Vragen over pesten.

quote:

Op maandag 12 februari 2007 17:45 schreef Franneh het volgende:
Voor de mensen die (veelvuldig) gepest zijn of (nog steeds) worden gepest.
(A en B vragen mogen in 1 antwoord)
1. Wat is je leeftijd?
18
2. Wat is je geslacht?
Man
3. Wat was je leeftijd toen je gepest werd als kind/puber of toen het begon op latere leeftijd (18+)?
10 tot 14
4. A) Waarom werd of word je gepest? (bijv. Uiterlijke kenmerken, gedrag, afkomst)
B) Hoe werd je gepest? Kun/wil je enkele voorbeelden noemen?
Ik werd gepest omdat ik eigenlijk te lief was, ik ben redelijk beschermd opgevoed, en ik kwam van een kleinere school naar een lagere school. Ik werd daar enorm overspoeld door alles, ik kende niemand, ik was 'in mijn eentje' en kon geen vrienden maken. Van het een komt het ander, ik werd het makkelijke doelwit en ik begon vrij snel te janken opeens. Ik werd verlegen, ik werd gesloten en ik kropte alles op.

Ik werd verbaal gepest door grootbekken, en verder hier en daar een schop door iemand waardoor ik languit op de grond lag ofzo. Of een zogenaamde harde schouderklop.

Toen ik 12 was kwam ik op de middelbare school. Daar was ik nogsteeds een beetje zo, maar het werd minder. Wel nogsteeds verbaal door dezelfde personen en 1 of 2 anderen. Maar meer omdat die anderen een ander slag volk waren uit een andere wijk waar ze 'bekakt' waren en ik kwam uit een mindere buurt
5. Hoe ging/ga je met het pesten om? (dus liet/laat je over je heen lopen of juist niet)
Vond je zelf een oplossing of met behulp en wat was daar het resultaat van?
Ik was de stille huilerige jongen die niets deed. Ik ging na de middelbare school (12) naar een school dat me meer liet praten, het was een school die enorm stimuleerde om mijn mening te laten geven. Door een of twee mensen werd ik nog wel een beetje gepest, maar steeds minder. Door middel van mijn mentor die mij dus echt mijn ogen deed openen ben ik nu iemand geworden die zichzelf laat horen, maar snel praat, zijn mening geeft en geen moeite hiermee heeft.
6. Heb je er bepaalde gevolgen aan over gehouden? (denk aan: onzekerheid, minder sociaal, agressief, terughoudend)
Ik ben wel wat terughoudender geworden, maar voel ik me eenmaal bij iemand op mijn plek dan ben ik ook een zeer goed persoon
7. Wat is jouw mening over pesten? Vind je dat je er hard van word en dat het niet erg is, of vind je het onnodig.
Pesten is kut, niet doen, verneuk je een ander mee, het klopt niet, het hoort niet, gewoon niet doen. De gevolgen kunnen enorm groot zijn

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 19:34 schreef Bartholomeus het volgende:

[..]

En toch vind ik het gevaarlijk, ondanks dat ik het met de strekking van je verhaal wel eens ben. Want dan krijg je weer dat mensen die gepest worden ook nog eens fijntjes onder de neus gewreven gaan krijgen wat voor psychische problemen hen in het verschiet ligt. Ik denk dan aan acties als 'ach, laat ook maar, ga maar fijn zelfmoord plegen, zijn we van je af, bwhaha'

Pubers hebben nauwelijks inlevingsvermogen. Ik betwijfel daarom of een dergelijke aanpak werkt..

knip

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 20:33 schreef Alicey het volgende:

[..]

Pubers hebben nauwelijks inlevingsvermogen. Ik betwijfel daarom of een dergelijke aanpak werkt..

Pubers en hun inlevingsvermogen zijn prima te bereiken, maar uiteraard niet op zo'n dicterende manier. Zelfs volwassenen nemen zoiets niet zomaar aan.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 19:35 schreef releaze het volgende:

[..]

Hoe?
En jouw ervaring is natuurlijk ook maar beperkt.

Daarom zet ik dat er ook bij.

quote:

Mijn ervaring momenteel ook, omdat bij alle pedagogische instituten waar ik geweest ben of gewerkt heb ze ook niets anders deden dan dit, proberen de kop in te drukken (waarin ze allemaal ook nog eens faalden. Er werd toen nog eens door een juf gezegd dat er 'zo weinig' gepest werd in haar klas, en sure, kinderen werden niet in elkaar getrapt, maar ze werden wel onder mijn eigen ogen naar beneden gehaald en vernederd. Ik voelde me ontzettend machteloos omdat ik wel kon gaan straffen of vermanend toespreken, maar dan werden die kinderen later nog harder gepakt)

Dat is overigens niet wat ik bedoel met de kop indrukken! Ik doel op de manier waarop de gepeste zich opstelt, en dan in het geheel niet gewelddadig, lik-op-stuk of oog-om-oog ofzo. Wel doel ik op effectiviteit.

quote:

Nee, dat bedoel ik er niet mee te zeggen. Ik bedoel te zeggen dat je mentaliteit veroorzaakt wordt door je omgeving en door je genen en dat dit een volledig onbewust proces is, VOORAL als je een kind bent.

Mee eens.

quote:

Als een kind z'n mentaliteit veranderd moet worden dan moet een kind eerst weten wat een mentaliteit is, hoe hij eraan komt, wat zijn mentaliteit is, en dan leren hoe ie kan tweaken en wat hij kan tweaken. Dit is doorgaans een proces dat tot ruim je 20e duurt voordat je je daar voor een heel groot gedeelte bewust van bent en zelfs dan is het moeilijk om je ingesleten gedragspatronen te veranderen. Open en willekeurig topic in r&p voor voorbeelden. Dat heeft jaren de tijd nodig.

Eveneens mee eens.

quote:

iig, het schijnt dat die kanjertraining dus inspeelt op het vormen van de mentaliteit van de kinderen (dus een andere omgevingsfactor adden waardoor het kind z'n mentaliteit verandert, en daarmee z'n weerbaarheid)
[..]

http://www.kanjertraining.nl/

Dank je voor de link. Zo snel kan ik op die site weinig gerichte info vinden, maar ik spit hem nog wel een keer door.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 19:36 schreef Muck het volgende:

als iemand iets tegen me zegt waar ik het niet mee eens ben, dan zeg ik het gewoon. Op een rustige en kalme manier, zonder die ander naar beneden te halen.
Dat doe ik nu, en dat deed ik toen ook al.
natuurlijk kom ik af en toe behoorlijk scherp en gevat uit de hoek, maar nooit op een manier waarop ik iemand echt heel erg zou beledigen

Ik heb het niet over iets waar je het niet mee eens bent, ik heb het over een provocatie die er op gericht is om jou t.o.v. een groep naar beneden te halen.

quote:

nee, integendeel zelfs. ik werk graag zelfstandig. Dat is ook een gevolg van mijn hoogbegaafdheid: ik denk behoorlijk snel en sla bepaalde stappen over waar mijn klasgenoten veel meer tijd voor nodig hebben. Ik doe ook vaak dingen op een iets andere (voor mij efficientere) manier dan zij. Omdat hier over gepraat is, vindt niemand dat gek of maakt niemand er een probleem van.

Hoe zit dit bij bijvoorbeeld onderzoeksgroepen? Dan zul je toch wel enigszins samenwerken neem ik aan? Het zelfstandig willen werken is iets wat ik trouwens ook wel heb en wat ik bij anderen die gepest zijn ook vaak terug zie. Een verband is er, misschien ook wel een causaal verband..

quote:

Oh en verstandigere mensen... dat valt reuze mee. Door prive-omstandigheden zit ik nu op het MBO (en dat gebeurt helaas vaker bij hoogbegaafde mensen dan je zou verwachten) en er heerst ook een ontzettende "MBO-mentaliteit" om het maar even zo te zeggen.
helemaal niks mis mee, absoluut niet, ik zie dat mijn klasgenoten gelukkig zijn, en dat moet ook, maar het zou mijn leven niet zijn

Ach, na een paar jaar ben je er van af. Maar het is inderdaad niet precies waar ik op doelde.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 19:52 schreef Isegrim het volgende:

[..]

http://www.noblame.nl/

Mijn browser lust hem niet helaas.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 19:53 schreef Isegrim het volgende:
Het is dus een methode waarbij niemand 'de schuld' krijgt, maar waarbij in samenspraak met de gepeste, de pesters en 'neutrale' klasgenoten gezocht wordt naar oplossingen voor het feit dat de gepeste ongelukkig is.

Volgen er dan toch niet in de praktijk al snel verwijten over en weer?

Ik vind het trouwens interessant om te zien dat zoveel mensen weten waarom ze gepest zijn. Is het iets waar je in het verleden lang over nagedacht hebt? Legde je de oorzaak van de pesterijen bij jezelf? Is het je weleens vertelt? Is het iets anders?

ik weet zelf totaal niet hoe ik op de basisschool was. ik hield me daar ook niet echt mee bezig. je zou zeggen dat als je gepest wordt je dan op een bepaalde manier jezelf gaat veranderen om je pesters tegemoed te komen, maar ik had vanaf het begin af aan zogenaamde dikke schijt aan hun pesterijen. ik vroeg me meer af waarom zij pestten dan waarom ik gepest werd, immers, zij pestten nog een hele rits andere kinderen die in mijn ogen totaal niet raar waren maar toch gepest werden. (dus ik betwijfelde ten zeerste of ik wel raar was). Ja, ik vond ons er een stuk minder mooi uitzien dan zij eruit zagen, maar was dat nou de reden? Ik kon het me zo moeilijk voorstellen (en ben echt m'n hele leven daar naar opzoek geweest, nogsteeds. Niet perse het pesten, maar gewoon het antwoord op de vraag waarom mensen doen wat ze doen)

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 20:32 schreef Muck het volgende:

[..]

dat doen ze ook
maar dat komt meer door een aantal domme figuren in dit topic.

Probeer je niet teveel op te laten fokken. Die domme figuren komen zichzelf nog wel een keer tegen.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 20:46 schreef releaze het volgende:
Ik vind het trouwens interessant om te zien dat zoveel mensen weten waarom ze gepest zijn. Is het iets waar je in het verleden lang over nagedacht hebt? Legde je de oorzaak van de pesterijen bij jezelf? Is het je weleens vertelt? Is het iets anders?

Toen ik gepest werd heb ik de oorzaak bij mezelf gelegd, voornamelijk om de dingen die werden gebruikt alszijnde een reden om te pesten. Er is mij verteld dat zoiets niet aan mezelf ligt en dat ik er niet onzeker door moet worden ( ). Hoewel er wel een psychische stoornis is aan te wijzen als oorzaak is denk ik toch vooral mijn onkunde mezelf te verweren de hoofdreden geweest.

Eerder schreef iemand dat negeren een manier is om jezelf psychische schade toe te brengen. Misschien is dat zo, maar uit eigen ervaring vind ik het te complex om vast te kunnen stellen of dat wel of niet zo is. Misschien dus.

quote:

ik weet zelf totaal niet hoe ik op de basisschool was. ik hield me daar ook niet echt mee bezig. je zou zeggen dat als je gepest wordt je dan op een bepaalde manier jezelf gaat veranderen om je pesters tegemoed te komen, maar ik had vanaf het begin af aan zogenaamde dikke schijt aan hun pesterijen. ik vroeg me meer af waarom zij pestten dan waarom ik gepest werd, immers, zij pestten nog een hele rits andere kinderen die in mijn ogen totaal niet raar waren maar toch gepest werden. (dus ik betwijfelde ten zeerste of ik wel raar was). Ja, ik vond ons er een stuk minder mooi uitzien dan zij eruit zagen, maar was dat nou de reden? Ik kon het me zo moeilijk voorstellen (en ben echt m'n hele leven daar naar opzoek geweest, nogsteeds. Niet perse het pesten, maar gewoon het antwoord op de vraag waarom mensen doen wat ze doen)

Heb je er eigenlijk nog veel last van gehad? Of bedoel je met schijt hebben aan iets anders?

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 20:46 schreef releaze het volgende:
Ik vind het trouwens interessant om te zien dat zoveel mensen weten waarom ze gepest zijn. Is het iets waar je in het verleden lang over nagedacht hebt? Legde je de oorzaak van de pesterijen bij jezelf? Is het je weleens vertelt? Is het iets anders?

ik weet zelf totaal niet hoe ik op de basisschool was. ik hield me daar ook niet echt mee bezig. je zou zeggen dat als je gepest wordt je dan op een bepaalde manier jezelf gaat veranderen om je pesters tegemoed te komen, maar ik had vanaf het begin af aan zogenaamde dikke schijt aan hun pesterijen. ik vroeg me meer af waarom zij pestten dan waarom ik gepest werd, immers, zij pestten nog een hele rits andere kinderen die in mijn ogen totaal niet raar waren maar toch gepest werden. (dus ik betwijfelde ten zeerste of ik wel raar was). Ja, ik vond ons er een stuk minder mooi uitzien dan zij eruit zagen, maar was dat nou de reden? Ik kon het me zo moeilijk voorstellen (en ben echt m'n hele leven daar naar opzoek geweest, nogsteeds. Niet perse het pesten, maar gewoon het antwoord op de vraag waarom mensen doen wat ze doen)

Ik ben nuchter en heb een gezonde zelfkennis. Need I say more? Maar wat moet je nou doen als je met gezonde moed op een dag naar school toe gaat en nog voor je het plein op bent uit word gejoeld dat je vandaag moet oppassen. De moed zakt in je schoenen en je gaat weer met een dikke koppijn naar school en begint jezelf weer af te vragen. Waarom ik.

(Trouwens, dit was niet mijn situatie, maar een situatie dat toch veel voor komt, ik kreeg een harde kop deed niets maar zodra ik thuis kwam was ik wel enorm stil, en een keer in de zoveel tijd kroop ik naar mijn moeder toe en brak ik)

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 20:55 schreef Alicey het volgende:

[..]

Toen ik gepest werd heb ik de oorzaak bij mezelf gelegd, voornamelijk om de dingen die werden gebruikt alszijnde een reden om te pesten. Er is mij verteld dat zoiets niet aan mezelf ligt en dat ik er niet onzeker door moet worden ( ). Hoewel er wel een psychische stoornis is aan te wijzen als oorzaak is denk ik toch vooral mijn onkunde mezelf te verweren de hoofdreden geweest.

Eerder schreef iemand dat negeren een manier is om jezelf psychische schade toe te brengen. Misschien is dat zo, maar uit eigen ervaring vind ik het te complex om vast te kunnen stellen of dat wel of niet zo is. Misschien dus.
[..]

Heb je er eigenlijk nog veel last van gehad? Of bedoel je met schijt hebben aan iets anders?

ik had schijt aan hun wens dat ik maar anders moest zijn om door hun geaccepteerd te worden, want ik snapte dat concept niet. na al die jaren treiterij knaagt er toch zeker iets aan je zelfbeeld, maar de grootste zelfbeeldverlagers die ik heb gehad waren mijn ouders en vooral zij hebben me doen twijfelen of ik dan toevallig echt zo minderwaardig was als dat zij en m'n basisschoolklasgenoten me wilden laten denken dat ik was. En natuurlijk door zo stelselmatig uitgesloten te worden heb ik een achterstand opgelopen wat betreft sociale vaardigheden, maar die ben ik sinds een jaar of 2, 3 rap aan het inhalen, omdat ik pas sinds een paar jaar het besef heb van de manier waarop ik met dingen omga, en daarmee bedoel ik een erg diep besef, waarin ik op verschillende diepteniveaus bewust probeer kleine veranderingen teweeg te brengen en de effecten ervan te zien

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 20:31 schreef Alicey het volgende:
Dat doe ik niet. Wanneer je je schaamt over een 8,5 is dat iets waarmee je wanneer dat opgepikt wordt een deur openzet voor pesten.

Je schamen voor een 8,5 is anders wel iets kenmerkends voor een hoogbegaafde, zeker als die ook nog een beetje prestatiegericht uitgevallen is. Ik ben het met je eens dat dat een manier van omgaan met de situatie is, maar feit is evengoed wel dat dat niet veel te maken heeft met sociale onhandigheid. Ik blijf er dan ook bij dat dat zeker níet in de meeste gevallen de hoofdreden is wat deze specifieke situatie betreft.

quote:

Zou dat echt om die omdat zijn?

Vast niet, ik probeer maar een voorbeeld te geven

quote:

Hoe ging het er bij jou gelijken aan toe?

Ik werd al buitengesloten en kwam bij de gym al niet aan de beurt in groep 3. Pas in de tweede keer groep 6 ging men mij professor noemen, ook omdat ik alle stof al een keer gehad had, en doordat ik het ondanks m'n sociale achterstand evengoed echt wel begrepen had, zat ik heel de dag uit m'n neus te vreten en uit doffe verveling de uitkomsten van de sommen al door de klas te roepen als de juf op het bord wat aan het uitleggen was. Tevens bedoeld als voorbeeld

Nogmaals, ik ben (ondanks dat ik er nooit op getest ben) vast niet hoogbegaafd of bovenmatig intelligent ofzo, en ik was dan ook geen buiten de toon opvallend goede leerling.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 20:58 schreef Renesite het volgende:

[..]

Ik ben nuchter en heb een gezonde zelfkennis. Need I say more?

Mja, misschien weet ik niet waarom ik gepest ben omdat ieder argument dat ik kon verzinnen voor pesten toenertijd wat mij betreft kul was. Waarom zou je iemand pesten met rood haar? Waarom zou je iemand pesten die stil is? Waarom zou je iemand pesten die slim was? Waarom waren die eigenschappen in godsnaam pestwaardig? Ik heb me dat echt jarenlang afgevraagd en er nooit een bevredigend antwoord op gekregen, pas later leerde ik dat het hele gepest helemaal niets met de eigenschappen van iemand te maken had, maar het gewoon een cultureel/evolutionair/psychologisch verschijnsel is.

quote:

Maar wat moet je nou doen als je met gezonde moed op een dag naar school toe gaat en nog voor je het plein op bent uit word gejoeld dat je vandaag moet oppassen. De moed zakt in je schoenen en je gaat weer met een dikke koppijn naar school en begint jezelf weer af te vragen. Waarom ik.

(Trouwens, dit was niet mijn situatie, maar een situatie dat toch veel voor komt, ik kreeg een harde kop deed niets maar zodra ik thuis kwam was ik wel enorm stil, en een keer in de zoveel tijd kroop ik naar mijn moeder toe en brak ik)

ja, dat vraag ik me ook af, wat je dan moet doen. Die volledige hulploosheid is wellicht nog vele malen erger dan het uitjoelen. De competenties van het kind moeten versterkt worden (alsof je dat weet op die leeftijd) en dat kunnen ze doorgaans niet alleen, anders was het natuurlijk al lang gelukt. Je enige redding op zo'n moment zijn volwassenen, maar die hihihi hahaha staan erbij en ze keken er naar. Maar goed, wanneer ik zoiets lees als volwassene voel ik me ook behoorlijk machteloos, volwassenen, opvoeders wellicht ook. Ik weet niet hoeveel aandacht er aan pesten wordt besteed op pabo's, en op mijn opleiding ook niet concreet. Je krijgt wel de handvatten om zelf zoiets op te kunnen zetten later, maar bestaande methodes moet je maar in je vrije tijd of op je arbeidsplaats opzoeken. Jammer.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:07 schreef releaze het volgende:

[..]

ik had schijt aan hun wens dat ik maar anders moest zijn om door hun geaccepteerd te worden,

Op zo'n manier. Is die wens er wel echt bij pesters? Je opeens anders opstellen heeft weinig effect volgens mij..

quote:

want ik snapte dat concept niet. na al die jaren treiterij knaagt er toch zeker iets aan je zelfbeeld, maar de grootste zelfbeeldverlagers die ik heb gehad waren mijn ouders en vooral zij hebben me doen twijfelen of ik dan toevallig echt zo minderwaardig was als dat zij en m'n basisschoolklasgenoten me wilden laten denken dat ik was.

Ongelofelijk kut. Juist van je ouders zou je steun moeten kunnen verwachten.

quote:

En natuurlijk door zo stelselmatig uitgesloten te worden heb ik een achterstand opgelopen wat betreft sociale vaardigheden, maar die ben ik sinds een jaar of 2, 3 rap aan het inhalen, omdat ik pas sinds een paar jaar het besef heb van de manier waarop ik met dingen omga, en daarmee bedoel ik een erg diep besef, waarin ik op verschillende diepteniveaus bewust probeer kleine veranderingen teweeg te brengen en de effecten ervan te zien

Wat voor sociale vaardigheden mis je denk je door pesten?

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:16 schreef Bartholomeus het volgende:

[..]

Je schamen voor een 8,5 is anders wel iets kenmerkends voor een hoogbegaafde, zeker als die ook nog een beetje prestatiegericht uitgevallen is. Ik ben het met je eens dat dat een manier van omgaan met de situatie is, maar feit is evengoed wel dat dat niet veel te maken heeft met sociale onhandigheid. Ik blijf er dan ook bij dat dat zeker níet in de meeste gevallen de hoofdreden is wat deze specifieke situatie betreft.

Het prestatiegerichte is misschien inderdaad wel iets, hoewel aan de andere kant uiteindelijk iedereen wel prestatiegericht wordt..

quote:

Ik werd al buitengesloten en kwam bij de gym al niet aan de beurt in groep 3. Pas in de tweede keer groep 6 ging men mij professor noemen, ook omdat ik alle stof al een keer gehad had, en doordat ik het ondanks m'n sociale achterstand evengoed echt wel begrepen had, zat ik heel de dag uit m'n neus te vreten en uit doffe verveling de uitkomsten van de sommen al door de klas te roepen als de juf op het bord wat aan het uitleggen was. Tevens bedoeld als voorbeeld

Nogmaals, ik ben (ondanks dat ik er nooit op getest ben) vast niet hoogbegaafd of bovenmatig intelligent ofzo, en ik was dan ook geen buiten de toon opvallend goede leerling.

Ik vroeg me eigenlijk meer af hoe het met die anderen beteren van de klas verging.

Om even nog een zijpad in te slaan : Pesten heeft te maken met het niet in een groep passen. Op zichzelf lijkt mij dat echter juist in het latere leven erg nuttig. Ik zal me niet snel door groepsdrang laten leiden en heb weinig behoefte aan opgaan in grote groepen, ik voel me er zelfs eerder ongemakkelijk bij. Dat beschouw ik niet als een nadeel. Hoe zien andere gepesten dit?

Hoewel ik hier redelijk wat lees is dit toch mijn eerste post hier

Heb de gekke situatie om beide lijstjes in te kunnen vullen.


Voor de mensen die (veelvuldig) gepest zijn of (nog steeds) worden gepest.
(A en B vragen mogen in 1 antwoord)

1. Wat is je leeftijd?

18

2. Wat is je geslacht?

Man

3. Wat was je leeftijd toen je gepest werd als kind/puber of toen het begon op latere leeftijd (18+)?

8-9 Jaar groep 6 tot en met 7

4. A) Waarom werd of word je gepest? (bijv. Uiterlijke kenmerken, gedrag, afkomst)
B) Hoe werd je gepest? Kun/wil je enkele voorbeelden noemen?

Het waren vooral uiterlijke kenmerken, kleding haar en dergelijke.

5. Hoe ging/ga je met het pesten om? (dus liet/laat je over je heen lopen of juist niet)
Vond je zelf een oplossing of met behulp en wat was daar het resultaat van?

Liet het vaak maar begaan maar sloeg soms ook om in juist de confrontatie zoeken en dus vechten

6. Heb je er bepaalde gevolgen aan over gehouden? (denk aan: onzekerheid, minder sociaal, agressief, terughoudend)

Ben nog steeds wantrouwend tegenover nieuwe mensen.

7. Wat is jouw mening over pesten? Vind je dat je er hard van word en dat het niet erg is, of vind je het onnodig.

Het is nergens voor nodig.

Voor de mensen die zelf (veelvuldig) gepest hebben of (nog steeds) pesten.
(A en B vragen mogen in 1 antwoord)

3. Wat was je leeftijd toen je begon met pesten als kind/puber, of op latere leeftijd(18+)?

12/13

4. A) Wat is de reden dat je begon met pesten of nu begint met pesten? (bijv. Onzekerheid, je zelf beter voelen dan een ander, een vervelende thuissituatie of is het een soort van automatisme).
B) Kun/wil je voorbeelden noemen hoe jij vroeger heb gepest en/of nu pest?

Op de middelbare school wél volledig geaccepteerd worden en dat ook graag zo willen houden.
Verder was het standaardwerk. constant afkraken, bijnamen e.d

5. A) Hoe ging/ga je met het pesten om? (Had/heb je last van schuldgevoelens, werd/word je er agressiever door of ging/ga je elke nacht met een tevreden gevoel je bed in?)
B) Wat voor gevolgen heb jij als pester? (kreeg/krijg je er een kick van, en kon/kan je het niet meer laten om te doen of heb je nu een soort naam/reputatie om te beschermen?

Achteraf gezien toch een schuldgevoel, het was nergens voor nodig en je voelt jezelf er alleen op dat moment beter van.
Echte gevolgen heb ik er niet van ondervonden.

6. Wat is jouw mening over pesten? Vind je dat je er hard van word en dat het niet erg is, of vind je het onnodig.

Ben blij dat ik er mee ben gestopt, het kwam vooral voort uit onzekerheid over mijn eigen persoon, toen dat verdween verdween het pesten gelukkig ook.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:17 schreef releaze het volgende:

[..]

Mja, misschien weet ik niet waarom ik gepest ben omdat ieder argument dat ik kon verzinnen voor pesten toenertijd wat mij betreft kul was. Waarom zou je iemand pesten met rood haar? Waarom zou je iemand pesten die stil is? Waarom zou je iemand pesten die slim was? Waarom waren die eigenschappen in godsnaam pestwaardig? Ik heb me dat echt jarenlang afgevraagd en er nooit een bevredigend antwoord op gekregen, pas later leerde ik dat het hele gepest helemaal niets met de eigenschappen van iemand te maken had, maar het gewoon een cultureel/evolutionair/psychologisch verschijnsel is.

Ik weet niet of je naar de 'waarom' moet gaan kijken. Die ís er niet, er is geen maar die doet zeggen 'omdat'. Ik was nieuw, waarom zal je niet tegen de nieuwe zeggen 'hey tof dat je er bent, kom je naar schooltijd ook oorlogje spelen in het park? Maar waarom moet je diegene gaan pesten? Haantjes gedrag. Een hond die zijn stukje onderplast. Ook word er gezegd dat het onzekerheid is van de andere persoon. Ik denk dat het gewoon is om anderen te laten zien hoe stoer diegene is. Wanneer je sowieso een beetje anders bent ben je dus gewoon het doelwit. Monkey see monkey do, dus de rest gaat volgen.

quote:

[..]

ja, dat vraag ik me ook af, wat je dan moet doen. Die volledige hulploosheid is wellicht nog vele malen erger dan het uitjoelen. De competenties van het kind moeten versterkt worden (alsof je dat weet op die leeftijd) en dat kunnen ze doorgaans niet alleen, anders was het natuurlijk al lang gelukt. Je enige redding op zo'n moment zijn volwassenen, maar die hihihi hahaha staan erbij en ze keken er naar. Maar goed, wanneer ik zoiets lees als volwassene voel ik me ook behoorlijk machteloos, volwassenen, opvoeders wellicht ook. Ik weet niet hoeveel aandacht er aan pesten wordt besteed op pabo's, en op mijn opleiding ook niet concreet. Je krijgt wel de handvatten om zelf zoiets op te kunnen zetten later, maar bestaande methodes moet je maar in je vrije tijd of op je arbeidsplaats opzoeken. Jammer.

Mijn moeder was iemand die de bres op sprong en regelmatig als ik een uitbarsting heb de leraar belt en zegt dat hij nou eens van zijn reet moet en een ontzettende trap onder zijn hol moet krijgen om dingen te veranderen. Ach, kansloze zaak is dat om de leraar te vragen. Hij veranderde het geheel in 'René kan weinig vrienden maken en wil graag vrienden worden' Ja, fuck off dat ís het niet. Ik had wel vrienden Niet dat zij iets deden, maar moet ik het hen kwalijk nemen?

De leraren staan tegenwoordig zó machteloos. En het is niet eens hun schuld. Het is misschien meer de opvoeding vanuit huis. Het gedrag om tegenover iemand anders dan je ouders je te bewijzen. Pappa en mamma zijn toch altijd te druk.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:17 schreef Alicey het volgende:

[..]

Op zo'n manier. Is die wens er wel echt bij pesters? Je opeens anders opstellen heeft weinig effect volgens mij..
[..]

Dat was idd ook maar de vraag. Het leek me wel logisch, maar ik vond het volledige bullshit, want waar hield het op? (erg he, ben je 8 jaar oud denk je al over dat soort dingen na)

quote:

Ongelofelijk kut. Juist van je ouders zou je steun moeten kunnen verwachten.
[..]

Dat was idd erg jammer. Maar ik heb me daar al lang en breed bij neergelegd. Mijn ouders zijn ook maar mensen die niet overal even vaardig in zijn en hier in zijn ze gewoon heel erg niet vaardig.
Ik hoop alleen dat ik door zoveel reflectie wel een beetje vaardigheden heb kunnen verwerven, want god forbid dat ik dit mijn eigen kinderen (onbewust) zou aandoen.

quote:

Wat voor sociale vaardigheden mis je denk je door pesten?

Een van de vaardigheden die ik heb gemist is het maken van contact met anderen. Contact initieren en volhouden. Sociale regels en omgangsvormen kende ik niet, omdat ik daarin nooit geoefend had (en die sociale omgangsvormen op de basisschool (het pesten) ook totaal niet snapte), en daarmee ook de angst dat ik idd vreemd, raar, stom was. Dus in het echt initieerde ik geen contact en hield ik het ook niet vol maar legde de bal bij een ander. En als het dan eenmaal begon te rollen was ik ook maar geprogrammeerd op 1 type gesprek, namelijk: diep! En dat leek sommige mensen ook af te schrikken, mja goed. Maar dat is nu allemaal anders. Ik ben nogsteeds van de diepte, maar door het verhoogde zelfvertrouwen heb ik nu veel minder problemen om me op onbekend terrein te begeven en dus voor de verandering eens een oppervlakkig gesprek aan te gaan. Ik vertrouw mezelf dat het allemaal goed komt

Help, ik moet echt eens aan m'n echte schoolwerk .. (hoewel lezen en spreken hierover er behoorlijk op aansluit )

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:29 schreef releaze het volgende:

Help, ik moet echt eens aan m'n echte schoolwerk .. (hoewel lezen en spreken hierover er behoorlijk op aansluit )

Ik ben van mening dat dit juist enorm verder helpt

O wacht, je bent TS niet?

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:21 schreef Alicey het volgende:

Om even nog een zijpad in te slaan : Pesten heeft te maken met het niet in een groep passen. Op zichzelf lijkt mij dat echter juist in het latere leven erg nuttig. Ik zal me niet snel door groepsdrang laten leiden en heb weinig behoefte aan opgaan in grote groepen, ik voel me er zelfs eerder ongemakkelijk bij. Dat beschouw ik niet als een nadeel. Hoe zien andere gepesten dit?

Ik zal later misschien nog even het vragenlijstje invullen, maar ik ben gepest. In de hogere groepen had mijn moeder psychische problemen(inclusief regelmatige opname van maanden) en dat was emotioneel voor mij redelijk rampzalig. Dit gecombineerd met het feit dat ik er ook al uit sprong door mijn intelligentie was ik een makkelijk pestobject. Maar, ik ben er eigenlijk heel sterk uitgekomen. Zoals jij al aangeeft kan ik prima dingen in mijn eentje doen(al waardeer ik sociaal contact natuurlijk júist heel erg, maar ik kan zonder). Verder ben ik emotioneel er ook alleen maar sterker uitgekomen. Ik kan emotionele problemen verwerken, en ze opzij leggen als het nodig is.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:21 schreef Alicey het volgende:

Ik vroeg me eigenlijk meer af hoe het met die anderen beteren van de klas verging.

Wij hadden niet echt iemand die er qua cijfers met kop en schouders bovenuit stak. Het was meer gewoon de bovenste paar besten zeg maar. Hoe het hen verging weet ik eigenlijk niet zo goed. Ten eerste waren het twee meiden en was het toendertijd vooral de jongens versus de meiden, dus daar had ik niet zo veel contact mee. Er was nog een andere jongen die ook bij de besten hoorde, maar die is op een gegeven moment verhuisd, ik kan me niet herinneren hoe de rest met hem omging. Waarschijnlijk ook omdat ik vooral met mezelf en m'n eigen leefwereldje bezig was, ik had daarmee immers al genoeg aan m'n hoofd.

quote:

Om even nog een zijpad in te slaan : Pesten heeft te maken met het niet in een groep passen. Op zichzelf lijkt mij dat echter juist in het latere leven erg nuttig. Ik zal me niet snel door groepsdrang laten leiden en heb weinig behoefte aan opgaan in grote groepen, ik voel me er zelfs eerder ongemakkelijk bij. Dat beschouw ik niet als een nadeel. Hoe zien andere gepesten dit?

Ik heb opzich geen moeite met grote groepen mensen, en nu ik mensen met gelijke interesses, denkwijzen en intenties gevonden heb lukt het me ook alleraardigst om daar gewoon in opgenomen te worden. Met groepsdruk heb ik allerminst problemen. In de tijd dat het stoer was om te roken liet ik me er niet toe overhalen. Ik ben hooggevoelig voor alcohol (na een paar slokken al letterlijk kotsend ladderzat) en drink bij het stappen en op feestjes dus geen druppel alcohol, ondanks dat me vanuit 'de groep' al zo vaak behoorlijk sterk opgedrongen werd. Nu wordt er gewoon 6 bier en een colaatje voor Bart besteld

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:31 schreef Renesite het volgende:

[..]

Ik ben van mening dat dit juist enorm verder helpt

O wacht, je bent TS niet?

Nope
Maar ben er momenteel op m'n stage wel erg mee bezig. Morgen heb ik stagegesprek dat ik moet voorbereiden, en ik merk mede door dit gesprek dat ik toch best graag een soort van pest-reductie/eliminatie plannetje zou proberen willen opzetten voor dat nieuwe jongetje bij mij op de groep.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:29 schreef releaze het volgende:

Dat was idd ook maar de vraag. Het leek me wel logisch, maar ik vond het volledige bullshit, want waar hield het op? (erg he, ben je 8 jaar oud denk je al over dat soort dingen na)

Ook daar zit je nog mee ja..

quote:

Dat was idd erg jammer. Maar ik heb me daar al lang en breed bij neergelegd. Mijn ouders zijn ook maar mensen die niet overal even vaardig in zijn en hier in zijn ze gewoon heel erg niet vaardig.
Ik hoop alleen dat ik door zoveel reflectie wel een beetje vaardigheden heb kunnen verwerven, want god forbid dat ik dit mijn eigen kinderen (onbewust) zou aandoen.

Je weet waarschijnlijk wel wat er bij jouzelf miste en hebt daardoor het inzicht om als het nodig is het voor jouw kinderen anders te doen.

quote:

Een van de vaardigheden die ik heb gemist is het maken van contact met anderen. Contact initieren en volhouden. Sociale regels en omgangsvormen kende ik niet, omdat ik daarin nooit geoefend had (en die sociale omgangsvormen op de basisschool (het pesten) ook totaal niet snapte), en daarmee ook de angst dat ik idd vreemd, raar, stom was. Dus in het echt initieerde ik geen contact en hield ik het ook niet vol maar legde de bal bij een ander. En als het dan eenmaal begon te rollen was ik ook maar geprogrammeerd op 1 type gesprek, namelijk: diep! En dat leek sommige mensen ook af te schrikken, mja goed. Maar dat is nu allemaal anders. Ik ben nogsteeds van de diepte, maar door het verhoogde zelfvertrouwen heb ik nu veel minder problemen om me op onbekend terrein te begeven en dus voor de verandering eens een oppervlakkig gesprek aan te gaan. Ik vertrouw mezelf dat het allemaal goed komt

Op die manier. Da's wel een beetje herkenbaar zelfs.

quote:

Help, ik moet echt eens aan m'n echte schoolwerk .. (hoewel lezen en spreken hierover er behoorlijk op aansluit )

Succes

Uit de persoon die schreef over dat ze probeerden (met de klas) die persoon zich op zijn gemak te laten voelen en hem erbij te laten horen. En wat ik hier lees over sommige mensen die zeggen: "nee ik ben niet veranderd, sta voor mijn mening" enzo, zo heb ik dat ook ongeveer ervaren.

Je hoort er niet bij, en als ze je de kans geven, dan wil je niet, eigenlijk omdat je niet durft, je bent het namelijk niet gewend, en een slachtoffer zijn ben je wel gewend, het is niet prettig, maar je weet hoe het voelt, het is 'veilig'.
Bovendien voel je je misschien nog wel zwakker (niet consequent?) als je dan ineens erbij gaat horen. Alsof je jezelf verliest in die "brei" van mensen die allemaal hetzelfde lijken?

Hoe denken anderen over deze theorie?

_{dit zijn allemaal gedachten die zo even binnenkwamen, wilde ze delen en wat reacties horen}

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:35 schreef Bartholomeus het volgende:

ik kan me niet herinneren hoe de rest met hem omging. Waarschijnlijk ook omdat ik vooral met mezelf en m'n eigen leefwereldje bezig was, ik had daarmee immers al genoeg aan m'n hoofd.

Jammer, was wel interessant geweest.

quote:

Ik heb opzich geen moeite met grote groepen mensen, en nu ik mensen met gelijke interesses, denkwijzen en intenties gevonden heb lukt het me ook alleraardigst om daar gewoon in opgenomen te worden. Met groepsdruk heb ik allerminst problemen. In de tijd dat het stoer was om te roken liet ik me er niet toe overhalen. Ik ben hooggevoelig voor alcohol (na een paar slokken al letterlijk kotsend ladderzat) en drink bij het stappen en op feestjes dus geen druppel alcohol, ondanks dat me vanuit 'de groep' al zo vaak behoorlijk sterk opgedrongen werd. Nu wordt er gewoon 6 bier en een colaatje voor Bart besteld

Hoeveel ben je bereid toe te geven binnen een groep?

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:39 schreef Panthera1984 het volgende:
Uit de persoon die schreef over dat ze probeerden (met de klas) die persoon zich op zijn gemak te laten voelen en hem erbij te laten horen. En wat ik hier lees over sommige mensen die zeggen: "nee ik ben niet veranderd, sta voor mijn mening" enzo, zo heb ik dat ook ongeveer ervaren.

Je hoort er niet bij, en als ze je de kans geven, dan wil je niet, eigenlijk omdat je niet durft, je bent het namelijk niet gewend, en een slachtoffer zijn ben je wel gewend, het is niet prettig, maar je weet hoe het voelt, het is 'veilig'.
Bovendien voel je je misschien nog wel zwakker (niet consequent?) als je dan ineens erbij gaat horen. Alsof je jezelf verliest in die "brei" van mensen die allemaal hetzelfde lijken?

Hoe denken anderen over deze theorie?

_{dit zijn allemaal gedachten die zo even binnenkwamen, wilde ze delen en wat reacties horen}

ik geloof dat dat wel zeker meespeelt, maar dat je je daar op die leeftijd zeker niet bewust van bent. je weet totaal niet wat je gaat overkomen als je opeens bij de groep terecht komt. En isnt it too good to be true? En als dat al z'n angst was, dan heeft ie uiteindelijk nog gelijk gekregen. Hij voldeed niet aan onze verwachtingen dus hij was zo weer exit. Dat had ook zomaar kunnen gebeuren als ie WEL lid van onze groep was geworden, bij wijze van. Achteraf gezien had ik het denk ik wel op prijs gesteld als er een leerkracht was geweest die ons daarop gewezen had, maar aan sociaal-emotionele ontwikkeling wordt er op de HAVO niet veel gedaan. Op het VMBO schijnen ze daar wel veel meer en actiever mee bezig te zijn. (risicogroep ofzo)

Goed topic.

Voor de mensen die zelf (veelvuldig) gepest hebben of (nog steeds) pesten.
(A en B vragen mogen in 1 antwoord)

1. Wat is je leeftijd?21

2. Wat is je geslacht?man

3. Wat was je leeftijd toen je begon met pesten als kind/puber, of op latere leeftijd(18+)?
Vanaf de basisschool, ik weet dat ik in groep 2 in ieder geval al buiten de klas werd gezet. Ik was een jochie dat veel praatte, een grote bek had etc...

4. A) Wat is de reden dat je begon met pesten of nu begint met pesten? (bijv. Onzekerheid, je zelf beter voelen dan een ander, een vervelende thuissituatie of is het een soort van automatisme).
Eigenlijk waren er geen echte redenen. Ik was een actief jochie zoals ik al zei. Was vaak de beste in vanalles en nog wat. (sport, maar ook veel vakken op school) Verveelde me dus snel en ging dan over op pesten. Verder was het leuk een soort slachtoffer te vinden, soort automatisme eigenlijk. M'n thuissituatie is altijd goed en warm geweest.

B) Kun/wil je voorbeelden noemen hoe jij vroeger heb gepest en/of nu pest?
Opmerkingen maken over uiterlijke kenmerken tot inelkaar slaan. (met voetbal expres iemand tackelen en daarna schoppen of gewoon een tik geven)

5. A) Hoe ging/ga je met het pesten om? (Had/heb je last van schuldgevoelens, werd/word je er agressiever door of ging/ga je elke nacht met een tevreden gevoel je bed in?)
Nee, geen last van schuldgevoelens gehad, behalve als het heel erg was geweest en iemand jankend door mams was opgehaald.
B) Wat voor gevolgen heb jij als pester? (kreeg/krijg je er een kick van, en kon/kan je het niet meer laten om te doen of heb je nu een soort naam/reputatie om te beschermen?
Ik deed het dus tegen de verveling. Later had ik een soort reputatie. Toen ik eenmaal op het VWO zat is dit flink afgenomen en heb ik misschien nog een paar keer gevochten. Het jochie wat ik het meest pestte is een vriend geworden.

6. Wat is jouw mening over pesten? Vind je dat je er hard van word en dat het niet erg is, of vind je het onnodig.
Het is onnodig en in een zekere zin erg natuurlijk (survival of the fittest). Punt is alleen dat er onderscheid gemaakt moet worden tussen het kapot maken van iemand en af en toe een plagerijtje. Plagen en geintjes mag dus wel maar het moet de persoon niet schaden. Als ik nu de reacties hier lees heb ik er wel een beetje spijt van. Hoe mensen daar jaren later nog last van kunnen hebben is niet leuk om te lezen.

Dus, gepesten, mijn oprechte excuus.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:39 schreef Panthera1984 het volgende:
Alsof je jezelf verliest in die "brei" van mensen die allemaal hetzelfde lijken?

Hoe denken anderen over deze theorie?

_{dit zijn allemaal gedachten die zo even binnenkwamen, wilde ze delen en wat reacties horen}

Ik kan me eigenlijk weinig herinneren dat er op lijkt, dus uit eigen ervaring kan ik er niet veel over zeggen. Een gedachte die ik er ook bij heb is dat een kans misschien geen echte kans is, dus dat je na verloop van tijd net zo goed uitgekotst kunt worden, maar dan misschien wel een deel van jezelf bent verloren door je bij die groep aan te sluiten..

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:39 schreef Panthera1984 het volgende:
Uit de persoon die schreef over dat ze probeerden (met de klas) die persoon zich op zijn gemak te laten voelen en hem erbij te laten horen. En wat ik hier lees over sommige mensen die zeggen: "nee ik ben niet veranderd, sta voor mijn mening" enzo, zo heb ik dat ook ongeveer ervaren.

Je hoort er niet bij, en als ze je de kans geven, dan wil je niet, eigenlijk omdat je niet durft, je bent het namelijk niet gewend, en een slachtoffer zijn ben je wel gewend, het is niet prettig, maar je weet hoe het voelt, het is 'veilig'.
Bovendien voel je je misschien nog wel zwakker (niet consequent?) als je dan ineens erbij gaat horen. Alsof je jezelf verliest in die "brei" van mensen die allemaal hetzelfde lijken?

Hoe denken anderen over deze theorie?

_{dit zijn allemaal gedachten die zo even binnenkwamen, wilde ze delen en wat reacties horen}

De hele reden dat ik vroegtijdig naar die andere vestiging aftaaide was dus dat ik gepest werd. In die nieuwe klas op die andere vestiging kreeg ik dus wel de kans om er bij te horen, en die heb ik dan ook met beide handen aangepakt. De slachtofferrol vond ik juist helemaal geen veilige, ookal wist ik niet wat er op me af ging komen als ik er wel bij zou horen. Ik had immers toch niks te verliezen, slechter dan ik het kende kon het toch niet worden. Bovendien, als het hele bij de groep horen ding niet zou werken, zou ik altijd nog terug in die slachtofferrol kunnen vallen. Juist het eindelijk als normaal beschouwd en behandeld worden, en eindelijk trots op mezelf mogen zijn, ervoer ik als heel prettig

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:44 schreef Alicey het volgende:

[..]

Ik kan me eigenlijk weinig herinneren dat er op lijkt, dus uit eigen ervaring kan ik er niet veel over zeggen. Een gedachte die ik er ook bij heb is dat een kans misschien geen echte kans is, dus dat je na verloop van tijd net zo goed uitgekotst kunt worden, maar dan misschien wel een deel van jezelf bent verloren door je bij die groep aan te sluiten..

Ja in deze theorie kan ik ook wel meegaan, dat je om je proberen aan te sluiten eigenlijk een stukje identiteit opgeeft, en als je toch niet slaagt, vind je jezelf dan wel terug? of blijf je dan helemaal "leeg" over?

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:48 schreef Panthera1984 het volgende:

[..]

Ja in deze theorie kan ik ook wel meegaan, dat je om je proberen aan te sluiten eigenlijk een stukje identiteit opgeeft, en als je toch niet slaagt, vind je jezelf dan wel terug? of blijf je dan helemaal "leeg" over?

Die gedachte inderdaad.. In ieder geval dat je uiteindelijk slechter af bent dan je uitgangspositie..

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:47 schreef Bartholomeus het volgende:

[..]

De hele reden dat ik vroegtijdig naar die andere vestiging aftaaide was dus dat ik gepest werd. In die nieuwe klas op die andere vestiging kreeg ik dus wel de kans om er bij te horen, en die heb ik dan ook met beide handen aangepakt. De slachtofferrol vond ik juist helemaal geen veilige, ookal wist ik niet wat er op me af ging komen als ik er wel bij zou horen. Ik had immers toch niks te verliezen, slechter dan ik het kende kon het toch niet worden. Bovendien, als het hele bij de groep horen ding niet zou werken, zou ik altijd nog terug in die slachtofferrol kunnen vallen. Juist het eindelijk als normaal beschouwd en behandeld worden, en eindelijk trots op mezelf mogen zijn, ervoer ik als heel prettig

Het zal ook niet door iedereen zo ervaren wordne, maar denk je misschein dat het voor sommigen wel zo kan worden ervaren? of doe je het helemaal af.

eigenlijk moet ik toegeven dat ik het niet zo geod meer weet, maar ik weet wel dat ik altijd de mensen die erbij hoorden "een beetje dom" vond. Je had natuurlijk ook nog wel een grote groep niet gepesten, en die er niet "bij" hoorden, maar dat waren vaak mensen met iets "cools" zoals dat ze konden snowboarden, of altijd nikes droegen, of een discman toen dat er net was.

woh! wat gaan jullie snel... ik was even eten en douchen en ik heb me gelijk weer een lap tekst bij te lezen

oh, even om de boel nog ingewikkelder te maken, ik was (en ben) zo'n hoogbegaafd kind die juist niet in de stress schiet van een keer een 8,5 in plaats van een 9 of 10... dat vond ik toen eigenlijk ook wel okee, en het paste beter de rest van mijn klas

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:40 schreef Alicey het volgende:
Hoeveel ben je bereid toe te geven binnen een groep?

Ik ben flexibel van aard, dus als het gaat over het maken van afspraken of het samenwerken met mensen ben ik zeker de moeilijkste niet. Als het gaat om mijn persoonlijke normen, waarden, gewoontes en behoeftes ben ik gewoon wie ik ben, en als ze dat niet zint dan kunnen ze hooguit tekst en uitleg krijgen waaróm ik dingen zeg/doe/vind/laat. Zoals gezegd het drinken van alcohol, ik vertik het. Ze weten inmiddels ook allemaal waarom, en ze vinden het onderhand ook normaal. Een enkeling vind het zelfs wel stoer dat ik geen alcohol nodig heb om zo gek als een deur te zijn

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:54 schreef Bartholomeus het volgende:

[..]

Ik ben flexibel van aard, dus als het gaat over het maken van afspraken of het samenwerken met mensen ben ik zeker de moeilijkste niet. Als het gaat om mijn persoonlijke normen, waarden, gewoontes en behoeftes ben ik gewoon wie ik ben, en als ze dat niet zint dan kunnen ze hooguit tekst en uitleg krijgen waaróm ik dingen zeg/doe/vind/laat. Zoals gezegd het drinken van alcohol, ik vertik het. Ze weten inmiddels ook allemaal waarom, en ze vinden het onderhand ook normaal. Een enkeling vind het zelfs wel stoer dat ik geen alcohol nodig heb om zo gek als een deur te zijn

Klinkt toch een beetje alsof je voor het gebied waar het persoonlijke normen en waarden aankomt de flow met jou laat gaan en anders maar niet.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:51 schreef Panthera1984 het volgende:

[..]

Het zal ook niet door iedereen zo ervaren wordne, maar denk je misschein dat het voor sommigen wel zo kan worden ervaren? of doe je het helemaal af.

eigenlijk moet ik toegeven dat ik het niet zo geod meer weet, maar ik weet wel dat ik altijd de mensen die erbij hoorden "een beetje dom" vond. Je had natuurlijk ook nog wel een grote groep niet gepesten, en die er niet "bij" hoorden, maar dat waren vaak mensen met iets "cools" zoals dat ze konden snowboarden, of altijd nikes droegen, of een discman toen dat er net was.

Oh, ik kan me best voorstellen dat anderen zich wel in je gedachtengang kunnen vinden hoor, waarom niet. Zoveel mensen zoveel zielen zoveel denkwijzen

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:44 schreef LaZZ het volgende:
-knip-
B) Wat voor gevolgen heb jij als pester? (kreeg/krijg je er een kick van, en kon/kan je het niet meer laten om te doen of heb je nu een soort naam/reputatie om te beschermen?
Ik deed het dus tegen de verveling. Later had ik een soort reputatie. Toen ik eenmaal op het VWO zat is dit flink afgenomen en heb ik misschien nog een paar keer gevochten. Het jochie wat ik het meest pestte is een vriend geworden.
-knip-

Hebben jullie het er weleens over gehad, over dat pestverleden?

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:56 schreef Alicey het volgende:

[..]

Klinkt toch een beetje alsof je voor het gebied waar het persoonlijke normen en waarden aankomt de flow met jou laat gaan en anders maar niet.

In die zin dat ik verwacht dat ik geaccepteerd word om wie ik ben en wat ik doe wel ja. Wil niet zeggen dat ik een ander zal laten valen als die mij niet in mijn beweegredenen begrijpt. Zolang ik er maar om in m'n waarde gelaten word is het mij best. Als ze mij willen uitkotsen om mijn normen en waarden moeten ze dat vooral doen ja
Andersom zal ik een ander ook in z'n waarde laten om dergelijke dingen, ookal begrijp ik ze niet allemaal. Een ander er om uitkotsen zal ik niet makkelijk doen

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:56 schreef Alicey het volgende:

[..]

Klinkt toch een beetje alsof je voor het gebied waar het persoonlijke normen en waarden aankomt de flow met jou laat gaan en anders maar niet.

lijkt me een heel natuurlijk gevolg van altijd maar mensen jouw territorium bepalen. Heb jij dat niet gehad dat toen je eenmaal het gevoel had dat je het heft van je leven weer in eigen handen had dat je dat zoveel mogelijk vast probeerde te houden? Dus zeg maar van het ene extreme in het andere schieten? Ik heb het iig wel heel sterk gehad, en heb het nogsteeds wel een beetje. Maar op school met dames die net zo dominant zijn als ik en een vriend die ook erg territoriaal is heb ik/we wel kunnen leren water bij de wijn te doen, (vrijwillig territorium weggeven) anders was het voor ons allen (maar vooral voor mijzelf) verschrikkelijk onhoudbaar, wat een spanning.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 21:58 schreef releaze het volgende:

[..]

Hebben jullie het er weleens over gehad, over dat pestverleden?

Mja, wel, heel kort. Ik denk 1 keer. Maar hij wimpelde het min of meer af en zei dat het hem niet zo veel uitmaakte. Ik kon alleen merken aan dat het hem weldegelijk uitmaakte.Verder is het toch nog steeds wel een onzekere jongen ook al gaat het verder goed met 'm.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 22:04 schreef releaze het volgende:

[..]

lijkt me een heel natuurlijk gevolg van altijd maar mensen jouw territorium bepalen. Heb jij dat niet gehad dat toen je eenmaal het gevoel had dat je het heft van je leven weer in eigen handen had dat je dat zoveel mogelijk vast probeerde te houden? Dus zeg maar van het ene extreme in het andere schieten? Ik heb het iig wel heel sterk gehad, en heb het nogsteeds wel een beetje. Maar op school met dames die net zo dominant zijn als ik en een vriend die ook erg territoriaal is heb ik/we wel kunnen leren water bij de wijn te doen, (vrijwillig territorium weggeven) anders was het voor ons allen (maar vooral voor mijzelf) verschrikkelijk onhoudbaar, wat een spanning.

Ook dat, maar als de rest mij niet zou willen om wie ik ben en wat ik doe, waarom zou ik dan de rest nog willen?

Edit: en daarbij, waarom zou ik dat bestempelen als míjn probleem? Ik red me wel in m'n eentje als het moet, al is het niet optimaal. Ik acht mezelf niet afhankelijk van de rest. Dat de rest baat zou kunnen bij mijn kennis en vaardigheden, en dat ze dat mislopen als ze mij niet zouden accepteren, beschouw ik als hún probleem. Het klinkt wat arrogant, maar gezien de voorkennis en praktijkervaring die ik heb kan ik het me onderhand veroorloven om iets dergelijks uit te kramen

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 22:04 schreef releaze het volgende:

[..]

lijkt me een heel natuurlijk gevolg van altijd maar mensen jouw territorium bepalen. Heb jij dat niet gehad dat toen je eenmaal het gevoel had dat je het heft van je leven weer in eigen handen had dat je dat zoveel mogelijk vast probeerde te houden? Dus zeg maar van het ene extreme in het andere schieten? Ik heb het iig wel heel sterk gehad, en heb het nogsteeds wel een beetje. Maar op school met dames die net zo dominant zijn als ik en een vriend die ook erg territoriaal is heb ik/we wel kunnen leren water bij de wijn te doen, (vrijwillig territorium weggeven) anders was het voor ons allen (maar vooral voor mijzelf) verschrikkelijk onhoudbaar, wat een spanning.

Ik denk dat ik dat ook wel heb. Er zijn dingen die ik niet zal doen of laten hoe graag een groep dat ook wil. In de regel ben ik echter toch vrij makkelijk denk ik _{op dat gebied dan}

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 22:09 schreef Bartholomeus het volgende:

[..]

Ook dat, maar als de rest mij niet zou willen om wie ik ben en wat ik doe, waarom zou ik dan de rest nog willen?

Edit: en daarbij, waarom zou ik dat bestempelen als míjn probleem? Ik red me wel in m'n eentje als het moet, al is het niet optimaal. Ik acht mezelf niet afhankelijk van de rest. Dat de rest baat zou kunnen bij mijn kennis en vaardigheden, en dat ze dat mislopen als ze mij niet zouden accepteren, beschouw ik als hún probleem. Het klinkt wat arrogant, maar gezien de voorkennis en praktijkervaring die ik heb kan ik het me onderhand veroorloven om iets dergelijks uit te kramen

mwah, ik merk dat het voor mijn vakgebied ONTZETTEND belangrijk is dat ik kan samenwerken in een team, ongeacht de samenstelling ervan. Het welzijn van anderen (kinderen) hangt er van af, (en ook wat meer praktisch het mijne) en daarvoor ben ik bereid mijn eigen dingen al dan niet gedeeltelijk op te geven. Ik weet gewoon dat ik het niet altijd voor het kiezen heb, en dat ik dan maar moet roeien met de riemen die ik/wij heb(ben).

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 19:07 schreef tong_poh het volgende:
Sinds wanneer neemt iemand Mustard man uberhaupt serieus?

Waarom niet ik weet echt niet wie een bagger kloon is of een normale user En hij reageert toch normaal Vraag me eigenlijk af waarom hij zo kickt op aandacht dacht meteen aan thuis geen aandacht etc

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 22:20 schreef releaze het volgende:

[..]

mwah, ik merk dat het voor mijn vakgebied ONTZETTEND belangrijk is dat ik kan samenwerken in een team, ongeacht de samenstelling ervan. Het welzijn van anderen (kinderen) hangt er van af, (en ook wat meer praktisch het mijne) en daarvoor ben ik bereid mijn eigen dingen al dan niet gedeeltelijk op te geven. Ik weet gewoon dat ik het niet altijd voor het kiezen heb, en dat ik dan maar moet roeien met de riemen die ik/wij heb(ben).

Als er een derde afhankelijk is van het samenwerken tussen mij en de ander, zal ik ook bereid zijn om gedeeltelijk in te schikken, maar dan nog zal ik mijn eigen normen en waarden blijven uitdragen, ondanks dat ik op dat moment gedwongen ben daar tijdelijk afstand van te doen of op z'n minst in strijd daarmee te handelen. Als mij de van mij verwachte offers wat dat betreft tegen de borst stuiten of tegen alles waar ik voor sta in gaan, zal ik plaats maken voor een ander. De derde hoeft wat mij betreft uiteraard niet de dupe te worden van mijn ontoegeeflijkheid op dat moment

Overigens is het dus wel zo dat, doordat ik nu met goeddeels gelijkgezinde mensen samen moet werken, die samenwerking ook prima verloopt. Hun normen en waarden liggen niet mijlenver van de mijne, en van onoverkomelijke problemen is wat dat betreft geen sprake.

Ik doelde in eerste instantie eigenlijk meer op sociale groepen, de mensen met wie ik voor de lol een colaatje ga drinken in de kroeg enzo. Dat zijn niet altijd dezelfden als diegenen met wie ik door de verplichte groepsindeling gedwongen word om mee samen te werken

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 22:27 schreef skippy22 het volgende:

[..]

Waarom niet ik weet echt niet wie een bagger kloon is of een normale user En hij reageert toch normaal Vraag me eigenlijk af waarom hij zo kickt op aandacht dacht meteen aan thuis geen aandacht etc

Ach zie hem als een primaat. Slechte opvoeding, zeer weinig manieren, nogal asociaal en zeer egocentrisch met sadistische trekjes. Een patser verlegen om aandacht. Ik denk dat ik dan wel een juiste schets van de persoon heb gemaakt gezien een aantal van zijn andere posts. Ik kan me natuurlijk altijd vergissen.

Verder heeft iedereen wel een idee waarom hij of zij is gepest omdat hij er (meestal) dagelijks mee werd geconfronteerd. Als mensen constant opmerkingen over je haar of bril of iets dergelijks maken dan kan je vrij zeker zijn dat dat de reden is waarom mensen je pesten.