OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
vandaag bij de huisarts geweest.
Ze kan zo goed overweg met kinderen en zij zelf vond dat we al een goede start hadden gemaakt.
Wat ik dus niet wist is dat een kinderpsygoloog in de dokterspraktijk zit .
daar kunnen wij maandag al terecht
Kyllian mag daar nog niet bij zijn.
Ze wilt eerst het een en ander van hem weten voordat ze hem gaat (behandelen) spreken
maandag om kwart voor 9 mogen we er al zijn
Ben al heel blij dat het balletje al aan het rollen is
Ze kan zo goed overweg met kinderen en zij zelf vond dat we al een goede start hadden gemaakt.
Wat ik dus niet wist is dat een kinderpsygoloog in de dokterspraktijk zit .
daar kunnen wij maandag al terecht
Kyllian mag daar nog niet bij zijn.
Ze wilt eerst het een en ander van hem weten voordat ze hem gaat (behandelen) spreken
maandag om kwart voor 9 mogen we er al zijn
Ben al heel blij dat het balletje al aan het rollen is
Babyfeet, wat fijn dat jullie zo snel bij de kinderpsycholoog terecht kunnen. Hopelijk kan die wat voor jullie betekenen!
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Wat een verdrietige situatie voor jullie Babyfeet!
Ik hoop echt dat de gesprekken met de Psycholoog wat uithalen!
En wat fijn, dat jullie al zo snel terecht kunnen!
Ik hoop echt dat de gesprekken met de Psycholoog wat uithalen!
En wat fijn, dat jullie al zo snel terecht kunnen!
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Mijn dochtertje heeft voor nu het begrip Dood een plek kunnen geven.
Dood = kapot, leven = heel.
Ze vertelde me gisteren dat zij niet dood was, want zij was "gewoon heel".
En ze wilde even de bevestiging dat mijn oom en de dochters van mijn tante ook niet dood waren, want die waren ook nog gewoon heel.
En ze vroeg nog: "had er iemand op <naam tante> gestaan?"
(als je op beestjes of bloempjes gaat staan, gaan ze dood, aldus mijn dochter)
Ik moest er stiekem nog wel om lachen ook
Ik vind het best een mooie uitleg die ze er zelf aan gegeven heeft en er zit natuurlijk ook een kern van waarheid in. Ik denk dat het zo wel genoeg is voor een meisje van net 3.
Dood = kapot, leven = heel.
Ze vertelde me gisteren dat zij niet dood was, want zij was "gewoon heel".
En ze wilde even de bevestiging dat mijn oom en de dochters van mijn tante ook niet dood waren, want die waren ook nog gewoon heel.
En ze vroeg nog: "had er iemand op <naam tante> gestaan?"
(als je op beestjes of bloempjes gaat staan, gaan ze dood, aldus mijn dochter)
Ik moest er stiekem nog wel om lachen ook
Ik vind het best een mooie uitleg die ze er zelf aan gegeven heeft en er zit natuurlijk ook een kern van waarheid in. Ik denk dat het zo wel genoeg is voor een meisje van net 3.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Vorig jaar is mijn moeder overleden na een heul lang ziekbed. Mijn moeder zat al geruimte tijd in een rolstoel met slangetjes voor de zuurstof en was zeer vermagerd. Suus (5j7m) vond dat allemaal een beetje eng en toen mijn moeder dus was overleden vond ze dat niet erg. Ze zegt zelf dat ze oma niet mist, dat ze het niet erg vind dat ze oma nooit meer kan zijn en huppels/speelt/doet dan vrolijk verder.
Nu is vorige week (onverwachts) opa (mijn schoonvader) overleden en prompt reageert ze hetzelfde. Ze vind het wel zielig dat oma nu alleen is en dat haar papa nu geen papa meer heeft maar verder doet het haar absoluut niets. Waar haar nichtje (1 jaar ouder) erg verdrietig is over de dood van opa is Suus er heel laconiek over. Ze haalt nog net haar schouders niet op, maar het scheelt niet veel. Ze wil ook niet mee naar de begravenis (en dat hoeft van mij dus ook niet) en dat vond oma en tante ook maar raar geloof ik.
Op zich vind ik het ook wel weer heel fijn dat ze er niet intens verdrietig van is en er weken door van slag is, maar toch baart haar reactie nu mij toch ook wel zorgen. Ik heb tot nu toe alleen verhalen gehoord van kinderen die toch wel verdriet hadden maar dat heeft ze absoluut niet. En ze kan toch wel emotioneel reageren op dingen. Als Beest (belle en het beest) bijna dood is zit ze met tranen in haar ogen.
Herkent iemand dit? Is dit iets wat ik gewoon moet laten zoals het is of zal ik er niet eens over moeten praten met iemand? Straks blijkt dat ik hiervoor wel hulp had moeten zoeken en doe ik er niets mee....
Nu is vorige week (onverwachts) opa (mijn schoonvader) overleden en prompt reageert ze hetzelfde. Ze vind het wel zielig dat oma nu alleen is en dat haar papa nu geen papa meer heeft maar verder doet het haar absoluut niets. Waar haar nichtje (1 jaar ouder) erg verdrietig is over de dood van opa is Suus er heel laconiek over. Ze haalt nog net haar schouders niet op, maar het scheelt niet veel. Ze wil ook niet mee naar de begravenis (en dat hoeft van mij dus ook niet) en dat vond oma en tante ook maar raar geloof ik.
Op zich vind ik het ook wel weer heel fijn dat ze er niet intens verdrietig van is en er weken door van slag is, maar toch baart haar reactie nu mij toch ook wel zorgen. Ik heb tot nu toe alleen verhalen gehoord van kinderen die toch wel verdriet hadden maar dat heeft ze absoluut niet. En ze kan toch wel emotioneel reageren op dingen. Als Beest (belle en het beest) bijna dood is zit ze met tranen in haar ogen.
Herkent iemand dit? Is dit iets wat ik gewoon moet laten zoals het is of zal ik er niet eens over moeten praten met iemand? Straks blijkt dat ik hiervoor wel hulp had moeten zoeken en doe ik er niets mee....
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Had ze wel een goede band met haar opa en oma dan? Kijk, als een familielid overleed waar ik een goede band mee had dan deed dat mij verdriet. Als een familielid overleed die ik eens in het jaar op een verjaardag zag, dan deed het mij ook vrij weinig.
Narcist
Mijn moeder zag ze minstens 1x per week, maar daar vond ze de slangetjes en de rolstoel eng van. Opa zag ze zeker 1x per maand, soms meer, nooit minder. Maar ook daar had ze een goeie band mee. Ze klom er niet uit zichzelf bij op schoot, maar zat graag naast opa om samen een boek te lezen.quote:Op zaterdag 20 juni 2009 15:43 schreef Magistic het volgende:
Had ze wel een goede band met der opa en oma dan? Kijk, als een familielid overleed waar ik een goede band mee had dan doet dat mij verdriet. Als een familielid overleed die ik eens in het jaar op een verjaardag zag, dan deed het mij ook vrij weinig.
"Maar nu kan je opa nooit meer zien?" "Ja maar dat geeft niet...."
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
het komt tot op zekere hoogte bekend voor.
m'n jongste achternichtje reageerde ook heel "appart"op het overlijden van haar grote zus, het ene moment zat ze te huilen en miste ze haar heel erg, en het andere moment zat ze druk te spelen, en ontdekte je geen verdriet.
Het was gewoon telkens anders.
Hoe het er nu mee gaat, weet ik eigenlijk niet, heb haar al een tijdje niet gezien.
Ik persoonlijk zou het zo laten, het is haar mannier en haar verwerking. en misschien heeft ze op haar mannier wel verdriet, maar kan ze dat nog niet echt tot uiting brengen ofzo.
Ireth zolang ze nog geen complete nachtmerries ed erover heeft, zou ik het echt zo laten.
m'n jongste achternichtje reageerde ook heel "appart"op het overlijden van haar grote zus, het ene moment zat ze te huilen en miste ze haar heel erg, en het andere moment zat ze druk te spelen, en ontdekte je geen verdriet.
Het was gewoon telkens anders.
Hoe het er nu mee gaat, weet ik eigenlijk niet, heb haar al een tijdje niet gezien.
Ik persoonlijk zou het zo laten, het is haar mannier en haar verwerking. en misschien heeft ze op haar mannier wel verdriet, maar kan ze dat nog niet echt tot uiting brengen ofzo.
Ireth zolang ze nog geen complete nachtmerries ed erover heeft, zou ik het echt zo laten.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Oke dan is het voor een kind een ietwat vreemde reactie. Wel erg volwassen reactie, maar ik ben waarschijnlijk niet de juiste persoon om daar een goed oordeel over te vellen. Heb zelf geen kinderen en een half jaar studie psychologie zet ook geen zoden aan de dijk.
Narcist
Als eerste maar even gecondoleerd
Ik vind het eigenlijk best een heel natuurlijke en mooie reactie van een kind, mits het niet komt omdat ze niet de ruimte krijgt om verdriet te hebben (maar dat kan ik me in jullie geval niet voorstellen).
Verdriet bij het overlijden van iemand is een heel cultuurgebonden iets. Voor heel veel andere culturen is de dood iets vanzelfsprekends dat bij het leven hoort en soms zelfs iets dat gevierd moet worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat je rouwen dus moet leren en dat je als kind geboren wordt met een redelijk neutrale blik op dat gebied.
Verdriet om de dood is denk ik geen basisemotie maar een cultuurgebonden, aangeleerd iets.
Je ziet als kind dat je ouders verdriet hebben, er worden misschien wel "zielige" verhalen verteld waar emoties rondom de dood een rol spelen.
Misschien is Suus nog heel puur op dat gebied (wat voor mij persoonlijk zou betekenen dat jullie heel goed om gaan met dat soort zaken door haar helemaal de ruimte te geven haar eigen gevoelens te ontdekken op dat gebied) en is de dood voor haar enkel een logisch vervolg op het leven.
Tjee, dit klinkt allemaal wel heel zweverig, zo bedoel ik het niet
Dat ze wel huilt om de (bijna) dood van een tekenfilmfiguur komt misschien omdat er in films een heel erg op emoties ingespeeld wordt. Je kán bijna niet anders dan verdrietig zijn dan.
Ik vind het eigenlijk best een heel natuurlijke en mooie reactie van een kind, mits het niet komt omdat ze niet de ruimte krijgt om verdriet te hebben (maar dat kan ik me in jullie geval niet voorstellen).
Verdriet bij het overlijden van iemand is een heel cultuurgebonden iets. Voor heel veel andere culturen is de dood iets vanzelfsprekends dat bij het leven hoort en soms zelfs iets dat gevierd moet worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat je rouwen dus moet leren en dat je als kind geboren wordt met een redelijk neutrale blik op dat gebied.
Verdriet om de dood is denk ik geen basisemotie maar een cultuurgebonden, aangeleerd iets.
Je ziet als kind dat je ouders verdriet hebben, er worden misschien wel "zielige" verhalen verteld waar emoties rondom de dood een rol spelen.
Misschien is Suus nog heel puur op dat gebied (wat voor mij persoonlijk zou betekenen dat jullie heel goed om gaan met dat soort zaken door haar helemaal de ruimte te geven haar eigen gevoelens te ontdekken op dat gebied) en is de dood voor haar enkel een logisch vervolg op het leven.
Tjee, dit klinkt allemaal wel heel zweverig, zo bedoel ik het niet
Dat ze wel huilt om de (bijna) dood van een tekenfilmfiguur komt misschien omdat er in films een heel erg op emoties ingespeeld wordt. Je kán bijna niet anders dan verdrietig zijn dan.
mijn situatie is wel iets anders, omdat mijn dochter niet thuiswoont maar ik heb dezelfde ervaringen. Mijn moeder overleed toen zij ongeveer 4 jaar was. nou zag ze mijn moeder niet zo heel vaak, maar het deed haar weinig. ze is daar ook niet bij op de begrafenis geweest. toen mijn vader overleed, was ze ongeveer 7 jaar. toen deed het haar wel degelijk wat, en was ze er verdrietig om. is bij me geweest en probeerde mij te troosten toen ze zag dat ik verdriet had.
Dat ze die emoties wel toont bij bijvoorbeeld belle en het beest, is ergens wel begrijpelijk omdat dat het verhaal in één ruk verteld wordt en ze het dus bewust meemaakt. het nooit meer terugzien van opa/oma is denk ik nog te abstract voor haar.
ik zou het als ik jou was even laten rusten tot ze wat ouder is. sterkte in ieder geval
Dat ze die emoties wel toont bij bijvoorbeeld belle en het beest, is ergens wel begrijpelijk omdat dat het verhaal in één ruk verteld wordt en ze het dus bewust meemaakt. het nooit meer terugzien van opa/oma is denk ik nog te abstract voor haar.
ik zou het als ik jou was even laten rusten tot ze wat ouder is. sterkte in ieder geval
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Volwassenen zijn geneigd om een volwassen rouwreaktie te verwachten van een kind. Maar daar wij meestal netjes de rouwvolgorde afgaan, doen kinderen dat kris-kras door elkaar heen. Als je verdriet wilt delen is dat wel eens lastig.
Geen druk op leggen of beladen maken en Suus volgen in haar gevoel. Dat zou ik doen. (Ongeacht wat oma en tante vinden.)
NB. Gecondoleerd.
Geen druk op leggen of beladen maken en Suus volgen in haar gevoel. Dat zou ik doen. (Ongeacht wat oma en tante vinden.)
NB. Gecondoleerd.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ook al lijkt het een vreemde reactie van Suus, je kunt een kind niet "dwingen" om te rouwen en dat heeft natuurlijk ook totaal geen zin. Misschien beseft ze het nu nog niet goed, maar komt het er over een tijdje alsnog uit. Elke persoon reageert anders op een overlijden en dat geldt voor kinderen net zo goed.
Christan weet heel goed dat zijn opa dood is en hij is er soms ook heel verdrietig om. En vervolgens hoor ik hem er maandenlang niet over. Dat wisselt elkaar af, die periodes.
Laat haar gewoon haar gang gaan en geef af en toe aan dat ze bij jullie terecht kan als ze vragen heeft of toch ineens verdrietig is. Meer kun je niet doen, dan er voor haar zijn als ze het nodig heeft. Dat is ook genoeg.
Gecondoleerd en sterkte!
Christan weet heel goed dat zijn opa dood is en hij is er soms ook heel verdrietig om. En vervolgens hoor ik hem er maandenlang niet over. Dat wisselt elkaar af, die periodes.
Laat haar gewoon haar gang gaan en geef af en toe aan dat ze bij jullie terecht kan als ze vragen heeft of toch ineens verdrietig is. Meer kun je niet doen, dan er voor haar zijn als ze het nodig heeft. Dat is ook genoeg.
Gecondoleerd en sterkte!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ireth, in dit topic van easy-going staat ook heel veel over dit onderwerp. De TT zegt het al wel: Kinderen en rouwverwerking
***
Ah bedankt! Ik had wel al lopen zoeken maar kon niets vinden!quote:Op zaterdag 20 juni 2009 16:56 schreef Brighteyes het volgende:
Ireth, in dit topic van easy-going staat ook heel veel over dit onderwerp. De TT zegt het al wel: Kinderen en rouwverwerking
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Gecondoleerd Ireth!
Ik vind het heel herkenbaar klinken.
Van Sven is dus zijn oma in februari 2007 en zijn opa in augustus 2008 overleden en hij is er ook erg nuchter onder. Het komt wel op de gekste momenten boven, maar dan vaak in 3 zinnen en dan gaat hij weer verder met de orde van de dag.
Voorbeeld van heel nuchter
:
Er hangt een verjaardagskalender op het toilet en Sven vraagt altijd wie er jarig is als er bij een datum iemand staat, zo ook op 4 januari j.l.
"Mama, wie is er vandaag jarig?"
"vandaag zou oma jarig zijn Sven!"
"Ooo, wacht ff, dan moet ik even een pen halen om het door te strepen, want die klopt niet meer"
Ik vind het heel herkenbaar klinken.
Van Sven is dus zijn oma in februari 2007 en zijn opa in augustus 2008 overleden en hij is er ook erg nuchter onder. Het komt wel op de gekste momenten boven, maar dan vaak in 3 zinnen en dan gaat hij weer verder met de orde van de dag.
Voorbeeld van heel nuchter
:Er hangt een verjaardagskalender op het toilet en Sven vraagt altijd wie er jarig is als er bij een datum iemand staat, zo ook op 4 januari j.l.
"Mama, wie is er vandaag jarig?"
"vandaag zou oma jarig zijn Sven!"
"Ooo, wacht ff, dan moet ik even een pen halen om het door te strepen, want die klopt niet meer"
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
Het zou kunnen zijn dat ze de lange termijn gevolgen nog niet echt kan over zien. Dat ze "nooit meer kunnen zien" een beetje ziet als "even niet kunnen zien". Ik kan natuurlijk niet in haar hoofdje kijken 
maar als je 5 bent is de dood natuurlijk nog een heel abstract iets
maar als je 5 bent is de dood natuurlijk nog een heel abstract iets
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Och ja, dat zou idd ook een uitspraak van Suus kunnen wezen! Vandaag de begravenis gehad, ze wilde erg graag mee. Ze heeft de hele dag meegemaakt, grotendeels met een smile op haar gezicht en vanavond vertelde ze dat het een erg gezellige dag vondquote:Op zaterdag 20 juni 2009 23:03 schreef easy-going het volgende:
"Mama, wie is er vandaag jarig?"
"vandaag zou oma jarig zijn Sven!"
"Ooo, wacht ff, dan moet ik even een pen halen om het door te strepen, want die klopt niet meer"
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Dat is ook mijn idee een beetje.quote:Op zaterdag 20 juni 2009 23:10 schreef littledrummergirl het volgende:
Het zou kunnen zijn dat ze de lange termijn gevolgen nog niet echt kan over zien. Dat ze "nooit meer kunnen zien" een beetje ziet als "even niet kunnen zien". Ik kan natuurlijk niet in haar hoofdje kijken
Mijn oma is in januari overleden en hoewel ze niet heel veel contact had met mijn oma sloeg het bij Samara wel in. Niet het verdriet om het verlies hoor want ik denk dat ze haar daar niet goed genoeg voor kende (al vond ze het wel erg). Maar wel het thema doodgaan, ze had heel veel vragen.
Maar toen ik in maart met haar naar mijn opa ging was het eerste wat ze vroeg: "Opa, is oma nou nog steeds dood?!" Ze had gewoon verwacht dat ze inmiddels wel weer terug zou zijn.
Het geeft wel een beetje aan dat hoewel je er over praat en het uitlegt het soms gewoon niet helemaal of maar mondjesmaat doordringt.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
bij onze dochter merkten we inderdaad dat op jongere leeftijd toen opa overleed, ze het zieliger vond voor oma en ons, omdat ze ons verdriet zag, dan dat ze besefte dat hij weg was.
toen ze ouder was, 11 om precies te zijn, overleed oma, daar heeft ze echt verdriet om gehad vanwege het verlies.
en nog, trouwens.
wat ik wil zeggen, is dat het misschien leeftijdsgebonden is, dat je suus lekker laat gaan en de pijnlijke opmerkingen op de koop toe neemt.
( dochter vroeg aan oma toen ook de hond was overleden of opa ook zo op zn zij lag, met de tong uit zn mond)
ik heb het idee dat jullie haar vrij in laten om te bepalen hoe ze erop gereageerd, dat lijkt mij alleen maar goed.
( die opmerking over een gezellige begrafenis kregen wij ook na de crematie van mijn moeder, ik vatte het op als compliment, dat jongste voelde dat iedereen verbonden was in ons verdriet)
toen ze ouder was, 11 om precies te zijn, overleed oma, daar heeft ze echt verdriet om gehad vanwege het verlies.
en nog, trouwens.
wat ik wil zeggen, is dat het misschien leeftijdsgebonden is, dat je suus lekker laat gaan en de pijnlijke opmerkingen op de koop toe neemt.
( dochter vroeg aan oma toen ook de hond was overleden of opa ook zo op zn zij lag, met de tong uit zn mond)
ik heb het idee dat jullie haar vrij in laten om te bepalen hoe ze erop gereageerd, dat lijkt mij alleen maar goed.
( die opmerking over een gezellige begrafenis kregen wij ook na de crematie van mijn moeder, ik vatte het op als compliment, dat jongste voelde dat iedereen verbonden was in ons verdriet)
Mijn zusje vroeg ooit eens aan haar overgrootopa of ze op zijn begravenisfeestje mocht komen (de man leefde dus nog gewoon).
Leek haar wel gezellig.
Ze heeft er nog zo'n 20 jaar op moeten wachten want de ouwe knar werdt 100!
Leek haar wel gezellig.
Ze heeft er nog zo'n 20 jaar op moeten wachten want de ouwe knar werdt 100!
Live now. Make now always the most precious time. Now will never come again. JL Picard
Toen ik 4 of 5 was overleed mijn opa. Ik mocht niet mee naar de crematie en vertelde dus in de klas dat mijn ouders daar naar toe waren heel rustig zonder verdriet. De volgende dag liet ik trots de trui zien die mijn ouders voor mij en voor mijn zus hadden gekocht na de crematie. Ik kende mijn opa ook niet anders dan heel erg ziek maar echt verdriet heb ik toen ook niet gehad. Heb ik later ook aan mijn ouders gevraagd. Ik kan mij het moment wel herinneren dus indruk heeft het wel gemaakt. Ik denk dat het bij Suus nog niet helemaal doordringt. Voor haar is het wel fijn om een nuchtere blik te hebben en gewoon door te kunnen gaan met haar leven. Ze kan best over een paar jaar ineens vragen hebben omdat ze het zich herinnert.
Dank je wel voor deze tips.. Mijn vader heeft leverkanker dus tussen nu en een half jaar moeten wij onze dochter van 2½ ook vertellen wat er met opa gebeurt. Heb ondertussen het Nijntje boekje besteld en zal hier zeker eerlijk en open met haar over zijn. Deze opa is ook haar absolute favoriet.quote:Mijn kinderen hebben tussen 2 toespraken een mooie roos met een tekening op de kist gelegd, de tekening was een mooie gelegenheid thuis om hun gevoel een beetje kwijt te kunnen en iets te maken over waar opa nu is, en met het leggen van de roos hebben zij ook het gevoel onderdeel te zijn geweest van het afscheid, dat op zich voor een kind al zo abstract en onbegrijpelijk is.
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
En daar zit je dan bijna 11 maanden later.
Niet kunnen stoppen met huilen want je kleine meiske heeft zo;n verdriet.
Arwen was al wat weerbarstigger als normaal, iets wat ik niet gewend ben van haar.
Om vervolgens zomaar uit het niets het bord weg te gooien, inclusief vork en mes. haar stoel op te liften en die neer te gooien.
En als ik haar bij me wil nemen gillend hysterisch naar boven, ik wil niet eten ik wil niet slapen ik wil dood net als papa..
En dan voel je dat schot in je hart, je allerdiepste binnenste, je kind heeft verdriet en je stond erbij en je keer er naar.
45 minuten kang gillen en smijten met alles slaan op de deuren /muren/bed. en maar proberen haar te kalmeren, totdat ze breekt en huilt heel veel en nog veel meer.. en dan vraag je wat is er toch meisje.. ze hard snikkend zegt ik mis mijn papa, ik wil mijn papa terug..
Nog even rustig beneden wat drinken gegeven en een thomasfilmpje in de hoop dat ze toch met een wat fijnere gedachte gaat slapen.
En slapen doet ze, al snikkend..
En nu zit je hier, geraakt tot in het diepste, en nog nooit zo machteloos gevoeld mijn kind heeft haar grootste verdriet, en ik weet niet wat ik kan doen
Ik kan haar niet geven wat ze oprechtwil voor het eerst.. en dat doet pijn..
Niet kunnen stoppen met huilen want je kleine meiske heeft zo;n verdriet.
Arwen was al wat weerbarstigger als normaal, iets wat ik niet gewend ben van haar.
Om vervolgens zomaar uit het niets het bord weg te gooien, inclusief vork en mes. haar stoel op te liften en die neer te gooien.
En als ik haar bij me wil nemen gillend hysterisch naar boven, ik wil niet eten ik wil niet slapen ik wil dood net als papa..
En dan voel je dat schot in je hart, je allerdiepste binnenste, je kind heeft verdriet en je stond erbij en je keer er naar.
45 minuten kang gillen en smijten met alles slaan op de deuren /muren/bed. en maar proberen haar te kalmeren, totdat ze breekt en huilt heel veel en nog veel meer.. en dan vraag je wat is er toch meisje.. ze hard snikkend zegt ik mis mijn papa, ik wil mijn papa terug..
Nog even rustig beneden wat drinken gegeven en een thomasfilmpje in de hoop dat ze toch met een wat fijnere gedachte gaat slapen.
En slapen doet ze, al snikkend..
En nu zit je hier, geraakt tot in het diepste, en nog nooit zo machteloos gevoeld mijn kind heeft haar grootste verdriet, en ik weet niet wat ik kan doen
Ik kan haar niet geven wat ze oprechtwil voor het eerst.. en dat doet pijn..
Engaging Infinite Improbability Drive..
Och Arwen toch, klein meisje met zoveel verdriet
Evenstar, ik moet huilen van het verdriet van jouw guppie
ik lees je verhaal voor aan M en schiet vol...
Evenstar, ik moet huilen van het verdriet van jouw guppie
ik lees je verhaal voor aan M en schiet vol...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Och evenstar.. wat een verdriet voor zo'n klein meisje en wat moet jij je machteloos voelen
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ach, wat zielig voor haar, en wat naar voor jou, voor je kind wil je alles doen maar dit kun je haar niet geven...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
ach Arwen toch Evenstar heel veel sterkte, dit is erg erg moeilijk
Evenstar heel veel sterkte, dit is erg erg moeilijk
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ik ook.quote:Op donderdag 13 augustus 2009 19:47 schreef Vicky het volgende:
Evenstar, ik moet huilen van het verdriet van jouw guppie
Sterkte, _evenstar_. Je lijkt me een sterke vrouw die al veel heeft overwonnen, dit komen jullie ook te boven. Zolang je maar samen bent.
Het is moeilijk vriendelijkheid weg te geven, het wordt bijna altijd teruggegeven.
tranen hier _evenstar_ .. wat zal jij het moeilijk hebben met het verdriet van je kleine meisje .. heel veel sterkte
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Ach kleine Arwen, wat een verdriet.
Evenstar heel veel sterkte, samen met je meisje komen jullie hier weer uit.
Moet er van huilen...
Evenstar heel veel sterkte, samen met je meisje komen jullie hier weer uit.
Moet er van huilen...
Ik moet echt serieus van huilen _evenstar_. Niet dat het je helpt, maar het breekt mijn hart echt...
Arm, arm klein meiske... en het duurt nog zo lang voor je ook maar enigzins kan gaan begrijpen hoe of wat, en dan nog... dat zal de pijn dan nog niet wegnemen...
Voor jou een hele dikke kus _evenstar_, zo moeilijk om mee om te gaan...
Niet dat het je helpt, maar het breekt mijn hart echt... Arm, arm klein meiske... en het duurt nog zo lang voor je ook maar enigzins kan gaan begrijpen hoe of wat, en dan nog... dat zal de pijn dan nog niet wegnemen...
Voor jou een hele dikke kus _evenstar_, zo moeilijk om mee om te gaan...
***
Evenstar, dat moet toch wel een van de allermoeilijkste dingen zijn, je meisje zo verdrietig te zien 
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Gewoon even
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
wat een enorm verdriet voor je kleine meid. En dan de machteloosheid dat je niets kunt doen om het beter te maken
dikke voor jullie allebei
dikke
voor jullie allebei
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Och arme Arwen Je zou de sterren uit de hemel plukken voor haar als ze dat zou willen, maar dit ligt buiten je bereik Hoe moeilijk moet dit zijn
Dikke
Je zou de sterren uit de hemel plukken voor haar als ze dat zou willen, maar dit ligt buiten je bereik Hoe moeilijk moet dit zijn Dikke
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Dank jullie voor de berichtjes,
Gisteren was ze heel aanhankelijk, maar verder was het verdriet weer weg/ op de achtergrond.
En is het wachten op he volgende moment.
Ik vraag me af wat doe je in zo;n situatie, maar doen zoals ik gedaan heb? Haar gewoon even laten uitrazen en met gevolg misschien wel dat ze zichzelf nog meer pijn doet? Of ondanks het tegenstrubbelen toch bij me proberen te houden en proberen te kalmeren.
Geef je haar die ruimte of niet?
Puur vanuit mijn manier van met dingen omgaan wil ik gewoon even alleen zijn, maar zij is 3, zo groot en wijs al, maar 3 is toch ook maar heel klein.
Geef je haar net dat extratje om haar op te beuren of toch niet?
Verdriet is iets wat verwerkt moet worden, maar hoe kan een meisje van 3 haar verdriet kwijt op de goede manier? Is er wel een goede manier.
Hoe ga je om met je eigen verdriet, verdriet omdat je je zo machteloos voelt, boos heel boos
hoe kan hij haar dit aan doen?
En dat je meisje dan vraagt mis jij papa ook?
Mijn vedriet en boosheid is niet de hare dus ik zeg maar ja,
Maakt het misschien dragelijker voor haar?
zoveel verdriet, zoveel vragen maar de belangrijkste is denk ik wel
hoe ga je om met zo;n verdriet..
Gisteren was ze heel aanhankelijk, maar verder was het verdriet weer weg/ op de achtergrond.
En is het wachten op he volgende moment.
Ik vraag me af wat doe je in zo;n situatie, maar doen zoals ik gedaan heb? Haar gewoon even laten uitrazen en met gevolg misschien wel dat ze zichzelf nog meer pijn doet? Of ondanks het tegenstrubbelen toch bij me proberen te houden en proberen te kalmeren.
Geef je haar die ruimte of niet?
Puur vanuit mijn manier van met dingen omgaan wil ik gewoon even alleen zijn, maar zij is 3, zo groot en wijs al, maar 3 is toch ook maar heel klein.
Geef je haar net dat extratje om haar op te beuren of toch niet?
Verdriet is iets wat verwerkt moet worden, maar hoe kan een meisje van 3 haar verdriet kwijt op de goede manier? Is er wel een goede manier.
Hoe ga je om met je eigen verdriet, verdriet omdat je je zo machteloos voelt, boos heel boos
hoe kan hij haar dit aan doen?
En dat je meisje dan vraagt mis jij papa ook?
Mijn vedriet en boosheid is niet de hare dus ik zeg maar ja,
Maakt het misschien dragelijker voor haar?
zoveel verdriet, zoveel vragen maar de belangrijkste is denk ik wel
hoe ga je om met zo;n verdriet..
Engaging Infinite Improbability Drive..
Och lieve Evenstar... Wat heftig en wat verdrietig. 
Ik denk dat jij het heel goed doet. Je bent er voor je meiske, dat is alles wat je kunt doen.
Dit is iets dat zij zelf, hoe moeilijk ook, zal moeten doen. En dat doet ze op haar manier. En het lijkt me een hele logische manier. Ze is boos. Haar papa is dood en komt niet meer terug. Daar wórd je toch ook boos van? En die boosheid moet er uit. Dat doet ze dus. Heel fysiek, zoals dat bij kinderen gaat. En na de boosheid is er plek voor verdriet, de tranen.
Sterkte met dit hartverscheurende proces.
Ik denk dat jij het heel goed doet. Je bent er voor je meiske, dat is alles wat je kunt doen.
Dit is iets dat zij zelf, hoe moeilijk ook, zal moeten doen. En dat doet ze op haar manier. En het lijkt me een hele logische manier. Ze is boos. Haar papa is dood en komt niet meer terug. Daar wórd je toch ook boos van? En die boosheid moet er uit. Dat doet ze dus. Heel fysiek, zoals dat bij kinderen gaat. En na de boosheid is er plek voor verdriet, de tranen.
Sterkte met dit hartverscheurende proces.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
door zijn ziekte is hij veranderd, maar van die man zoals hij ooit was, heb je gehouden. dan lieg je toch niet als je zegt dat je hem mist?
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Je mist hem als haar papa, dat is toch zoals het is...
Ik denk dat ik haar maar uit zou laten razen, maar wel proberen te voorkomen dat ze zichzelf pijn doet. Misschien kun je haar een kussen geven om op te slaan, of iets als een bokszak. Zodat ze flink kan slaan, zonder zich pijn te doen. 't Is toch ook heel wat voor zo'n kleintje...
Ik denk dat ik haar maar uit zou laten razen, maar wel proberen te voorkomen dat ze zichzelf pijn doet. Misschien kun je haar een kussen geven om op te slaan, of iets als een bokszak. Zodat ze flink kan slaan, zonder zich pijn te doen. 't Is toch ook heel wat voor zo'n kleintje...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Evenstart wat moeilijk en wat in en in verdrietig dat je kleine meid zo worstelt met haar verdriet en woede omdat ze haar papa moet missen. Ik weet niet wat ik zou doen in jouw plaats maar ondanks dat je meisje pas 3 jaar is, is ze ook al 3 jaar en een eigen persoontje met een eigen willetje en eigen gevoelens. Je geeft haar de ruimte om haar zelf te wezen en om haar verdriet en woede te uiten. En je bent er voor haar, meer kan je helaas niet doen. Je kan haar papa niet terug wensen of toveren en die realiteit is hard en verdrietig. Je doet het in mijn ogen goed. Ze kan uitrazen en na afloop kan ze uithuilen bij mama. Je staat voor haar klaar. Heel veel sterkte met dit grote verdriet.
Boksbal is best wel een idee rewimo thanks gaan we maar eens naar kijken
Engaging Infinite Improbability Drive..
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |