quote:
Op dinsdag 2 oktober 2007 02:15 schreef erkel het volgende:Het is een beetje rustig qua activiteiten in Drachten, zoals het hoort
Iemand nog wat verhalen over Drachten?
In de noorder- en zuiderbuurt en onder het carillon staan vaak enqueteurs je op te wachten.
Ik probeer ze altijd zo goed mogelijk te ontwijken maar laatst kon ik er een niet van mij afschudden.
Het daarop volgende gesprek verliep ongeveer als volgt:
-Mijnheer, mag ik u wat vragen?
Dat hebt u bij deze dus al gedaan.
-Nee, ik wilde u vragen of ik u een paar vragen mocht stellen.
En als ik nu eens nee zei?
-Dan loopt u de kans mis om een van de vele fraaie en waardevolle prijzen in de wacht te slepen.
Ja hoort u eens, over wat voor soort prijzen gaat het eigenlijk?
-Dat ga ik u uitleggen als ik u tien simpele en voor u dus makkelijk te beantwoorden vragen mag stellen.
Als u mij maar niet voor al te simpel houdt, over wat voor soort vragen gaat het dan?
-Ah, mijnheer we komen eindelijk dichter bij het doel, hoe denkt u over ……
Ho, stop, wacht eens even, ik heb u nog steeds geen toestemming gegeven om de vragen te stellen, begrijpt u dat goed?
-Maar mijnheer, u gunt mij toch ook wel dat ik mijn werk kan doen?
Is dat nu toch een van die tien simpele vragen die u mij wilde stellen?
Ik zei u toch dat ik nog geen toestemming had gegeven om de vragen te stellen, bovendien krijg ik nu bepaald niet de indruk dat u aan het werk bent.
-Mijnheer, ik moet nu toch werkelijk mijn best doen om rustig en beleefd te blijven, mijn beroep is enquęteur, ik heb hier een vragenlijst met de volgende tien vragen die ik u wilde stellen ….
Maar de eerste vraag die u mij stelde staat niet op de lijst.
-Welke vraag was dat dan?
Ik had u nog niet toegestaan vragen te stellen, maar goed, het was de vraag: mag ik u wat vragen?
-Ja, ik moet toch ergens mee beginnen, of niet soms?
Dat is nu al de derde vraag die u mij stelt zonder dat ik daarvoor toestemming gegeven heb.
-Mijnheer, wilt u nu eens eindelijk redelijk zijn en een paar vragen die ik u ga stellen willen beantwoorden?
Daar heb je waarachtig al vraag nummer vier waarvoor ik nog steeds geen toestemming gegeven heb, blijft u zo doorgaan?
-Ik denk dat ik met u niet verder kom en maar eens vroeg naar huis ga, bent u altijd zo moeilijk of is het alleen vandaag maar zo?
U leert het ook nooit hč?
Daar had je zowaar vraag nummer vijf alweer.
-Mijnheer, het is werkelijk vergeefse moeite om u te interviewen, wilt u mij alstublieft niet langer meer lastig vallen?
Wie valt wie nou eigenlijk lastig, bovendien heb ik onderhand alweer vraag zes te pakken.
-Mijnheer u gaat nu te ver, ik word stapelgek van u, wilt u alstublieft ophoepelen?
U blijft maar zonder toestemming vragen stellen, weet u dat dit intussen vraag nummer zeven is?
-Oh mijnheer, ik voel mij niet zo goed, kunt u een dokter waarschuwen?
En dat was dan vraag nummer acht.
-Help, help, kan niemand mij dan helpen?
Ha, ha, vraag nummer negen.
-Aaaach, ik houd het niet meer uit, houdt dit dan nooit op?
U zei toch dat u mij tien vragen wilde stellen?
Dan zijn we nu dus klaar, dit was vraag tien, dag mijnheer, dank u voor dit onderhoudende gesprek.