Nog een voorbeeld van de relativiteit van raar gedrag
![]()
Ik zat vandaag bij de kapper en naast me ging een meid van rond de 18 jaar zitten aan tafel waar je moest wachten. Ze wist niet hoe ze de haren moest laten knippen dus besloot ze om even te wachten met een knip-beurt.
Ze moest even wachten op iemand en ze begon naast mij te lezen. Ik was de nieuwe revu aan het lezen en hield mijn mond. 2 mensen die aan tafel zitten te lezen zonder dat er wat gezegd wordt.
Is dat normaal of abnormaal? Je zit te lezen naast elkaar en de situatie komt over alsof er spanning heerst omdat je niet even wat zegt tegen elkaar, dan is altijd wat zeggen tegen elkaar ook niet nodig, maar ik denk altijd dat het wat gezelliger is wanneer je even wat zegt, anders komt het al snel over alsof je elkaar niet kunt zien of ruiken. Sowieso vindt ik dan een situatie gespannen overkomen waar er niets gezegd wordt. Alsof iedere situatie uitlokt tot minstens 1 zin zeggen.
Ik dacht ineens op dat moment van. Zal ik eens vragen waarom ze zich niet kaal laat scheren omdat ze zo twijfelt
![]()
In een aantal gevallen zeg ik zulke vreemde zaken dus ook, maar ook in bepaalde gevallen waar ik mijn mond houdt. Dan sta ik op het punt tot zeggen van iets, maar dan beslis ik tot zwijgen.
Het kaal laten scheren van een vrouw is natuurlijk niet normaal, maar het kan wel normaal zijn om te kijken hoe ze reageerd op die vraag. Wellicht dat het voor een raar antwoord kan zorgen.
Of zeggen dat ik haar wel wil knippen. De kapper even vertellen dat ik een schaar nodig heb en dat ik haar zonder diploma even een mooi kapsel ga aanmeten.
Zulke situaties wacht ik vaker op
![]()
Vaak is het zo dat mensen geneigd zijn om te handelen binnen een bepaalde norm van normaal gedrag. En dus zeg ik vanzelf dat juist abnormaal gedrag normaal is, waardoor niets meer raar is
![]()
En als mens zijnde kun je op die manier van iedere situatie iets vreemds maken.
Binnen de perken. Dus niet echt met schaar beginnen te knippen. Net doen alsof