Fijn sugar. Dat klink idd goed.
![]()
(Lief van je moeder. Het geeft hier ook heel veel rust dat mijn moeder oppast.
![]()
)
Verder zit deze moeder in een soort van wip-dip-geen-wip-iets....
Ik werk 20 uur en wil max 24 uur werken. Meer ook niet.
Had gisteren per e-mail op een vacature geschreven en alleen maar vermeld dat ik parttime wilde werken. Zo van.. in een evt. gesprek hebben ze in ieder geval gezien wie ze voor zich hebben.
![]()
Vandaag (!!) belde het desbetreffende hoofd van de afdeling al, dat ze me graag as dinsdag op gesprek wilde hebben. (Hoezo spoed
![]()
). Afspraak gemaakt en nog even geroepen dat het toch om parttime ging. Dus vroeg ze hoeveel uur... 32 was dus het het minimum....
Dus de afpraak meteen maar afgezegd. Dat wil ik dus nu echt niet en minder wil dat bedrijf gewoon niet. Tja...
Echt.. de functie was me op het lijf geschreven. NIet zo'n klein beetje ook niet.
Dan baal ik zo dat parttime dus soms echt bijna 'afgeschreven' lijkt te zijn.
![]()
Afgeschreven als in 'uitdagende functie waarin je lekker pittig aan de slag kunt"
Plus dat ik dus ook helemaal niet kan laten zien dat ik vind dat het wel kan in bv. 3 dagen.
Maar goed.. dubbel gevoel dus.
Want aan de ene kant ben ik dus toch "gewild"
![]()
, maar mijn eigen keuzes werken nu dus ook weer zo tegen mijn ambitie in.
Ik weet dat het mijn keuze is. Een goede keuze omdat ik wil kiezen voor mijn kinderen en mijn (persoonlijke- en kinder-)tijd. Maar soms...