vervolgens gooien ze er flink wat marketing tegenaan et voila, het geld stroomt weer.

We zijn dus reddeloos verloren. .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:24 schreef Detroit het volgende:

[..]

We zijn dus reddeloos verloren. .

je trekt vreemde conclusies uit informatie die je tot je neemt

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:25 schreef rainbow2007 het volgende:

[..]

je trekt vreemde conclusies uit informatie die je tot je neemt

Tuurlijk, I'm the one to blame. .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:04 schreef Re het volgende:

[..]

ow, leuk om te weten

Schrijf er een artikel over.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 21:31 schreef Detroit het volgende:

[..]

Tuurlijk, I'm the one to blame. .

als je uit een aantal feitjes dit soort conclusies trekt dan lijkt me dat geen gekke aanname

quote:

Op vrijdag 23 maart 2007 19:35 schreef Christine het volgende:

[..]

Oh, het gaat niet 8 jaar slecht hoor. Het is begonnen met een depressie, waar ik destijds psychotherapie voor heb gehad (bij een psycholoog met wie ik het niet zo goed kon vinden) en ben daar wel uit gekomen, maar heb me nooit echt helemaal happy gevoeld. Een aantal jaar geleden heb ik een 2e depressie gehad, maar minder erg. Daar heb ik geen hulp voor gehad. En ongeveer 2 jaar geleden heb ik een aantal preventieve gesprekken gehad met een psycholoog, omdat ik voelde dat het weer mis zou gaan. En nu is het dus weer helemaal mis. Maar nu ook in combinatie met angstklachten, paniekaanvallen en periodes van dwangmatige gedachten (heb ik ook wel vaker gehad trouwens, maar nooit zo erg als nu). Daar werken mijn medicijnen prima voor, maar alleen niet voor de depressie dus. En het gaat ook niet 24/7 slecht, maar het gaat te wisselend en onvoorspelbaar om hier blij mee te zijn.

Ik herken dit echt helemaal. Ik voel me ook al ongeveer 8 jaar niet helemaal gelukkig. Soms zie ik het niet meer zitten en ben ik depressief, ik ben dan ook meerdere keren naar een psycholoog geweest. Dan gaat het weer een tijdje iets beter, maar het komt altijd weer terug. Daar baal ik zo ongelooflijk van. Ik heb ook nog nooit echt het idee gehad dat een psycholoog me echt hielp om me beter te gaan voelen.
Sinds september 2006 ben ik in psychotherapie, voor het eerst heb ik wel het idee dat deze vrouw weet waar ze over praat en me echt goed begrijpt. Deze therapie gaat dan ook goed, maar gaat nog lang duren. Sinds een paar maanden heeft ze me ook naar een psychiater gestuurd om ondersteuning met medicijnen. Maar ik voel ook nog steeds niet echt dat mijn depressie daardoor minder wordt.
Wat ik je wel wil vertellen is dat de psychiater bij mij een "dysthyme stoornis" heeft vastgesteld. Dat is een vorm van een langdurige depressie, die meestal lichter is dan een gewone depressie. Maar goede en slechte periodes wisselen elkaar af en je voelt je daarbij inderdaad nooit helemaal goed. Daardoor is het wel heel erg zwaar, omdat het zo lang duurt. Ik herken mezelf daar heel erg in. Ik weet natuurlijk niet of jij dat ook zou kunnen hebben, maar als je jezelf erin herkent, dan zou ik het eens googlen en er wat meer over lezen.
Bij deze stoornis duurt het ook veel langer voor de medicatie werkt en zijn vaak hogere doseringen nodig heb ik gelezen. Ik heb bij mij ook nog niet het gevoel dat het helpt. Maar ik hoop wel dat het gaat lukken.
Ik ben nu net weer over op een hogere dosering en voel me weer even heel slecht. Ik heb ook last van angstklachten en vind het zelfs eng om dit op het forum te zetten. Gewoon omdat ik bang ben dat je misschien denkt: "ja, hallo, waar bemoei je je mee? Dat heb ik helemaal niet!" Verder ben ik altijd bang dat ik dingen niet kan, heb ik een zelfvertrouwen van -20 en heb ik moeite met mijn emoties voelen en uiten.
Daarom vind ik het soms juist raar dat ik medicijnen krijg, omdat ik juist heb gelezen dat ze emoties juist dempen. Dus dan vraag ik me af hoe ik er dan meer contact mee kan krijgen? Maar mijn depressie moet eerst weggaan, anders is het te zwaar. Ik vertrouw mijn psychotherapeute echt wel.
Ik hoop dat jij ook goede hulp zult krijgen en dat het niet te lang duurt, want ik heb ook vijf maanden moeten wachten en dat is gewoon heel erg lang. Toen ik eenmaal aan de beurt was, vond die psychotherapeute het wel erg dat ik zo lang had moeten wachten, omdat het blijkbaar toch wel ernstig was. Maar ik ga niet roepen dat ik dood wil als ik het niet meen, dan mag je wel voor. Ik vond het wel oneerlijk, gewoon zeggen dat je het echt heel moeilijk hebt lijkt zo vaak niet aan te komen vind ik. Ik weet niet hoe moeilijk jij het precies hebt, maar het klinkt wel ernstig, dus ik zou je ook willen zeggen: Maak dat heel erg duidelijk! En ik wens je heel erg veel sterkte!! Ik hoop dat je veel mensen in je omgeving hebt die je steunen en aanmoedigen.

Hmm.. ik zie dat ik wel een heel lang stuk neergezet heb. Ik weet niet of dat erg is? Sorry.

quote:

Op zaterdag 24 maart 2007 19:46 schreef lonely_princess het volgende:

[..]

...
Bij deze stoornis duurt het ook veel langer voor de medicatie werkt en zijn vaak hogere doseringen nodig heb ik gelezen. Ik heb bij mij ook nog niet het gevoel dat het helpt. Maar ik hoop wel dat het gaat lukken.
Ik ben nu net weer over op een hogere dosering en voel me weer even heel slecht. Ik heb ook last van angstklachten en vind het zelfs eng om dit op het forum te zetten. Gewoon omdat ik bang ben dat je misschien denkt: "ja, hallo, waar bemoei je je mee? Dat heb ik helemaal niet!" Verder ben ik altijd bang dat ik dingen niet kan, heb ik een zelfvertrouwen van -20 en heb ik moeite met mijn emoties voelen en uiten.
Daarom vind ik het soms juist raar dat ik medicijnen krijg, omdat ik juist heb gelezen dat ze emoties juist dempen. ...

Veel middelen moeten voorzichtig ingeregeld worden. De één reageert meer/minder op een bepaald middel dan de ander. Ik weet niet of je vaak bloed moet laten prikken om bloedspiegels/titers te bepalen; dat is vaak ook noodzakelijk, maar niet altijd.

Succes!

misschien wat offtopic.
heb sinds begin januari gesprekken met psycholoog gehad. vervoglens een hoop testen. zou afgelopen week de definitieve uitslag + diagnose krijgen, maar was niet mogelijk omdat het nog niet besproken was met collega en dit was wel verplicht. wel geweest maar dan gewoon voor een gesprek. nu duurt het nog een maand voordat ik de uitslag krijg. zijn dit soort wachttijden normaal? ik zit nog steeds niet lekker in mijn vel en heb eigenlijk wel behoefte aan wat meer dan wachten wachten wachten...

Ontoppic.

Ik ga beginnen met afbouwen van Efexor. Ik heb al een eigen topic gestart maar dat is dichtgezet omdat ik hier moet zijn. Ik ben benieuwd of er mensen zijn die ervaring hebben met afbouwen van Efexor. Ik zit nu op de 150 mg en ga terug met stappen van 37,5 mg. Ik heb het voordeel dat ik een goede psychiater heb die mij begeleid. Ik krijg veel adviezen van hem, maar hoor ook graag of er nog aandachtspunten zijn.

En Rainbow: Ik vind een maand wachten niet reëel gezien jouw verhaal. Maar ik heb daar ook wel ervaring mee. Zolang je bij een psycholoog bent duurt alles superlang. Als je vervolgens wordt doorverwezen naar een Psychiater dan kan er wel snelheid achter zitten. Ik zou een klacht indienen en het verzoek, omdat het hun fout is, om binnen 2 weken een uitslag te hebben.

quote:

Op zondag 25 maart 2007 15:56 schreef V-Power het volgende:
Ontoppic.

Ik ga beginnen met afbouwen van Efexor. Ik heb al een eigen topic gestart maar dat is dichtgezet omdat ik hier moet zijn. Ik ben benieuwd of er mensen zijn die ervaring hebben met afbouwen van Efexor. Ik zit nu op de 150 mg en ga terug met stappen van 37,5 mg. Ik heb het voordeel dat ik een goede psychiater heb die mij begeleid. Ik krijg veel adviezen van hem, maar hoor ook graag of er nog aandachtspunten zijn.

En Rainbow: Ik vind een maand wachten niet reëel gezien jouw verhaal. Maar ik heb daar ook wel ervaring mee. Zolang je bij een psycholoog bent duurt alles superlang. Als je vervolgens wordt doorverwezen naar een Psychiater dan kan er wel snelheid achter zitten. Ik zou een klacht indienen en het verzoek, omdat het hun fout is, om binnen 2 weken een uitslag te hebben.

Ja ik ga morgen denk ik even bellen kijken wat er te fixen valt. Ik heb zo geen zin meer in een hoop dingen en heb nou niet echt het gevoel dat ik nog 4 weken kan wachten echt zonder dat mijn halve leven instort.

Hai mensen,

Was een tijdje druk.


Hebben jullie nu ook sinds de klok een uur vooruit gaat dat het ineens stukken beter gaat.

Heb ik trouwens meestal hoor dat ik in de zomertijd periode me beter voel dan in de wintertijd periode.

Verder nog geen actie ondernomen richting ha.

Ik heb zoiets het gaat goed nu, zit goed in mijn vel. heb geen zin in therapie ofzo. misschien eens wat medicijnen maar ik blijf het maar uitstellen.

melatonine

Wat is dat Re?

quote:

Op maandag 26 maart 2007 12:12 schreef berney het volgende:
Wat is dat Re?

dat is een van de stofjes in de hersenen (net als serotonine etc.) die afgebroken wordt door zonlicht en als het donker wordt weer wordt aangemaakt om je slaperig te maken en klaar voor de nacht. Een disbalans hierin kan slapeloosheid veroorzaken wat weer gepaard kan gaan met depressiviteit op de wat langere duur...