Nieuwsbrief zondag 25 februari 2007.
Na een erg lange reis met wel twee overnachtingen zijn we, mijn vrouw en ik, op maandag 19 februari in Kathmandu aangekomen. Een uurtje na aankomst hadden we al onze eerste bespreking over HJ. In dat tempo hebben we de afgelopen tijd gewerkt voor het behoud van het kinderhuis. De komende dagen wordt het door de omstandigheden hopelijk wat rustiger. Uit het vervolg van deze nieuwsbrief blijkt waarom dat het geval is.
Allereerst wil ik de aanleiding van ons plotseling afreizen naar dit mooie land toelichten. NOS Netwerk nam contact met mij op met de mededeling dat zij naar Kathmandu wilden vertrekken voor het maken van een reportage. Ze vroegen me of ik eventueel mee wilde gaan. Diezelfde vrijdag heb ik nog teruggebeld met het antwoord dat we met hen mee wilden reizen. We konden ons vrij maken uit onze normale werkzaamheden en de kinderen zorgen voor het “thuisfront”. Overigens betalen we de reis en het verblijf zelf. Niets komt uit de sponsorgelden. (Netwerk verstrekte ons één ticket). Door onze komst naar HJ werden de vrijwilligers niet in hun eentje met een reportageteam geconfronteerd. Dat werd zeer op prijs gesteld.
De contacten met Netwerk zijn uitstekend. Naast hun professionele journalistieke benadering van het onderwerp hebben ze ons ook geattendeerd op zaken en zich aangepast aan onze meetings en tijdschema’s. De inhoud van de reportage is ook voor ons overigens nog niet geheel bekend..
Het zal zijn opgevallen dat deze nieuwsbrief geen logo en briefhoofd meer kent. Verder heb ik het over HJ. Uit het contact met de kinderen blijkt dat ze niets meer van de naam Hamro Jivan willen weten. Ze dragen de petjes niet meer en nemen volkomen afstand van de situatie. We hebben dus met hen gesproken over een nieuwe naam voor hun huis. Ze kwamen met voorstellen, het wordt iets met “herboren”. We gaan eerst de domeinregistratie regelen voordat we de naam bekend maken.
Nu eerst over de kinderen!!
Veel vrienden van HJ zitten met ongeduld op informatie te wachten.
Het gaat goed met de kinderen. Ze zijn vrijwel allemaal nog aanwezig. Er heeft slechts een enkele wisseling plaatsgevonden sinds Joke hier vorig voorjaar drie maanden vrijwilligerswerk deed. Er zijn 48 kinderen in het huis. Ze maken het allemaal goed. De aanwezige vrijwilligers, Krista en Julie, zorgen voor ze en praten veel met hen. Bala, het staflid, is een echte vertrouwenspersoon voor de kinderen. Onbetaalbaar! Sunita is als een moeder. De didi’s koken voortreffelijk, beter dan ooit, en de was en schoonmaak worden gedaan. De kinderen gaan nog niet naar school. De school was immers eigendom van Resham, die wegens medeplichtigheid in de politiecel zit voor onderzoek naar zijn betrokkenheid. Er zijn twee leerkrachten ingeschakeld voor “les” in het huis. Het maken van huiswerk geeft vooral wat structuur aan het dagritme van de kinderen.
Het is pas in wat rustiger tijden mogelijk om direct contact te maken tussen sponsorkinderen en sponsorouders. Maar dat komt weer wanneer het ons lukt om de organisatie staande te houden.
Eveline en Ellie hebben HJ in de tijd van de arrestatie van Henk voortreffelijk overeind gehouden. Dit was echt van heel groot belang voor het kinderhuis. HJ zou zonder hun bijdrage nu niet meer bestaan. Momenteel hebben ze het druk met het dagelijks management. Ze doen dit fantastisch. Ook financieel is uiteraard alles strikt verantwoord. Het is mijns inziens niet mogelijk om sponsorgeld meer direct aan straatkinderen te laten toekomen dan hier nu gebeurt.
Onze samenwerking is heel erg goed. Het voelt als een hecht team in moeilijke tijden. Jurgen vervult hierin een belangrijke functie. Hij is een contactpersoon van Eveline en Ellie. Hij heeft zelf een kinderhuis in een dorp boven Kathmandu en heeft onlangs een bureautje opgezet, dat gaat dienen als een soort meldpunt voor vrijwilligers en andere betrokkenen, die zaken niet vertrouwen. Hij kan het wel eens druk gaan krijgen. Hij is erg goed op de hoogte van de Nepalese bureaucratie. Wij zijn hier als vertegenwoordiger van de stichting op een cruciaal moment aanwezig om te helpen HJ organisatorisch weer op de kaart te zetten.
Wat is nu precies de organisatorische problematiek?
Het beantwoorden van deze vraag vergt eerst enige uitleg over de Nepalese structuur en over de positie van HJ daarin.
Het kinderhuis draaide onder de oude NGO. In een NGO zitten minimaal zes boardmembers. Eén van de boardmembers was Resham. De anderen waren zijn familie en vrienden. Volgens de Nepalese wetgeving is dit verboden. De NGO is volledig verantwoordelijk voor de financiën en de gang van zaken in het huis. Onze stichting droeg, tot de breuk met Henk, half december, financieel bij aan HJ. Dat gebeurde door gelden die werden ontvangen van sponsors rechtstreeks aan Henk door te sluizen. Na de breuk met Henk is dat overgenomen door de nieuwe bankrekeninghouders, die dit op hun beurt, na de arrestatie van Henk, zelf hebben afgebroken.
Met de arrestaties van Henk en Resham functioneert de oude NGO niet meer. Dat betekent dat er momenteel geen wettelijke basis meer is voor het bestaan voor HJ. In dergelijke gevallen grijpt de (Nepalese) Welfare Council normaliter in door het huis te sluiten en de kinderen elders, en waarschijnlijk verspreid, onder te brengen. Ze komen dan terecht in de kinderhuizen van het CWIN (Child Workers in Nepal). Verspreiding is voor deze kinderen, met hun ervaringen, een erg slecht vooruitzicht. Ze lopen dan meestal weg en komen weer op straat.
We kregen van de Welfare Council vijf dagen uitstel om een nieuwe board op te richten onder wiens verantwoordelijkheid HJ verder kan draaien. Het alternatief was dat de Council zelf een board zou samenstellen. Dan komen we weer in de Nepalese vriendjesclan terecht. De Council oefende heel veel druk op ons uit om een commitment met een door hen samen te stellen board aan te gaan.
Via ons eigen netwerk hebben we een nieuwe board opgezet. Onze nieuwe board heeft als voorzitter de president van Human Rights Nepal. Hij is in die functie aangesteld vanuit het Brusselse hoofdkantoor van deze organisatie. De andere boardmembers zijn ook hooggeplaatste personen in de Nepalese overheid. Het is hoopgevend dat zij verantwoordelijk willen zijn voor onze doorstart. We hebben ze allemaal ontmoet en afspraken gemaakt over de stuctuur en verantwoordelijkheden.
De registratie van de nieuwe board kostte “bloed, zweet en tranen”. Het laatste gesprek tussen de directeur van het CDO, de council is daar een onderdeel van, met de Nepalese minister, verschillende boardmembers en Jurgen gaf de doorslag. Wij willen een paar belangrijke effecten noemen.
De Council blijft zich verzetten en is op zoek naar feiten waarmee ze ons kunnen “pakken”. Bijvoorbeeld op het gegeven dat vrijwilligers hier met een toeristenvisum werken. Velen werken zo, maar nu wordt het niet meer getolereerd. Het effect is dat alle vrijwilligers HJ en het guesthouse hebben verlaten en een hotel hebben opgezocht voor onderdak. We vertonen ons niet meer in HJ. De Council heeft politiebewaking ingesteld voor het huis. Door onze contacten met de Nepalese staf draait het huis gewoon door. We ontmoeten Bala dagelijks. Bovendien geeft Krishna (de contactpersoon van Voice of Children, die het bewijsmateriaal heeft verzameld voor de arrestatie van Henk, en aangifte heeft gedaan bij de Nepalese politie) ons steun met een Nepalese manager. Maar de kinderen zien ons even niet meer, en dat geeft pijn en tranen.
Een positief effect is dat Hans en Martine, die mogelijk het management van HJ op zich zullen nemen, een workpermit kunnen krijgen.
In de komende tijd is het verloop van het proces van Henk cruciaal. Het is immers in de onderzoeksfase. Wanneer hij wordt vrijgelaten, wat zeer onwaarschijnlijk is, dan heeft hij immers via de oude NGO weer zijn rechten op het huis. Eerder kan de nieuwe NGO niet als zodanig optreden. Hetzelfde geldt voor het proces tegen Resham. Hij heeft een belangrijk Nepalees netwerk.
We wachten af en handelen in het belang van het voortbestaan van HJ. Het gaat goed komen!!
We zien erg uit naar de komst van Hans en Martine, ze arriveren hier 1 maart. Wij vertrekken 3 maart weer naar Nederland. Ook Karin en Floor, de nieuwe vrijwilligers, zullen hier een erg zinvolle bijdrage kunnen leveren. Voorlopig kunnen ze in HJ niet terecht en moeten hun onderdak zoeken in een hotel. We helpen daar mee.
Groet uit Kathmandu.
Frits en Joke Bakker.