Puzzelaar | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:08 |
Hoe ga jij daar mee om als iemand die niet meer in God gelooft? Schop je heel erg tegen ze aan of vouw je je handjes met ze mee als je met ze aan het eten bent? Heb je een uitgebreide atheistische "coming out" tegenover je ouders gehad? Dit naar aanleiding van een stunt van mijn vader net. Ik kwam laat thuis van mn stage (woon nog thuis) en mijn vader zei toen hij mij aan mijn opgewarmde maaltje zag beginnen: "Bidden lijkt me ook wel handig." ![]() "Nou eh ... nee" zei ik. ![]() Ik heb altijd gedacht dat mijn ouders niet zo heel erg extreem gelovig waren en dat ze uit hints wel begrepen dat ik niet gelovig ben. Nou, volgens mij zit ik daarmee een beetje fout. ![]() | |
RiLo | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:12 |
Mijn ouders hebben er gelukkig nooit een punt van gemaakt, zelfs niet m'n pa die toch vroeger op het seminarie heeft gezeten (Catholiek). Hoewel ie wel een keer pissig is geworden toen ik als kind toen opa & oma op bezoek waren zei: "Waarom moeten we dit nu wel doen en anders niet?"... Ik zelf heb een redelijke sterke coming-out gehad, met als gevolg dat ik ge-excommuniceerd ben. Probleem opgelost ![]() | |
Puzzelaar | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:14 |
quote: ![]() | |
SpecialK | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:15 |
quote:Ik snap even niet hoe ik alinea 1 met 2 moet rijmen. Of gaat het in de 2e meer over een coming out naar je vriendenkring of wat? Vertel eens meer ![]() | |
RiLo | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:18 |
quote:Ik ben zelf een tijd lang acoliet geweest, maar op een gegeven moment ging mijn muzieksmaak steeds meer richting metal uit, en dan wil het wel eens voor komen dat je als je die soepjurk uit trekt je even vergeten bent dat je een T-Shirt aan hebt van Morbid Angel of Deicide, dus toen was het gauw bekeken en kon ik vertrekken. ![]() | |
Pappie_Culo | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:21 |
Zelf geen ervaring mee, bij m'n vriendin thuis is dat net effe anders. Haar ouders zijn lid van een apostolisch gebeuren. Op zich niks mis mee, maar één ding is overal hetzelfde. Het is vooral de schijn ophouden en je ogen sluiten voor a) de werkelijkheid b) de zaken die er feitelijk toe doen. Al zeg ik er meteen bij dat het zeker niet allemaal negatief is. Nou is er daar gelukkig geen hommeles gekomen toen m'n vriendin zei dat ze geen zin meer had om mee te gaan naar diensten e.d. Maar haar ouders lieten wel weten dat het goed was dat ze het huis uit ging, omdat de levensvisies zo ver uit elkaar lagen. Dat blijf ik iets vreemds vinden. Evenals die eeuwige struisvogel mentaliteit van veruit de meeste kerkgenootschappen. Ik ben erg blij dat dat gezeik in mijn familie geen plaats heeft. | |
Puzzelaar | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:44 |
quote:Maar je zegt dat je ouders er nooit een punt van hebben gemaakt? | |
Maraca | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:58 |
Hier thuis respecteren we elkaars 'beslissing'. Mijn moeder gelooft in een God en ik niet.. we hebben er nooit problemen mee gehad. We bidden thuis ook niet en gaan ook niet naar de kerk dus dat is verder ook geen probleem. Ik heb er geen moeite mee en zij heeft er geen moeite mee ![]() | |
Secretus | dinsdag 6 februari 2007 @ 18:59 |
Christenfundamentalist vader Dat zijn mijn ouders ![]() | |
pomtiedom | dinsdag 6 februari 2007 @ 19:01 |
No problemo hier. Bij ouders geven niet veel om het Christenlijk geloof. Voor de duidelijkheid, ik sta als Katholiek ingeschreven maar daar houd het op. Mijn ouders hebben katholieke opvoedingen gehad (kwam je vroeger niet onderuit) maar geven niet veel om het geloof. Aan mijn vaders kant waren mijn grootouders wel gelovig, maar lieten ze de kinderen vrij. Aan mijn moeders kant zijn mijn grootouders gestopt met het practiseren nadat mijn oma tijdens de bevalling bijna stierf en de dominee vervolgens zei dat ze 'meer kidneren' moest krijgen. Religie is hier dus de deur uit geschopt door iedereen. Alhoewel er ruimte is voor een 'hogere macht'. Mja, daar kan ik mee leven. ik heb zelf overigens wel op een Christenlijke basisschool gezeten (was het dichtst in de buurt) maar buiten bidden en paasviering (kerstmis was vrij) heb ik nooit wat gemerkt van de poging om het Christendom op te leggen. Maarja, dat waren ook de 80-er jaren, toen durfde geloof nog niet via geweld, rechtzaken en doodsbedreigingen indoctrinatie op te leggen op opleidingen. ![]() | |
Puzzelaar | dinsdag 6 februari 2007 @ 19:24 |
quote:Op zo'n soort school heb ik ook gezeten (maar dan protestants). Maar ik hoorde wel bij de laatste generatie die nog iedere maandagochtend christelijke gezangen zong ![]() "Geest van hierbooooven, leer ons gelooooven, hoooopen, liefhebben, in uw kraaacht .... " ![]() | |
RiLo | dinsdag 6 februari 2007 @ 20:07 |
quote:Ja, die teksten... en met Rooms-Catholiek moet het natuurlijk ook allemaal wat duurder en sjieker klinken "Pater noster qui est in coelis, sanctificetur nomen tuum, adveniat regnum tuum, fiat voluntas tua sicut in coelo et in terra." ![]() Ps. Nee, de enige die moeilijk hebben gedaan waren de zuster en pastoor, mijn ouders hebben m'n keuze gerespecteerd en verder vermijden we gewoon het onderwerp. | |
Angst | dinsdag 6 februari 2007 @ 20:08 |
ik zelf heb atheistische ouders, maar een vriendin van mij die christelijk was opgevoed had het gewoon tegen d'r ouders gezegd. maar die waren volgens mij meer uit gewoonte christelijk dan uit hun hard, dus vonden het geloof ik niet zo erg ![]() verder ken ik geen ervaringsverhalen ![]() | |
Maraca | dinsdag 6 februari 2007 @ 20:17 |
quote:Whehe.. heb op een katholieke school gezeten waarbij ze elke ochtend zaten te bidden (jaren 90) ![]() ![]() | |
pomtiedom | dinsdag 6 februari 2007 @ 20:27 |
quote:Ik heb ook iedere morgen moeten bidden. Onze vader die in de hemel zijd Uw naam worde geheiligd Vergeef ons onze zonde Zoals wij ook andere hun zonde vergeven Geef ons ons dagelijks brood bla bla bla amen Zoals je ziet weet ik het nog deels omdat ik eht iedere dag moest opzeggen. Holle woorden, meer niet. | |
RiLo | dinsdag 6 februari 2007 @ 21:08 |
quote:Hé, wanneer komt z'n rijk nou? ![]() | |
#ANONIEM | dinsdag 6 februari 2007 @ 21:11 |
M'n ouders zijn 'officieel' nog katholiek en ik ook (dwz. we staan zo geregistreerd). Binnekort ben ik ook van plan om me uit te laten schrijven. M'n ouders krijgen nog steeds allerlei brieven van de kerk met de wanhopige vraag op financiele steun. Heb al tig keer tegen m'n ouders gezegd dat ze eens zichzelf moeten uitschrijven voor die onzin als ze niet praktiserend gelovig zijn, maar m'n ouders zijn daar een stuk lakser in dan ik. Wat ik trouwens heel erg vind aan christelijke (schoon)ouders is dat ze zo moralistisch als de tering zijn. Dat je wat principieel bent, oke, maar die christelijke invloed op bijv. seksuele moraal vind ik verschrikkelijk. Dan is seks weer een taboe en kun je er niet openlijk over spreken. Ik ben nogal een persoon die conventies doorbreekt en die christelijke ouders doen dan het tegenovergestelde, iets wat ik totaal NIET kan hebben. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-02-2007 21:12:00 ] | |
Puzzelaar | dinsdag 6 februari 2007 @ 21:43 |
quote:Misschien doorbreken die ouders wel de taboes in JOUW wereld. ![]() | |
Nosh | dinsdag 6 februari 2007 @ 22:08 |
Mijn vader was actief in de PSP en de NCPN, en had akelig weinig met religie. Mijn moeder komt uit een ongelooflijk rooms nest, waarbij de kerk in heel veel dingen betrokken werd. Zijn nu al een kleine 23 jaar bij elkaar. En zo ben ik ook opgevoed, met het idee dat je opvattingen bijzonder weinig betekenen als ze de vrijheid van anderen beperken. Mijn vader is athëist, maar gaat gewoon mee naar de kerk als mijn moeder daar behoefte aan heeft. Aan de andere kant laat zij hem met rust, en dringt ze niks op. Zelfde geld voor mijn keuze om niks te maken willen hebben met het Katholicisme, vanwege de hypocrisie en alle opsmuk waarmee het gepaard gaat. Mijn moeder vond het jammer, ik was immers gevormd en alles, maar het was mijn keuze, en die respecteerde ze. Is ook de reden dat ik nergens tegen aan heb geschopt, en sowieso schoppen tegen religie vindt getuige van verregaande hypocrisie. Sommige mensen voelen zich haast persoonlijk aangevallen door gelovigen, en reageren precies op de manier die ze anderen verwijten. Tja. ![]() [ Bericht 18% gewijzigd door Nosh op 06-02-2007 22:19:26 ] | |
DanseMacabre | woensdag 7 februari 2007 @ 01:33 |
Officieel katholiek maar niet echt zo opgevoed. Mn moeder zei af en toe wel is zo'n kindergebedje op voor het slapen gaan. Je hebt het sowieso wel hier dat bijna iedereen katholiek is. (klein dorpje in zuid-oost Brabant) maar ik merk er niet zo gek veel van. | |
releaze | woensdag 7 februari 2007 @ 01:44 |
Toen ik mijn moeder een aantal jaar geleden vertelde dat ik atheistisch was toen schrok ze wel ff, ik weet niet waarom. Omdat ik gods pad was kwijt geraakt of misschien dat ze bang was dat ik wat betreft religie kortzichtig/niet openminded meer zou zijn, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Mijn katholieke basis heb ik 'verscheurd' en kwam daarmee tot nieuwe persoonlijke inzichten waardoor ik weer theistisch ben geworden en het christendom ook in een ander minder traditioneel daglicht heb kunnen zetten. En mn moeder is er helemaal okee mee. Ze vindt mijn eigen godsdienst/religie/spiritualiteit boeiend, ze is blij dat we nu levensbeschouwelijk, hoewel vanuit andere richtingen, op hetzelfde niveau zitten. | |
Ben_soms_best_lief | woensdag 7 februari 2007 @ 11:08 |
Totdat ik een jaar of 14 was, ben ik regelmatig (lees: elke week) naar de (Rooms katholieke) kerk gegaan. Ik vond het ook niet vervelend om te gaan, juist wel gezellig. Daarna zijn we naar een klein dorp in het mooie Limburg verhuisd, waarbij de kapelaan dacht dat hij God zelf was. Toen was het voor mij (en mijn ouders trouwens op dat moment) snel bekoeld. Na weer een verhuizing gingen mijn ouders weer iets regelmatiger naar de kerk, omdat ze dat fijn vinden. Ik had er geen behoefte meer aan. We hebben er enkele discussies over gehad, maar mijn ouders hebben mijn keuze geaccepteerd. Nu heb ik een vriend die echt niets, maar dan ook niets met de kerk te maken wil hebben. En ik kom er alleen nog met een bruiloft of begrafenis. | |
Jarno | woensdag 7 februari 2007 @ 11:11 |
quote:Dat vind ik wel zo hypocriet. En zelfs beledigend voor de gelovigen aan tafel. Ik wil best even stil zijn zodat er mensen kunnen bidden, maar net doen of je meebid om maar niet op lange tenen te gaan staan? ![]() | |
shifto | woensdag 7 februari 2007 @ 11:13 |
Geloof is onzin, ik snap echt niet wat mensen moeten met een geloof, ga lekker je leven leiden en als je dood bent zie je wel toch? Alsof dat ene boekje beschrijft hoe je naar de hemel gaat waar is. | |
boekenworm | woensdag 7 februari 2007 @ 17:40 |
Het is hier net anders om. Mijn moeder geloofd niet, en ik ga steeds meer richting het geloof (ook al ben ik me nog aan het oriënteren en heb ik nog geen keus gemaakt). Het irriteerd haar mateloos | |
marjo84 | woensdag 7 februari 2007 @ 22:48 |
Religie is bedoelt om mensen datgene dat ze nooit zullen begrijpen, vorm te geven dat wij, op ons denkniveau, enigzins kunnen bevatten. | |
Pappie_Culo | donderdag 8 februari 2007 @ 13:08 |
Ik heb ook op ene Christelijke basisschool gezeten. Maar 70% was moslim, schat ik. Wel elke ochtend bidden, en met pasen langs het Juliana ziekenhuis. Met kerst een soort toneelstuk + zang voor de bejaardensoos (toch al snel een mannetje of 400). Was best leuk eigenlijk. Maar daar werd ook heel losjes gedaan. Terugkijkend heb ik echt het idee dat men het beste met je voorhad en ze je graag wat mee wilden geven. Geen beklemmend gedoe ofzo. Prima dus. | |
shifto | donderdag 8 februari 2007 @ 13:32 |
quote:er is weer iemand stoned aant fokken hoor ![]() | |
WeirdMicky | donderdag 8 februari 2007 @ 14:11 |
quote:Je gebrek aan inlevingsvermogen is wellicht een grotere vorm van dwaasheid. | |
Maraca | donderdag 8 februari 2007 @ 14:12 |
quote: ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 8 februari 2007 @ 14:26 |
Het gaat hier dus niet om het geloof zelf, maar hoe gelovige ouders omgaan met kinderen die niet geloven, of juist andersom. Het concept geloof aanvallen kan in WFL. | |
pomtiedom | donderdag 8 februari 2007 @ 14:53 |
Ik denk dat het afhangt van hoe de cultuur is waaruit de ouders komen. De Nederlandse cultuur is over het algemeen tamelijk non-chalant. Veel Nederlandse ouders hebben zoiets van dat de kinderen het zelf maar uit zoeken. Maar uit zeer Christenlijke dorpen of bij migranten die uit een streng gelovige gemeenschap komen denk ik dat er veel vaker botsingen komen. Het is bekend dat het zeer moeilijk is voor jongeren om te ontsnappen uit de greep van hun familieouders niet alleen kwa geloof maar ook kwa culturele trekken. Als je zegt Atheistische kinderen met Christenlijke ouders zul je 99 van de 100 keer iemand tegen komen die geen tot vrijwel geen problemen heeft met die scheiding. Die 1 die wel veel problemen heeft is interessant. | |
Alicey | donderdag 8 februari 2007 @ 16:46 |
quote:"Ik vertrouw het eten voldoende om het zonder bidden te durven ![]() quote:Praat er eens met elkaar over. ![]() ![]() | |
Jarno | donderdag 8 februari 2007 @ 16:47 |
quote:Stil zijn okay, maar bidden tot iets waar je niet in gelooft? Het lef om het alleen al te vragen zeg! | |
Alicey | donderdag 8 februari 2007 @ 16:50 |
quote:Als je er neit in gelooft, wat is dan het probleem? ![]() | |
Jarno | donderdag 8 februari 2007 @ 16:53 |
quote:Ik vind het hypocriet tegenover de wel gelovigen om aan tafel te gaan doen of ik mee bid. Ik kan me ook amper voorstellen dat er gelovigen zjin die dat van je gaan verwachten. | |
Alicey | donderdag 8 februari 2007 @ 16:56 |
quote:Vanuit de standaard christelijke visie gezien is het vrij hypocriet, er zijn echter andere religies waar het niet als hypocriet wordt beschouwd. Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat iemand zou willen dat ik mee bid terwijl ik met het christelijke godsbeeld niets heb, maar als iemand het wil - waarom dan niet? | |
Jarno | donderdag 8 februari 2007 @ 16:58 |
quote:What's next? Verklaren dat je de Bijbel trouw bent voordat je binnenstapt? Kom op, waar gaat dit over? Mensen *verplichten* te bidden voor het eten ook al geloven ze niet? ![]() | |
boekenworm | donderdag 8 februari 2007 @ 17:09 |
quote:Als je echt geloofd geeft het een mens meer dan antwoorden alleen. | |
SpecialK | donderdag 8 februari 2007 @ 17:16 |
quote:Yup, een lekker gevoel doordat je 'godcentre' in je hersenen endorfines los laat komen.... mmm lekkah! ![]() | |
Alicey | donderdag 8 februari 2007 @ 17:16 |
quote:Een dergelijke verklaring zou mij te ver gaan. Aan de ene kant vind ik mensen in je religie betrekken geen teken van gastvrijheid. Aan de andere kant vind ik als daar prijs op wordt gesteld hierin delen weer een teken van een goede gast zijn. | |
SpecialK | donderdag 8 februari 2007 @ 17:23 |
quote:Ik ben het eens met Jarneo. Als burger salueer je ook niet tijdens de dodenherdenking. Dat is iets voor soldaten/ex-soldaten. Lijkt een kromme vergelijking maar m'n punt is meer dat je best consequent kan blijven aan je levensvisie en jouw identiteit. In sommige gevallen wordt zo'n overname van ritueeltjes niet op prijs gesteld door de mensen die echt deel uitmaken van het clubje, en als ze het niet erg vinden ben je toch bezig met jezelf in de uitverkoop te gooien. Je doet immers mee aan een ritueel alleen maar om het meedoen, niet om het diepere doel erachter. | |
WeirdMicky | donderdag 8 februari 2007 @ 18:28 |
quote:MMmm, dat moet een lekkere trip zijn. ![]() | |
nuclear-rabbit | donderdag 8 februari 2007 @ 18:28 |
Mijn ouders vinden dat ik moet geloven want ik ben gedoopt. Ze proberen me dan ook altijd weer het geloof aan te praten als het ter sprake komt, wat gelukkig niet vaak is. ben trouwens niet gelovig. | |
The_S | donderdag 8 februari 2007 @ 18:43 |
quote:Herkenbaar geloof moet je iig niet opgelegd worden | |
Alicey | donderdag 8 februari 2007 @ 18:57 |
quote:Een onderdeel van mijn levensvisie is juist dat ik mijn levensvisie op sommige vlakken, zoals rituelen, niet te serieus neem. ![]() Al heb je met dat tweede denk ik wel een punt. Ik vind het wel van belang om te weten wat er achter een ritueel steekt en daar in essentie overeenstemming mee te kunnen vinden.. | |
Miss_kausalaya | donderdag 8 februari 2007 @ 20:05 |
mn ouders doen er ook totaal ook niet moeilijk over, ze zijn christelijk voor zo ver, 1 keer op zondag naar de kerk en verder doen ze er weinig aan, als ik me moeder vraag waarom ze gelooft in God.. krijg je als antwoord, tjaa zo ben ik op gevoed. ![]() zolang ik niet vloek in huis, is het prima..... | |
#ANONIEM | donderdag 8 februari 2007 @ 20:34 |
quote:Ik kan zo gauw geen ander geloof vinden waarin dit niet als hypocriet wordt gezien hoor. Of je gelooft daadwerkelijk en doet mee, of je speelt een toneelstukje. Respect tonen doe je niet door te zitten liegen. | |
Alicey | donderdag 8 februari 2007 @ 20:39 |
quote:Een voorbeeld is de religie van ISKCON. Sommige (niet alle) rituelen worden ook goed geacht voor ongelovigen om te volgen omdat God via die rituelen kan werken en dat niet uitsluitend voorbehoudt aan gelovigen. Het hangt imo echter vooral af van de beleving van iemand die er belang bij heeft. | |
Bright | vrijdag 9 februari 2007 @ 11:21 |
quote:Dat vind ik wel een goede!! ![]() Daarnaast kun je ook niet alles op 1 hoop gooien; er zijn zoveel verschillende richtingen in het Christendom en zoveel belevingen als er mensen zijn. Niet iedereen is belerend, of moraalridder, of mag niet over seks praten, of ... (vul maar in) | |
Bright | vrijdag 9 februari 2007 @ 11:24 |
quote:Stil zijn lijkt me geen probleem. Netjes blijven zitten ook niet. Daarnaast is het pas schijnheilig als je daadwerkelijk je best doet om gelovig over te komen. Stil zijn en zelfs meedoen getuigt ook van respect voor diegenen die het wel belangrijk vinden. | |
Brupje | vrijdag 9 februari 2007 @ 11:29 |
quote:Mijn ouders hebben dat opgegeven. Mensen die zelf 1 keer per jaar met kerst in de kerk komen hebben sowieso niet veel te vertellen imo ![]() | |
nuclear-rabbit | vrijdag 9 februari 2007 @ 12:43 |
quote:Mijn ouders gaan zelf nooit naar de kerk. Er hangt een kruisje in huis en verder merk ik er helemaal niks van dat ze geloven. Dus recht van spreken hebben ze imo niet echt. Maar ik vermijd het onderwerp gewoon of zet gewoon 'n koptelefoon op als ze erover beginnen. | |
speknek | vrijdag 9 februari 2007 @ 12:53 |
quote:Wel een beetje herkenbaar. Bij m'n schoonfamilie (voor de rest hele aardig mensen hoor), hangt toch een soort dwingende moraal, je kunt hem bijna voelen. Sommige dingen daar spreek je niet over, je weegt je woorden voortdurend. Soms gaat dat mis, dan denk je een leuke grap te vertellen, valt het even stil, en gaan ze snel over op een ander onderwerp. Ik kom uit een gezin waar je nou juist alles kunt doen en zeggen en ben zelf compleet non-conformistisch. Dat maakt het wel eens lastig. | |
Jarno | vrijdag 9 februari 2007 @ 13:05 |
quote:Hoe zit het dan met respect voor mezelf? Moet ik nou werkelijk gaan zitten doen of ik bid aan een God waarin in totaal niet geloof alleen om het iemand anders naar de zin te maken? Kom toch op zeg. | |
DustPuppy | vrijdag 9 februari 2007 @ 13:05 |
Het lijkt mij in deze discussie sowieso erg handig om religie en geloof te scheiden. Geloof is een persoonlijke opvatting van iemand. Religie is een stelsel van regels voor mensen die als gezamelijke basis een bepaald soort geloof hebben. Dus ik heb in principe niets tegen geloof, vind het hooguit een beetje dom. Religie daarentegen is wel zo'n beetje het grootste kwaad wat de mensheid ooit bedacht heeft. | |
Bright | vrijdag 9 februari 2007 @ 14:32 |
quote:Je doet zoveel dingen waar je zelf niks van gelooft. Waarom doe je dat dan? Het getuigt van wat volwassenheid naar de ander en, als je het bemerkt, ook naar jezelf. | |
Bright | vrijdag 9 februari 2007 @ 14:35 |
quote:Religie is wat je ziet van het geloof van bepaalde mensen. Helaas is dat misbruikt om anderen te dwingen bepaalde dingen te doen (geld geven) of te laten (seks voor huwelijk). Daarmee is het niet per definitie slecht, maar net zoals zoveel dingen misbruikt. Religie is ook een uiting van geloof van meerdere mensen zodat ze het op dezelfde manier kunnen meemaken, over hun geloof kunnen praten, samen kunnen zingen, bidden etc. Daar is niets kwaads aan. Maar dit gaat wat te ver van het topic | |
Jarno | vrijdag 9 februari 2007 @ 14:55 |
quote:Nee, het getuigt van volwassenheid als je als gelovige kunt accepteren dat er ook mensen zjin die niet in God geloven en ook niet bidden voor het eten. En ik doe in het dagelijks leven vrij weinig waar ik niet in geloof of waar ik niet achter sta. | |
Jarno | vrijdag 9 februari 2007 @ 14:56 |
quote:...of te laten bidden voor het eten terwijl ze daar niks mee hebben. | |
#ANONIEM | vrijdag 9 februari 2007 @ 15:55 |
quote:Ik vraag me dan heel hard af hoe dan wel. Ik begrijp dat je vindt dat er een soort 'innerlijke overtuiging' hoort bij respect (dwz. dat je het ook echt meent), maar in veel gevallen is dat echt niet zo. Als je baas jou op je donder geeft en jij bent het er niet mee eens en schreeuwt dit als liefste er keihard uit, dan is respect voor hem ook maar een leugen. Natuurlijk is dit een voorbeeld uit een hele andere situatie, maar ik denk dat dit ook in het dagelijks leven voorkomt. En zoals meneer Nietzsche al zei: "Moraal is het kuddegedrag/kuddeinstinct van het individu.". Daar kan ik me veel meer in vinden. [ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 09-02-2007 15:56:18 ] | |
Jarno | vrijdag 9 februari 2007 @ 16:03 |
quote:Gewoon, mensen die er wél waarde aan hechten even die ruimte geven om te bidden. Je moet het niet moeilijker maken dat het is. | |
Zina | vrijdag 9 februari 2007 @ 16:48 |
Het is altijd verstandig om in je relatie met geliefden duidelijk te zijn mbt eventuele verwachtingen die jij wel of niet kunt waarmaken. Als jouw ouders er helemaal van uit gaan dat jij bent zoals zij en dat je *dus* bidt, mee gaat naar de kerk, etc en jij weet zelf heel zeker dat je daar niet achter staat of daar niets bij voelt, dan lijkt het mij goed om dat te bespreken. Het idee van dat je dat niet moet doen om mensen niet te kwetsen gaat niet op in mijn ogen: liefde is ook dat je eerlijk uitkomt voor wie jij bent en waar jij voor staat. In eerste instantie is dat moeilijk te verteren misschien, maar later gaan ze je er juist om waarderen (= mijn ervaring). Respect tonen voor elkaars overtuigingen is essentieel. | |
AxeldeM. | zaterdag 10 februari 2007 @ 00:49 |
Mijn ouders zijn beide katholiek en zij hebben voor mij duidelijk de keuze gesteld om zelf een geloof te kiezen wanneer ik dat nodig zou hebben. Vind ik wel fijn die vrijheid. Ondertussen ben ik 19 en ben eigenlijk ongelovig ingesteld en daar hebben ze dan ook totaal geen probleem mee. Het is een keuze die ik zelf heb gemaakt en die respecteren ze. Probeer het gewoon aan ze uit te leggen dat jij je nou eenmaal niet zo gelovig voelt als zij doen en probeer er achter te komen wat ze daar van vinden. Het is een keuze die je zelf maakt, en ik denk dat als je het goed probeert uit te leggen, dat ze dat dan ook van jouw kant zullen respecteren en begrijpen. | |
Copycat | zaterdag 10 februari 2007 @ 12:19 |
Mijn ouders hadden allebei een ander geloof. Vader was katholiek, moeder is protestants. Wij kinderen zijn vrijgelaten in onze keuze, en hangen alledrie geen geloof aan. We zaten wel op een christelijke basisschool terwijl er een katholieke school dichterbij was. Heb (nav dit topic) van de week mijn moeder gevraagd waarop die keuze was gebaseerd en dat was omdat de christelijke school alleen in naam christelijk was en in praktijk gemengd. Terwijl de katholieke school echt katholiek was. En elke dag de heer danken voor deze nieuwe morgen, nieuwe dag en het feit dat ik met al mijn zorgen bij hem wezen mag, vond ik wel iets hebben. Net als dat ik sprookjes iets vond hebben. [ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 11-02-2007 03:15:16 ] | |
Haushofer | zaterdag 10 februari 2007 @ 12:41 |
quote:M'n ex had juist een moeder die ontzettend tegen religie was; ze had nogal slechte ervaringen uit haar jeugd en later, en heeft een tijdje in Rijssen gewerkt. Als oma dan op bezoek kwam werd er even ingedimd ![]() | |
Viking84 | zaterdag 10 februari 2007 @ 12:55 |
Ik zou mezelf niet echt atheïst willen noemen en misschien is dat ook wel de reden dat ik steeds dubbelzinnige signalen afgeef aan mijn ouders. Ik geloof niet in een God, maar ik lees wel graag boeken over het christendom. Mijn ouders denken dan dat ik nog steeds in God geloof. Dat ik ook boeken lees over New Age en atheïsme vergeten ze voor het gemak maar even. Daarnaast ben ik dol op mooie, oude kerken en ga ik met bijzondere gelegenheden (m.n. kerst) ook graag naar de kerk. Ik weet eigenlijk niet wat ik ben: religieus of spiritueel. Ik houd van de rituelen van de kerk, maar ik voel me meer aangesproken door New Age-theorieën. Ik weet alleen dat ik niet geloof in de God van de Bijbel. Maakt dat me een atheïst? Gelooft een atheïst helemaal niet of gelooft een atheïst niet in een schepper? Ergens weten mijn ouders wel hoe ik erover denk, want ze zeggen wel steeds dat ik hun toch niet van het geloof kan brengen en dat ze 'tot hun laatste snik' in God zullen blijven geloven. Ik wil hen ook helemaal niet van het geloof afbrengen. Wat ik wel steeds (met weinig succes tot nu toe) duidelijk wil maken is dat er geen ware religie is en dat zij, als ze in Tibet waren geboren, boeddhist waren geweest en als de in het MO waren geboren moslim. Dat willen ze, als ze een helder moment hebben, ook best erkennen. 'Natuurlijk' is hun religie niet de enig mogelijk religie. Dat is een sociaal wenselijk antwoord, want eigenlijk vinden ze hun eigen religie wel de enige juiste religie. Ze lachen andere religies uit (daar erger ik me nog het meest aan). Wat een idioot idee dat de mier die je net doodtrapte wel je oma had kunnen zijn. Toch zijn ze op andere punten ook wel gematigd. Mijn moeder geeft bijv aan ook niet in een hel te geloven. Ze denkt (net als ik) dat iedereen naar de hemel gaat, alleen denk ik dat mensen die slecht leven net zo vaak terugkomen tot ze klaar zijn om naar de hemel te gaan. Ik bid niet als ik bij hen ben en als ze uit de Bijbel lezen luister ik niet. Mijn ouders beschouwen mij nog altijd als een klein kind en ze denken dat ze me door en door kennen. Dat ik bijvoorbeeld diep in mijn hart nog wel in God geloof, maar een beetje stoer moet doen. Dat stadium ben ik allang voorbij. Ik zal hen er nooit van kunnen overtuigen dat ik niet meer in God geloof, helaas. | |
Haushofer | zaterdag 10 februari 2007 @ 15:03 |
Ik vond het moment heel tekenend, dat een Christelijke user hier op Fok es het idee uitlachte dat de mensheid door buitenaardse wezens was geschapen. Terwijl hij zelf dus was overtuigd dat de schepper van het universum zijn Zoon ( die Hij dan ook weer zelf is ) naar de aarde heeft gestuurd om de mensheid te redden. Tsja, hoe fancy wil je het hebben. Mijn ouders zijn ook Christelijk, maar heel erg vrijzinnig en gelukkig vrij van dogma's. Het gaat hen niet om conceptuele ideeen en vormen, maar om het handelen ernaar. Of Jezus nou echt God was en "voor onze zonden is gestorven", doet er niet zo toe voor ze, geloof ik. Zolang je het je medemens maar niet al te lastig maakt, en dat dan verpakt in een stukje moraal wat ook wordt beschreven in de Bijbel. Ik ken Christenen die dit niet Christelijk zouden willen noemen, maar ik ben erg blij dat ze me met dit soort ideeen hebben opgevoed. | |
Zero2Nine | zaterdag 10 februari 2007 @ 15:18 |
Mijn ouder zijn redelijk gelovig. Ze gaan bijna elke week wel naar de kerk. Vroegah moest ik altijd mee, maar ze merkten echt wel dat ik er niets aan vond. Ik heb uitgelegd waarom ik het vormsel niet wilde doen (eerste communie heb ik wel gedaan) en ging daarna ook bijna nooit meer mee. Alleen met kerst en goede vrijdag ga ik nog naar de kerk. Ik merk wel dat ik er mijn moeder een plezier mee doe als ik dan meega. Kerst boeit me eigenlijk ook niet zoveel, alleen goede vrijdag vind ik wel goed omdat er tijdens die dienst wordt stilgestaan bij het leed van mensen vandaag. Het gaat niet alleen over jezus, maar over iedereen die moet lijden omdat ze een afwijkende mening hebben die het gezag niet aanstaat. | |
Zina | zaterdag 10 februari 2007 @ 16:19 |
quote:Mag ik me er eventjes tegenaan bemoeien? Ik herken nl wel veel in je verhaal. Ik ben wel echt een atheïst, maar ben wel gevoelig voor de rituelen in de kerk, voor kerkgebouwen, en het 'mystieke'. Daarmee zend ik ook dubbele signalen naar mijn ouders. Ik vind theologische discussies nl ook altijd wel interessant. En door mijn interesse blijft er bij mijn moeder altijd een sprankje hoop over. Dat sprankje hoop zal er volgens mij altijd blijven, omdat zij vanuit haar geloof moeilijk kan accepteren en begrijpen dat ik niet gelovig ben. Ik denk dat jij gewoon aan het uitzoeken bent bij jezelf hoe het zit. Dus kun je niets met zekerheid stellen, ook niet dat je atheist bent, ik denk dat je nu vooral weet wat je niet gelooft. Maar je twijfelt nog of je dan misschien ergens anders wél in gelooft. Gun je zelf die zoektocht en die twijfel, want eigenlijk is dat het mooiste wat er is: je zekerheden in twijfel trekken en nieuwe dingen te ontdekken. Jouw ouders denken daar natuurlijk anders over. Zij kunnen&willen hun zekerheden helemaal niet loslaten. Ze daartoe proberen te overtuigen, heeft geen zin dus ik zou daar geen energie aan besteden. Dit is jouw zoektocht en jouw twijfel en zij staan daar buiten. quote:Maar ach, jij hoeft ze niet overtuigen, want het maakt niet uit. Door je leven te leven zoals je doet, laat je ze vooral iets 'zien'. Dan heeft het ook nog veel tijd nodig. Hoe zekerder jij wordt over wie jij bent en waar je wel/niet in gelooft, hoe duidelijker je ouders het zullen 'zien'. | |
Wimpeh | zondag 11 februari 2007 @ 02:14 |
Ook een volgende atheïst meldt zich (hoewel het Pastafarisme me ook wel aanspreekt ![]() ![]() Ze vonden het wel minder prettig toen ik afgelopen kerst aangaf dat ik niet mee wilde naar de kerk omdat ik het een schertsvertoning vond om daar als een niet gelovige te gaan zitten. Van dat standpunt heb ik ze helaas niet echt kunnen overtuigen, dus volgende keer voor de 'vrede op aard' maar een uurtje sprookjes aanhoren op de vroege kerst of paasochtend. | |
Bright | maandag 12 februari 2007 @ 10:49 |
quote:Vergelijk het dan met het rookgedrag van sommigen, die gewoon een peukie opsteken al zijn er kinderen bij. Dat getuigd van even weinig respect als het niet even rustig blijven als een ander aan het bidden is. Uiteraard moet het niet worden opgedrongen, maar je gaat toch zelf ook met zwembroek naar het geklede strand, zelfs al ga je normaal gesproken naar het nudistenstrand? Dan pas je je toch ook aan? Wel, zo moeten ook alle partijen een beetje ruimte aan elkaar geven. Dus niet dwingen om hardop mee te bidden of zo, maar wel de mogelijkheid hebben om zelf te kunnen bidden, terwijl de omgeving dus wat inhoudt. | |
Brupje | maandag 12 februari 2007 @ 12:10 |
quote:Als je gelooft dat er geen god bestaat, ben je atheïst. Dat is gewoon logisch gevolg ![]() Ik snap ook niet dat je het concept hemel wel gelooft als je niet in een hel gelooft. Is dat omdat je het idee niet aankunt dat er niets is? Gewoon soort van geloofshoppen, net wat je het beste uitkomt? | |
Bright | dinsdag 13 februari 2007 @ 08:12 |
Burpje, ik denk dat deze (interessante) discussie hier niet gevoerd hoort te worden; hier gaat het echt om gelovige ouders die misschien wel of misschien niet hun geloof 'op willen leggen' aan hun kinderen en hoe die kinderen daarmee omgaan. | |
Puzzelaar | dinsdag 13 februari 2007 @ 09:19 |
quote:Je had het over meebidden ipv alleen maar rustig blijven. quote:Daar is Jarno het ook wel mee eens denk ik. | |
Bright | woensdag 14 februari 2007 @ 07:50 |
quote:Daarmee bedoel ik dat je ook eerbiedig aanhoort wat je vader/moeder zegt tijdens het bidden. Niet dat je ook zelf hardop moet meebidden. quote:Je ouders zullen zelf ook moeten snappen dat ze jou evengoed de ruimte moeten geven als jij dat aan hen moet geven. Snappen ze dat niet, dan moet dat hun worden verteld. |