abonnement bol.com Unibet Coolblue
  zaterdag 31 maart 2007 @ 04:55:42 #26
6290 Dr_Crouton
Uw advertentieruimte hier.
pi_47853475
Science Fiction word Science Fact!
The Internets, I needs it..
  Moderator zondag 1 april 2007 @ 18:36:05 #27
8781 crew  Frutsel
pi_47899068
NEW COMET! - COMET LOVEJOY HEADS FOR EARTH IN APRIL

A new comet has recently been discovered, and like the brilliant Comet McNaught from earlier this year, this latest discovery belongs to an Australian: Comet Lovejoy (C/2007 E2).

On March 15th, Terry Lovejoy of Thornlands, Queensland, Australia, discovered a 9th-magnitude comet in the southern constellation Indus the Indian. In reporting the find to the Central Bureau for Astronomical Telegrams (CBAT), in Cambridge, Massachusetts, Lovejoy described the comet as having a coma that appeared distinctly green in color, with a slight extension to the southwest.

Remarkably, Lovejoy made the discovery not with a telescope but using an off-the-shelf digital camera! In fact, it appears to be the very first case of the discovery of a comet discovered in this manner.

Lovejoy was using a Canon 350D with a zoom lens set to 200-mm focal length at f/2.8. Lovejoy spotted the object near the frame edge in 16 exposures of 90 seconds each. The images were obtained during a comet-hunting survey that Lovejoy has been conducting for more than two years.

The first independent confirmation was obtained by John Drummond (Possum Observatory, Gisborne, New Zealand) on March 16. He used a 41-cm reflector and visually estimated the magnitude as 9.5—about 15 times dimmer than the faintest sky objects that can be seen without optical aid. Drummond estimated the coma diameter as 2.6 arc minutes (roughly equal to about 1/12 that of the apparent width of the Moon).

The green comet is too dim to see with the naked eye, but it’s a nice target for backyard telescopes. The first official orbit was calculated by Brian G. Marsden of the CBAT on March 19. He took 36 precise positions spanning a three day interval and determined the comet's perihelion date (when it will sweep closest to the Sun—a distance of 101.3 million mi/163 million km.) as March 27. The comet's distinctive greenish hue seems to suggest that it is rich in cyanogens and diatomic carbon.

Unlike Comet McNaught, which took a southerly route after passing the Sun, Comet Lovejoy will be progressing north during April and will soon become favorably placed for observation for observers in the Northern Hemisphere. Also unlike Comet McNaught, Comet Lovejoy will (unfortunately) not become a naked-eye object; it probably will get no brighter than magnitude +7.5. That's still about two and a half times fainter than the faintest naked-eye star. But it still should continue to be an interesting object to follow with binoculars and small telescopes as it moves north during April.

For most northern observers, it will not be until the second week of April that Comet Lovejoy will emerge from out of the dawn twilight and be positioned low in the southeast sky.

It will be located between the constellations of Capricornus the Sea Goat and Sagittarius the Archer [sky map]. During April 20-25, the comet will appear to cross the Milky Way while passing through the southern half of Aquila the Eagle. This is also about the time when it will be passing closest to Earth (41 million mi/66 million km, Apr. 24-26) and should appear at its brightest. Toward month's end, it will glide between Lyra the Lyre and Hercules, and appearing to pass almost directly overhead at around 3 a.m. local daylight time.

On Comets ml—an Internet forum dedicated to the discussion of comets, Terry Lovejoy posted his thoughts after he made his discovery: "After a very intense search effort in 2006 without success, I had wound back my efforts in 2007 (partly because of fatigue!). March 15 was only the second time this year I had done any searches in the morning sky. All told I estimate I have examined about 1000 image fields since late 2004, which would equate to about 1000 hours. 2007 has been a good year with two lifetime astronomy goals finally achieved. The first goal was to see a daylight comet (McNaught) and the second to discover a comet."

"Mission accomplished!" (space.com)
pi_47906334
quote:
Op zondag 1 april 2007 18:36 schreef Frutsel het volgende:
NEW COMET! - COMET LOVEJOY HEADS FOR EARTH IN APRIL

A new comet has recently been discovered, and like the brilliant Comet McNaught from earlier this year, this latest discovery belongs to an Australian: Comet Lovejoy (C/2007 E2).

On March 15th, Terry Lovejoy of Thornlands, Queensland, Australia, discovered a 9th-magnitude comet in the southern constellation Indus the Indian. In reporting the find to the Central Bureau for Astronomical Telegrams (CBAT), in Cambridge, Massachusetts, Lovejoy described the comet as having a coma that appeared distinctly green in color, with a slight extension to the southwest.

Remarkably, Lovejoy made the discovery not with a telescope but using an off-the-shelf digital camera! In fact, it appears to be the very first case of the discovery of a comet discovered in this manner.

Lovejoy was using a Canon 350D with a zoom lens set to 200-mm focal length at f/2.8. Lovejoy spotted the object near the frame edge in 16 exposures of 90 seconds each. The images were obtained during a comet-hunting survey that Lovejoy has been conducting for more than two years.

The first independent confirmation was obtained by John Drummond (Possum Observatory, Gisborne, New Zealand) on March 16. He used a 41-cm reflector and visually estimated the magnitude as 9.5—about 15 times dimmer than the faintest sky objects that can be seen without optical aid. Drummond estimated the coma diameter as 2.6 arc minutes (roughly equal to about 1/12 that of the apparent width of the Moon).

The green comet is too dim to see with the naked eye, but it’s a nice target for backyard telescopes. The first official orbit was calculated by Brian G. Marsden of the CBAT on March 19. He took 36 precise positions spanning a three day interval and determined the comet's perihelion date (when it will sweep closest to the Sun—a distance of 101.3 million mi/163 million km.) as March 27. The comet's distinctive greenish hue seems to suggest that it is rich in cyanogens and diatomic carbon.

Unlike Comet McNaught, which took a southerly route after passing the Sun, Comet Lovejoy will be progressing north during April and will soon become favorably placed for observation for observers in the Northern Hemisphere. Also unlike Comet McNaught, Comet Lovejoy will (unfortunately) not become a naked-eye object; it probably will get no brighter than magnitude +7.5. That's still about two and a half times fainter than the faintest naked-eye star. But it still should continue to be an interesting object to follow with binoculars and small telescopes as it moves north during April.

For most northern observers, it will not be until the second week of April that Comet Lovejoy will emerge from out of the dawn twilight and be positioned low in the southeast sky.

It will be located between the constellations of Capricornus the Sea Goat and Sagittarius the Archer [sky map]. During April 20-25, the comet will appear to cross the Milky Way while passing through the southern half of Aquila the Eagle. This is also about the time when it will be passing closest to Earth (41 million mi/66 million km, Apr. 24-26) and should appear at its brightest. Toward month's end, it will glide between Lyra the Lyre and Hercules, and appearing to pass almost directly overhead at around 3 a.m. local daylight time.

On Comets ml—an Internet forum dedicated to the discussion of comets, Terry Lovejoy posted his thoughts after he made his discovery: "After a very intense search effort in 2006 without success, I had wound back my efforts in 2007 (partly because of fatigue!). March 15 was only the second time this year I had done any searches in the morning sky. All told I estimate I have examined about 1000 image fields since late 2004, which would equate to about 1000 hours. 2007 has been a good year with two lifetime astronomy goals finally achieved. The first goal was to see a daylight comet (McNaught) and the second to discover a comet."

"Mission accomplished!" (space.com)
Vertaling: http://www.astroversum.nl(...)euws.3103200701.html

1 april: Meteoriet treft ISS frontaal
pi_47928955
Alle hemellichamen uit ons zonnestelsel: http://kokogiak.com/solarsystembodieslargerthan200miles.html
Al was ik jullie dan zou ik deze link eens aanklikken.
Via: http://noorderlicht.vpro.nl/noorderlog/bericht/33958878/
  maandag 2 april 2007 @ 17:28:16 #30
42829 Mister1977
Furred, not shaven
pi_47931556
quote:
Op maandag 2 april 2007 16:16 schreef buachaille het volgende:
Alle hemellichamen uit ons zonnestelsel: http://kokogiak.com/solarsystembodieslargerthan200miles.html
Al was ik jullie dan zou ik deze link eens aanklikken.
Via: http://noorderlicht.vpro.nl/noorderlog/bericht/33958878/
Mooie afbeelding! Ook leuk idee voor een poster zodat je een beter overzicht hebt.
"If nothing else works, a total pig-headed unwillingness to look facts in the face will see us through" General Melchett
Klik hier voor uw dagelijkse portie vitaminen.
  Moderator woensdag 4 april 2007 @ 08:35:16 #31
8781 crew  Frutsel
pi_47993345
NASA's Hubble Space Telescope heeft een indrukwekkende foto van het balkspiraalstelsel NGC 1672 geproduceerd. op de foto zijn stervormingsgebieden en donkere stofbanden met interstellair stof zichtbaar. NGC 1672 bevindt zich op een afstand van 60 miljoen lichtjaar bij ons vandaan in het sterrenbeeld Zuiderkruis.

Op de foto's zijn de stofarmen duidelijk zichtbaar. Ook bevinden zich er clusters van hete jonge blauwe sterren. De sterrenstelsels achter NGC 1672 wekken de illusie dat ze opgenomen zijn in het voorgrondstelsel, terwijl ze veel verder bij het stelsel vandaan liggen.

De onderstaande compositiefoto werd in augustus 2005 met de Advanced Camera for Surveys gemaakt. Klik op de foto voor een vergroting. (Astrostart)

pi_47994897
03-04-2007

Twee Joviaanse manen op één foto

NASA heeft opnieuw een prachtige foto uitgebracht van de twee Joviaanse manen Europa en Io. De New Horizons ruimtesonde kon het tweetal samen op de gevoelige schijf vastleggen en dat resulteert nu in een mooie samenstand.

De foto werd op 2 maart 2007 gemaakt met de Multrispecral Visual Imaging Camera (MVIC). Twee dagen eerder passeerde de New Horizons ruimtesonde de planeet Jupiter.

Linksboven is natuurlijk Io zichtbaar. Deze maan is te herkennen aan de blauwe pluim van een vulkaanuitbarsting. De afstand tot Io bedraagt 4,6 miljoen kilometer. Europa bevindt zich dichterbij de ruimtesonde, namelijk op een afstand van 3,8 miljoen kilometer. Ondanks dat de manen dicht bij elkaar lijken te staan, zit er nog 790.000 kilometer lege ruimte tussen het tweetal.



(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_47994927
03-04-2007

Venus Express licht tipje van wolkensluier op


Wolken boven het zuidelijk halfrond van Venus, gefotografeerd door het VIRTIS-instrument aan boord van Venus Express.

Waarnemingen van de Europese planeetverkenner Venus Express bieden onderzoekers langzaam maar zeker wat meer inzicht in de dynamica van de Venuswolken. Het wolkendek van de buurplaneet van de aarde vertoont een zogeheten superrotatie: de wolken draaien eens in de vier dagen rond de planeet.
Aan de polen komen gigantische dubbele 'draaikolken' voor.

De instrumenten van Venus Express kunnen de woleknstructuur met behulp van infrarood- en ultraviolet-detectoren op verschillende hoogten in kaart brengen. Ook zijn er zowel aan de dagzijde als aan de nachtzijde van Venus metingen mogelijk.

Venus Express heeft nu ontdekt dat het wolkendek in de evenaargebieden erg tubulent en oregelmatig van structuur is. Aan de dagzijde kan dat mogelijk verklaard worden door de wisselwerking tussen de superrotatie en de convectie als gevolg van de zonnestraling. Aan de nachtzijde is die equatoriale turbulentie echter minder makkelijk te verklaren. Mogelijk is er ook een verband met de oppervlaktetopografie.

Venus Express werd op 9 november 2005 gelanceerd en kwam op 11 april 2006 in een baan om de gesluierde planeet aan.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48066556
05-04-2007

Exoplaneet rond jonge ster gevonden



Wetenschappers hebben een exoplaneet ontdekt bij de jonge ster HD 70573. De ster is een G-type dwergster op een afstand van 150 lichtjaar bij ons vandaan. De ster heeft een leeftijd van slechts 20 tot 300 miljoen jaar en daardoor bevindt de planetaire begeleider zich waarschijnlijk ook nog in de peuterfase.

De exoplaneet werd gevonden met het FEROS instrument van de 2,2 meter ESO telescoop in La Silla. De planetaire begeleider doet 3,3 dagen over een rondje om de moederster en is zes keer zo massief als Jupiter. Hierdoor kunnen we spreken van een zogenaamde hete Jupiter.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48066580
04-04-2007

Magnetar-explosie gevolg van 'sterbeving'


Illustratie van een magnetar.

De explosie van een magnetar in september 2006 is waarschijnlijk het gevolg van een sterbeving. Dat schrijven onderzoekers van het California Institute of Technology (Caltech) deze week in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society .

Magnetars zijn extreem compacte en snel roterende neutronensterren met een onvoorstelbaar sterk magnetisch veld. De Westerlund 1-magnetar (officieel CXOU J164710.2-455216 geheten) werd in 2005 ontdekt door Michael Muno van Caltech en is uitgebreid bestudeerd door de Europese röntgensatelliet XMM-Newton en de Amerikaanse satelliet Swift.

Hij staat op 15.000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Ara, dat alleen vanaf het zuidelijk halfrond zichtbaar is. Hij draait elke tien seconden één keer om zijn as, waarbij een bundel van straling over de aarde zwiept.

In september 2006 werd de magnetar plotseling honderd keer zo helder, produceerde hij extra bundels van energierijke deeltjes en straling, en nam de rotatieperiode af met ongeveer een duizendste seconde. Volgens de onderzoekers is dit alles te verklaren door aan te nemen dat er spanningen in de korst van de neutronenster zijn opgetreden als gevolg van het 'ogpewonden' raken van magnetische veldlijnen. Dat leidde uiteindelijk tot een sterbeving, waarbij zeer veel energie vrijkwam.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48066602
04-04-2007

Ster explodeert twee keer


Supernova 2006jc in het verre sterrenstelsel UGC 4904.

Sterrenkundigen hebben een ster ontdekt die binnen twee jaar tijd twee keer explodeerde. Het gaat om een zware ster in het sterrenstelsel UGC 4904, op 77 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Lynx.

Op 20 oktober 2004 werd in dat stelsel een 'nieuwe ster' ontdekt door de Japanse amateurastronoom Koichi Itagaki. Aanvankelijk werd aangenomen dat het om een supernova ging - een uitbarsting waarbij een zware ster gewoonlijk compleet uit elkaar spat. Later bleek dat er gewoon sprake was van een zeer energierijke uitbarsting op de ster, zoals ze wel vaker voorkomen op LBV-sterren ( luminous blue variables ).

Maar iets minder dan twee jaar later, op 11 oktober 2006, onderging de ster een tweede explosie. Dit keer was er wel degelijk sprake van een echte supernova (SN 2006jc geheten). De weggeblazen materie van de supernova ramde binnen een paar uur de eerder uitgestoten gasschil, waarbij veel röntgenstraling werd geproduceerd. Als gevolg daarvan nam SN 2006jc drie maanden lang in röntgenhelderheid toe - iets wat nog nooit eerder is vertoond.

De ontdekking van de dubbele uitbarsting werpt een nieuw licht op de allerlaatste levensfasen van zware sterren.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48204953
Hét nieuws van de dag: Water Found in Extrasolar Planet's Atmosphere http://www.space.com/scienceastronomy/070410_water_exoplanet.html Dat er water zou zijn is niet zo verbazingwekkend lijkt me, wel dat men in staat is om dat te detecteren.
pi_48210085
quote:
Op vrijdag 6 april 2007 01:27 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
04-04-2007

....

Hij staat op 15.000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Ara, dat alleen vanaf het zuidelijk halfrond zichtbaar is. Hij draait elke tien seconden één keer om zijn as, waarbij een bundel van straling over de aarde zwiept.

In september 2006 werd de magnetar plotseling honderd keer zo helder, produceerde hij extra bundels van energierijke deeltjes en straling, en nam de rotatieperiode af met ongeveer een duizendste seconde. Volgens de onderzoekers is dit alles te verklaren door aan te nemen dat er spanningen in de korst van de neutronenster zijn opgetreden als gevolg van het 'ogpewonden' raken van magnetische veldlijnen. Dat leidde uiteindelijk tot een sterbeving, waarbij zeer veel energie vrijkwam.

(allesoversterrenkunde)
Da's niet eens zo gek snel, 1 rondje per 10 seconden. Heb een half jaar terug een presentatie moeten houden over verschillende modellen voor neutronensterren, was erg interessant om te doen Impulsmomentbehoud zorgt voor de snelle rotatie ( ruwweg is m*v*r behouden, en als m niet al te veel afneemt en r fiks afneemt, dan neemt v flink toe ), en fluxbehoud ( ruwweg het magneetveld maal het oppervlak ) voor het gigantische veld; het oppervlak is immers evenredig met r2, en als r een factor 10 afneemt en de massaverdeling niet al te veel verandert, dan neemt B dus met een factor 100 toe.

Zo krijg je dus een snel roterende magnetisch geladen bol, wat een gigantisch elektrisch veld genereert ( vergelijk een roterende schijf in een magnetisch veld ) In bepaalde gebieden bij de polen kunnen deeltjes buiten de gesloten magneetveldlijnen komen, en hierdoor krijg je een " beam" van geladen deeltjes.

Er worden deeltjes gemeten die gigantische energieen hebben, en dit soort mechanismes zouden daar verantwoordelijk voor kunnen zijn.
-
  Moderator vrijdag 13 april 2007 @ 08:20:39 #39
8781 crew  Frutsel
pi_48280804
Het fotograferen van aardse planeten is stap dichterbij gekomen

dat een telescoop die wordt uitgerust met speciale maskers en spiegels in staat moet zijn een foto te maken van een aardse exoplaneet. We hebben het hier dus niet over allerlei indirecte methodes, maar over echte foto's van een tweeling-aarde bij een verre zon.

Het fotograferen van een exoplaneet is een lastige taak, aangezien diens relatief zwakke schijnsel compleet overstraald wordt door het krachtige licht van de veel grotere moederster. Je kunt het vergelijken met het fotograferen van een vuurvliegje die vlak naast een vuurtoren vliegt.

Nu hebben wetenschappers van de NASA aangetoond dat je met een relatief simpel instrument om het licht van de sterren te blokkeren (een coronagraaf), in combinatie met speciale spiegels, een planeet kunt fotograferen die 10 miljard maal lichtzwakker is dan de moederster. De technologie is niet alleen relatief simpel en goedkoop, het is ook met de huidige stand der techniek prima uit te voeren.

Het systeem staat bekend als het High Contrast Imaging Testbed en is getest in een laboratorium, waarin met met behulp van lasers lichtpunten van verschillende intensiteit heeft geproduceerd. Met het systeem worden twee problemen opgelost die de grootste hindernissen vormen bij het fotograferen van exoplaneten: diffractie en verstrooiing.

Diffractie komt voor als het licht van een ster wordt opgevangen aan de rand van de primaire spiegel van een telescoop. Het licht wordt zo lichtelijk verstoord, waardoor er een patroon van ringen of stralen rondom het lichtgevende object ontstaat. Hierdoor wordt het licht van alle planeten die eventueel in het beeldveld aanwezig zijn, volkomen verstoord. Het is dan niet meer mogelijk om ze waar te nemen.

Als oplossing heeft men een systeem van maskers ontwikkeld. Het eerste masker blokkeert direct het licht van de ster, terwijl een tweede spiegel de gediffracteerde ringen en stralen wegpoetst. Hierdoor kun je foto's ontwikkelen die dusdanig donker zijn, dat het licht van exoplaneten duidelijk zichtbaar is. Met de magische maskers wordt in één klap zowel het licht van de ster als het probleem van diffractie effectief aangepakt.

Er is echter nog een aanvullend probleem die roet in het eten kan gooien. Geen enkele telescoopspiegel is namelijk geheel vlak, hoe hard men dat ook probeert te bereiken. Hierdoor kunnen er vlekjes ontstaan: zwakke kopieën van de ster, die dusdanig verschoven zijn dat eventuele exoplaneten onzichtbaar worden. Dit effect wordt verstrooiing genoemd en is een veel voorkomend probleem in de sterrenkunde.

Nu is het zo dat dergelijke imperfecties van de spiegel teniet gedaan kunnen worden door achter de primaire spiegel en tweede spiegel te plaatsen. Deze spiegel heeft precies dezelfde imperfecties, maar dan precies omgekeerd. Hierdoor worden de imperfecties weggefilterd, ongeveer zoals men in het verleden bij de Hubble Space Telescope heeft gedaan.

Helaas is het echter zo dat bij iedere ster die wordt waargenomen, het licht onder een net iets andere hoek binnenvalt. Hierdoor wordt het effect van de tweede spiegel weer teniet gedaan. De oplossing is gekomen in de vorm van een kleine, beweegbare spiegel ter grootte van een munt.

Deze spiegel bestaat uit modificeerbaar glas, dat door middel van computergestuurde instrumenten steeds licht vervormd kan worden. Hierdoor is het mogelijk om iedere imperfectie in de apparatuur weg te filteren. In de toekomst zal de techniek ongetwijfeld verder ontwikkeld en geperfectioneerd worden.

Als NASA in de toekomst zal besluiten om de Terrestrial Planet Finder toch doorgang te verlenen, dan zal deze techniek er direct toegepast kunnen worden. Helaas is de ambitieuze planeetvinder van de NASA voorlopig in de koelkast gezet, maar de wetenschap is van mening dat een dergelijk project niet op de plank kan blijven liggen. In de toekomst zal daarom zeker een TPF-achtig project gelanceerd gaan worden (met of zonder de NASA) – met de nieuwe technologie ongetwijfeld aan boord. (Astrostart)
  zaterdag 14 april 2007 @ 21:59:59 #40
52513 whosvegas
The Trickster
pi_48333976
tvp
Are you nuts??
  zaterdag 14 april 2007 @ 22:01:38 #41
52513 whosvegas
The Trickster
pi_48334030
Kan Stars ook opgenomen in het lijstje van programma's?
http://home.planet.nl/~romme102/
Are you nuts??
pi_48339551
quote:
Op woensdag 11 april 2007 11:48 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Da's niet eens zo gek snel, 1 rondje per 10 seconden. Heb een half jaar terug een presentatie moeten houden over verschillende modellen voor neutronensterren, was erg interessant om te doen Impulsmomentbehoud zorgt voor de snelle rotatie ( ruwweg is m*v*r behouden, en als m niet al te veel afneemt en r fiks afneemt, dan neemt v flink toe ), en fluxbehoud ( ruwweg het magneetveld maal het oppervlak ) voor het gigantische veld; het oppervlak is immers evenredig met r2, en als r een factor 10 afneemt en de massaverdeling niet al te veel verandert, dan neemt B dus met een factor 100 toe.

Zo krijg je dus een snel roterende magnetisch geladen bol, wat een gigantisch elektrisch veld genereert ( vergelijk een roterende schijf in een magnetisch veld ) In bepaalde gebieden bij de polen kunnen deeltjes buiten de gesloten magneetveldlijnen komen, en hierdoor krijg je een " beam" van geladen deeltjes.

Er worden deeltjes gemeten die gigantische energieen hebben, en dit soort mechanismes zouden daar verantwoordelijk voor kunnen zijn.
Thanks for the info beste Haushofer
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48339567
14-04-2007

Spirit filmt enkele stofduivels



In de maanden februari en maart is de Mars Exploration Rover Spirit er in geslaagd om twee Martiaanse stofduivels te filmen. Dit zijn een soort mini-tornado's van stof op Mars. Het resultaat leert wetenschappers meer over het gedrag van dit natuurfenomeen.

Het eerste filmpje werd op 26 februari 2007 gemaakt. Het is waarschijnlijk één van de best zichtbare stofduivel in de afgelopen drie jaar. Daaronder zie je nog een filmpje dat op 28 maart 2007 is gemaakt, maar daarop is de stofduivel minder goed zichtbaar.



voor grotere foto's en filmpjes van de stofduivels.

Gerelateerde nieuwsberichten
23.04.2005: Weer twee stofstormen op Mars
23.08.2005: Spirit neemt 5 dust devils in één keer waar

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48339579
14-04-2007

Gezicht van Mars opnieuw in beeld



Een camera aan boord van de Mars Reconnaissance Orbiter heeft een foto gemaakt van het gezicht van Mars. Deze heuvel bevindt zich in een gebied dat Cydonia heet. In de jaren '70 wemelde het van geruchten dat Cydonia vroeger de thuisbasis was van een Martiaanse kolonie, doordat er ook piramides zijn waargenomen. De wetenschappers denken echter dat het allemaal lariekoek is.



De eerste foto van het gezicht van Mars werd op 25 juli 1976 gemaakt met de Amerikaanse Viking I ruimtesonde (zie foto rechts). Enkele dagen later verklaarde NASA dat de formatie verdacht veel leek op een menselijk hoofd. Wetenschappers bij NASA waren echter van mening dat de 'illusie' te maken had met de stand van de zon.

Pas in 1998 kwam er duidelijkheid over deze kwestie. NASA's Mars Global Surveyor maakte nogmaals een foto van het gezicht van Mars en het gezicht was verdwenen. Alleen de ogen waren nog redelijk herkenbaar, maar voor de rest leek het nu totaal niet meer op een mensengezicht.

Het gezicht van Mars is altijd een spannend object geweest, mede door de vele mythes die erover worden verteld. Op de onderstaande foto, gemaakt door de HiRISE-camera, zien we het 'gezicht', dat nauwelijks meer te herkennen is.

De foto werd op 5 april 2007 gemaakt en heeft een resolutie van 30 centimeter per pixel. Details met een doorsnee van een meter zijn dus zichtbaar.



(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48339592
14-04-2007

Deep Impact krijgt tweede leven



De Deep Impact ruimtesonde heeft in juli 2005 een kamikaze-sonde losgelaten, die vervolgens een krater op het oppervlak van de komeet Tempel 1 heeft geslagen. Het vrijgekomen materiaal heeft een schat aan wetenschappelijke informatie opgeleverd. Het moederschip is echter intact gebleven en is nog in prima staat. De vraag is: wat gaat men er nu mee doen?

Het Deep Impact wetenschapsteam heeft nu een voorstel ingediend, waarin men suggesties geeft voor de toekomst van de voormalige komeetverkenner. De voorgestelde verlengde missie staat bekend als EPOXI en heeft van de NASA een half miljoen dollar aan subsidie meegekregen, waarmee men onderzoek kan doen naar de haalbaarheid, benodigdheden en uiteindelijke kosten van EPOXI.



De inhoud van de verlengde missie wordt duidelijk als je het acronym EPOXI voluit schrijft: Extrasolar Planet Observation and Deep Impact Extended Investigation, hetgeen zich letterlijk naar het Nederfrankisch laat vertalen als Exoplanetaire Observatie en Deep Impact Aanvullende Onderzoeken. Als het voorstel wordt goedgekeurd zal de eerste nieuwe opdracht van Deep Impact het bestuderen van de komeet Boethin worden.

Hiertoe moet de sonde de zwaartekracht van de aarde gebruiken om zich richting de ijsklomp te slingeren. Dit zal gebeuren als Deep Impact op 31 december 2007 de aarde zal passeren. Het behoeft geen uitleg dat Deep Impact maar één kans zal krijgen om deze menoeuvre goed uit te voeren. Als de sonde slechts een fractie verkeerd zit, zal de oeroude komeet Boethin rustig zijn omloopbaan vervolgen, zonder gestoord te worden door nieuwerwetse menselijke fratsen. Dat is mooi voor Boethin, maar heel wat minder voor de aardse wetenschappers.



Nu is de reis naar Boethin behoorlijk lang, dus het zou zonde zijn om Deep Impact al die tijd geld te laten verspillen zonder dat je iets met zijn vrije tijd doet. De opdracht die het wetenschapsteam in het voorstel heeft opgenomen is een opmerkelijke: men wil de camera's van de sonde gebruiken om exoplaneten te ontdekken!

Zoals je misschien wel weet wordt het bestaan van een exoplaneet meestal indirect afgeleid, aan de hand van de zwaartekrachtinvloed die de planeet uitoefend op diens moederster. Het rechtstreeks waarnemen van een exoplaneet is lastig, aangezien het licht van de moederster de omgeving van de planeet volkomen overstraald. Nu zijn er bepaalde omstandigheden waarbij je wat meer over de planeet te weten kan komen.

Als de hoek die de omloopbaan van de exoplaneet ten opzichte van zowel de moederster als de aarde precies goed is, zal de planeet van tijd tot tijd voor de moederster langstrekken, waarbij de ster tijdelijk bedekt wordt en in lichtintensiteit afneemt. Dit is vergelijkbaar met de Venus-overgangen die wij van tijd tot tijd meemaken. Met deze methode kun je o.a. onderzoek doen naar de atmosferen van exoplaneten.

Ruimtemissies als COROT en de (toekomstige) Kepler zoeken ook via de transit method naar exoplaneten en ongetwijfeld met veel meer precisie. Dat wil niet zeggen dat Deep Impact geen bijdrage kan leveren: als het ruimtevaartuig dan toch werkloos rondzwerft (althans, totdat zijn bestemming is bereikt), dan kun je hem net zo goed laten proberen om als een soort mini-COROT te fungeren en enkele planeten te ontdekken.



Deep Impact zal een drietal sterren observeren, waarbij eerder al planeten via de overgangsmethode ontdekt zijn. De bekende planeten die rond deze sterren draaien zijn allen gasreuzen in dichte omloopbanen, zogenaamde Hete Jupiters. Het is echter waarschijnlijk dat deze planeten lid zullen zijn van planetenstelsels in plaats van eenzaam rondom de moedersterren te draaien.

Het is dan goed mogelijk dat één van deze aanvullende planeten óók voor de moederster langstrekt. In dat geval zal Deep Impact ze op heterdaad betrappen. Zelfs als er geen aanvullende planeetovergangen gedetecteerd worden, kan Deep Impact het bestaan van aanvullende exoplaneten toch (indirect) aantonen.

De zwaartekracht van de “onzichtbare” planeten zal namelijk een meetbare invloed uitoefenen op de omloopbanen van de exoplaneten die al bekend zijn rondom de drie sterren. Dit is mogelijk doordat Deep Impact zeen van tijd heeft om de drie sterren te observeren, waardoor nauwkeurige metingen van de omloopbanen én van de timing van de sterbedekkingen van de planeten mogelijk zijn.

De planeetontdekkende fase van Deep Impact zal eindigen in mei 2008, aangezien komeet Boethin dan binnen bereik komt. De feitelijk ontmoeting met de komeet zal in december 2008 plaatsvinden, waarbij Deep Impact de kosmische sneeuwbal tot een afstand van minder dan 700 km zal naderen. Vanwege de hoge snelheid van de sonde (10 km/s) zullen er slechts zes uren van observeren mogelijk zijn, voordat Boethin weer buiten het blikveld verdwijnt.



De inslag van de Deep Impact kamikazesonde heeft laten zien dat Tempel 1 heel anders was dan dat men verwacht had. Zo is men gaan vermoeden dat de komeetkern van Tempel 1 uit verschillende delen bestaat, die door de zwaartekracht aan elkaar zijn gaan plakken. De samenstelling van de komeet is dus weinig vast en behoorlijk poreus. Daarnaast kennen alle kometen het verschijnsel dat ze gaan uitgassen zodra ze de zon naderen. Tempel 1 doet dat ook, maar op een ongewone manier.

Deep Impact toonde aan dat water, zoals verwacht, uit de gehele komeet tevoorschijn komt (als damp uiteraard), maar kooldioxide bleek alleen op enkele plaatsen door het oppervlak van de komeet heen te breken.

Tot slot zijn op Tempel 1 kenmerken zichtbaar die aan inslagkraters doen denken. De zwaartekracht van de komeet is echter dusdanig laag, dat iedere inslag die een dergelijke krater kan veroorzaken de komeet verpulverd had moeten hebben. Het is nu aan Deep Impact om aan de hand van de komeet Boethin vast te stellen of de merkwaardige eigenschappen van Tempel 1 nu de regel of de uitzondering zijn.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48339614
12-04-2007

Planten op verre werelden kunnen rood of zwart zijn



De vegetatie op andere planeten zou wel eens van een heel andere kleur dan groen kunnen zijn. Astrobiologen beweren dat planeten die rondom sterren die draaien die helderder zijn dan de zon, planten kunnen herbergen die geel of oranje zijn, terwijl planeten die rondom sterren draaien die zwakker zijn dan de zon een zwarte plantenwereld kennen.

De kleur van de vegetatie is van belang voor astrobiologen, aangezien de kleur van de plantenwereld in het spectrum van de planeet tot uiting komt. Het is mogelijk om aan de hand van het spectrum van een planeet vast te stellen of er leven aanwezig is. Zo kan aan de hand van het spectrum van de aarde vastgesteld worden dat de kleur 'groen' nogal prominent aanwezig is. Dat is dan een aanwijzing voor het bestaan van plantaardig leven.

Planten zijn voor hun voortbestaan geheel afhankelijk van zonlicht. Zij doen namelijk aan een proces dat fotosynthese genoemd wordt: het omzetten van zonlicht naar energie en suikers. Om dat te doen wordt de energie van het zonlicht omgezet in een vorm die de plant kan gebruiken.



Zonlicht bestaat (zoals je misschien wel weet) uit meerdere golflengten of “kleuren”. Als je het licht door een prisma laat schijnen kun je het gehele spectrum mooi zichtbaar maken. Een regenboog is ook een mooi voorbeeld van zonlicht wat gebroken wordt, waardoor de verschillende kleuren naast elkaar zichtbaar worden. Nu is het zo dat planten voor de fotosynthese slechts enkele kleuren gebruiken: alleen de golflengten die wij “rood” en “blauw” noemen worden door een plant geabsorbeerd en gebruikt. De overige golflengten worden dan (ongebruikt) teruggekaatst. Zonlicht waarvan de kleuren rood en blauw zijn weggefilterd lijkt dan een groene kleur te hebben.

Nu is het zo dat de planten op aarde hun fotosynthese geheel hebben ingesteld op het licht van de zon. Als er plantaardig leven op een exoplaneet bestaat, zal ook dat zijn ingesteld op het licht van de moederster. Die moederster kan echter een ander lichtspectrum hebben dan de zon. Zo kan de ster helderder zijn, of zwakker. Het plantenleven zal zich daarop instellen door andere golflengten van licht te gebruiken, om zo de maximale hoeveelheid energie te benutten.

Laten we als voorbeeld eens kijken naar een hypothetische planeet die rondom een ster draait die helderder is dan onze zon. Heldere sterren stralen meer blauw en ultraviolet licht uit dan de zon. Als er een levende planeet omheen draait, zal deze planeet een extra dikke ozonlaag hebben om het leven te beschermen tegen de krachtiger ultraviolette straling. Een dergelijke ozonlaag zal als bijwerking hebben dat blauw licht extra goed wordt doorgegeven. Hier zal het leven op reageren door een vorm van fotosynthese te ontwikkelen die vooral blauw licht zal absorberen. Hierdoor zal vooral oranje, geel en rood licht teruggekaatst worden. Deze planeet zal dus altijd in herfstachtige kleuren gehuld zijn.



In een tweede voorbeeld beschouwen we een planeet die rondom een zwakke, rode dwerg draait. Rode dwergen hebben een massa van slechts 8% tot 50% die van de zon, en maken 85% van alle sterren in de Melkweg uit. Deze sterren zijn het helderst in (onzichtbaar) infrarood licht en stralen nauwelijks blauw licht uit. Dat heeft als opmerkelijk gevolg dat de planten op een eventuele levende planeet een vorm van fotosynthese ontwikkelen die vooral op infrarood gericht is!

Aangezien sterren die vooral in infrarood schijnen bijzonder lichtzwak zijn, is het licht dat door de vegegatie op een dergelijke exoplaneet weerkaatst wordt te zwak om door het menselijk oog te worden waargenomen. Voor ons zullen de planten gewoon zwart lijken. Een wandeling door een park zal op deze planeet eerder een deprimerende dan een verfrissende ervaring zijn.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48406638
16-04-2007

Ringenstelsel Uranus al in 18de eeuw ontdekt?


Is de (helderste) ring van Uranus al twee eeuwen bekend?

In de diverse handboeken staat te lezen dat het bestaan van het ringenstelsel van Uranus in 1977 tijdens een sterbedekking is ontdekt. Maar volgens de Brit Stuart Eves was eigenlijk sprake van een her-ontdekking. Volgens hem is het ringenstelsel al tweehonderd jaar geleden waargenomen door de ontdekker van Uranus, William Herschel.

Herschel publiceerde in 1797 een artikel waarin hij een ring rond de planeet beschreef, maar niemand kon zijn waarnemingen bevestigen. Ook na 1977 ging men er eigenlijk van uit dat Uranus’ ring te zwak was voor Herschels telescopen. Maar volgens Eves kloppen teveel details van Herschels waarnemingen om op toeval te berusten: zowel de afmetingen als de oriëntatie ten opzichte van de planeet kloppen. Bovendien beschreef Herschel nauwkeurig hoe het uiterlijk van de ring in de loop van de jaren veranderde en gaf hij een goede indicatie van de (rode) kleur.

Volgens Eves is het denkbaar dat de hoofdring van Uranus een paar eeuw geleden aanzienlijk helderder was dan nu. Dat zou komen doordat de ringdeeltjes zich in de loop van de jaren verspreiden en donkerder worden, zoals recentelijk ook bij de ringen van Saturnus is waargenomen.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48406653
16-04-2007

Vormt het aardmagnetische veld een gevaar voor maanreizigers


Worden astronauten op de maan door stof bedreigd?

Tijdens elke omloop bevindt de maan zich vier dagen lang in een uitloper van het magnetische veld aan de schaduwkant van de aarde. Daarbij krijgen delen van het maanoppervlak een statische lading. De sterkte van deze lading varieert met kleine, regelmatige veranderingen in de maanbaan.

Op dit moment is de lading gering (net als tijdens de Apollo-landingen!), maar modelberekeningen van Britse astronomen laten zien dat deze na 2012 weer toeneemt. Dat zou kunnen betekenen dat de diverse plannen om rond 2020 weer astronauten op de maan af te leveren met een extra risico te maken krijgen.

De statische elektriciteit kan elektrische ontladingen veroorzaken die gevoelige elektronica kunnen beschadigen. Bovendien zouden zwevende, statisch geladen stofdeeltjes gemakkelijker de ruimtepakken en verblijven van de astronauten binnen kunnen dringen.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48693586
25-04-2007

Bewoonbare planeet ontdekt bij rode dwergster


Illustratie van de bewoonbare planeet in een baan rond de rode dwergster Gliese 581.

Bij de rode dwergster Gliese 581 in het sterrenbeeld Weegschaal is een planeet ontdekt waar leven op zou kunnen voorkomen. De ster staat op ruim twintig lichtjaar afstand en is niet met het blote oog te zien. De nieuw ontdekte planeet is minstens vijf keer zo zwaar en anderhalf keer zo groot als de aarde, en voltooit elke dertien dagen een rondje om zijn moederster, op een afstand van minder dan elf miljoen kilometer. De temperatuur op de planeet wordt geschat op 0 tot 40 graden Celsius, zodat er op het rotsachtige hemellichaam in principe water zou kunnen voorkomen.

Het is voor het eerst dat een aarde-achtige planeet gevonden is in de 'bewoonbare zone' van een ster. De ontdekking is gedaan door een team van Zwitserse, Franse en Portugese astronomen, met een gevoelige spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili. Twee jaar geleden vond hetzelfde team al een veel zwaardere planeet bij de ster, in een nog kleinere baan. Ook buiten de bewoonbare planeet cirkelt nog een zware planeet rond.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator woensdag 25 april 2007 @ 08:18:45 #50
8781 crew  Frutsel
pi_48693751
quote:
Op woensdag 25 april 2007 08:06 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
25-04-2007

Bewoonbare planeet ontdekt bij rode dwergster

[afbeelding]
Illustratie van de bewoonbare planeet in een baan rond de rode dwergster Gliese 581.

Bij de rode dwergster Gliese 581 in het sterrenbeeld Weegschaal is een planeet ontdekt waar leven op zou kunnen voorkomen. De ster staat op ruim twintig lichtjaar afstand en is niet met het blote oog te zien. De nieuw ontdekte planeet is minstens vijf keer zo zwaar en anderhalf keer zo groot als de aarde, en voltooit elke dertien dagen een rondje om zijn moederster, op een afstand van minder dan elf miljoen kilometer. De temperatuur op de planeet wordt geschat op 0 tot 40 graden Celsius, zodat er op het rotsachtige hemellichaam in principe water zou kunnen voorkomen.

Het is voor het eerst dat een aarde-achtige planeet gevonden is in de 'bewoonbare zone' van een ster. De ontdekking is gedaan door een team van Zwitserse, Franse en Portugese astronomen, met een gevoelige spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili. Twee jaar geleden vond hetzelfde team al een veel zwaardere planeet bij de ster, in een nog kleinere baan. Ook buiten de bewoonbare planeet cirkelt nog een zware planeet rond.

(allesoversterrenkunde)
Dit is echt vet
Kunnen we daar al een stuk land pachten ?
Planeet ontdekt die lijkt op aarde
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')